sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » verhalen van SubAdoration » De Steentijd van Suzanne » Samen over een grens
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
SubAdoration

Bevlogen lid

Beoordeling: nog geen

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 0

Gepost op maandag 26 december 2016 - 11:17 pm:

Samen over een grens Mf2

deel 5 (slot) van ‘De Steentijd van Suzanne’; waarin ik haar de eerste lessen geef

Lees eerst hoofdstuk 4

Heel vaak gaat mijn leven zijn gewone routineuze gang. Ik doe wat ik moet doen, de ene keer met passie en enthousiasme, een andere keer met lichte tegenzin, maar nagenoeg altijd met de aandacht die nodig is. Toch kan ik een maand later echt niet precies zeggen wat ik op een specifieke dag allemaal deed. En als je wilt weten op welke datum ik een bepaalde beslissing nam, moet ik in mijn archief duiken om het uit te zoeken.

Een enkele keer gebeurt er iets dat zoveel indruk op me maakt dat ik jaren later nog weet waar ik was en wat ik aan het doen was toen ik het hoorde. Terwijl ik meestal niet precies meer weet op welke datum of in welk jaar het gebeurde. De moorden op Fortuyn en van Gogh bijvoorbeeld.

Maar soms maak ik dingen mee waarvan ik later altijd datum en plaats nog weet en waarvan gevoelens, geluiden en geuren ogenblikkelijk in mijn hoofd opduiken als ik eraan terugdenk. Omdat het een heel emotionele gebeurtenis was of omdat ik iets voor het eerst deed of meemaakte, tegelijkertijd beseffend dat het daarna nooit meer de opwindende spanning van die eerste keer zou hebben, hoe vaak ik het ook opnieuw zou doen of meemaken.

Het net gestarte weekend met Suzanne kende verschillende van dit soort momenten. Nu weet ik ook wel dat ik niet echt voor het eerst met Suzanne speelde. Tijdens mijn drie bezoeken aan Steen had ik haar volledig naakt gezien en haar lichaam op allerlei manieren ge- en misbruikt. Maar het voelde wel als nieuw. Ik speelde voor het eerst op mijn manier met haar, gericht op grenzen opzoeken, uitdagen, verrassen en genot schenken en ervaren. Niet volgens een af te handelen opdrachtenlijstje losgaan en zonder de druk van de meestal afkeurende blik van Steen over mijn schouder.

Wat nog het meest bijdroeg aan het eerste-keer-gevoel, ik speelde met een andere Suzanne. De schuchtere, droevig kijkende en als een robot gehoorzamende slavin was nu een energieke, goedlachse, zelfstandige vrouw, die uit vrije wil op mijn schoot lag en niet omdat haar dat door wie dan ook was opgedragen. Haar billen bloot en klaar om te incasseren.

Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik de gebeurtenissen van dat weekend dus gelijk weer voor me en hoor ik de geluiden die ermee gepaard gingen. Het is lastig dat in woorden weer te geven, maar ik zal een poging wagen. Hopelijk brengt het iets over van wat Suzanne en ik dat weekend hebben ervaren en van wat het met ons deed.

Zodra ze zich over mijn schoot gelegd had, gleden mijn handen over haar billen. Ik wisselde steeds tussen zacht aaien, krachtig strelen en stevig kneden. Het maakte haar rustig. Haar onrustige ademhaling ging terug naar normaal en haar spieren ontspanden zich.
Ik stopte even voor een korte instructie.
“Vanaf nu praat je zo min mogelijk. Als je ‘oranje’ zegt, pauzeer ik en overleggen we even. Als je ‘rood’ zegt, stop ik met de training. Ik probeer zo met je te spelen dat je ‘rood’ nooit zult overwegen, maar een enkele keer wel in de buurt van ‘oranje’ komt.”

Suzanne knikte. Vanaf dat moment zwegen we en hervatte ik mijn strelingen. Tot ik ineens één harde klap uitdeelde op één bil. Haar ademhaling werd op hetzelfde moment dieper en ze spande onmiddellijk haar spieren. Strelen zorgde weer voor ontspanning.
Zo wisselde ik een tijdlang tussen strelen en slaan. Slaan op verschillende manieren en met verschillende intensiteit. De harde klap op één bil kwam zo nu en dan nog een keer voor, maar ook rond de twintig klappen zonder pauze, wat minder hard en afwisselend links en rechts. Of ongeveer tien keer stevig op één bil, met steeds een paar seconden tussenruimte. En zo waren er nog wat varianten. In ieder geval wist Suzanne nooit wat ik na een periode van strelen zou gaan doen en ook niet hoelang het zou duren voordat het strelen weer in slaan zou overgaan. Want ook dat was steeds wisselend.
Meetellen met het aantal slagen had ook geen zin, want bij de series stopte ik niet elke keer bij hetzelfde aantal. De ene keer bijvoorbeeld al na acht slagen, een andere keer misschien pas na twintig. Tijdens het slaan was er dus steeds de spanning hoeveel er nog zou volgen voordat ik weer ging strelen. Tijdens het strelen de spanning hoe lang het nog zou duren voordat ik weer zou gaan slaan.

Suzanne kon zich door deze aanpak minder goed wapenen tegen wat ik met haar deed dan bij Steen. Daar ging het altijd om het zo hard mogelijk toedienen van een vooraf vastgesteld aantal klappen op een vooraf vastgesteld deel van haar lichaam met een vooraf bekendgemaakt instrument. Mijn werkwijze zorgde ervoor dat haar ademhaling na een poosje niet meer rustiger werd als ik streelde.
Voor mij was dit het signaal om mijn streelterritorium uit te breiden. Ik liet mijn hand nu ook vlak onder haar billen tussen haar benen glijden. Ze reageerde daarop met het uit elkaar zetten van haar voeten, voor zover dat mogelijk was met haar iets omlaag geschoven werkbroek. Daardoor en omdat haar vochtproductie goed op gang was gekomen, gleden mijn vingers makkelijk tussen haar schaamlippen naar haar klitje en in haar kutje.
Elke keer dat mijn hand daar na een slagbeurt tot rust kwam, masseerde ik haar langer en intensiever voordat ik weer aan de kleur van haar billen verder werkte, maar ik zorgde ervoor dat ze niet klaarkwam. Pas toen dieprood de kleur was die op haar billen de boventoon voerde, liet ik haar gaan.

