| Gepost op vrijdag 28 december 2007 - 01:24 pm: | 
|
|
Kijk maar uit voor wie je de deur opent...
Met een tevreden zucht installeerde Joy zich weer op de bank. Alweer een bezorger die haar een gelukkig nieuwjaar kwam wensen. Ze had speciaal klein geld ingeslagen daarvoor. Toch was het verbazingwekkend te zien hoeveel van die bezorgers haar huis aan dat smalle bospad ook werkelijk konden vinden, het hele jaar door natuurlijk en niet alleen die avond met de volle maan. Er was het ochtendblad, het avondblad, de twee tijdschriften die ze las en de twee huis-aan-huis bladen.
Dit was haar eerste jaar dat ze hier woonde in dit huisje, dus ze wist niet zo precies wat ze kon verwachten. Maar omdat ze vroeger toen ze studeerde zelf kranten had bezorgd, wist ze hoe belangrijk een extra zakcentje kon zijn. Met de meeste jongelui – want dat waren de bezorgers vaak – knoopte ze een kort praatje aan, en gek genoeg bleken de meesten helemaal niet te weten dat het bospad verder doorliep naar het kasteel. Kennelijk las de graaf geen kranten…
De graaf was een enigma, het gonsde in het dorp van de geruchten over hem. Niemand die hem normaal gesproken zag, behalve een enkeling in het donker op een verder verlaten bospad.
Ze was al blij dat ze zo snel dit huis had gekregen met de huidige krapte op de woningmarkt. Het was piepklein, een woonkamer met open keukentje, nou ja zeg maar drie keukenkastjes, en boven één slaapkamer met een badkamer maat lucifersdoosje. Overigens had daar vroeger een gezin met zeven kinderen in gewoond als de verhalen in het dorp klopten. Het was de portierswoning van het kasteel dat ze toevallig via een plaatselijke makelaar te pakken had gekregen. Het was zo klein dat ze er eigenlijk geen kerstboom kwijt kon maar toch had ze een kleintje gekocht, en een tafel daarvoor vrijgemaakt. Zonder kerstboom kon ze niet hoor, dat was zo gezellig!
Eigenlijk was ze op zoek geweest naar een klein modern flatje maar dit huisje, hoe gammel en tochtig ook, had haar hart gestolen. Het bos was, zeker in deze kille winter, vaak donker en koud maar als ze vanuit het dorp naar huis liep nadat ze inkopen had gedaan, straalde haar huisje haar warm tegemoet, zelfs nog zonder lichten aan. Ze had geen diepvriezer maar eigenlijk vond ze het ook gezellig om minimaal eens per dag naar het dorp te lopen. Omdat ze een internetwinkel runde, hoefde ze voor haar werk de deur niet uit, maar het was toch prettig om contacten te onderhouden met de beheerder van het plaatselijke postkantoortje en de dame van de mini supermarkt en van de bloemenwinkel. De sieraden die ze verkocht, moesten natuurlijk worden verzonden en ook de nieuwe voorraad die ze eens per half jaar op beurzen bestelde, haalde ze altijd persoonlijk op het postkantoor op.
Ze bedacht zich dat ze toch eens in het dorp moest vragen of er ook roofdieren in het bos rondliepen want af en toe voelde ze zich bespied bij haar wandelingen. Ze zag hen nooit, zelfs geen oplichtende groene ogen, maar toch stonden af en toe haar nekharen recht overeind. Vanochtend nog, toen ze met haar halfvolle boodschappentas uit het dorp terug kwam lopen. Ze zag dat er weer eens wat appelen van de bomen waren gevallen en vond het zonde die gewoon maar te laten rotten op het pad. Maar toen ze zich bukte en de geur van de rottende bladeren vermengd met die zoete appelen rook, had ze weer zo’n gek gevoel.
Sterker, ze verloor nota bene haar evenwicht en viel half tegen een oude knoestige boomstam, waardoor die een lawine appelen liet vallen, bovenop haar hoofd en rug. Schichtig keek ze om zich heen maar natuurlijk was er niemand in de buurt, tenminste ze zag geen mensen of dieren in de buurt behalve een krassende kraai die hoog overvloog. En toch voelde ze zichzelf blozen alsof iemand haar gekke escapade had gezien.
Natuurlijk, ze had zich altijd al een eenling gevoeld. Haar vader werd voor zijn werk vaak uitgezonden naar het buitenland en vanzelfsprekend werd dan het hele gezin meeverhuisd. Maar eenmaal daar had haar vader altijd veel tijd nodig voor zijn werk en was er zelden voor het gezin.
Haar broer en zijzelf gingen dan maar weer in een nieuw land naar school, en probeerden dan een nieuwe vriendenkring op te bouwen maar helemaal was dat niet gelukt, hartsvriendinnen had ze nog steeds niet na al die jaren. Haar broer ja, daar deed ze uitgebreide spelletjes mee, waarin ze kostschooltje speelden of waarin hij de strenge vader speelde die ze eigenlijk allebei misten.
