De redding van Annelies en de gevolgen voor Bas
Plotseling werd de voordeur geopend. Mijn moeder kwam thuis van haar dienst als rechercheur bij de politie. Zij stormde de kamer in. Met haar linkerhand trok zij Bas van mij af en met de rechter gaf ze hem gelijk een draai om zijn oren.
“Zo jongen, jij dacht even mijn dochter te verkrachten. Dat zal je niet glad zitten. En verkrachten is het, want ik hoorde haar buiten de deur al roepen “Ik wil dit niet”. Jij bent er gloeiend bij. Verkrachten is een strafbaar feit waar maximaal twaalf jaar gevangenisstraf op staat. Ik kom net terug van mijn dienst bij de politie. Kan ik zo meteen weer terug, met jullie twee om aangifte te doen.
Het verhoor mag ik niet doen. Dat zal gedaan worden door een vrouwelijke collega van mij. En die zal bij haar verhoor verbaal geen spat van je heel laten. Zelfs criminelen zijn blij als hun verhoor door haar voorbij is en ze in de cel zitten. De kans dat je vanavond in je eigen bed slaapt is minimaal.”
Bas was volledig uit het veld geslagen door het kordate optreden van mijn moeder. Het huilen stond hem nader dan het lachen. Van zijn erectie was niets meer over.
Zij ging door met: “En hoe komen haar billen zo rood. Heb je haar eerst ook nog een pak op haar billen gegeven. Dat is mishandeling. Dan komen er nog een paar jaar bij.”
Ik vond dat ik moest reageren met: “Nee Mam hij heeft mij niet mishandeld. Ik heb wel een pak op mijn billen van hem gehad, maar na mijn toestemming.”
“Heb jij toestemming gegeven? Dan komen die paar jaar er niet bij. Maar waarom heb je van hem een pak op je billen gehad?”
“We zaten op de bank te zoenen en elkaar te strelen. Daar had ik geen bezwaar tegen. Later toen hij met zijn hand onder mijn rok ging en daarna probeerde mijn broekje uit te trekken, riep ik dat ik dat nog niet wilde. En even later stopte hij ook.
Hij vond dat ik hem te ver had laten komen en hem de indruk had gegeven dat hij mij mocht nemen. Eerst hem hoop geven dat hij mij mag nemen en dan roepen dat ik het niet wil. Ik had hem volgens hem te opgewonden gemaakt.
Ik hield vol dat ik nog niet genomen wilde worden. Hij vond dat ik straf verdiende omdat ik hem te veel uitgedaagd zou hebben en ik heb er uiteindelijk toegestemd dat hij mij voor straf een pak op mijn billen mocht geven op voorwaarde dat hij mij niet zou nemen.”
“Klopt het wat Annelies zegt jongen?”, vroeg moeder.
Bas antwoordde heel bedeesd: “Ja mevrouw”
“Dan heb jij je niet aan jou belofte gehouden, haar niet te nemen! Dus is het verkrachting. Waarom heb je dat toch gedaan?
“Ik wilde het niet, maar ik werd meer opgewonden toen zij voorover op de tafel lag en ik haar voor haar billen gaf. Ze had een heel sexy broekje aan en ze is ook zo mooi, en heeft een paar lekkere billen.”
“Dat ze mooi is weet ik ook wel. Ik heb haar zelf gemaakt. Maar jij hoort je beheersen en haar niet te nemen als ze dat niet wil. Dan is het verkrachten. Dus zoals ik al zei, slaap je vannacht in een cel.”
Het begon tot Bas door te dringen hoe ernstig de consequenties van zijn daad zouden kunnen worden. Hij stamelde: “Dan kan ik mijn studie niet vervolgen.”
Zij reageerde met: “Dat had jij je eerder moeten bedenken jongen.”
Hij zweeg, zijn gezicht betrok steeds meer.
Ik vond de consequenties voor hem wel heel erg, ondanks dat ik het slachtoffer was. Dus probeerde ik de aandacht van mijn moeder te trekken en gebaarde met mijn lippen, zonder dat Bas dat zag: “ik wil met je praten.”
“Wil jij even met mij alleen praten Lies, dan gaan we even naar de keuken. Even voorkomen dat deze boef ervan doorgaat.”
Met een geroutineerder beweging pakte ze haar handboeien en deed er een om een pols van Bas en de andere aan een verwarmingsbuis.
“Dat hoeft echt niet mevrouw. Ik loop niet weg,” zei Bas nog.
“Ik kan dat risico niet nemen. Lies, kom met mij mee naar de keuken.”
Samen gingen wij naar de keuken en sloten de deur achter ons. Bas kon ons gesprek niet horen.
Moeder vroeg gelijk: “Wat wil je met mij bespreken Lies?
