Het eerste weekend na de bekendmaking dat ze van BDSM houd.
Een verhaal van alweer een tijdje terug.
“Beloof je het niet meer te doen?”
Eigenwijs en verlangend naar straf schudde ze snel haar hoofd waarop zoals verwacht een lading klappen volgde. Hij sloeg niet zo hard en het was makkelijk te verdragen. Maar zo af en toe sloeg hij ook tussen haar benen. Minder hard maar toch met meer impact.
“Beloof je dat je het niet meer doet?”
Hij herhaalde het tussen de klappen door.
Meestal gaf ze geen antwoord of schudde ze nee. Toen hij weer even naast haar kwam en vroeg of ze het niet meer zou doen antwoordde
“Nee”
“Beloof je dat?”
“Ja”
Ze lag op haar armen die gekruist waren dus kon ze dat makkelijk zeggen. Dit zag hij echter niet.
“Zeker weten?”
“Ja”
“Goedzo”
Hij lachte naar haar en meteen had ze spijt dat ze haar armen gekruist had. Maar eerlijk wilde ze wel zijn, dus tilde ze haar bovenlichaam op zodat hij de gekruiste armen zag. Hij werd boos en kwam weer omhoog en begon te slaan. Ze had zo’n spijt dat ze net haar armen gekruist hield. Niet omdat hij haar nu weer strafte, niet omdat ze de klappen niet meer zou kunnen verdragen want ze kon ze makkelijk aan. Maar om de gezichtsuitdrukking van hem. Hij keek zo tevreden en toen moest ze hem teleurstellen, want ze had haar armen gekruist en daarmee waren haar woorden ongeldig geweest. Ze had zo’n spijt dat dat het enige was wat ze uit kon brengen.
“Het spijt me. Het spijt me. Het spijt me”
Maar hij begreep het niet. Hij dacht hoogstwaarschijnlijk dat ze sorry zei voor het kietelen en hij wilde horen dat ze het niet meer zou doen.
“Beloof je dat je het niet meer doet?”
“Het spijt me.”
Hij leek er niet naar te luisteren want hij sloeg gewoon door.
“Jeremi.”
Bij het horen van zijn naam kwam hij even naast haar liggen zodat ze even de tijd had om uit te leggen wat ze bedoelde.
“Jeremi, het spijt me zo dat ik net mijn armen gekruist had. Sorry”
Hij leek het te begrijpen want hij lachte weer dat lieve lachje waar ze helemaal voor smelt.
“Dus je doet het niet meer?”
“Nee”
“Zeker?”
“Ja”
“Kan ik je vertrouwen?”
Bij het zeggen van dat schrok ze op. Ze wist niet zeker van zichzelf of ze zichzelf kon bedwingen om niet in een impuls hem opnieuw te gaan kietelen, maar ze wilde niet tegen hem liegen en hem ook niet opnieuw teleurstellen. Ze was zo blij dat hij nu tevreden keek.
“Ik hoop het.”
“Dan vertrouw ik je”
Hij nam er gelukkig genoegen mee en zij was blij dat hij waarschijnlijk tevreden was. Helemaal gelukkig. Hij wreef over haar billen. Ze genoot er van. Hij overweeg seks met haar te hebben. Maar gezien de tijd die ze nog hadden en het fijt dat zij liever niet wou, ze wou het mooie moment niet beëindigen, besloten ze het niet te doen. Ze wou net vragen of hij tevreden met/over haar was toen hij haar broek terug omhoog wilde doen. Toen speelde haar ondeugendheid weer de kop op. Hij zei haar dat ze haar onderlichaam op moest tillen om haar broek omhoog te doen. Ze weigerde. Ze wist dat ze het niet moest doen, dat ze juist zo blij was met zijn tevredenheid, maar het duiveltje in haar won. Die hem wou plagen door hem te bemoeilijken de broek omhoog te doen. Ze wist dat hij seks sowieso bijna niet kon weerstaan en vroeg zich af hoe hij het voor elkaar ging krijgen bij haar binnen te dringen zoals ze nu lag…
An evil little angel, is this possible? Look at me and think again.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?