Ze had als kind onzichtbare vriendinnen tegen wie ze haar hartsgeheimen uitsprak en met wie ze in haar vroege jeugd hele theepartijtjes organiseerde, maar later in haar vroege puberteit kreeg ze vreemde donkere fantasieën waarvoor ze zich begon te schamen. Hoewel ze die nooit uitsprak, zelfs niet tegen zichzelf, kon ze toch wel op haar klompen aanvoelen dat niemand die zou begrijpen.
Ze probeerde zich weer te concentreren op haar boek, een spannende thriller om lekker in de stemming te blijven deze donkere winterdagen. Het werd al later en ze dacht niet dat er nog meer bezorgers zouden komen. De thriller bleek helaas niet zo spannend als ze had verwacht, en langzaam zakten haar oogleden dicht.
TRINGGGGGGG…..!
Klaarwakker schrok ze ineens, en met een schok zat ze overeind. Nu nog iemand? Hmm, dat moest wel een bezorger zijn, wie zou het anders kunnen zijn? En terwijl ze naar de voordeur liep, trok ze haar kimono nog wat strakker om haar middel. Er hing ineens een kilte in de gang. Vreemd, want ondanks de tijd van het jaar was het in haar huisje behaaglijk warm.
En inderdaad zag ze door de matglazen ruit een grote schaduw staan. Energiek zwaaide ze de deur open. Maar in plaats van een slungelige jongeman met een kaartje in zijn hand, stond er een grote volwassen man. De een of andere grappenmaker had zich uitgedost in het zwart, met een grote cape om en een zwarte hoed op. En het was nog lang geen carnaval! Helaas voorkwam de rand van zijn hoed dat ze zijn gezicht goed kon zien. Totdat hij zich over zijn hele lange lengte oprichtte.
Ze schrok, de graaf! Ze huurde haar huisje van hem, hoewel ze nooit rechtstreeks met hem contact had want hij liet alle zaken via een beheerskantoor afhandelen. Maar ze wist natuurlijk wel wie hij was. Zijn gezicht stond op onweer, en ze ging ervan trillen. Van de zenuwen reikte ze opzij en haalde het kleingeld tevoorschijn.
“Ehhh, gelukkige feestdagen…?”
“Je lijkt wel gek!” donderde hij: “Waarom stuur je allemaal mensen hier door het bos, weet je niet hoe gevaarlijk dat is?”
“Wie, ik???”
Terwijl ze meestal wel haar mondje kon roeren, liet ze zich nu helemaal overdonderen en haar mond zakte open. Nerveus trillend zette zij haar blikje vol kleingeld nu bijna NAAST het tafeltje terug. Hij pakte haar bij de bovenarmen en duwde haar naar achter de gang in. Binnen, waar de geborgenheid van haar woning ineens niet meer zo veilig voelde.
Hij deed zijn mond open, ongetwijfeld om haar weer de les te lezen, toen hij plotseling zijn hoofd achterover gooide en snoof. De geur van haar zelfgebakken appeltaart hing nog zwaar in de lucht.
“Aaaaaahhhhh, dus daar zijn mijn appelen gebleven!”
De woede droop van zijn gezicht. Hij kon het haar toch niet kwalijk nemen dat ze een paar appeltjes van de grond had opgeraapt die hij zelf kennelijk niet wilde hebben?
“Ja maar ze lagen te rotten….”
“Niets mee te maken, ze zijn van Mij! Ik zal je leren hoe het voelt als je bezit wordt gestolen!”
Joy trilde van angst toen hij zijn hoofd naar haar toeboog. Oh god, ging hij haar kussen? Maar in plaats van een kus op haar mond, boog hij zich naar haar hals. Hij greep van achteren haar dikke haar met zijn vuist, en trok haar hoofd op een pijnlijke manier naar achter.
“OOOOOOOHHHHHWWWWWW……..! Oh god…”
Ze voelde een prikje in haar hals, haar huid begon te branden en haar trillen werd nog heftiger en ging over in iets veel intenser. Het was alsof er een directe ader werd aangeboord langs haar hals, tussen haar borsten waar haar tepels begonnen te gloeien, een brandende stroom lava langs haar buik naar haar navel en door naar onder, tussen haar benen naar haar klit, die begon te kloppen en te trillen of er een elektrische stroom doorheen ging. Haar hart stopte een moment en de wereld om haar heen ging draaien. Het voelde aan alsof… oh god!
En het meest heftige orgasme dat ze ooit had meegemaakt, raasde door haar lichaam. Ze kon het niet helpen, ze trilde en schokte en kwam klaar zonder dat ze van onder ook maar werd aangeraakt! Haar orgasme en ook het draaien werd alleen maar heftiger totdat ze een gevoel had buiten haar lichaam te treden. Van boven keek ze neer op die donkere figuur die zich over dat bleke schokkende lichaam boog. Dat kon haar lijf toch niet zijn? De schimmen werden schaduwen, alles werd zwart voor haar ogen en ze verdween in het grote niets.
