sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » verhalen van quirina » De Show
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
quirina

Beginnend lid

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 9

Gepost op zondag 23 november 2008 - 03:25 pm:

De Show

setting: met (de dreiging van) toeschouwers/in gezelschap/het restaurant

goud! prachtig en mild verhaal, eerste keus Beheerder

Deze dag stond in het teken van schaamte, vernedering en show.

‘Lange jas, hoge laarzen. 9.00 parkeerplaats.’ Quirina las de sms voor de derde keer en fronste.
“Lange jas en hoge laarzen,” las ze nogmaals, dit keer hardop.
“Jaaaaaaaa en wat nog meer, Dave? Alleen maar dat?”
Het lag natuurlijk vrij voor de hand, maar om de één of andere reden weigerden Quirina’s hersens dat te accepteren.
“Een lange jas en hoge laarzen, oké, de rest mag ik dus zelf bepalen.”
De afspraak was dat ze er bij onduidelijke of onvolledige instructies zelf invulling aan mocht geven. Ze besloot dat dit een onduidelijke instructie was en liep de rokjes in haar kast langs. Ergens voelde ze heel goed wat de bedoeling was. Lange jas en laarzen. Punt. Verder dus niets. Maar ze ging toch zeker niet spiernaakt van huis? Wat als ze onderweg een ongeluk kregen, of pech? Ze moest trouwens ook de kinderen ophalen als ze terugkwam en als ze laat was had ze geen tijd meer om nog langs huis te gaan. Hij moest duidelijker zijn. Als ze geen kleding aan mocht, moest hij dat zeggen. Ze koos een kort zwart rokje en een felblauw truitje met een lage hals, waar de glooiing van haar borsten zo mooi in uitkwam. Terwijl ze het aantrok, voelde ze een lichte spanning in haar buik, als een klein kind dat koekjes uit de trommel steelt.

Met haar ogen neergeslagen stond ze naast de auto, terwijl Dave haar met felle blik aankeek en een diepe zucht slaakte.
“Hoezo? Het leek me toch duidelijk genoeg. Je moet niet denken, gewoon gehoorzamen, is dat nou zo moeilijk? Ik zou je nu eigenlijk gewoon naar huis moeten sturen, maar ik weet wel iets anders. Dit gaat in ieder geval uit, hier had ik niet om gevraagd.”
Hij trok even aan het truitje en rokje.
“Jas uit, leg maar op de achterbank.”
Quirina zei niets. Ze trok de lange jas uit en legde hem achterin de auto.
“Nou? Waar wacht je op?”
Ze keek op. Hiér? Ze stonden op een parkeerplaats naast de snelweg. Weliswaar niet direct langs de weg, maar er reden toch geregeld mensen de parkeerplek op, die ook veel werd gebruikt als carpoolplek. Zij zouden toch wel raar kijken als zij zich hier ging uitkleden. Ze plukte wat nerveus aan haar rokje. Dave’s blik was onverbiddelijk. Hij was geïrriteerd, had duidelijk geen zin om te wachten en zou haar getreuzel of gepruttel niet tolereren. Quirina keek even snel achterom en zag dat de parkeerplaats op de geparkeerde auto’s na leeg was. Snel trok ze haar truitje over haar hoofd, trok de rits van het rokje naar beneden en stond een tel later spiernaakt in de frisse wind. Ze keek Dave wat hulpeloos aan met het hoopje kleding in haar hand.
“Goed zo,” bromde hij. “Leg het in de kofferbak en stap dan in.”
Hij opende het portier, ging rustig zitten en ontgrendelde van binnen uit de kofferbak. Quirina keek nogmaals schichtig om zich heen of er nog steeds geen mensen waren. Ze had geluk. Niemand te zien. Ze legde de kleren in de bagageruimte, deed hem dicht en wilde het achterportier open doen om haar jas te pakken. Op dat moment klikten alle sloten tegelijk naar beneden. Geschrokken en verbaasd trok Quirina aan de hendel, die natuurlijk niet meegaf. De deur was op slot en bleef dicht. Wat nu weer? Hij liet haar toch niet zo buiten staan?! Ze bukte ietwat en zocht door het raampje oogcontact met Dave. Hij schudde lichtjes van nee. Tot haar schrik zag ze verderop een auto de parkeerplaats op draaien, die in hun richting reed. Haastig stapte ze wat meer naar voren en drukte zich dichter tegen het portier aan, maar ze was al lang gezien. Toeterend reed de auto tergend langzaam voorbij, terwijl de jongelui erin joelden en vanuit een geopend raampje onverstaanbare teksten naar haar riepen. Smekend keek Quirina Dave aan. In antwoord gaf hij wat gas en zette de auto langzaam in beweging. Ze was genoodzaakt een stap achteruit te doen. Ontzet en met acute buikpijn zag Quirina hoe de auto zich van haar verwijderde. Tot haar grote opluchting stopte hij een meter of honderd verderop en gooide het voorportier aan de passagierskant open. Zo snel ze kon rende ze over de parkeerplaats, zich niets meer aantrekkend van eventuele toeschouwers. Vaag hoorde ze het applaus en het gelach van de jongelui, die voor deze voorstelling even stil waren blijven staan.
“Stap in.”
Licht hijgend van haar snelle onverwachte sprint dook Quirina de auto in. Ze draaide zich naar achteren en wilde de jas pakken. Het volgende moment zat haar arm klemvast in de stevige greep van Dave.
“Wil je er soms weer uit? Liggen laten.”
Met grote ogen keek ze hem aan. Zijn gezicht stond heel serieus. Voorzichtig trok ze haar arm terug naar voren. Hij nam haar even schattend op, boog zich toen over haar heen en opende het dashboardkastje. Quirina had de boeien al gezien, nog voordat hij ze had gepakt. Hij zei niets. Keek haar slechts aan en trok een wenkbrauw op. Ook zij zweeg, sloeg haar ogen neer en bracht haar handen gehoorzaam achter de stoel, waar hij de boeien met een droge klik stevig aan elkaar vastmaakte.
“Benen wijd, slet. En zo blijven zitten.”

