    
madelief
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 02:14 am: | 
|
Zou mijn fantasie fantasie moeten blijven en is dat de bijdrage aan mijn genot, of geven mijn lichaam en geest een stiekeme hint naar het mogelijke genot dat ik in werkelijkheid zou kúnnen ervaren ? |
Gezien de genuanceerde en wellevende reacties op deze site wil ik graag een worsteling in mijzelf aan jullie voorleggen.
Een paar maanden geleden ben ik op deze site terechtgekomen en sindsdien heb ik bijna een slaaptekort opgelopen: na werk en gezin verlustigde ik mij 's avonds aan alle verhalen. soms vielen mijn ogen pas dicht na 1 uur 's nachts terwijl de wekker mij alweer om 7 uur uit bed duwde.
Ik heb gelukkig nog steeds niet alles gelezen, die voorraad geeft een lekker gevoel: achter een klein klikje kunnen zo maar weer talloze nieuwe verhalen tevoorschijn komen.
Mijn worsteling gaat over fantasie en werkelijkheid.
Van begin af aan heeft de opwinding die in mijn lichaam opkomt door het lezen van sommige verhalen mij verbaasd. Ook heftige acties van pijn en vernederende absolute gehoorzaamheid, waarvan ik in mijn hersenen een overtuigende afkeer registreer en waarvan ik echt, echt heel zeker weet dat ik ze echt nooit in de praktijk zou willen ondergaan, blijken mij lichamelijk wel op te winden …
Na enig verloop van tijd begint zich al wel duidelijker een selectie af te tekenen: mijn ogen schieten over de alinea's met acties met naalden, marteling, vernedering en ook een spanking-verhaal met opeenvolgende grote aantallen slagen met een pallet aan slaginstrumenten wordt sneller doorlopen. Let wel dat dit overigens niets zegt over de kwaliteit van de schrijver, maar des te meer over mijn eigen voorkeur. Die opwinding is dus afgenomen, maar dank voor het genoten genot is zeker op zijn plaats ;-)).
Verhalen met meer spannende beschrijvingen, minder stevige actie, meer mindplay genieten echter mijn voorkeur. Mijn lichaam reageert er heerlijk op, en wanneer er dan ook nog geplaag, spot en humor in voorkomt dan zit ik én nat én grijnzend achter het scherm. Maar er blijft nog een best grote, verwarrende kloof bestaan tussen denken en doen: ik weet dus nu dat ik het lezen van deze verhalen leuk vind, maar zegt dit iets over een verlangen naar de uitvoering in de praktijk ? Enne, wat zeggen de verhalen, ontsproten aan de fantasie van de schrijvers over de werkelijkheid ?
Klaarkomen louter op pijn zie ik mezelf niet doen, of is dat nog maar de vraag nu de eerste beginselen niet tegenvallen ? Een Dom wordt in de verhalen zoveel wetenschap toegedicht over de sub, haar geheime wensen en uit te dagen grenzen; zo begrepen te worden lijkt me heerlijk, maar ik betwijfel mijn eigen grenzen te kennen, dat zal een ander dan toch nooit lukken?
En dit is echt niet cynisch bedoeld hoor. Bij de inschrijving op de site stuitte ik op het probleem dat ik mijzelf moest omschrijven als dom, sub of switch. Een Dom ben ik in ieder geval niet, en voor sub ben ik volgens mijn eigen beleving zeker niet onderdanig genoeg, dus ik ben op switch uitgekomen: op een uitdaging wil ik wel een pak voor mijn billen, krijgen of geven, of nog meer ?
Zou mijn fantasie fantasie moeten blijven en is dat de bijdrage aan mijn genot, of geven mijn lichaam en geest een stiekeme hint naar het mogelijke genot dat ik in werkelijkheid zou kúnnen ervaren ?
Ik hoor/lees graag jullie adviezen
madelief
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 559
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 07:53 am: |
|
Nog meer verwarring |
Beste Madelief,
Het is natuurlijk behoorlijk aanmatigend als ik, net nadat ik je in een ander bericht heb proberen te vertellen dat een alwetende Dom net zoiets is als een vrouw met voldoende schoenen, op jouw moeilijke vragen een antwoord ga geven. Het wordt dan ook niet een 'zo is het' maar meer een 'zo wil het nog wel eens in elkaar zitten'. Naar mijn bescheiden mening, wel te verstaan. Er kan zeer verschillend over gedacht worden.
Ik denk dat je mooi weergeeft wat ons allemaal hier is overkomen. Jeeeeee, wat een hoop verhalen en wat passen ze goed bij mij. Nou, daar doen we het eigenlijk allemaal voor. Probeer het ook eens. Misschien ontdek je wel dat het leuk is, leuk om te doen, leuk om gevoelens en gedachten mee te ontdekken en leuk omdat je er misschien een paar mensen even mee vermaakt.
En natuurlijk zitten er dingen tussen die je (heel) opwindend vindt en voor geen goud zou meemaken. Want waarom zouden mensen genieten van een film over mensen die in een Transsylvanisch kasteel ronddwalen en daar deuren openen die elk weldenkend mens nog met een paar balken extra zou afsluiten? Nou, voor een belangrijk deel omdat ze dolgelukkig zijn dat ze er zelf niet lopen. Er is geen groter vermaak dan leedvermaak. Het is spannend en dus voor veel mensen leuk, maar het moet wel fantasie blijven. Van een afstand bekeken en vanuit je luie stoel.
Maar dat gaat over het heftige, datgene dat je een beetje de kriebels bezorgt. Maar er zijn natuurlijk ook beschrijvingen waarbij je denkt: 'o, hoe zou ik daar op reageren' of 'zou ik dat wel kunnen' of zelfs 'als ik dat toch eens mee zou kunnen maken'. De achterliggende vraag is even eenvoudig als ingewikkeld: ben je bereid om het eens te proberen en hoe ver wil je daar in gaan? En niet in de laatste plaats: hoe vind je iemand die je kunt vertrouwen (als je partner het niet kan doen)? Dat zijn vragen die je alleen zelf kunt beantwoorden. Ik voorspel echter wel dat het vragen zijn die zich steeds sterker zullen aandienen. Want wij lijden hier allemaal aan een tamelijk hardnekkig virus.
