Wie pikt krijgt petsies
Wat was zij begonnen?
Het was natuurlijk helemaal niet nodig geweest om dat shirt proberen mee te nemen zonder te betalen. Ze hadden geld genoeg. Was het de kick die haar ertoe had gedreven? En dat nog wel samen met haar dochter.
Onverantwoordelijke sukkels waren ze. En nu zat ze dan tegenover deze vreselijke jongen van de bewaking.
Marja’s dochter was in het kamertje ernaast opgesloten. Ze zocht naar een uitweg. “Hoor eens, ik heb geld, ik kan je best betalen als je dat wilt. Politie is toch helemaal niet nodig?”
Als ze dacht aan de reactie van haar man werd ze bijna hysterisch. Hij kon zo’n schande absoluut niet hebben.
Ze probeerde in te schatten wat zo’n bewaker verdiende. Als ze hem 6 honderd euro gaf dat zou toch tenminste een weekloon zijn, dan zou hij toch wel willen meewerken? Toch?
“Mevrouw, dit is mijn werk. Dacht u dat u de eerste was die mij geld aanbood? Bovendien, alles staat op camera, zelfs als ik zou willen.”
Ze boog haar hoofd. Dat was natuurlijk waar. In dit dure warenhuis kwam natuurlijk geregeld voor dat tieners van ouders met teveel geld snuisterijen jatten. Maar zij was 43 jaar, vrouw van een bankdirecteur, lid van het bestuur van de middelbare school, secretaris van...
Dit was rampzalig!
“Maar is er dan niks dat we kunnen regelen?” vroeg ze met wanhoop in haar stem. “Mijn dochter hoeft hier toch niet bij betrokken te worden, en wij kunnen toch wel wat regelen?”
John keek haar voor het eerst goed aan. Wat hij zag was een vrouw die er zeker niet slecht uitzag voor haar leeftijd. Een paar charmante rimpels rond de ogen, stijlvol gekleed. Onwillekeurig keek hij naar de welving onder haar jas en gleden zijn blikken af naar haar benen. Ook dat viel hem zeker niet tegen.
Het was Marja niet ontgaan dat de jongen tegenover haar wat aarzelde. Ze drong verder aan: “Toe, ik weet zeker dat we wat kunnen regelen.”
Misschien moest ze hem aanbieden om eens een week gebruik te maken van hun zeilboot, of het appartement in Oostenrijk?
Maar John’s gedachten gingen naar iets anders uit.
“Misschien...” zei hij wat aarzelend.
Hij besefte dat wat hij wilde voorstellen ook risico’s met zich meebracht, al verwierp hij die gedachte meteen. Het zou zijn woord zijn tegen het hare.
Met ferme stem zei hij opeens: “Misschien! Maar het hangt af van u en uw dochters medewerking.”
De dochter had hij net al gezien en het was hem direct opgevallen dat ze er heel goed uitzag met een stel stevige prammen, en een prachtige kont.
“Ik weet zeker dat we tot een overeenstemming kunnen komen, financieel zult u er niet slechter van worden,” drong Marja aan.
Ze hoorde de aarzeling en voelde plotseling hoop.
“Misschien,” zei John nogmaals.
En plots, alsof hij een beslissing had genomen: “Ik vind dat jullie hier niet zomaar mee weg kunnen komen. Kom vanavond bij mij langs en dan bespreken we hoe u hier uit kunt komen.”
Marja moest een glimlach onderdrukken: ze had gelijk, met geld was alles te koop.
“Mevrouw, u komt vanavond naar mijn huis samen met uw dochter, hier is mijn adres, en zorg dat u voor half acht aan de deur staat.”
Met kloppend hart stonden Marja op de afgesproken tijd voor de voor de deur van het huis van John. Ilonka had ze niet meegenomen, ze kon dit zelf wel afhandelen. Aarzelend keek ze rond. Marja had een eengezinswoning verwacht, maar dit was een bungalow, haast groter dan waar ze zelf woonden. Ze keek naar het naamplaatje: Mr MM Roosendaal, advocaat.
Maar veel tijd om na te denken kreeg ze niet. John had hun al op het interne video systeem gezien, en opende de deur. Hij liet haar binnen, nam haar jas aan en ging haar voor naar de zitkamer.
“Waar is uw dochter?” vroeg John.