Hij deed het erom. Als ze naast een vrachtauto reden minderde hij wat vaart, precies genoeg om op te vallen, zodat de chauffeur in de truck naast zich blikte. De vele lichtsignalen en zware claxontoeters gaven duidelijk aan dat ze gezien werd. Quirina zat met hoogrode konen naast Dave en wenste zich een onzichtbaarheidsmantel. In boeken was de oplossing altijd zo gemakkelijk... Een snelle blik opzij leerde haar dat Dave het uitstekend naar zijn zin had. Hij zat zachtjes een wijsje te neuriën. Onhoorbaar zuchtte ze gelaten en hoopte dat ze er maar snel zouden zijn.
Quirina’s maag krampte toen ze zag dat Dave de afslag nam die recht de stad in leidde. Hij zat heel ontspannen achter het stuur, alsof ze niet spiernaakt met haar handen achter de stoel gebonden naast hem zat, maar in een keurig mantelpakje.
“Dave!”
Haar stem klonk ietwat paniekerig. Vriendelijk keek hij opzij.
“Wat is er, schat?”
“We gaan de stad in!”
“Ja? En? Heb je daar problemen mee?”
Quirina klemde haar lippen op elkaar. Ja, daar had ze zeker problemen mee! Maar het leek haar verstandiger dat maar niet te melden. Dave keek haar nog een keer vragend aan, trok een quasi niet-begrijpend gezicht en richtte zijn aandacht weer op het verkeer.