Ik gunde haar een kort moment om bij te komen, maar bleef intussen wel met haar lipjes en kutje spelen. Al snel dwong ik haar overeind en stond ik zelf ook op.
“Ga voor de stoel staan, buig voorover en steun met je handen op de zitting.”
In het snel en foutloos opvolgen van commando’s hoefde ik Suzanne niet te trainen. Dat had ze in haar Steentijd prima geleerd. Ze stond zelfs eerder klaar dan ik haar riem van de grond had opgeraapt. Ik nam de gesp en het andere uiteinde in één hand, wikkelde de dubbelgevouwen riem één keer om mijn hand en gaf haar vijf stevige slagen met de zo ontstane leren lus. Over beide billen, steeds met een verschillend aantal seconden tussenruimte.

Toen ze over mijn schoot lag had ze wel wat met haar billen gedraaid en wat gezucht bij het slaan. Bij de hardste klappen had ik ook een enkele keer een zacht ‘auwauw’ of iets dergelijks gehoord. Maar nu kwam bij elke slag een hard en welgemeend ‘AU’ uit haar mond rollen. Ik maakte het weer goed met intensieve acties van mijn hand tussen haar benen en hielp haar opnieuw op weg naar een orgasme.
“Blijf met één hand op de stoel steunen en maak jezelf verder klaar met je andere hand. Je krijgt nog vijf slagen met de riem voordat je mag klaarkomen. Op die vijfde slag móet je klaarkomen. Jij geeft aan wanneer ik de eerste klap moet uitdelen. Begrepen?”
Ze knikte en toen ik haar vingers bij de mijne voelde, trok ik mijn hand tussen haar benen vandaan, ging klaarstaan om haar de vijf slagen te geven en genoot van wat zich voor mijn ogen afspeelde.
Ze streelde zichzelf intensief, begon te hijgen en stond te trillen op haar benen. Ik dacht even dat ze klaarkwam en dat ze vergeten was de eerste klap te vragen. Ik bedacht me dat ik voor die situatie geen sancties in het vooruitzicht gesteld had. Ik moest maar iets verzinnen als ze inderdaad te vroeg kwam.

“Sla me”, riep ze plotseling, mijn gedachten onderbrekend.
Ik sloeg. Nu geen ‘AU’, waarschijnlijk doordat ze zich concentreerde op het beheersen van haar orgasme. Na drie tellen sloeg ik nog een keer en na vijf tellen de derde keer. Ik wachtte daarna wat langer. Slag vier kwam na vijftien tellen, vijf tellen nadat ze ‘toe nou, ik hou het niet meer’ had geroepen. Ze bleef die tekst herhalen, maar ik wachtte nog vijf seconden en sloeg toen met alle kracht die ik in mijn arm kon verzamelen. Het langgerekte ‘AUAUAU’ dat door het lege magazijn galmde was dit keer niet alleen van pijn. Ze zakte klaarkomend door haar knieën, gleed op haar zij en trok in een foetushouding samen.

Ook nu gunde ik haar rust. Kort, want het leek me niet verstandig haar lang op de kale betonnen vloer te laten liggen. Ik hielp haar overeind, trok haar slip en broek weer omhoog en zei: “Kom mee”.
Ik liep naar een ander deel van het magazijn, waar ik mijn koffer met spullen had neergezet. Daar blinddoekte ik haar en deed haar leren polsboeien om. De enkelboeien volgden met enige moeite, omdat ze boven haar werkschoenen maar net om haar benen pasten. Ook kreeg ze een bijpassende halsband om. Ik maakte het af door haar polsen achter haar rug aan elkaar te haken, tussen haar enkelboeien een kort kettinkje aan te brengen en een ketting met leren handvat aan haar halsband te bevestigen.
Ik merkte aan Suzannes nerveuze bewegingen en onrustige ademhaling dat ze het moeilijk had. Waarschijnlijk riep ik zo herinneringen op aan gebeurtenissen die ze het liefst zou vergeten, maar die waarschijnlijk altijd haar zouden blijven. Ik haalde mijn hand door haar haren en herinnerde haar eraan dat ze op de rem kon trappen.
“Dat wil ik niet. Dit hoort erbij. Ik wil er nu positieve ervaringen aan koppelen.”
De redenering was goed, maar wel rationeel. Aan mij de taak haar weer aan het voelen te krijgen door haar die positieve ervaringen aan te reiken.

Ik leidde haar voorzichtig naar mijn appartement, rekening houdend met het feit dat ze maar kleine stapjes kon nemen en niets kon zien. In mijn woonkamer liet ik haar knielen bij de bank en verbond ik het kettinkje tussen haar enkelboeien met de polsboeien.
In de keuken maakte ik een stapeltje tosti’s met salami, mozzarella, Italiaanse kruiden en een beetje tomatenketchup. Vervolgens ging ik bij Suzanne op de bank zitten en voerde haar in kleine stukjes een paar tosti’s, terwijl ik er zelf ook een paar wegwerkte. Het was heerlijk om haar zo bij me te hebben en te zien dat ze nu rustig was, ondanks blinddoek en boeien. Nadat ik haar ook nog wat had laten drinken, ruimde ik de boel op, waarna we terugliepen naar het magazijn. Ook nu weer voorzichtig, met kleine stapjes.

