Aangehouden
Politie agente - Wens Xines
Dit verhaal werd geschreven op verzoek van Xines.
Haar verzoek lees je hier:
goed politieverhaal gezocht
Wens van Xines - dominante agente. Mijn eerste verhaal...
Na een succesvol klantenbezoek rijd ik over de veluwe, radio lekker hard en een sportieve rijstijl, kortom mijn dag kan niet stuk (dacht ik). Na weer een lekkere snelle bocht kijk ik in mijn spiegel en zie met felle rode letters "STOP POLITIE".
Kut, dit past niet in mijn perfecte dag. Nadat ik mijn auto aan de kant gezet heb, stap ik uit om oom agent te woord te staan. Het was echter geen agent, maar een agente en wat voor één! Ze had donker haar, strak naar achter in een staart. Een stel gitzwarte ogen, met mooi geaccentueerde wenkbrauwen. Verder durfde ik even niet te kijken, maar in de eerste oogopslag zag dat er ook prima uit.
“Dag meneer, weet u waarom wij u aanhouden?” zei ze enigszins kortaf.
Ik had kennelijk nog steeds last van mijn ‘goede dag syndroom’, want ik antwoordde: “Omdat u mij zo’n lekkere vent vindt?”
Ze reageerde ogenschijnlijk niet, maar haar blik verstrakte duidelijk.
“Meneer, u reed 124 waar u 80 mag, dat is 44 km te hard.”
Nu werd ik eigenlijk pas wakker en verschoot overduidelijk. Ik had namelijk al zo’n bon achter de rug en zat nog in mijn proeftijd voor voorwaardelijke rij ontzegging.
Alsof ze gedachten kon lezen zei ze: “Dat zou u uw rijbewijs wel eens kunnen kosten. Rij- en kentekenbewijs alstublieft.”
Ik pakte de gevraagde documenten uit de auto en in een vlaag van verstandsverbijstering schoof ik een briefje van 100 euro in mijn rijbewijs.
Ik draaide mij weer om en gaf het geheel aan de agente met een glimlach en vroeg: “Kunnen we dit niet anders regelen mevrouw?”
Nu keek ze mij ineens pislink aan en sommeerde mij om mij om te draaien en mijn handen op het autodak te leggen. Ze vond kennelijk dat ik te langzaam reageerde, want ze pakte mijn arm en draaide die om op mijn rug. Ik gaf een kreun van de pijn en wist niet hoe snel ik mij om moest draaien.
Nadat ik mijn vrije hand op het autodak had gelegd zei ze bits in mijn oor: “Benen wijd en je andere hand ook op het dak!”
Ze begon mij nu te fouilleren, vakkundig bewogen haar handen over mijn armen en zo naar beneden over mijn bovenlijf. De harde hand waar ik mee aangepakt werd in combinatie met haar strenge toon had mij nogal opgewonden en ik voelde wat groeien in mijn kruis. Ik kon mijn gedachten niet van haar afhouden en raakte nu wel ernstig verhit. Ze had inmiddels mijn bovenlijf gehad en ging over naar mijn bovenbenen, in het voorbijgaan schampte ze mijn stijve, maar ze leek het niet te merken en ging verder. Toch merkte ik een moment van twijfel en toen keerde haar hand terug naar het middelpunt van mijn mannelijkheid, ze legde haar hand op de bewuste plek en betaste mij uitgebreid.
Ze boog iets voorover en fluisterde in mijn oor: “O, mannetje, ben jij er zo één…”.
Ze ging verder en zei: “Ik ga nu drie processen verbaal maken. Eén voor de snelheid, één voor poging tot omkopen en één voor seksuele intimidatie van een politieagente.”
Mijn wereld stortte terplekke in en mijn stijve ook, dit zou mij zeker mijn baan kosten en vast nog wel wat meer.
“Is dit het adres waar u nu woont?” vroeg ze mij.
Ik stamelde bevestigend en moest mij inhouden niet in snikken uit te barsten. Ze begon ijverig te schrijven, het ene briefje na het andere. Toen ze klaar was kreeg ik van elk een afschrift welke ik met trillende hand aannam.
Toen zei ze met een vreemde twinkeling in haar ogen: “Deze gaan naar de officier van justitie en dan hoort u er nog wel van. Wat zou u ervoor over hebben als ik dat niet zou doen?”
