Een gecertificeerd dienstmeisje, deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
“Dawn.”
Ook Dawn ging op haar knieën. Net zoals Nina. Alleen kroop Dawn niet, maar knielde in het midden van de zaal. Stak haar kontje recht omhoog en haar rug gekromd.
“Foei Dawn,” riep Juliette snel, “ik zie je broekje.”
Ze liep naar Dawn toe en probeerde haar rokje naar beneden te trekken. Dat ging niet.
“Wat ben je toch een sletje. Een veel te kort rokje en daar dan ook nog te koop mee lopen. Wat moeten de mensen wel niet denken. Dat voor een Gecertificeerde Dienstmeisje. Schandelijk!”
Dora knikte goedkeurend. Gelukkig! Nu nog een passende straf. Hmm, uitkleden mocht natuurlijk niet. Maar ze kon de schande natuurlijk wel vergroten. Maar hoe?
Ineens wist ze het. Resoluut trok ze Dawns rok omhoog, en haar slip tot op haar knieën.
“En nu poetsen jij. En waag het niet omhoog te komen!”
Dora applaudisseerde. Gelukkig. Eindelijk weer eentje goed.
Marjan kleedde Dawn uit terwijl ze nog op de grond rond kroop. Kapje af. Blouse uit. Beha uit. Lekker blote borsten zo. Toen pas mocht ze staan en trok Marjan ook haar rok, slip, schoenen en sokken uit.
“Aya.”
Aya kwam meteen naar voren.
“Ik heb een man nodig, mevrouw.”
Juliette en Marjan keken verbaasd. Maar zó hadden de meiden het van te voren afgesproken. Alleen nog niet wie.
“Zofia,” zei Moniek.
Aya stond op en haalde de kapstok die in de hoek klaar stond en zette hem in het midden. Er hing een regenjas aan.
“Alleen de jas,” zei ze tegen Zofia. Ze fluisterde haar iets in haar oor. Zofia knikte, trok de jas aan en maakte een rondje langs alle meisjes.
“Goedenavond meisjes,” zei ze met een zware stem, “leuk dat jullie er zijn.”
Ze of beter ‘hij’ kwam weer bij Aya en de kapstok aan.
“Mag ik uw jas, meneer” vroeg Aya heel gedienstig.
Zofia knoopte ‘zijn’ jas los.
Aya wilde ‘meneer’ gedienstig uit zijn jas helpen, maar gaf ‘meneer’ zo de kans om het dienstmeisje onzedelijk te betasten. Wat deze natuurlijk gretig deed.
Aya vroeg: “Wat moet ik doen?”
Ja, wat moest Aya doen?
Juliette keek de anderen hulpeloos aan. Zolang zij niets gezegd had was er geen gevaar. Toch?
Die blik volstond.
De adviezen kwamen zo snel dat ze niet precies kon volgen wie wat zei:
“Ik zou hem een klap in zijn gezicht geven”
“Ik zou zeggen: ‘wat ben jij toch een ondeugend mannetje’.”
“Kleed me uit.”
“Ik zou gaan kreunen.”
“Ik zou van hem weg draaien.”
Tot Dora ingreep: “Leuke dingen om te roepen. Maar jullie moeten eerst een vraag stellen. Wáár is haar Mevrouw? Waar is Juliette? Zolang je dat niet weet maakt het niet uit. Immers een Gecertificeerde Dienstmeisje mag doen wat ze wil. Als haar werkgever het goed vind krijgt ze een pluim, anders krijgt ze straf. Voor zoiets wordt ze echt niet ontslagen. Trouwens, ik heb dus nog nooit gehoord dat een Gecertificeerde Dienstmeisje ontslagen wordt. Daarvoor is ze veel te kostbaar. Dus Juliette...”
Juliette hoefde maar even na te denken. “Ik ben de gastvrouw. Dus ik ontvang deze heer. Het Gecertificeerde Dienstmeisje staat naast mij om zijn jas in ontvangst te nemen.”
