sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » verhalen van Paul Gérard » In de Ban van zijn Wil » Loslaten
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Paul Gérard

Oppasser

Beoordeling: nog geen

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 0

Gepost op zaterdag 11 januari 2020 - 07:43 pm:

Loslaten

zijn laatste opdracht en een nieuw begin

dit verhaal is te lezen als een 'zelfstandig' verhaal
het maakt deel uit van “In de ban van zijn wil” (hoofdstuk 11 en slot)

wat vooraf ging: Geschenk
Hij gaf haar een opdracht, een zware opdracht.
Ze zou zich moeten geven aan een ander.
Om geld te verdienen.
De hoer te spelen...

De volgende dag was aangebroken, de dag waarop ze haar opdracht moest uitvoeren. Zenuwachtig kleedde ze zich aan in haar eigen huis. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Het waren haar gewone kleren die ze droeg: het gebreide jurkje gecombineerd met sandaaltjes met bescheiden hakjes.
Daaronder droeg ze zwarte kousen met naad en kanten jarretels, een zwart behaatje met halve cups en een bijbehorend frivool kanten slipje.
Een gewone ceintuur, want ze ging naar buiten. Aantrekkelijk zag ze er zo uit, dat wel. Slank, zelfs een beetje sexy, dat ook.
Maar niet hoerig, integendeel, nog steeds kuis. Ze wist dat ze als hoertje er ook als een hoertje uit diende te zien. Want een hoertje zou ze zo dadelijk zijn. Maar ze kon het niet, niet voor anderen, zeker niet voor de Musicus. Maar toch zou ze zo dadelijk...
Ze schaamde zich nu al en snel trok ze de deur achter zich dicht om haar tranen voor te zijn. En ging ze op stap.

Het was een groot en luxe hotel, waarin ze zich moest prostitueren. Gelukkig, ze was hem dankbaar dat ze tenminste niet als straathoer hoefde op te treden. Ze gaf haar naam op bij de balie, waarop ze een sleutel en kamernummer kreeg. Het was op de hoogste etage. De kamer was groot en modern ingericht, met een groot bed en enkele gemakkelijke stoelen. Ze ging zitten en wachtte.
Na een half uurtje hoorde ze de deur open gaan. Het was haar Musicus. Hij omhelsde haar en kuste haar direct, zonder enige plichtplegingen. En zij, zij liet het toe, ze was immers zijn hoertje, en bovendien, als ze eerlijk was, ze vond het heerlijk en wilde niets liever dan dat.
“Zo,” zei hij, nadat hij afscheid van haar mond genomen had, “zo, mijn hoertje, je pooier is aangekomen. Laat me je eens bekijken.”
Hij hield haar op een afstand en mopperde: “Kuis hè, zedig, een zedig hoertje, een zedig hoertje wil je zijn? Beentjes open, maar wel zedig blijven? Bah.
Als je niet zo meteen geld voor me moest verdienen, zou ik je eens flink aftuigen met m’n broekriem. Maar dat zou je marktwaarde verkleinen, dus à la, dan maar na het neuken van je klanten, tijdens het tellen van wat ze je hebben betaald.”
Hij lachte sardonisch bij die gedachte.
De combinatie van geld verdienen en haar een goede aframmeling geven spraken hem zeer aan. Maar eerst moest hij er voor zorgen dat ze ècht geld voor hem kon verdienen.
Hij keek haar minachtend aan.
“Denk je nu echt meisje, dat je zo enige waarde hebt als hoer?
Denk je echt dat mannen die betaalde seks willen je zo aantrekkelijk vinden? Die zitten echt niet op een kuis dametje te wachten. Die willen een del. Die willen goedkope seks. Hoerige seks. In een hoerige verpakking.
Ben je dan echt zo stom dat je niet weet dat je je lichaam moet verkopen?”
Natuurlijk had haar pooier gelijk. Ze voelde zich niet hoerig. Ze was niet hoerig. Ze wilde helemaal geen hoer zijn. Toch moest ze. Ze voelde haar tranen al weer komen. Waarom had ze toch gedacht dat ze ook deze opdracht van hem uit zou kunnen voeren?
“Stop! Niet janken.”
Zijn ruwe woorden maar meer nog: zijn ruwe toon deed haar verstijven. Maar het hielp wel. Geen tranen nu.
“Gelukkig heeft dit mannetje op een lui vrouwtje gerekend.
Hier: tut je op. Vooruit, uit die jurk!
Moet ik je dan ook alles leren? Jezus Christus godallemachtig.
Praat ik Spaans? Optutten, uitkleden! Wat begrijp je daar niet van?
Ik wil een hoerrr zien. Een del. Een sloerie. Een snol. Een geil wijf. Een kut met tieten.”