“De consequenties voor Bas zijn wel heel groot. Ik weet wel dat hij straf verdiend maar dit is wel heel erg.”
“Zijn straf wordt door de rechter bepaald, weet je”
“Dat weet ik, maar ondanks alles wil ik niet dat hij voor jaren de gevangenis in gaat. En zijn studie wel kan vergeten.”
“Hij heeft daar anders tijd genoeg om te studeren”.
“Daar komt meestal niets van en verkrachters hebben het zwaar in de gevangenis. Dat vind ik te erg.”
“Voel je wat voor hem. Ben je verliefd?”
“Ja mam, eigenlijk wel. Dat is nu wel minder, maar niet weg.”
“Waarom heb je hem dan niet zijn gang laten gaan?”
“Omdat jij mij geleerd hebt, dat zo lang mogelijk uit te stellen. Ik wil het later wel, maar nu vind ik het nog te vroeg.”
“Iets anders, vind je niet dat hem te veel hebt opgewonden?
“Ergens wel, maar ik dacht dat hij wel zou kalmeren als hij mij een pak op mijn kont heeft gegeven. Maar het heeft hem meer opgewonden. Dat had ik niet verwacht”.
“Het blijft toch zo dat hij je verkracht heeft en zich had moeten beheersen.”
“Hij verdient wel straf maar geen gevangenis. Kan het niet anders. Kun je hem niet straffen zoals je mij meerdere keren gestraft hebt, als ik heel ongehoorzaam was geweest?”
Moeder keek wel heel verbaasd.
“Hem over de knie leggen als een stoute jongen. Daar is hij toch te oud voor.”
“Mannen blijven kinderen, ze worden alleen ouder zeg je toch altijd. Bovendien ga ik ook nu nog bij jou voor straf over de knie”
“Ja, maar vind je dat voldoende straf voor wat hij gedaan heeft”.
Heel schuchter en zacht zei ik, dat ik mij ook een beetje schuldig voelde.
Ze dacht na en vervolgde: “Dan heb jij eigenlijk ook straf verdiend.”
“Ik heb toch van hem al voor straf een pak op mijn billen gehad. Je hebt zelf gezien dat mijn billen rood waren.”
“Dat stelde niet veel voor. Als je van mij op je billen hebt gehad zijn ze veel roder. Voor mij is het nog de vraag, nu ik meer weet, of jij genoeg billenkoek hebt gehad, maar daarover later.”
Ik schrok, nog een pak slaag van haar, terwijl mijn billen al behoorlijk gloeiden? Mijn openhartige verhaal van wat er gebeurd was, begon nu in mijn nadeel te werken. Ik begon spijt te krijgen dat ik Bas niet had laten gaan. Seks balanceert toch vaak op de grens van wat je gevoel wil en je verstand. Ik begon ook meer begrip voor Bas zijn daden te krijgen. Waarom doe ik ook zo moeilijk. Ik was toch al geen maagd meer.
En eerlijk gezegd voel ik nu al meer voor Bas, dan voor de jongen die mij ontmaagd heeft.
Maar aan de andere kant, als de relatie toch verder gaat, moet de situatie niet zo worden dat hij mij mag nemen op ieder moment dat hij daar zin in heeft en hij alles met mij kan doen wat hij maar wil. Dat het Bas opwindt, mij op mijn billen te slaan is trouwens ook wel een dingetje. Maar Bas de gevangenis in, nee dat wil ik absoluut niet.
Ik werd weer teruggebracht in het heden door de stem van mijn moeder, die vermoedelijk al voor een tweede keer vroeg:
“Weet je zeker dat je geen aangifte wilt doen en dat Bas, als hij nog een pak slaag van mij heeft gehad, voldoende gestraft is?”
“Ik denk van wel mam. Je hebt hem eerst een enorme uitbrander gegeven en de mogelijke consequenties van zijn daad uitgelegd. Hij was volkomen uit het veld geslagen en stond zowat te huilen. Daarna heb je hem geboeid. Hij staat zich nu vermoedelijk te realiseren wat hem te wachten staat en welke consequenties dat zal hebben. Hij heeft zijn studie misschien al vaarwel gezegd. Als je hem ook nog een vernederend pak op zijn billen geeft, vind ik wel dat hij genoeg straf heeft gehad. Ik weet uit mijn eigen ervaring heel goed hoe hard jij kan slaan. Hij zal het wel uit zijn hoofd laten nog eens zoiets te doen. Wat vind je zelf als vertegenwoordiger van de wet en mijn moeder?”
Zij dacht na.
Na enige tijd:
“Laten we het maar zo doen, maar hij zal ervan lusten!” zei ze wraakzuchtig.
Samen gingen we weer naar de kamer waar Bas deemoedig en angstig stond af te wachten, wat er zou gaan gebeuren Hij had intussen zijn broek weer aangetrokken.