Wat zeggen die vragen over de werkelijkheid? Ook weer zo'n lastige.
Vergelijk het met een film. De lokatie is met zorg gekozen, het script en vooral de dialogen zijn met uiterste nauwkeurigheid in elkaar gezet en als het filmen niet lukt doen ze het gewoon nog veertien keer over, net zo lang tot het er perfect op staat.
Dat geldt ook voor verhalen. Daar is heel goed over nagedacht. Hoe het te formuleren, wat er wel en wat niet beschreven moet worden, etc.
Daar gaat de vergelijking met de werkelijkheid dus mank. Want hoe goed je het ook voorbereidt en afspreekt, het kan allemaal direct al helemaal anders gaan lopen. Al was het maar omdat je de reactie van de ander niet (zo) had verwacht.
Dat maakt het tegelijk ook heel leuk. Want tot op zekere hoogte is niets leuker dan het onverwachte.
Ook dit is een kwestie van ervaren. Lukt het je in het spel mee te gaan? Gebeurt er wat je had gehoopt (maar niet hebt uitgesproken; waarom nou toch niet)? Kun je over onvolkomenheden of zelfs missers heen stappen? En niet in de laatste plaat: haal je er (voldoende) voldoening uit?
Staat hier nou een advies? Eigenlijk maar één: als je echt wilt weten hoe het is dan moet je het proberen. Lezen over het eten van chocola leert je eigenlijk maar één ding: je leert hoe een ander vindt dat chocola smaakt. En omdat de smaak eigenlijk onmogelijk te beschrijven valt kom je misschien wel in de buurt met je voorstelling maar ervaren doe je het niet.
Veel succes en vooral genoegen met je zoektocht!
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt. 
| |
Grey Spanker
Actief lid
Bericht Nummer: 28
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 02:11 pm: |
|
Keuzes keuzes keuzes |
Hallo Madelief!
Wat een eerlijke en dappere vraag die je stelt. Net als Janneman ben ik een man, en ook nog eens dominant en sadist, één ding weet ik daarin heel erg zeker, en dat is dat ik de dingen niet weet! Daarin is het ook echt zo dat een dominant niet zo maar in het hoofd van een sub/switch kan kijken en vervolgens een kant en klare oplossing weet, weet waar de behoeften liggen, waar de grenzen zijn, en wat de diepste wensen én angsten zijn.
Het feit dat je nachtrust zo kort geworden is, je zo kan genieten van wat je leest, je al je voorkeuren over wat je meer of minder prikkelt aan het ontdekken bent, geeft aan dat je er wel heel hevig en intens mee bezig bent. Knap vind ik dat je ook ontdekt dat er dingen zijn die je in de praktijk nooit wilt ondergaan, maar die in het lezen en de fantasie je echt wel lichamelijk opwinden.
Waar je zelf al de vraag steelt over klaar kunnen komen op pijn, zet je er zelf de nuance al achter. Ik weet ook niet of het een wens is en of dat ook moet. Voor mij is het zo dat, als jij besluit het ooit ergens in een veilig moment wel in de praktijk een stukje mee te willen maken dat het enige is wat telt dat het goed voor je voelt.
Over dominanten? Het zijn gewoon mensen, niet meer en niet minder, net als in het gewone leven zal de één meer en de ander minder empathisch zijn. Net als in het dagelijkse is niet iedereen geschikt om die juiste partner te zijn. Ja, het is een zoektocht die heel lastig kan zijn, en ook afhankelijk is van je eigen wensen. Is het om "Die Dominant op het witte of zwarte paard" te vinden die gelijk ook je levenspartner mag zijn om je op handen te dragen, dan vrees ik dat het knap lastig wordt. De andere kant, een "spelpartner" om het in een veilige manier te ontdekken moet toch ook minstens een goede connectie met je hebben, je veiligheid bieden en vertrouwen dat hij samen met jou naar je gevoel, verlangen en zeker ook naar de realiteit kijkt.
Wát zeggen die verhalen? Sommige verhalen zijn niet meer (en zeker niet minder) dan een mooie fantasie, waarin de dromen van de schrijver omgezet zijn in woorden en beelden. Aan de andere kant zit er natuurlijk een stuk in van wat er ooit gewenst of gebeurt is.
Mijn verhalen? Heel soms is het een stukje pure fantasie, meestal is een verhaal bij mij een verwerking van een bijzonder moment waarin ik betoverd ben door een ongelooflijk mooi iets en wat ik daarin (bijna) als in het verhaal heb mogen beleven. Voor mij is dat schrijven een stuk om de verwondering te verwoorden, misschien wel om het een plaats te geven, te verwerken wat mijn verstand niet bevatten kan, maar waarin het gevoel zo diep en intens geraakt is, dat ik het op een manier moet uiten om er niet in te verdrinken.
De vergelijking van Janneman vind ik heel mooi. Je kan lezen over ervaringen en fantasieën, je kan zelf je ervaringen maken. Het gaat er om wat voor jou goed voelt. Als je (in het nu) voelt dat het lezen, schrijven en fantaseren genoeg voor je is, dan is het genoeg. Als je zelf het gevoel hebt dat je het ook wilt ervaren, pas dan is het denk ik het goede moment om er ook stappen in te ondernemen.
Heel bot, één van de eerste dingen die in de praktijk kan, is dat je zelf met je lichaam speelt, en waar je meer op het gedeelte mindplay bezig bent is dát natuurlijk lastiger te doen, maar in het lichamelijk de eerste stapjes van ervaren is het ook mogelijk om zelf te kijken welke dingen je wel of niet fijn vindt. Ik geef toe dat het zelf deze dingen doen niet altijd dezelfde impact heeft dan als een ander het bij en met je doet.
