| Gepost op zaterdag 22 augustus 2020 - 03:01 pm: | 
|
|
Mijn god, wat voelt dat lekker! Het voelt alsof ik klaarkom bij elke klap van het rietje.
Praed Street, Paddington - London, October 1862
Mijn naam is Charlotte, maar sinds het overlijden van mijn man noemen de buren me ‘de weduwe Stratton’. Op mijn zestiende, precies twintig jaar geleden, werd ik uitgehuwelijkt aan Stratton, die toen al ouder was dan ik vandaag. Mijn ouders kregen een bescheiden som geld van Stratton, en ik kreeg een bruut van een echtgenoot. Hij gaf me weinig te eten en nog minder vriendelijkheid. In bed was hij egoïstisch en ruw, maar ik leerde al gauw hoe ik mezelf kon plezieren. Bovendien vond ik het heerlijk als hij mijn billen stevig beetpakte, of er een paar rake klappen op liet neerdalen. Dat mis ik nu hij er niet meer is.
Na twintig jaar zuipen, was mijn echtgenoot namelijk voor de laatste keer stomdronken uit zijn stoel gegleden. Stratton was languit op de vloer beland om nooit meer op te staan en hij liet mij achter met niets.
Ik had graag een kind gewild, of meer dan één, maar zelfs die vreugde werd me niet gegund. Al moet ik eerlijk toegeven dat geen enkel kind een vader als Stratton verdient.
Opeens heb ik andere zorgen dan een gebrek aan billenkoek. Zorgen van de levensbedreigende soort. Mijn huisbaas die altijd bang was voor mijn man, is niet bang voor mij. Er is geen geld om de huur te betalen. Ik moet eruit, zo zegt hij. Op straat zou ik het niet lang uithouden, dus bied ik hem het enige aan wat ik nog heb. Mijn lichaam. Hij is zo aardig om me niet uit te lachen terwijl ik in mijn ondergoed voor hem sta en mijn vingers zenuwachtig met een lok van mijn haar spelen.
“Je bent een mooie vrouw, Misses Stratton”, zegt hij met een vluchtige blik op mijn lichaam, “maar ik ben getrouwd en een godsvruchtig man, dus ik zal doen alsof ik uw oneerbaar voorstel niet heb gehoord en u één week uitstel geven.”
Ik bedank hem met een rood hoofd en terwijl hij naar buiten loopt, probeer ik te bedenken wat ik nu moet doen. Kan ik op één week tijd werk en een ander onderdak vinden? Dat lijkt me niet evident. Er zijn duizenden mensen zoals ik. Mensen die sterven op straat. Ze sterven er van de kou, van ziektes, honger en uitputting. Het kan en zal mij ook overkomen. Ik zal doodgaan op straat en dat wil ik niet… ik wil leven!
Met de moed der wanhoop ga ik op zoek. Ik ga in winkels naar binnen, bij ambachtslieden en bel aan bij deftige huizen. Of ze geen meid zoeken? Met kost en inwoon ben ik al tevreden. Maar nee. Niets. En dan, als ik de hoop begin op te geven, gebeurt er een wonder. Ik vraag een banketbakker om werk. Hij wijst me af omdat ik geen enkele opleiding of ervaring heb, maar er is een klant die ons gadeslaat, een gedistingeerd uitziende heer met sneeuwwitte haren in een mooi, donkerblauw maatpak. De heer volgt me naar buiten, glimlacht naar me en stelt zich aan me voor als Daniel Lymm.
“U ziet er wanhopig uit, Misses”, zegt hij. “En zoals u uw zaak bepleit, zou ik denken dat uw leven er van afhangt.”
“Dat is ook zo”, zeg ik en ik vertel hem in welke situatie ik mij bevind. Ik flap er zelfs uit dat ik mijn huisbaas mijn lichaam aanbood, om niet op straat te belanden en hoe laconiek die man daar op reageerde.
Mister Lymm zegt niets, maar een diepe frons rimpelt zijn voorhoofd. Die frons maakt dat ik een kleur krijg. Hij ziet mijn blos en moet erom lachen, waarna ik me verplicht voel om te zeggen dat ik zoiets nog nooit eerder had gezegd of gedaan.
“Ik was die dag niet opgestaan met het idee mijn huisbaas te verleiden,” zeg ik, “maar ik heb nooit anders gekend dan een man ter wille te zijn, één man. De man die mijn ouders voor mij hadden uitgezocht.”
“U bent alleszins niet preuts wat uw lichaam betreft”, zegt Lymm. “En u spreekt uit uw hart. Dat zijn zeldzame eigenschappen tegenwoordig. Misschien heb ik werk voor u. In mijn kabinet. Mijn klanten komen uit de betere klasse en zij betalen goed. Ik kan u vijfentwintig shillings per week betalen. En als u er niets op tegen hebt om met een ongehuwde, oudere heer zoals mezelf in één huis samen te leven, laat ik een kamer voor u in gereedheid brengen.”
