| Gepost op zondag 02 januari 2005 - 09:56 pm: | 
|
| Cliënten Evalueren
Verlangen in een multimediatijdperk
een verhaal van Anima
patiënte A krijgt het moeilijk
Dit is gewoon niet mogelijk, was wat ik dacht terwijl de taxichauffeur me naar huis bracht. Ik had altijd al wel geweten dat ik een beetje ‘anders’ was dan doorsnee vrouwen, als puber al, maar wat die De Man had gedaan met Marny overtrof mijn stoutste dromen. Sterker nog, het ging veel verder dan wat ik wou. Lichamelijk dan tenminste.
Hij had haar op geen enkele manier echt vernederd noch met haar geest ‘geknoeid’, en toch was ze drijfnat geworden. Ja, Marny had veel meer ervaring dan ik, dat bleek wel, mijn ervaring beperkte zich tot een paar keer in de tepels geknepen worden, wat ferme tikken op m’n billen en een klemmetje hier of daar. Geestelijk ging het dan weer veel verder.
Om eerlijk te zijn, had het tafereel me angst aangejaagd. Ik bleek onderdanig te zijn, maar toch weer te huiveren voor zoveel pijn. En ergens vreesde ik alweer niet te ‘passen’ in zo’n hokje. Meneer De Man had me wel uitgelegd dat ik wil dienen, en waarom, maar van écht dienen was er bij Marny geen sprake geweest. Ze had zich gewoon een orgasme laten geselen. Wie had er wie dan gediend?
Dit alles was eigenlijk vreselijk verwarrend, want een orgasme is wel fijn en af en toe noodzakelijk om me niet te laten wegkwijnen, maar ik wil niét bepalen.
Nee, die De Man heeft nog heel wat te leren.
Langs de andere kant moet ik toegeven dat hij heerlijk met me omgaat. Beschermend en teder, bijna liefdevol. Maar laat dat nou net niet zijn waarover ik ’s nachts droom.
Nee, die andere dokter die me zo vorige keer schaamteloos sloeg en vernederde, die in zijn antwoord op mijn brief nog het lef had te beweren dat ik ijlde en hallucineerde…
Hij heeft iets ‘gevaarlijks’, iets dwingends wat me enorm aantrekt. Ik heb na het overwinnen van m’n eerste schaamte en verbazing best wel plezier beleefd aan de vertoning van dokter De Man en Marny, maar al gauw vroeg ik me af wat er gebeurd zou zijn als die Rein ook aanwezig was geweest.
Zou hij me aan dat kruis gehangen hebben, zomaar getuchtigd hebben zonder me zelfs vermanend toe te spreken, zonder me extra te wijzen op mijn opwinding en gebloos? Zou hij me niet eerder over de knie gegooid hebben in plaats van me koel en zonder enige betrokkenheid te slaan? Jawel, ik ben natuurlijk niet blind en zag dus ook wel dat de broek van De Man een beetje begon te knellen ter hoogte van zijn kruis, maar betrokkenheid zou ik dat niet durven te noemen.
Eenmaal thuisgekomen kreeg ik het moeilijk. Doordat mijn fantasie al een poosje op volle toeren draaide, liep ik in een roes rond. Maar niet alleen was ik opgewonden, maar ook erg behoeftig. Ik voelde me erg klein en onzeker en had zin om bij iemand weg te kruipen. Al deze tegenstrijdige gevoelens…
Was er maar iemand die al mijn gemaar negeerde, me desnoods hardhandig over zijn schoot trok om me vervolgens genadeloos te slaan tot ik eindelijk m’n aan verwarring ontsproten tranen zou kunnen loslaten.
De Man had me gezegd dat ik hem mocht bellen als het niet meer ging, maar ondanks al zijn goede bedoelingen had ik het gevoel dat hij me niet helemaal begreep. Het leek wel alsof hij me als een angeliek en kuis pubertje zag, terwijl er heel wat meer in me schuilt. Nee, hem kon ik niet bellen. Hij zou me geadviseerd hebben nog een weekje te wachten, wat na te denken over alles en me vervolgens met een kop warme melk naar bed gestuurd hebben. In het beste geval, zou hij mij ook onder handen genomen hebben, maar op zo’n behandeling zat ik nu niet bepaald te wachten. Nee, eigenlijk geloof ik niet eens dat hij me zou kúnnen geselen. Wanneer hij naar Marny kijkt, staat er wilde lust op zijn gelaat geschreven, maar wanneer hij zich tot mij richt, neemt hij een vaderlijke toon aan en lijkt het zelfs alsof hij me wilt knuffelen.
Marny bellen was ook uitgesloten, die lag nog na te genieten óf ze was al aan het ‘betalen’ voor haar genot. Nee, met haar zou ik het er later over hebben. Ze is een schat, maar ze is geen dominante man.
Plots herinnerde ik het me weer… dat visitekaartje van Rein. Met een glimlach haalde ik het uit m’n jaszak en toetste de eerste cijfers in. Langs de andere kant had ik geen zin om me zó bloot te geven, zomaar, terwijl ik geen hoogte kan krijgen van hem.
Hem bellen en hem aan de lijn krijgen, moeten uitleggen wat het probleem was… Misschien zou hij het dan zelfs aan me gehoord hebben. Nee, ik had niet de intentie hem te vertellen dat ik de laatste weken alleen nog maar fantaseer over pijn en vernedering. Meer nog, over hem.