Zelf wist ik wel dat ik "iets" met BDSM had, maar het heeft heel lang geduurd voor ik er iets mee ben gaan doen. Gelukkig kwam ik die bijzondere partner tegen die mij daarin heeft laten groeien. Hoe mooi de fantasie ook was, hoe prikkelend ook, het was voor mij in het begin heel moeilijk om diegene die ik lief heb en bijzonder vind ook nog eens pijn te doen. Jaren heeft het geduurd en gelukkig was mijn partner geduldig en kon ze, heus wel eens gefrustreerd, omgaan dat ik haar niet meer kon geven, omdat ik zelf die veiligheid nog niet in mij voelde. Kortom, niet ineens, niet alles in een eerste keer, maar als je er aan toe bent met kleine stapjes ontdekken en in de woorden van Janneman, genieten en ervaren of de chocolade voor jou ook zo lekker is, of dat je misschien wel een andere chocoladesmaak wilt proeven. Uiteindelijk houdt niet iedereen van dezelfde chocolade, of blijkt chocolade niet je ding te zijn.
't Is echt een dilemma.... wens je sterkte en vooral, luister naar jezelf en je gevoel...
Grey Spanker
|
madelief
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 juni 2014 - 11:43 pm: |
|
chocolade |
Zo snel en zo uitvoering bediend worden door twee ervaren heren, dat is nog eens een fantasie die werkelijkheid wordt !
Maar nu serieus, heel hartelijk dank voor de reacties en adviezen. Voor mij ook weer tekenend voor mijn worsteling: de vergelijkingen met film en chocolade van Janneman zijn zeer verduidelijkend (én onontkoombaar verlokkend, ja ik wil proeven). De beschrijving van Grey Spanker over het pijn doen van degene die je liefhebt is voor mijn hersenen (bijna) niet te bevatten en tegelijkertijd schetst hij een teder beeld van een prachtige relatie, gewoonweg jaloersmakend.
Zonder partner, die ik zou kunnen verleiden tot daadkrachtige handelingen, zal de zoektocht wel even in beslag nemen, maar lekker langzaam is niet verkeerd. Gelukkig ben ik zelf wel zeer handvaardig.
|
Rein
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 80
Aangemeld: 05-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 23 juni 2014 - 09:49 pm: |
|
Fantasie kan om ervaring vragen |
Hallo Madelief,
Hardop nadenkend over wat je formuleert als je worsteling:
Herkenbaar voor mij is dat je op enig moment opgewonden raakt door verhalen en aan de andere kant deze afwijst. Dit was voor mij de tegenstelling waarin ik mij ooit bevond [in mijn actieve rol]. Stel dat je erg hecht aan geweldloosheid en gelijkwaardigheid, dat tikt de paradox extra aan. Ik wist hierin een weg te formuleren, toen ik merkte dat de klappen zeer vrijwillig konden worden ondergaan en dat ook de ander partij er veel genoegen aan bleek te beleven. [nu hoop ik dat we het over dezelfde paradox hebben].
Fantasieën hoeven niet te betekenen, dat men deze altijd gerealiseerd wilt zien. Volgens Brett Kahr fantaseren 13% van de Britse vrouwen erover gespankt te worden en 7% om iemand anders op het achterwerk te slaan. Men kan ook de fantasie koesteren omwille van de fantasie. Maar velen [hoeveel weet ik niet], verlangen naar realisering.
In de soort van verhalen zie je voor jezelf een voorkeur: andere dingen dan de klappen als fysieke sensatie op zich zijn blijkbaar belangrijk voor je: misschien de sfeer, of de verrassing, of het strenge optreden, of het in de hoek moeten staan, of het om straf moeten vragen, of de hooffdmeester die je schooluniform inspecteert, etc, etc.
De ene dominant zal hier in werkelijkheid veel aandacht aan besteden, de andere zal een ander accent leggen, op de klappen op zich. Soms hangt het ervan af, hoe zijn muts staat, hij is ook maar een mens.
Zal de dominant niet jouw grenzen verkennen en vinden? Misschien zal je ooit een lijst moeten invullen, een schema waarin je moet aangeven : wel – weet niet- néé, en dat netjes in kolommen. Misschien gebeurt dat niet en bespreek je vooraf de grenzen met grove penseelstreken.
Dan staat de dominant voor de taak om jouw een plezier te doen. Als het goed is, heeft hij daar trucjes voor om er achter te komen, hoe ver hij kan gaan [welke trucs, verklap ik nu niet].
Dan de begrippen dom, sub of switch. Ik gebruik soms de termen ‘actief’ en ‘passief’. Ik gok erop, dat je de ‘passieve rol ambieert. Dat wil niet zeggen, dat je geen grenzen mag stellen, integendeel. Dit wil ook niet zeggen, dat je geen weerwoord zou mogen geven. Hoe je je rol invult is aan jou en aan het gesprek vooraf met een toekomstige partner, die natuurlijk voldoende bij je moet passen.
Verder: de tijd nemen, je oriënteren, kijken wanneer je je wensen genoeg hebt geformuleerd, veiligheidstips naleven.
Tot slot de verhalen: vergelijk Grey Spanker: soms precieze weergave van een ervaring, soms pure fantasie, soms een mengsel.
Succes ermee en groet van Rein
|
subjackt
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 144
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 30 juni 2014 - 10:32 pm: |
|
fantasie of werkelijkheid |
Dag Madelief,
Ik las jouw relaas en reageer daar graag op met mijn persoonlijke ervaring. Wie weet heb je er wat aan.
