| Gepost op woensdag 08 november 2006 - 12:21 pm: | 
|
|
een plan om hem terug te pakken maar wie is er nu echt de dupe van?
Het feest was een groot succes geweest. Het kampvuur brandde nog rustig in de kring. De bankjes er omheen waren op een paar kinderen na leeg. Uit de tenten die overal op het grasveld verspreid stonden klonk hier en daar nog wat gemompel maar de rust suggereerde dat het grootste gedeelte van de jeugd in slaap was gevallen. Met een zucht leunde ze nog wat meer tegen hem aan. Hij kriebelde met zijn hand over haar haren. Ja het was een geslaagd feest geweest. De beste in jaren, al zei ze het zelf.
Ze kwam nu al een jaar of zes hier in de zomer naar de camping om de zomerfeesten te organiseren. Ze had een tentje ver van het jeugdveld vandaan maar dicht bij de andere begeleiders. Overdag stond ze in de campingwinkel van Peter. Dat duurde tot een uur of drie. Daarna had ze de tijd om met de anderen de spullen klaar te zetten voor het avondprogramma. De ene avond organiseerden ze een disco, dan weer een tafeltennistoernooi ‘rond de tafel’ en dan was het weer een spookwandeling door het bos.
De eerste twee jaar had ze zich een beetje afzijdig gehouden. Het groepje begeleiders kende elkaar al jaren en het was een hechte groep. De enige die pogingen had gedaan tot toenadering was Peter geweest maar dat had ze nou juist weer niet gewild. Het had haar echter wel het baantje in de winkel opgeleverd en daar was ze achteraf erg blij om geweest. Het was altijd beter dan poetsen, vuil rapen of opletten bij het zwembad. En zonder dat baantje had ze natuurlijk Peter nooit beter leren kennen.
In het begin had ze hem vooral oud gevonden. En toen ze merkte dat hij wel heel erg geïnteresseerd in haar was, had ze hem geprobeerd te mijden. Prompt had ze toen het baantje in de campingwinkel toegewezen gekregen. God, wat had ze toen staan vloeken zeg! Hoe kon zo’n oude, vieze vent denken dat zij iets met hem zou willen. Ze had hem dan ook elke dag genegeerd. Hij leek zich daar echter niet aan te storen en had er zelfs hardop om moeten lachen.
Alleen als ze grapjes over zijn leeftijd maakte, had ze het genoegen een blos van ergernis op zijn gezicht te zien. Eén keer was ze voor de winkel geopend werd zo ver gegaan dat hij dreigend op haar af was komen lopen. Beseffend dat ze nu misschien te ver was gegaan had ze wat stappen achteruit gezet tot ze met haar rug tegen de muur in de hoek van de winkel stond. Met een donkere blik in zijn ogen had hij haar toegebeten dat iemand haar eens een goed pak slaag moest geven om haar die slechte manieren af te leren. Daarna had hij zich omgedraaid en had haar gewaarschuwd even niet bij hem in de buurt te komen omdat hij niet voor zichzelf instond. Als ze slim was, zo zei hij, kon ze beter even in die hoek blijven staan tot hij wat was afgekoeld. Trillend was ze blijven staan tot hij eindelijk de deur van de winkel opendeed. Toen mevrouw Kamphuis binnenkwam voor haar dagelijkse bestelling had ze pas van haar plek durven komen.
Die avond in bed had ze zich pas echt gerealiseerd wat er was gebeurd. Ze had de hele dag het gevoel gehad dat ze op haar tenen had moeten lopen. Elke keer als Peter naar haar had gekeken had ze een waarschuwing in zijn ogen gezien. Ze wist dat ze nu heel voorzichtig moest zijn. Verwachtend dat hij die dag er nog wel op terug zou komen had ze de hele tijd op scherp gestaan. Maar uiteindelijk ging hij na de wandeling gelijk naar bed zonder nog een blik op haar te werpen. Zelf was ze daarna ook snel naar bed gegaan en had minstens een uur in haar slaapzak liggen snikken. De lul!
De volgende dag was ze een stuk strijdvaardiger weer naar de winkel gelopen. Eenmaal binnen deed Peter echter alsof er niks was gebeurd. Dit maakte haar nog kwader zodat ze aan het einde van de dag alleen nog maar plannetjes aan het maken was hoe ze hem het beste kon terugpakken. Hij zou weten met wie hij te maken had.
