| Gepost op vrijdag 19 november 2004 - 10:53 pm: | 
|
| Psycholoog R. ontmoet cliënte M.
De psycholoog verzinkt in gepeins. Hij heeft meestal vrij-af op maandag, hij maakt dan gebruik van de seniorenregeling. Hij had die dag bloembollen willen poten, of fietsen door het landschap van populieren, voor zover dat er nog is.
Maar nu heeft een jongere collega hem een cliënt toegeschoven. Jan de Man had bij een vrouwelijke patient weer last van tunnelvisie zoals veel jonkies. Die gasten duiken te veel in de boeken en in de seminars over de DSM IV-methode. Dat helpt niet altijd om een diagnose te stellen! Hij moest niet te veel somberen op zijn oude dag, maar even het dossier lezen.
"Amice, zou het kunnen zijn, dat de client .... Etc etc ... gaarne uw mening".
Het ging over een mevrouw M., docente en puliciste. M.?
Die naam herinnerde hem aan een vrouw uit zijn studietijd.
Na een sloom hoorcollege van een maffe zenuwarts had hij vrouwen zitten bekijken van achter een krant bij de Drie Gezusters aan de Grote Markt. Hij had haar daar aangesproken en waren in een enthousiast gesprek geraakt. Hun vrees over de rakettencrisis hadden ze weggedronken met een extra Berenburger.
Ze was stil meegeslopen naar boven langs de kamer van de zuur droogstaande 2 gezusters Hospita in de Folkingestraat. Geheimhouding was gewenst in het huis van de zuurpruimen. Na enige tijd had ze haar blaas moeten ledigen in de wasbak; de aankomend jurist en Vidicat-kater had geholpen, haar te ondersteunen. Deze sympathieke grapjas met veren hoedje had haar kruis schoon gespoeld met een ijskoud glas water. Door de gezamelijke slappe lach begon de wasbak te kraken.
Na het vertek van de corpsbal was M. pardoes op zijn schoot gaan zitten, had even later zijn gulp opengetrokken. Na woeste zoen-, grijp- en knijppartijen resteerde er voor beiden een korte nachtrust op een smal bed. Toen maakten 20-jarigen nog iets mee door niet bij de ouderlijke stamppot te blijven hangen.
Uiteindelijk was hij huisarts, psychiater en psycholoog geworden.
Hij bekijkt het dossier verder, opgestuurd per briefpost; hij wil het liefst half leesbare hanepoten van vakbroeders lezen, stumperend en stuntelend op weg naar het zoveelste giswerk en lapwerk.
Waarom had die De Man niet gewoon een diagnose kunnen stellen? Wat had hem weerhouden? Wat was er zo moeilijk aan? Zijn collega had hem toevertrouwd, dat de uitstraling van mevrouw M. nogal expliciet was; ofwel: ze was één bonk erotiek.
Hij probeerde zich het telefoongesprek over die mevrouw te herinneren. Vriend De Man had zijn hoofd verloren; zijn herseninhoud was naar zijn kruis gezakt; zijn hormonen hadden zijn zenuwgestel uitgerekt. Zijn geslachtsorganen hadden zoveel bloed gevraagd, dat een hartverkleining dreigde. Door een black-out kon hij zijn oudere collega geen zinnig woord overbrengen. Desondanks had De Man de interessante casus op internet willen zetten.
Hij las verder wat hij in het dossier had gekrabbeld.
" . . . . mogelijk Narcisme of Nymphomanie ...
Die De Man toch, als het maar begon met een N begon, dan vond hi het goed! Maar in de encyclopedie staat voor de letter "N", ook de letter "M", en die kan ook van toepassing zijn.
Ja, dit kan weer een speciaal geval zijn, een apart soort sexueel fenomeen. De laatste tijd melden zich veel opmerkelijke gevallen, vaak gestudeerde vrouwen. Straks krijgt hij het nog zo druk met extreme ziektebeelden, dat hij tot zijn 67-ste door moet werken; dan krijgt dat hufterige kabinet daarin ook nog zijn zin.
Het gebrombeer wordt onderbroken door een ferme klop op de deur.
Voordat de psycholoog "binnen" heeft kunnen roepen, beent de mevrouw van onbestemde leeftijd binnen. Ze doet hem denken aan die Groningse M., in iets rijpere uitvoering; ze kijkt niet bedeesd en neemt de aangeboden stoel.
De psycholoog laat haar vertellen over het probleem.