Een klein kwartier later reden ze een parkeergarage in. Quirina haalde opgelucht adem. Ze had het bloedheet. De blikken van de mensen buiten, die haar hadden zien zitten, stonden haar nog helder voor de geest. Geschokte blikken, spottende blikken, verbaasde blikken, verontwaardigde blikken. Zij had het hoe langer hoe heter gekregen, vooral als ze hadden moeten wachten bij een stoplicht. Ze was dan ook dolblij dat ze er waren.
Dave stuurde handig een net vrijgekomen parkeerplek in, haalde de sleutel uit het contact en bevrijdde haar van de boeien.
“Meester, mag ik mijn jas pakken?”
Ze besefte meteen dat ze dit niet had mogen vragen. Súkkel...! Voorzichtig bestudeerde ze hem van onder haar wimpers vandaan. Hoe reageerde hij? Zijn glimlach en de pretlichtjes in zijn ogen verrasten haar. Ze keek op.
“Ik ben galant vandaag, ik zal je in je jas helpen.”
Hij stapte uit, pakte de jas van de achterbank en liep om de auto heen. Quirina opende het portier en stapte uit.
“Kom maar?”
Hij hield de jas open, maar stond een paar stappen van haar verwijderd. Flauw. Met vlugge passen liep Quirina naar hem toe, maar nog voor ze bij hem was, was hij al weer een paar meter doorgelopen.
“Kom dan?”
Quirina stond besluiteloos en geïrriteerd stil. Moest ze nou echt achter hem aan gaan hollen door die parkeergarage? Daar had ze helemaal geen zin in. Teruglopen dan en bij de auto blijven staan? Daar schoot ze ook niet veel mee op. Ze had weinig keuze. Rotzak... Met grote boze stappen liep ze naar hem toe. Dit keer bleef hij staan, drapeerde de jas over haar schouders en gaf haar een plagerige kus, die haar meteen weer ontdooide.
“Ja? Lesje geleerd? Gaan we nu luisteren?”
Gedwee sloeg ze haar ogen neer.
“Ja Meester.”
“Goed. Ik stel voor een kop koffie te gaan drinken. Mag je even bijkomen van de reis.”
Hij zocht haar hand. Zijn vingers verstrengelden zich met die van haar. Een mooi gezicht, vond Quirina altijd. Het contrast van zijn getinte huid met haar bleekheid, zijn sterke brede knuist met stevige vingers, waardoor haar handen bijna smal leken en haar vingers nog langer en slanker dan ze al waren. Een warm gevoel ging door haar heen. Met een klein kneepje in zijn hand gaf ze haar gelukkige stemming door aan Dave. Hij beantwoordde het met een liefdevolle glimlach.

Het ‘bijkomen van de reis’ bleek ietwat anders dan Quirina had gedacht. Dave had haar een plekje laten kiezen in de goed bezochte lunchroom. Zoals gewoonlijk had ze de rustigste hoek gekozen. Dat bleek een goede keuze, want toen ze haar koffie op had, had hij haar een minivibrator gegeven, met de opdracht zich ter plekke klaar te maken. Ze had het voor elkaar gekregen, maar volgens haar toch niet helemaal onopgemerkt, afgaande op de manier waarop ze door sommige gasten bekeken werd toen ze het etablissement verlieten.

Quirina wist nooit goed waar ze moest kijken, als ze door deze hoerenbuurt liepen. Dit keer had ze daar minder last van, omdat ze het te druk had met andere zaken. Dave had haar ene hand vast, met de ander deed ze verwoede pogingen zowel haar tas op haar schouder en dicht tegen zich aan te houden, zodat hij niet gestolen kon worden, als haar jas dicht te houden, die steeds maar open viel of waaide. Ze had hem niet dicht mogen knopen. De tas zakte telkens van haar schouder, echt vervelend.
Dave sloeg zijn arm om haar schouders en bleef staan voor een raam waar een mooi roodharig meisje achter zat te lonken. Het interesseerde haar geen bal dat hij niet alleen was. Ze wenkte en wapperde verleidelijk met haar opgeplakte wimpers.
“Kijk. Zou voor jou ook wel leuk zijn, zo’n raam. Kun je eens wat voor me verdienen, sletje. Nu kost je alleen maar.”
Quirina weigerde te kijken. Er moest toch heel wat gebeuren voor zij als hoer achter een raam zou gaan zitten. Ze was nog altijd een goed opgeleide vrouw en meende wel wat klasse te hebben. Maar of dat ertoe zou doen... Hij bepaalde en zij volgde. Dat wisten ze allebei.
“Je kijkt niet.”
Hij knipoogde naar het meisje en liep door, Quirina sturend met zijn arm die nog altijd om haar schouders lag.
“Je zou best wat klantjes krijgen hoor. Even testen of ze je mooi vinden?”
Quirina kreeg niet de kans om te reageren of om zich te realiseren wat hij daarmee bedoelde. Het volgende moment had hij haar jas wijd open getrokken, pal voor de steiger waar een groep werklui met plastic bekertjes koffie zat. Ze probeerde zich meteen om te draaien, maar Dave had haar stevig vast en draaide haar juist naar de mannen toe, die hun commentaar bepaald niet voor zich hielden. Dave moedigde het nog wat aan.
“Lekker sletje hè? Bloedgeil! Is ze wat voor je? Misschien over een poosje hier in de buurt, houd het maar goed in de gaten!”
Hij lachte. De mannen waren nog niet uitgepraat, maar hij sloeg haar jas al weer dicht en leidde haar verder door de straat. Quirina had een kleur als vuur, ze schaamde zich dood.
“Het lijkt wel of je er moeite mee hebt je lichaam te laten zien? Ik dacht dat je daar nu toch wel een beetje aan gewend was.”
“Nee,” mompelde ze boos.
Nooit zou ze daaraan wennen. Die gêne zat in haar. Ze had geen slecht figuur, integendeel, menig vrouw van haar leeftijd zou er hoogstwaarschijnlijk een moord voor doen om te mogen ruilen, maar de schaamtegevoelens bleven en Dave maakte daar dankbaar gebruik van.