Ik heb heel veel jaren SM beleefd door te fantaseren, verhalen te lezen en verhalen te schrijven. Meer niet. Ik ben daar best lang gelukkig mee geweest, maar het verlangen om het echt eens mee te maken werd wel steeds groter. Vervolgens duurde het nog een hele tijd voor ik durfde echt werk te maken van mensen leren kennen en ontmoeten.
Inmiddels heb ik een flinke handvol losvaste bdsm-avonturen beleefd en zit nu in mijn tweede vaste bdsm-relatie. Niet elk avontuur was een geslaagd avontuur, en niet iedereen die ik in de bdsm-wereld ontmoet heb, is een mens dat het waard was om te ontmoeten, maar ik heb absoluut geen spijt van de stap naar het echt meemaken. Ik heb veel van mezelf geleerd. Bdsm in het echt is inderdaad anders dan in fantasie of in verhalen. In het echt kun je er niet even wat uit knippen. De dingen ietsje mooier en spannender maken dan ze zijn, hou je ook niet vol. En, het belangrijkste verschil, in jouw fantasie gaat alles zoals hij het het lekkerst, spannendst, geilst en meest erotisch vindt. Maar in het echt doe je het samen. Er is wisselwerking op een manier die je nooit hebt kunnen fantaseren, want die ander is niet gefantaseerd anders dan jij, hij/zij is écht anders dan jij.
Dus word je verrast, verbaasd en soms een beetje teleurgesteld omdat het net effe anders gaat zoals jij het het lekkerst, spannendst, geilst of meest erotisch vindt. In het echt mislukt het soms. Maar soms lukt het wel. En dan is bdsm een veel grotere belevenis dan welk verhaal of fantasie ook.
Ik voor mij kan zeggen dat mijn fantasieën niet gelogen hebben. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik alles wat ik fantaseer, zou willen meemaken. Echt niet. Maar mijn basisverlangens, de dingen die ik het lekkerst vindt, mijn diepste hunkering, het zat allemaal al in mijn fantasie voordat ik het echt meemaakte. En het bleek te kloppen. Ja dit is het lekkerst. Dit raakt me het diepst, tot heel diep in mijn kleine bange hartje. En ja, hierdoor ga ik op in mijn rol en is het tussen haar en mij even - misschien een paar minuten, misschien een paar halve uren - zoals we het voelen in onze diepste fantasie, namelijk dat dit achterlijke gelijkwaardige gedoe de dwaling is, de illusie, en de D/s de zoete waarheid.
Je vraagt je ook af wat je bent. Ben je s of D of switch? Ik voor mij kan zeggen dat ik in alledrie geloofd heb en dat ik tot op de dag van vandaag niet kan zeggen wat ik ben. Ik switch, dat weet ik wel, en ik weet ook een beetje waarom, maar ik weet het niet precies. En of de weegschaal uiteindelijk toch kantelt naar s of D, of dat het altijd een beetje van allebei zal blijven, weet ik ook niet.
Dus ik zou het eerst proberen in de richting waarvan je hart het meest nadrukkelijk gaat bonzen, maar wees niet verbaasd als je later ontdekt dat de andere kant van de medaille je ook ligt. Of dat dit de richting is die je in een relatie plotseling opgaat.
Als je jezelf klaar voelt om het echt te proberen, dan zou ik zeggen dat er een paar dingen belangrijk zijn. Het belangrijkst is, doe het in je eigen tempo. Een eerste date kan meteen tot de spanking van je leven leiden, maar heel erg waarschijnlijk is dat niet. Waarschijnlijk heeft de goede man zweetvoeten, te veel praatjes, een uitstraling van een s in elke vezel van z'n lijf terwijl hij volgens de mail D is, of zijn vrouw belt terwijl hij volgens de mail ongebonden is. Maar geduld is een schone zaak, er zijn ook leuke aantrekkelijke intrigerende opwindende mannen, dus er komt echt wel een date die ergens toe leidt.
Vertrouw op je gevoel, dat vertelt je welke mensen je kunt vertrouwen en welke mensen verborgen agenda's hebben.
En sta open om jezelf te verbazen. Ik lees bijvoorbeeld dat je nooit zult klaarkomen op louter pijn. Dat is vrijwel de letterlijke tekst van mijn eerste vriendinnetje, kort nadat ze schoorvoetend, groen als gras, toegegeven had dat ze "misschien ietsie pietsie" een heel klein beetje, maar dan ook echt een heeeeel klein beetje, affiniteit had met SM.
Eén keer raden wat ze een maandje of drie later deed...
|
de schrijfster
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 94
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 01 juli 2014 - 12:57 pm: |
|
Tijd |
Hey Madelief,
alleen maar mannen die hebben gereageerd... Wat zou dat betekenen? 
Ik heb niet veel nieuws toe te voegen aan de reacties van de wijze heren die mij voorgingen.
Ik heb het antwoord op je vraag niet, die kan jij alleen zelf geven. Het enige dat ik je kan aanraden is er de tijd voor te nemen om het te onderzoeken.
Geniet van het feit wat de verhalen met je doen (maar zo te lezen doe je dat al). Daar kan het bij blijven en dan heb je aan internet een goede vriend.
Mocht je toch eens willen ervaren hoe het is, zou ik 'klein' beginnen.
Zelf verging het mij in het begin net als bij jou. Lezen tot diep in de nacht, met rode oortjes en een toch wel wat verbaasde blik op mijn gezicht. Het idee dat ik als sterke, zelfstandige vrouw opgewonden raakte van ondenkbare dingen zoals onderdanig zijn, een pak op mijn billen... wat zeg ik, zelfs nog wel ergere dingen... Ik durfde er niet eens grapjes over te maken tegen mijn beste vriendinnen.
Toen ik eenmaal de knoop doorhakte dat ik eens wilde ervaren hoe het was, ging ik te snel. In mijn verlangen naar meer, de spanning van het nieuwe en de hang naar me kwetsbaar kunnen opstellen vertrouwde ik de verkeerde persoon. Zag ik signalen niet die ik normaal direct oppik.