***
Hij keek peinzend neer op haar stille naakte lichaam, haar kimono was opengevallen en openbaarde haar rondingen. Hij vroeg zich af hoe hij het in godsnaam zover had laten komen. Al die jaren had hij zorgvuldig zijn geheim bewaard, zich afgezonderd van de bewoners in het dorp, niet omdat hij hen niet mocht maar omdat hij wist dat hij anders geen leven meer zou hebben.
Oh, hij had het wel geprobeerd in de grote stad en in het buitenland, maar zodra iemand erachter kwam, moest hij verder trekken. Daar had hij na verloop van tijd wel tabak van en hij wilde zich nu settelen. Het dorp trok hem, het dorp waar hij was opgegroeid als een normale jongeman voordat het ongeluk hem trof. En zelfs hier, waar hij zo voorzichtig was, keken de mensen hem schuins aan. Hij zag het wel in de ogen van een enkele verdwaalde dorpeling in de duisternis van het bos. En dat terwijl hij voor de vervulling van zijn behoeftes ver reisde en meestal genoegen nam met een stervend schaap, een wild konijn of een aangeschoten hert.
Maar nu was ZIJ er.
Hij had haar voor het eerst gezien toen ze al op zijn landgoed woonde, anders had hij haar nooit ofte nimmer het huisje verhuurd. Zij was een aantrekkelijke verschijning, haar lange donkere haar volgde golvend de contouren van haar schouders en danste als ze door het bos liep, af en toe opgelicht door een zonnestraal tussen de kale takken.
Ze had een mooi gevormd lichaam met rondingen op al de juiste plaatsen, dat tenminste warm en mollig was voorzover hij dat kon zien met haar zwierige rokken. Een hele verademing in vergelijking met de plaatselijke dorpsjeugd die rondhing achter het plaatselijke café met piercings in hun wenkbrauwen en Joost mag weten waar nog meer, brrr! Graatmager waren de meisjes, slonzig gekleed net als de jongens met van die afgezakte spijkerbroeken en legerkistjes aan.
Dat was in zijn tijd toch wel heel anders. Wat was dat lang geleden, de ruisende rokken, de strakke opgebonden lijfjes met crinolines die wat te raden overlieten, de opgestoken geparfumeerde haren…Hij boog zich voorover en ademde zwaar haar geur in, een wonderlijke maar overheerlijke combinatie van shampoo met dennentakken en warme zoete kaneelappels. Nee, piercings had ze niet, hij wist het nu zeker. Zijn mannelijkheid begon zich tot zijn opperste verbazing te roeren. Dat was hem al eeuwen niet meer gebeurd maar natuurlijk, dit was ook een heel bijzondere vrouw…
Hij zag haar vaak vanuit zijn donkere koude bos, opgekruld lezend in haar stoel, het huis warm verlicht, de brandende kaarsen die de geur van de rottende appels en gevallen bladeren verdrong. Op de een of andere manier was haar huisje als een magneet voor hem. Gelukkig was het bos donker en had ze geen vermoeden van zijn nabijheid. Een andere avond liep ze in de keuken te redderen terwijl hij langsging. Ineens stegen er heerlijke geuren op uit haar schoorsteen, die al die jaren zo koud en leeg was gebleven. En hoewel hij natuurlijk beter wist, kon hij het niet helpen en werd hij steeds weer aangetrokken tot haar voluptueuze lichaam.
Tot deze avond kon hij zichzelf bedwingen en zich op afstand houden, maar nu had ze hem het bloed €o 0:
À @ À an allerlei bezorgers de weg wijzen naar ZIJN slot nota bene!
Maar toen hij in dolle woede bij haar naar binnen stormde en hij voor het eerst haar lichaam zo dichtbij wist en haar zoete geur opsnoof, verloor hij alle beheersing, hij moest haar tot de zijne maken ongeacht de gevolgen!
Hij zuchtte eens maar het vervolg was onvermijdelijk. Hij boog zich naar haar toe en beroerde haar zachte stille lichaam. Zij wist het nog niet maar haar leven zou vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. Hij begon met zijn voorbereidingen.
***
Langzaam werd ze zich weer bewust van haar omgeving. Of eigenlijk het gebrek eraan, want alles was zwart en koud. Ze sloeg haar ogen op. Maar het bleef donker, er zat iets voor haar ogen. Ze probeerde haar hand naar haar hoofd te brengen, maar merkte dat ze haar armen niet kon bewegen. Ze verstijfde. Shit, en haar hoofd zat ook al vast!