En toen was er een briljant plannetje in haar hoofd opgekomen! Als hij dacht dat zij voor hem zou vallen, zou ze hem geven wat hij wilde. Ze zou zwijmelend met hem praten, ze zou hem verliefd lachend aankijken, ze zou hem helemaal om haar vinger winden en daarna… zou ze hem als een blok laten vallen! Het plan was geniaal en ze was er dan ook snel mee begonnen.
Eerst had ze gezorgd regelmatig bij hem in buurt te zijn. Ze had wat vaker gelachen om zijn grapjes, wat op zich niet zo moeilijk was want het was een man met humor. Ze had hem ‘per ongeluk’ aangeraakt als ze hem voorbij liep. Ze had een paar keer verlegen weggekeken toen hij haar in de ogen keek.Tenslotte was de boodschap aangekomen en had Peter weer de rol op zich genomen van de jager.
En toen was de vakantie voorbij en ging iedereen weer naar huis. Ze had het zelf niet beter kunnen plannen want nu ging hij vol verlangen en hoop naar huis. Ze kreeg dat jaar een paar mailtjes en smsjes van hem en antwoordde altijd terug.
De vakantie erna had ze haar spel voortgezet, dit jaar zou ze hem de genadeslag geven. Ze was weer een stapje verder gegaan. Ze had een paar wandelingen met hem alleen gemaakt, ’s avonds door het bos. Ze was veel over hem te weten gekomen. Over wat hij wilde in zijn leven, zijn dromen over een eigen keten van campings, zijn liefde voor muziek, zijn kinderwens. Ze merkte dat het leeftijdsverschil eigenlijk helemaal niet zo groot was als ze had gedacht. Of hij was erg jong in zijn gedragingen of zij was gewoon al oud in haar denken. Dat jaar besloot ze nog even door te gaan met haar plannetje.
Het volgende jaar was hij in de zomer niet op de camping geweest. Zijn moeder was ernstig ziek en hij had de verzorging op zich genomen. In die tijd mailden en belden ze wel vaak en ongewild miste ze hem toch wel. Op de een of andere manier was die vakantie niet zo spetterend geweest als anders.
Des te spannender was het dit jaar geweest. Ze had zich voorgenomen hem nu zo aan zich te binden dat hij alleen nog maar aan haar dacht. En aan het einde van de vakantie zou ze hem dan minachtend vragen hoe hij ooit had kunnen denken dat ze voor zo’n fossiel als hij zou vallen.
Het was al goed begonnen, de eerste dag. Toen hij haar zag had hij haar draaiend in zijn armen genomen en had haar een zoen op de mond gegeven. Hun lippen hadden elkaar geraakt en ze had een kriebel door haar buik voelen gaan. Op het moment dat hij zijn lippen wat had geopend had ze zich afgezet tegen zijn schouders en had hem glimlachend aangekeken. Ze had de teleurstelling in zijn ogen gezien… en ook het verlangen. Hij had haar echt gemist.
De rest van de week was ze doorgegaan met dit spel. Ze had hem regelmatig gekust maar elke keer als ze merkte dat het was intiemer werd trok ze zich terug.
Behalve dan vrijdags, toen was hij gewoon te snel geweest. Hij had haar uit het zwembad omhooggetrokken en had de handdoek om hen heen geslagen. Voor ze het wist lagen zijn lippen al op de hare en eiste hij haar mond op. De geluiden van spelende kinderen verdwenen naar de achtergrond en het werd was licht in haar hoofd. Ademloos ging ze daarna naast hem op de baddoek liggen. Verdorie, hoe had ze hem zo zijn gang kunnen laten gaan. Nu had hij toch wat hij wilde. Misschien moest ze een stapje verder gaan?
