De Speurtocht, deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
Het is inderdaad niet ver fietsen, waar Mila erg blij om is. Het dildoschildje is verre van comfortabel tijdens het fietsen. Met een glimlach om haar lippen, omdat ze al een idee heeft wat er in de volgende instructie gaat staan en omdat ze dan de mogelijkheid heeft om dat rottige stroomschildje af te geven, loopt ze naar de deur. Een slanke blonde man met felle blauwe ogen en smalle lippen doet open op haar kloppen.
“Hyvää päivää,” begroet Mila hem.
“Hei,” antwoordt hij.
Hij stelt zich niet voor, maar gebaart met een arm dat ze binnen moet komen.
“Minulla on kirjekuori sinulle,” zegt hij, waarop Mila niet-begrijpend glimlacht.
“I have an envelope for you,” herhaalt hij.
“Ah, yes, thank you!”
Dit verstaat ze wel. Ze neemt de envelop aan en ritst hem opgewonden met haar vinger open. Zou ze gelijk hebben? Haar mondhoeken krullen omhoog als ze inderdaad de verwachte tekst ziet staan, maar zakken meteen weer naar beneden als ze doorleest.
‘Lever een item in, dat in, om of aan je lijf zit, in ruil voor nieuwe instructies. Let op: een eerder gekregen accessoire of sieraad mag niet worden ingeleverd en een item dat bestaat uit twee delen geldt als één.
Mocht je niets meer hebben om in te leveren, dan ontvang je juist iets en bovendien krijg je ter compensatie van het niet kunnen voldoen aan de opdracht 50 slagen.’
Mila’s mond is een stukje open gezakt. De gemenerd! Zelfs hier had hij aan gedacht! Waarom is hij haar toch altijd een stap vooruit? Hij dwingt haar nu dus gewoon om nogmaals 50 klappen in ontvangst te nemen, plus een nieuw speeltje.
Ze vertrekt haar gezicht als het stroomschildje even enthousiast vastbijt in haar venusheuvel en de dildo daarna van binnen vrolijk begint te trillen.
“I’m afraid I have to ask you for a new item, as I don’t have anything to hand in,” zegt ze met een spijtige blik.
De ogen van de man lichten op. Hij vindt het gewoon leuk, denkt Mila verontwaardigd.
“Okay, you come with me!” wenkt hij en gaat Mila voor naar een andere ruimte.
Hoewel dit geen specifieke speelruimte is, biedt de kamer daar wel mogelijkheden toe. Op diverse plekken aan de kale muur zijn ringen bevestigd, er staat een spijlenbed met aan het voeteneinde een laag bankje zonder leuningen en bij de kleine tafel bij het raam staat zowel een kruk als een stoel met spijlen als rugleuning. Op de tafel ziet Mila bekende dingen liggen. Een set vaginale balletjes, een paar maten groter dan ze thuis heeft, een set tepelklemmen met dezelfde gemene bekjes als die ze bij René had zien liggen en een grote, dikke, geribbelde buttplug.
“You get spanking first. Undress.”
Dit is duidelijk een man van weinig woorden.
Terwijl Mila haar jurk uittrekt, ziet ze dat de kledingkast, die de man nu aan een kant open geschoven heeft, volledig gevuld is met speelmateriaal. De man lijkt te twijfelen tussen een single tail en een zweep met geknoopte strengen, maar trekt dan de andere kant van de kast open en pakt er een stevige smalle broodplank uit.
Zijn ogen glijden keurend over haar naakte lichaam. Het schildje krijgt een goedkeurend lachje, maar bij het zien van haar vieze voeten kijkt hij Mila even misprijzend aan.
Beschaamd kijkt ze naar beneden. Niet alleen haar voetzolen zijn zwart, maar ook haar tenen en zelfs op de wreven zitten vieze vegen. De man zegt er verder niets over, maar gebaart met zijn hoofd naar het lage bankje bij het bed.
“Bend over, hands on the sofa.”
