| Gepost op zondag 02 januari 2005 - 10:29 am: | 
|
| Diagnose en aanpak van de problematiek
Je gaat het pas zien als je het doorhebt....
‘Dames, komt u toch vooral binnen.’
Dagen, wat zeg ik, weken had ik naar dit moment toegeleefd. Eerst met angst en afgrijzen, maar allengs meer en meer met vertrouwen en uiteindelijk zelfs verlangen. Ik was er nu helemaal klaar voor, voel ook zelfs geen spanning meer. Ik was kalm, mijn hartslag was rustig, ik had het niet warm. Het moment was daar en het zou gebeuren.
Patiënte M liep het eerst langs me heen de behandelkamer binnen. Haar geur was overweldigend en even voelde ik mijn knieën knikken, maar ik vermande me, zegde mijn door Rein aangeleerde mantra, en keek haar – opnieuw in professionele mode – na. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ooooh, wat een lijf! Ze draaide uitdagend met haar kont en haar dunne jurkje maakte duidelijk dat er niets onder zat. Opnieuw moest ik mijn mantra’s prevelen, langer deze keer.
In die tijd liep ook patiënte A mij voorbij, schuchter als altijd. Het was gewoon een schatje, een meisje nog. Ik wilde haar wel knuffelen maar dat kon natuurlijk niet. Zij droeg een spijkerrokje en een strak wit t-shirtje dat haar navel bloot liet en haar borsten wel bedekte maar gedetailleerd uittekende.
Ik schraapte mijn keel. ‘Dames, neemt u plaats.’
Ik ging niet tegenover ze zitten, maar op een gemakkelijke fauteuil die ik in een hoek van 90 graden ten opzichte van de bank had geplaatst. Dat was maar goed ook, want zoals M ging zitten zou er weinig meer aan mijn verbeelding overgelaten gebleven zijn. Het geile loeder. Ik zag een korte schaduw van teleurstelling over haar gezicht glijden, maar ze vermande zich en keek me uitdagend glimlachend aan.
A zat met haar knieën strak tegen elkaar zover mogelijk bij M vandaan. Ze wrong haar handen en was duidelijk gespannen.
Ik keek ze beiden geruime tijd strak aan en stak van wal.
‘Het heeft even geduurd voor ik u kon ontvangen, maar dat had zijn redenen. Ik moest mij grondig voorbereiden om u ten dienste te kunnen zijn.
Beiden bent u hier gekomen voor behandeling. In feite kwam u hier beiden met hetzelfde probleem, hoewel niet met dezelfde vraag. Na lang nadenken en veel collegiale consultatie ben ik tot de conclusie gekomen dat deze gezamenlijke sessie het geëigende middel zou zijn om uw – eehh – problematiek aan de orde te stellen. Deze sessie vindt plaats in nauw overleg met mijn collega, de heer Rein.
Welnu, ik zal het niet langer maken dan nodig is. Ik richt mij eerst tot u, mevrouw A, om redenen die u snel duidelijk zullen worden.
Hoewel het u misschien nog niet helemaal duidelijk was was mijn diagnose omtrent uw klachten vrij simpel. U bent submissief, hmmm, wellicht kan ik duidelijker zijn: u bent onderdanig. U wilt in feite niets liever dan u laten domineren door een Meester. Dan voelt u zich geborgen, dan bent u gelukkig. U zult al ontdekt hebben dat uw gevoelens een link hebben met uw sexualiteit (zoals alle psychologie vroeg of laat te maken heeft met sexualiteit, maar dat terzijde, ik zal u geen lezing geven over Freud), maar het is meer dan dat. Het is uw leven. Welnu, waar wij vandaag voor bijeen zijn is om u duidelijk te maken dat u niet lijdt aan een ziekte. Zelfs niet aan een afwijking. U hebt dat misschien gedacht, maar het is niet zo. U bent gewoon uzelf, u bent zoals u bent en er is feitelijk niets aan de hand. U moet het dan ook niet onderdrukken. Welnee, u moet het koesteren en u moet er vooral van gaan genieten. Het enige probleem dat u dan nog zult hebben is dat u nog een goede Meester zult moeten vinden, maar geloof mij, ook daar kunt u bij geholpen worden indien u dat wenst. Daar zijn wegen voor, dat mag ik u verzekeren.
Hier komt uw buurvrouw, mevrouw M, in beeld. Ik zie dat u zich wat ongemakkelijk voelt in haar nabijheid. Dat geeft niet, dat geldt voor mij in grote mate ook. Of eigelijk moet ik zeggen: ‘gold’, want ik heb er iets aan gedaan en ik kan het weerstaan.