Ze voegde de daad bij het woord en ging naast Aya staan.
“Correct. Heel goed geformuleerd. Ik ben dan wel geen Mevrouw, maar zo zou u zich behoren te gedragen. Nou, wat ga je het meisje opdragen?”
Juliette keek lachend naar Dora: “Ik merk inderdaad, Dora, dat je geen Mevrouw bent maar een Gecertificeerde Dienstmeisje. Heel eenvoudig. Als Mevrouw hou ik me op dat moment natuurlijk alleen bezig met deze ‘Meneer’.”
Iedereen keek Juliette bewonderen aan. Klonk goed. Maar dan nu die ‘meneer’.
“Ik zou ‘meneer’ afkeurend aankijken en zeggen: ‘Meneer!’”
Juliettes toon was duidelijk. Dat ze dat zó mooi neerbuigend kon zeggen. Tsja, ze was op dat moment toch echt weer even ‘Mevrouw’.
Maar ook Dora’s reactie mocht er wezen: “Ik wou dat ik zo’n Mevrouw als u had,” fluisterde ze.
Juliette bloosde.
Waarop Moniek snel riep: “Sophie.”
Waarop Aya riep: “En ik dan?”
Oeps. “Marjan, kleed haar uit, en geef haar haar slaaphemd.”
Intussen had Sophie de fauteuil, die in de hoek al klaar stond, klaargezet op ruime afstand voor Moniek en was er zelf in gaan zitten. Toen ook Aya haar nachthemd aan had, vroeg ze alle meiden op de bedden voor haar te gaan zitten. Ze had duidelijk iets heel speciaals voor hen in geachten, iets waarvan ze wilde dat iedereen het goed kon zien. Op Monieks bed zaten nu aan weerszijden van Moniek Juliette en Marjan, en Dora, zodat die het beste zicht hadden.
Sophie nam alle tijd, dat was de meiden meteen duidelijk. Ze begon zichzelf sloom te strelen, van haar borsten langzaam naar beneden tot aan haar tenen.
De meiden hielden hun adem in: zou ze verder gaan? Zou ze dat durven.
Jawel, dat durfde ze. Langzaam bewogen haar handen, nog steeds strelend langs haar benen, naar boven, langs haar dijen en schoof zo tegelijkertijd haar rokje op. Ze had geen slipje aan! Ze leunde achterover en spreidde haar benen.
Tergend langzaam begon ze zichzelf te strelen. Haar dijen, haar schaamhaar, haar schaamlippen, langs haar klitje, over haar klitje, naar binnen en naar buiten haar kutje. Ze was duidelijk heel erg nat en begon te kreunen. Te hijgen. Diep te hijgen. Zwaar te kreunen. Ze...
“Stop,” riep Moniek. Nog net op tijd.
Keurig stopte Sophie en ontspande. Helemaal niet gefrustreerd maar breeduit glimlachend richting meiden.
“Dat was lekker. Nou eh. Het moment dat je stop riep, was ook het moment dat Mevrouw binnenkwam en me zag. En ook zij riep ‘Stop’.”
Moniek nam over: “Precies, en de vraag is dan ook ‘was dat wat ze behoorde te doen?’ En wat zou ze daarna moeten doen. Juliette?”
Juliette knikte instemmend: “Je timing was perfect. Ook als ik eerder was binnengekomen had ik tot dit moment gewacht. Lekker toch om te zien, en verbieden dat ze klaarkomt. Maar ze heeft natuurlijk wel straf verdient.”
“Dora?”
“Helemaal mee eens. Wou dat ik dat gedurfd had.”
De meiden keken elkaar aan. Dora was altijd heel lief en hulpvaardig. Nou ja, ge‘dienstig’ dus. Maar dat ze er naar verlangde wat Sophie durfde?
“Nou Juliette, welke straf stel je voor.”
Juliette dacht heel diep na. Het moest èn vernederend zijn èn geil, want dat was leuk en toch straf...