En die kou… god, ze was naakt. Naakt en vastgebonden, ze voelde touw om haar polsen, ellebogen, borst, haar heupen, knieën, enkels, overal! Haar armen lagen omhoog en wijd uiteen, haar knieën en enkels ook, zo wijd dat het pijnlijk aanvoelde, ze lag zo strak gebonden dat ze geen millimeter kon bewegen. Haar kut moest wel wijdopen staan want ze voelde diezelfde koude lucht over haar binnenste schaamlippen gaan, die verder ook pijnlijk gespannen en uitgerekt aanvoelden.
Haar borsten voelden pijnlijk en gespannen, het leek wel of er ook touw om iedere borst heen gebonden zat! Haar mond stond wijd open, er zat een balletje in waar ze even met haar gortdroge tong tegenaan proefde.
En haar ogen… ze rook iets van leer en voelde dat er iets om haar hoofd gebonden was, maar ze kon natuurlijk niet zien wat het allemaal was. In ieder geval was het stikdonker en koud. Ze lag op een hard oppervlak dat ze zich niet herinnerde, haar tafel was van hout en voelde warmer aan. Ze was in een ruimte die op de een of andere manier groot en hol aanvoelde maar ze wist niks zeker, wel rook ze brandende kaarsen. Ze hoorde niets dan haar eigen ademhaling, zag niets en kon zich niet bewegen.
Het kwam weer allemaal terug wat er met haar gebeurd was. De Graaf, het prikje in haar hals, die lavastroom dwars door haar lichaam, dat ongelooflijke orgasme, de beelden die ze van bovenaf zag. Hij moest het geweest zijn, hij hield haar hier vast.
Hier…? Waar? Was ze nog thuis? Nee vast niet, het voelde anders, kouder. God, en wat was hij met haar van plan? De angst sloeg haar om het hart.
Allerlei verschrikkingen kwamen haar voor, en ze werd hoe langer hoe banger. Hij zou haar vermoorden, dat stond vast. Maar wat voor martelingen zou hij voor haar in petto hebben? Het angstzweet brak haar uit en ze voelde koude rillingen. De verhalen in het dorp waren natuurlijk idioot, hoewel… langzamerhand begon ze daar toch aan te twijfelen. Maar het kon toch niet allemaal waar zijn, toch……?
***
Hij bespeurde haar angst, kon het ruiken. Tenslotte was zijn reukzin veel scherper nu. De seconde dat ze zich weer langzaam bewust werd van haar omgeving, kwam hij geruisloos naderbij en bestudeerde haar lichaam, haar spieren die zich een voor een spanden, haar pogingen om zich los te wurmen ondanks de bondage die haar geen millimeter ruimte gaf.
Gefascineerd bestudeerde hij haar lichaam. Hij wist hoe warm zij aanvoelde maar nu mocht hij haar niet aanraken, hoewel hij zijn handen op een decimeter boven haar hield. Hij voelde haar warmte uitstralen over zijn handpalmen. Langzaam gingen ze van boven die vurige rood opgezette plek in haar hals naar beneden. Haar tepels waren al hard van de kou maar het leek alsof ze nog veel harder werden op haar opgebonden borsten toen ze begon te trillen van angstige verwachting.
Het trillen stopte niet, ze leek te zwelgen in haar eigen angst. Zou ze dan toch niet …? Het maakte voorlopig niet veel uit, hij wist wat hij moest doen.
***
Haar gedachten gingen met haar op de loop. God, zou hij haar martelen? Natuurlijk moest ze dood, ze had hem gezien. Wat voor verschrikkelijke dingen zou ze moeten doorstaan voordat hij haar….
“Aaaaaaaarrgghhhhh!!!”
Opeens vloog ze wel een meter omhoog ondanks haar bondage, toen ze een plens ijskoud water over zich heen kreeg!!!!!
Haar angstschreeuw was bijna geluidloos door haar droge keel en het balletje. Ze realiseerde zich meteen dat hij heel dichtbij moest zijn hoewel ze hem niet had gehoord. Dat benauwde haar nog veel meer en alweer sloeg de angst haar om het hart.
En toen… niets.
Wat ze verwachtte wist ze niet maar niet dit, niet helemaal niks. Ze spitste haar oren. Hoorde ze daar niet… oh nee.
Steeds verbeeldde ze zich dat ze iets hoorde of een sprankje licht zag, maar niks hoor. Het leek eeuwig te duren. En ondanks dat ze vermoedde dat hij dichtbij haar moest zijn, ze hoorde of voelde niets van hem, niet eens zijn ademhaling of enige beweging. Alles deed haar pijn, haar schouders in die rare gespannen houding, haar polsen, borsten, haar heupen in hun opgerekte stand, zelfs haar wijd openstaande poesje was koud en pijnlijk! Haar ademhaling ging met horten en stoten, door het balletje in haar mond moest ze door haar neus ademen maar door haar snikken ging dat niet altijd even goed.
En weer sloeg haar hart een paar slagen over toen een plek op haar rechterborst ineens brandde! Haar ademhaling stokte en scherp zoog ze alle lucht naar binnen. Oh god! En toen nog een plekje en nog een en nog een. Wat het was kon ze natuurlijk niet zien.