Marja legde uit dat ze vond dat haar dochter niet overal bij hoefde te zijn. Marja nam de volledige verantwoording op zich en samen konden ze toch wel tot een passende oplossing komen?
“Dat was niet de afspraak, maar daar komen we nog wel op terug,” gaf John haar te verstaan.
Gelukkig, het leek allemaal mee te vallen. John gedroeg zich als een vriendelijke gastheer. Hij complimenteerde haar met haar kleding die ze in zijn warenhuis had aangeschaft.
Geïnteresseerd boog hij naar hij elegante schoentjes: “die staan u werkelijk heel elegant.”
Trots liet John zijn platte tv en videocamera zien en de computer waarop die waren aangesloten, de wijn was heerlijk en heel attent- serveerde hij er een groot glas koel water bij. Hij legde uit dat zijn vrouw feitelijk kostwinner was, en dat zijn baan als beveiliger in feite een baantje was voor de sociale contacten.
Marja werd wat onrustig: geld was voor deze mensen niet een probleem. Wat zou ze moeten bieden?
Na een klein half uurtje praten over algemene dingen nam schraapte John zijn keel.
“Mevrouw, u weet wat er vanmiddag is gebeurd, en zoals eerder gezegd vind ik dat u daar niet zomaar mee weg kan komen. Politie inschakelen leidt normaal gesproken tot een geldboete en een berisping maar in uw geval en hij wees op een videoband die op tafel lag- is er bewijs dat u herhaaldelijk gestolen hebt. Dat zal waarschijnlijk leiden tot een taakstraf. Schoonmaken in een instelling voor gehandicapten of bejaarden of iets dergelijks.
In de praktijk duurt het echter maanden voordat die straf tot uitvoering komt, en dan is naar mijn idee het dan effect weg. Ik en mijn vrouw, die deze week naar een congres is, hebben het daar vaak over gehad. Direct straffen, lik op stuk, is volgens mij veel beter voor alle partijen. Het slachtoffer die ziet dat er gelijk actie wordt genomen, en de dader die niet lang in onzekerheid rondloopt en de relatie met de misstap gelijk aan den lijve ondervindt. Ik vind dan ook dat we in een vervolgontmoeting ook uw dochter hierin zullen moeten betrekken.”
Marja knikte voorzichtig. Schoonmaken bij gehandicapten, ze rilde bij de gedachte. Gelijk afhandelen, daar was ze ook voor. Het liefst kwam ze nu zo snel mogelijk tot zaken.
“Ach, Ilonka kunnen we toch beter hier buiten laten,” probeerde ze opnieuw. “Laten we het maar zo snel mogelijk afhandelen.”
“Lik op stuk, aan den lijve ondervinden betekent voor mij lichamelijke straf, onmiddellijk nadat het vergrijp is geconstateerd. Begrijpt u dat en bent u het daar mee eens?”
John had deze zinnen goed gerepeteerd om het effect maximaal te krijgen. Geen aarzeling, recht op het doel af.
“Ook voor Ilonka,” voegde hij eraan toe.
“Hoe bedoelt u?” vroeg Marja verbaasd.
Ze begreep even werkelijk niet waar John op doelde.
“Nou eenvoudig. Ik geef jullie een lichamelijke straf, een flink pak voor je achterste, en zorg ervoor dat jullie daarna nog dagen lang letterlijk zullen voelen dat je in de fout bent gegaan. Slaan? Ja, slaan, klappen. Voor je billen, voor je blote bibs nog wel.”
John lachte bij de aanblik van het onthutste gezicht.
“Sterker nog,” vervolgde hij, “ik zal jullie volledig moeten ontkleden om de straf naar behoren te kunnen uitvoeren. Maar wees niet ongerust, ik weet zeker dat je na afloop een bevrijd gevoel zal hebben. Lichamelijke bestraffing binnen huiselijke kring, mits beheerst uitgevoerd, werkt heel bevrijdend. Ik kan u zeggen dat dit binnen veel huwelijken gebeurt. Geen geschreeuw, of ruzie of dagen niks tegen elkaar zeggen. Nee, ’s avonds een paar fikse tikken op de blote billen is de beste oplossing.
Uiteraard kan ik alsnog de politie bellen als u de voorkeur geeft aan werken met geestelijke gehandicapten.”
John wist dat hij beet had. Deze vrouw wilde absoluut verborgen houden voor haar man wat ze gedaan had.
