| Gepost op donderdag 28 juli 2022 - 04:33 pm: | 
|
|
De eerste keer voor lieve, kleine Carlijn
Ik werp een blik op de klok in mijn auto en daarna nog eens op mijn horloge. Kwart over 5. Het is niet druk op de parkeerplaats van het station, maar toch kijk ik continu naar buiten om te checken of ik geen andere auto's in de weg sta. Om de paar seconden hoor ik het gepiep van de ruitenwissers die de motregen van mijn voorruit vegen. Het is zo'n echte herfstbui, miezer waar je binnen een paar minuten helemaal van doorweekt raakt. Ik tuur nog eens naar de hoofdingang van het station en zie haar dan door de schuifdeuren naar buiten lopen. Aarzelend kijkt ze om zich heen, totdat haar blik blijft hangen op mijn auto. Ik glimlach en zwaai, al betwijfel ik of ze het ziet door het natgeregende zijraam. Toch lijkt ze me te herkennen. Snel loopt ze richting mijn Volvo. Ik check nogmaals of de auto op de handrem staat en stap uit.
“Hoi!” zeg ik opgewekt terwijl ik mijn hand al uitsteek om haar weekendtas aan te pakken.
Ze glimlacht en begroet me vriendelijk terug. Haar hoofd zit verstopt onder de capuchon van haar lichtgroene parka. Ze strijkt een natte lok haar achter haar oor. Ik open direct het portier van de auto, met de tas nog in mijn hand. “Ga maar zitten, de auto is lekker warm”. Dankbaar neemt ze plaats op de bijrijdersstoel en ik zwaai het portier voorzichtig dicht. Ik gooi haar tas snel op de achterbank en ren om de auto heen, om zelf plaats te nemen achter het stuur.
“Zo, wat een verschrikkelijk weer zeg. Ben je niet helemaal natgeregend op weg hier naartoe?”
Ik haal ondertussen de auto van de handrem en kijk in de spiegels.
“Nee, dat viel gelukkig wel mee. Ik heb vooral in de trein gezeten toen het regende, en deze jas is echt de aankoop van de eeuw.”
Ik kijk naar de parka. De met regendruppels bedekte, waterdichte stof rijkt tot over haar knieën. Het is inderdaad een mooie jas.
“Hoe ver is het ongeveer rijden?” vraagt ze.
“Ongeveer en kwartier, we zitten hier al aardig in het bos. Ik heb de kachel aangezet toen ik net wegging, dus die gloeit lekker als we aankomen.”
Voor een kort moment rijden we in stilte verder.
“Ehh hoe is het eigenlijk verder met je? Kijk je een beetje uit naar dit weekend?”
Even kijk ik schuin opzij naar haar, en dan weer snel naar de weg. Ik hoop zo dat ze een beetje op haar gemak is.
“Ja gaat wel goed. Ik heb m'n ouders verteld dat ik dit weekend bij een vakantievriendin van vorig jaar ga slapen, die geloofden het natuurlijk meteen.”
'Gelukkig,' denk ik, daar maakte ik me zorgen over, of ze wel ongestoord een weekend weg kon gaan van huis.
“En verder heb ik heel veel zin in dit weekend, maar ik vind het ook heel spannend nog allemaal.”
Ik knik en lach een beetje zenuwachtig en kijk haar weer kort aan: “Nou, dan voelen we dat in ieder geval hetzelfde.”
Deze bekentenis lijkt voor m'n gevoel de spanning wat te breken.
Na ongeveer een kwartier komen we aan bij de slagboom van het bungalowpark. De koplampen verlichten het smalle, met bladeren bedekte bospad dat ons richting de boshuisjes leidt. Stapvoets vervolgen we onze weg, helemaal naar de achterkant van het park. Het huisje staat in de verste uithoek van het ruim opgezette terrein. Bij aankomst viel het me tot mijn grote genoegen op dat de drie huisjes om ons heen leeg stonden. Ik parkeer de auto op het oprijlaantje aan de rechterzijde.
“We zijn er.”
Samen stappen we weer naar buiten de regen in. De geur van natte bladeren vult mijn neus. Ik wil haar weer helpen met haar tas, maar ze pakt 'm zelf al van de achterbank. Vlug open ik de voordeur en laat haar binnen.