Ik leidde Suzanne naar de plek waar in vroeger jaren grote en zware onderdelen door een luik in de vloer naar boven getakeld werden. Het luik was inmiddels dicht gelast en op de begane grond was het afgedekt door een systeemplafond, maar de elektrische hijsinstallatie hing er nog en tijdens mijn voorbereiding had ik vastgesteld dat de katrol nog prima werkte en dat de hele installatie zich nog soepel over een rails kon verplaatsen. De veiligheidshekjes die aan twee kanten van het luik hadden gestaan waren verwijderd, maar de paaltjes waaraan ze ooit bevestigd waren, stonden nog op hun plek en boden voldoende mogelijkheden om Suzanne stevig vast te maken.

Ik maakte de ketting los van haar halsband, verwijderde ook het kettinkje tussen haar enkels, plaatste haar tussen twee paaltjes en begon haar daaraan vast te maken. Haar benen aan de onderkant, haar armen aan de bovenkant. Het was een tijd geleden dat ik een vrouw had vastgebonden, maar ik was het nog niet verleerd. Niet veel later stond ze met gespreide armen en benen tussen de paaltjes. Haar armen liepen vanaf de schouders iets schuin naar beneden. Al met al een houding die ze volgens mij wel een poosje kon volhouden.
Ik ging achter haar staan, trok haar lichaam tegen me aan en begon haar over haar kleren te strelen en te kneden. Eerst bleef ze met gespannen spieren staan, maar al gauw ontspande ze, leunde ze tegen mij aan en bewoog ze mee met mijn handen. Ze ging op ‘voelen’ over.

Hoe lang ik deze behandeling liet duren weet ik niet meer en ook van alles wat nog volgde weet ik niet hoeveel tijd ik eraan spendeerde. Dat interesseerde me op dat moment ook helemaal niet. Toen ik Suzanne uiteindelijk uitgeput in haar bed achterliet, bleek heel duidelijk dat ik mijn gevoel voor tijd kwijt was. Ik dacht dat het een uur of elf was, de klok beweerde dat het al ruim een uur zondag was.

Maar zover was het nog lang niet. Na een poosje kleding strelen stak ik aan beide kanten mijn handen in de korte mouwtjes van haar polo en trok de bandjes van haar beha naar beneden. Met een verbandschaartje knipte ik ze door, wat een prettige schrikreactie in haar lichaam teweegbracht. Mijn handen kropen vervolgens onder haar polo naar de sluiting van de beha. Die overwon ik zonder moeite, waarna ik het kledingstuk dat ze jaren niet had mogen dragen en dat in haar geval ook inderdaad overbodig leek, ruw onder de polo vandaan trok.
Ik trok haar weer strak tegen me aan, nu met mijn handen aan haar voorkant onder de polo. Ik behandelde haar borsten alsof ik nogal gestrest was en in iedere hand een stressballetje had. Haar tepels behandelde ik alsof het dopjes waren die je los en weer vast kunt draaien. Suzanne reageerde met geluiden die op een combinatie van genot en pijn duidden maar waarvan geen weergave in letters te geven is. Dat ze het kon waarderen voelde ik aan haar kontwerk, dat ze naar achteren duwde en uitnodigend over het kruis van mijn broek draaide.

Ineens liet ik haar los en ging op mijn knieën zitten. Ik knipte met de verbandschaar eerst de linker- en daarna de rechterbroekspijp open, vlak langs de zijnaden van de broek, tot vlak onder de broekband. De broek bleef dus keurig hangen. De zijkanten van haar slip waren wel gesneuveld en ik trok wat van de slip over was in één ruk weg.
Ik kon haar benen nu direct over haar huid strelen, wat ik een poosje vol overgave deed. Ik streelde ook de binnenkant van haar dijen, zo hoog als ik kon. Dat bleek door het ontbreken van een slipje tot vingerdiep in haar warme, vochtige kutje te zijn.
Nadat de meeste vingers even bij Suzanne binnen geweest waren, kwam ik overeind, ging voor haar staan en liet haar mijn vingers aflikken. De intensiteit waarmee ze dat deed, wekte bij mij het verlangen een ander deel van mijn lichaam in de buurt van haar mond te brengen, maar dat stond voor een later moment op de planning.

Ik droogde mijn handen aan haar polo en knipte toen aan beide zijden de broekband door. De stof viel tussen haar benen vandaan op de grond. De hoogste tijd om ook de polo te verwijderen. Ik knipte hem vanaf haar bilnaad recht naar boven open. Vervolgens knipte ik de mouwtjes over haar schouders kapot. Het overgebleven stukje stof voegde zich bij de restanten van broek, slip en beha. Het begon een prijzige avond te worden.

Op sokken, stoere schoenen, boeien, blinddoek en halsband na was Suzanne nu naakt. Ik zette een klem op beide tepels en ook op beide grote schaamlippen. Met een rijzweep gaf ik er tikjes op, eerst niet hard, maar wel zo dat ze het merkte. Vervolgens steeds iets harder, tot ik uiteindelijk de klem van haar linkertepel afsloeg, wat een felle schreeuw door het magazijn opleverde. Ik verwijderde de andere drie klemmen met de hand, voorzichtig. Toch ging alle keren een korte rilling van pijn door haar lijf. Ik probeerde de pijn te verzachten door drie vingers zo diep mogelijk in haar kutje te duwen en de bijbehorende duim rondjes te laten draaien over haar klit. De reacties van haar lichaam spoorden me aan om daarmee door te gaan, wat ik een poosje deed, maar niet zo dat ze er op klaar zou kunnen komen.