“U mag erover nadenken als u wilt, maar niet te lang graag.”
John pakte de videobanden en deed ze in de speler. Duidelijk was te zien hoe Marja en Ilonka bij de luxe lingerie stonden en om zich heen keken voordat ze snel een setje in de handtas verdween.
“Tja, en hier hebben we er nog wel meer van,” zei John pesterig.
Marja kreeg een rode kleur in haar nek en zei op een vreemde hoge toon: “Hoe durft u dat voor te stellen. U verwacht toch echt niet dat ik me laat vernederen. Weet je wel wie je voor je hebt?”
John gaf een gemaakte zucht: “ok, dan doen we het op uw manier. Dan drinkt u nu uw glas leeg, gaat naar huis en morgen neem ik contact op met de gemeentepolitie. Routineklusje.”
Marja dacht koortsachtig na. Dit kon toch niet waar zijn.
“En? Hebt u een keuze kunnen maken?” klonk het spottend.
Ze moest nu een keuze maken.
“Als u belooft ... dit echt niemand te zeggen, en mij garandeert de originele banden te geven. U laat mij geen keuze. Maar niet naakt,” voegde ze er snel aan toe.
“Dame, u bent echt niet in de positie om eisen te stellen. Straffen zoals ik het wil en het ontbloten van het lichaam is een essentieel onderdeel van de lichamelijke bestraffing. Take it or leave it.”
Er viel een stilte.
Marja raakte in paniek. Deze man was serieus. Wat moest ze doen?
Ze overwoog de alternatieven. Een pak voor haar achterste. Als kind had ze dat voor het laatst gehad. Een beschamende ervaring. En nu ... bloot bestraft worden? Door een onbekende?
Ze begon letterlijk te trillen. Maar het alternatief haar reputatie, haar huwelijk ...
Ze wilde er niet denken aan wat er zou komen. En Ilonka, haar arme meisje, zij kon er niets aan doen. Het was Marja, die beter had moeten weten, die...
“Hoeveel?….” begon ze.
“30 klappen voor u, en volgende week 30 voor uw dochter, dus dat valt best mee,” antwoordde John voor Marja haar vraag kon afmaken.
“U, u laat mij geen keuze, schoft die je bent. Als u dit wilt dan ...”
“Nee mevrouw, u heeft wel een keuze en ik wens niet zo aangesproken te worden. Ik wil dat u nu het duidelijk uitspreekt. Aan mij vraagt of u alstublieft een lichamelijke bestraffing kunt krijgen. Geheel ontkleed.”
John kon opnieuw een lach nauwelijks onderdrukken, hij had beet. Zijn opwinding groeide.
“Dus begin maar met netjes te vragen, heeel beleefd.”
Ze moest wel...
Ze hoorde zichzelf met een stem die ze niet herkende stamelen: “Zou u mij,” aarzelde ze, “in plaats van aangifte te doen, een bestraffing willen geven? Met een pak voor mijn achterste?”
“… Alstublieft,” vervolgde ze nauwelijks hoorbaar: “Maar niet Ilonka, alsjeblieft doet haar dat niet aan. Geef mij maar haar portie, het is allemaal mijn schuld. U mag mij op mijn achterste slaan, ik geef er niet om, maar niet Ilonka. Alstublieft.”
Met tranen over haar wangen hoorde ze zichzelf smeken.
John overwoog even wat hij hier mee aan moest. In geen geval liet hij zich het plezier ontnemen om een jong meisje eens flink ervan langs te geven. Met steelse blikken had hij ’s middags naar haar truitje gekeken waar een stel flinke borsten onder moest schuilen.
Met een sardonische blik antwoordde hij: “Nee, dat zou te gemakkelijk zijn. Ik wil haar straf terugbrengen tot 15 slagen, want ik ben het met je eens: het is in de eerste plaats de moeder die verantwoordelijk is. De andere 15 slagen zijn voor u. Maar ...”.
Hij liet een pauze vallen om de onzekerheid te vergroten. Angstig keek ze hem aan.
“... ik wil daar aan meewerken. Maar u dient goed te begrijpen dat de volgende regels gelden: vanaf nu spreekt u mij alleen aan met ‘meneer’ en ‘U’, en praat u alleen als je iets gevraagd wordt. Als u zich daar niet aanhoudt, begint de straf voren af aan. Begrepen?”
“Ja meneer,” klonk het aarzelend uit Marja’s mond.
