Als de bomen konden spreken...
....waren ze over mij nog lang niet uitgepraat, haha.
Ik ben dol op de bossen, lekker fietsen & wandelen en genieten. En mijn beste fotoshoots deed ik -geheel ontkleed- in diverse bossen hier vlakbij. Vorige week waren Daan en ik in Scandinavië en we een heerlijk tochtje door een redelijk verlaten bos. De weg was hobbelig met één grote berg. We zweetten omhoog en roetjsten aan de andere kant weer naar beneden. Zagen hoe een paardje moeite deed om een huifkar vol met kinderen door de blubber te trekken. Natuurlijk begaf mijn fiets het weer en zat ik onder de smeer eer ik de ketting er weer op had liggen. Dus stopten we bij het eerstvolgende vennetje. Ik waste mijn handen en vond het water zo lekker, dat ik besloot om mijn voetjes er ook in te laten bungelen. Liet me in het gras zakken.... tenminste, waar ik dacht dat gras was. Je raadt het al, zat ik met m'n kont in het water. Een grote natte halfronde plek sierde mijn broek, alsof ik er net in gepiest had. Niet zo'n slimme actie, bleek even later, want toen Daan me over zijn knie nam voor de eerste outdoor-spanking voelde weer hoeveel harder het aankomt op een natte bips. Toen de broek om mijn billen drooggeslagen was, fietsten we verder. En verder en verder. En eindelijk kwamen we bij een smal paadje, waar in een kilometer omtrek geen mensen te bekennen waren. De fietsen hebben we vlak over de sloot tegen een oud hek gezet om verder te lopen. We hoorden alleen het geluid van de vogeltjes en van onze eigen voetstappen. Heerlijk. Maar spoedig werd er iets meer geluid gemaakt... door Daan, gezeten over een boomstronk, met mij over zijn knie. Even kort voor de broek, daarna kletste zijn hand over mijn blote billen. Auw. Daarna moest ik met mijn broekje op mijn enkels tegen een boom staan, in afwachting van de straf. Het duurde voor mijn gevoel wel een kwartier totdat Daan 5 takjes had gevonden (remember, we waren dus in het bos hè, en dan moet hij zolang zoeken naar takjes?!?!?!). De takjes vormden samen een gemene roe, waarmee ik een een striemend pak voor mijn blote billen kreeg. En omdat ik zo hard gezeurd, brak Daan ook nog een dunne, flexibele tak van een boom achter zich af (de vandaal). Het voelde als een cane en liet akelige stiemen achter op mijn al zo zere achterwerk. De laatste zou het hardste zijn. Ik kneep mijn billen samen en klemde mijn handen tussen mijn benen om te voorkomen dat ik ze voor mijn billen zou houden en het hele pak slaag opnieuw zou moeten ondergaan. En toen gebeurde het ongelooflijke. Ik had toch verteld dat de tak bijzonder flexibel was? Hij striemde helemaal om mijn onderlijf heen en raakte de pink van mijn rechterhand. Ik gilde het uit van pijn (met name aan mijn billen) en schrik (met name over mijn vinger) en deed een weinig artistiek indianendansje. Daan kuste mijn zere pink, voelde de harde plekken in mijn kont en liet me mijn kleren weer fatsoenlijk aantrekken. We fietsten terug, langs het vennetje en over de heuvel. Ik stond op mijn trappers en zwaaide met een soepel takje naar alle voorbijgangers.
https://www.angelfire.com/extreme4/zofia
|