“Ik weet het, ik weet het,” riep ze enthousiast: “Ze moet zich nog geiler strelen totdat ze bijna klaarkomt. En dan mag ze dat dus niet. Klaarkomen dus. Maar ze mag ook niet stoppen. Ze moet doorgaan.”
Oeh, dat was heavy. Zou dat mogen van Moniek? En zou ze dat kunnen?
Moniek had het antwoord op de laatste vraag. En nadat ze snel naar Dora gekeken had die heftig ‘ja’ knikte, zei ze: “Sophie krijgt dit van me, een vibrator.”
Ze zag de meiden met ontzag naar haar kijken. Waar haalde ze die vibrator vandaan? Had ze dan geweten dat... Natuurlijk had ze dat. Ze was Klasse-Oudste tenslotte.
Sophie was haar echter dankbaar. Ze had zelf best veel ervaring -ze was niet voor niets één van de twee meisjes van het Instituut zelf- maar alleen met je vingers steeds weer naar het randje gaan en dan ook nog al die meiden die toekeken: dat was best heel moeilijk. Maar met een vibrator zou het moeten lukken, wist ze.
“Juliette en Marjan zeggen wanneer ze er bijna is en even low moet gaan. Sophie knikt als het op het goede moment was. Dus net niet. Als Sophie ‘nee’ schudt, of als ze toch komt, krijgen jullie beide straf,” ze dacht even na, “en Sophie ook.”
Dan zou Sophie hen het niet te moeilijk maken, wist Moniek, en dat was precies de bedoeling.
Het werd voor iedereen een heerlijk schouwspel. Heel geil en niet alleen voor Sophie... En heel erg spannend. Twee keer grepen Marjan en Juliette op precies het goede moment in. Even was er een blik tussen elkaar, om samen ‘stop’ te roepen.
De derde keer kwam Sophie heel dichtbij. Weer keken Marjan en Juliette elkaar aan.
“Doorgaan nu,” riep de Klasse-Oudste.
En zo waren ze er getuige van dat Sophie heftig en heel langdurig klaar kwam.
Moniek liet haar een paar minuten uithijgen. Wat ook nodig was voor de toeschouwers. Wouw! Voor de jongsten onder hen was het bovendien ... nieuw.
“Kleed haar langzaam uit, Marjan,” en laat haar niet opstaan.
Marjan begon met haar schoenen, kousen en jarretels. Bij het uittrekken van haar rokje en schort telde Sophie gedienstig haar billen op. Even later was ook zij naakt, en mocht ook zij haar nachthemd aan.
Nog drie te gaan.
“Marcha!”
Marcha kwam snel naar voren.
“Eh mevrouw?” tegen Juliette, “Eh .. U heeft iets heel vreselijks ontdekt. Ik ben ehh helemaal geen Gecertificeerde Dienstmeisje.”
De meiden keken onthutst naar elkaar. Hoe was dat mogelijk?
Maar Juliette peinsde vooral over wat ze daaraan moest doen. Er waren zoveel mogelijkheden. Welke moest ze kiezen? Ze had geen idee. Dan maar hetgeen ze zelf het liefste zou willen doen.
“Ik zou naar op staande voet ontslaan.”
De meiden applaudisseerden, maar Dora niet.
“Sorry, maar dat kan je niet. Je man heeft haar aangenomen, niet jij.”
Tsja, dat was dom. Heel dom. Dat ze zelf ook wel kunnen bedenken. Maar ja, de wens is de vader van de gedachte...
“Help haar maar,” zei Moniek tegen de meiden.
“Ze moet alsnog haar certificaat halen,” bedacht Maartje.
“Je zou beter moeten weten, Maartje. Een certificaat haal je maar niet zo. Je wordt niet eens toegelaten tot de opleiding. Zeker als ze van het bedrog horen.”
Duidelijk. Mocht één van de meiden aspiraties hebben om zelf een Gecertificeerde Dienstmeisje te worden: nu wisten ze dat dus echt niet zomaar ging.