John bood haar nog een glas te drinken aan en stelde vriendelijk voor om over 10 minuten over te gaan tot de bestraffing.
Marja kreeg geen slok meer door haar keel en bleef naar de klok kijken, terwijl John over koetjes en kalfjes praatte.
Precies na 10 minuten zei hij: “We moesten maar eens beginnen. Gaat u maar midden in de kamer staan.”
John manoeuvreerde haar nauwkeurig naar het midden van de kamer en nam plaats tegenover haar in een makkelijke stoel.
“Draait u zich maar even om?”
Aarzelend voldeed Marja aan het verzoek.
“Til uw rok omhoog.”
Het was nu onafwendbaar. Ze beet op haar lip en pakte de rok bij de zoom op. Langzaam ontblootte ze achterste. De bewerkte band van haar kousen, en daarboven de billen, nu nog bedekt door een witte slip die nauw aansloot op haar welvingen kwamen werden stukje bij beetje onthuld.
“Hoger graag.”
John genoot van de onbedoelde langzame stripshow, en wilde die zolang mogelijk rekken.
“Ietsje voorover graag.”
Marja sloot haar ogen, en kromde haar rug. Zou het nu beginnen? Maar John was dat nog niet van plan. Door de dunne textiel waren de twee billen net te zien. Onder de rok droeg ze witte hold-up kousen en lichte schoenen met een laag hakje. Een heerlijk gezicht.
John kwam overeind en haakte zijn vinger om het elastiek. Hij trok het tergend langzaam een klein stukje naar beneden, juist genoeg om het begin van de gleuf tussen de maagdelijke bollen te onthullen. Marja begon te trillen op haar benen. Nu zou het onvermijdelijke gaan gebeuren. Haar achterste moest nu zichtbaar zijn voor dit monster.
John onderbrak echter het ontkleden.
“Laat uw rok maar zakken en komt u maar overeind, ik heb even genoeg gezien,” sprak John echter onverwachts.
Wat verbaasd voldeed ze aan het verzoek. Zou hij misschien ervan afzien? Was het alleen maar om haar te plagen?
Snel kwam ze erachter dat dat helaas ijdele hoop was.
“Zo mevrouw, het gaat nu echt beginnen,” vervolgde John. “U mag uw slipje uitdoen.”
Marja wilde niet begrijpen wat er van haar verlangd werd. Slip tot op de knie?
“Nú!” beval John nu met duidelijk ongeduld in zijn stem.
Marja gehoorzaamde. John zag tot zijn genoegen dat met haar armen onder haar rok manoeuvrerend, haar heupen heen en weer bewegend haar slipje naar beneden schoof tot het op de knieën was. Ze probeerde kennelijk haar vrouwelijkheid verborgen te houden. Begreep ze dan nog niet wat hij met haar van plan was? Des te beter.
Met haar benen lichtelijk gespreid en het slipje net zichtbaar onder haar rok stond Marja voor John met een hoogrode kleur.
“Gaat u alvast in de houding staan.”
Ze wilde niet begrijpen wat hij bedoelde.
“Buk!”
Hij pakte haar bij de nek en boog haar voorover.
“Diep voorover, grijpt uw enkels vast! Uw achterste moet goed bereikbaar zijn, mevrouw.”
Zonder het antwoord af te wachten sloeg hij haar rok over haar rug. Daar zag hij waar hij van droomde. Hij stapte naar achteren om het rustig te bekijken. Een rijpe 40’er met een vette kont met een keurig slipje dat wat gekreukt om de knieën zat. Hij duwde naar hoofd verder naar beneden en haakte snel twee boeien om de haar polsen en haakte deze vast aan twee haken die een stukje verzonken in de vloer waren aangebracht.
Tevreden keek hij naar de hulpeloze vrouw die nu zichtbaar trilde op haar benen. Hij legde zijn hand op de vlezige bil en kneep er zachtjes in.
“Mmm, lekker kontje mevrouw. Maar ik vrees dat het er vanavond wat minder blank uit zal zien. Eerst de spelregels van vanavond: u krijgt vanavond een ferm pak voor uw billen, maar omdat u daarmee een onaangenaam contact met de politie misloopt bent u mij daar dankbaar voor. Begrepen?”
“Ja,” klonk het aarzelend.