“Oh, wacht eens!”
Dave bleef staan voor een seksshop.
“Even naar binnen.”
Het was een donker en vol zaakje. Sinds Quirina met Dave omging, kwam ze regelmatig in dit soort winkels. Het ongemakkelijke gevoel dat ze de eerste keer had, was ze inmiddels wel kwijtgeraakt. Rustig liep ze rond en bekeek de kleding die er hing en het speelgoed in de vitrines. Vibrators en dildo’s vond ze niet zo heel spannend, haar interesse lag meer in de SM-hoek, waar boeien en zweepjes uitgestald lagen. Collars, kleding in lak en leer, buttplugs in alle soorten en maten en meer van dat soort dingen.
“Quirina, kom eens hier.”
Gehoorzaam liep ze naar hem toe.
“Blijf bij me, ik wil niet dat je op eigen houtje gaat rondwandelen. Geen eigen initiatieven.”
Ze zei niets, knikte slechts.
“Deze graag.”
Hij overhandigde de verkoper achter de toonbank een set felgekleurde balletjes. ‘Voor een geweldige stimulerende inwendige massage,’ schreeuwde de verpakking.
“Zakje er omheen, meneer?”
“Nee, dank u. Ze doet ze meteen in.”
Als door een wesp gestoken en hopend dat ze het verkeerd had verstaan keek Quirina naar Dave, die op zijn gemak de verpakking aan het openen was en de afgescheurde stukjes karton en papier op de balie legde. De verkoper keek verbijsterd toe.
“Jas open, benen wijd.”
Ze stond als bevroren.
“Ik heb wel een kamertje daar, als u wilt?”
“Nee hoor, het gaat prima zo. Nou, schiet eens op, teef, komt er nog wat van?”
Quirina draaide zich zo, dat de verkoper het minste zicht op haar zou hebben en trok de panden van de jas langzaam opzij. Met een ferme ruk draaide Dave haar weer terug. Ze stond nu recht tegenover de toonbank, waar de verkoper het plotseling erg druk had met zijn kassalade. Het kostte Dave niet veel moeite de balletjes bij Quirina in te brengen. Er ontsnapte haar slechts een lichte kreun. "Zo.”
Dave klopte goedkeurend op haar been.
“Ga je mee? Goedemiddag meneer!”
Quirina voor zich de winkel uitduwend, knikte hij de man vriendelijk toe, terwijl die zijn klanten zwijgend en hoofdschuddend nakeek.

