| Gepost op zondag 07 november 2004 - 05:43 pm: | 
|
| Schrijverskring
thuis op avontuur
Dit verhaal is geschreven met warme vriendschap voor Anima
Schrijverskring
Ik doe de deur open en kijk de kamer in. Verwonderd stap ik naar binnen en mijn mond valt open van verbazing. Ben ik het boek van de Kama Sutra binnengestapt? In het midden van de kamer staat een groot rond podium met een zacht matras met daaroverheen een rubberen laken. Een rode zitzak ligt achteloos te wachten op een lichaam dat wil relaxen. Want dát staat op het bordje op de deur: ‘Relax-room’. Ik stap het podium op, vlij mijn rug tegen de zitzak en ontspan mijn lichaam. Ik kijk om me heen en zie op de muren en op het plafond alle tekeningen die in de Kama Sutra voorkomen. Koppels die de liefde bedrijven in zoveel verschillende poses dat een mens niet snel zonder ideeën kan komen te zitten. Ik geniet van het vakmanschap van de schilderes die deze kamer heeft gemaakt en de erotische tekeningen beginnen op me in te werken. Totaal ontspannen beginnen mijn handen lichtjes over mijn lichaam te wrijven en ik voel me warm worden. Niet de warmte van het warm zijn maar de hitte van de passie.
Dan, heel plotseling, wordt ik door mijn zesde zintuig gewaarschuwd. Ik voel me bespied. Ik kijk om me heen en in eerste instantie zie ik niemand maar als ik mijn ogen tot kleine spleetjes samenknijp zie ik een paar ogen. Het zijn de ogen van Hij van wie zij is. Ik ontspan me omdat Zijn ogen vriendelijk zijn en ga door met mezelf te strelen. Ik weet dat Hij het niet erg vindt en als ik mijn ogen sluit zie ik me over Zijn knieën liggen om mijn straf in ontvangst te nemen. De straf die ik verdien. De straf waarvan Hij weet dat ik het nodig heb. Heel even voel ik me Zijn meisje en met een diepe zucht open ik mijn ogen weer. De ogen van Hij van wie zij is zijn verdwenen en wanhopig om me heen kijkend om die vriendelijke ogen weer te vinden zie ik een paar andere ogen. Ik word warm van binnen als ik in de ogen van Meesteres Mistress kijk. Terwijl ik mezelf nog steeds streel verandert mijn gevoel. Ik weet dat ze het niet goed vind maar ik kan mijn lichaam niet loslaten. Ik durf haar niet meer aan te kijken en mijn wangen kleuren rood. Voor het eerst in mijn leven voel ik de dringende behoefte om een slipje áán te trekken. Ik sla mijn ogen neer en voel de schaamte omdat ik zo stout ben geweest. Ik kan bijna de pijn in mijn billen voelen als ze mijn billen rood ranselt. Ik laat het gevoel bezit nemen van mijn lichaam en geniet. Als ik mijn ogen weer opensla hebben de prachtige ogen van meesteres Mistress plaatsgemaakt voor de ogen van Reintoch. Oei, dat zijn de ogen van een resolute man. Hij geeft je veel vrijheid en daar maak ik meteen gebruik van. Mijn strelende handen hebben mijn tepels gevonden en beginnen zachtjes te knijpen. Vrijheid, ja dat typeert Reintoch, maar zodra je bij hem bent is het daar snel mee gedaan en zal hij je precies geven waar je hem woordeloos om hebt gevraagd. Zijn slagen zijn als een waterval, constant en hevig en hij houdt pas op als híj moe is, niet eerder. En toch is dat precies wat ik hebben wil. Met gesloten ogen geniet ik van de brede riem en ik zucht diep.
Zodra het gevoel een beetje overgaat open ik mijn ogen en ga op zoek naar het volgende spiedende paar. Ik glimlach als ik in de ogen van Janneman kijk. Hij is mijn schrijvers Guru, hij stuurt mijn stijl van schrijven telkens weer een andere richting in. Hij is in staat om me met één woord een idee te geven voor een nieuw verhaal. Ik zie onzekerheid en verlangen in zijn ogen maar ook aanmoediging. Hij is degene die de nieuwe schrijvers bemoedigend aanspoort om toch vooral door te gaan met schrijven. Mijn handen zijn afgedaald en spelen nu zachtjes met mijn schaamlippen en als ik aan Janneman denk, voel ik weer de straf die ik kreeg, toen ik me (heel dom) liet ontvallen dat ik zo geil van zijn verhaal over Marijke was geworden. Oh, wat heeft mijn meester me gestraft, mijn klitje gloeit nog steeds als ik er aan denk.
Ik laat mijn ogen weer in het rond gaan en zie dan ineens de ogen van Mystique. Ik kreun zachtjes als ik aan haar denk. Ik voel de twijfeling, de storm van gevoelens, de tegenstrijdigheden, de spanning, de hunkering en uiteindelijk het vertrouwen van die eerste keer. De allereerste keer dat ik met mijn meester dit spel ging spelen. De uiteindelijke overgave en de immense opluchting toen bleek dat ik mezelf mocht en kon zijn. Dat zie ik allemaal in haar ogen en ik ben haar dankbaar dat ze zo goed kon omschrijven wat er in haar en dus ook in mij omging. Ik sluit mijn ogen en laat de roes over me heenkomen en eventjes ga ik terug naar dat intense gevoel dat me destijds had meegevoerd.