Ik keek haar ongelovig aan en als reflex antwoordde ik: “Alles…”
Ze ging nu heel koel verder: “OK, dit is je opdracht: Ik ruil nu jouw huissleutel voor mijn handboeien, je komt er vast wel in. Vanavond rond een uur of acht kom ik bij je langs, jij zit dan naakt op je knieën midden in de kamer op mij te wachten, met je handen geboeid achter je rug. Take it or leave it!”
deel 2: Harde Maatregelen
Ik had dus een uurtje of vier om na te denken over mijn zonden. Ja, ik was fout geweest, maar waar ik nu in verzeilt was kun je toch wel in de categorie diepe shit scharen. Nadat ik mijn positie van verschillende kanten bekeken had kwam ik tot de conclusie dat ik weinig keus had. Dus, zo gezegd zo gedaan, ruim voor acht uur kleedde ik mij uit en pakte de handboeien. Nu werd ik overvallen door enerzijds een gevoel van paniek en anderzijds opwinding. In mijn fantasieën heb ik dit soort situaties intens beleefd, maar nu het werkelijkheid dreigde te worden had ik toch even mijn bedenkingen. De onzekerheid was enorm: wat zou er gebeuren, wat heeft de agente in haar hoofd…?.
Ik zat op mijn knieën en probeerde mijn handen op mijn rug te boeien en dat viel nog niet mee met die handboeien van de politie. De tweede was nogal lastig en ik trilde behoorlijk, maar uiteindelijk klikte hij in het eerste tandje. Ik besloot om het zo te laten, de boeien zaten nog lekker losjes en het gaf mij het comfortabele gevoel dat ik er gemakkelijker uit zou kunnen.
Daar zat ik dan op mijn knieën, in afwachting van de sterke arm der wet. Er schoot van alles door mijn hoofd: Wat als ze nu helemaal niet op kwam dagen? Wat als ze als grap twee mannelijke collega’s zou sturen? Stel dat mijn ex-vriendin binnen zou komen, ze had immers nog een sleutel. Ze zou zich werkelijk helemaal een breuk lachen.
Voor mijn gevoel zat ik al een behoorlijke tijd op mijn knieën en ze begonnen al wat beurs te worden. De tijd duurt lang als je ergens op wacht, maar in dit geval leek het nog dubbel zo lang.
Na nog enige tijd gewacht te hebben, ging de telefoon.
Weer paniek. Zou zij het zijn om af te bellen? Hoe kon ik opnemen met mijn handen geboeid? Ik besloot om dus niet op te nemen. Het bellen hield even op, maar daarna begon de telefoon gelijk weer te rinkelen. Ik besloot dat ik ging proberen op te nemen met de hands-free functie. Ik schuifelde op mijn knieën naar de telefoon, drukte met mijn kin op de bewuste knop en zei mijn naam. Ik hoorde niets en noemde mijn naam nog eens. Het enige antwoord wat ik uiteindelijk kreeg was tuut-tuut-tuut.
Toen hoorde ik een sleutel in het slot en stapte de agente binnen. Shit!
Ze stapte verder naar binnen en mijn mond viel open met wat ik toen zag. Ze zag er weliswaar nog enigszins uit als agente, maar had het uniform toch drastisch aangepast. Om te beginnen had ze zwarte laarzen aan tot de knieën met naaldhakken die wel 15 cm lang leken. Dan kwam haar rok, die beduidend korter was dan acceptabel binnen het korps. Het was nog geen minirok, maar hij eindigde toch een behoorlijk stuk boven haar knieën. Daar boven droeg ze een witte blouse die mooi om haar bovenlijf viel. Op de schouders had ze haar rangpaletten en haar hoofd werd bedekt met de zwarte politiepet waar de politie normaal niet mee op straat loopt, maar door het politielogo zag het er toch officieel uit. Haar paardenstaart van haar zwarte haar kwam er onderuit en wipte eigenwijs op en neer toen ze verder liep.
Mijn blik viel tenslotte nog op de koppelriem op haar heupen die het geheel afmaakte met daarin haar wapenstok, peperspray, handboeien, etc. In haar hand had ze een weekendtas die ze op de grond liet ploffen.
“En, heb je het allemaal een beetje bekeken?” vroeg ze plotseling, zich storend aan mijn priemende blikken.
Ik antwoordde weer zonder enige realiteitszin: “Het ziet allemaal erg geil uit”.
Ze liep naar mij toe en gaf mij een klap met de vlakke hand in mijn gezicht. Mijn wang stond gelijk in brand en ik riep:” Au, kutwijf!”.
Ze lachte slechts even, liep om mij heen en voelde aan mijn boeien. Deze drukte ze gelijk verder tot ik ze een stuk of 6 keer hoorde klikken. Nu zat ik ECHT vast!
“Ga naar het midden van de kamer”, zei ze met een rustige, maar zeer gebiedende stem, “Je bent niet meer dan een geile hond die afgericht moet worden.”