“Welkom in ons kleine bospaleis,” zeg ik plechtig.
“Kan ik je jas aannemen?”
“Ehh, ja graag.”
Ik help haar uit haar jas en hang deze op de kapstok.
“Kom verder, kom verder.”
Ze loopt voor me uit naar de woonkamer. Ik neem haar in me op. Haar lange, bruine haar golft over haar schouders. Aan de uiteinden maken een paar natte plukken vlekken op de achterkant van haar witte shirt, ter hoogte van haar bh- bandje. Ze is klein van stuk, zeker niet langer dan 1 meter 60. Ze heeft een smal figuur met slanke taille en kleine, ronde billen die worden geaccentueerd door een perfect aansluitende, donkergrijze skinny jeans van het merk Levi's. Om haar voeten prijken een paar sneakers die ze waarschijnlijk nog niet vaak heeft gedragen, gezien de smetteloze witte kleur.
“En, denk je dat je het hier een paar dagen met mij kunt uithouden?” vraag ik opgewekt.
Ze draait zich om, waardoor ik nu ook zicht heb op de voorkant van haar kleine lichaam. De rondingen van haar kleine borsten zijn duidelijk zichtbaar onder haar strakke shirt met kol. Haar donkere ogen schitteren een beetje en er staan rode blosjes op haar wangen, hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door het grote temperatuurverschil tussen buiten en binnen.
“Wat een gezellig huisje zeg. Heel knus.”
Dan kijkt ze naar haar tas.
“Vind je het goed als ik me even ga opfrissen voordat we gaan eten?”
“Ja natuurlijk, laat me je de weg wijzen.”
Ik pak haar tas en loop naar de gang.
“Hier is de badkamer, ik heb al een paar handdoeken over het rek gehangen, die kun je gewoon pakken.”
Dan vervolg ik mijn weg richting de trap.
“De slaapkamers zijn boven, ik laat het je even zien.”
Boven knip ik het licht aan en stap een grote kamer binnen. Op de grond ligt blauwe vloerbedekking. In de kamer staat een metalen eenpersoonsbed tegen de wand, een oude kledingkast, een slaapbank en een wastafel met spiegel in de achterste hoek maken het interieur af. De ruimte is opvallend leeg. Duidelijk een kamer om maximaal een paar nachtjes te slapen tijdens een vakantie of weekendtrip en lang niet zo knus als het woongedeelte van het huisje.
“Dit is je kamer voor het weekend. Ik heb je bed al opgemaakt. Als jij je rustig opfrist, dan zorg ik voor wat te eten.”
Ik zet haar tas naast haar bed en loop de trap weer af naar beneden. Daar schenk ik een glas rode wijn in en schuif ik de ovenschotel die ik vanmiddag voorbereidde in de voorverwarmde oven.
Als na twintig minuten de wekker van de oven afgaat, hoor ik haar voetstappen op de trap. 'Wat een timing,' zeg ik lachend, terwijl ik haar aanschouw.
Haar witte koltruitje heeft plaats gemaakt voor een wit hemdje met dunne bandjes. Logisch, want het is heerlijk warm in huis. Ook haar sneakers heeft ze boven laten staan.
“Wat wil je drinken bij het eten? Drink je eigenlijk al wijn?”
“Ja, maar doe nu maar water alsjeblieft.”
Ik vul een karaf water en schenk een glas in dat op de gedekte tafel staat. Ze neemt plaats op de stoel en kijkt me aan.
“Ik vind het echt gezellig hier,” zegt ze opgewekt.
Ik glimlach terug: “Gelukkig, ik ook.”
Het ongemak dat ik in de auto nog erg sterk voelde, maakt steeds meer plaats voor ontspanning. Volgens mij hebben we beiden zin om er een gezellig weekend van te maken. Ik zet de dampende ovenschotel op tafel.
“Vegetarisch toch? Ik heb gnocchi gemaakt, ken je dat?”
Ze schudt haar hoofd: “Nee, maar ik ben geen moeilijk eter en het ruikt heerlijk.”
Ik schep een bord voor haar op en daarna voor mezelf. Gezellig kletsend en lachend beginnen we aan ons diner. Ze vertelt wat over school, over haar plannen om een half jaar naar Engeland te gaan volgend jaar en wil van alles weten over mijn baan, waarvoor ik ook zo nu en dan op reis moet. Al met al zitten we zo'n anderhalf uur aan tafel, onophoudelijk te kletsen.