Ik veegde mijn vingers droog over haar buik, maakte haar polsen los van de paaltjes en bevestigde ze nu boven haar hoofd aan de haak van de hijsinstallatie. Ik liet de katrol heel langzaam draaien totdat Suzannes nog net met haar tenen de vloer kon raken. Haar lijf was strak gespannen. Het was prachtig om te zien.
Ik pakte een zware flogger en begon haar daarmee te slaan. De slagen landden overal op haar lijf. Het deed haar geen pijn, maar door het gewicht van de grote hoeveelheid strengen rekten steeds andere spieren bij het opvangen van een slag nog net iets verder uit dan de hijsinstallatie al gedaan had. Er kwamen dan ook geen pijnkreten, maar wel kreunde ze bij elke slag.
Ik verhoogde het effect en mijn plezier door de klemmen weer op haar tepels en schaamlippen te plaatsen, maar nu met aan elke klem een gewichtje. Elke slag die ik haar nu gaf zorgde naast het extra oprekken van de spieren ook voor het slingeren van de gewichtjes. Daardoor werd het kreunen na elke slag wat langer. Zeker toen ik op een gegeven moment een tweede en later nog een derde gewichtje aan elke klem hing. Toen ik tenslotte ook nog een vibrator diep in haar kut schoof kreunde ze continu, met alleen wat verschil in toonhoogte op het moment dat de flogger op haar neerdaalde en de gewichtjes weer begonnen te slingeren.

Natuurlijk was Suzanne veel te nat om de vibrator in haar kutje te kunnen houden. Het speeltje begon al snel weer uit haar te glijden. Ik duwde hem ruw terug.
“Ik heb toch niet gezegd dat je hem uit je mocht laten glijden?”, fluisterde ik in haar oor.
Ze schudde netjes nee, maar zei verder niets.
“Als ik hem nog een keer terug moet schuiven, krijg je vijf slagen met een cane op je billen, heb je dat begrepen?”
Ze knikte en bleef ook nu verder stil.
Het duurde niet lang voordat de vibrator op de grond viel. Even later liepen er vijf felle rode strepen over haar billen. Bij het zetten van elke streep had ze gekermd.
Voordat ik de vibrator weer ruw in haar duwde stimuleerde ik haar klit er uitgebreid mee. Dat zorgde voor een verhoging van de vochtproductie, wat er toe leidde dat de vibrator alweer op de grond lag voordat ik haar met de flogger had kunnen raken.
Het aantal rode strepen breidde uit naar tien en na klit stimuleren, terugduwen en weer uitglijden naar vijftien.
“Het lijkt wel alsof je het expres doet. Vind je die cane op je billen zo lekker?”, fluisterde ik terwijl ik de vibrator in een hogere stand tegen haar klit gedrukt hield.
“Ik probeer het echt”, zei ze, “maar hij is zo glad en ik ben zo nat.”
Ze kon een snik niet onderdrukken.
Ik pakte een schone zakdoek uit mijn broekzak, drapeerde die om de vibrator, duwde het geheel zo in haar kutje en draaide de vibrator een paar keer rond. Daarna trok ik hem weer uit haar, met de vochtig geworden zakdoek. Die gooide ik op de grond en ik schoof de vibrator weer bij Suzanne naar binnen. Het ging iets stroever dan daarvoor.

“Zo, nu moet het beter gaan. Als je hem nu toch nog laat vallen krijg je de vijf slagen aan de voorkant van je bovenbenen. Misschien stimuleert dat om beter je best te doen.”
Die benen bleven uiteraard niet gespaard, want na twee keer slaan met de flogger lag de vibrator alweer op het beton. Ik herhaalde de actie met de zakdoek en ik vertelde haar ondertussen dat de cane de volgende keer op haar borsten zou landen. We wisten allebei dat ze het niet zou kunnen voorkomen.

Toen het zover was verwijderde ik eerst alle gewichtjes en pakte toen, één voor één en heel voorzichtig, de klemmen van haar lijf. Na elke klem en de daaraan gekoppelde pijnkreet streelde ik de gehavende plek tot de pijn weggetrokken leek, voordat ik de volgende klem ter hand nam.
Toen ze klemvrij was sloeg ik vijf keer zonder al te veel kracht met de cane tegen de onderkant van haar borsten. Niet hard genoeg om haar pijn te doen. Er ontstonden ook geen rode strepen, maar ik wachtte steeds lang na een tik en ik zag aan haar reacties dat ze op tenminste één heel harde slag rekende. Na het vijfde tikje ontspande ze met een diepe zucht.

Ik knielde naast Suzanne, duwde van achteraf wijs- en middelvinger van één hand in haar kutje en liet die hand steeds sneller in en bijna, maar net niet helemaal uit haar glijden. Mijn andere hand zette de vibrator in de hoogste stand en duwde die strak tegen haar klit. Omdat er al veel voorbereidend werk gedaan was, leidde dit Suzanne heel snel tot vlakbij een orgasme. Haar hele lijf trilde en er schalden weer kreten door het magazijn, maar nu duidelijk niet van de pijn. Even overwoog ik om een poosje te stoppen en dan weer verder te gaan, maar ik realiseerde me hoe het afloopt met mensen die het onderste uit de kan willen halen. Ze had een orgasme zonder verdere hindernissen meer dan verdiend. Bovendien leek het me verstandig haar zo langzamerhand wat minder strak vast te zetten en haar armen omlaag te brengen. Ik ging dus door en voelde al snel haar kut rond mijn vingers samentrekken. Ik duwde nu met veel kracht vier vingers tegelijk zo diep mogelijk bij haar naar binnen en trok ze gelijk daarna weer helemaal uit haar. Een dikke straal helder vocht spoot over het beton.