Twee avonden later had ze hem uitgenodigd voor een nachtelijke wandeling. Ze hadden een drie kwartier door het bos gelopen en waren uiteindelijk op een bankje beland. Ze zorgde er handig voor dat haar vest wat openviel zodat de bovenkant van haar borsten mooi te zien waren. Geduldig liet ze hem langs haar kraag omlaag glijden met zijn vingers. Ze kreunde opzettelijk een beetje en keek hem verlangend aan. Zijn hand verdween onder haar bh. Zijn vinger maakte een rondje om haar tepel. Ze voelde de kou van zijn vinger, de reactie van haar tepel, de kriebel, maar ze wist dat ze haar hoofd koel moest houden. Ze deed of ze schrok en duwde zijn hand weg. Verward keek hij op.
Met een gemaakt boos gezicht keek ze hem aan en beet hem toe: “Zo’n meisje ben ik niet!”
Met een triomfantelijke trek om haar mond had ze zich van hem afgedraaid en wilde weglopen. Of hij nu de glimlach had gezien of dat hij het had aangevoeld wist ze niet maar ineens pakte hij haar bij haar bovenarm en trok haar met haar buik over zijn bovenbenen heen.
Met boze stem zei hij: “Je-bent-een-enorme-tease! Speel-geen-spelletje-met-mij!”
Elk woord zette hij kracht bij met een harde klap op haar billen. Hij hield zich niet in.
De impact was enorm. Niet eens zozeer de pijn want door de schok voelde ze het niet helemaal. Ook niet door zijn woorden, ook al was ze wel verrast dat hij kennelijk haar plannetje had doorzien. Het was vooral het besef dat ze hier als een kleine meid over de knie werd gelegd. De machteloosheid, de vernedering!
Toen hij haar losliet en voorzichtig van zijn knie liet glijden, viel ze op de grond voor zijn voeten. Ze stond echter direct op, keek hem met een betraand gezicht aan en rende daarna naar haar tent.
Die nacht had ze maar slecht geslapen! Ze wist dat hij eigenlijk gelijk had en werd daar ook telkens aan herinnerd door de tinteling in haar billen.
De volgende dag was de spijt echter al snel weer verdwenen toen ze zijn zelfvoldane blik zag bij het binnenkomen in de winkel. Hij genoot er gewoon van! Het was tijd voor de genadeklap.
Met haar ogen gericht op de grond was ze naar hem toe gelopen en had hem zachtjes aangesproken. Toen hij zijn hand onder haar kin legde en haar dwong hem aan te kijken had ze sorry gezegd en ze had gezien dat zijn hart smolt. Bingo! Ze had hem weer te pakken. Wat waren mannen toch makkelijk in te palmen.
Die week had ze echter niks meer gedaan uit angst dat dat te doorzichtig zou zijn. Maar de dag van het grote feest was natuurlijk de perfecte tijd ervoor. Dus had ze ’s morgens met hem het eten en drinken verzameld, de slingers uitgezocht en opgehangen en daarna was het alweer lunchtijd geweest. Ze waren niet bij de anderen gaan zitten. Ze had hem gevraagd apart te gaan zitten omdat het einde van de vakantie eraan kwam en ze hem zo zou gaan missen.
Op de boomstronk was ze tegen hem aangekropen en hadden ze elkaar gekust. Zijn handen waren een eigen weg gaan zoeken naar haar borsten. Ze liet hem nu gaan. Sterker nog, ze duwde zijn handen daarna omlaag naar haar buik. Zijn vingers zochten de rand van haar korte broek en maakten de knoop en rits los. Ze vervolgden hun weg omlaag en vonden haar warme plekje. Bij de eerste aanraking merkte ze dat ze eigenlijk al wel erg opgewonden was. Haar nog steeds kussend begonnen zijn vingers te kriebelen. Binnen zeer korte tijd wist hij haar naar een hoogtepunt te krijgen. Kreunend tegen zijn borstkas liet ze het over zich heen komen. Na wat te zijn bekomen was ze opgestaan en had hem recht in de ogen aangekeken. Ze zag zijn lieve, vragende ogen en moest even terugdenken aan de avond dat hij haar over de knie had gelegd om de kracht te kunnen vinden voor wat ze zich had voorgenomen. Daarna had ze hem verteld dat ze helemaal niet verliefd op hem was, ze hem walgelijk vond en echt nooit iets voor hem zou voelen… maar ze had hem niet meer kunnen aankijken.