Ik kijk Lymm met vragend gefronste wenkbrauwen aan. Mijn mond voelt droog aan en mijn hart bonkt in mijn keel. Kan ik echt zo veel geluk hebben? Is dat mogelijk? Ik kan het amper geloven. Er verschuilt zich vast een giftig addertje onder het groene gras. Is deze man een pooier? Ik heb geen zin om de hoer te spelen. Mister Lymm komt heel aardig over en ik wil hem graag vertrouwen, maar de duivel vermomt zich altijd als een lieve, charmante man. Nooit als een bullebak.
“Klanten, zegt u?” Mijn stem trilt. “Wat voor klanten?”
Lymm glimlacht me toe.
“Mannen, vooral vermogende heren die van spanking houden, maar soms ook dames. Ze willen alleen maar kijken, meer niet. U hoeft zelfs niet met hen te praten, als u dat niet wilt. De enige persoon die u zal aanraken, ben ik. Als ik u beledig met mijn wat vreemde voorstel, vergeef me dan, of beter nog, vergeet het gewoon, maar anders… Wat denkt u ervan?”
Ik moet er niet lang over nadenken, maar terwijl ik mentaal mijn antwoord formuleer, zie ik hoe Daniel Lymm mij van top tot teen opneemt. Hoe zijn ogen van mijn gezicht afdwalen naar mijn boezem en hoe hij mijn figuur langzaam in zich opneemt. Het lijkt alsof hij door mijn kleren heen wil kijken. Gek genoeg vind ik zijn nieuwsgierige blikken niet erg. Stratton keek soms zo naar me, in het begin, toen hij nog een beetje moeite deed om aardig te zijn. Toen ik nog een onwetend jong meisje was.
“U doet me blozen, Mister Lymm”, antwoord ik. Ik voel mijn wangen gloeien. “Mijn naam is Charlotte en vijfentwintig shillings is meer dan waar ik op hoopte, dus ja, ik wil u graag helpen met… eh… met uw klanten. En wat uw andere aanbod betreft… van die meidenkamer bedoel ik, ook dat aanbod neem ik met veel dankbaarheid aan.”
Wanneer ik mijn blik opsla kijken Daniel Lymm en ik elkaar recht in de ogen. De zijne hebben een blauwgrijze kleur en ik zou zweren dat er pretlichtjes in ronddansen. Hij kijkt alsof hij iets weet wat ik niet weet, alsof hij zich erop verheugt om mij in huis te hebben. Het lijkt wel dat universum mij toelacht, hebt u een gebrek aan billenkoek, Misses Charlotte? Well, allright, het universum stuurt u een stoet dames en heren met een voorliefde voor, jawel… spanking! Maar dan maakt mijn maag een borrelend geluid, een grommend geluid dat zowel mijn geile gedachten als de stilte en de magie van het moment verstoort.
“Kom”, zegt Lymm. “Loop maar met me mee, Charlotte. Mijn woning staat in Praed Street. Binnen is het warm en ik zal mijn kokkin vragen om iets te eten voor ons klaar te maken.”
We zitten samen aan tafel in zijn eetkamer. Ik kijk om me heen. Het is geen groot huis en het is schaars gemeubileerd. Ik krijg niet de indruk dat hier een gefortuneerd man woont, maar het voelt gezellig en warm. Ik voel me er onmiddellijk thuis. Er brandt een haardvuur. De kokkin brengt ons een dienblad met een pot thee, suiker, melk, vers fruit en brood. En kaas! De thee dampt en de geur van de blauw geaderde kaas prikkelt mijn neusgaten en speekselklieren. Ik heb me in geen weken zo fijn en gelukkig gevoeld. Lymm drinkt een kop thee, maar eet zelf niet. Hij kijkt toe hoe ik eet en glimlacht naar me. Dan schraapt hij zijn keel.
“Ik heb Beany die voor me kookt, schoonmaakt en voor het huishouden zorgt”, zegt hij opeens. “Maar ’s avonds gaat zij naar huis, naar haar eigen gezin. U slaapt hier in huis, in de meidenkamer, Charlotte, maar behalve mij assisteren tijdens de sessies die doorgaan in mijn kabinet, hoeft u niets te doen. U bent mijn gast. Ik ben zo blij dat ik u vond. U weet niet hoe zeldzaam dat is… een mooie vrouw die zich niet schaamt voor haar lichaam.”
Ik verslik me bijna in een stukje kaas. Wat? Noemde hij me nu net een mooie vrouw? Ik? Na een korte hoestbui kijk ik hem vragend aan. Ik hoef niets te zeggen, Lymm leest de vraag in mijn ogen en begint te vertellen over de vrouw die hem vroeger assisteerde. Zij was ook knap om te zien, maar een veel jongere vrouw. Een erg rijke klant werd verliefd op haar en deed haar beloftes. Hij wilde haar voor zichzelf alleen hebben. Toen was ze weg. Daarom is Lymm zo verheugd met een wat meer volwassen vrouw, zegt hij, één die hij mooi vindt en die bij hem zal blijven.