Zodra ze de gevraagde positie heeft ingenomen schopt hij zachtjes tegen haar enkel, om aan te geven dat ze haar benen verder moet spreiden.
“Wait,” zegt hij, gooit de broodplank op het bed en loopt weg.
Mila komt meteen overeind en verbijt de pijn van het venijnige schildje dat zich weer duidelijk voelbaar meldt. Ze hoort de man in de kamer ernaast in het Fins praten en schrikt als hij met een mobiel aan zijn oor weer binnenkomt.
“Hyvä. Hei hei!”
Hij stopt de telefoon in zijn zak en wijst naar de sofa.
“Down.”
Gehoorzaam neemt Mila meteen de eerder aangegeven houding aan. De man rommelt wat aan het schild op haar kutje, waarna het apparaatje stilvalt. Ze schrikt. Hier gaat zij straks problemen door krijgen!
“Don’t worry, it’s okay, he knows.”
Mila fronst. Heeft hij dan met Rahvi gebeld net? Of is er een afspraak? Veel tijd om erover na te denken krijgt ze niet, want haar gastheer heeft de broodplank al weer opgepakt en laat hem nu met matige kracht op haar billen neerkomen. Mila’s schreeuw is meer van schrik en verrassing dan van pijn, hoewel de mep stevig aankomt.
“Count.”
“One...”
Haar billen gloeien. Er zitten harde schijven in en aan beide kanten zijn zelfs al blauwe verkleuringen zichtbaar. Mila voelt voorzichtig aan haar mishandelde billen.
“Stay.”
Hij veegt haar handen van haar achterwerk en duwt haar weer wat verder naar voren, richting het bankje.
“We are not done yet.”
Mila’s ogen sperren wijd open. Hoezo niet klaar? Vijftig was vijftig!
Ze draait haar hoofd naar de richting waar ze de man verwacht, maar ziet dan dat hij naar de tafel is gelopen en bij het daar klaarliggende speelgoed staat. Oh ja... dat is waar ook. Ze krijgt nog iets mee...
Dit keer wordt de keuze niet bij haar gelegd. De man loopt met de buttplug in zijn hand naar de kast en haalt er een flesje uit. Mila weet wat er gebeuren gaat en haalt even diep adem. Die plug die thuis op bed had gelegen is ineens heel aantrekkelijk.
“Relax.”
Het koude glijmiddel bezorgt haar een rilling. Het volgende moment voelt ze de dwingende druk van de plug tegen haar anus, zachtjes aanhoudend met lichte druk, net zo lang tot haar lichaam het verzet opgeeft en de geribbelde dikke staaf toelaat. De laatste rand is nog breder dan de rest en doet haar flink kreunen, maar daarna is het voorbij en zit het complete ding in haar lijf, op de brede vlakke onderkant na. Als kers op de taart zet de man het stroomschild weer in werking.
“Finished.”
Met een ongelukkig gezicht komt Mila overeind. De man reikt haar het gele jurkje aan, met een inmiddels bekende envelop er bovenop.
“Thank you.”
“Thank yoú. I really enjoyed you.”
Mila snuift onhoorbaar. Sure. Ze trekt de jurk aan. Daarna loopt ze achter de man aan terug naar het eerste vertrek en steekt haar hand op.
“Hei.”
“Hei hei.”
Hij kijkt toe hoe ze de deur open doet en vertrekt.
De fiets staat er nog met het tasje bessen nog netjes aan het stuur. Mila draait de envelop om en scheurt de flap open. Hoe laat zou het zijn? Hoe lang gaat deze fietstocht nog duren?
Ze verwacht een nieuwe routebeschrijving, maar dit keer is de tekst anders.
‘Loop naar het pad aan de zijkant van het huis en laat de fiets achter bij de gespleten boom. Niet op slot zetten, hij wordt hier opgehaald. Neem het fruit mee en volg het pad tot je een hutje tegenkomt, waar je nieuwe instructies vindt.’