De ‘geweldige stimulerende inwendige massage’ van de balletjes viel Quirina nog wel mee. Ze had er eigenlijk maar weinig last van, voelde ze zelfs niet eens heel uitgesproken zitten als ze liep. Rustig slenterden ze door de stad, Quirina nog altijd regelmatig worstelend met haar openwaaiende jas en afzakkende tas.
“Kom, we gaan even kijken.”
Ze stonden voor een pand met een brede open entree, waar binnen gokmachines stonden, filmcabines met seksfilms waren en cabines voor peepshows. Via lichtkranten werden de live shows van die dag aangeprezen. Quirina was een dergelijke gelegenheid nog nooit binnen geweest en keek nieuwsgierig om zich heen. Eigenlijk was er niet veel te zien. De cabines waren afgesloten, evenals de cabines van de peepshows. Toen er een deur open ging, kon ze even snel een blik naar binnen werpen. Een heel klein hokje met een krukje voor een zwart raam, verder niets.
“Moet je geld in een kastje gooien, dan gaat dat scherm omlaag en kun je kijken,” wees Dave, die haar blik had gevolgd.
Quirina knikte. Ze had haar belangstelling al weer verloren en dwaalde naar de andere kant, waar posters hingen. Dave liet haar gaan en begon een praatje met een dikke, breed glimlachende kalende man. Zo te zien een Tunesiër, of een Egyptenaar. Na een kort gesprek was het hem duidelijk dat deze man mede-eigenaar van de tent was. Vanuit zijn ooghoeken had Dave Quirina de hele tijd in de gaten gehouden. Zijn ogen glansden en er lag een glimlach op zijn gezicht toen hij haar bij zich riep. Hij hield haar voor zich en lachte naar de man, terwijl hij naar Quirina knikte.
“Dit is mijn subje Quirina. Ze is wel geïnteresseerd hoe zo’n peepshow in zijn werk gaat. Sterker nog: eigenlijk zou ze zelf heel graag eens willen dansen. Kun je haar niet gebruiken voor één van je showtjes?”
Quirina keek hem met grote schrikogen aan. Was hij nou helemaal gek geworden?! Dat zou hij toch zeker niet serieus menen?!! Dat kon ze helemaal niet! Dat wilde ze ook helemaal niet, echt, écht niet!! Met paniekerige ogen seinde ze Dave haar schrik, afkeuring en onwil hierover, maar hij reageerde niet.
De man bekeek Quirina keurend.
“Ziet niet slecht uit. Ziet helemaal niet slecht uit, mooie vrouw.”
“Wil je even keuren?”
De man grijnsde breed en wees.
“Kom maar hierheen, in cabine hier achter.”
“Kom, meelopen!”
Onwillig liep Quirina achter Dave aan. Hij had haar stevig bij een arm vast en duwde haar, aangekomen bij de cabine in een donkere hoek, naar binnen.
“Kijk maar even of het wat voor je is. Ze kan goed dansen hoor! Doe je jas eens uit, Quirina.”
Met tegenzin liet ze de jas van haar schouders glijden. De Tunesiër liet zijn tong langs zijn dikke lippen glijden, terwijl hij haar betastte en zijn handen langs haar lichaam liet glijden.
“Aaaaaah, is heel mooie vrouw. Dus jij wilt wel dansen voor mij, in peepshow?”
Liefst had Quirina hartgrondig ‘nee!’ gezegd. Ze sloeg haar ogen daarentegen neer en zweeg.
“Is verlegen?”
Dave lachte.
“Komt wel goed. Heb je plek voor ‘r?”
De man knikte geestdriftig.
“Ja, over kwartiertje, moet heel even wachten, meisje is nu net naar binnen. Wil jij koffie?”

Met een dampend bekertje koffie in haar handen keek ze hem smekend aan.
“Alstublieft Meester, dit kán ik niet, écht niet!”
“Onzin Quirina, je kunt het wél, niet zo zeuren. Gewoon dansen, net zoals je voor mij wel eens doet.”
“Dan lijkt het ook nergens op, ik kán niet dansen...”
Wanhopig en zwaar ongelukkig keek ze naar de grond. Het leek er niet erg op dat Dave gevoelig was voor haar smeekbeden. Moedeloos liet ze de koffie ronddraaien in het bekertje.
“Ik wíl dit niet....”
Heel even gleed er een vertederde glimlach over Dave’s gezicht, dat hij meteen daarna weer in de plooi trok. Hij pakte de koffie uit haar handen en zette het neer op een randje. Hij nam haar handen in de zijne en dwong haar hem aan te kijken.
“Nu ga je even goed naar me luisteren. Ik weet dat je dit niet wilt. Dat is dan jammer voor je, want je hebt er gewoon niets over te zeggen. Jij gaat hier zo meteen gewoon dansen en je zorgt maar dat je het goed doet. Zorg dat je me niet teleurstelt. Ik heb gezegd dat je goed bent, laat dat ook zien, ik wil niet dat je me laat afgaan. Verleid die mannen, maak ze geil. Ik wil niet van je horen dat je het niet kunt. Begrepen?”
Met een diepe zucht sloeg Quirina haar ogen neer. Hier ging ze dus niet onderuit komen.
“Begrepen??”
Dave tilde haar kin op en dwong haar weer hem aan te kijken.
“Ja Meester.”
Het kwam er kleintjes uit. Quirina beet op haar lip. Wat moest ze in vredesnaam doen in dat hokje daar? Ze had niet het idee goed te kunnen dansen, voelde zich altijd ernstig belachelijk, lomp, groot en onhandig als ze daar pogingen toe deed. Zou ze gewoon weglopen? Dat zou een garantie zijn voor een heleboel problemen. Maar jee, dansen op een ronddraaiend plateau in zo’n cabine, waar mannen achter raampjes naar haar keken! Het zweet brak haar uit. ‘Dit kán ik niet! Dit wíl ik niet!’ schreeuwde het in haar. Maar veel keuze had ze natuurlijk niet. Ze had helemaal geen keuze. Misschien wel in theorie, maar niet in praktijk.