Daar moet ik om glimlachen, want het klinkt bezitterig. Ik vind dat niet onaangenaam, als Lymm dat zegt. Hij bevalt me. Hij is een oude man, maar verder is hij alles wat Stratton niet was. Aantrekkelijk, beheerst en aardig. En aantrekkelijk. Of heb ik dat al gezegd? Maar dan vertelt Lymm in detail wat er zo allemaal van mij wordt verwacht. Wat hij precies bedoelde met ‘hem assisteren tijdens de sessies die doorgaan in zijn kabinet’. Ik knipper met mijn oogleden. Ik voel een blos opkomen die zich vanuit mijn hals naar mijn wangen verspreidt, wanneer hij zonder enige gêne over het geselen van mijn billen, rug of ‘andere’ lichaamsdelen praat alsof het de gewoonste zaak ter wereld is. Gedurende enkele tellen ben ik sprakeloos.
“Alle begrip als u beslist om het toch niet te doen”, zegt Lymm op zachte toon. “Maar ik hoop dat u blijft, Charlotte. Echt waar. Ik heb hier een goed gevoel bij. U lijkt aardig en oprecht, en ik vind u een prachtige vrouw met een uitzonderlijk mooi figuur. Mijn klanten zullen blij met u zijn. Ik ben dat nu al.”
Hij heeft me al overtuigd bij ‘prachtige vrouw’. Het is de eerste keer dat iemand me op die manier complimenteert. Ik was overigens meer sprakeloos over zijn rustige directheid, dan over het spanken als zodanig. We kijken elkaar aan. Hoe fijn voelt dat, denk ik, telkens hij me zo aankijkt. Ik voel iets tintelen tussen mijn benen, knik hem toe en glimlach erbij.
“Ik doe het,” zeg ik met een ietwat hesere stem dan ik had bedoeld. “U lijkt me ook aardig en oprecht.”
Dat ik hem ondanks zijn leeftijd een aantrekkelijke man vind, zeg ik er niet bij, maar ik geloof dat hij het aan me kan zien. Alsof Lymm in mijn hoofd kijkt en er mijn gedachten kan lezen. Kunnen oudere mannen dat? Ik geloof het niet, maar het voelt wel zo.
“Wat dacht u van een heerlijk warm bad?” vraagt hij vriendelijk. Zijn blik is suggestief en vol van beloften, dus knik ik van ja. Ik neem een slok thee en zie hem glunderen van voorpret.
Hij staat op van zijn stoel, slentert tot bij de deur en ik hoor hem praten met de kokkin. Of Beany zo vriendelijk wil zijn om voldoende water op te warmen voor een bad? Het gevoel tussen mijn benen is nu meer dan wat aangenaam tintelen. Het is dwingender, warmer en vochtiger, en het laat zich niet wegdrukken.
Beany is naar huis en in de keuken is de lucht vochtig van waterdamp. Een geur van bad kruiden vult mijn neus. Lymm haalt diep adem en slaakt een zucht.
“Linde, smeerwortel en duizendblad”, zegt hij. “Alles wat nodig is voor een ontspannend bad. Het zal je goed doen, geloof me. Ruikt het niet heerlijk, Charlotte?”
Ik knik en begin de knoopjes van mijn jurk los te maken. Dit is iets waar ik aan zal moeten wennen. Mezelf uitkleden in het bijzijn van Lymm. Met zijn blauwgrijze ogen die elk van mijn bewegingen gadeslaan, die me met huid en haar verslinden. Zo voelt het. En het voelt niet verkeerd. Me door mijn bruut van een echtgenoot laten neuken, met zijn dronken kop, dat voelde verkeerd. Dit niet. Ik ben naakt. Ik sta bij het bad en laat me bekijken. Mijn borsten hangen, mijn buik vormt een zachte bolling en mijn geslacht is verborgen achter een donker vachtje. Ik voel me kwetsbaar en een tikkeltje verlegen, maar mijn schaamte ebt weg als ik zie dat Lymm een erectie heeft. Die is duidelijk zichtbaar in zijn broek. In zijn ogen zie ik dan weer een gretigheid weerspiegeld, die me helemaal geruststelt. Hij loog dus niet toen hij zei dat hij me een mooie vrouw vond. Ik sla mijn ogen neer, stap in het bad en laat me langzaam in het warme water neerzakken. Het voelt hemels, echt hemels!
“Waarom kom je er niet bij?” vraag ik Lymm, zelf verbaasd dat ik dat zomaar durf. “Er is plaats genoeg voor twee.”
Hij staat daar en aarzelt. Ik vraag me af waarom hij aarzelt, want de aanblik van zijn pik die bijna uit zijn broek barst, verraadt hoe hard hij op dit moment naar me verlangt. Dan spreekt hij zijn gedachten uit en zegt:
“Je hoeft dit niet te doen, Charlotte. Ik wil geen misbruik maken van de situatie, je kunt ook voor me werken zonder me op die manier in je leven toe te laten.”