Suzanne hing hijgend aan haar polsen. Haar voeten droegen haar niet meer. Ik ging achter haar staan, sloeg één arm om haar middel en trok haar strak tegen me aan. Met mijn andere hand bediende ik de hijsinstallatie. Ik liet haar armen langzaam zakken, maakte haar polsen los en deed haar blinddoek af. Vervolgens hield ik haar, met twee armen om haar middel geslagen, overeind totdat ze weer op haar eigen voeten steunde. Ik verslapte mijn greep langzaam, zodat ik haar kon opvangen als haar benen toch niet sterk genoeg bleken, maar ze had zichzelf weer onder controle en bleef keurig overeind.
Toen ik met één hand door haar haren streelde, zuchtte ze.
“Dat was wel een intense eerste les, Meester”..
“Dus jij denkt dat de les al afgelopen is?”, fluisterde ik in haar oor.
Ik voelde een siddering door haar lichaam gaan.
“Maar ik moet eigenlijk heel erg nodig plassen, Meester.”
Ik deed of ik haar niet hoorde, maar ging aan de slag met een lang touw. Ik maakte het vast aan de bovenkant van één van de paaltjes waar ook Suzannes enkels aan vastgemaakt waren. Daarna sloeg ik het touw om het andere paaltje en ging weer terug naar het eerste. Ik ging zo vijf keer heen en weer en liet de touwstukken elkaar kruisen. Toen ik voor de laatste keer de afstand tussen de twee paaltjes overbrugde, sloeg ik het touw een flink aantal keren om de strengen die al strak tussen de paaltjes zaten en maakte het eind stevig vast. Er zat nu een strakke bundel touw vlak voor Suzannes heupen.
Ik bracht haar armen achter haar rug bij elkaar, klikte de polsboeien aan elkaar en verbond ze met de haak van de hijsinstallatie. Ik liet de katrol weer langzaam opwinden en de hele hijsinstallatie een stukje naar voren rollen over de rail langs het plafond. Suzannes armen werden achter haar rug omhoog en naar voren getrokken, waardoor ze gedwongen diep voorover moest buigen over de bundel touw.
Ik pakte uit mijn koffer een emmertje met knijpers, trok het deksel eraf, gooide de knijpers los in de koffer en hield het emmertje tussen Suzannes benen.
“Plas maar”, zei ik.
“Dat lukt zo toch niet”, reageerde ze op een toon die het midden hield tussen boos en verongelijkt.
“Als je echt nodig moet, kun je in elke houding plassen”, wierp ik tegen.
Ik streelde met het topje van een wijsvinger vlak achter haar klitje. Het duurde nog even voordat ze zich gewonnen gaf, maar uiteindelijk plaste ze het kleine emmertje grotendeels vol.

Na dit intermezzo ging ik voor haar staan en haalde mijn pik tevoorschijn. Hij was uiteraard keihard en stond strak schuin omhoog. Bevelen geven was niet nodig. Suzanne opende haar mond al voordat ik mijn eikel bij haar lippen bracht en pijpte me vervolgens zo intens dat ik veel eerder in de buurt van klaarkomen kwam dan mijn bedoeling was. Ik trok me uit haar terug, ging achter haar staan en deed een condoom om. Ik genoot nog even van het vrije zicht op haar kutje dat de houding waarin ik haar gezet had me bood, greep toen haar heupen en stootte in één keer de volle lengte van mijn pik bij haar naar binnen.
Daarna onderzocht ik hard stotend of ik misschien toch nog iets dieper kon komen en werd nog geiler dan ik al was door het dierlijke gegrom dat Suzanne liet horen. Tot ze ineens ‘oranje’ zei.
Ik ging uit haar en vroeg wat er was.
“Het spijt me meester, maar mijn schouders houden dit niet langer vol.”
Ik zorgde ervoor dat haar armen weer omlaag kwamen en dat ze rechtop kon staan. Ik maakte haar los van de hijsinstallatie en haakte haar polsen aan haar halsband, onder haar kin. Vervolgens ging ik weer achter haar staan, sloeg mijn armen zo om haar heen dat ik haar borsten goed kon kneden en wilde mijn lul weer in haar brengen.
“Dank u wel, meester”, zei ze, “maar ik heb nog even een vraag. Toen u mijn strafmeester was mocht ik uw zaad in mijn buik ontvangen. Waarom mag dat nu niet?”
Net als in de brief, wist ze me nu ook weer haarscherp, maar vriendelijk op mijn fouten te wijzen.
“Dat ik toen geen condoom gebruikte was onvergeeflijk en ik schaam me er nog steeds voor, Suzanne.”
“Heeft u er iets naars aan overgehouden?”
“Gelukkig niet.”
“Ik ook niet. Heeft u daarna nog onveilige seks gehad?”
“Nee, zeker niet.”
“Ik heb sindsdien helemaal geen seks gehad. Vindt u het goed om deze trainingen zonder condoom te doen?”
“Je bent de sub die iedere meester zich zou wensen”, zei ik en trok het condoom van mijn pik.

Door het gesprekje was mijn erectie zich aan het terugtrekken. Ik streelde mezelf weer hard en pakte ondertussen de magic wand die achter me op de grond lag. Ik sloeg één arm om haar borsten, bracht mijn pik weer diep in haar en zette met de andere arm om haar heen de magic wand op har klit, in de lage stand. Na twee harde stoten was het dierlijke gegrom terug. Dat werd nog dierlijker toen de magic wand in z’n hoge stand ging en stopte pas toen ik haar volgespoten had en zij door die gebeurtenis het laatste zetje naar weer een orgasme had gekregen.

Suzannes lichaam was nu zo slap, dat ze in elkaar zou zakken als ik haar losliet. Zonder haar dus los te laten draaide ik naar haar voorkant, maakte met één hand haar polsen los van haar halsband en legde haar handen op mijn schouders.
“Steun op mijn schouders”, zei ik.
Ze knikte.

Ik zakte langzaam door mijn knieën, Suzanne boog mee voorover en ik voelde haar zwaar op me leunen. Ik bevrijdde haar snel van haar enkelboeien, kwam weer overeind, nam haar in mijn armen en droeg haar naar haar slaapkamer. Daar legde ik haar voorzichtig op haar bed, trok het dekbed over haar heen en streelde nog even door haar haren.
“Rust maar lekker uit, meisje, morgen om twaalf uur brunch bij mij, oké?”
Ze knikte sloom en leek behoorlijk afwezig, maar toen ik al bij de deur was, hoorde ik
“Meester, wilt u niet nog even blijven?”
“Waarom, meisje?”
“Ik zou het heel fijn vinden als u me nog een keer zo wilt neuken als toen bij Steen. Dat ik voorover lig met kussens onder mijn buik en dat u ook naakt bent. Dat ik uw blote lijf bovenop me voel terwijl u hard in me stoot, dat was toen echt fijn. Als ik u weer hard kan krijgen, wilt u dat dan doen?”