Wat opviel was dat met name Marjans gezicht betrok. Zou zij dan aspiraties hebben om...?
Nee, natuurlijk niet. Marjan was het brutaaltje die alles durfde. Daar zat niets ‘gedienstigs’ bij. Of zag zijzelf dat anders?
“Ik zou het mijn man vertellen,” gaf Nina als suggestie. Ja die paste wel in haar straatje: klikken.
Dora: “Twee mogelijkheden: of je man weet het, of hij is zelf ook misleid.”
Ze zag de meiden twijfelen. Dat maakte zeker verschil.
“Juliette?”
“Maar in beide gevallen is verklikken heel erg fout. Als hij het weet beschuldig je hèm ook van bedrog. En weet hij het niet, dan is het natuurlijk een grote blamage voor hem. Dat wil je als toegewijde echtgenote natuurlijk ook niet aandoen.”
“Dora?”
“Het is eigenlijk best wel simpel. Je Gecertificeerde Dienstmeisje is niet gecertificeerd. Dus is ze het niet. Ze is een dienstmeisje wat je bedriegt. Nog mooier: een dienstmeisje dat dus wel graag gecertificeerd wil zijn. Anders had ze je man niet bedrogen. Ik zou haar dus meteen zelf een flink pak slaag geven. Nog leuk ook, toch?”
De meiden lachten zich een deuk. Natuurlijk. Lekker een pak slaag geven. Alleen één meisje lachte niet. Marcha. Want zij zou de klos zijn. Zij zou een pak slaag krijgen. Vond ze dat nou erg, of fijn? Daar was ze nog niet uit.
Maar wie zou dat haar geven? Marjan? Of Juliette?
Moniek was heel stellig: “Dora: zoals je zei ‘leuk toch’. Jij geeft haar dat pak slaag. Jij bent degene die Marcha beledigd heeft. Als Gecertificeerde Dienstmeisje heeft ze jou en je beroepsgenoten beledigd.”
Dora glunderde.
Juliette keek vreemd op. Glunderen? Nog maar een paar uur geleden had Dora helemaal niet geglunderd. Toen legde Dora haar over de knie. Maar ....
Dora pakte direct de rechte stoel. Haalde Marcha op en sleurde haar aan haar oor mee. Ging zitten en legde haar in één beweging over haar knie. Rok omhoog, slip naar beneden.
Er daalde een regen van slagen op Marcha’s billen neer. Met vuur en venijn. En de twee keer dat ze even pauzeerde schold ze haar -beleefd, dat wel- uit voor bedriegster, leugenaar, oplichtster , fraudeur, zwendelaar, en als slot schande ... schande ... schande.
Eindelijk mocht Marcha opstaan.
“Rok omhoog en aan iedereen je billen laten zien,” gebood Moniek meteen.
Ze moest zelfs even rond gaan langs alle meiden. Natuurlijk voelde iedereen even hoe heet ze waren. Heerlijk heet. En rood. Maar netjes rood.
“Marjan. Kleed haar uit en snel. Zo’n stout meisje krijgt geen uitkleedshow. En geen nachthemd.”
“Paulien!”
“Yes!” en verlekkerd tegen Marcha: “Niet weglopen. Ik heb je nodig. En weet je wat? Je mag je zelfs aankleden. Voor even. Als man.”
De meiden joelden: dat was tof. En Marcha vond het ook helemaal niet erg. Verkleed als. Top! De mannenkleding lag al voor haar klaar. Ze trok ze snel aan. Het paste niet alleen maar stond haar ook nog goed. Ze showde bij de meiden.
Ja, Marcha was een mooie meid. Maar ook een knappe man! Een echte Meneer.
“Pak de fauteuil weer en zet hem op dezelfde plaats. Meiden: jullie weer op de bedden er tegenover. Maar Juliette: jij gaat op een rechte stoel naast Meneer zitten.”
Het leek allemaal reuze grappig. Vooral toen Paulien plechtig verklaarde: “en hierbij verklaar ik jullie man en vrouw.”