Als een schaap naar de slachtbank liet ze zich terneergeslagen naar de kleedkamer leiden. De Tunesiër wees haar opgewonden waar ze haar jas kon ophangen en waar het toilet was, voor het geval ze nog even moest. Quirina keek naar Dave, die toestemmend knikte.
“Moet ik niet iets aan?”
Dave kreeg niet eens de kans om antwoord te geven.
“Nee, nee, moet naakt naar binnen!”
Het drukke mannetje keek om een hoekje in de cabine en siste het meisje daar toe dat het bijna tijd was. Quirina voelde paniek opwellen en besloot inderdaad eerst nog maar even naar het toilet te gaan. Tijd rekken. Ze voelde een nerveuze spanning in haar buik. Op het toilet kwam ze tot de ontdekking dat ze nog altijd de balletjes in haar lijf had. Zou ze ze eruit halen? Het was wel raar, dat lusje dat uit haar vagina hing. Ze besloot op veilig te spelen en dit initiatief toch maar niet te nemen. Een fel geklop op de deur.
“Quirina, schiet eens op!”
Dave. Het ging gebeuren, hij zou haar echt laten optreden. Ze sloot haar ogen en zuchtte een keer heel diep. Waar begon ze aan, ze leek wel gek. Straks zaten er nog collega’s aan de andere kant van die raampjes. Nogmaals geklop.
“Quirina!!”
“Ja, ik kom al...”
Ze draaide de deur van het slot en stapte het toilet uit.
“Waar bleef je nou slet, je moet op!”
Dave gaf haar een duwtje naar de al openstaande deur van de cabine, waar nu een meisje uitstapte, gekleed in pikante rode lingerie. ‘Zie je wel,’ dacht Quirina, ‘zij heeft wel iets aan.’ Met een laatste wanhopige blik op Dave liep ze langzaam het trapje op. Hij knikte haar bemoedigend toe.
“Ik kijk naar je, vanachter het eerste raampje. Succes, doe je best!”

De deur van de cabine ging dicht. Quirina keek even snel om zich heen. Acht raampjes, waarvan er vijf geopend waren. Het plateau waar ze op stond was zacht en draaide langzaam. Ze haalde diep adem. Oké dan. Ze stond dus in een peepshow. Spiernaakt, op haar kousen en laarzen na. Er zaten vijf kerels naar haar te kijken. Ze had nu de keuze: of als een standbeeld blijven staan en zich zo belachelijk maken, of er simpelweg het beste van maken. Wat had ze eigenlijk te verliezen? Ze dacht de raampjes even weg en concentreerde zich op de beat van de muziek. Een lekker ritme, daar kon ze wel wat mee. Langzaam begon ze te bewegen. Plotseling viel er iets van haar af, zag ze het bizarre en het humoristische van de situatie in. Rukkende mannen achter een raampje, terwijl zij hier stond te dansen. Kwijlende kerels die geld in een kastje mikten, om het raampje maar open te houden. Ze schoot er bijna van in de lach. De angst en zenuwen waren in één klap verdwenen, ze bewoog soepel en verleidelijk, haar bewegingen werden uitdagend en uitgesprokener en ze flirtte openlijk met de vage gezichten achter de raampjes. Ze begon er zo waar lol in te krijgen, het voelde op een rare manier alsof ze macht bezat, macht over die mannen die naar haar keken. Ze herinnerde zich de balletjes en besloot ook die te gebruiken in haar spel. Waarom ook blijven staan, ze draaide immers rond? Achterover liggend, benen wijd, balletjes er langzaam uit en er weer in. Het werkte. Een raampje ging dicht en onmiddellijk weer open. Quirina moest erom lachen. Die wilde blijkbaar niets missen! Ze voelde zich groeien, alle schaamte was verdwenen. Ze voelde zich sexy, mooi en verleidelijk en vooral oppermachtig.