“En om uw dankbaarheid te tonen bent u, net als ik, heel beleefd. U spreekt mij aan met mijnheer, en zegt alleen iets als er wat gevraagd wordt. Bij overtreden van deze regels volgt extra straf. Dat spreekt vanzelf. En na afloop van elk onderdeel wil ik dat u mij heel beleefd bedankt.”
De plotse hulpeloosheid, de vernederende eisen deden Marja letterlijk rillen. Ze kon haar knieën niet stilhouden en met moeite onderdrukte ze een snik. Daar stond ze nu, vastgeklonken als een beest terwijl een hand haar billen wat optilden alsof ze slachtvee was. Ze had nooit moeten instemmen, ze kon deze man niet vertrouwen.
“Eerst met de blote hand 10 slagen.”
Hij streelde eerst de billen, waarbij het niet kon laten zijn hand even te laten rusten op de schaamslippen die door de diep gebogen houding nu duidelijk zichtbaar waren.
“Vertel eens, waarom bent u van onderen zo netjes geschoren? Hebt u dat voor mij gedaan?”
En met wat gespeeld ongeduld in zijn stem: “antwoord op deze vraag, of anders ...”
Marja snikte nu: “nee meneer, dat is voor mijn man.”
“Vertel eens. Wat doet die man van jou met die blote kut van je.”
De plotse grofheid deed Marja opnieuw rillen.
“Hij kust me daar...”
“Kussen?” bouwde hij haar na.
“Laat me niet lachen. Likken zul je bedoelen, likken totdat je geile kut overstroomt van kutgeil en zijn geile bek nat is van jouw slijm. Neem me niet in de maling,” schreeuwde hij bijna. “Nu, nogmaals: wat doet die man met die spleet van je?”
Nauwelijks hoorbaar antwoordde Marja: “Likken, meneer, hij likt me daar totdat mijn geil in zijn gezicht komt.”
“Waar likt hij je? En waar komt jouw geil terecht?”
“Hij likt mijn ... kut meneer, totdat het ... geil ... in zijn ... bek komt.”
Haar snikken waren nu duidelijk hoorbaar.
John grijnsde, prachtig om die geile teef met haar nette maniertjes zulke grove taal te horen bezigen. Hij nam zich voor om haar vanavond te laten gillen als een speenvarken.
Zonder verder gedoe begon hij te slaan: Pats! Pats! Zo hard hij kon op die geile billen.
“Oeeee. Aaaaahhh!”
“Niet janken geile teef!, twee extra slagen als je je bek nu niet houdt.”
Pats! Pats! Rode vlekken verschenen nu op de billen.
Marja vermande zich, de pijn, de vernedering ooh ze wilde dat ze flauw zou vallen of zo.
Maar haar kwelgeest hield niet op: Weer twee keiharde klappen, nu op het onderste, zachtste deel van haar billen.
Na tien klappen werd het plotseling stil. John stapte naar achteren om het resultaat te bekijken. Een vuurrood achterste leek hem aan te kijken. Deel twee van zijn plan kon beginnen.
Gedwee wachtte Marja af. ‘Bijna de helft,’ dacht ze. ‘Erger dan dit kon niet,’ dacht ze.
Marja stond ongelukkig, licht door haar knieën gebogen, met haar posen geboeid aan twee haken op de vloer. John haakte de boeien los zodat ze overeind kon komen. Haar gezicht was rood en vlekkerig.
“Zo, je hebt je slipje alvast maar helemaal uitgedaan. Dat komt goed uit mevrouw.”
John wees op haar onderbroekje dat van haar knieën op de grond was gezakt, en om haar enkels hing.
“U mag nu even rusten.”
Hij schoof een leren bank zonder rugleuning naar het midden van de kamer.
“Gaat u maar liggen.”
Ongerust ging Marga plat op haar rug liggen, de bank voelde koud aan en ze kreeg een kussen onder haar hoofd geschoven. De bank was wat smal, dus ze legde haar handen op haar buik.
John streelde kort zacht over haar onderbenen. Hij had de bank precies gepositioneerd onder twee rails die vanaf de zijwanden dwars in het plafond gemonteerd waren. John schoof twee takels naar het midden zodat ze precies boven Marja’s voeten hingen. Elke takel was voorzien van een beensteun. Voor ze het wist waren haar voeten 10 cm opgetild en zweefden ze nu boven de bank, vastgeklikt in de beensteunen die voorzien waren van een zachte lederen
“Ik zal uw pijnlijke achterste wat ontlasten”
Terwijl hij dat zei voelde Marja de takels wat omhoog gaan zodat haar benen verder omhoog werden getild. De bank werd ook een klein stukje naar voren gerold zodat haar achterste inderdaad werd ontlast. Het gevolg was dat haar rok wat naar haar middel dreigde te zakken (wat natuurlijk John’s bedoeling was). Marja kon echter met haar vrije handen de rok op zijn plaats houden.