Hij gaf een ruk aan haar jurk.
Zijn stem was allang niet meer schertsend en sneed door haar ziel.
De Musicus was verdwenen om volledig naar de achtergrond te verdwijnen. De pooier was daarvoor in de plaats gekomen.
Hij speelde niet de pooier. Hij was het. Een pooier die haar minachtte omdat ze weigerde de hoer te spelen.
Trillend trok ze haar jurk uit.
Ze stond beschaamd in haar ondergoed voor hem.
Hij grauwde een goedkeuring.
“Tering wijf. Was dat nou zo moeilijk? Waarom zo’n stomme jurk als je daaronder de hoer bent?”
Hij had gelijk, natuurlijk. Haar ondergoed was hoerig. Een dame zou dit nooit dragen. Jarretels waren er alleen om mannen op te geilen. Zo’n beha van niks alleen maar om grijpgrage handen uit te nodigen. Haar frivole slipje alleen om van haar kont te kunnen scheuren.
En ongemerkt keek ze precies zoals ze dacht en daagde hem uit.
Met een rauwe lach trok hij haar naar zich toe.
“Jezus Christus. Kom hier, geil stuk van me.”
Hij greep met zijn hand in haar beha en kneep in haar borsten.
“Lekkere tieten in ieder geval, daar houden de mannetjes wel van, kunnen ze lekker in graaien en bijten. ‘s Kijken of je daaronder ook zo’n lekkere kut hebt.”
Ruw drong hij in haar broekje en greep haar kutje.
“Jezus, wat een geile del ben je,” riep hij uit toen hij haar kutje nat vond. Want ondanks haar afkeer en schaamte was ze door zijn onverhuld en platvloers optreden enorm opgewonden geworden. Waarvoor ze zich weer des te meer schaamde natuurlijk.
Diep stak hij zijn vingers in haar kutje.
“Jezus, wat een kut, wat een geile hoer ben je. Je geilt er zeker op als de mannen naar je kijken. Kruiskijkster, ha! Je kijkt zeker elke lul in je hoerekut. Of heb je ze het liefst in je kont?”
Hij haalde zijn hand uit haar kutje en trok haar broekje naar beneden. Ruw kneep hij in haar billen en trok ze uit elkaar. Zijn duim perste hij in haar reetje.
“Te gek, wat een neukkont,” riep hij uit, “die kont moet ik testen.”
Hij zette zijn been op een stoel en wierp haar over zijn bovenbeen. Hij bracht zijn hoofd dichtbij haar kontje. Verschillende vingers tegelijk stak hij in haar reetje en draaide ze woest en wellustig rond, terwijl zijn andere hand weer in haar kutje graaide. Het meisje gilde vanwege de grove behandeling.

