sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » Meer top schrijvers met meer aanbevolen verhalen » verhalen van Rein » Kordate Hakken
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Rein

Nieuw lid

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 4

Gepost op maandag 20 september 2004 - 09:45 pm:

Kordate Hakken

Oude kennissen delen grappige hobby [weefsel van vroege ervaringen]

KORDATE HAKKEN

Kordate hakken klinken over het tegelpad. De bel gaat, de klok wijst 10 uur 15.
De man veert op van de bank en beent naar de deur.
De vrouw die binnenkomt is van gemiddelde lengte en heeft vrolijke ogen onder haar haardos. Ze komt enthousiast op hem af en gaat met haar wang pal voor zijn gezicht staan.
"Ik pak een handdoek voor je om de sneeuw van je gezicht te halen."
"Nee, dat is niet nodig."
Even is hij verbouwereerd, pakt de handdoek niet, maar veegt wat sneeuw met zijn arm van haar hoofd.
"Waarom kom je te laat? Ik had je gezegd, om 10 uur exact te komen."
"Ik moest een kwartier naar je adres zoeken, dit woonerf is een doolhof."
Heeft zij expres 15 minuten rondgelopen door te sneeuw om te laat te komen? Hangt ze een smoes op om hem uit te testen? Hij vergeet door te vragen.
Kijkend naar zijn lange tengere gestalte zegt ze:
"Hai, leuk je weer te zien!"
"Ik vind het fijn, dat je bent gekomen. Je ziet er leuk uit."
Hij weet, dat hij minder ervaring heeft dan deze vriendin, maar moet toch op de een of andere manier het initiatief nemen.

Ze kennen elkaar al enige jaren en hebben de gewoonte, eens per kwartaal bij te praten. Door haar spieden in zijn boekenkast waren ze er de vorige keer achter gekomen, dat ze een bizar lijkende hobby gemeen hebben. Na enig aarzelen en stotteren hadden ze elkaar verteld over hun geheime wensen en over hun grenzen. Een datum werd geprikt. De afspraak werd gemaakt, dat zij het maximum aan straf zou verduren.
Hij laat haar voorgaan naar zijn kamer. Onderwijl laat hij zijn ogen langs haar postuur gaan, dat stevig en rond is. Hij ziet haar volle billen, die beter uitkomen onder de strakke donkerrode rok dan onder de gebruikelijke spijkerbroek.

Binnenkomend komt de geur van de al klaar staande koffie haar tegemoet. De woonkamer is ruim, rechthoekig, wit en licht. De laagstaande zon schijnt door de grote ramen en geeft de piano extra glans.
Met belangstekking wordt het muziekinstrument en de partituur met de dubbele notenbalken bekeken. Veel boeken, weinig planten en een computer voltooien het decor. Ze vindt het eerder een behuizing van een sobere boekenwurm dan van een SM-freak. Maar ze merkt in een hoek een riem en een riet op.
"Wat leuk, welke stukken speel je op de piano?"
"Niet zoveel, het liefst barok en dus meerstemmige muziek."
Terwijl hij de koffie haalt, kijkt ze naar de man die 12 jaar jonger is. Ze hoopt dat hij haar onder de duim en over de knie kan krijgen.
Ze bespreken het koude maart-weer, onderwijl ziet hij aandachtig naar haar gezicht, de glinsterende ogen, de donkere wenkbrauwen temidden van de wilde ongekamde haren en de diepe halsplooi.
Hij zegt plechtig:
"Ik vind het grandioos dat je jezelf aan me toevertrouwt. Ik zal goed voor je zorgen."
Ze reageert met een bijna-ondeugende glimlach:
"Zullen we beginnen?"
"Goed! Welke van de vereiste kleding heb je gekocht?"
"Straks ga je vertellen, dat je de kassabon wilt zien."
"Nu je het zegt, ja, haal maar op!"
"Tsss," sist ze minachtend. "Je bent erg veeleisend."
Ze staat toch op om de bon te halen, zij het met uitgestoken tong.
Terwijl ze het document overhandigt, leunt ze met de andere hand licht op zijn dijbeen; hij negeert dit.
"Volgens de bon is dit een b.h. met knoopjes aan de voorkant voor 32.50. Ik had je geschreven: maximaal 25 gulden. Je komt te laat, koopt een te dure b.h., hebt een grote mond, pakt mij ongevraagd beet. Ik zal je streken op gepaste manier beantwoorden."
De vrouw trekt een gelukzalige glimlach.
"Ben ik een stoute meid? Krijg ik een pak voor de blote billen?"
Hij antwoordt niet, loopt naar de draaitafel om een l.p. op te zetten en zegt haar vriendelijk om te gaan staan.
Hij neemt haar bij de schouders, draait haar om en gaat haar gezicht en hals strelen; daarna pakt hij haar stevig vast, legt haar armen in haar nek en trekt haar stevig tegen zich aan.
Ze sluit haar ogen en gaat dieper en langzamer ademen. Haar houding straalt zo'n vertrouwen in hem uit, dat dit hem ontroert. Hij overdenkt haar wensen: het verlangen naar veel slaag en een pijnlijk gloeiend achterwerk.

Hij laat haar los, gaat opzij van haar staan en glijdt met zijn vingers vanaf haar enkel heel langzaam omhoog langs de kous. Hij kijkt naar haar gezichtsuitdrukking.
De kous eindigt halverwege de dij, zoals hij had opgedragen. Hij wrijft over het onderste stukje blote vel. Er gaat een trilling door haar lichaam. Zijn vingers glijden verder, over de rok heen naar boven en pakken haar achterwerk. Hij probeert al voelend te controleren of ze zich heeft gehouden aan de andere kledingvoorschriften.
Hij denkt aan zijn plan, dat hij had opgeschreven en ergens had neergelegd.
Hij legt haar over de knie. Hij knijpt haar billen zo hard mogelijk op het ritme van de strijkers van het orkest. Aan haar keel ontsnapt een zacht gekreun.
De koperblazers van het orkest zetten in, op de maat van de muziek geeft hij 2 maal de eerste 10 klappen met de hand. Na een pauze en een geruststellende aai over haar rug slaat hij enige malen met een pollepel. Ze zegt dit een zacht geaai te vinden.

Hij plaatst haar tegen de witte tafel, buigt haar bovenlichaam plat op dit meubel, tilt haar rok omhoog. Haar benen worden iets uit elkaar gezet en vastgebonden. Hij legt een kussen onder haar hoofd, trekt de armen wijd uiteen en maakt deze vast aan het zachte touw. Hij wrijft over haar haardos en staart haar bemoedigend aan.
Ze kan zich niet meer bewegen en wacht af. Haar knieën worden week van een aangename onzekerheid. Hij kijkt in zijn tas met materialen: de pollepels, de riem, het riet, de wasknijpers. Hij neemt zich voor, niet overhaast te beginnen.
Nu voelt ze de scherpere slagen neerkomen op haar hulpeloze billen. Ze vraagt zich af, of het een Spaans riet of een berkentak is.
"Erken dat je vanwege je brutaliteiten extra straf verdient!"
Ze zwijgt, ze wil zo veel mogelijk meemaken.
"Ondeugende meid, ik zal je een bekentenis afdwingen!"
Ze voelt snellere en hardere klappen neerkomen. De man neemt een ander instrument, de pijn wordt doffer. De vrouw begint te kronkelen, van pijn en van genot.
Beiden weten, nog de gehele dag voor zich te hebben.

naar het vorige hoofdstuk/verhaal

naar het volgende hoofdstuk/verhaal

Marny
Bevlogen lid

Bericht Nummer: 53
Aangemeld: 06-2004