Mijn hart mist een slag als hij die woorden uitspreekt. Mijn borst zwelt als ik diep inadem en mijn opwinding voel toenemen. Dan is er dat bekende, kloppende gevoel in mijn onderbuik, in mijn kut, dat ik altijd voel als ik alleen ben en mezelf daar streel. Nu zijn het Lymm ’s ogen die mij strelen.
“Ik wil het graag”, zeg ik hees. “Kom maar. Kom erbij.”
Hij kleedt zich uit terwijl ik vanonder mijn oogleden toekijk.
“Wat vindt u het mooiste aan mij?” vraag ik Lymm. “U noemde mij ‘een mooie vrouw’ daarnet.”
“Behalve uw ogen, haren en uw mond, was het uw hele gezicht eigenlijk, dat als eerste mijn aandacht trok”, antwoordde hij, “behalve dat allemaal…moet ik zeggen… eh… uw kont, Charlotte, u hebt een verrukkelijk mooie kont.”
Ik moet erom grinniken, om de verfrissende, eerlijke directheid waarmee deze man de dingen bij naam noemt. Bovendien voelt het fijn om met zulke bewonderende, gulzige ogen te worden bekeken.
“Mag ik je wassen?” vraagt Lymm, die nu naakt bij de rand staat. Met zijn stijve. De gretigheid in zijn stem is al net zo onmiskenbaar en voor het eerst die dag realiseer ik me, dat ik misschien niet de enige ben die vindt dat ze heel veel geluk heeft gehad vandaag. De kans dat ik iemand zoals hem kan ontmoeten, is even onwaarschijnlijk als hij iemand zoals ik.
“Ja, dat zou ik fijn vinden”, zeg ik, me realiserend dat ik me verheug op het gevoel van zijn handen die mijn huid aanraken, maar wat me ook opvalt is dat we elkaar tutoyeren sinds het moment dat we onze kleren hebben afgelegd. En hoe verbazingwekkend slank en sterk zijn lichaam er uitziet. Als hij zich bij me in de badkuip laat zakken, bekijk ik hem nieuwsgierig. Zijn lichaam. Zijn zwart met grijs doorschoten schaamhaar en zijn penis. Die is nog altijd helemaal hard en groot. Onze ogen vinden elkaar en even later ook onze monden. Onze tongen. Ik voel me verhit, ik sta in vuur en vlam. Wat dan volgt, is als een roes. Strelingen en kussen. Lymm die me wast en elk plekje van mijn lijf verkent. Hij eindigt met mijn billen en mijn kut. Hij vingert me, hij plaagt me tot ik luid hijgend klaarkom terwijl ik zijn stijve pik de hele tijd in mijn hand geklemd houd.
Hoe vreemd is dit? Gisteren kende ik deze man nog niet en nu kom ik klaar met zijn vingers in mijn kut. Het voelt fantastisch als hij me even later op schoot neemt en ik zijn harde paal diep in me naar binnen voel glijden. In ben vol. Ik ben gevuld. Zo lekker voelde het nooit met Stratton, echt nooit.
Als hij klaarkomt klampt hij zich aan me vast. Mijn geluk kan niet op als hij met zijn sterke handen mijn billen stevig beetpakt en er in knijpt, er hard in knijpt. Lekker hard! Lymm hijgt in mijn oor en zijn ribben drukken tegen mijn borsten. Hij fluistert iets. Het klinkt alsof hij me bedankt. Dank je, Charlotte, fluistert hij, zijn stem klinkt hees van emotie. Mijn god, hoe aardig is dat?
Die avond, terwijl Lymm nog wat in zijn kabinet rondscharrelt, lig ik klaarwakker in mijn nieuwe bed. Ik ben rusteloos en hoor allemaal geluiden die ik niet herken. Er waait behoorlijk wat wind buiten en het regent. Het maanlicht valt naar binnen en ik zie schaduwen van dingen die niet zijn. Het huis van Lymm kraakt alsof het er spookt. Misschien is dat wel zo, wie weet? Ik schrik als ik op de deur hoor kloppen.
“Ben jij dat Mister Lymm?” vraag ik stilletjes.
“Ja”, klinkt het aan de andere kant van de deur. “Heb je zin in gezelschap, Charlotte? Of liever niet?”
Ik antwoord van wel en nodig hem uit om binnen te komen. Ik slaap niet graag alleen, ik voel me eenzaam en ik verlang er naar om Lymm opnieuw dicht tegen me aan te voelen. Na onze vrijpartij in de wastobbe kan ik aan niets anders meer denken dan aan Lymm ’s handen op mijn kont, of aan zijn gulzige mond en zijn lange dikke pik.
Zelfs in het schaarse licht zie ik dat hij naakt is als hij naar binnen komt. Zijn huid lijkt bleker dan bij daglicht en de donkere vacht op zijn onderbuik steekt fel af bij al dat wit. Zijn penis bevindt zich in een toestand tussen hangen en staan. Al aan het groeien omdat het mooie ding zich er op verheugt om brutaal tegen mij aan te schurken, wat bijna onmiddellijk gebeurt eens ik mijn nachthemd over mijn hoofd heb getrokken. Naakte huid tegen naakte huid. Hitte tegen hitte. We zoenen en gebruiken onze tong. Ik verlies alle besef van tijd en mijn verstand terwijl we met elkaar vrijen. We bedrijven de liefde. We neuken. Hij is lekker ruw met mijn billen en geeft me plagend een paar tikken, zo nu en dan. We doen het allemaal. Ik vind het heerlijk.