Het lijkt zo makkelijk om het eens te proberen als je al die mooie verhalen leest maar er komt zo veel meer bij kijken. Dat zie je wel aan de mooie genuanceerde antwoorden die je al hebt gehad van de eerder genoemde heren.
Natuurlijk is iedereen anders. Voor sommigen zal het misschien geen probleem zijn direct in een heftige, grensopzoekende ontmoeting te duiken. Ikzelf geloof meer in kleine stapjes en groot vertrouwen.
Vandaar mijn advies: luister naar jezelf en neem daar de tijd voor.
|
madelief
Lid
Bericht Nummer: 11
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 02 juli 2014 - 01:08 am: |
|
schaamte ? what else ? |
Hoewel ik reeds zeer vergenoegd was met de doordachte adviezen en openhartige ervaringen van de heren, ben ik blij met de aanvullingen van een seksegenote. @ de schrijfster, je brengt een nieuw aspect naar voren dat mijn verwarring, die juist iets afnam, weer iets doet toenemen.
Klopt, ik ben al enige tijd aan het genieten van al het heerlijke leesvoer dat hier te vinden is. Mijn genot is geheim, stiekem en daardoor sowieso al spannender, maar … inmiddels ook wel een beetje ‘alleen’, want inderdaad, ik heb (nog ?) geen enkele vriendin iets hierover durven te vertellen. (en ja mannen, vrouwen kletsen onderling over hun liefdesleven)
En dat is voor mij een heel vreemd gevoel: mijn openhartigheid is dus gekoppeld aan mijn anonimiteit hier op de site ?
is dit schaamte ? terwijl ik gewoonlijk niet zo schaamtevol in het leven sta ?!
of een taboe ? want ik ben evenmin ontzettend schaamteloos;
of uit angst ? tja, dat hangt vaak samen met onzekerheid; en die is zeker aanwezig: ik verbaas me zodanig over mezelf (hoe goed ken(de) ik mezelf ?) dat dit ook bij een goede vriendin niet kan uitblijven en tot onbegrip kan leiden. Of vrees ik afkeuring ?
Een brutale vraag misschien maar ik ben heel benieuwd hoe openhartig anderen zijn naar hun vriendenkring ? Wanneer dit ‘tamelijk hardnekkig virus’ (citaat Janneman) zich al vroeg openbaarde kan dit hebben geleid tot een vriendenkring met gedeeld virus, zonder schaamte, taboe, angst ?
Dat is bij mij niet het geval … denk ik, tenminste ;-))….
Dus, ja ik wil de chocolade wel proeven, maar (bijna) niemand mag het weten ?
@ Subjackt, ik heb nooit nooit gezegd..
Bij voorbaat veel dank voor een reactie,
madelief
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 560
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 02 juli 2014 - 09:24 am: |
|
Schaamte |
Hoi Madelief,
Ik zal toch maar weer eens een poging wagen maar je weet ze wel aan te snijden, de onderwerpen.
Je raakt hier aan één van de nare kanten in het BDSM-gebeuren. Waar het spel prachtig, liefdevol en enorm bevredigend kan zijn, zijn er ook keerzijden aan het zijn van liefhebber van BDSM.
De belangrijkste is wel dat het heel vaak voor partners onbespreekbaar is. Je hebt dan de keuze tussen stiekem gaan doen of er mee ophouden. Er zijn er niet veel die op de lange termijn in het laatste slagen vrees ik. Want het virus is inderdaad tamelijk hardnekkig, ik zei het al.
De tweede keerzijde vind je bij je vriendenkring. Het is natuurlijk niet te hopen dat ze meteen weglopen als je rare dingen zegt maar het kan wel degelijk impact hebben. Want mensen die nog nooit over BDSM hebben nagedacht, laat staan er ervaring mee hebben, denken bij BDSM waarschijnlijk meteen en/of alleen maar aan wat ik even de uitwassen zal noemen. Vastbinden, pijnigen, laten lijden, vernederen en ga zo maar door. Natuurlijk zijn er die dat zo doen en het heerlijk vinden maar voor de buitenwereld is dat heel eng. Met andere woorden: je vertelt ze dat je van hele enge dingen houdt. Een goede vriend zal dan gaan vragen en hopelijk leren dat het allemaal veel genuanceerder ligt, maar er zijn er ook die dat niet kunnen en dan is er toch - hoe je het ook wendt of keert - en stukje afstand geschapen.
Ergo: let heel goed op aan wie je het vertelt en hoe je het vertelt. Hinten kan je al heel wat leren over wellicht komende reacties.
Weet je, wie nog nooit over nagedacht heeft over homosexualiteit en de Canal Parade ziet kan makkelijk denken dat dat het beeld is en dat nogal extravagant vinden. Maar er zijn er zoveel meer die gewoon gelukkig zijn met een partner en van plan zijn dat nog heel lang zo vol te houden. Beeld versus een groot deel van de werkelijkheid.
Ook wordt er nog wel eens veel te makkelijk tegenaan gekeken. In mijn omgeving komt depressie voor. Een heel nare ziekte die je opvreet en veel meer aspecten heeft dan alleen een beetje somber zijn. Zelfs mensen aan wie dat is uitgelegd zeggen nog: hm, je lacht weer. Fijn he, dat het over is. Of: ach joh, je moet gewoon wat leuke dingen gaan doen...
Dus jij vindt het leuk geslagen te worden? Dat gaat wel over als ze je echt pijn doen. Dezelfde trant.
Vervolgens maak je nog een denkfoutje. Ook iemand die op latere leeftijd start kan nog heel goed een vriendenkring opbouwen met dezelfde 'hobby'. Deze site is daar een heel goed middel voor. Gebruik de privéberichten en je leert al snel met wie je kunt praten. En als het vertrouwen er is kun je elkaar ontmoeten als je dat allebei wilt. En dan wordt het pas echt fijn....
