| Gepost op maandag 15 oktober 2007 - 10:11 pm: | 
|
|
Zou hij haar dan eindelijk ten huwelijk vragen ?
Zijn hand pakte de hare en zo liepen ze samen over straat.
Zacht drukte zij haar wang tegen zijn schouder om zo geen last van de ijzige kou te hebben. Hij had haar een verrassing beloofd. Dus daar liepen ze dan, beiden in zeer deftige kleding. Onder haar net iets te korte wintermantel droeg zij een bordeauxrode jurk met een rond uitgesneden hals.
Daaronder bordeauxkleurige schoentjes met een licht, kralengeregen patroon en platte hakjes. Hij droeg, zoals wel vaker, een perfect pak met naadloos gestreken zwarte pantalon en wit overhemd. Daaroverheen een lange dikke winterjas die net tot boven zijn enkels kwam.
Samen vormden ze een adembenemend plaatje.
Hij keek op zijn horloge: “We zijn laat. Kom laten we een beetje opschieten.”
Hij versnelde zijn pas dusdanig dat ze het bijna niet kon bijbenen.
Aan het einde van de derde linker straat hield hij in.
“Even kijken, nummer 13, 17... Hè, waar is 15?”
Verbaasd keek ze naar de hoge herenhuizen in de smalle staat.
Dit leek zeker niet op een theater of duur restaurant.
Haastig liep hij heen en weer.
“13,17... Hè verdorie, waar is 15 toch?”
Een oude man met een donkere baard deed een raam boven hen open:
“Zoeken jullie ‘La Remontrances’ ?”
“Ja.”
“Dan moeten jullie dit portiek in, aan de rechter kant de keldertrap af en dan de eerste deur rechts.”
Met een korte snelle ruk trok hij haar het portiek in.
“Wat is dit hier?”
“Sssssst!! We hadden afgesproken dat je niets zou vragen.”
Haastig liepen ze de trap af. Het was prachtig verlicht met oude middeleeuws aandoende lampen.
Op de trap was een rode loper gespannen die de sfeer hoffelijk maakte.
Met een harde klap liet hij de loden deurklopper op de zware eiken deur neerkomen.
Een jonge vrouw liet hen binnen.
“Kom maar gauw, jullie tafel is gereed.”
Haastig liepen ze door de smalle gang. Rechts aan het einde van de gang werden ze een middelgrote ruimte in geleid. Deze zaal was prachtig verlicht met kaarslicht en licht oranjegetinte lampen. Door het midden van de zaal lag een rode loper. Aan weerszijden van de loper waren prachtige zware eikenhouten ronde tafels geplaatst. De tafel aan het eind van de loper was voor hen gereserveerd. Als het ware leidde de loper hen naar hun tafel.
Ze kwam ogen tekort, de ruimte was prachtig en super romantisch.
De ober die hen begeleidde was in een fantastisch driedelig kostuum gekleed. Hoffelijk schoof hij haar stoel naar achter. Ze voelde zich bijna als een koningin op staatsbezoek.
“Wow schat, dit is echt geweldig. Gek dat ik dit nooit eerder heb ontdekt.”
“Dit is ook alleen voor een kleine elite groep aan gasten.”
De ober schonk hun rode droge wijn in, precies haar favoriet.
“Weet je dat je lief bent? Dit had ik echt nooit kunnen raden. Waar heb ik dit aan te danken?”
“Waar je dit aan te danken hebt? Daar kom je later wel achter. Geniet nu eerst maar van je eten. Het is de Franse keuken.”
De eigenaardige muziekkeuze was opvallend. Zacht op de achtergrond speelde ‘Wake up call’ van Maroon. Ach.. vast iemand die van popmuziek houdt, dacht ze nog.
Even droomde ze weg bij de prachtige setting van het restaurant, maar veel kans kreeg ze daar niet voor want de ober bracht hun eten al.
Verbaasd keek ze naar haar bord.
“Had je al besteld?”
“Ja, jij zat zo te dromen, ik wilde je niet storen. Wel de goede keuze hoop ik ? Het is gegrilleerde zalmforel.”
“Het is perfect schat, alles is perfect. Het restaurant, de setting, echt alles.”
“Ja hè? Ik hoopte al dat je dat zou zeggen.”
Verlegen bloosde ze. Zijn hand sloot zich om de hare en even voelde ze zich als in de zevende hemel.
“Sta eens op schat. Laat me je eens bekijken.”
“Wat, hier? met al die mensen?”
“Ja kom op ik wil je gewoon in m gedachten opnemen zoals je nu bent. Zo mooi, zo lief en onschuldig.”
Bij dat laatste woord kromp ze een beetje ineen. Onschuldig? Hij moest eens weten, ze voelde zich vreselijk.
Langzaam en verlegen stond ze op.
“Ja, zo zie ik nog bijna niks. Kom til je hoofd eens op.”