Een stille schreeuw ontsnapte haar droge geknevelde mond. Ineens rook ze het: kaarsvet!
Maar op de een of andere manier voelde ze alles veel intenser, zou dat komen omdat ze niks kon zien? Iedere druppel brandde verschrikkelijk op haar huid, maar dat gevoel minderde steeds wat voordat ze de volgende plek voelde. Op haar rechterborst, toen haar linker, langzaam over haar hele buik van boven naar onder, van haar linkerzij naar haar rechter, toen weer terug naar omhoog, haar hele torso kwam aan de beurt.
Alles deed haar pijn, en ze wist zeker dat haar hele lichaam onder de littekens zou zitten. Nou ja, dat zou ook niet meer uitmaken als ze haar zouden vinden… Stokkend ging haar ademhaling, ze voelde tranen opwellen in haar keel. Snikkend voelde ze hoe hij maar doorging, haar hele voorkant werd gevoelloos. Hmm, behalve toch dat plekje tussen haar benen dat gloeiend heet aanvoelde. Nee, dát was echt niet gevoelloos hoor!
En daarna was er weer die verschrikkelijke stilte, die haast nog onverdraaglijker was dan de pijniging.
Tot ze zich hijgend en happend naar adem weer rot schrok van een plens ijskoud water over haar gezicht en borst.
Maar gelukkig leek er een eind te komen aan haar beproeving. Een warme zachte handdoek wreef haar ledematen in, en over haar borst en buik totdat ze heerlijk tintelend aanvoelden. Toen een hand die haar hoofd optilde en haar blinddoek losmaakte. Maar het licht was overweldigend, ze zag ineens niets meer. Een stem uit het niets gebood haar om haar ogen dicht te doen, en langzaam dacht ze een beetje te wennen aan het weinige licht dat door haar oogleden heen filterde.
Het balletje werd uit haar mond gehaald en hij hield wat koels tegen haar lippen aan met de instructie voorzichtig te slikken. Haar gortdroge mond kon wel wat vocht gebruiken dus deed ze braaf wat haar gezegd werd. Het koele water deed haar goed.
“Doe maar langzaam je ogen open, het moet nu weer gaan.”
En ze sloeg haar ogen naar Hem op.
“Meidje, meidje, wat moet ik toch met je?”
Hè, had ze het wel goed verstaan? Joy knipperde nog met haar ogen tegen het schelle licht en had moeite zich te concentreren. Hij had haar blinddoek en mondgag verwijderd en ze lag nog na te hijgen. Hij torende donker boven haar uit en ze huiverde.
“Ja, je gelooft het misschien nog niet, maar ik heb het beste met je voor.”
Natuurlijk geloofde ze hem. Welja, ze geloofde iedereen die haar huisje binnenstormde en haar overweldigde, zoals hij had gedaan toen ze gewoon in haar woonkamer had zitten lezen. Ja hoor…!
Wat hij precies had gedaan, wist ze niet, en ook niet hoe ze zonder aanraking en totaal onverwacht dat overweldigend orgasme kon krijgen! Toen ze zich dat weer voor de geest haalde, schoot het bloed naar haar wangen. Hij zag het – natuurlijk! – en glimlachte.
“Je bent een heel bijzondere vrouw, weet je dat?” vroeg hij.
Ze staarde hem aan, niet-begrijpend.
“Ieder ander zou mijn aanval niet hebben overleefd, maar niet alleen adem je nog, je had de orgastische ervaring van je leven!”
Waren haar wangen al gebloosd, nu verschoten ze naar kerst-donkerrood.
“Dat is niets om je voor te schamen meidje, ieder orgasme is een natuurlijke ervaring en daarom uniek en waardevol. En deze ervaring heeft daarnaast ook nog je leven veranderd, hoewel je nu natuurlijk nog niet weet op welke manier. Jouw reactie heeft dat aan mij geopenbaard. Het is aan mij om je klaar te stomen voor je nieuwe leven.”
Pardon? Een nieuw leven… het oude was prima naar haar zin, dank u wel!
Terwijl ze normaal gesproken haar mondje wel kon roeren, was ze nu verbijsterd. Hoe kon ze nu zomaar met geweld worden weggerukt van haar gewone bestaan in haar gezellige huisje op het terrein van het kasteel, en zonder enige inspraak een of ander heel ander leven krijgen!
En wat voor leven was dat dan in vredesnaam? Nou, voordat ze dat toch …
Hij gaf geen antwoord op alle vragen in haar ogen maar sloot zijn hand om haar mond.
“Shhhhh, het zal je allemaal wel duidelijk worden. Jij bent een van ons, alleen wist je het nog niet. Je zult met mij versmelten, ik zal je bevrijden van je oude bestaan en dan zullen de schellen van je ogen vallen.”