Na afloop – hij trok zich uit me terug toen het zover was en kwam klaar op mijn buik - lig in zijn armen na te genieten en vraagt hij me om hem Daniel te noemen. Niet waar Beany of de klanten bij zijn uiteraard, maar als we samen zijn. Als we alleen zijn en elkaar genot schenken. Ik probeer het uit en laat de naam eens over mijn tong rollen.
“Je hebt me van een gewisse dood gered vandaag, Daniel”, zeg ik. “Op dezelfde dag heb jij mijn grootste angsten weggenomen en mijn leven weer zin gegeven. Weet je dat?”
Hij knikt en glimlacht naar me. Daniel heeft zijn antwoord al klaar, zo is hij wel.
“Het is lang geleden dat ik zoiets als dit heb gevoeld”, zegt hij ernstig, “denk dus niet dat jij de enige bent die van onze regeling profiteert, Charlotte.”
Ik geef hem een zoentje op zijn schouder en vraag aan Daniel hoe het mogelijk is dat een lieve man zoals hij geen echtgenote heeft. Hij vertelt me dat hij ooit verliefd was, maar dat de ouders van zijn geliefde hem geen geschikte partij vonden. Omdat Daniel geen vader had. Hij vertelt me hoe hij buiten het huwelijk werd geboren. Lymm is zijn moeders naam. Zij ontving een afkoopsom van de voorname man die haar had bezwangerd, een bedrag dat haar toeliet om goed te leven en haar zoon een opleiding te laten volgen, maar Daniel Lymm kon nooit aansluiting vinden bij de lieden uit de betere klasse. Hij wordt graag gezien door zijn rijke klanten en die vertrouwen op zijn discretie, maar in hun wereld is hij niet welkom.
De volgende ochtend sta ik bij de warmte van het haardvuur, slechts gekleed in een donkere zijden kamerjas. Daaronder draag ik niets. Het ochtendlicht valt naar binnen door de dunne gordijnen en verlicht het meubilair, maar het is nog stil buiten en ook hierbinnen, in zijn kabinet hangt een gewijde stilte. Vlak voor we onze eerste klant gaan ontvangen geeft Daniel me een zoen op mijn mond. Hij smaakt naar vruchtenjam en thee. De mannelijke geur van zijn lotion bedwelmd me. Ik voel me ongelofelijk aangetrokken tot die veel oudere man die me kust en me onderzoekend aankijkt.
“Gaat het wel?” vraagt hij. “Ben je er klaar voor?”
Ik knik dapper van ja. Ik voel zijn kus nog op mijn lippen branden en die doet me verlangen naar meer, maar nu is het tijd om te bewijzen dat ik anders ben, dat ik durf te doen wat anderen niet durven. Om te bewijzen dat ik niet preuts ben, dat ik toegewijd ben. Aan Daniel. Mijn knieën knikken een beetje als hij de kamerjas los knoopt. De dunne zijde maakt een ritselend geluid als Daniel het kledingstuk uittrekt. Ik voel de zachte stof langsheen de naakte huid van mijn heupen glijden. De gevoelige punten van mijn borsten worden hard, niet zozeer omwille van de blootstelling aan de lucht, maar omdat Daniel daar is en naar me kijkt. Ik wil dat hij me aanraakt, dat hij zijn ene hand tussen mijn benen laat glijden en me met de andere een flinke tik op mijn billen verkoopt, maar dat doet hij niet. Hij loopt naar de deur en opent die om een rijkelijk uitgedoste man binnen te laten.
De rijkelijk uitgedoste en zelfverzekerde man die met wijd opengesperde ogen naar me staart, komt hier om zich aan mijn naakte lichaam te vergapen. En omdat hij iets van ons wil wat niemand anders hem kan geven. Sommige zullen je dingen vertellen, had Daniel gezegd, andere zullen je om dingen vragen. Speel het spel mee, maar noem nooit je echte naam en vertel hen geen persoonlijke zaken, zoals waar je vandaan komt of zo.
Deze man is jonger dan ik zelf ben, misschien dertig of eind twintig. Af en toe maak ik oogcontact, maar nooit langer dan enkele seconden. De man is zenuwachtig en dept het zweet van zijn voorhoofd met een zakdoek, maar zijn ogen kijken onafgebroken naar mijn borsten, mijn zwartbehaarde geslacht en mijn benen. De uitdrukking op zijn gezicht is er één van totaal ongeloof, alsof hij niet kan geloven dat het allemaal waar is, al die opwindende dingen die vrienden - of kennissen - hem over het kabinet van Mister Lymm hadden verteld.