Ik draai mijn hoofd een stukje en zie ineens de strenge ogen van Rein, de vlinders in mijn buik maken overuren. Oh, wat voel ik me stout. Wat zal ik doen: een papiertje weggooien op straat of oversteken naast het zebrapad? Wat zal de hulpofficier van Justitie voor straf eisen? En zou hij hem zelf mogen uitdelen? Hoeveel klappen staan er voor als je je tong uitsteekt naar de hulpofficier? 35? En waarmee? Lekker warm en zacht met de blote hand of venijnig met een berkentakje? Ik begin verschrikkelijk nat te worden en sluit heel even mijn ogen.
Dan lopen ineens de rillingen over mijn lijf. Ik kijk om me heen en zie honderden spiedende ogen. Alle ogen van schrijvers en lezers zijn op mij gericht. Honderden malen per week wordt deze schrijverskring bezocht en even krijg ik het benauwd. Ik hoor de deur opengaan en mijn meester komt binnen. Hij neemt naast me plaats en ik vlij me tegen hem aan.
Ik kijk naar hem op en vraag: “zie je al die ogen? Zie je ze allemaal kijken en aandachtig lezen? Toch wel een beetje eng hoor.”
Hij lacht en slaat zijn armen om me heen. “Welnee, slavinnetje van me, dat vindt je niet eng. Jij bent zo exhibitionistisch dat je dit alleen maar vreselijk opwindend vindt.”
Hij laat een hand zakken en zijn vingers spelen met mijn schaamlippen.
“Oei, wat ben je nat. Zie je nog meer bekende ogen?”
Ik voel dat mijn meester me steviger beetpakt en ik kijk om me heen en merk dat alle ogen ineens verdwenen zijn. Of toch niet, nee, daar helemaal bovenin zie ik het laatste paar ogen. Lachende ogen, eigenzinnige ogen met een onstilbare honger en passie voor liefde. Ik verwonder me om haar. Mijn meester voelt direct de verandering in mijn lichaam en volgt mijn blik naar boven. Hij lacht als hij de ogen van de jonge vrouw ziet.
“Weet je nog,” zegt hij zachtjes. ”Twintig jaar geleden was je net zo.”
Ik kan alleen maar knikken want de woorden blijven in mijn keel steken. Hij voert het tempo op en zijn vingers gaan heen en weer tussen mijn schaamlippen door en zijn duim weet feilloos zijn plekje op mijn klit te vinden.
“Weet je het zeker?” vraagt hij en ik knik ja.
Ik trek mijn knieën op en laat mijn lichaam gaan. Ik zie hoe de jonge vrouw met neergeslagen blik haar meester wil behagen. Hoe ze probeert haar vlindergefladder in bedwang te houden, hoe zijn vingers op haar huid branden, dan de tranen, de schok en hoe ze na haar breekpunt eindelijk haar veilige plaats vindt.
Mijn lichaam schokt en ik bereik een eindeloze climax. Ik kijk nog steeds in de ogen van Anima en wens dat ze altijd op haar meester kan bouwen zonder gevangen te zijn, dat ze altijd bij hem thuis is en toch op avontuur en dat ze de liefde van haar leven vindt.
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
|
|
    
anima
Productief lid
Bericht Nummer: 34
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 07 november 2004 - 06:04 pm: |
|
Magie... |
Marny, het is ten strengste verboden mensen zo te ontroeren en hen door slechts virtuele middelen een dusdanig warm gevoel van genegenheid te bezorgen!
Waarom dat zo is, wil je weten? Omdat deze jonge vrouw nu helemaal overdonderd is en niet meer weet wat te antwoorden, omdat wat jij gedaan hebt hoogst ongebruikelijk is, omdat jij buiten je 'rol' stapt, alles overschouwt, het in een glimlachloskietelende situatie stopt, en het met humor, liefde en gloed naar een climax leidt die zo surreëel is, dat ze weer iets vertrouwds krijgt, alsof het altijd al zo was, alsof we ons allemaal in die zowel letterlijk als figuurlijk warme kamer bevinden, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Om het met de woorden van Janneman te zeggen: "meisje wat heb je talent!"
In je tekst fladdert de magie omhoog, in de vorm van transparante doch veelkleurige vlinders, die heel kort op alle schouders verpozen.
Voor een tekstuele tour de force draai je je hand niet om, en wat nog meer is, je bezit de gave mensen met onmiskenbaar warm gevoel te laten opgloeien met je verhalen (ja en zeker ondergetekende).
Diepe zucht en mijn innige dank.
Je man en meester is een gelukkig man. (En vice versa, want anders zou jij al deze 'liefde' niet kunnen verwoorden.)
Liefs en knuffels,
een ontroerde anima.
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 80
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 07 november 2004 - 08:45 pm: |
|
Dit kan ik nooit beter zeggen dan Anima |
en dat ga ik dus ook niet proberen.
Ik neem mijn hoed af en buig tot op de grond.
Klasse!
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Marny
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 75
Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 09 november 2004 - 06:50 pm: |
|
wat een uitzicht !!! |
Dank je wel Anima voor je fantastische woorden.
Ik ben er van overtuigd dat je hetzelfde beeldend vermogen hebt als ik en ik zie nu Janneman tot aan de grond gebogen. Met gestrekte knieën wellicht? Aangezien hij voor mij buigt en jij weleens aan de andere kant zou kunnen staan heb jij het beste uitzicht (grinnik).
Allebei dank je wel.
knuffie Marny
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?