Ziet u, mevrouw A, mevrouw M is ook submissief. En niet zo’n klein beetje, nee ze is liederlijk geil. Waar u er last van hebt, heeft zij zich aangeleerd om ervan te genieten. Dat doet ze wellicht iets te enthousiast, maar dat is meer iets voor een andere keer. Ik heb haar gevraagd om hier te komen om u een paar dingen te leren, mevrouw A.
Mevrouw M, als u zo vriendelijk zou willen zijn u uit te kleden.’
Patiënte A keek verschrikt toe hoe M overeind sprong en in één beweging haar jurk over haar hoofd trok. Meer tijd dan één seconde had ze niet nodig om poedelnaakt voor ons te staan. Natuurlijk bleef ik niet kijken want dat zou mijn zelfvertrouwen maar ondermijnen. Ik liep in plaats daarvan naar de muur tegenover de bank en verwijderde het grote zwarte doek dat daar over iets heen gedrapeerd was. Ik hoorde A haar adem inhouden toen ze zag dat het een groot houten Andreas-kruis was met diverse zwarte riemen eraan. Ervoor stond een tafeltje met een keur aan slaginstrumenten erop. Ik wist nog goed hoe ik daar zelf enkele weken geleden van geschrokken was en hoeveel moeite het me had gekost om me die dingen vertrouwd te maken. Ik kon horen dat M er meer dan vertrouwd mee was, zij ademde al beduidend sneller.
‘Mevrouw M, komt u maar.’
Ze zag nog kans om met haar borst langs mijn arm te strijken in het voorbij lopen maar het enige effect dat ze er in dit stadium mee sorteerde was dat ik mij voornam haar nog strenger te tuchtigen dan ik al van plan was. Ik zette het tafeltje opzij.
‘Voorzijde tegen het kruis graag.’
Gedwee, maar uitdagend deed ze wat haar gevraagd werd. Terwijl ik haar vastmaakte verplaatste ik mijn gedachten naar andere zaken om mij niet door haar te laten betoveren. Het was einde van de middag, er zaten geen patiënten meer in de wachtkamer, en ik had mijn secretaresse verzocht het pand te verlaten zodra de dames waren aangekomen. Daar had ze even vreemd van opgekeken maar ze was gehoorzaam en bereidwillig en ze had me nog nooit teleurgesteld. Het raam was gesloten, dus veel geluid zou er ook niet naar buiten kunnen.
Toen ik haar vast had maakte ik de vergrendeling in het midden van het kruis los waardoor de bovenste helft ten opzichte van de onderste helft kon scharnieren. Ik trok die onderste helft van de muur af en zette die pas vast toen M uitdagend met haar kont naar achteren gestoken stond, haar geopende kut duidelijk zichtbaar. Ze lag nu strak als een snaar over het kruis gespannen.
‘Mevrouw A, ik zal dit subject – want dat is het nu – nu tuchtigen. Hoewel het u pijnlijk kan lijken moet u vooral letten op haar kut. U kunt zien dat die nu al vochtig is, maar let u goed op wat er gebeurt.’
A deed schuchter wat haar gevraagd werd. Ik kon zien dat het haar ongemakkelijk maakte, maar ze was toch ook nieuwsgierig.
Vanaf het eerste begin pakte ik M keihard aan. Ik zocht een gemene zweep, liet die één keer zwiepen om haar voor te bereiden en sloeg haar direct daarna striemend hard over haar kont. Ze reageerde slechts met een lichte beweging, terwijl er toch onmiddellijk een rode streep op haar billen verscheen. Ik keek nog eens goed en constateerde met grote verwondering dat ze leek het wel een soort eeltlaag over haar billen had liggen. Oei, ik zou wellicht nog last van mijn arm kunnen krijgen.
Ik gaf haar er vijfentwintig, keurig verdeeld over haar eerst nog egaal lichtbruine billen. Ze reageerde niet met hupjes, niet met kreetjes, niet met gekreun. Nee hoor, ze stak voor zover haar dat mogelijk was alleen maar haar kont naar me toe, me uitnodigend om door te slaan, liefst nog wat harder.
Dat deed ik, in een snelle serie van vijfenzeventig.
‘Hoeveel slagen waren dit, denkt u, mevrouw A?’
Ze maakte haar blik los van M’s kut en keek me verschrikt aan.
‘Ik eeehhhh ik zou het niet weten!’
‘Hoeveel waren het er, M?’
‘Honderd, dankuwel dokter.’ kwam het enthousiaste antwoord.