Ik zei niets, trok snel mijn kleren uit en kroop bij haar onder het dekbed. Zij zakte naar beneden en gaf mijn verslapte lul met haar mond en vingers een behandeling die zelfs een man die met impotentie worstelt een stevige erectie zou geven. Ze had er wat mij betreft nog heel lang mee door mogen gaan, maar toen ze me hard genoeg vond gooide ze het dekbed van ons af en ging klaar liggen in de houding die ze beschreven had.
Ik dook op en in haar en gaf haar wat ze verlangde. Ik probeerde mijn hand naar haar klit te bewegen, maar staakte die poging toen ze mijn pols pakte met een gefluisterd ‘kan echt niet meer’. Overigens ging ze ook door het ruwe, diepe neuken alweer aardig op weg naar klaarkomen, maar het was duidelijk dat het voor haar geen doel meer was en dat ze het door neuken alleen ook niet meer zou bereiken. Mij lukte dat wel, vooral dankzij haar stimulerende bekkenbewegingen.
Ik bleef nog een paar minuten op haar liggen, tot ik voelde hoe ik verslapte en langzaam uit haar gleed. Ik klom van het bed, dekte de al half slapende Suzanne toe en ging zeer voldaan naar mijn eigen appartement.

De brunch begon later dan afgesproken. Suzanne had zich verslapen en kwam zich verontschuldigend om kwart over twaalf op blote voeten binnenrennen. Verder droeg ze alleen een kort T-shirtje en een slip, waardoor sporen van de vorige avond zichtbaar waren op haar bovenbenen. Haar haren waren nog niet in de buurt van een kam of borstel geweest.
We begroetten elkaar zoals elke zondagochtend met een vluchtige kus op een wang.
“Sorry, sorry, sorry”, zei ze gejaagd, “vind je het erg als ik zo aan tafel kom? Ik wil wel eerst douchen en aankleden, maar dat is jammer van je scrambled eggs.”
“Rustig maar, dametje, ik vind het niet erg, je bent zo ook een plaatje.”
Ze wierp me een glimlach toe, ging aan tafel zitten en at haar standaard zondagse brunch. Eerst een glas jus d’orange, dan een versgebakken bruine pistolet met een flinke schep scrambled egg en twee plakjes gebakken ontbijtspek. Daarna een kop zwarte koffie met een eveneens net gebakken croissant met bosbessenjam.
Toch was er een groot verschil met andere zondagen. Praatte ze anders honderduit over wat ze de afgelopen week allemaal gedaan en beleefd had, nu kwam er geen woord over haar lippen en leek ze helemaal in haar eigen gedachten op te gaan.
Ik gunde haar die rust, want ik had eerlijk gezegd zelf ook nog voldoende om over na te denken. Suzanne kon in haar brief wel schrijven dat we buiten de trainingen om net zo met elkaar zouden blijven omgaan als daarvoor, maar ik vroeg me af of dat na de vorige avond nog wel mogelijk zou zijn.

Terwijl ik een tweede kop koffie voor ons beiden maakte, doorbrak ik de stilte.
“Komt het door gisteravond dat je zo stil bent?”
“Ik weet het niet. Ik ben nog niet goed wakker. Ik denk het wel eigenlijk.”
“Wil je er wat over zeggen?”
“Mag dat ook een andere keer?”
“Natuurlijk. Behalve als er iets is dat je dwarszit, dan wil ik graag dat je er nu over praat.”

Volgens Suzanne was dat niet het geval, de hele setting had haar overweldigd en geëmotioneerd en ze wist nog niet hoe ze die gevoelens moest verwoorden. Daar lieten we het bij en we dronken de tweede kop koffie ook in stilte. Maar toen Suzanne haar lege mok op tafel zette, werd duidelijk dat haar toch iets dwarszat.
“Waarom deed je gisteren eigenlijk niets met mijn kontgaatje? Was dat nog vanwege die eerste keer bij Steen?”
En weer raakte ze feilloos een punt waarvoor ik me schaamde, waarmee ik in de fout gegaan was. Ik knikte bevestigend..
“Heb je daarom ook dat setje buttpluggen voor me achtergehouden?”, vroeg ze, nog wat extra zout in de wond strooiend.
Ik had me niet gerealiseerd dat jonge meiden werkelijk alles met elkaar bespreken. Ik knikte opnieuw bevestigend. Ze zei dat ze het op zich wel lief vond dat ik dat gedaan had toen ze net bij Steen weg was, maar dat het zoals ze nu in het leven stond misschien wat te beschermend was.
Ik liep naar de kast waar ik het setje had opgeborgen, pakte het en gaf het aan Suzanne, die het openmaakte en met rode wangen naar de zes pluggen keek. De eerste vijf waren doorzichtige siliconenpluggen met een ring aan de onderkant, om het speeltje weer makkelijk te kunnen verwijderen. Ze werden steeds een beetje dikker en een stukje langer. De zesde en grootste was zwart en opblaasbaar.
“Passen die echt in mijn kontje?”, zei Suzanne met afgrijzen in haar stem.
“Als je het met beleid doet zeker”, zei ik, “of je het fijn vindt is wat anders. Je moet het gewoon maar eens voorzichtig proberen en ze eerst met wat glijmiddel insmeren.”

Suzanne pakte de opblaasvariant uit het doosje, pompte drie keer, schrok van wat ze zag, liet hem weer leeglopen en legde hem snel terug in het doosje.
“Wil jij me erbij helpen?”
“Natuurlijk. Zullen we dat volgend weekend doen, in les twee?”
“Mag het ook vandaag?”
Ik keek haar verbaasd aan.
“Anders zit ik er de hele week tegenaan te hikken”, zei ze op onnodig verontschuldigende toon.
“Oké, dat begrijp ik. Ik moet aan het eind van de middag en vanavond naar een uitvoering van de muziekschool, met een buffet voor de sponsors vooraf, maar als we het nu gelijk doen, hebben we nog tijd genoeg.”