Toch huilde ze niet, noch smeekte ze hem te stoppen. Het was niet meer haar Musicus, die haar ontkleedde en haar als een hoer behandelde, maar de acteur in hem, verworden tot haar pooier. Het ging zo snel, het verliep zo reëel, dat ze zichzelf echt het hoertje waande, dat, terecht, door haar pooier werd uitgescholden en blij mocht zijn dat ze niet door hem werd afgetuigd. Hoewel?
Hij trok zich terug uit haar kutje en kontje en gaf een harde klap op haar billen. En nog een en nog een. Ze schreeuwde het uit van pijn en vernedering.
“Zo, kuttenkop,” schreeuwde hij, “hier heb je d’r een en hier nog een en dáár.
Ik zal je leren je kuis te gedragen bij je kerel als je geil loopt bij iedereen. Hier, daar heb je er nog een als voorproefje voor vanavond.
Daar, en daar, een rood kontje is altijd goed voor de klandizie.
Weet hij dat-ie er zelf ook lekker tegenaan mag gaan.
En een hete kont maakt het beursje dik en rond.”
Met een laatste klap gooide hij haar van zijn been en op de grond. Snikkend bleef ze op de grond liggen. Veel tijd gaf hij haar echter niet. Aan haar haren trok hij haar weer omhoog. Met twee kletsen op haar borsten bracht hij haar weer naar de realiteit terug.
“Aan het werk, del, vanavond laat heb je nog tijd zat om te janken.
Aankleden!”

Hij wierp haar een topje en rokje toe. Snel trok ze haar slipje weer omhoog en wrong zich in het kleine strakke stretch topje en rokje. Het topje was laag uitgesneden en gaf een prima kijk op haar borsten. Haar buik bleef voor het grootste deel bloot. Haar billen puilden uit het minirokje en werden er nauwelijks door bedekt. Bukte ze een maar beetje, dan zag je haar slipje en jarretels.
Zijn hand sloeg weer op haar kont en hij liet een tevreden gegrom horen. Hij gaf haar tenslotte een paar fragiele schoentjes met zulke hoge naaldhakken dat ze er amper op kon lopen. Natuurlijk moest ze zich ook nog opmaken. Hij gaf haar een felrode lippenstift. Ook haar ogen moest ze zwaar opmaken. Zo was haar hoerige image compleet.
Verslagen stond ze op en bekeek zichzelf in de spiegel. Waar was dat verlegen, lieve, welopgevoede, kuise meisje gebleven? Voor haar stond een ordinaire hoer en ze kon het niet laten ordinair terug te kijken. Haar pooier vond het prachtig en lachte luid.
“Jezus, wat een stuk, wat een poenwijf, kom hier, del van me.”
Hij greep haar beet en kuste haar ruw. Zijn hand stak hij onder haar minirokje en broekje en betastte haar kutje. In weerwil van alles kreeg ze zin in haar rol. Ze kuste hem wild terug en toen hij even stopte om op adem te komen, lachte ook zij en tastte ruw naar de dikke bobbel in zijn broek.
“Krijg het nou,” riep hij uit, “jij heet mokkeltje van me, wil je nou al geneukt worden? Hè, als je mannetje maar even in je kut grijpt, dan wil je wel. Maar niks geen geneuk, je moet werken. Straks, als je de poen komt brengen, hou je maar je benen wijd, stuk van me.
Opgelazerd nou. Hiernaast is je neukkamertje. Daar komt die gast voor vanavond. En denk eraan, geen afzuigertje alleen. Je houdt hem maar een paar uurtjes bezig. Het is een klant met geld. Een volle behandeling met alles d’r op en d’r an. Kut, kont en tieten, alles.
En kan die niet meer, dan geil je hem nog maar een keertje op.
En werk je lippenstift weer bij!
Uitgenaaid nu.”
Met nog een klap op haar kont zond hij haar naar de kamer naast de hunne, welke via een tussendeur ermee in verbinding stond.