Opgewekt over deze nieuwe wending loopt ze met de fiets naar het paadje aan de andere kant van het huis. Het loopt niet lekker met die grote buttplug in haar kont en dat dildoschildje aan de andere kant, dat onverminderd zijn best doet. Ze moet ook goed opletten waar ze loopt, zo zonder schoenen.
Een goede vijf minuten lopen nadat Mila de fiets heeft achtergelaten, ziet ze verderop een kleine houten hut. Ze staat even stil tot het schild weer klaar is en loopt dan zo snel als met haar attributen mogelijk is naar het hutje. Ze duwt de gammele deur open. Binnen is het schemerig, maar licht genoeg om te kunnen zien dat er een prachtig lingeriesetje aan een balk van het hutje hangt. Mila houdt haar adem in. Dit is echt mooi! Rahvi heeft wel smaak! Op de houten tafel eronder staat een doosje waar een nieuwe envelop op ligt. Mila scheurt hem zo ongeduldig open, dat ze de instructiebrief erin gedeeltelijk meescheurt. Haar ogen vliegen langs de regels.
‘Volg het pad verder naar het meer (en neem het fruit mee). Als je bij de vorige stops niets hebt gekregen, krijg je nu het setje dat hierboven hangt. Heb je daarentegen wél al dingen gekregen, dan open je het doosje op de tafel en krijg je wat je nu nog niet hebt.
Ga verder in uitsluitend wat je ontvangen hebt, al het overige laat je hier achter.’
Mila sluit haar ogen en zucht. Het setje is dus niet voor haar. Althans, niet nu. Spijtig kijkt ze nog eens omhoog, waar de schitterende lingerieset zachtjes heen en weer wiegt. Ze pakt het doosje. Ze kan wel raden wat erin zit. Haar vermoeden wordt bevestigd als ze het deksel optilt. Tja, dat was te verwachten... Een set balletjes, een set tepelklemmen en een buttplug. Daar haar onderlichaam al bezet is, is ze genoodzaakt de tepelklemmen te kiezen. Toch nog een kleine meevaller, ziet ze. Hoewel deze klemmen gemener zijn dan die ze thuis had kunnen pakken, hebben ze niet van die vileine bekjes als de klemmen die ze bij René en de Fin had zien liggen. Ze trekt haar jurk uit en brengt de klemmen aan op haar tepels.
Een gevoel van schaamte overvalt haar. Rahvi had zo te zien echt verwacht dat ze thuis zou kiezen voor de complete set en zij had dat nagelaten. Wat zal hij teleurgesteld zijn, als hij haar straks zo ziet... Er valt echter niets meer aan te doen. De boel belazeren ligt niet in haar aard en komt onherroepelijk uit.
Met nog een diepe zucht en een laatste blik vol spijt op het verloren mooie setje, pakt ze het tasje bessen op en loopt de hut uit, het pad op richting het meer.
Het roodwit geblokte kleed valt op tussen de natuurkleuren overal. Mila ziet Rahvi languit liggen naast een grote rieten mand. Als ze dichterbij komt, ziet ze dat er allemaal bakjes en schaaltjes netjes afgedekt met deksels op het kleed staan. Twee borden met servet en bestek erop en glazen staan naast een koeler, waar een flessenhals uitsteekt. Haar hart maakt een sprongetje. Plotseling heeft ze veel minder last van de grote buttplug, doet het bijtende viboschildje minder pijn en knellen de klemmen minder. Haar pas versnelt, tot het moment dat ze zich realiseert dat ze niet aan heeft wat Rahvi waarschijnlijk verwacht. Het schaamtegevoel van eerder welt weer op.
Dan gaat hij rechtop zitten en ziet haar. Zijn eerste blik ontgaat Mila niet. Zie je wel, hij verwachtte haar in dat mooie setje. Ze slaat haar ogen neer en loopt langzaam door, tot ze bij het kleed voor hem staat. Ze durft hem nauwelijks aan te kijken.