“Heb je nog zin in een dessert?” vraag ik.
“Nee, eigenlijk niet. Ik heb heerlijk gegeten, maar ook genoeg gehad.”
Ik knik en neem nog een slok van mijn wijn.
“Oké, vind je het goed om het dan nu te hebben over de reden waarom je hier op bezoek bent?” Terwijl ik dit zeg voel ik de spanning van eerder tijdens de autorit weer opkomen in mijn maag.
“Ehh, ja dat is misschien wel een goed idee ja.”
Haar stemt klinkt wat samengeknepen, wat me doet vermoeden dat ze dezelfde spanning ervaart als ik.
“Je schreef in één van je mailtjes dat het onder andere te maken heeft met je cijferlijst, dat klopt nog steeds, toch?”
“Onder andere ja. Ik heb 'm ook uitgeprint in m'n tas, zal ik 'm even halen?”
Ik knik: “Ja dat lijkt me een goed plan, dan ruim ik ondertussen even af.”
Snel zet ik alle borden en glazen in de vaatwasser terwijl ik haar de trap op hoor gaan. Ik haal een doekje over de tafel en ga daarna aan dezelfde kant zitten als eerst, maar dan één stoel naar links, zodat de plek op de hoek van de tafel naast me vrij is. Als ze de trap weer afkomt schuif ik de stoel naast me iets naar achteren.
“Kom hier maar zitten.”
Ze legt twee A4'tjes naast elkaar op tafel en neemt plaats. Nu ze zo dicht naast me zit, valt het me pas op hoe lekker ze ruikt; een combinatie van frisse shampoo en meisjesparfum. Ik schuif de velletjes papier iets meer mijn kant op en neem ze aandachtig in me op. Op het linker vel staat een cijferlijst afgedrukt, met in de linkerbovenhoek een code V6A, waarvan ik vermoed dat dit staat voor VWO, jaar 6, klas A. De cijferlijst ziet er onberispelijk uit met onder andere een negen voor Nederlands en een negen voor wiskunde. Het laagste cijfer op de lijst is een 6,5 voor Engels.
“Zo op het eerste gezicht zou ik zeggen dat dit een hele mooie cijferlijst is. Maar je gaf aan dat je het erover wilde hebben?”
Ze kijkt peinzend voor zich uit.
“Dat klopt ja. Er is laatst iets gebeurd waar ik het over wil hebben. Het gaat om mijn cijfer voor Engels.”
Ik knik: “Wat wil je daarover kwijt?”
“Nou,” ze pauzeert even en weegt haar woorden zorgvuldig af voordat ze begint met praten. “Ik vind Engels één van de leukste vakken op school, al denk ik niet dat mijn talent er helemaal ligt. Ik leer altijd hard voor mijn toetsen en haal dan goede cijfers. Dat vind ik ook belangrijk, omdat ik volgend jaar naar Engeland wil en dat uitwisselingsprogramma alleen leerlingen toelaat die een acht of hoger scoren op hun eindexamen. Maar, bij mijn laatste schoolexamen gebeurde er iets geks met me. Ik verloor van de ene op de andere dag alle motivatie om te studeren en dat is me nog nooit overkomen.”
Ik knik zonder verder iets te zeggen en met een schuin hoofd nodig ik haar uit om door te vertellen.
“Ik heb de afgelopen weken vaak nagedacht hoe het komt dat het me niet lukte om ervoor te studeren en het maakt me helemaal gek. Het is zelfs zo erg dat ik mezelf twee keer in slaap heb gehuild.”
“Dat is niet zo mooi,” zeg ik begripvol.
Ze bijt op haar lip en vertelt verder: “Het is verschrikkelijk, want ik haalde direct een drie voor het schoolexamen, waardoor mijn gemiddelde kelderde. Vandaar die 6.5 voor Engels. Eerst was ik woedend op mezelf en direct na het schoolexamen probeerde ik te leren voor de herkansing - die zag ik namelijk al aankomen - maar ook daarvoor kon ik geen motivatie opbrengen.”