Hoe ze weer bij haar tent was gekomen wist ze niet meer. Wel stond nog duidelijk in haar geheugen gegrift hoe ze vervolgens een uur lang had geloofd dat de wereld was vergaan. Ze kon niet geloven dat ze het echt had gezegd. Het gevoel van triomf was er eigenlijk helemaal niet geweest. Ze wist dat ze hem pijn had gedaan en dat hij dat helemaal niet had verdiend. Hij was altijd zo lief voor haar geweest en had altijd het beste met haar voor gehad. En zij had hem voorgelogen en in de maling genomen. Ze had hem in het diepst van zijn hart gekwetst. Waarschijnlijk wilde hij haar nooit meer zien. En daar zou hij nog gelijk in hebben ook. Bestond er op deze aarde een vrouw die nog slechter was dan zij?
Ze zou niet meer naar het feest gaan, ze kon zelfs nooit meer op deze camping werken!
De gedachte dat ze hem nooit meer zou zien deed haar weer in de benen komen. Ze fatsoeneerde zo goed mogelijk haar kleren en haren. Ze waste haar gezicht met koud water om de sporen van het huilen te verbergen. Ze moest in ieder geval haar verontschuldigingen gaan aanbieden. Dat had hij verdiend!
Hij was bezig geweest het kampvuur aan te krijgen. Op het moment dat hij haar had gezien had hij zijn taak overgedragen en had haar apart van de groep genomen. Met zijn armen over elkaar had hij haar aangekeken. Ze had zich zo klein gevoeld…
Ze gooide alles eruit. Ze vertelde over haar angst, haar frustratie, haar liefde voor hem en ze bood wel 25 keer haar verontschuldigingen aan. Al die tijd zei hij niks. Al die tijd keek hij haar emotieloos aan. Pas toen ze zich om wilde draaien om voorgoed de camping te verlaten noemde hij haar naam. Ze draaide terug en keek hem onzeker aan.
“Het heeft je wel veel tijd gekost om dit te gaan inzien hè? Maar ik ben blij dat je nu besloten hebt toch met me verder te willen want ik zou niet meer zonder je kunnen. En veeg nu die tranen af zodat we ons eindelijk in het feestgedruis kunnen storten!”
Meer zei hij niet. Hij sloeg een arm om haar schouder, gaf een kusje op haar neus en nam haar mee naar het kampvuur.
Het feest was druk en gezellig geweest. Ze had de hele avond gerend om het de kinderen naar hun zin te maken en had regelmatig naar Peter gekeken die haar dan een glimlach of zoenhandje had toegeworpen. De hele avond hadden de vlinders door haar buik gejaagd. En uiteindelijk was het later en later geworden.
Ja het was een geslaagd feest geweest, de beste in jaren! Alle kinderen lagen nu lekker te slapen. En zij zat hier met haar Peter bij het vuur na te genieten. Hij had haar niet verbannen, was niet gaan schreeuwen, hij had haar genomen zoals ze was. En nu hadden ze eindelijk tijd voor elkaar.
Met een glimlach draaide ze zich naar hem om. Hij keek op haar neer met zijn donkere ogen. De glimlach was er echter uit verdwenen.
“Ga je met me mee naar mijn tent?” vroeg hij met schorre stem.
Toch nog wat aarzelend zei ze ja. Er had een soort waarschuwing in zijn stem geklonken. Ze wist dat ze nog niet helemaal was vergeven.
Bij zijn tent ging hij haar voor naar binnen. Toen ze door de rits naar binnen stapte zag ze hem midden in de tent op een stoel zitten. Hij klopte dreigend op zijn knie.
“En kom nu maar eens hier liggen jongedame want we hebben nog een rekening te vereffenen!”
|
|
    
venus
Actief lid
Bericht Nummer: 24
Aangemeld: 11-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 12:52 pm: |
|
Voor GRoentje |
Groentje, je verhalen blijf ik met veel plezier lezen
Je hebt nu weer een lief gemeen schepseltje beschreven.
Dit verhaal ervaar ik wel anders dan je andere verhalen.
Het lijkt alsof je andere verhalen meer realiteit is dan dit verhaal
Met het lezen van dit verhaal kan ik me identificeren met het meisje.
Bij een paar andere verhalen voelde ik meer de pijn die ik in de verhalen trof.