Na een minuut of zo vraagt Daniel me om me om te draaien. Ik staar in de vlammen van het haardvuur voel de warmte ervan op mijn naakte huid van mijn buik en borsten. Achter mijn rug hoor ik onze kijkgrage klant zeggen dat hij mijn billen heel mooi vindt. En ik hoor hem aan Daniel vragen of hij ook tegen mij mag praten.
“Ja, dat mag”, zegt Daniel. “Maar haar naam zal ze u niet vertellen. Ze zal tegen u praten en u haar lichaam tonen, ze zal het laten striemen voor uw plezier ook, maar u mag deze vrouw onder geen beding aanraken.”
“Natuurlijk”, hoor ik de klant stamelen. “Waar hebt u haar gevonden, Mister Lymm? Ze is mooi, haar lichaam is mooi.”
“Ze is een engel”, hoor ik Daniel antwoorden. “Neergedaald uit de hemel en nog maar heel kort in mijn dienst. Je mag je opnieuw omdraaien, engel”, zegt hij tegen mijn naakte rug. Hij is zo lief! Ik heb er kippenvel van. “Deze heer wil graag even met je praten.”
Ik draai me om. Mijn borsten deinen zachtjes mee. Zijn klant staat vlak naast hem en kijkt ernaar, maar al zijn zelfverzekerdheid lijkt nu verdwenen, als ik niet beter wist zou ik zeggen dat hij er wat verloren uitziet.
“Ik ben Gerald”, fluistert de man die zich nu rechtstreeks tot mij richt. “Ik ga binnenkort trouwen en ik hou van mijn verloofde, maar ik weet zo weinig. Over haar, over alles... Jij bent de eerste vrouw die ik in levende lijve naakt zie. Ik heb prenten van vrouwen… over de knie van een man, die hen klappen geeft. Of vrouwen die gestraft worden met een stok, of zo. Dat vind ik… eh… opwindend. En ongepast ook natuurlijk, zij zal zoiets zeker ongepast vinden, althans, dat denk ik…”
Ik onderdruk een glimlach. Het is best eerlijk eigenlijk, wat hij me vertelt. Mijn ogen vinden die van Daniel, zijn mondhoek krult omhoog terwijl hij me met vragend gefronste wenkbrauwen aankijkt, alsof hij zelf ook razend benieuwd is hoe ik Gerald ’s onuitgesproken vraag zal gaan beantwoorden.
“Hebt u uw verloofde al eens over uw diepste gevoelens verteld, Gerald?” vraag ik, hem vriendelijk aankijkend. “Niet over dat straffen, maar over seks en uw verlangens, bedoel ik.”
“Nee, ik wilde dat wel, ik wilde het graag.” Hij schudt zijn hoofd en slaakt een wanhopige zucht. “Maar ze wordt altijd vergezeld door haar chaperonne.”
“Wel, dan moet u daar mee beginnen”, zeg ik op besliste toon. “Wees eerlijk, want een vrouw voelt dat. Wij zijn geen porseleinen poppen, Gerald, vrouwen hebben dezelfde verlangens als mannen en wij vinden het heerlijk als hun man hen stevig beetpakt bij hun billen. Dat hij daar eens lekker hard in knijpt of er een paar klappen op geeft. Veel vrouwen zijn zoals ik en zoals die vrouwen op jouw prenten, meer dan je zou denken, zeker als hun man oprecht van hen houdt. Wilt u dat ik het u voordoe?”
Gerald knippert eerst ongelovig met zijn oogleden, maar knikt dan van ja. Het laatste wat ik zie voor ik hem opnieuw mijn kont toedraai, is hoe hij verlekkerd zijn lippen likt. Dan leg ik mijn handen op mijn blote billen en knijp erin. Stevig. Ik onderdruk een kreun, omdat ik aan Daniel denk, die ook verlekkerd staat toe te kijken. En terwijl die twee mannen me ademloos staan aan te kijken – ik zie hen niet, maar ik voel hun blikken in mijn rug – knijp ik mezelf en geef ik mezelf een paar tikken op mijn eigen kont. Ineens voel ik mezelf een beetje onnozel en ik vraag:
“Het is moeilijk als je het zelf moet doen, wilt u me misschien wat helpen, Mister Lymm? Alstublieft?”
Ik hoor hem slikken, voor hij me antwoordt geeft.
“Met plezier, engel”, zegt hij. “Wat heb je het liefst, met de vlakke hand, of met een rietje? Of toch liever een stok?”
Mijn stem klinkt hees als ik zeg: “Een rietje vind ik het lekkerst, Mister Lymm.”
Ik voel dat ik nat wordt van anticipatie. Warm kleverig vocht sijpelt uit mijn geslacht en bevlekt de binnenkanten van mijn dijen. De grote lippen van mijn kut voelen heet aan. Alles tintelt. Ik geloof niet dat ik me ooit zo geil heb gevoeld dan hier en nu. Ik vergeet zelfs even dat Daniel niet alleen is, maar dat die Gerald kerel ook staat toe te kijken hoe het rietje door de lucht zoeft en met een droge pets mijn gevoelige billen striemt.