Daar zat ze nu, in een veel kleiner kamertje, op het kingsize bed dat het grootste deel van de kamer in beslag nam. Te wachten op haar eerste klant. Een klant die ongetwijfeld een ervaren hoer zou verwachten. De bravoure van daarnet was spoedig verdwenen. Oh, mijn god, ze moest geld verdienen met haar lichaam. Ze moest hem, de grote onbekende, behagen en opgeilen. Ze moest zich wulps uitkleden, zijn penis vereren en deze in haar mond nemen om op te laten zwellen, zijn penis in haar kutje steken, hem neuken.
Ze moest hem aardig vinden, hem liefhebben...
Nee. Geil. Ze moest zorgen dat hij geil werd. Dat hij waar voor zijn geld kreeg. Niks geen liefde.
Maar als ze hem aardig zou vinden zou het veel gemakkelijker voor haar zijn. Als ze hem echt zou liefhebben...
Maar dan was ze niet langer een hoer. Maar een slet die geld toe kreeg.
Bovendien was er maar één van wie ze hield. Die ze echt kon liefhebben. Nou, twee dan. Haar liefde voor een klant zou dus fake zijn. Het zou echt lijken, maar het niet zijn. Zoals een goede hoer betaamt. Dus zou ze juist wel...
Zo wanhopig piekerend bracht ze de tijd door met wachten.
En wachten moest ze. Om het kwartier stak haar pooier zijn hoofd om de hoek van de deur. Dapper en uitdagend probeerde ze dan terug te kijken en naar hem te lonken. Maar kwartier na kwartier verstreek en dat lukte haar steeds minder goed.

Na twee uur wachten vond haar pooier haar uitgestrekt op het bed, haar hoofd in haar handen, dikke tranen huilend. Wat had ze gedaan dat er niemand voor haar gekomen was? Hij had dit geregeld en op hem kon ze immers altijd vertrouwen. Had de onbekende wellicht door het sleutelgat gekeken en was hij geschrokken van haar onaantrekkelijkheid?
Ze wist het niet. Ze voelde zich diep ongelukkig.
Hij ging naast haar op het bed zitten en streelde haar teder.
De pooier was verdwenen en ongemerkt was de Musicus weer teruggekomen.
Zacht waren zijn handen en langzaam kwam ze weer tot rust.
Langzaam, beetje bij beetje, kon ze zich aan zijn strelingen overgeven en er van gaan genieten.
Toen hij haar tenslotte omdraaide om te kussen, keek ze hem liefdevol aan, met haar betraande gezicht vol doorgelopen mascara. Ze verlangde hevig naar hem toen hij haar zoende, lang, diep en zacht. Vol overgave drukte ze zich tegen hem aan.
Ze merkte dat hij haar ook wilde. Het gevoel van opwinding kwam weer terug. Ze was nog steeds een geil hoertje. Was hij dan haar klant?
Opgewonden betastte ze zijn kleding. Ze vond zijn rits en knoop, en opende zijn broek. Ze wilde zijn penis, ze wilde zijn penis in haar kut, diep in haar begraven. Nog nooit had ze zo’n ongericht dierlijk verlangen in zichzelf voelen opwellen. Ze wilde hem. Ze wilde zijn pik in zich. Ze wilde hem neuken met alles wat ze in zich had.
Gretig beantwoordde hij haar verlangen. Met haar kleren nog aan neukte hij haar, dan weer fel en woest, dan weer langzaam en teder. Nog nooit had ze zich zo bij een man laten gaan. Niets was er over van haar onderdanige onderworpenheid. Het was alsof haar hoerige ik haar passie voor hem had ontketend. Ze was geil, oh, wat was ze gekmakend geil.
Ze verloor alle besef van plaats, tijd, en persoon.
Wie ze lief had wist ze niet meer. Maar het was een man. Een dierlijke man. En zij was een vrouw, een geile vrouw. Hij een man met een pik. Een lul die ze in zich wilde voelen. Zij een kut, een geile kut die geneukt moest worden. Geneukt door een man. Geneukt door alle mannen die ze eens begeerd had: mannen die ze eens had gekust, die haar seksueel hadden uitgedaagd, die haar in gedachten hadden uitgekleed, met wie ze had geflirt, of met wie ze had willen flirten als ze het gedurfd had. Maar diep in zichzelf wist ze dat het uiteindelijk de Musicus was die ze begeerde. Ze had hem lief, oh, wat had ze hem lief.
Eindeloos lang bedreven ze de liefde met elkaar. Elke keer dacht ze dat ze te uitgeput was om hun spel voort te zetten. En dan was er toch weer die onverwachte geile vonk die maakte dat ze elkaar opnieuw begeerden.
Het was reeds vroeg in de ochtend dat ze uitgeput en intens bevredigd in slaap viel. Haar Musicus stond traag op, ook hij was volkomen uitgeput -maar was zich nog bewust van zijn afspraak- en strompelde naar de grote kamer terug, waar hij eveneens intens bevredigd op het bed viel om onmiddellijk in slaap te vallen.