Ik pakte het doosje pluggen van tafel, nam één van haar polsen in mijn andere hand en trok haar mee naar mijn badkamer, waar ze de dag daarvoor haar intrigerende brief had achtergelaten. Ik trok haar T-shirt en slip uit, kleedde mezelf uit tot op mijn boxer en zette haar onder lekker warm water. Ik waste haar haren en zeepte haar lijf uitgebreid in, spoelde het sop weer van haar af en droogde haar lijf en haren met een zacht badlaken. Vervolgens droeg ik haar naar haar eigen slaapkamer en fluisterde onderweg dat ‘oranje’ en ‘rood’ natuurlijk ook nu golden.

Ik legde haar op bed en masseerde haar uitgebreid met een lekker ruikende olie. Eerst haar achterkant en daarna de voorzijde. Ik sloeg maar een klein stukje van haar lijf over: haar gezicht en het gedeelte tussen haar benen, van het begin van haar gleufje tot voorbij haar kontgaatje. Na deze behandeling leek ze volkomen ontspannen, op de grens van in slaap vallen. Ik verliet de slaapkamer even om wat spullen uit het magazijn te pakken.

Teruggekomen draaide ik haar lichaam een kwartslag, zodat ze dwars over het bed kwam te liggen, met haar billen op de zijrand van het bed. Haar voeten zette ik voorlopig even op de grond. Ik deed haar pols- en enkelboeien om en maakte de polsboeien vast aan de poten van het bed aan dezelfde kant als waar haar billen lagen. Ik trok haar armen daarbij zo wijd en strak mogelijk.
Ik deed touwen aan haar enkelboeien, trok haar benen omhoog en naar achteren en maakte ze zo wijd en strak mogelijk vast aan de poten aan de andere zijkant van het bed. Ze lag zo al schitterend open, maar om het zicht op en de toegang tot haar kutje en kontje nog verder te perfectioneren, deed ik touwen om haar benen, net boven de knieën en maakte die zo strak mogelijk vast aan de hekwerkjes aan hoofd- respectievelijk voeteneind van het bed.

Ik knielde bij haar billen naast het bed en begon het deel van haar lichaam dat ik bij het masseren had overgeslagen langdurig te onderzoeken en te bewerken met mijn lippen en mijn tong. Tot er een orgasme op volgde.
Terwijl Suzanne nog lag na te hijgen, begon ik haar kontje met massageolie te bewerken. Na een poosje gleed een geoliede vinger voorzichtig naar binnen, en even later een tweede.
“Probeer je kontje niet aan te spannen”, zei ik, omdat ik wat verzet voelde bij het binnendringen van mijn vingers. Het lukte haar maar gedeeltelijk.
Toen de twee vingers, na een paar keer opnieuw oliën steeds gemakkelijke in en uit haar gleden, pakte ik de kleinste plug, smeerde hem, zichtbaar voor Suzanne, in met een ruime hoeveelheid massageolie en duwde hem voorzichtig bij haar binnen. Het leverde gekreun op, maar geen tekenen van pijn. Na pakweg tien seconden trok ik hem even voorzichtig weer naar buiten en duwde hem toen iets minder voorzichtig weer naar binnen.
Na drie keer ging ik over naar plug twee en herhaalde de acties van plug één. Na plug twee hetzelfde met plug drie, vier en vijf. Met dien verstande dat ik vanaf plug vier een rustig trillende magic wand losjes op haar klit liet rusten. Het steeds luidere gekreun bij het inbrengen en uittrekken van de pluggen vermengde zich met het zuchten dat door de behandeling van haar klit werd opgewekt.

Toen uiteindelijk de opblaasbare plug aan de beurt was, keek Suzanne zo angstig, dat het me beter leek niet gelijk tot het uiterste te gaan. Tot zover was het allemaal uitstekend verlopen en het zou zonde zijn het bereikte resultaat teniet te doen door met die laatste plug over haar grenzen te gaan. Ik duwde hem dus in haar kutje en pompte hem een klein beetje op, om weer naar buiten glijden te voorkomen. Ik trok mijn boxer uit, oliede mijn harde pik en duwde hem voorzichtig een klein stukje in Suzannes kontje. Tot mijn genoegen zag ik de angst in haar ogen verdwijnen, waardoor ik me vrij voelde langzaam heen en weer schuivend steeds dieper te gaan, tot uiteindelijk mijn hele pik door haar kontje was opgenomen. De magic wand hervatte zijn heilzame werk op haar klitje, zo nu en dan pompte ik de plug in haar kutje een beetje groter en mijn lul schoof nu over zijn volle lengte heen en weer in haar kontje.
De mengeling van gekreun en geil zuchten keerde terug en ging op het moment dat ik de magic wand in de hoogste stand zette over in het dierlijke gegrom dat ik ook de vorige avond had gehoord. Vlak daarna kwam ze klaar en ik volgde haar op de voet.

Ik trok mezelf langzaam uit haar terug, liet de plug na leeglopen uit haar kutje glijden en maakte haar snel, maar voorzichtig los. Ik hielp haar weer goed op het bed te gaan liggen en dekte haar toe.
“Rust maar lekker uit, meisje, ik ga zo naar die sponsoravond. Ik denk dat we elkaar pas morgen weer zien. Ik zal ’s avonds voor je koken. Praten we dan verder over het weekend, oké?”
Ze knikte afwezig en sloot haar ogen.