Ze keerde zich even naar alle meiden: “Let op: ik ben Meneers Gecertificeerde Dienstmeisje.”
Ze draaide zich om naar het ‘echtpaar’: “Goedenavond, meneer, mevrouw.”
Maakte vervolgens een perfect kniksje.
En toverde een krant te voorschijn die ze aan meneer aanbood: “Uw krant, meneer.”
Verbouwereerd pakte Marcha de krant aan.
“Ga hem lezen,” fluisterde Paulien hem toe.
Marcha vouwde de krant open en wilde gaan lezen.
“Als bij Dubigeon,” fluisterde ze nog zachter.
Marcha begreep de hint.
Ze vouwde de krant wijd open zodat ze er helemaal achter verdween. En ging breeduit zitten.
Dat was het signaal voor Paulien om in actie te komen.
Ze knielde voor haar neer. Maakte ‘zijn’ broek los. Schoof ‘zijn’ onderbroek naar beneden. En nam ‘zijn’ lid in haar mond.
Natuurlijk konden de toeschouwers niet precies zien wat ze deed, maar niemand twijfelde aan wat dat was. Vooral toen Marcha demonstratief zwaar begon te zuchten en te kreunen.
“Stop maar, Paulien. Mooi hoor. Heel goed bedacht. Lekker uitgevoerd. Juliette?”
Juliette hoefde niet lang na te denken. Ze herinnerde zich de tekening van Dubigeon maar al te goed. Uit de Geheime Bibliotheek. Het klopte allemaal. Alleen had het geknielde dienstmeisje daar naakte borsten en billen en zag je ook nog een half gekleed en geboeid meisje voor een spiegel staan. Ze wist wat ze moest zeggen.
“Ik zou eerst niets doen. Maar als ze klaar was en zijn sperma doorgeslikt had, zou ik haar bedanken. Ik zou zeggen. ‘Dank je wel Meisje. Je kunt nu gaan’ Ik hoop dat jullie mijn bekakte toon gehoord hebben?”
Weer applaudisseerden de meisjes. En degene die bij de gebeurtenis in de Geheime Bibliotheek aanwezig waren geweest riepen: “Bravo, Super, Alles Klopt.”
Dora kon er alleen maar mee instemmen.
En Marcha mocht zich weer uitkleden...
Nog voor Paulien kon vragen om uitgekleed te worden, greep Moniek in.
Want acht meisjes waren reeds geweest. Er was er maar één nog over: Moniek. Maar zij was de Klasse-Oudste. Zij had geen dienstertjekostuum aan, maar de Klasse-Oudste kleding....
“Wacht nog even, Paulien. Je mag nog een keer. Maar nu als mijn stand-in. Want ook ik heb een probleem voor Juliette.”
Juliette zelf was in zo’n roes van haar succes, dat ze er alleen maar blij van werd dat ze nóg een situatie mocht oplossen. En trots dat het die van de Klasse-Oudste mocht zijn.
“Mevrouw Juliette. Je man heeft een volledig gecertificeerd dienstmeisje in dienst genomen. Vanmiddag geef je een thee voor je vriendinnen. Het meisje heeft naar jouw mening een veel te kort rokje aan. Je hebt daar wat van gezegd, maar ze heeft je genegeerd. Wat ga je doen?”
Juliette trok bleek weg. Eigenlijk was ze hier al vanaf het begin aan bang voor geweest, maar had het gaandeweg verdrongen: het probleem wat ze eerder niet had kunnen oplossen. Twee keer had ze daarin gefaald. Eerst bij Juffrouw V. Daarna bij Madame Mélisande in de Franse Les.
Het huilen stond haar nader dan het lachen. Ze wilde niet weer falen. Niet ten overstaan van Moniek, de Klasse-Oudste. Niet ten overstaan van de andere meiden. Niet ten overstaan van het enige echte Gecertificeerde Dienstmeisje dat ze kende. Dora. Het meisje van wie ze hield. Zo, dat was er uit. Van binnen. Straks maar naar buiten. Wat kon het haar dan schelen als ze faalde?