Als ze het verhaal heeft afgerond, vervalt hij niet in een "en wat denkt u er zelf van?", zoals zijn jonge collega's soms doen.
"U heeft dus ontembare lusten?"
Het klinkt niet als een vraag, maar als een constatering.
"Kunt u me vertellen, waarmee deze verband houden en of deze zich voordoen in bepaalde situaties?"
De ogen van de vrouw weerspiegelen geen schaamte, rond haar mond komt een andere emotie opzetten, een soort genoegen lijkt het.
"Als ik iemand belazer, of iemand mij streng toespreekt, of als ik denk dat ik straf verdien!"
De grijsaard verbaast zich niet; hij had het boek van zijn magistrale collega Visser nog even doorgebladerd: angst kan een lustprikkel zijn. Pijn- en lustprikkels kunnen met elkaar verband houden; niets bijzonders. Die DSM IV-methode en het geklets over parafiliën verdienden het vuilnisvat; die eikels beschreven bijna alles als een afwijking!
"U kunt moeilijk aan iets anders denken dan deze mogelijke situaties en daarmee samenhangende sexuele behoeften!
En er is een collega die u daarmee chanteert; dat is een complicatie!"
Hij laat haar uitkleden, waarbij hij merkt dat ze geen onderbroek aanheeft onder haar strakke rok. Met trui, kousen en laarzen ziet ze er goed uit: geen wonder dat collega De Man zijn hoofd verloor.
Mevrouw M. installeert zich met een scheve grijns op de tafel en legt de benen in die malle ijzeren beugels; deze staan expres zo ongelukkig mogelijk afgesteld om de proef op de som te nemen.
Die proef bestaat uit het handmatig betasten van de vagina. Hij doet dat zonder handschoen, gewoon ouderwets. Eerst constateert hij verwijdde pupillen. Hij voelt handmatig de hartslag: ruim 85.
De vrouw grapt hijgend over een diepgaand onderzoek en zegt:
"Ben ik erg nat?"
"Mevrouw, mijn hand zwemt hier in het Reitdiep! Uw libido lijkt me ruim op peil!"
De psycholoog tilt haar achterwerk iets op, legt 3 druipende vingers op haar anale opening en dringt de tuit van een spuit naar binnen, haalt de knijper eraf en laat het koele water naar binnen gieten.
Ze had zeker de extra koude temperatuur niet verwacht, zucht eerst diep en blaast dan uit als een briesend paard. Hij houdt even aan en bekijkt haar gesloten ogen.
Na enige tijd mag ze op een emmer zitten om zich te ledigen.
De vrouw veegt de krulharen naar achteren en gaat weer liggen op de bank. Hij heeft haar benen naast haar hoofd vastgegespt, een kussen onder haar onderrug gepoot. Hij duwt haar knieën iets aan om de druk op de rug te verminderen. Haar achterwerk torent boven de rest van haar lichaam uit.
Dankzij haar voorvocht glijdt de dokter met 1 vinger soepel de anus in, dan met een tweede, hij betast de zijwanden van de endeldarm, de kringspier wijkt uiteen, hij voert een derde vinger naar binnen en maakt een langzame roerende beweging. De vrouw begint te grommen als een berin.
"Wat voor straf kwam er voor in uw fantasie?"
Hij verbaast zich niet echt over het antwoord, voor zover hij het verstaat, want ze praat moeilijk; laat hij eerst zijn vingers terughalen. De snotneuzen van de tuchtcommissie zouden dit geen goede gesprekstechniek vinden.
"Mevrouw, u bent ongewoon, maar geheel normaal, u mankeert niets, integendeel, u hebt een verrijkende extraatje: u bent Nymfomaan en Masochist. Dat is mijn diagnose.
Na haar de tijd gegeven te heben, zich weer aan te kleden, vervolgt hij:
"Een klein probleem in uw omgeving is die collega van u, uw bazin; ik probeer een verwijzing voor haar te regelen bij haar bedrijfsarts.
Voor u zal ik dat element van de pijnwens overdenken; en vooral het feit dat u deze fantasie u blijft achtervolgen in uw hoofd. Daar moeten we iets aan doen! Samen met dokter De Man zal ik in collegiaal overleg tot een korte therapie komen. Dan roep ik u weer op!"
Als ze opstaat om te vertrekken legt de dokter een vaderlijke hand op haar schouder en bromt:
"veel geluk en tot ziens."
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Psycholoog R. ontmoet cliënte M.
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?