Desalnietteplus, dank je voor het schrijven van de verhalen. Hopenljk volgen er meer
Liefs,
Venus
|
Groentje
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 63
Aangemeld: 01-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 01:07 pm: |
|
vraag |
Hi Venus,
dank je voor je reactie.
Grappig om te lezen dat je dit verhaal anders vindt. Zelf heb ik dat idee bij een aantal verhalen gehad maar heb daar weinig reactie op gehad. Dus is dat waarschijnlijk meer in mijn eigen hoofd.
Wat wel een vraag bij me opriep is je opmerking over het realistische van mijn andere verhalen. Als ik het goed begrijp vind je dit verhaal meer fictie dan de andere verhalen en daardoor kan je je meer met dit verhaal identificeren? Zou het dan zo zijn dat het identificeren met de hoofdrolspeelster makkelijker is als je denkt dat het niet echt is gebeurd?
En de pijn? Ik vind het prettig dat je de pijn voelt want ik hoop dat mijn verhalen emoties oproepen maar mijn nieuwsgierige aard vraagt zich wel af of het de pijn van de straf is die je voelt of de emotie?
Liefs Groentje
|
Mrs.Ména{sj}
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 09-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 01:15 pm: |
|
De Camping |
Ademloos heb ik het verhaal uitgelezen. Als Meesteres zijnde kwamen een heleboel facetten mij bekend voor. Ik kijk al uit naar het vervolg van dit verhaal.
Groetjes MM
|
venus
Actief lid
Bericht Nummer: 25
Aangemeld: 11-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 01:31 pm: |
|
Antwoord |
Een paar van je andere verhalen leken autobiografisch
Ik lees het dan anders. Ik identificeer me dan niet met iemand uit het verhaal.
Het campingverhaal lijkt weer niet autobiografisch en dus makkelijker om me er mee te identificeren.
Bij het campingverhaal voel ik de kriebel in de mijn buik als zij die tent binnen komt stappen
Je hebt een keer een verhaal geschreven dat je een Dom moest bellen en jeze;f 100 klappen met de pollepel moest geven op je billen en hoe hij daarmee omging.
Daar voelde ik de pijn, de strijd het verdriet. Ik kon me er niet mee identificeren omdat het niet mijn pijn, strijd en verdriet was/is.
En ja erg realistisch.
Liefs,
Venus
|
Lord Donck of Ar
Actief lid
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 06:58 pm: |
|
camping |
Goedeavond iedereen, goedeavond groentje,bij elk van jou verhalen die Ik lees komt bij Mij spontaan de reactie en de vraag of je dit en dat reeds hebt meegemaakt en/of dat je zo een goede schrijfster/toneelspeelster bent dat je ons allemaal een rad voor de ogen draait door jezelf groentje te noemen en je zo te profileren als iemand die in dit wereldje geen of nauwelijks ervaring heeft.Wat het verhaaltje betreft is dit weer eentje wat Ik met plezier heb gelezen en genoten.
Gewoon zo verder doen,of het nu is als toneelspeelster of als goed schrijfster.
Tharl
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 554
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 27 mei 2014 - 07:11 am: |
|
Vrouwen |
Vraag me nou niet hoe ik hier zo terecht kwam want dat is een verhaal dat niet zo belangrijk is.
Wat wel belangrijk is is de strekking van dit verhaal.
Als ik in een hele overmoedige bui ben en er wat zelfvertrouwen is meegekomen bij het innemen van wat geestrijk vocht dan denk ik wel eens dat ik iets van vrouwen begrijp. O, ik begrijp ook dat dat nooit meer dan 5 % of zo kan zijn, maar toch, enig begrip van die wezens (de Friezen noemen ze heel treffend en beeldend vrouwmensen, wat dus aanduidt dat er mensen zijn en vrouwmensen) is al een hele prestatie.
Dit verhaal beschrijft beeldend hoe ze hem inpalmt. Nou ja, beeldend, de oppervlakkige lezer denkt dat het beeldend is.
Want het is me nogal een staaltje tegenstrijdig gedrag dat een mens (ik legde het hierboven uit) zich laat afvragen: hoe ingewikkeld kun je het maken? Telkens een stapje vooruit en dan tweemaal achteruit. Het lijkt wel een Echternachse processie. Die gaan drie vooruit en twee achteruit. Maar die vorderen tenminste, hoe lang het ook duurt.
