| Gepost op zondag 29 augustus 2004 - 05:10 pm: | 
|
| Liefdevolle overgave
hoe Hij haar 'ontkleedt' zodat ze kan spreken
Handen die haar van al haar laagjes ontdoen zonder haar huid te beroeren... Zijn Handen.
Zomerjurkje en zijden sjaaltje dwarrelen verderlicht naar beneden, een rillend meisje dwarrelt nét niet naar beneden en slaagt erin zich quasi-kranig rechtop te houden, omdat Hij het zo wil.
Zijn Wil houdt haar rechtop.
Ze ziet alleen de vloer, haar eigen voeten (benen naast elkaar, altijd, maar licht gespreid...ja, ze wil Hem behagen, op om het even welke manier) en af en toe Zijn schoenen, wanneer Z'n voeten haar neergeslagen blik kruisen bij het inspecteren van Zijn meisje, Zijn vrouwtjesdier.
Woordeloze stilte, het bonzen van haar hart. Haar pogingen haar droge keel weg te slikken, zouden die ook voor Hem hoorbaar zijn? Hij laat in elk geval niks merken. Ze zou smeken voor een aanraking van Hem. Alles brandt. Een kus? ...Dat zou teveel zijn. Een aai mogelijk, of een streling...iets, ergens, maakt niet uit waar. AlsJeblieft, raak me aan, zie me, voel me...doe iets, het wachten is ondraaglijk.
Maar smeken zal ze niet, want dat wil Hij niet, Hij zal haar aanraken wanneer Híj het gepast vindt, en wat Hij wil, dat is tevens haar wens. Haar Liefde voor Hem pijnigt haar, zelfs zonder dat Hij iets doet. De angst Hem teleur te stellen of tekort te doen grijpt haar naar de keel, drukt loodzwaar op haar hart.
Vlindergefladder bespeelt haar ruggengraat, Zijn Vingers.
Een onderhuids vuur vlamt aan de andere kant van haar omhulsel, kleeft aan Zijn vingers. Zijn vingers dalen af, het vuur ook. Waar Zijn huid de hare beroerd heeft, blijft het branden. Haar lichaam is het hare niet meer, maar ze verroert gaan vin. Zijn Handen dalen plechtig stil af en houden halt vlak boven haar twee welvingen.
Haar blik blijft rusten op de aarde die hen verbindt, maar ze voelt Hem dichterbij komen, Zijn hand nog steeds onbeweeglijk op haar huid.
Zijn adem in haar nek, Zijn Warmte achter haar linkeroor. Automatisch, zonder dat ze het zelf beseft, maken haar hoofd en nek een minieme buiging naar de rechterkant, om Hem haar toegankelijkheid aan te tonen, om Hem haar oor en hals aan te bieden. Om Hem toegang te verschaffen tot wat Hij bezit.
"Van Wie ben je?" Zijn stem...alles draait om haar heen, alles vervaagt.
"Ik ben van Jou."
"Wie heeft je Lief?" Gloeiende dankbaarheid in mijn hart, ik wil Je knuffelen, kussen, in Je opgaan, met Je versmelten.
"Jij, Jij hebt me Lief"
"Zeg het dan meisje..."
Ik weet wat Je wilt horen, ik ben ervan doordrongen, van deze vier zo eenvoudige maar o zo veelbetekenende woorden, maar ik krijg ze niet gezegd...
Tranen in m'n ogen.
Je hand maakt zich los van m'n huid, een onmiddellijke kilte bijt zich vast in die plaats.
"Buig voorover, Ik zal je helpen, Ik zal je M'n Liefde laten voelen, Ik zal je twijfelende wezen verwarmen met Mijn Gloed en Mijn Pijn, tot je je geeft, tot je jezelf toestaat te zeggen wat binnenin je brandt.
Ik buig voorover en spreid m'n benen nog ietwat. Er is niks om me aan vast te houden, niet letterlijk, noch figuurlijk. Naakt, onzeker en onderworpen sta ik voor Je.
"Handen aan je enkels meisje."
Ik buk en wacht met gespreide benen en een klein hartje af.
Vingers aan mijn geslacht, heerlijke beroering die...
Snijdende pijn...Jouw klemmen op m'n binnenste schaamlippen.
M'n hartslagen die met een koortsig ritme m'n onderbuik aan Jou overleveren.
"Zo..weet dat Ik dit uit Liefde doe, voel hoe Dierbaar je me bent."
Verschillende slagen regenen neer op m'n billen, Jouw altaar, allen brandend, elke centimeter huid tot de Jouwe makend. Ik probeer m'n geest ergens anders naar toe te brengen, weg van de pijn, ik tracht aan andere dingen te denken. M'n kreunen en de tranen die ik voel opwellen zijn nog net bedwingbaar. (Ik heb geen recht op tranen, op Jouw medelijden met mijn pijn, want ik heb Je teleurgesteld.)