‘En wat hebt u gezien, mevrouw A?’
‘Het is ongelooflijk. U hebt haar verschrikkelijk hard geslagen maar ze werd steeds natter. Het loopt nu zelfs langs haar benen.’
‘Begrijpt u dat, mevrouw A?’
‘Nee dokter, maar…..’
‘Wat maar? Toe maar. Zeg het maar gewoon.’
‘Ik eeehhh, nou, ik voel een soort verlangen, eeeehhh, nou ja, het doet me wel wat ennnneeeee, nou ik zou haast wel willen…..’
‘U bedoelt dat u er geil van wordt en dat u een licht verlangen ervaart om zelf ooit eens zoiets mee te maken en er net zo van te genieten?’
Ze bloosde enorm, sloeg haar ogen neer, en knikte nauwelijks zichtbaar.
‘Nee, niet schamen. Nergens voor nodig. U verbaast me, u komt nog sneller tot inzicht dan ik had gedacht en zelfs had durven hopen. Dat ik precies wat ik u wilde laten inzien. Kijkt u vooral verder toe en sta uzelf toe uw gevoelens vrijelijk toe te laten.’
Tijdens mijn korte speech was A overeind gekomen, ze had me opgelucht aangekeken en richtte haar blik nu weer op M. Onbekommerd deze keer. Ze spreidde zelfs licht haar benen, waar ze eerst haar knieën heel strak bij elkaar had gehouden.
Ik pakte een strokenzweep en gaf M er nog honderd. Het was niet te geloven wat een stroom vocht er uit haar inmiddels vuurrode kut liep.
‘Hoeveel waren dat er?’
‘Weer honderd, dank u wel dokter!’
Ze klonk bijna euforisch.
‘Bent u klaar voor de cane?’
‘O ja dokter, dank u wel dokter!!!’
Ze kreeg nog eens honderd striemende slagen met de cane. Ik voelde elk ervan in mijn hand. Wat mocht het dan wel niet doen op haar billen? Ze zaten onder de strepen, maar waren nog steeds heel. Natuurlijk was ik anders meteen gestopt. Ik kon het gewoon niet geloven dat deze vrouw zoveel kon hebben. De dam was nu helemaal open gezet. Ze drupte, ze lekte, ze droop.
Na de honderste wiste ik het zweet van mijn voorhoofd.
‘Meer krijgt u er niet, het is gewoon niet verantwoord. U mag nu klaarkomen als u daar behoefte aan hebt.’
En vol verbazing keken A en ik toe hoe M slechts even met haar heupen werkte om vervolgens een zodanig langdurig en hevig orgasme te bereiken dat ik wenste er ooit al was het maar een kwart ervan te mogen beleven. En dat alles zonder dat iets of iemand haar aanraakte!
Terwijl ik M liet bekomen praatte ik zachtjes met A na over wat er was gebeurd. Ze was verbijsterd, maar tegelijk hevig sexueel gestimuleerd. Ik legde haar nog eens uit dat het de bedoeling van vanmiddag was geweest om haar te laten inzien dat ze helemaal niet genezen hoefde te worden. Ze moest alleen leren met haar pas ontdekte gevoelens om te gaan. Collega Rein en ik zouden haar daar graag in begeleiden, maar ze moest nu eerst maar naar huis en alles eerst eens goed verwerken. Ik vroeg haar volgende week op dezelfde tijd terug te komen, maar vooral te bellen als het eerder nodig zou zijn, desnoods midden in de nacht.
Ik belde een taxi voor haar en toen die arriveerde bracht ik haar er naar toe. Ze huiverde een beetje en leek wat verdwaasd. Ik betaalde de chauffeur vooruit, gaf hem het adres en droeg hem op A zo snel mogelijk thuis te brengen en te wachten tot ze binnen was. Ik gaf hem een tientje extra voor de moeite en hij knikte enthousiast.
M heb ik zelf thuisgebracht want die kon niet zo over straat. Ze woonde mooi, dat moet ik toegeven. De man die open deed keek even verbaasd en toen geamuseerd toen hij de oorzaak van haar toestand leek te doorgronden. Ik vroeg hem haar te vragen over twee weken op dezelfde tijd weer naar mijn praktijk te komen. Hij knikte, pakte haar aan en zei zich over haar te zullen ontfermen.
Iets in zijn blik zei me dat het daarbij niet alleen om knuffels zou gaan. Ik kon een lichte rilling niet onderdrukken toen ik wegreed.
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Diagnose en aanpak van de problematiek
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?