Hij liep naar de onderkant van de tafel en bewoog een handgreep waardoor een deel van de tafel naar beneden viel, en ging tussen haar benen in staan. Ze voelde zijn koele hand op haar knopje dat niet geheel verrassend, bloedheet was en droop van haar vocht. Maar dat kon toch niet allemaal van daarstraks zijn toen hij haar in haar huisje…?
Haar wangen brandden toen ze zich twee dingen realiseerde. Om te beginnen dat die behandeling met dat kaarsvet haar wel heel erg had opgewonden, maar was nog veel erger was, dat hij het nu ook wist, hij keek haar aan met zo’n schuinse glimlach en die alwetende blik in zijn ogen. Oh god, ze sloot haar ogen om hem maar niet te hoeven aankijken…
***
Hij keek tevreden naar haar bedeesd gesloten ogen met daaronder die ontroerende blosjes. Hij had zich niet vergist, hij had er zijn rechter bal voor over om haar lieve gezicht voor altijd naast zich te weten. En met een rustig gebaar dat niet liet zien hoe gretig hij haar de zijne wilde maken, knoopte hij zijn broek los en liet hij zijn gloeiende pook wennen aan de koele avondlucht.
Zijn hand streelde haar liefdesknopje dat verstijfd op hem wachtte, roodheet en wenend van vreugde. Hij wist dat zij nog onberoerd was, anders had ze nooit zo op hem kunnen reageren, en hij besefte ook dat hij zich zou moeten inhouden. Geen lichte opgave voor een man die in geen driehonderd jaar een vrouw had aangeraakt! Inmiddels realiseerde zij zich ook wat hij van plan was en haar ogen en mond sperden zich open.
Rustig ging hij door met strelen, heel zachtjes alsof zijn hand een veertje was, toen iets harder en toen zij begon te kronkelen en kreunen, liet hij haar klit proeven van de volle aanraking van zijn trillende hand, tot hij aan haar schokken en hijgen merkte dat hij doel had getroffen. Het was maar goed dat hij geen buren had in de verre omtrek, want niemand zou haar kreten kunnen misvatten voor iets anders dan ze waren: een oorverblindend orgasme!
Toen ze langzaam weer op aarde terugkwam, drong zijn stevige wijsvinger een klein stukje naar binnen, waar zij onmiddellijk op reageerde met kleine schokjes. Wetend dat een vrouw het meest gevoelig was net na zo’n heerlijk klaarkomen, betastte hij haar voorzichtig dieper en dieper totdat hij haar maagdenvlies raakte. Dit was voor beiden een bijzonder moment maar terwijl hij genoot van het gevoel dat hierna voor altijd zou verdwijnen, raakte zij doodsbang voor wat er komen ging. Met geen mogelijkheid zou zij het kunnen tegenhouden maar toch probeerde zij zich met alle macht te verweren.
“Nee alsjeblieft niet, ik smeek het je! Ik heb nog nooit…”
De tranen biggelden over haar warme wangen maar hij kon zich daardoor niet laten weerhouden.
“Shhhhhhhh… wacht maar gewoon af, het zal even pijn doen maar je zult er echt van genieten, dat beloof ik je. Ik heb je toch alleen maar genot gegeven, vertrouw me maar.”
En daarmee voelde ze zijn lid voor haar opening. Hij ging langzaam te werk, hoewel haar vocht overvloedig was en haar lichaam daarmee aangaf dat ze er klaar voor was. Het was niet alleen haar lichaam dat hij tot de zijne wilde maken, haar geest moest zich aan hem onderwerpen voor de volle honderd procent, met minder was hij niet tevreden. Ze voelde zich geopend, opengesperd door zijn roede. Centimeter voor centimeter drong hij naar binnen onder haar heftige protesten tot hij haar barrière bereikte.
“Kalm maar meidje, het is maar eventjes, dan zul je ervan genieten.”
En met een stekende pijn voelde ze haar maagdenvlies breken terwijl hij in één haal diep naar binnen drong. Een kreet ontsnapte haar keel toen ze voor het eerst in haar leven ervoer wat het is om vrouw te zijn. Hij sloot zijn ogen en genoot van het gevoel haar warmte om zijn verkilde lichaam te voelen. Hij hield zich in, liet zijn passie niet de overhand krijgen. Nog nahijgend voelde ze de pijn wegzakken en iets anders kwam ervoor in de plaats. Een verlangen…
En onwillekeurig spanden haar spieren zich om zijn lid. Hoewel ze zich geen millimeter kon bewegen in haar bondage vertelde haar lichaam hem wat haar mond hem niet kon zeggen. Hij voelde haar verlangen en zijn hart sprong op van vreugde. Niet alleen zijn hart sprong op, hij voelde zijn lid nog meer opzwellen en trok zich terug uit haar diepste om zich vervolgens weer in haar te storten. Haar druipend kutje trok zich nu ritmisch samen en bewoog met zijn stoten mee. Zijn handen streelden haar, zover als dat kon in haar bondage, en zijn rechterhand daalde af naar beneden, naar die plek tussen haar benen waar zijn roede naar binnen stoot en dan weer naar buiten. Haar klitje lag kloppend en rood op hem te wachten en zijn hand beroerde haar. Een schok ging door haar heen en weer nam dat allesoverheersende gevoel bezit van haar.