Met haar prachtige blauwe ogen keek ze hem aan, enigszins beschaamd en zich ontzettend schuldig voelend.
“Draai eens een rondje.”
“Toe nou, wat met al die mensen ?”
“Die zijn rustig aan het eten. Nou kom op, laat me je eens goed bekijken.”
Verlegen en ongemakkelijk draaide ze het rondje.
“Wow, weet je dat je echt heel mooi bent? Blijf zo even staan.”
“Ober kom eens hier!”
Onmiddellijk kwam de ober zijn kant op.
“Wilt u nog iets drinken meneer?”
“Nee, nee bedankt. Vertel eens wat vindt u van deze vrouw? Is ze niet prachtig?”
Met een kritische en geile blik kleedde de ober haar zo wat ter plekke met zijn ogen uit.
“Ja, heel mooi meneer.”
“Je mag gaan.”
De ober liep terug naar zijn plaats in de hoek van de zaal.
“Ga maar weer zitten hoor liefje.”
“Wat was dat ?! Waarom doe je zo raar?”
“Raar? Sorry ik dacht dat je een beetje aandacht wel leuk vond?”
“Ja maar niet zo, niet hier. Zullen we naar huis gaan? Ik voel me vreselijk opgelaten.”
“Maar liefje, de avond is net begonnen en je hebt je forel niet eens op. Kom laten we nog even blijven?!”
En even later was ze alles al weer vergeten. De setting was ook zo mooi en ontspannend.
Ze merkte amper op dat de ober naar hun tafel kwam.
“Meneer, bent u er klaar voor?”
“Ja ja, is goed, ik kom eraan.”
“Waar klaar voor, schat?”
“Dat zei ik toch? Ik heb een speciale verrassing voor je.”
Aan de kant van de zaal werd een klein verhoogd podium opgesteld waarboven een vreemde stellage werd geplaatst die waarschijnlijk bedoeld was om speakerboxen aan op te hangen.
Een microfoon werd op het podium geplaatst en haar vriend nam plaats achter de microfoon.
“Lieve, lieve Mara.”
Een spotlicht werd op haar tafel gericht en zelfs vanaf de andere kant van de zaal kon men haar zien blozen.
“Lieve Mara, we zijn nu 3 jaar bij elkaar, waarin wij lief en leed hebben gedeeld. We wonen nu een jaar samen. Het is een fantastisch jaar geweest waarin wij bijna alles hebben mee gemaakt. Iedere dag zie ik hoe veel ik van je hou...”
Zijn woorden vielen weg. Ze had het warm en koud tegelijk. Zou hij haar ten huwelijk gaan vragen? Ja dat moest wel. Haar hart maakte een huppeltje van geluk. En langzaam kwamen zijn woorden weer terug.
“En, daarom lieve, lieve Mara...Wil ik.........Nee wacht even.
Mara wil je hier even bij mij op het podium komen staan?”
Alle ogen waren nu op haar gericht. Verlegen en vergezeld door de ober werd ze naar het podium geleid. Op de achtergrond speelde de bekende trouw-waltz.
Langzaam en bibberend stapte ze op het podium. Haar ogen stonden duidelijk op huilen. Uit zijn broekzak haalde hij een klein doosje ter grote van een ansichtkaart.
Langzaam strekte hij het doosje voor zich uit en zakte op zijn knieën.
“Lieve, lieve Mara, Ik hou zielsveel van je en daarom...”
“Mara Johanna ter Berge... wil jij............. VERVLOEKT KUTWIJF, MIJ UITLEGGEN WAAROM JE MET MIJN BESTE VRIEND NEUKT !?!”
Met een fiere spong stond hij weer op zijn benen.
Hij opende het doosje en overhandigde haar een actiefoto van haar en de vriend.
Het was alsof de bliksem in haar hart insloeg. Was alles, de hele avond nep geweest?
Kon hij haar zo bedriegen? Hij waarvan zij zo veel hield?
Ja dan aan de andere kant, zij had hem ook bedrogen en met Jan nog wel.
Ze voelde zich klein, verontwaardigd en vernederd.
“WEL KUTWIJF?! WAAROM?”
“Ik........”
Ze wilde schreeuwen dat het juist Jan was geweest die haar verleid had. En dat het maar één keer gebeurd was. Dat ze spijt had van die nacht. Maar alles wat ze kon was huilen en dikke tranen biggelden van haar wangen.
Hij richtte zich nu tegen de zaal.
“DEZE HOER NEUKT MIJN BESTE VRIEND IN MIJN BED....”
Hoer? Hoe kon hij haar hoer noemen? Eén keer was het maar gebeurd, dan was ze toch geen hoer? Ze voelde haar lichaam slap worden en ze had moeite met op haar benen te blijven staan.
Ze keek naar haar vriend voor redding maar die leek haar angst niet te zien.