Moeder deelde hem kort mede wat wij besloten hadden. En vroeg wat hij wilde, naar het politiebureau of het pak slaag ondergaan. Ook zei ze dat hij in het laatste geval, een heel pijnlijk half uurtje tegemoet zou gaan.
Bas hoefde niet lang na te denken en bedankte mijn moeder.
“Bedank Lies maar”, zei moeder. “Als het alleen aan mij had gelegen was er wel aangifte gedaan.”
“Bedankt Lies, ik heb er nog zo’n spijt van.
“Je zal er straks nog wel meer spijt van hebben als mijn moeder met jou klaar is,” zei ik.
Zij liet er geen gras over groeien. Ze stelde een verklaring op en liet die ondertekenen door Bas en mij. Dit om latere complicaties te voorkomen.
Vervolgens zette ze een stoel midden in de kamer, liep naar een kast en haalde er een vervaarlijk uitziende ronde leren paddle uit, met een handvat en legde die op tafel. Ik schrok mij rot. Dat ding zou ook weleens op mijn billen neer kunnen komen. Bas gezicht betrok ook maar realiseerde zich dat het alternatief veel erger voor hem zou zijn.
Zij maakte één handboei los van de verwarmingsbuis en ging op de stoel zitten.
“Je broek uit en hier komen” beval ze.
Bas deed toch nog aarzelend wat zij vroeg.
Daarna liep hij naar haar.
“Steek je armen voor je uit.”
Zij pakte zijn handen en deed hem de handboeien aan. Vervolgens trok ze hem naar zich toe. Voor Bas goed en wel wist wat er gebeurde lag hij over haar linkerdij en lag haar rechterbeen over zijn benen. Haar linkerarm ging stevig om zijn middel om zijn middel. Zijn armen staken voor zich met de handboeien om zijn polsen. Hij kon geen kant meer op en evenmin zijn handen voor zijn billen houden.
Ze trok zijn broekje naar zijn enkels. Haar rechterhand streelde even over zijn vrij stevige blote billen.
“Wat voor sport doe jij, wielrennen?”
“Nee schaatsen mevrouw”.
“Nu dat kun je als ik met je klaar ben nog wel doen, wielrennen zou de eerste tijd moeilijker zijn geweest… ”
Zij hief haar hand hoog op en wachtte even. Bas wachtte gespannen af…
KLATS!! AU! KLATS!! AU! Het pak slaag was begonnen. Bas schrok van de eerste harde klappen.
Zij ging wat zachter door en hij kon zich beheersen. Zij sloeg hem harder dan mij. Ik zag de pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Zij sloeg in een rustig tempo zodat hij elke klap goed voelde. Al snel begonnen zijn billen rood te kleuren. Bas begon te zuchten en te kreunen.
Het pak slaag ging door en Bas verbeet de pijn, zijn gezicht begon er steeds pijnlijker uit te zien.
Moeder stopte plotseling. Bas herademde en dacht dat het pak slaag erop zat.
“Nee jongen het is nog niet voorbij. Ik heb die paddle niet voor niets opgezocht. Lies wil je mij de paddle aangeven.”
Ik aarzelde even, maar deed toch wat ze vroeg. Bas keek mij smekend aan, maar zei niets.
Moeder pakte de paddle en hief hem hoog op. Zij wachtte even en de paddle kwam met een knal neer op Bas zijn al behoorlijk rode billen.
“Hoeveel klappen krijg ik nog mevrouw,” vroeg hij met bevende stem.
“Dat weet ik nog niet ik stop als je billen rood genoeg zijn. Dat zal wel even duren voor het zover is. Zet je kiezen maar op elkaar.”
Nu begon Bas te steunen en te zuchten. Daarna volgde luide kreten van pijn. Om ophouden smeekte hij niet, wat ik meestal wel deed. Huilen evenmin.
Bas zijn billen begonnen purperrood te worden. Hij probeerde te kronkelen en met zijn benen te trappelen, maar hij kon niet veel bewegen. Zijn kreten werden steeds luider. Zij hield hem stevig vast.
Ik vond dat hij eigenlijk wel genoeg gestraft was en zei:
“Stop maar mam, hij heeft nu wel genoeg straf gehad.”
Zij stopte en vroeg aan Bas:
“Heb je genoeg straf gehad om je voortaan te beheersen, jongen? En zul je geen vrouwen meer nemen tegen hun wil.”
“Dat zal ik nooit meer doen mevrouw. Ik heb mijn lesje wel geleerd.”
“Goed” zei ze, terwijl ze Bas overeind trok en zijn handboeien afdeed.
“Ik laat jullie nu alleen. Lies wil je zijn billen verzorgen en hem troosten.”
Artie
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?