Toen viel m’n oog op z’n mailadres, dat ik daar niet eerder aan gedacht had!
Natuurlijk kan je wél anoniem mailen…dàt wel. Zo’n dokter geeft zijn kaartje uiteraard aan een heleboel mensen, dit hield dus weinig of geen risico in. Eindelijk kon ik vrijuit praten. Met dank aan die goede, oude yahoo, maakte ik snel een nieuw mailadres aan, vertwijfeld@yahoo.co.uk, dat zei wel voldoende vond ik.
Terwijl ik mijn fantasieën aan het virtuele papier toevertrouwde, nam m’n enthousiasme met de minuut toe. Ik schreef over die keer toen een ex me in een klein dorpje midden op straat verplichtte m’n rok op te schorten en zo een honderdtal meter voor hem uit te wandelen, hoe hij me nadien tegen een boom duwde en grijnsde om mijn verwachtingen die niet ingevuld werden, hoe hij het vertikte in mij te komen maar mijn lege waterflesje uit mijn handen griste om me er mee te… Ja, dat woord heb ik niet kunnen typen, dat heeft Rein vast zelf wel kunnen invullen.
Rood aangelopen en verhit besliste ik snel de mail af te sluiten met de vraag om advies, omdat ik wist dat ik 'm niet meer zou durven te versturen als ik nog langer wachtte.
Het is nu al een paar dagen geleden en ik ben er niet meer zo zeker van of het wel een goed idee was. Zou hij antwoorden?
Ik kan alleen maar wachten, wachten en fantaseren.
Alleen maar voor haar
een verhaal van Marny
“En, hoe was je sessie bij de psycholoog?” vraagt mijn meester als ik uitgeput thuis kom.
“Oh, uuh, prima.”
Ik wrijf zachtjes over mijn billen en ga voorzichtig zitten. Heel even veer ik weer terug als mijn beursgeslagen billen het leer van de stoel voelen.
“Kom eens hier.”
Zijn stem is dwingend en met neergeslagen ogen sta ik op en kom voor hem staan. Hij tilt mijn rokje op en voelt de striemen die duimendik op mijn billen liggen.
“Zo, hij is flink tekeer gegaan. Hoe vond je dat?”
“Oh, uuh, prima.”
Hij ziet dat mijn glimlach niet echt is en tilt mijn hoofd op zodat ik hem moet aankijken.
“Mag ik hieruit opmaken dat je het niets vond?”
Ik schud een beetje met mijn hoofd en zeg dan: ”Ach, weet je, het ligt er niet aan door wie of hoe hard ik word geslagen, het belangrijkste is voor wie ik het doe. Vanavond deed ik het zeker niet voor die psycholoog. Maar degene voor wie ik het wel deed en voor wie ik dit allemaal over had, scheen het niet in de gaten te hebben.”
Mijn meester kijkt me vragend aan. “Voor wie deed je het dan?” Zachtjes strijkt hij met zijn hand over mijn billen en als hij eventjes knijpt kreun ik en houd mijn adem in.
Een traan biggelt over mijn wang als ik fluister: “Ik deed het voor Anima. Ik wilde zo graag dat ze kon ervaren hoe ik me voel en wat er met me gebeurt als de zweep over mijn billen wordt gelegd. Ik zag haar naar me kijken en ik wist dat het geil zo langs mijn benen liep. Toen ik klaar kwam, kwam ik voor Anima. Maar volgens mij had ze dat niet eens in de gaten. Ik merkte dat zij aan de ene kant graag in mijn plaats had willen staan maar aan de andere kant verlangde naar iets anders. Of laat ik zeggen: iemand anders.”
Mijn meester lacht zachtjes. “Als ik je nu eens over mijn knieën leg, wil je dan nog een keertje voor Anima klaarkomen.”
Ik kreun en met schorre stem zeg ik: ”Ooh, ja meester, dat wil ik graag.”
Hij rolt mijn rokje omhoog en legt me over zijn knieën heen. “Denk maar aan Anima, slavin. Stel je maar voor dat zij nu over de knieën ligt van psycholoog Rein. En stel je maar voor dat hij haar meedogenloos en streng tuchtigt.”
Terwijl hij het plaatje voor me schildert slaat hij hard op mijn beurse billen. Ik veer overeind en zachte kreetjes ontsnappen aan mijn lippen.
“Stel je maar voor dat hij haar over straat laat gaan met bijna blote billen. Stel je maar voor hoe hij haar daarna straft. Stel je maar voor hoe ze voor hem kruipt. Stel je maar voor dat ze alles voor hem over heeft.”
Het plaatje wordt steeds levendiger en het zweet staat op mijn lichaam. Mijn vocht stroomt rijkelijk als ik Anima zie lopen en kruipen. Ze is gehoorzaam aan die hypnotiserende stem van psycholoog Rein en zijn stem dringt zelfs in mijn hoofd door.
Mijn meester slaat stevig door en als hij merkt dat ik mijn fantasie de vrije hand geef fluistert hij zachtjes in mijn oor: “Kom maar voor Anima, slavin. Dat zal ze best wel waarderen.”
En dan laat ik mezelf gaan, ik kom klaar en ik heb een eindeloos orgasme terwijl mijn meester me aanmoedigt door zijn vingers op en neer door mijn kutje te halen.
Uitgeput lig ik over zijn knieën en glimlach als hij vraagt: “Wat denk je, gaan jullie nog door met die rechtszaak? Of …….”
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Cliënten Evalueren
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?