De andere deur ging zachtjes open. De man kwam binnen. Teder keek hij eerst naar de Musicus in de ene, daarna naar het Meisje in de andere kamer. Zachtjes kuste hij haar voorhoofd. Hij ging in de stoel zitten tegenover haar. Keek naar haar en waakte over haar.

Het was volop dag toen ze langzaam en verdwaasd wakker werd. Waar was ze? Wat was er gebeurd? Langzaam kwamen haar herinneringen weer naar boven. Hoe zij het hoertje was geweest, haar wanhoop toen er niemand kwam, de troost en liefde die haar Musicus haar gegeven had, de liefde en begeerte die ze voor hem had gevoeld.
Waar was hij, haar Musicus?
Verward opende ze haar ogen. Ze doorzochten de kamer... en vonden ... Hem. Ze keek hem aan, bleek en vol ongeloof. Hoe kon hij nu hier...
Haar herinneringen sloegen op hol. Hij had gezegd haar zwaar te zullen straffen. Hij had haar de opdracht gegeven om zich te prostitueren. Hij had haar bevolen om zich aan een ander te geven en deze lief te hebben. Ze had hem niet geloofd. Toch had zij een ander liefgehad.
Ze keek naar de zwijgende man op de stoel daar voor haar. Hij zou haar moeten verafschuwen, haar moeten verwerpen, verstoten. Toch zat hij daar rustig, vriendelijk, liefdevol haast, naar haar te kijken. Wist hij dan niet dat...?

“Ja tòch,” zei hij op zachte toon, “ik weet alles, ik heb je gezien, en vooral gehoord, de hele tijd. Meer nog, ik heb het voorbereid. Ik heb het bedacht, gepland, geleid, en vooral gewild. Ik kende je liefde voor je Musicus voordat je die zelf voelde. Ik kende ook zijn liefde voor jou, nog voor hij je zelfs maar ontmoet had. Want ik ken jou. En ik ken hem, reeds lang. Ik vermoedde de passie tussen jullie, jullie wederzijdse begeerte, het genot dat jullie elkaar konden schenken. Ik had gelijk, en ik genoot daarvan, genoot ervan zoals jullie ervan genoten.
Want het was mijn wil die het deed geschieden.
Mijn opdracht, mijn plan.
Het was mijn verlangen dat je jezelf zou zijn, en zo hem zou ontdekken, liefhebben en begeren.
En je hebt hem begeerd, je hebt hem liefgehad. Bij het wakker worden waren je eerste gedachten niet bij mij, maar bij hem.”
Hij had het gezien. Waarom strafte hij haar daar dan niet voor?
“Je verdient geen straf, niet daarvoor tenminste. Je hebt niet gezondigd. Je hebt mij gehoorzaamd, mijn bevelen uitgevoerd, beter dan waar ik hoopte. En het allerbelangrijkste: je was jezelf en je bleef jezelf. Je liefde voor hem was echt, je verlangen naar hem ook.
Ook naar mij verlang je, ook mij heb je lief. Dat weet ik.
Alleen zal het niet meer zijn als voorheen.”