Want dan leer je pas echt veel en kun je leren bedenken wat je wel wilt en wat niet en wat je wel denkt te kunnen en wat niet. De Schrijfster heeft groot gelijk: doe het rustig aan. Ga eerst maar eens op de tribune zitten
Want het is ook niet allemaal even mooi. Mensen kunnen zo maar afhaken, kunnen anders zijn dan ze leken, kunnen in de praktijk nogal tegenvallen. Velen hebben zelfs nare ervaringen opgedaan.
En de beste manier om te proberen dat te voorkomen is eerst goed duidelijk te hebben hoe je er in staat.
Hopelijk heb je hier iets aan, want iedereen bekijkt het net weer even anders of heeft veel meer en/of andere ervaring(en).
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
sasja
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 12-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 02 juli 2014 - 09:58 am: |
|
De vriendenkring |
Hoi Madelief,
Ik ben iemand die al heel vroeg wist dat met name spanking en een strenge opvoeding mij aantrok.
Ik was zo teleurgesteld dat Oliver twist een liefdevol thuis kreeg... Dat weeshuis had van mij het hele boek mogen duren.
In spel met mijn beste vriendin speelden we slaafje, weeshuisje en van alles waar een zweepje aan te pas kwam.
Ik wist niks van bdsm of wat dan ook, ik was tien jaar oud.
Mijn beste vriendin toen is nog altijd mijn beste vriendin en zij heeft niets met dit alles op.
Ook destijds vond ze mij vreemd. Mijn verlangen eens een pak op mijn donder vond ze idioot zeker omdat zij dat wel zo af en toe, zeker verdiend, kreeg. ( ze heeft er geen trauma's van en nogmaals.... De straf was verdiend en het was dertig jaar terug een andere tijd.)
Ze heeft ooit tegen haar vader gezegt toen die boos op haar af kwam: geef ... Straf, die wil dat graag.
Zijn antwoord:" o dat zou ik graag doen, maar helaas mag dat niet"
( het was hem een doorn in het oog dat ik nooit straf kreeg)
Toen ik erachter kwam wat voor gevoelens ik had was ik in de twintig en woonde samen.
Ik wist toen al wel dat ik voor mijn relatie met hem fantaseerde dat ik een pak op mijn van hem kreeg.
De reden van mijn verliefdheid? Wel als ik hem pestte, hij was een vriend van mijn ouders en 15 jaar ouder en reed ook nog eens paard, dan riep hij dat " het slipske er voorheen " zou gaan.
Das nooit gebeurd.... Wel bijna tien jaar een relatie gehad.
In die tijd ontwikkelde mijn gevoel sterker en sterker en ontdekte ik sites op internet. Terwijl hij op een sex site chatte als lesbische vrouw. Chatte ik op spankinginternet.com en had hele goede gesprekken daar. Ik liet mijn vriend weten dat ik die gevoelens had maar hij zei dat hij echt geen vrouw ging slaan.
Toen onze relatie verbrak had ik binnen twee maand een D en ook begon ik hints te geven in mijn vrienden groep. Ik had inmiddels 4 hechte vriendinnen. Deze vier zijn dat nog altijd. Langzaam aan begon ze duidelijk te worden dat ik een bdsm- er was en af en toe vroegen ze waarom, en hoe en wat er dan gebeurd. Ik moet bekennen dat ze niet weten hoe hard het soms gaat, maar ze kennen mijn gevoelens er bij. En hoewel ze vaak hun hart vast hielden en zich zorgen maakten dat ik in een mishandeling relatie zou komen toen mijn D en ik een koppel werden, kreeg het ook voor hen langzaam vorm.
We zijn een groep die open is en sarcastisch, dus ik krijg vaak toespelingen op plankjes en word er af en toe mee gepest. Maar toen mijn relatie brak en ik opnieuw mensen ontmoette kon ik hen vertellen waar ik was en belden ze me om te checken of ik veilig was.
Om vervolgens als ik terug was te schreeuwen dat het de laatste keer was omdat ze van spanning hun nagels opgegeten hadden en me al in een greppel dood langs de weg zagen liggen.
Uitleggen wat je voelt en het anderen laten begrijpen is onmogelijk heb ik ontdekt. Mijn groep doet zijn nest maar ze snappen het niet.
Ze snappen wat dingen maar dat je je pijn laat doen en domineren, dat blijft vreemd. Wel accepteren ze mij zoals ik ben. En ook al plagen ze me vaak ik kan bij ze terecht met alles. En dan zijn ze er voor me.
Mijn ouders weten er inmiddels ook wat van, veel minder als mijn vriendinnen hoor, maar wel wat. En zelfs die accepteren me.
Die acceptatie maakt het voor mij zo fijn.
En wat het pesten betreft... Als ik begin wat details te vertellen.... Enorm vulgair aangedikt heb ik hun hoog op de kast zitten... Maak je geen zorgen, ik ben een relsub... En hoewel ze de term niet kennen... Dit zouden ze zeker beamen!
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Wow dat was de eerste keer dat ik dit zo op een site heb gezet.... Even zweet van het voorhoofd halen...
Groetjes sangmu
|
Rein
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 81
Aangemeld: 05-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 03 juli 2014 - 10:07 pm: |
|
het half verborgene |
Dag Madelief,
Jouw vraag is niet brutaal, was dat maar zo!
Ergens van genieten of erover fantaseren, zonder dat iemand het weet of mag weten, kan een element van eenzaamheid in zich hebben.
Hoe openhartig ben ik naar mijn vriendenkring?
In de loop van de afgelopen 34 jaar heb ik het moeten vertellen binnen een aantal liefdes- of sexuele relaties. Dus deze vrouwen weten ervan. De reacties waren gemengd: het varieerde van: wat leuk, dat interesseert mij ook [2 maal] via “probeer het maar eens voorzichtig” tot “wat een vreemde hobby van jou!”. Verder heb ik het nog een vrouw verteld, omdat zij steeds toespelingen maakte op ‘strafbankjes’, ‘billenkoekpauzes’ etc en ik dacht dat ze binnen het profiel van een ‘waarschijnlijke spankofiel’ paste; dat bleek een grandioze misrekening en van schrik maakt ze de leuke grapjes niet meer.