“Daar ben je. Ga zitten, ik heb lekkere dingen mee.”
Argwanend kijkt Mila op. Hij lijkt toch niet verrast, hoewel ze die indruk eerst wel had. Wist hij het al? Plots herinnert ze zich het telefoongesprek van de Fin. Waarschijnlijk had hij contact gehad, misschien wel met alle drie.
Zwijgend gaat ze voorzichtig op een hoekje van het kleed zitten. De plug zit niet lekker en de dildo aan het schildje is driftig aan het werk.
“Ik heb een miniflesje bubbels, precies genoeg voor twee kleine glazen. Wil je? Ik heb ook jus d’orange als je dat liever hebt?”
“Wat gaan we vieren dan, Meester?”
Rahvi glimlacht.
“Misschien dat je een fout als deze waarschijnlijk nooit meer maakt? Het staat je overigens net zo goed, dit speelgoed.”
Mila kan een wrange glimlach niet vermijden. Ze had liever het setje aan gehad. Maar over die fout, daar had hij wel gelijk in.
Rahvi pakt het flesje bubbels uit de koeler en wijst op de bakjes.
“Heb je trek? Er is salade, daar mogen de bessen en berries bij, of net wat je geplukt hebt. Er zijn kippenpootjes, mozzarellaspiesjes, ham met meloen, wraps, gevulde eitjes en nog een hoop kleine hapjes meer.”
Mila kijkt hem blij aan.
“Klinkt heerlijk allemaal, Meester!”
Rahvi zet de fles weer terug in de koeler en kijkt haar plots aandachtig aan.
“Even iets anders, je zit er wat ongemakkelijk bij. Wil je nu verlost worden van je speeltjes, uiteraard wel tegen een prijs, of straks thuis?”
Mila opent haar mond en wil al ‘nú!!!’ roepen, maar bedenkt zich plots. Is dit soms weer een test...? Trekt ze deze ellende nog een half uurtje, of misschien een uur? Ze kijkt even nadenkend en zegt dan met een trotse, vastbesloten blik:
“Doe maar thuis, Meester.”
Rahvi knikt goedkeurend en tevreden. Hij lacht breed.
“Verstandig. Je hebt geleerd, meisje. Niet altijd kiezen voor gemak. De zweep en flogger thuis zijn een stuk liever dan de cane die ik hier heb liggen. Fijn dat je de juiste keuze maakt. Dat wordt soms ook beloond.”
Hij leunt naar haar toe en zet het schildje uit. In één handeling door knijpt hij even in het deel van haar tepels dat boven de klemmen uit komt. Mila knijpt haar ogen dicht door de venijnige pijn, maar geeft geen kik. Ze is enorm opgelucht dat het dildoschildje uitgeschakeld is. Rahvi drukt een kus op haar lippen en schenkt het flesje bubbels leeg in de twee glazen.
“Wat wil je hebben?”
Rahvi haalt de deksels van de verschillende bakjes. Mila kijkt watertandend naar alle heerlijkheden.
“Sowieso ham met meloen en mozzarellaspiesjes. En een paar wraps en ook een stukje kip. Een paar stokbroodjes... salade, eitjes, van die visspiesjes daar, gewoon, van alles wat?”
Rahvi knikt. Hij legt een aantal van de hapjes op een klein kartonnen bord en geeft het aan Mila, waarna hij op een blocnote turfstreepjes zet.
“Dank u, Meester. Mag ik vragen waar die streepjes voor zijn?”
“Ik houd bij hoeveel je eet.”
Mila kijkt hem verbaasd aan.
“Er is toch meer dan genoeg, Meester?”
Hij trekt één wenkbrauw op en zwijgt.