Ik haal eens diep adem en bekijk het tweede vel papier op tafel. Het is een printscreen van een mail van haar docent, waarin hij zich afvraagt waar het lage cijfer vandaan komt en vraagt of ze dit al met haar ouders heeft besproken.
“Ik lees hier dat je docent zich zorgen maakt, en volgens mij doet hij een heel normaal voorstel om deze kwestie met je ouders te bespreken. Heb je dat al gedaan?”
Ze schudt haar hoofd: “Nee, maar dat is precies de reden waarom ik hier ben.”
Ik knijp m'n ogen iets samen en probeer haar te volgen.
“Ik denk dat m'n ouders juist de reden zijn dat het me niet lukt om te leren.”
“Is dat zo?”
“Ja kijk, ik legde je eerder uit dat allebei mijn ouders autisme hebben, en ik wonderbaarlijk genoeg niet. Ik merk er op dagelijkse basis niet zo veel van, dacht ik altijd. Maar het laatste jaar merk ik dat het me in de weg zit als er iets in mijn leven gebeurt dat ik belangrijk vind, zoals mijn examencijfers. Nog nooit hebben m'n ouders laten blijken dat ze trots op me zijn, of van me houden als ik met een goed cijfer thuiskom. De andere kant op, zullen ze nooit iets doen als ik er met de pet naar gooi. Dat voelt zo fucking eenzaam. Ik moet alles zelf bepalen en dat werd me laatst bij dat stomme Engels examen te veel.”
Ze kijkt wezenloos voor zich uit, ik zie de tranen in haar ogen glimmen, maar ze slikt ze weg. Voor het eerst voel ik de behoefte om een arm om haar heen te leggen, maar ik doe het nog niet. Ik heb echt te doen met haar. Nog zo jong en dan al zo zelfstandig moeten zijn. De lat zo hoog leggen. Ik begrijp wel dat dat mis kan gaan.
Ik leg mijn hand op haar schouder.
“Wat voel je nu precies?” vraag ik.
“Ik ben boos. Boos op mezelf dat ik niet goed studeer. En tegelijkertijd voel ik verdriet en eenzaamheid omdat ik een soort veilige plek mis waar ik even niet zelf verantwoordelijk hoef te zijn. Snap je?”
Ik knik: “Ja dat snap ik.”
Er valt weer een korte stilte.
“En nadat we met elkaar in contact kwamen,” begin ik aarzelend, “hebben we het de afgelopen tijd uitvoerig gehad over wat je precies wil. Wat er in je hoofd zit dat moet gebeuren. En ik heb je natuurlijk verteld hoe ik daarover denk. Is dat nog steeds hoe je ernaar kijkt? Ook nu je hier zo zit met mij? Want ik kan me voorstellen dat het nu allemaal heel echt wordt.”
Ze draait haar hoofd mijn kant op en kijkt me recht in mijn ogen.
“Ja, dit moet gebeuren. Ik wil het. Dat voel ik aan alles.”
Ik kijk haar strak aan. Er gaat een golf van spanning door me heen. We zitten op het point of no return. Ik voel dat ze zojuist heel duidelijk de afspraak met me is aangegaan om deze relatie te starten. Mijn terughoudendheid vloeit over in kalme zelfverzekerdheid.
“Oké Carlijn, ga maar naar je kamer, ik kom zo naar boven om je te straffen.”
Zonder iets te zeggen staat ze op en loopt ze op haar sokken de trap op. Ik kijk hoe ze de deur achter zich sluit en slaak dan een diepe zucht. Dit gaat dus echt gebeuren, denk ik, terwijl ik m'n ogen nogmaals over de cijferlijst laat gaan. Dan sta ik op en sluit ik de gordijnen. Ik blaas de kaarsjes uit, doe het licht uit en loop de trap op.