Ze sloot haar ogen en gaf zich over aan dat gevoel, aan hem. Ze voelde zich opgetild, en daarmee versmolten ze tot één.
“Het is bijna voorbij. Nog even en dan begint je nieuwe leven.”
Het vreemde was dat het nu heel anders klonk. Niet meer afschrikwekkend maar bijna aantrekkelijk. Alsof ze haast niet kon wachten… Maar het was nog niet over? Wat nu weer? Hij zag haar twijfel maar het deerde hem niet. Nu wist hij dat hij het goed had, dat zij de juiste was.
Hij boog zich naar achter en liet haar iets zien. Het was zwart en ze kon het leer ruiken. Hij ontvouwde de strengen. Oh god, het was een zweep! Al haar spieren spanden zich maar in haar strakke bondage kon ze geen millimeter bewegen. Hij zou haar doodslaan of tenminste voor haar leven verminken. Oh nee hij ging haar niet vermoorden maar ze zou een nieuw leven krijgen. Leven, welk leven was dat dan? Begrijpen deed ze het niet, maar ze was doodsbang. Nee, ze zou niet gillen, die voldoening wilde ze hem niet geven. Haar ogen straalden doodsangst uit. Maar er was ook iets van vastberadenheid in te lezen, het ontging hem niet en hij glimlachte tevreden.
Hij zwiepte de zweep een keer heen en weer als om hem te testen. Ze hoorde en zag hem door de lucht knallen en huiverde bij de gedachte wat komen ging. Onwillekeurig hield ze haar adem in en sloot haar ogen. Toen voelde ze in een flits iets branden op haar buik, een stuk op haar huid achtergebleven kaarsvet vloog los.
Klets, klets! De pijn zwiepte net als de zweep over haar lijf. Het brandde, het stak, het …. god het deed pijn! En steeds weer landde de zweep op een andere plek, het leek alsof hij systematisch haar hele lijf afging. Stuk voor stuk liet het kaarsvet los. Ze spande haar kaakspieren, ze kon het volhouden en dat zou ze hem laten zien ook. Zo pijnlijk was het nu ook weer niiiiiiiiii…..
“Aaaaaaaaaaaaaaaarrrrrgggggghhhh!!!”
Oh godddddddd! Steeds hoger ging de zweep, langzaam hoger van haar buik naar haar borst. Haar beide borsten voelden al pijnlijk aan in die bondage, ze zag ze stijf overeind staan met haar tepels parmantig bovenop. En ja hoor, daar kwam de eerste slag al op haar rechterborst. De tepel trilde nog na terwijl een stuk kaarsvet losvloog. En nog een en nog een, oh god! Daarna waren haar bovenbenen aan de beurt en haar wijd openstaande schaamheuvel.
OH F*CKKKKKKK dat was nog veel heftiger! Het deed nog veel meer pijn maar tegelijkertijd kwam er iets bij, nee dat kon toch niet? Oh god het leek wel of ze klaarkwam! Hij bleef maar komen, nog een slag en nog een en nog…. Ze begon te trillen en schokken en…
“NEE NEE NEE OOOOOOOOOOOOOOOOOOHHHH!!!!!!!!!”
Langzaamaan voelde ze zich als opgetild, de pijn ging over in iets anders, ze registreerde het nog wel maar voelde het niet meer. Het leek alsof ze boven haar lichaam zweefde en naar beneden keek. Het werd donkerder en donkerder en langzaam verloor ze het bewustzijn.
Traag sloeg ze haar ogen op en keek hem nietszeggend aan. Ze lag niet meer op die tafel maar op iets anders, iets dat tenminste zacht was en meegaf. Haar handen krieuwelden in een bontvacht die ongelooflijk zacht aanvoelde. Iets soortgelijks bedekte haar nog altijd naakte lichaam en ze voelde zijn warme lichaam tegen haar aan. Warm maar ook hard. Oh hemel, zou hij nog meer met haar van plan zijn? Haar polsen, borsten, knieën en enkels waren bevrijd en niet langer geboeid. Nu pas merkte ze dat hij haar aankeek met een liefdevolle blik in zijn ogen.
Twijfel omvatte haar. Wat was er in vredesnaam allemaal gebeurd? Waarom? En wat deed dat met haar? Ze rook de brandende kaarsen in de donkere hoge kamer, was zich heel intens bewust van de warme maar toch krachtige geur van zijn lichaam, en – oh god het schaamrood kwam haar weer op de kaken – van haar eigen opwinding; de geur van haar eigen lichaam verraadde haar.