Halverwege de picknick heeft Rahvi Mila bevrijd van de tepelklemmen, waar ze erg dankbaar voor was. Zo langzamerhand begint de buttplug nu ook behoorlijk ongemakkelijk te worden en zorgt voor aandrang. Rahvi lijkt echter totaal geen haast te hebben. Hij is, nu ze klaar met eten zijn, rustig de overgebleven spullen in de mand aan het stoppen en schenkt doodgemoedereerd nog een glas jus d’orange voor hen beiden in. Mila kijkt benauwd. Hoe lang blijven ze hier nog?
“Problemen?”
Ze weet niet goed wat ze moet zeggen. Toegeven dat ze dit niet zo lang meer trekt? Eigenlijk wil ze dat niet.
“Die plug zit niet zo lekker zeker?”
Blij met deze redding knikt ze bevestigend.
“Ik begin er inderdaad wat moeite mee te krijgen, Meester.”
Rahvi kijkt nadenkend.
“Goed. Het is nog bijna een uur rijden naar huis. Ik laat de keuze aan jou. Of ik haal alles nu uit je lijf, maar dan betaal je een rekening. Of je wacht tot thuis. Ik heb hier een cane. Thuis een zweep en flogger.”
Mila denkt na. Sowieso heeft ze een voorkeur voor flogger en zweep, maar ze weet niet of ze nog een uur langer dit grote ding in haar kontje gaat trekken.
“Wat voor rekening betaal ik hier, Meester?”
Rahvi zegt niets, kijkt haar slechts aan met een blik die betekent dat hij dat natuurlijk niet gaat vertellen.
Mila besluit dat ze de buttplug hoe dan ook nu kwijt wil. Dan maar caneslagen. Ze zal haar Meester er ongetwijfeld mee teleurstellen, maar ze houdt het echt niet meer. Het ding zit al te lang in haar lijf. Met een spijtige blik kijkt ze in de afwachtende donkere ogen van haar Meester. Ze had hem trots willen maken...
“Toch liever hier, Meester,” fluistert ze bijna.
Rahvi knikt. Uit zijn gelaatsuitdrukking valt niet op te maken hoe haar keuze valt.
Hij buigt zich naar haar over, duwt haar voorover en trekt de plug voorzichtig uit haar lichaam. Mila kan een kreun niet tegenhouden. Hij laat haar niet bijkomen, maar trekt haar nu achterover en rukt met een snelle beweging de tape dat het schildje op zijn plek hield van haar huid. Een tweede kreun ontsnapt Mila. Rahvi duwt haar zachtjes weer rechtop, verschuift richting de mand en pakt het blocnote.
“Oké, deze keuze betekent dan een rekening voor de picknick. Voor ieder gekozen hapje twee caneslagen. Nou, dat is nog aardig wat. Je hebt behoorlijk gegeten...”
Mila’s mond zakt open van verontwaardiging. Ze probeert snel te berekenen hoeveel klappen dat zullen zijn, maar heeft geen idee en het blocnote heeft hij handig buiten haar zicht gehouden.
Rahvi staat al, met een cane in zijn hand.
“Op ellebogen en knieën, kontje hoog.”
Gelaten gaat Mila in de gewenste positie zitten, sluit haar ogen en wacht.
Het duurt lang. Ze opent haar ogen en probeert ongemerkt achterom te kijken. Dan voelt ze de cane op haar billen, maar niet in een slag, maar in een liefdevolle aai.
“Weet je,” begint Rahvi langzaam met een zucht, “ik ben eigenlijk gewoon heel trots op je en vind dat je het heel goed hebt gedaan vandaag. Je hebt het goed volgehouden en ik heb je niet gehoord tijdens de picknick. Daarbij komt dat ik nu wel heel veel zin in jou heb, nu ik je zo zie zitten. Ik denk dat ik deze rekening vandaag kwijtscheld en je op een andere manier laat betalen. Je gaat mijn toetje zijn.”
Verrast draait Mila zich om, terwijl ze half omhoog komt. Rahvi kijkt haar liefdevol en warm aan en strekt een hand naar haar uit.
“Kom hier, lief subje van me.”
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