Bovenaan de trap ga ik mijn eigen slaapkamer binnen aan de overzijde van Carlijn's kamer. In mijn kamer staat een tweepersoonsbed. De ruimte is wat kleiner, maar duidelijk gezelliger ingericht dan de andere slaapkamer. Ik schuif de bovenste la van het dressoir open en kijk naar de attributen die erin liggen. Ik pak een houten haarborstel die ik aandachtig door m'n handen laat glijden. Met de achterkant van het houten blad tik ik een aantal keer op mijn handpalm. Dan schuif ik de la weer dicht en loop ik richting de deur van Carlijn's kamer. Ik stap de kamer binnen. De bekende geur van shampoo en parfum hangt ook lichtelijk in deze slaapkamer. Het is hier iets koeler dan in de rest van het huisje. Een peertje aan het plafond voorziet de ruimte van schemerlicht in een wat kil ogende kleurtint. Carlijn zit op het bed en kijkt me aan. Ik kijk serieus terug en gebaar met een kleine handbeweging dat ze moet opstaan. Ze volgt mijn aanwijzing vliegensvlug op. Ik neem plaats op het bed, leg de haarborstel naast me neer en wenk haar. Ze loopt op me af en met mijn handen op haar heupen begeleid ik haar, zodat ze tussen mijn benen staat. Ik sluit mijn armen om haar middel en laat ze rusten op haar heupen.
“Lieve, lieve Carlijn. Ik ben zo trots op jou dat je dit aandurft met mij. Je bent een dapper meisje.”
Ze kijkt me aan terwijl haar handen wat ongemakkelijk langs haar lichaam bungelen.
“Maar, je bent ook een stout meisje,” vervolg ik.
“Een drie voor Engels is natuurlijk onacceptabel. En hoewel je ouders daar misschien niets mee doen, ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik kan en zal zo'n ondermaats cijfer niet laten gaan. Zeker, omdat je gewoon niet gemotiveerd was om te leren. Begrijp je dat?”
Ze knikt, maar zegt verder niets.
“Goed, zoals ik je eerder vertelde, betekent straf bij mij een flink pak billenkoek. Want dat is precies wat jou gaat helpen jongedame. Bij mij ben je niet meer dan een klein, stout kind dat voor straf op haar blote billetjes krijgt, is dat begrepen?”
Weer knikt ze.
“En dan nog iets, vanaf nu spreek je me aan met 'u', 'meneer', en 'twee woorden.''
Ik leg extra nadruk op u, meneer en twee woorden terwijl ik haar bij ieder woord een klein klopje op haar billen geef.
“Is dat duidelijk?”
Ik kijk haar streng aan.
“Ja meneer,” zegt ze zachtjes.
“Mooi zo, dan ga je nu bij mij over de knie.”
Ik laat haar los en ga op de rand van het bed zitten met mijn benen naast elkaar. Ik gebaar dat ze over mijn schoot mag komen, en rustig laat ze zich zakken. Met haar handen steunt ze op de vloerbedekking en haar haar valt over haar gezicht terwijl ik haar nog iets verder naar voren schuif. Haar dunne benen bungelen ontspannen naar beneden en haar voeten raken net de grond. Ik sluit mijn rechterhand om haar middel en wrijf met mijn linkerhand over het zitvlak van haar spijkerbroek. Ik voel de elastieken rand van haar onderbroekje over haar billen spannen onder de stof van haar jeans. Dan begin ik de straf.
PATS PATS PATS.
Afwisselend van haar linker naar haar rechter bil geef ik haar een pak voor haar broek. Ik houd een rustig en gelijkmatig tempo aan en probeer goed op haar lichamelijke signalen te letten. Na een tijdje voer ik het tempo en de intensiteit iets op, maar ze geeft nog geen kick. ‘Geen probleem,’ denk ik, ‘dat komt nog wel.’
“Kom maar overeind.”
Ik help haar overeind en laat haar weer recht voor me staan. Zonder er veel woorden aan vuil te maken sluit ik m'n vingers om haar broeksknoop, die ik in één beweging openmaak. Ik rits haar gulp open. Haar jeans zitten nu losjes om haar heupen. Ik voel enige opwinding als ik aan de zijkant van haar broekspijpen trekt en de spijkerbroek afstroopt top op haar enkels. Ongemakkelijk, met haar broek op haar enkels staat ze voor me. Ze draagt een wit, onderbroekje dat haar billen bijna volledig bedekt. Precies zoals we van tevoren afspraken. Ik knik goedkeurend en gebaar dat ze terug over mijn knie moet komen. Als ze weer in de juiste positie ligt, trek ik de kanten randjes van haar slipje tussen haar billen uit. Ze heeft een prachtige, kleine, maar ronde kont die perfect in verhouding is met de rest van haar slanke tienerlichaam.