Zijn ogen waren kil en koud en hij was duidelijk woest.
“HOER, HOER, HOER !!!”
Het publiek zette in.. “HOER, HOER, HOER ....”
Even leek het of ze zijn pijn zag. Maar alles wat ze nog kon was naar de grond staren. Ze wilde zijn pijn nu zeker niet zien nu zij zo vernederd werd.
Langzaam drong wel het besef tot haar door dat ook hij zich vreselijk vernederd moest voelen.
“Rik.. ik...”
“Nee niks, geen ge’Rik’, trut ! Ik wilde jou ten huwelijk vragen, maar ja, jij moest zo nodig met Jan gaan liggen neuken.”
De tranen stonden in zijn ogen, alleen kon ze niet opmaken of die nou van woede of verdriet waren. Hij leek alles tegelijk uit te stralen: woede, onmacht, verdriet maar ook een zekere trots. Maar misschien zag ze dat verkeerd?
“Ik had alles al voorbereid: De trouwzaal, het restaurant, de ring... zelfs je jurk !”
“Ik... het spijt me.”
“Wat zeg je?! Ik kan je niet verstaan zo!
Mensen, even stil!”
Het ge-hoer ebtte langzaam weg.
“De hoer wil wat zeggen.”
Bij iedere keer dat hij het woord hoer uitsprak was het alsof er iets in haar brak.
Hij had gewoon gelijk, ze was een hoer. Een vuile hoer die met zijn beste vriend had geneukt.
Hij hield de microfoon onder haar neus.
“Rik, kan dit niet privé?” Haar stem bibberde en nog steeds stroomde de tranen over haar wangen.
“Nee je deelt je Kut met anderen, dan kan dit ook wel.”
Zijn antwoord voelde als een dolk die haar gevoelens doorsneed.
Voelen deed ze niet meer ze was lamgeslagen en uitgeput van emoties. Alles wat ze nu nog kon was stilletjes huilen.
Hij nam de microfoon weer terug en al wat daarop volgde werd een waas voor haar.
Razendsnel was de ober het podium opgesprongen en had haar handen bij elkaar gebonden.
Daarna had hij haar handen aan de stellage vast gemaakt en deze omhooggetrokken zodat zij nu alleen nog maar op haar tenen kon staan.
Rik vervolgde: “Beste mensen, wij hebben hier vanavond iets speciaals.”
“Een hele mooie dame die slechts door 2 mannen gebruikt is. Ze is anaal nog maagd, dus uw lol kunt u op.”
Wat?! Met een klap werd ze weer bijgebracht. Had hij haar nou aangeboden aan anderen? Paniek sloeg haar om het hart. Ze had wel eens van vrouwenhandel gehoord, maar ze kon niet geloven dat haar Rik zich hiermee bezig zou houden.
“Wie biedt? We beginnen bij 50 euro.”
Hij was haar echt aan het verkopen ! Maar dat kon toch niet zo maar in Nederland.
Haar wilskracht kwam weer een beetje terug en heftig begon ze aan de touwen te sjorren.
Onmiddellijk hees de ober de stellage nog hoger waardoor ze nu alleen nog maar op haar grote teen kon staan.
“Hoor ik daar 50? Ja, 50 die meneer daar in de hoek?”
Nee nee nee alles schreeuwde intern, ze wilde wel gillen maar ze kon het niet. En dadelijk werd ze verkocht aan die dikke Japanner, die weet ik wat met haar zou doen.
“50. Wie biedt meer?”
“100!”
“100 voor die mevrouw daar.”
Een vrouw? Vrouwen in de vrouwenhandel? Getver! Wat was dit nu weer voor zieks, nou ja die kon tenminste niet zo veel kwaad als een man. En even was ze opgelucht.
“100. Wie biedt er meer?”
Nee he? Dit leek net veilig en bij ieder bod voelde ze haar lichaam zwaarder worden. Ze werd gestraft voor haar bedrog. Het was haar eigen schuld dat ze hier hing en totaal verzwakt van verdriet onderging ze haar lot.
“250!”
“Twee...honderd..vijftig euro, voor die meneer rechts in de hoek.”
De slanke griezelig ogende Arabier keek tevreden rond. Alsof hij zeker was van zijn bod.
Ze wist nu zeker dat haar laatste uur geslagen had, hij zou haar mee nemen naar zijn harem.
Haar familie zou ze nooit meer zien dat was een ding wat zeker was. Waarom was ze niet gewoon trouw gebleven zoals dat hoort, dan zou ze nu niet in deze ellende zitten.
“250. Eenmaal, andermaal...”
De ober liep naar voren en overhandigde Rik een briefje. Die werd even stil en vervolgde toen:
“We hebben een hoger bod.”
“500 euro! Door een anonieme bieder.”
“500 euro, Wie biedt meer?”
“Eenmaal?”
“Andermaal”
“Verkocht!”
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?