Hij zag dat ze hem niet begreep, dacht dat hij haar toch nog zou verstoten. Hij stond op en liep naar het bed. Hij streelde haar haar, kuste haar nek en nam haar handen in de zijne voordat hij verder sprak.
“Toen ik je leerde kennen, was je een meisje zoals alle meisjes kunnen zijn. Je dacht dat je een vrouw was, een vrouw die werkte, liefhad, zelfstandig was.
Maar binnenin je was je nog steeds een meisje, een klein meisje, dat bemind wilde worden, beheerst, bezeten. Dat zich een man wenste, een grote sterke man, die al haar angsten weg zou nemen en haar de grote wereld zou laten zien. Die haar kleren zou nemen, haar trots, die niet de hare was, de schaamte, die haar opgelegd was.
Een man die haar zou leren te genieten. Een man die haar grenzen zou verleggen en doen binnentreden in een wereld vol genot, een wereld zonder grenzen.”
Ze knikte. Zo was hij haar leven binnengekomen. Tot zover kon ze hem volgen.
“Maar je was ook op zoek naar een man die je in die wereld van genot zou beschermen, je zou leiden, je zou bevelen, zodat je je onbekommerd daaraan kon overgeven, zonder schuld, zonder valse schaamte. Die je, zodra ze de grenzen van zijn wereld, zijn wet, zou overtreden, haar zou straffen. Want kleine meisjes moeten immers gestraft, anders worden ze niet groot. En groot wilde ze worden, in de handen van haar sterke man.”
“Ik weet het, vaak was je niet het kleine meisje, stak de vrouw in je haar kop weer op, vocht je tegen je onbeschaamdheid, tegen je genot, tegen je geilheid, tegen je verlangen naar straf. Maar nooit vocht je tegen je overgave aan mij, je heer en meester.
Je liefde bloeide op, je geilheid brak los, je schaamteloosheid triomfeerde. Je leerde genieten, genieten van de handen die je streelden, die je uitkleedden, die je bezaten, zelfs van de handen die je straften. Alles leerde je en zo leefde je vrij, vrij in de gevangenschap van mijn wil, gevangen in je onderwerping aan mij, in je verering voor mij.
Toen je je grenzen had verlegd, wist wat liefde kon zijn, wist wat genot betekende, en je geleerd had schaamteloos te zijn, toen was je onderwerping niet langer het instrument voor je groei.
Je onderworpenheid werd onderdanigheid.
Alleen mij wilde je nog dienen. Lijden wilde je, jezelf weggeven, jezelf prostitueren, alles, als het mij maar zou behagen en jou zou straffen. Je werd verslaafd aan de straf. Als ik het niet gestopt had zou je mij weldra gesmeekt hebben om je te straffen. Wie is er dan de meester en wie de slavin?
Was het daar maar bij gebleven. Ergens bepaalt iedere slavin zelf welke straf ze verdient. Ze zoekt dat op en dat maakt haar tot een goede slavin. Het maakt haar ook sterk.
Maar jou maakte het uiteindelijk zwak. Voortdurend was er je angst om te zondigen. Het beheerste je en je eerst zo moedige pogingen om jezelf te leren kennen verzandden in angst.
Was de zonde eerst nog een uitdaging voor je om verboden vruchten te proeven, je wil met de mijne te meten, en een reden voor mij om je te kunnen straffen, nu is het verworden tot een angstdroom.
Een angstdroom die al het mooie vernietigt.
En dat wil ik niet, meisje. Daarvoor hou ik veel te veel van je.”

Waarom ze begon te huilen wist ze niet.
Omdat het waar was? Dat was het, dat voelde ze.
Omdat hij haar nog steeds wilde beschermen? Dat ze dat nodig had wist ze heel zeker.
Dat hij zei van haar te houden...
Haar tranen stroomden nu langs haar wangen.
Ze huilde niet van verdriet, maar van ontroering, wist ze.
Ze huilde omdat hij van haar hield en zij van hem...
“Ik hou van jou, meisje, en jij van mij. Dat gaat niet weg, dat blijft.
Net zoals je houdt van je Musicus en hij van jou. Anders, maar niet minder mooi en waar.
Wat was immers het eerste wat je voelde toen je wakker werd?
Je liefde voor hem!
En wat was de eerste gedachte toen je daarna mij zag zitten?
Bang dat ik die liefde niet zou accepteren!
Bang dat je daarmee tegen mijn wetten had gezondigd, en dat ik je daarvoor zou verstoten. Terwijl je nog nooit zo intens, zo vrij, zo vol begeerte hebt liefgehad. Juist dat gevoel moet je vasthouden, ontwikkelen, koesteren.
Daar ligt je eigen ik, en daar verander je van meisje in vrouw.
Nee, verenig je het meisje met de vrouw.”