“Ah!” zucht ik hardop.
Mijn god, wat voelt dat lekker! Het voelt alsof ik klaarkom bij elke klap van het rietje. Mijn blote kont gloeit, mijn wangen gloeien en mijn kut staat in vuur en vlam van pure geilheid.
“Ah!”
Doe er nog maar een paar, denk ik, maar ik hou mijn mond. Het is aan Mister Lymm om te beslissen hoe vaak hij met dat rietje mijn billen wil strelen. Het doet een beetje pijn, maar het voelt inderdaad als strelen.
Na een tiental tikken is hij klaar en vraagt Daniel aan me om mezelf opnieuw om te draaien. Hij noemt me opnieuw zijn engel en ik hoor aan het kraken van zijn stem hoe opgewonden hij zich voelt. Ik weet nu al dat we vandaag nog heel lekker gaan neuken, misschien zelfs lekkerder dan de eerste dag die we samen doorbrachten.
“Kijk naar haar gezicht”, zegt hij tegen Gerald. “Is dat het gezicht van een vrouw die ‘zoiets ongepast’ vindt?”
Gerald schudt zijn hoofd, vol verbazing over de blos op mijn wangen, de hardheid van mijn tepels en de ontzettend gretige, geile blik in mijn ogen.
“Wat zeg jij ervan, engel?” vraagt Daniel me.
“Dat Mister Lymm dat heel goed heeft gedaan,” zeg ik op lovende toon, nadat ik ‘mijn werkgever’ even toelach. “Een beetje pijn en duizend maal meer genot! Als u dat wilt, Gerald, dan zal ik u tonen waar een vrouw graag gestreeld wordt, en hoe ze dat het liefst heeft. Mister Lymm noemt mij een engel. Dat is lief, maar ik ben gewoon een mens. En onder haar kleren ziet uw verloofde er bijna net zo uit als ik nu, al zal haar lichaam wel veel jonger en mooier zijn. Wilt u iets achteruit gaan en mij wat ruimte geven alstublieft?”
Ik zal nooit de blik in Gerald ’s ogen vergeten, die voormiddag in het kabinet van Daniel Lymm, als ik hem voordoe hoe je een vrouw haar borsten beetpakt, hoe je die kunt strelen, kneden en laten opwippen terwijl ik hem vertel hoe gevoelig tepels zijn en hoe lekker het voelt als een man daar op zuigt of er zachtjes in bijt. En op dat ogenblik heb ik mijn benen nog niet eens gespreid om Gerald te tonen, waar mijn grootste genotsplek zich precies bevindt. Hoe hij een vrouw daar best kan strelen. Of hoe fantastisch het voelt als iemand dat lang genoeg doet om zijn vrouw tot een hoogtepunt te laten komen.
“Dan is het zoals wanneer een man zijn zaad loost”, zeg ik. Dát lijkt hij maar al te goed te begrijpen. “Alleen duurt het langer, waardoor een vrouw nog meer van u gaat houden. Dus een man die dat weet, weet altijd wat hij moet doen.”
Gerald knikt om aan te geven dat hij het heeft begrepen. Zijn wangen gloeien nu even hard als mijn billen, en ik zie opnieuw honderden zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd parelen. De arme man staat op barsten. Die gaat zich zó aftrekken als hij straks thuis is. Ik heb hem vast stof genoeg gegeven om zich bij af te trekken tot aan zijn huwelijksnacht. Daarna gaat hij zich – zo mag ik hopen – daar het lichaam van zijn eigen jonge vrouw bij voorstellen in plaats van dat van mij, een hem onbekende, naakte vrouw in het kabinet van Mister Lymm.
“Mijn god, Charlotte! Je bent ongelofelijk!” roept Daniel uit nadat hij Gerald heeft uitgelaten. “Die kerel betaalde me twee Pond, kan je dat geloven? Twee Pond! Hij was tevreden over je… eh… demonstratie en zo dankbaar… Wat heb je dat goed aangepakt, engel. Je hebt jezelf zojuist een flinke bonus verdiend. Ik kan je wel zoenen!”
Ik heb mijn kamerjas weer aangetrokken en sta breeduit lachend op Daniel te wachten. Mijn lichaam tintelt nog na, want ik fantaseerde dat het Daniel ’s handen waren die met mijn borsten speelden en mijn vochtige kut streelden daarnet. Ook toen vergat ik zelfs eventjes dat Gerald erbij was, zo ging ik op in mijn ‘demonstratie’.
“Hou je vooral niet in”, zeg ik blij. “Een lekkere zoen sla ik nooit af. En hij leek me een aardige man. Ik wilde hem graag helpen.”
“Een aardige man, zeg je?” Daniel schiet in de lach. “Dat was Gerald Stuart. Zijn vader is een Hertog! Die ‘aardige man’ behoort tot de hoogste adel van het land. Hij zou ons wel eens een pak meer van zulke klanten kunnen opleveren.”