Maar zover was het nog niet. Ze wilde niet falen. Ze moest leren van haar fouten.
Gelukkig hielp Moniek.
Die noemde één voor één de mogelijkheden op die ze ooit zelf bedacht had. Waarbij ze nu steeds ‘nee’ schudde:
“Het bespreken bij een kopje thee...
Haar vriendelijk vragen of zij zich alsjeblieft alsnog zou willen omkleden...
Haar wegsturen...
Haar ontslaan...
Haar straffen...
Bijvoorbeeld...
Haar rokje uittrekken, in één ruk, en waar je vriendinnen bij zijn.
Schreeuwen dat je haar helemaal zat bent
Aan haar haren trekken, over de schoot van een vriendin gooien en haar zelf een pak slaag op haar blote kont geven...”
Dat dus allemaal niet. Okay. Duidelijk. Nadenken. Wat had ze geleerd bij alle voorgaande meisjes?
Ze kon een dienstmeisje straffeloos vernederen. Gebruik maken van hoe ze zich misdroeg. En dat vergrootten.
Ja, dat was het!
Ze droeg een te kort rokje. In aanwezigheid van je vriendinnen, die een te kort rokje afkeurden. Dat rokje haar laten uittrekken was geen optie. Dan liep ze zonder rok.
Ze moest ervoor zorgen dat ze zich zelf schaamde voor dat te korte rokje.
Ze wist het!
“Trek je broekje uit!” beval ze Paulien.
Paulien gehoorzaamde onmiddellijk.
“Lopen,” beval Juliette.
Braaf liep Paulien heen en weer. Je zag nu haar blote billen. Niet erg, maar een beetje.
“Je bent een Gecertificeerde Dienstmeisje, Meisje,” sprak ze Paulien bars toe, “en ik wil dat je je als Gecertificeerde Dienstmeisje gedraagt. Begrepen?!”
“Ja mevrouw,” antwoordde Paulien gedwee.
“Dus wat doe je als je mijn vriendinnen bedient? Laat zien!”
Paulien trok een brede glimlach. Ze bracht eerst Moniek een denkbeeldig kopje thee. Natuurlijk zorgde ze ervoor dat ze niet door de knieën ging. Stijf boog ze zo voorover met een kaarsrechte rug. En stond in haar blote kont. Elke keer als ze een meisje bediende. Tien keer. En de elfde keer voor Dora.
Die bekakt verontwaardigd reageerde met: “Ik hoef jouw thee, niet, kind. Draai je om! Juist. En zet nu dat kopje op de grond.”
Natuurlijk gehoorzaamde Paulien en bood zo Dora haar billen aan.
Die onmiddellijk reageerde met: “Stil staan!”
Met moeite bewaarde Paulien haar evenwicht.
“Zo doen we dat met Gecertificeerde Dienstmeisje die zich onbehoorlijk gedragen ten opzichte van de gasten van haar Dame.”
En kletste eerst met rechts haar linker bil en daarna met links haar rechter bil.
En mogelijk nog bekakter: “Bah. Je kunt gaan.”
Waarop Moniek het afmaakte met: “Marjan, je mag haar uitkleden. En ik geloof dat ze een nachtpon heeft verdiend....”
wie was nou al weer wie?
lijst met personages: herzien - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
omdat de "volgende/vorige hoofdstuk links" in de blauwe balk hieronder wat ingewikkeld zijn:
reacties vind je in deel I
een Gecertificeerd Dienstmeisje, deel I
naar het vorige hoofdstuk:
Een formeel diner
naar het volgende hoofdstuk:
en het verhaal wat hier direct op aansluit, de ontgroening van Marjan
de Billekoek Carrousel
maar vanaf dit verhaal werken de volgende/vorige links weer 'normaal'
 verhalen maken dromen waar 
|
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