De uitvoering van de muziekschool was erg leuk. Ik ben altijd weer verbaasd als ik zie en hoor welk niveau gedreven docenten met kinderen en jongeren weten te bereiken. Het voorafgaande buffet voor de sponsors was gezellig en prima van kwaliteit. Het was dan ook verzorgd door de één van de betere restaurants in de omgeving, tevens sponsor van de muziekschool. Toch verlieten mijn gedachten tijdens de netwerkgesprekken en de verschillende optredens regelmatig het theater. Ze keerden terug naar het magazijn en de slaapkamer van Suzanne om de vele bijzondere momenten van het weekend opnieuw te beleven en om allerlei geile spelsituaties voor volgende sessies te bedenken.

De uitvoering was niet echt laat afgelopen, maar door een hapje en een drankje na afloop liep het toch al tegen half twaalf voordat ik thuiskwam. Ik besloot verstandig te zijn en gelijk naar bed te gaan. Als je op maandag al met slaaptekort begint kan een werkweek lang duren.
Net toen ik het licht uit wilde doen, meldde mijn telefoon de ontvangst van een berichtje. Het bleek van Suzanne.
“Ik HOEF niet bij jou te slapen. MAG het wel?”
Er stroomde een warm gevoel door mijn lijf en ik voelde een paar tranen opwellen. Ik veegde ze gauw weg en tikte een reactie.
“Dat MAG, altijd!”
“Dresscode?”

Ik moest even nadenken.
“Geboortekostuum, halsband.”

Binnen een halve minuut kwam ze de kamer binnen. Naakt en met de halsband om. Ze hield de bijbehorende ketting in een bundeltje in haar hand.
“Ik wist niet of ik die ook mee moest brengen.”
Ik pakte hem van haar over, legde hem op mijn nachtkastje en sloeg het dekbed open aan de lege kant van het bed. Susanne kroop er gauw in en kwam heerlijk met haar rug tegen mijn buik liggen. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar nog strakker tegen me aan.
“Het was sowieso maar een grapje, meisje. Je mag hier slapen zoals je wilt, naakt, in een pyjama, in je winterjas met een muts op, of hoe dan ook. Als je maar lekker bij me bent.”
Terwijl ik het zei, had ze haar handen tussen haar billen en mijn boxer geduwd.
“Mag ik je onder de stof strelen?”, vroeg ze.
“Als je subje bent en ik Meester, dan moet je dingen eerst vragen. Maar nu zijn we gewoon Susanne en Sander. Dan mag je doen wat je wilt doen, als ik het niet prettig vindt, dan zeg ik het wel. Andersom hetzelfde natuurlijk.”
Haar handen vonden hun weg en streelden mijn ballen en pik, zacht maar doelgericht. Ik beantwoordde haar liefkozingen met wat kusjes in haar nek en zacht strelen van haar borsten en tepels.
“Mag ik ………, o nee, dat hoeft niet.”, fluisterde ze.
Ze kwam overeind, gooide het dekbed van ons af, trok mijn boxer uit, ging over me heen zitten en liet haar kutje over mijn harde pik glijden. Ze begon me te berijden.

Ik liet haar natuurlijk begaan, bleef haar borsten strelen en kneden en genoot met volle teugen. Van het geile gevoel dat haar warme kutje mijn lul gaf en van de prachtige manier waarop haar lichaam voor mijn ogen bewoog.
Ze steunde met één hand op mijn borst en streelde met haar andere hand tussen haar benen, waarbij ze zo nu en dan ook mijn pik aanraakte. Soms gleden zelfs een paar vingers met mijn pik mee naar binnen en streelde ze me in haar kutje.

Suzanne zat licht voorover gebogen en keek me strak aan. In een opwelling pakte ik de ketting van het nachtkastje, klikte die aan haar halsband en trok haar langzaam naar me toe. Even bewoog ze mee, maar ineens greep ze de ketting vast, zodat ik haar niet verder voorover kon trekken. Ze maakte hem los van haar halsband, deed daarna de halsband af en stopte met bewegen.
“Ik wil het ook, hoor”, zei ze hijgend, met horten en stoten, “maar niet gedwongen, niet als subje. Ik doe dit als Suzanne, een vrije en gelukkige vrouw, omdat ík het wil.”
Toen boog ze zich verder voorover en voor het eerst raakten onze lippen elkaar en begonnen onze tongen met elkaar te spelen, afwisselend in haar en mijn mond.
Haar onderlichaam begon weer te bewegen, één van haar handen werd weer actief tussen haar benen, ze voerde het tempo steeds iets op en na een aantal minuten kwamen we beiden klaar, waarna ze van me afrolde. Maar het kussen ging nog lang door, innig in elkaar gestrengeld, waarbij we elkaar veel en langdurig in de ogen keken. We spraken de woorden niet hardop, maar onze ogen zeiden ze keer op keer.

Ik realiseerde me op dat moment dat elkaar op de mond kussen en onze tongen met elkaar laten spelen misschien wel het meest intieme lichamelijke contact is dat je met elkaar kunt hebben. Intiemer dan alles wat we dat weekend al gedaan hadden. Dat kon je nog wel rubriceren onder ‘verdiende straf uitdelen’ of ‘begeleiding bij zoeken naar seksuele identiteit’, waarna beide spelers naar hun eigen leven terugkeerden en happy single verder leefden.
Maar door het tongen en door de woorden die onze ogen de ander toewierpen, stapten we samen over een grens, naar een leven waarin meer ‘samen’ thuishoorde en minder ‘afzonderlijk’. Een grens waarover je niet zomaar kunt terugstappen.
Waar deze gezamenlijke stap toe zou leiden? Ik had geen flauw idee en ik wilde er ook op dat moment, samen kussend in bed, niet over nadenken. Waarschijnlijk gold voor Suzanne hetzelfde. We wilden van elkaar genieten, wat we nog een tijd en in diverse houdingen deden. Als gevolg daarvan zou de maandagochtend zwaar worden, heel zwaar. Maar dat kon ons niets, maar dan ook helemaal niets schelen.

©Subadoration, december 2016

naar het vorige hoofdstuk/verhaal

naar het volgende hoofdstuk/verhaal

SubAdoration
Bevlogen lid

Bericht Nummer: 81
Aangemeld: 06-2006