waar ik heimelijk naar verlangde
Ik had haar al een paar keer gezien als ik mijn jongste dochter naar school bracht. Echt contact was er niet geweest. Een praatje en een beetje lachen om de kinderen.
Op een ochtend sprak ik haar aan en zij vroeg mij op de koffie.
Het was een gezellig huis. Leuk gesprek en gelukkig smaakvolle koffie.
Een paar weken later vroeg ik haar terug.
Toen ik koffie aan het zetten was bekeek zij mijn woonkamer. Gezellig was haar conclusie. Is het niet stil zo alleen met de kinderen?
Ik vertelde haar van mijn twijfel om weer aan een nieuwe relatie te beginnen. Ik heb mijn werk en voldoende vrienden en vriendinnen. Het lijkt stiller dan het in werkelijkheid.
Hoe het gesprek precies kwam op het onderwerp sexualiteit weet ik niet meer.
In ieder geval hadden we het even later over mannen en vrouwen en alles wat daar rond het onderwerp sex komt kijken. Klaarblijkelijk vertelde ik iets waardoor zij het idee kreeg dat ik interesse had voor sm of soortgelijke spelletjes. Na er eerst wat lacherig over gedaan te hebben zei ze opeens: “Ik heb daar ook wel gevoel voor.” Waarvoor was mijn antwoord.
“Iemand te domineren.”
Ik schrok van deze onverwachte ontboezeming. Dat was nu precies niet wat ik van plan was. Zeker niet met iemand uit mijn eigen dorp en van de school van mijn kinderen. Ik schonk een tweede kop koffie in. Het leek alsof ik toen ik opnieuw binnenkwam ze met een andere blik naar mij keek. Ik voelde mij opgelaten.
“En jij?”
Wat bedoel je?
“Heb jij daar ook belangstelling voor?”
Ik schraapte m'n keel en zei dat ik dit wel een heel directe vraag vond. Na een korte stilte en een uitwisseling van blikken ... zei ik dat ik weleens wat had gedaan op dit gebied.
“Wat dan? Ook met vrouwen?”
Haar directheid begon me wat onrustig te maken. Nee, was mijn antwoord. Nooit met vrouwen. Ik ben licht onderdanig maar ik heb nooit iets met vrouwen op seksueel gebied ondernomen.
“Zou je dat willen?” vroeg ze.
Daar moet ik over nadenken, was mijn antwoord.
“Oké, doe dat.”
We dronken en kwebbelde nog wat en na een half uurtje sprong zij op en liep naar de deur.
“De volgende keer bij mij.
En als je eens een droom hebt, want volgens mij heb jij die, die je wil waarmaken, bel me dan van te voren.”
Een week of wat later vroeg zij mij op de koffie.
Ik had niet echt veel nagedacht over de laatste keer. Het was zo dichtbij en ik verbaasde me eigenlijk hoe het in het gesprek zover gekomen was. Ik zat op de bank en las een tijdschrift dat op de salontafel lag. Zij kwam binnen met de koffie. We babbelde wat.
Toen zei ze opeens: “Ik had wel verwacht dat je zou bellen”.
Ik lachte en zei dat ik er niet meer aan gedacht had.
Ze geloofde dat niet. Mijn ogen verraden klaarblijkelijk veel van mijn gevoel.
“Ik weet zeker dat jij er wel mee bezig bent geweest, dat zie ik aan je. Alleen, je durft niet, je bent bang.”.
Ik bang voor wat? Ik liet me van mijn meest stoere kant zien toen ik zei dat ik al zoveel had meegemaakt dat ik voor dit soort dingen niet weg loop.
“Dat klinkt overtuigend,” was haar reactie. “Ik ga nog een kopje koffie inschenken. Als ik terug kom zit jij op je knieën met je handen in je nek.”
Zonder dat ik kon reageren liep ze weg. Seconden leken minuten. Minuten leken uren. Enfin, als door een automaat gedreven handelde ik. Waarom? Ik weet het nu nog niet. Maar voor ik het besefte zat op ik mijn knieën. Op de grond.
Toen zij binnenkwam was zij niet alleen. Aan haar zijde stond een man van pakweg 40 jaar. Haar man!
Ik hoorde haar zeggen: “Je kan nu nog weg. Als je zo blijft zitten weten we dat je hier wil blijven. We doen niets tegen je zin... maar het komende uur willen we dat je precies doet wat wij zeggen.”
Ik bleef. Ondanks allerlei gedachten en spooksels in mijn hoofd. Na een paar minuten kwam zij voor mij staan.
“Ga staan,” was haar commando.
Terwijl ik stond begon zij mij te ontkleden. Mijn trui ging uit. Ik voelde haar zonder succes zoeken naar de sluiting van mijn broek. Zij trok deze naar beneden, nadat ik eerst zelf onhandig mijn laarzen moest uittrekken. Met een broek op mijn knieën en een slipje dat door de kracht van het uittrekken van de broek volgens mij niet zo charmant om mijn billen zat, voelde ik de blikken van haar en de, voor mij, vreemde man. Zij knoopte onderwijl mijn blouse los. Na een korte tijd stond ik daar in de kamer in mijn slipje en bh. Ik moest mee naar boven. Zij liep achter mij aan.
Ik voelde me beschaamd. Ze keek tegen m'n billen aan. Ik voelde haar blikken. Boven aangekomen pakte zij iets uit de kast.
Ik stond daar en voelde me ongemakkelijk. Ze draaide zich om en hield een pakje voor zich. Het was een kort rokje en een witte blouse.
“Jij gaat ons vanochtend de koffie brengen in dit pakje, en als je dat niet goed doet krijg je flink op je billen, heb je dat begrepen?”
Ik antwoordde bevestigend ... ook al begreep ik niet waarom.
Ik wilde de blouse aantrekken. Zij gebood mij echter eerst mij te ontdoen van mijn bh. Ik deed het bijna ongemerkt.
Zij keek naar mij en streelde onverwacht mijn borsten. Zij betaste mijn tepels en vroeg mij of ik het lekker vond. Het duurde wel een paar minuten. Haar wangen kleurde rood van opwinding. De mijne niet minder. Ze omarmde mij en ik voelde haar lippen op de mijne. Handen streelde brutaal mijn rug. Ik voelde haar vingers bij het elastiek van mijn slipje. Haar handen betaste de stof. Ze wipte het elastiek wat los van mijn billen.
Voordat ik het wist zat zij op haar knieën en kuste mijn slipje aan de voorkant. Ze speelde met mijn lipjes door het slipje heen. Ik voelde mij nat worden. In een langzame beweging trok zij het slipje naar beneden. Ik stond daar nu naakt en kwetsbaar. Maar tegelijkertijd trots en opgewonden. Nadat zij nog wat door mijn haartjes had gewoeld, gebood zij mij het rokje en de blouse aan te trekken. Ze verdween naar beneden.
“Als je klaar ben, roepen we je wel”.
Ik stond al een minuut of tien te wachten toen ik hoorde: “Annelies, waar blijft de koffie?”
Ik liep de trap af. En daar in de kamer zaten zij beide op de bank. Zij had een leren jurkje aan en hij een leren broek en een hesje.
“Wees maar niet bang, we doen niets tegen je zin.”
Het was de tweede keer dat ze dit zei.
Ik zette de koffie en bracht het naar binnen!
dit verhaal ontdekte ik bij toeval in een discussie rubriek...
alleen zelf een klein beetje 'bijgevijld'
... want met annelies kan ik niet meer contact leggen, haar account is opgeheven
reintoch
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?