Het bevalt me hoe Daniel het woordje ‘ons’ gebruikt, alsof dat nu een vanzelfsprekendheid is.
“Ik wacht nog altijd op mijn zoen.”
De uitdrukking in Daniel ’s ogen verandert. Alsof hij anders naar me kijkt, met andere ogen. Hij komt zo dicht bij me staan dat onze neuzen elkaar bijna raken.
“Waar was jij mijn hele leven?” zegt hij. Vervolgens slaakt hij een zucht, maar die breek ik af, want onze monden vinden elkaar en hij kust me zo gulzig dat ik mijn borst voel zwellen.
Onder mijn kamerjas word ik opnieuw nat, heel erg nat. Warm glibberig vocht welt op tussen mijn benen, overvloedig. Steken van verlangen in mijn kut, want ik kan zijn harde pik voelen en ik wil die in mij. Mijn hart bonkt, mijn ademhaling versnelt. Ik adem diep. Ik denk niet aan al de verloren tijd. Ik denk niet aan Stratton, nee, ik denk hetzelfde als de man die me kust en mijn billen in een stevige greep houdt.
Waar was hij mijn hele leven?
|
|
    
Jip
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 65
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 25 augustus 2020 - 12:33 pm: |
|
Spannend |
Leuk dat er na een behoorlijke zomer stilte weer een nieuw verhaal geplaatst wordt. En dan ook nog een mooi verhaal. De sfeerbeschrijving neemt me als lezer echt mee naar vervlogen tijden, je ziet de beelden van het oude Engeland bijna voor je. Het hele verhaal doet zo Engels aan dat ik soms het idee had dat het eigenlijk ook in die taal geschreven is.
De verhaallijn spreekt me aan, omdat er een duidelijke ontwikkeling in zit en er mooi gespeeld wordt met de controle in net spel tussen meester en slavin. Wie heeft de touwtjes nou echt in handen? Vraag je je soms af. En dat is een mooi gegeven.
Zowel de seks als de spanking zijn behoorlijk ingetogen en subtiel beschreven en dat maakt het extra spannend om te lezen.
Groetjes,
Jip.
If women ruled the world there would be no war, just a bunch of countries not talking to each other.
| |
Artie
Productief lid
Bericht Nummer: 40
Aangemeld: 10-2011
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 23 september 2020 - 04:56 pm: |
|
Engeland eind negentiende eeuw |
Mooi en goed lang verhaal. Jip heeft er al het een en ander over geschreven. En daar ben ik het mee eens. Het verhaal deed mij denken aan het boek “Frank en ik”. In dat boek is er ook een soort barmhartige Samaritaan die een jongen, die later een meisje blijkt te zijn, in huis neemt.
Deze ” Jongen” heeft eveneens weinig geld, geen familie meer en geen onderdak.
In dat boek is er in Kensington, London een huis van plezier. Daar waren acht meiden. Die vormen levende beelden die een SM thema hebben, waarbij de meisjes ieder een rol speelde. Een beetje vergelijkbaar met het kabinet van Mr Lymm. Ook daar komen klanten uit de betere klasse. Verschil is dat de klanten in Kensington wel met een of meer meisjes naar een kamer mogen, maar dat hoeft niet. Alleen de levende beelden (tableaus) bekijken mag ook. Tegen betaling natuurlijk.
Dit verhaal stamt ook uit eind 19de eeuw. Ongeveer dezelfde tijd dus.
De “jongen” die Francis heet is uit dat huis van plezier gevlucht, omdat ze niet met een van de klanten naar een kamer wilde. Ook niet na drie keer een pak slaag met een slipper op haar blote billen. Dat gebeurde op drie achtereen volgende dagen, zodat haar billen na de het derde pak slaag bont en blauw werden.
Daarna wilde ze geen meisje meer zijn. Zij knipte haar haar kort, trok jongens kleren aan en wilde naar zee. Zij veranderde haar naam in Frank. Vanuit Londen lopend richting Southampton werd ´hij “ opgemerkt door een welgestelde jongeman, die Charley heet. Hij woont in een landhuis met bedienend personeel, ten zuiden van London. Charley voedt hem op en spaart daarbij de roede niet. Bij een pak slaag met de roede ontdekt hij dat “Frank” een meisje is. Hij laat niets merken en wacht tot zij het hem zelf verteld
(Prachtige boeiende scene overigens). Geleidelijk ontwikkelt “hij” zich tot een verschrikkelijk mooie jonge vrouw, die verliefd wordt op Charley. En omgekeerd uiteraard.
Het boek is geschreven door “Anonymus” Het is een flagellatie roman waar bij ook “vanille seks” ruim aan bod komt. Een boek voor de erotische fijnproever. Er is ook een film van gemaakt die, zoals wel meer, minder is dan het boek.
Misschien een beetje te veel uitgeweid en is dit boek je allang bekend. Jouw verhaal is boeiend geschreven en is een vervolg waard. Er lijken mij genoeg aanknopingspunten. Het lijkt er niet op dat er een vervolg komt, maar misschien komt dat toch nog.
Artie
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?