‘Je kunt goed zien dat ze tot voorkort fanatiek turnde,’ denk ik.
Haar bovenbenen zijn zo mooi slank dat ze niet tegen elkaar aan komen, waardoor ik goed zicht heb op de plek waar haar slipje haar kruis bedekt. Ik leg mijn hand klaar op haar linker bil en vervolg de straf.
PETS PETS PETS.
Ik houd het tempo en de intensiteit aan waarmee ik het pak op haar broek eindigde. Na een tiental slagen merk ik iets meer reactie. Ze puft en steunt wat en wiegt een beetje met haar heupen. Als ik nog iets harder begin te slaan, voel ik haar onderbuik over mijn bovenbenen schuiven.
“Dit is nog maar het begin meisje,” zeg ik streng, “je krijgt straks een flink pak op je blote billen. Zodat je voortaan wel drie keer nadenkt als je geen studiemotivatie hebt.”
PETS PETS PETS PETS.
Na vier harde slagen midden op haar billen stop ik. Ik wrijf over de rode blossen die onder haar onderbroekje uitkomen.
“Je mag straks overeind komen en dan je broek, sokken en hemdje uittrekken. Daarna ga je met je neus tegen de muur staan, recht tegenover mij, oke?”
“Ja meneer” klinkt het kort en ik help haar overeind.
Ze volgt mijn opdracht op en loopt in haar witte, kanten bh en onderbroekje naar de muur. Haar hoofd is vuurrood. Ik weet niet of het van schaamte is, of omdat ze met het haar hoofd naar beneden over de knie heeft gelegen. Ze neem recht voor mij plaats aan de overzijde van de kamer, haar neus richting de muur.
“Doe je armen eens achter je rug.”
Haar armen haken in elkaar achter haar rug.
“Neus tegen de muur en een stap naar achteren.”
Ze buigt automatisch voorover terwijl ze doet wat ik zeg.
“Goed, nu je benen wat verder uit elkaar en steek je billen zo ver mogelijk naar achteren.” Wederom gehoorzaamt ze direct.
“Nog ietsje verder uit elkaar,” zeg ik plagerig.
“Goed zo.”
Ik sla het tafereel gade. Het kleine meisje met haar benen en billen gespreid recht voor me. Gehuld in een schattig setje wit ondergoed.
“Ben je opgewonden jongedame?”
Het blijft stil.
“Ik vroeg je wat!” zeg ik nu iets bozer.
“Een beetje meneer” antwoord ze kort.
“Dat gaan we dan eens controleren.”
Ik sta op en loop naar haar toe. Ik strijk haar haar achter haar oren en wrijf met mijn vinger over haar wang.
“Een klein, stout, opgewonden meisje dus?”
Met mijn vinger ga plagerig vanaf haar nek naar beneden tot aan de sluiting van haar bh. Ik klik de sluiting los en wrijf over haar blote rug.
“Doe maar uit.”
Ze komt snel omhoog en trekt de bh uit. Ik pak 'm aan en leg 'm op het voeteinde van het bed. Ze heeft inmiddels haar positie weer netjes ingenomen. Ik wrijf nog even over haar rug en vervolg mijn weg dan naar beneden, tussen haar schouderbladen door, over haar onderrug tot aan haar bilspleet, daar stop ik even.
“Eens voelen of je je onderbroekje droog hebt gehouden meisje.”
Mijn vingers glijden onder de band van haar slipje en ik laat ze tussen haar bilspleet gaan. Kort speel ik met haar sterretje voordat ik met mijn vingers aan haar gezwollen, druipend natte schaamlippen voel.
“Je bent kletsnat Carlijn,” zeg ik quasi afkeurend.
“Sorry meneer,” klinkt het zachtjes.
“Je moest nog maar eens over de knie, kom hier.”
Ik pak haar arm stevig beet en marcheer haar naar het bed.
Als ik op de rand van het bed zit haak ik mijn vingers achter haar slipje een schuif deze af tot net onder haar knieën. Ze is perfect gladgeschoren. Ik begeleid haar over de knie en klem mijn hand stevig om haar middel.
“Dit wordt echt straf,” zeg ik resoluut, terwijl ik mijn slagenregen begin.