Wat er van dit verhaal vooral bij me blijft hangen is dat als een vrouw wel wil, ze alles zal doen om duidelijk te maken dat ze niet wil. Hoe ingewikkeld kun je het maken? Zeg nou gewoon 'your place or mine?' en alles is opgelost, iedereen blij. Maar nee: tegenstribbelen 'want ík heb het zo graag'.
Maar er is nog een complicerende factor. Een enorme zelfs. Want als je er als man vanuit gaat dat met haar nee uiteraard ja bedoeld wordt dan kom je van een koude kermis thuis. Anders gezegd: je kunt maar beter je advocaat bellen en je melden bij het dichtstbijzijnde politiebureau en dan ook nog hopen dat er geen vrouw achter de balie staat. Want die worden link als er een sexegenote onzedelijk is betast. En om voor het predikaat 'onzedelijk betast' in aanmerking te komen hoef je bij een vrouw die wel degelijk 'nee' bedoelde eigenlijk alleen maar de hand op haar schouder te leggen. Zou je de wat zachtere delen aanraken dan sta je al snel tegen de muur, want dat is sexueel geweld en dat kan niet streng genoeg worden bestraft. Om nog maar te zwijgen van de gedachte dat je iets in haar....nou ja, u snapt me wel. Dan word je in een geheel betegelde ruimte vastgebonden en worden er tien dolle mina's op je losgelaten die er niet eerder uit mogen dan dat er geen stukjes meer liggen van meer dan 5 cm lengte. Of breedte, mag ook. En dan mag je nog hopen dat ze een afspraak hebben in hun stamcafé 'dikke trui' en dus een beetje haast hebben.
Ik geloof dat Groentje al lang geleden met de noorderzon is vertrokken, anders had ik haar willen vragen wat nou toch de diepere zin achter dit gedrag is. Tijd rekken? Moeilijk doen? Veroverd willen worden? Veroverd? Er zijn al lang geen ridders meer. Ik ken zelfs niet één man die zelfs maar een schildknaap genoemd kan worden. Al was het maar omdat er geen knapen meer zijn, maar dat is een ander onderwerp.
Maar mocht nou één van de andere op dit forum aanwezige dames een nu toch wel immens verwarde Janneman kunnen uitleggen hoe dit nou werkt en vooral waarom dit zo werkt dan hou ik me aanbevolen.
Overigens, en dit geheel ten overvloede, wie mij zo in verwarring kan krijgen heeft een fantastisch verhaal geschreven!
Janneman.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt. 
| |
MisTique
Productief lid
Bericht Nummer: 32
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 27 mei 2014 - 09:45 am: |
|
Complexer dan nodig is misschien |
Beste Janneman,
Bij het lezen van jouw tekst overvalt mij de spontane gedachte 'oh ja, dat doen vrouwen vaak, waarom toch'.
Ehm...ja, laatste keer dat ik in de spiegel keek was ik toch echt vrouw, maar herkennen in het gedrag dat jij (terecht) als verwarrend omschrijft doe ik niet. Ik zeg wat ik wil, geloof me...daar moest Grey Spanker enorm aan wennen toen we net een relatie kregen.
Uitspraken van mij (excuus voor de grofheid op deze vroege morgen) zijn bijvoorbeeld: 'Wat een rot film, zullen we neuken?'
Ook heb ik er geen moeite mee om specifiek te benoemen waar ik behoefte aan heb, gisteravond bijvoorbeeld (waar we eindelijk, eindelijk weer eens privacy hadden om samen te beleven) vertelde ik Grey dat er een meisje was dat graag een meneer wilde zien, dat klinkt voor een buitenstaander misschien vraag maar voor hem was het een duidelijke richting die ik aangaf. Ook tijdens onze bdsm en vrij momenten kan ik aangeven waar ik behoefte aan heb.
Misschien is het een groeiproces, ik denk terugkijkend dat ik vroeger ook in dat voor mannen verwarrende gedrag ben gestapt, maar dat is ergens in mijn leven veranderd. Om het nu écht ingewikkeld te maken, wanneer het meisje in mij (niet te verwarren met het submeisje in mij) meer op de voorgrond is dan stap ik wel iets meer in dat gedrag.