“Ja Joy, je bent een van de uitverkorenen. Ik weet wat je allemaal wilt vragen maar ik weet ook niet waarom nu juist jij bent verkozen. Het gebeurde ook met mij lang, lang geleden.”
Nee dat kon al die vragen niet wegnemen, waarom reageerde ze dan toch zo? Nu ook weer, ze staarde in die donkere poelen boven haar en voelde zich weer verloren.
“Vanaf nu voel je alles veel intenser, je kunt gemakkelijk zien in het donker, kunt horen zo scherp als een hond, je ruikt ook alles…”
En hij snoof met een gelukkige glimlach haar geur op.
“Als je dit allemaal kunt accepteren, word je de gelukkigste vrouw op aarde, maar kun je dat niet dan blijf je de rest van je leven eenzaam en koud. Ik zou het graag met je delen…”
Zijn stem werd wat schor en zijn donkere ogen glansden verdacht. Maar ineens las ze het daarin, begreep ze alles, zijn transformatie zo’n 350 jaar geleden, zijn woeste gevecht met de krachten die hem overspoelden, zijn eenzaamheid daardoor, al die eeuwen lang. In zijn ogen las ze geen woede, agressie of angst maar pijn, verlangen, eenzaamheid. Verlangen naar warmte, begrip, liefde. En ook haar eigen leven begon een ander licht te krijgen, haar gevoelens die haar buitensloten van de rest.
Natuurlijk zou niemand anders haar begrijpen, dat was haar hele leven al zo, daarom had ze ook nooit echte vrienden. Donkere verlangens waren het maar heel diepe. Hij deed wat nog nooit iemand had gedaan: hij las haar ziel en begreep het. Niet alleen begreep hij haar, het stootte hem niet af, integendeel. Ze wilde niets liever dan zich overgeven aan hem. Hij wist maar al te goed wat ze nodig had en kon haar dat ook geven.
Nog steeds worstelde hij met zichzelf, ze kon het in zijn ogen lezen. Hij kon en mocht haar niet dwingen, maar oh, wat zou hij graag... Dit keer waren de rollen omgedraaid, het was aan haar om te beslissen. En met haar besluit kon ze hem tegelijk bevrijden van zijn demonen.
Maar wat zou ze allemaal moeten opgeven? En wat stond haar allemaal te wachten in dat lege onbekende nieuwe leven? Ze knipperde een paar keer met haar ogen en alles werd haar duidelijk.
Vastberaden maar liefdevol keek ze hem in zijn ogen en trok hem naar zich toe.
“Ik ben van jou, doe met me wat je wilt.”
Zachtjes grommend sloot zijn mond zich om de hare.
Door de gordijnen kon ze nog net het licht zien van de volle maan voordat ze haar ogen sloot in heerlijke extase.
“Voor altijd, mijn Heer. Voor altijd.”
Slut is just a misspelling of Lust... 
|
|
    
Heelmeester
Lid
Bericht Nummer: 17
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 28 december 2007 - 08:51 pm: |
|
Erotisch sprookje |
Een mooi geschreven (laat dat maar aan Joy over) erotisch sprookje, en omdat het overduidelijk een sprookje is kan ik bij dit verhaal goed uit de voeten met de heftige D/s- taferelen, die mij in het echt niet bekoren. Bij een sprookje hoort natuurlijk de tegenstelling tussen onschuld en kwetsbaarheid aan de ene kant, en de dreiging van het kwade aan de andere kant.
En bij een sprookje hoort ook dat je als lezer op zoek wilt gaan naar de beeldspraak, en die heb ik voor mezelf ook volop in jouw bijzondere sprookje aangetroffen, Joy. Maar het is mijn eigen interpretatie en die hou ik ook maar voor mezelf. Goed, met haar "onschuld" was het gauw gedaan en het "kwade" bleek zo kwaad nog niet te zijn. Dubbele bodems: daar hou ik zeker van!
Ik vind het wel jammer, Joy, dat jij je eigen nicknaam in de eerste zin en verderop in een paar passages hebt gebruikt. Hiermee verstoor je een beetje de magie van je verhaal. Het is voor mij - en waarschijnlijk voor iedereen die jou een beetje heeft gevolgd - overduidelijk dat jij je maar al te graag vereenzelvigt met je hoofdpersoon, maar dat had je beter toegedekt kunnen laten.
Maar het is ongelooflijk wat je weer hebt gepresteerd!
Warme groet van Heelmeester
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 317
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 29 december 2007 - 08:01 am: |
|
Ach..... |
....wat moet ik nog toevoegen aan de lof van Heelmeester? Een sprookje is het inderdaad en dan nog één waarin de hoofdpersoon niet door de heks wordt opgegeten maar op heel andere wijze wordt gestraft. Nou ja, gestraft....
Nou weten we weer waarom meisjes niet alleen in het bos moeten gaan wonen. Of misschien juist wel....
Een genoegen Joy, een genoegen.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?