Het leek mij het verstandigste om maar even te zwijgen. Ze ging op de bank zitten en sloeg haar benen over elkaar. Op mijn knieën had ik goede hoop dat ik even onder haar rok kon kijken, maar het ging allemaal iets te snel. Ze signaleerde wel even dat ik keek, maar reageerde niet. Haar vrije onderbeen liet ze langzaam heen en weer bengelen en ik keek met enig ontzag naar de puntige neus van de laars en de scherpe hakken.
“Goed”, zei ze “Daar zitten we dan. Ik ben blij dat je gekozen hebt voor deze optie in plaats van de officier van justitie. Ik ben een dame die graag alles onder controle wil hebben en dan bedoel ik ook ALLES. Als politieagente kun je veel onder controle hebben, maar niet alles en daarom doe ik soms dit soort acties met sukkeltjes zoals jij.
In het verleden was ik trainer op de school voor politiehonden en dat gaf mij veel bevrediging. Je kon die honden van alles leren en uiteindelijk doen ze alles voor je. Helaas werd ik overgeplaatst, omdat ik ze in mijn fanatisme af en toe te hard aanpakte.
Volgens mij gaat er niet boven een leiding met zeer strakke hand, maar die watjes bij de politieleiding denken daar anders over. Nu ga ik eens proberen om jouw af te richten. Het zal niet makkelijk zijn, want je laat je nog veel te veel door je gevoel leiden. Het is eigenlijk heel simpel, je moet gewoon klakkeloos doen wat ik je opdraag.”
Na deze woorden moest ik toch wel even slikken, de kans op een lekkere neukpartij met dit lekkere wijf lijkt toch vrij ver weg.
“Hier!” riep ze mij bits toe en ik besloot eerst maar even te gehoorzamen.
Ik schuifelde op mijn knieën naar haar toe. Dit ging nogal ongemakkelijk, maar uiteindelijk kwam ik in de buurt.
“Dichterbij!” klonk het snel erna.
Ik kwam nu zo dichtbij dat ik haar knieën kon kussen. Ze manoeuvreerde haar laars tussen mijn benen en wreef met de punt van haar laars tegen mijn pik. Deze stond door alle geile gebeurtenissen al in de startblokken dus die kwam direct als een raket omhoog. Ik begon langzaam mee te bewegen tegen het zachte leer en al snel hield zij haar been stil en was ik als een geile reu aan het rijden. Dit voelde zo lekker dat al snel de eerste druppel vocht uit mijn eikel kwam en een spoor achter liet op de laars.
Plotseling duwde ze mij naar achteren en riep: “Vuile goorlap, kijk nou eens naar mijn mooie laarzen. Getverdemme, schoonlikken, NU!”
Ik zat even vertwijfeld naar haar te kijken en mijn stijve stond nog fier omhoog. Ik reageerde niet snel genoeg, want ik kreeg al snel weer een klap in mijn gezicht. Zo snel als ik kon liet ik mij zakken om haar laars te gaan likken. Met lange halen likte ik van boven naar beneden, om zo de laars te reinigen.
Boven mij hoorde ik slechts wat gegiechel en de woorden “brave hond, braaf”.
Toen ik de hele laars gehad had, commandeerde ze “OP!”
Zei lichtte verder toe: “Er zijn een aantal commando’s die je moet leren. “Op” is er één van. Als ik dat zeg moet je rechtop gaan zitten met je neus omhoog en je pikkie vooruit, begrepen?“ Ik bevestigde zachtjes met Ja, maar dat klonk weinig overtuigend. Als ik je wat vraag antwoord je duidelijk met “Ja, agent”. Je moet nog veel leren. Ik noem je voorlopig even puppy, omdat je nog zo ongehoorzaam bent. Dit ging er fout: 1. Je zat niet in het midden van de kamer toen ik aankwam. 2. Je boeien zaten half los. 3. Je bekijkt mij als een lustobject. 4. je bent zeer onbeleefd tegen iemand waar je nog heel veel van moet leren. Je hebt dus straf verdient!”
Ze pakte nu haar tas en haalde daaruit een zweep met 9 strengen eraan.
“Als ik Geeft Acht als commando geef, dan wil ik dat je je knieën en je neus op de grond houdt en je kont zo hoog mogelijk in de lucht.”
“GEEFT ACHT!” beet ze mij toe.
Ik keek wat angstig naar de zweep en besloot om snel de gevraagde positie aan te nemen.