Na een minuut of twintig ging de deur open. De Tunesiër stak zijn glimmende hoofd naar binnen.
“Gaat goed! Is mooi!”
“Ja, maar is nu ook wel genoeg,” antwoordde Quirina tussen haar tanden door, krampachtig de brede smile op haar gezicht houdend.
“Nog één minuutje dansen, ik ga meisje halen.”
Ze knikte. Mooi, het zat er bijna op. Ze had al haar ideetjes en verleidingskunsten nu wel zo’n beetje getoond, het was tijd voor een ander.

Met een onoverwinnelijk gevoel en vol trots stapte ze de cabine uit. Ze bruiste van de adrenaline. Dave liep op haar toe en lachte breed naar haar. Ineens werd Quirina weer overvallen door onzekerheid. Had hij het wel goed gevonden? Goed genoeg? Was hij tevreden? Had ze zich niet vreselijk aangesteld en ontzettend overdreven? Mijn god, wat had ze gedaan?!
“Meisje, wat heb je het goed gedaan, ik ben trots op je!”
Quirina keek hem peilend aan. Meende hij dat? Was het echt goed? Alle twijfels kwamen weer boven. Hoe kon het goed geweest zijn, als ze dit nog nooit eerder had gedaan? Dave leek wel tevreden over haar, maar toch...
“Was goed, heel mooi!”
De Tunesiër knikte heftig naar Dave, met een grijns van oor tot oor.
“Ik wil graag jouw telefoonnummer.”
Dave krabbelde het op het aangereikte bierviltje. Vervolgens gaf hij Quirina haar jas, die ze dankbaar aantrok.
“Quirina, je mag die meneer nog even bedanken.”
Verrast keek ze op.
“Bedanken?”
“Ja, ga maar even mee.”
Argwanend bekeek ze de twee mannen. Wat hadden ze nou weer bedacht? Dat werd al snel duidelijk, toen ze naar één van de privé-cabines werd geleid.
“Maak hem klaar.”
Het kostte haar niet veel tijd. Met vaardige handen had ze de hijgende en zwetende man, die kreunend haar borsten kneedde, al snel zo ver dat hij onverstaanbare klanken uitstotend een flinke straal sperma op de grond liet belanden. Hij kreunde nog wat na, grijnsde dom naar Quirina en hees zijn onderbroek weer omhoog. Tot Quirina’s verbazing bekommerde hij zich niet om de rommel die hij achtergelaten had, maar gaf Dave een hand en liep met een ‘Is mooie vrouw! Ik bel jou!’ terug naar het drukkere gedeelte van de zaak.
Allebei met een brede, ietwat spottende glimlach om de lippen keken Dave en Quirina elkaar aan. Hij sloeg een arm om haar schouders en leidde haar naar buiten.
“Je was super, subje van me. Ik heb van je genoten.”
Stralend keek ze naar hem op. Ze voelde nog steeds trots vanwege de overwinning op haarzelf, maar was tegelijkertijd heel blij dat het voorbij was.

“Ja, ze heeft geoefend. Het zag er goed uit, het gaat wel goed komen, daar ben ik van overtuigd. Ik durf het wel aan. Verwacht je veel publiek?”
Het antwoord bracht een brede tevreden glimlach op zijn gezicht.
“Afgesproken. Zaterdagavond aanstaande, ik zorg dat we er om tien uur zijn.”
Dave drukte een knopje op zijn telefoon in, waarmee hij het gesprek beëindigde en legde zijn mobiel opzij. Nogmaals richtte hij zijn blik op het scherm. De foto’s op de site waren veelbelovend. Een groot podium, felle gekleurde lichten. Een solo-optreden, mmmmm. Quirina zou een onvergetelijke avond krijgen!

naar het vorige hoofdstuk/verhaal

naar het volgende hoofdstuk/verhaal

SaMuel
Bevlogen lid

Bericht Nummer: 44
Aangemeld: 10-2006