En daarmee kom ik dan een beetje in de buurt van een antwoord op jouw vraag, ik zal deze vanuit mijn meisje zijn beantwoorden.
Ja, het is veroverd willen worden, door een zelfbewuste sterke man die weet wat hij wil, doet wat hij wil, neemt wat hij nemen wil. Het prettige daaraan is dat het meisje geen verantwoording draagt, haar treft geen blaam. Zij is de onschuld zelve en met haar grote verbaasde ogen daagt ze hem uit (waar ze zich uiteraard niet bewust van is) en pruilt en mokt ze als hij haar (bedoelingen) niet ziet. (en ook dat is weer een uitdagen, vragen om reactie en vooral..actie)
De volwassen vrouw in mij heeft daar geen behoefte aan,die zegt gewoon "wordt het niet eens tijd dat jij me een flinke spanking geeft" of "je moet toch echt weer je verplichtingen als man waarmaken en mij goed nemen"
Helder zo ?
:-)))
Liefs
MisTique
|
de schrijfster
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 93
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 03 juni 2014 - 03:51 pm: |
|
Respect |
Sorry Janneman,
ik kwam hier niet om antwoord te geven op je vraag.
Ik wilde alleen maar een applaus geven voor het antwoord van MisTique.
Wat zeg ik... een staande ovatie 
|
Grey Spanker
Actief lid
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 03 juni 2014 - 09:44 pm: |
|
twee keer respect. |
Beste Janneman,
Ook al reageert de Schrijfster niet zo als MisTique inhoudelijk op je, ik kan je vertellen dat ik zeker een deel van je tekst (als man) kan invoelen en een zekere herkenning met je deel betreffende de door jou ze treffend omschreven Vrouwmensen.
Na deze ontboezeming moet ik dat toch de Schrijfster heel erg gelijk geven, de woorden die MisTique schrijft zijn heel duidelijk (en soms is ze een heel vrouwelijke vrouw/meisje die in alles aan de omschrijving van Janneman voldoet.)
Toegegeven, er zijn in het begin van onze relatie momenten geweest dat ik met redelijk open mond van verbazing (en dat laat je als dom er niet echt slim uit zien) hoorde hoe ze met plastische woorden aangaf waar haar behoeften zijn en hoe deze dan ter plekke en op dat moment ingevuld zouden kunnen worden.
Kortom, soms is ze zo duidelijk (of duidelijker zelfs) dan de gemiddelde man, om een dag later vrouwelijker en MisTiquer te zijn dan alles wat Janneman omschreven heeft...
De Staande Ovatie van De Schrijfster begrijp ik dan ook (hoe erg ook om toe te geven) zeker wel. Alleen op het moment dat mijn lief heel sterk in connectie is met haar meisje is alles weer helemaal anders... en mag ik het als man zien te begrijpen, in te vullen in een waas van mist, verleiding en verwarring.
Grey Spanker
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 556
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 20 juni 2014 - 10:39 pm: |
|
Mistiek, mytisch of mistig |
Hallo,
Het heeft even geduurd want ik moest het eerst allemaal verwerken
Met uw welnemen hou ik het kort.
Een fantastische, heldere uiteenzetting van MysTique die veel duidelijk maakt. Toen ik het de eerste keer las dacht ik: dus zo zit het. Mooi. Weer wat opgelost. Maar het geeft ook wel weer problemen voor een tobber als ik. Kijk, in mijn stukje gaf ik aan dat het niet duidelijk is of een vrouw die ja zegt ook ja bedoelt en niet nee of misschien. Dat raadsel blijft. Maar er kwam een nieuw raadsel bij. Wanneer is de vrouw een vrouw en wanneer is ze een meisje? En ook meisjes hebben hele verschillende interesses hoor. Sommigen zitten al op vierjarige leeftijd achter jongens aan, maar er zijn er ook die de barbies op veertienjarige leeftijd nog niet kunnen laten liggen.
Ik vis niet naar een nieuw antwoord hoor. Sommige dingen zijn niet te verklaren.