“Dat ging nog een beetje stuntelig, maar de snelheid krijgen we er nog wel in. Benen wijder uit elkaar. We beginnen met en milde straf, 3 slagen voor iedere fout en jij moet hardop tellen. Vergeet je een slag te tellen dan beginnen we opnieuw. Ik begin wat zachter en sla dan langzaam wat harder”
De eerste slag kwam neer op mijn billen. Ik schrok er wel van, maar het deed niet echt pijn. De tweede volgde al snel en de derde. De pijn viel gelukkig mee. Daarna kwam de vierde en toen realiseerde ik mij ineens dat ik vergeten was te tellen.
“Vier” riep ik snel.
“Hahahaha,” lachte ze mij uit, dat had je gedacht sukkel. Als je vergeet te tellen, beginnen we opnieuw zei ik.”
Ze schoof even haar laars tussen mijn benen en beroerde mijn pik.
“Hahaha, die is al wat slapper dan daarnet.”, zei ze spottend.
Door haar bewegingen kwam hij echter weer langzaam tot leven.
“Je hebt jezelf echt totaal niet onder controle hé?”, waarop ik antwoordde “Nee, agent”.
Lachend gaf ze mij de vijfde slag.
“Eén” riep ik luid “twee, drie, vier.”
Het ging mij redelijk goed af. De laatste slagen waren weliswaar wat harder, maar echt pijn deed het nog niet. Ze merkte dat ik het mee vond vallen en de laatste slag was ineens een stuk harder.
“Twaalf, Auw,” riep ik uit.
Lachend zei ze: “Je moet nog veel leren. Onderdeel van de hondentraining is het negeren van pijn, dus daar moeten we nog aan werken. OP!”
Ik ging weer rechtop op mijn knieën zitten en met mijn neus omhoog. Ze liep rondjes om mij heen en haar naaldhakken tikten op het laminaat. Iedere keer als ze voor mij langskwam keek ik haar aan. Ze had een brede grijns op haar gezicht. Na een paar keer voorbij gekomen te zijn keek ik iets lager en mijn oog viel op de vorm van haar borsten in de blouse. Ze droeg blijkbaar geen BH, want ze wipten met ieder stap eigenwijs op en neer. Ik schatte ze in op een cup C en kon nu duidelijk de vorm van haar tepels onderscheiden. Ze was kennelijk ook opgewonden door haar activiteiten…
“Ik had gezegd dat je bij OP je pikkie vooruit moest steken en niet proberen te verbergen, zoals nu”.
Ze gaf een trap tegen mijn kont om duidelijk te maken wat ze bedoelde. Ik stak geschrokken mijn pik vooruit.
“Hij wordt wel weer snel slap, dat zint mij helemaal niet”, zei ze en liep naar haar tas.
Na wat gerommel haalde ze er iets uit en kwam terug. Ze ging achter mij op haar hurken zitten en begon mij met haar hand af te strekken. Ik was heel snel weer stijf en de eerste druppels verschenen weer voor aan mijn eikel. Ze zag dat en ging met haar wijsvinger cirkeltjes draaien over mijn eikel terwijl mijn voorhuid maximaal naar achter was getrokken.
Hier ben ik echt extreem gevoelig en wel dusdanig dat er golven van genot naar mijn hoofd stegen en ik mijn hele lijf voelde tintelen. Dit laatste gaf net genoeg afleiding om niet klaar te komen en dit zou ze heel lang vol kunnen houden. Mijn pik leek bijna te exploderen en ik had sterk de behoefte om klaar te komen, maar het lukte niet.
Ze grinnikte zachtjes in mijn oren en zei: “lekker hé, als zo’n lekker wij je aftrekt. Let erop dat je bij mij alleen klaarkomt als je uitdrukkelijk toestemming krijgt.”
“NU DUS NIET!” schreeuwde ze daarna bijna in mijn oor.
Ik kromp ineen van de pijn in mijn oor en in de tussentijd had zij een strak riempje om mijn pik en ballen gebonden. Het was enigszins elastisch en zat echt heel strak. Ik voelde ook vier metalen plaatjes. Twee op mijn pik en twee op mijn ballen. Daarna bond ze een apparaatje op mijn buik en verbond enkele draadjes van de plaatjes aan het apparaatje.
“Zo, dit apparaatje zal je helpen om mij te gehoorzamen. Het strakke bandje zorgt ervoor dat dat piemeltje permanent stijf blijft en dus een enigszins acceptabel formaat heeft.”
Haar bewoording was weloverwogen gekozen en zorgde ervoor dat mijn zelfvertrouwen in mijn schoenen zakte. Ik dacht altijd dat ik redelijk geschapen was, maar als zij er naar refereert als piemeltje, ben ik al niet zo trots meer. Daarbij bedenkend dat hij harder was dan ooit. Wat een vernedering…
Reacties op deladik@hotmail.com
A dirty mind is a joy forever!
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?