Laatste liep er iemand naast me op het strand tijdens een verjaardagswandeling, toen het gesprek op dit onderwerp kwam. Zij bleek ooit ook lid te zijn geweest van de VSSM. ‘Allemachtig, hoe lang kennen we elkaar als? 22 Jaar?’
Enige [ex-] collega’s zouden het kunnen vermoeden, omdat ik wel eens iets vertel over een toevallig boek, dat ik bij toeval heb gelezen. Die 50 tinten grijs bieden ook wel eens een aangrijpingspunt en zeker als een grapjas daarover weer een boek schrijft en ik met een recensie kom aandraven.
Ik ben wel voorzichtig met het vertellen. Als eerst iemand gruwt van een travestiete schoonzoon, dan zal ik haar niet lastig vallen over mijn variant die nog griezeliger lijkt [uit de verte].
Een vriendenkring vormen rondom je variant of geaardheid of hobby zou kunnen, maar dat heeft zich bij mij nauwelijks voorgedaan. Dat levert bij een verjaardag vooraf de vraag op: ‘ja, we willen wel komen, maar waar kennen we elkaar dan van?’ Eh, eh, niet aan gedacht! Van het wandelen?
Het is wel uit te leggen aan iemand die deze oriëntatie niet heeft, maar het is niet simpel.
Je zou iets aan je beste vriendin –als het niet de grootste conformist is- kunnen laten doorschemeren in de trant van: ongewone sex trekt me aan, misschien wel ruigere vormen ervan, die 50 tinten grijs, etc. Dan iets met de vrijwilligheid, veiligheid etc. Hoor ik het als je het probeert?
Met groet van Rein
|
MisTique
Productief lid
Bericht Nummer: 37
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 04 juli 2014 - 12:13 am: |
|
Eindelijk dan ook een antwoord van mij |
Hoi Madelief,
Zo'n eerlijke vraag verdient een eerlijk antwoord en ik had even tijd nodig het mijne te formuleren.
Waarbij ik zeker niet voorbij wil gaan aan jouw vragen, en ook een stukje delen wil uit mijn eigen ervaringen.
Een fantasie zegt niets over de beleving in de praktijk, bij mij werkt het althans zo. Sommige van mijn fantasieën bleken in de praktijk prikkelend en opwindend te zijn, anderen deden me helemaal niets. Ook heb ik geleerd dat ik soms van dingen kan genieten die gewoonweg niet in mijn (best wel brede grin) fantasie voorkomen.
Het enige dat een fantasie eigenlijk vertelt is iets over waar bij jou mogelijke prikkels kunnen liggen, die hebben dan zo te lezen met spanking te maken maar dat zegt verder weer helemaal niets over de intensiteit, de impact, de heftigheid. Dat zijn allemaal zaken die de praktijk je kan vertellen maar waarbij je ook maar zo jezelf voorbij kunt lopen, dus enige voorzichtigheid daarin is geen overbodige luxe.
Fantasie verhalen kunnen soms heel veel over de realiteit vertellen en net zo vaak liggen ze mijlenver verwijderd van de realiteit. Het probleem is dat wanneer je de schrijver niet kent je geen idee hebt of deze realiteit meeneemt tijdens het schrijven. Sommige schrijvers zien het schrijven van een verhaal als een toneelstuk dat perfect uitgewerkt moet worden, anderen schrijven het eigenlijk vooral als prikkelend verhaaltje voor het slapen gaan voor zichzelf, en weer anderen gebruiken het om hun eigen gevoelens te verkennen tijdens het schrijven (ik behoor tot deze categorie).
Spanking kan op heel veel manieren beleefd worden, voor sommigen is het uitsluitend een pijn beleving die in het moment zelf niet tot geilheid of lust leidt (achteraf soms wel), anderen kunnen daarentegen genot halen uit de pijn, en er zijn er inderdaad die daar op klaar kunnen komen (ik ben zo iemand). Er zijn mensen voor wie het concept straf een onmisbaar element is dat gekoppeld moet zijn aan de te ontvangen spanking, terwijl voor anderen straf er helemaal niets mee te maken heeft (ik zit meer aan deze kant).
Dominanten wordt geheel onterecht toegedicht dat ze alles weten over de sub en diens wensen, ik ben heel erg veel (echt heel erg veel) dominanten tegengekomen, in alle maten en vormen, en degenen die het hardste beweerden mij wel in te kunnen schatten zaten er het meest ver naast. Waarom? Omdat er geen standaard subs bestaan, het zijn mensen met uiteenlopende behoeftes, karakters, wensen en grenzen. Een goede Dom is zich ervan bewust dat het een proces is dit allemaal van zijn sub te leren kennen, zowel de sub als de mens te leren kennen.
Mocht je ooit besluiten om de praktijk te willen gaan ervaren en je gaat op zoek naar een Dom die jou hierin kan begeleiden...neem dan alsjeblieft dit van me aan:
Laat je niets wijsmaken, ga niet voor de eerste de beste Dom die meent jou te kunnen vertellen hoe jij in elkaar zit, ga voor die ene die in staat is jou te inspireren met vragen die jou verrassen en uitdagen om over jouw verlangens na te denken.
Niemand kan voor jou de keuze maken of je jouw fantasie beter fantasie kan laten blijven of moet gaan beleven, het is jouw eigen gevoel dat je daarin zult moeten volgen.