De Amerikanen bijvoorbeeld hebben een prachtige vraag: why did the chicken cross the road? Kijk maar eens hier https://philosophy.eserver.org/chicken.txt en lees hoeveel plausibele antwoorden er zijn. Sterker: hoe langer de zoektocht, hoe duidelijker zal worden hoe complex de materie is.
Dan de Schrijfster. Zij stelt mij teleur. Gaat niet eens in op de hulpvraag van mij, maar rent direct door naar de sexegenote om die over de bol te aaien. Teleurstellen is eigenlijk nog een nietszeggend en ontoereikend woord.
Maar dan Grey Spanker. Ik zou me eigenlijk kunnen beperken tot één zinnetje van hem: dan zie je er als dom niet echt slim uit. Als je dat als dom kunt zeggen dan ben je er één. Chapeau.
Maar dat is even een zijsprong. Zijn boodschap is feitelijk heel simpel: dat volk is (soms, misschien wel vaak) niet te begrijpen. Maar daarom zijn ze nog wel lief... Misschien zelfs wel juist daarom.
Mijn dank voor jullie diepe gedachten.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
madelief
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 01:47 am: |
|
Ongelooflijk |
Ongelooflijk
Wat ? Dit kan ik niet geloven.
In bovenstaande reacties is Janneman aan het tobben over de vrouw ? Dat hij haar níet begrijpt.. dat kan niet waar zijn.
Ik heb mijzelf herkend in enkele vrouwen uit zijn eigen verhalen en voelde me dan betrapt en figuurlijk naakt. ‘Als een man in zijn fantasie zo over ‘ons’ schrijft, zijn wij vrouwen in werkelijkheid dan niet iets te gemakkelijk te doorgronden ?’ was mijn enigszins verontwaardigde gedachte. De (af en toe) begeerde bewondering en aanbidding zou ons mogelijk toch meer ten deel vallen als wij iets meer mysterie zouden behouden.
Maar ja, aan de andere kant, ook wel weer heerlijk natuurlijk, zo begrepen te worden door een man, … dacht ik.
En ik was slechts een van de vele vrouwen (ook vele mannen hoor) die bewondering voor zijn verhalen uitsprak; ik was daarbij in het goede gezelschap van hoogstaande schrijfsters van deze site.
Janneman, met deze dialoog heb je mijn verwarring over fantasie en werkelijkheid (nog verder) doen toenemen … ik zal mijn worsteling op het discussie gedeelte proberen te plaatsen.
madelief
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 558
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 07:06 am: |
|
Verwarring |
Beste Madelief,
Ik vermoed zo dat je hier hetzelfde doet als ik: met enige ironie aan je verwarring uiting geven. Iets in de trant van: wat hebben we hier nou toch weer?
Weet je, in mijn verhalen mag misschien een hoop inzicht lijken te zitten, maar in allemaal heb ik ook twijfel proberen te stoppen. Naar mijn mening is een alwetende Dom net zoiets als een over alles zekere vrouw ;-). Het bestaat gewoon niet. Al was het alleen maar omdat niet alle gedachten en hersenspinsels van het gezicht, uit de ogen en aan de hand van de lichaamstaal is af te lezen. Mensen houden al dan niet bewust bepaalde gedachten en gevoelens achter. Daar is niets mis mee, dat maakt het zelfs leuk.
Mensen zeggen nogal eens dat ze iets willen terwijl het omgekeerde het geval is. Dat werd door Groentje treffend beschreven. Het beschrijven is al leuk, maar het plaatsen van wat kanttekeningen ook.
Zo moet dus de man die alles van vrouwen begrijpt nog geboren worden. Sterker: het is niet waarschijnlijk dat dat ooit zal gebeuren. De reden waarom ik dit met stelligheid kan zeggen is in het bijzonder omdat alle vrouwen weer net even anders zijn dan de anderen. Dus zelfs al zou je denken dat je er één wel door hebt dan doet de buurvrouw toch weer net iets even anders en vraag je je direct al weer af: wat hebben we hier nou toch weer?
Maar ondertussen denk ik nog steeds dat je het allemaal heel goed had begrepen maar me gewoon uit de tent hebt gelokt. Welnu, dat is een spelletje dat ik ook leuk vind......
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?