Schoolmeisjesstraf.
Slank, de rode haren samengebonden met een roze strik. Ze ligt vastgebonden, over een bureautje. Haar rokje is omhooggeschoven, over haar truitje. Vlak boven haar witte sokken hangt in haar knieholtes haar katoenen onderbroekje.
Ze bloost en kijkt angstig. De volle billen kleuren bij elke tik donkerder rood. Die aanblik windt me op.
Heej, wie denk je eigenlijk dat ik ben?
Een strenge lerares, met een brilletje en een zweepje?
Of haar vader, in houthakkersblouse, met zijn riem losgegespt? Een vaste vriend, dan?
Mispoes.
Ik ben haar beste vriendin.
En ik bevind me momenteel helaas over het bureautje naast haar.
Ik kan niet kiezen wat ik wil, dat het pak slaag voor haar nooit ophoudt, zodat ik nooit aan de beurt zal komen, of dat het snel afgelopen is, zodat dat van mij ook niet al te lang duren kan. Een beetje onzin om daar over na te denken, want ik heb natuurlijk helemaal niets kiezen.
Wat we uitgevreten hebben, vraag je me? Ach, the usual stuff. Een beetje knuffelen bij mekaar in bed. Kom op, niet zo preuts doen; ze is mijn beste vriendin. Bovendien, op een school als deze zitten geen jongens en ik moet toch ergens heen met mijn gevoelens? In elk geval werden we dus betrapt en moesten linea recta bij de leraar over de knie. Heel erg, want we waren dus helemaal naakt en behoorlijk opgewonden.
De leraar (hij heet overigens meneer Van Akenland, mocht het je interesseren) pakte mijn roze haarborstel van het nachtkastje, klemde ons omstebeurt stevig vast over zijn schoot en sloeg in rap tempo onze billen behoorlijk warm. Hij is nog best sportief voor een natuurkunde-nerd en behoorlijk sterk, dus het gespartel van mijn vriendinnetje haalde in het geheel niets uit. Toen hij klaar met ons was moesten we in de hoek staan.
Hij bazelde een hoop over slecht gedrag en liep de deur uit met de woorden: “Aankleden en naar 009 ; de directeur wacht op jullie.”
Nou, je hebt het al geraden, in lokaal 009 (waar we normaal Duits krijgen) stond de directeur. Hij tikte met de lange dunne cane op twee tafeltjes vooraan. Ik voelde het kriebelen in m’n buik…. en onder mijn rokje gloeide mijn achterwerk. We bogen ieder over één van de twee aangewezen bureaus en hij bond ons losjes vast. Daarna petste hij een paar keer met zijn vlakke hand op mijn rechterbil, voordat hij tergend langzaam mijn billen ontbloot. En die van het meisje naast me.
De rest van het verhaal ken je al. Nu begint Suus te huilen.
“Ach, doet het zeer? Wat vervelend nou. Ik heb helemaal geen medelijden met jullie!” smaalt de directeur terwijl de cane nog een paar keer flink over haar gloeiende bips striemt.
“En de laatste! Zo!”
Ow. Ik geloof dat het nu mijn beurt is… *slik*
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?