Opnieuw moest John inwendig lachen. De bank werd wat verder naar voren geschoven zodat haar benen nu niet meer gestrekt, maar bij de knieën gebogen werden. De takels werden opnieuw wat hoger getrokken. En nog verder werd de bank geschoven.
Marja hield haar rok vast, maar ze realiseerde zich dat die schoft nu van onderaf tegen haar billen keek. Ze lag nu ongemakkelijk, met haar bovenbenen praktisch recht omhoog, met haar onderbenen tegen elkaar in een haakse hoek.
Inderdaad had John nu een fraai uitzicht op de bilspleet onder haar rok. Nu echter werden de takels opzij getrokken, zodat haar benen zich spreiden. De spanning in zijn onderbuik groeide toen hij Marja zag tevergeefs zag worstelen om haar schaamstreek verborgen te houden. Haar spleet lag echter nu open en bloot.
Hij ging naast rechts haar hoofd staan, doopte zijn vingers van zijn rechterhand in een bakje van wat lauw verwarmde massage-olie en streelde met zijn linkerhand door haar haar. Nu begon zachtjes haar kutje te strelen met de lauwwarme olie. Doordat haar benen nu wijdgespreid waren, waren ook de schaamlippen wat geweken, en kon John zich gemakkelijk toegang verschaffen tot haar warme spleet. Met zijn duim aaide hij over haar genotsknopje.
Ondanks haar schaamte en angst voelde Marja dat ze nat werd. Sexuele opwinding tegenhouden bleek niet mogelijk, na een paar minuten ontsnapte een zucht aan haar mond. Het voelde fijn, die schoft wist haar gevoelige plekjes onmiskenbaar te vinden. Ooh, wat was dat lang geleden.
Ze voelde haar schede krampen. Een dierlijke drang om gedekt te worden, om daar gevuld te worden. Naast haar hoofd had John zijn broek losgemaakt, ze zag een enorme zwelling onder zijn short. Plots wilde ze die paal zien, ze trok zijn broekje naar beneden en bevrijde een enorme erectie.
John ontblootte de paars glimmende eikel en duwde die tegen haar lippen.
‘Nee, dat wilde ze niet, dat deed ze zelfs niet bij haar man.’
Maar John pakte haar achterhoofd met zijn linkerhand en duwde haar gezicht tegen zijn lul.
“Pijpen, geile slet!”
Met zijn andere hand bracht hij nu 3 vingers naar binnen om haar g-spot te vinden. Krachtig pompte hij op deze gevoelige plek.
Ze voelde de harde paal in haar mond verder zwellen. Het slijm uit deze lul maakte haar misselijk, maar dat gevoel werd onderdrukt door wat ze in haar vagina voelde.
De pompende bewegingen misten hun uitwerking niet: ze moest plassen, heel nodig plassen. Ze werd tegelijkertijd geiler en geiler en kon haar plas niet langer ophouden: het vocht spoot uit haar kutje: “AAAAAH, AAAAhh,” gilde ze terwijl het vocht uit haar kutje bleef stromen.
Plots voelde ze die harde paal in haar mond verder verstijven, het maakte haar alleen maar geiler.
Met golven kwam het lauwe sperma uit zijn lul, het droop uit haar mond. Slikken, geile trut, slik door gromde John.
Gulzig slikte ze terwijl zijn hand niet ophield haar te bevredigen.
“OOhhhh, oeeee....”
Het spuiten van haar kut ging over in een orgasme.
Wat er daarna gebeurde herinnerde zij zich niet, ze moest zijn flauwgevallen of zoiets.
Toen ze bijkwam was ze op de sofa en deed John erg aardig voor haar. Hij leek geschrokken van haar reactie. Ze mocht zich opknappen in de badkamer en na een kort woordje verdween ze.
“Volgende week, zelfde tijd. En neem die dochter van je mee,” was het laatste dat ze hoorde voor hij de deur achter haar dicht deed.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?