“Daarom moet je mij loslaten, loslaten als degene die je vereert, die je beveelt, onderwerpt, bezit, straft; loslaten als je heer en meester. Want kun je dat niet, dan zul je jezelf vernietigen, zul je langzaam sterven.
Dan zal ik je toch nog verlaten. Want meesters als ik willen geen gestorven zielen.
Dan resten je alleen nog de tranen, tranen van een nimmer eindigend huilen, tot tenslotte ook je lichaam gestorven is.
En dat zal nooit mogen gebeuren, daarvoor is ons genot te tijdelijk en kortstondig. Daarvoor, mijn lief, hou ik te veel van je.”
Ze zuchtte diep. Wat klonken die woorden toch heerlijk.
Hou ik te veel van je....

“Zo werd ik me steeds meer bewust van de gevaren die mijn macht over jou met zich meebracht en wist ik dat ik je daartegen moest beschermen. Met het leren kennen van jou en het lot dat ons wachtte leerde ik ook je daartegen te beschermen. Want dat hoort een meester altijd in de eerste plaats voor zijn slavin te zijn: een beschermer.
Ik ontdekte hoe moeilijk het was om je verder te laten groeien.
Eigenlijk wilde je dat niet. Eigenlijk wilde je je alleen maar aan mij overgeven. Eigenlijk wilde je niets liever dan je ... onderdanigheid aan mij tonen.”
Ze wilde protesteren. Ze wist dat ze niet onderdanig mocht zijn. Dat hij dat verafschuwde. Dat had ze echt heel goed begrepen. En ze was het toch niet... Of toch wel?
“Mijn liefje, ik weet dat je me wilde gehoorzamen. Dat je begreep hoezeer ik onderdanigheid verwerpelijk vind. Maar mijn macht over jou is te groot. Aan mij onderdanig te zijn is voor jou te... voor de hand liggend. Het is een gevecht dat je niet kunt winnen.
Daarom besefte ik dat je naast mij een ander lief moest hebben.
Een alledaagser man, minder groot en sterk, maar dichterbij.
Een man om lief te hebben, zonder hem te verafgoden.
Een man die je kan nemen en die je kan straffen, zonder daarvoor nog wetten nodig te hebben, maar gewoon, omdat het fijn is.
Een liefde waarin je jezelf kunt ontplooien zonder jezelf te verliezen.
Een liefde die gelijkwaardig en wederzijds zal zijn.
Ik leidde je naar die liefde.
En ik ben er trots op dat je die liefde, dankzij mijn manipulaties, gevonden hebt, en dat het een wederzijdse liefde is.
Want hij is die man, die man die jou wil, die jou liefheeft, die jou begeert.
Een man ook die weet wie je bent.
Die weet dat het kleine meisje in je soms haar hoofd weer opsteekt. Het kleine meisje dat vertroeteld wil worden, uitgekleed wil worden, beheerst wil worden, genomen wil worden, en, uiteindelijk en altijd, gestraft wil worden. Zodat ze ook zelf weer kan vertroetelen, begeren, heersen en nemen.”

“En ik, ik blijf bij je, maar niet naast je.
Soms zal ik je zien, met je praten, met je lachen en, een enkele keer, met je vrijen en je nemen als weleer.
Maar meestal zal ik op een afstand blijven, ver genoeg om je niet te overheersen, dichtbij genoeg om je te blijven beschermen. Zo zal ik je liefhebben.
En zo zal je gelukkig zijn, jezelf zijn en, toch ook, van mij zijn.”

Hij nam haar in zijn armen, verdwaasd als ze was van al zijn woorden. Ze kon nog niet alles bevatten. Maar ze wist dat hij gelijk had.
Ze wist dat ze een beschermer en een geliefde had gevonden.
Vol overgave vleide ze zich in zijn armen en had hem lief.
Ze begeerde hem nog één maal.
Zo nam hij afscheid van haar.

verhalen maken dromen waar

naar het vorige hoofdstuk/verhaal

naar het volgende hoofdstuk/verhaal

Lees en Beleef
Productief lid

Bericht Nummer: 38
Aangemeld: 09-2019