PETS PETS PETS
Ik sla haar direct stevig en ook mijn tempo ligt hoger dan eerst. Ik merk een schrikreactie bij haar, want ze begint gelijk te jammeren, steunen en bewegen. Haar onderbroekje ligt inmiddels op de grond. Met haar hand probeert ze haar billen te bedekken, maar dit heeft geen enkele zin. Ik pak haar pols stevig vast en klem haar hand op haar rug. Na een paar slagen zwaai ik mijn linkerbeen over haar benen, waardoor ze gefixeerd over mijn knie ligt. Haar billen kleuren donkerrood en ik zorg dat ik ieder plekje meeneem. Soms sla ik een paar keer op dezelfde plek, vooral op de plek waar haar billen overgaan in haar bovenbenen, om nog wat meer indruk te maken. Waar ik eerst tegenwerking merkte, voelt ze nu slap alsof ze buiten haar eigen lichaam treedt. Ze snikt zachtjes en haar lichaam schokt onder iedere slag, maar ze verzet zich geen moment meer. Na een tijdje neem ik de borstel in mijn linkerhand. “Ik ga het nu afmaken met de borstel en daarna is alles vergeven en vergeten, akkoord?”
Ze ligt nog steeds in mijn houdgreep over de knie. Tussen het snikken door klinkt een korte “ja meneer”.
Ik leg de achterkant van de dikke houten borstel midden op haar linker bil en haal stevig uit. PETS!
“Auwwwwwww aaahhhwww.”
Ze kermt het uit van de pijn en haar verzet lijkt weer te beginnen.
PETS!
“Aauwwwww”
Hevig ademend ligt ze over de knie. Maar, na nog eens twee slagen lijkt ook het laatste beetje tegenstand uit haar lichaam verdwenen. In totaal geef ik haar twintig keer met de haarborstel op haar blote billen. In het midden van de donkerrode blossen ontstaan paarse, beurse vlekken. Ik leg de haarborstel weg en wrijf over haar gezwollen huid.
“Stil maar meisje,” zeg ik zacht terwijl ik haar optil en weer over mijn twee benen leg.
Haar bovenlichaam laat ik rusten op het bed.
“Stil maar, het is goed zo, blijf maar lekker even liggen, het is klaar.”
Ik blijf haar complimentjes geven terwijl ik over haar billen aai. Ik ga met mijn hand door haar haar en masseer haar nek, schouders en rug. Met mijn andere hand wrijf ik tussen haar billen en daarna tussen haar benen. Ik speel met naar gezwollen lippen en breng eerst één en daarna twee vingers in. Ze kronkelt weer op mijn schoot en kreunt, maar nu van genot. Rustig help ik haar omhoog en ik druk haar hoofd stevig op mijn borst terwijl ze op mijn schoot zit. Ik geef haar kleine kusjes, terwijl ik liefkozende woordjes fluister. Eerst kus ik haar voorhoofd, dan haar wangen en vervolgens haar lippen. Ze slaat haar armen om mijn nek en het lijkt of ze zich probeert te begraven in mijn borstkas. Minutenlang blijven we zitten terwijl ik haar rug streel en haar op haar gemak stel. Dan keert ze haar betraande gezicht naar het mijne.
“Wilt u alstublieft seks met me, meneer?” vraagt ze zacht.
Ik schud mijn hoofd: “Nee, nog niet. Ik wil eerst dat je bijkomt van deze heftige ervaring. We doen dit stapje voor stapje. Maar ik beloof dat ik je zal nemen als ik denk dat je daar klaar voor bent.”
Ze knikt en legt haar hoofd weer op mijn schouder.
Niet veel later ligt ze rustig ademend, met gesloten ogen in mijn armen. Voorzichtig begeleid ik haar hoofd naar het kussen en leg ik haar naakte lichaam onder het warme dekbed. Ik stop haar in en ga nog even op de rand van het bed zitten. Wat is ze mooi en wat slaapt ze vredig. Met een kus op haar voorhoofd en een korte “welterusten,” neem ik afscheid.
Ze reageert uiteraard niet meer. Ik glimlach en doe het licht op de kamer uit. In mijn eigen kamer leg de borstel terug in de la en laat mezelf uitgeteld op bed vallen. In gedachten verzonken, staar ik naar het plafond. Wat ben ik trots op mijn lieve, kleine meisje.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?