Het is geen zwart witte wereld, ik weet dat er vaak onderverdelingen gemaakt worden in de trant van je kunt Dom, sub of switch zijn, dat is heel erg kort door de bocht. Het kan een richting zijn die het soms makkelijker maakt te weten met wie je een betere connectie zult hebben, maar het kan ook compleet niets zeggen. Ik word vaak ingeschat als Domme, in de eerste plaats door mijn naam. De ongeschreven regels zeggen dat een Dom zijn/haar naam met hoofdletter schrijft en de sub niet, ik ben dubbel dominant want ik heb twee hoofdletters in mijn naam :-)
Ik ben iemand die zegt waar het op staat, dus word ik getypeerd als relsub, of de term 'toppen from the bottom' komt langs. Ik ervaar het zelf niet zo, ik ben gewoon wie ik ben en dat is een veelzijdig persoontje met masochistische en onderdanige verlangens, een sterk karakter en zondermeer een dominante kant in me. Alleen heb ik tot nu toe niet de behoefte gevoeld dit laatste te gaan verkennen.
Dan spring ik even voor naar jouw andere bericht met nieuwe vragen...
Ik heb door de jaren heen een vriendenkring opgebouwd via internet, veel van mijn vrienden hebben 'iets' met bdsm. Ik heb mijn familie en andere vrienden verteld over mijn bdsm voorkeuren, dat is destijds geboren uit noodzaak. Ik wilde mijn ex de troef uit handen nemen dat hij ooit zou kunnen denken mijn leven op zijn kop te zetten door hierover te vertellen. Dus ook mijn kinderen (nu 17 en bijna 19) weten ervan.
Op verjaardagen is het een gemeleerd gezelschap van familie, vrienden die iets met bdsm hebben en vrienden die er niets mee hebben. Soms wordt er gevraagd waar we (de mensen die iets met bdsm hebben) elkaar van kennen, het antwoord 'van MisTique's forum' of 'van een forum', of 'van internet' heeft zelden tot meer vragen geleid.
Misschien zou je kunnen stellen dat ik het omgedraaid heb, ik had geen grote vriendenkring over na mijn scheiding en moest opnieuw beginnen. Voor mij was duidelijk dat bdsm deel van mij is, en dus ook van mijn leven, en dat betekende automatisch dat ik me graag wil omringen met mensen die weten wat het is en zo is mijn vriendenkring vanzelf uitgegroeid.
De grap is dat een deel van mijn vrienden al lang niet meer met bdsm bezig is, het was bij hen een fase in hun leven, of de omstandigheden in hun levens waren dusdanig veranderd dat bdsm niet meer praktisch te beleven was en zij kiezen ervoor zich te schikken in dat leven. Het feit dat we ook daarover kunnen praten, net zo gemakkelijk als over mijn leven met bdsm, maakt de vriendschappen voor mij bijzonder en laat zien dat het om de mens gaat, en niet om de gedeelde hobby :-)
Met anderen vertellen dat ik onderdanig/masochistisch ben heb ik niet zoveel moeite, ik heb ervaren dat het heel veel uitmaakt welke beschrijvingen je gebruikt. Ik mijd de standaard woorden om te voorkomen dat het stereotiepe beeld van leer en kettingen ontstaat, en ik vertel over de wisselwerking tussen Grey en mij, over hoe intens het is om te mogen loslaten, hoe fijn ik het vind om in de slaapkamer de touwtjes uit handen te geven en ik daardoor zoveel meer in contact gekomen ben met mijn vrouw zijn. Vrijwel altijd nodigt dit anderen uit tot doorvragen, en ik heb eigenlijk nog nooit afwijzende reacties gehad behalve dan van mijn ex eeuwen geleden ;-)
Het oogt misschien als een rommeltje mijn antwoord, ik heb geprobeerd zoveel mogelijk in te gaan op de verschillende vragen die je hebt gesteld.
Liefs
MisTique
|
madelief
Lid
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 04 juli 2014 - 08:18 pm: |
|
dank |
Naar aanleiding van al die reacties op de site en, heel leuk, ook in mijn mailbox even alvast een woord van dank tussendoor, want ik hoop dat er nog meer reacties zullen volgen; ik vind het zeer interessant om de ervaringen te lezen, ik vind de openhartigheid op mijn brutale vraag zeer bewonderswaardig en de gegeven adviezen neem ik ter harte.
Van meerdere kanten klinkt het advies om het vooral rustig aan te doen en overal de tijd voor te nemen. Dat klonk mij heerlijk zorgzaam en lief in de oren, dank. Ik ben het ook zeker van plan.
Door mijn reacties op de site lijkt mogelijk mijn tempo aan de hoge kant (in mijn fantasie ook, hoor  ), maar ja, dan komt die werkelijkheid weer om de hoek kijken en blijf ik mijn redelijk bedachtzame zelf, moeder van twee tieners met een drukke baan, mijn eigen doe-het-zelf-psycholoog, en zijn die zeven sloten er toch minstens zes te veel … nou ja, vijf te veel misschien  .
Kortom, ik droom, mijmer en filosofeer rustig verder en leg over enige tijd beslist een volgende vraag voor.
Liefs van Madelief,
een vrouw met voldoende schoenen (nou ja, bijna dan, heus waar)
PS. en 'relsubje' blijft voorlopig, stiekem, stilzwijgend, mijn favoriete nieuwe woord
|
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 106
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 06 juli 2014 - 08:34 pm: |
|
De juiste persoon |
Je fantasie is bijna niet te overtreffen, omdat die zo lekker is, omdat je geile gedachten zo helemaal van jezelf zijn en dus volmaakt.
Ik weet dat het lukt wanneer je de juiste persoon in jouw fantasiewereld betrekt, maar ik geloof niet dat het me zou zijn gelukt met iemand die ik via chat of zo had leren kennen. Iemand met wie ik niet al een vertrouwensband had voor ik heel voorzichtig mijn fantasieën met haar begon te delen.
Maar mijn mening is maar één mening.
Lieve groetjes en ik wens je alle succes van de wereld,
Malach
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?