Niet alleen m'n billen zijn nu verhit...alles is warm en onduidelijk, ik voel dat ik Je liefheb, maar...
De hevigheid van de slagen neemt toe, is onhoudbaar, maar Je stopt niet, gunt me deze innerlijke 'verheldering'.
Tranen druppelen op de grond, mijn blik vertroebelt, een schok door m'n lichaam, oncontroleerbare rillingen. Ik slaag er niet in m'n gedachten weg te brengen naar een 'veilige plaats', me ergens anders op te concentreren...een schreeuw die ik niet als de mijne herken...mijn breekpunt.
Alles valt weg, de pijn verdwijnt naar de achtergrond...dit is mijn Veilige Plaats.
Ik laat alles in mezelf los, Je lijkt dit te zien, aan te voelen.
"Ik hou van Jou", verklaar ik door het branden en m'n tranen heen.
Een aai door m'n haren, een streling over m'n billen. Je trekt me omhoog, kust mijn tranen weg, proeft mijn lippen, daalt af in mijn warmte die van Jou en voor Jou is, Jouw warmte.
Een oneindig gevoel van dankbaarheid verwarmt m'n zijn.
Je hand op m'n schouder, een lichte neerwaartse druk.
Ik begrijp en kniel.
Al begreep ik niet, knielen zou ik.
Ja, ik wil met Jou versmelten, Jou ruimte te geven om in mij te komen, niet een stukje, maar helemaal, want ik ben Jouw meisje, ik ben wie ik ben mede door Jou.
"Kus me."
Ik open m'n lippen en ik proef Je, warm en langzaam golvend vloei Je bij me naar binnen.
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 55
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 6 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 02 september 2004 - 08:13 am: |
|
Altijd mooi, nieuwe schrijvers |
Beste Anima,
Het is altijd weer fijn als een nieuwe schrijfster zich aandient. Ieder schrijft weer op zijn eigen manier, belicht het verhaal weer anders. Dat maakt het nou juist zo boeiend. Te lezen hoe een ander het ervaart is o zo leerzaam.
En jouw visie is bijzonder boeiend mag ik wel zeggen. Mooi geschreven, mooi verwoord. Stil, genuanceerd, prachtig.
Om in reclame-termen te vervallen: mééééér!!!!
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein ;-)
| |
anima
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 03 september 2004 - 06:35 pm: |
|
ehm... |
Dank je Janneman, voor die wel erg lovende woorden.
Verder, weet ik nooit echt goed wat ik met complimentjes moet, dus ik laat het hier maar (blozend) bij.
Groeten,
anima.
|
Marny
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 68
Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 05 november 2004 - 01:11 pm: |
|
Wanneer |
Lieve Anima,
Wanneer is een verhaal goed:
Als het foutloos geschreven is? nee
Als de zinnen elkaar naadloos opvolgen? nee
Als het verhaal inhoud heeft? nee
Een verhaal is goed als het passie heeft, als het de lezer meesleept in het verhaal. En dat lieve Anima heb jij bij mij bereikt.
Dank je dat je dit hebt willen delen.
knuffie Marny
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
| |
anima
Actief lid
Bericht Nummer: 29
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 06 november 2004 - 11:16 pm: |
|
Meer dan... |
Meer dan graag gedaan Marny, al moet ik bekennen dat het verhaal eigenlijk een soort van 'bekentenis', Liefdesverklaring is, en dan gaat het vanzelf...
Dank je voor je lieve en aanmoedigende woorden.
Liefs,
anima.
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
sylvie
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 26 januari 2007 - 12:46 am: |
|
tweelingzielen/zielsverwanten |
Beste Anima,
heb je ooit er wel is aangedacht dat je dom een tweelingziel van je is of een zielsverwant. Ik schrok namelijk erg van je verhaal, omdat het woord van versmelten niet snel in iemand zijn mond wordt genomen voor zijn geliefde. Ik heb dit gevoel heel erg gehad met een vriend van me, waar ik heel lang een knipperlicht relatie heb gehad met toch een hele sterke band en ik vroeg me af of je dit ooit aan gedacht hebt. Met die vriend van me had ik geen dom/sub relatie, hoewel hij wel de dominanste man is die ik ooit ontmoet heb, maar ik vaak ook dus dat past. 'symptomen van tweelingzielen' zijn dat ze zichzelf enorm herkennen in de ander en een soort spiegel voor elkaar zijn. Ook zijn de relaties meestal erg heftig enorme ups and downs en conflicten. Ook het samenzijn is heel heftig, je bent inderdaad letterlijk van iemand of iemand van jou en dat versmelten is echt kenmerkend voor hen, wat ook een soort van wens van mij is geweest met die specifieke man, sex is niet genoeg, je wil meer, je wil inderdaad in iemand opgaan iemand's hele lichaam hebben alles, letterlijk versmelten.
gr sylvie
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?