Voor Haar - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Maar hij ging verder met zijn verhaal.
“Laat ik vooropstellen dat mijn moeder van me hield en het beste met me voor had. Ze was een warme vrouw die alles voor me over had. Er ook altijd voor me was. Maar ze was bijzonder uitgesproken in haar opvattingen. Ik kon en mocht niets doen zonder dat ze er van wist en liefst nog bij was.
Ze volgde mijn school en de resultaten die ik behaalde. Uiteraard, dat doet iedere moeder. Maar zij zat er altijd bij als ik huiswerk maakte. Altijd. Las alles mee. Ze heeft eens me plotseling onderbroken bij biologie, het boek gepakt, een eind vooruit gelezen en er toen met een boos gezicht een heel stuk uitgescheurd. Daar schrok ik verschrikkelijk van maar ze verzekerde me dat ik er niet over overhoord zou worden en er ook niets meer over zou horen. En dat kwam ook zo uit.
Na school moest ik altijd thuis komen en er rustige hobbies op na houden. Als ik een tijdschrift las wilde ze eerst kijken welke plaatjes er in stonden. Naar de televisie mocht ik alleen kijken als zij er bij was. En bijvoorbeeld niet naar de videoclips waar mijn klasgenoten het altijd over hadden. Met al die lekkere meiden. Toen ik haar vroeg wat die jongens daarmee bedoelden heeft ze een heel lang gesprek met me gehad dat vooral ging over eerbied. Voor vrouwen moet je eerbied hebben. Ik kreeg zelfs een karton met die tekst boven mijn bed.
Over bed gesproken: ik moest altijd slapen met de deur open, voldoende licht aan en mijn handen niet onder het dekbed. Heel lang had ik geen idee waarom dat laatste was.
Maar op zich was dat allemaal nog niet zo erg. Ik vond het wel fijn eigenlijk. Het gaf me zekerheid en een gevoel van warmte.
Maar één ding vond ik niet leuk. Helemaal niet leuk. Mijn moeder vond dat jongetjes niet zo preuts moesten zijn en ook niets te verbergen hadden. Niet alleen waste ze me altijd en controleerde ook alle plekjes of ze wel schoon waren, maar ze zag er ook helemaal geen been in me uit te kleden op verschrikkelijke momenten en op een afschuwelijke wijze. Rustig midden in de kamer met alle lichten aan. Ik heb menig buurmeisje naar binnen zien kijken. Of op het strand. Een zwembroek voor mij was niet nodig. Daar begon ze pas mee toen ik een jaar of dertien, veertien was en mensen haar er op aanspraken.
Ze kleedde me ook rustig uit als er anderen bij waren. Volwassenen, maar ook andere kinderen. Ook meisjes van mijn leeftijd, uit de straat, uit mijn klas. En dan schaamde ik me zo verschrikkelijk als die naar mijn piemel staarden en er om moesten giechelen.
Ik ben eens met de fiets gevallen en in een modderplas terecht gekomen. Voor straf mocht ik een week geen kleren aan als ik thuis was. Maar ik moest wel de deur open doen als er werd aangebeld. De eerste keer deed ik open en zag Ariane. Ik kon wel door de grond zakken. Ik was een beetje verliefd op Ariane maar durfde haar nauwelijks aan te kijken. En nu stond ik bloot voor haar! Ik zal nooit haar glimlach vergeten en de manier waarop haar ogen naar beneden dwaalden en bleven rusten op dat ene dat ik zo graag voor haar verborgen had gehouden. Ze keek er lang naar, heel lang. En tot mijn grote schande schrompelde mijn piemel steeds verder in elkaar. Dat vond ze erg grappig.
Ze zei: ”Anneke zei al dat ze je in je blootje had gezien maar ik geloofde het niet. Ga zelf kijken dan, zei ze. Nou, hoe kan ik dat beter doen dan zo? Ik zie je vaak naar me kijken en ik dacht: ik moet dan maar eens kijken of het wat is. Maar het is niet veel zie ik wel.” En ze deed nog een stap naar voren en keek nog eens wat beter.
Ik was het liefst in een gat in de grond verdwenen.
Maar het ergste was wel dat Ariane die week nog wel acht keer terug kwam. De laatste keer zelfs met wat vriendinnetjes. Mijn moeder legde ze geen strobreed in de weg, ja leek het haast wel aan te moedigen. Daar stond ik, terwijl vijf meisjes vrijuit en zonder haast naar me keken. Giechelden, fluisterden en wezen. Ik voelde me verschrikkelijk klein, voelde me niets in vergelijking met hen. Ik heb die meisjes nooit meer durven aankijken. Vooral vanwege dat wijzen en omdat ik steeds het woordje 'klein' kon verstaan.
Maar Ariane, dat was een ander verhaal. Ik vond het verschrikkelijk wat ze gedaan had, vond het verschrikkelijk dat ze me zo bekeken had. Ik schaamde me helemaal kapot. Maar tegelijk voelde ik me alleen maar meer tot haar aangetrokken. Ik wilde bij haar zijn, dan zou het goed komen. Dat wist ik gewoon zeker. Ze is een jaar later verhuisd anders weet ik nog niet wat er zou zijn gebeurd.
Trouwens, over vriendinnetjes gesproken, toen ik kleiner was speelde ik veel met meisjes. Mijn moeder moedigde dat aan. Ze vond het ook nooit erg als die doktertje met me speelden. Uiteraard moest ik dan wel de patiënt zijn. En dan mochten die meisjes overal aan zitten hoor!
Maar de aller-allerergste gebeurtenis was wel die keer dat ze bij me op bed kwam zitten en begon over 'masturberen'. Ik zei dat ik niet wist wat dat was en dat was ook zo. Maar zij zei dat het toch tijd werd om daarover te praten want ze had harde plekken in mijn lakens aangetroffen. Ik schaamde me erg daarvoor.
Die dag vertelde ze me niet alleen wat het was maar ze deed het ook bij mij voor. Ik schaamde me wel zo verschrikkelijk omdat ik een jongen was en jongens dus dat soort dingen doen. Ik wist zeker dat meisjes dat nooit zouden doen. Tegelijk was het ook onbeschrijfelijk lekker maar ze vertelde erbij dat het heel erg verkeerd is als jongens dat zelf doen. Dat is iets wat ze later aan hun vrouw moeten vragen, of eerder aan hun vriendin, mits de verkering serieus is. Zij had het nu één keer gedaan om het mij duidelijk te maken, maar ze zou het niet weer doen want dat was niet goed. En ze heeft het ook nooit weer gedaan, wat ik heel erg jammer vond want ze had iets wakker gemaakt en dat was er nu wel.... Natuurlijk beloofde ik dat ik niet aan mijn piemel zou zitten maar dat was wel heel moeilijk. Een paar keer heb ik haar vertrouwen wel beschaamd....”
Hij zweeg weer even. Nam rustig de tijd om wat van zijn water te drinken.
Tja, ik heb alle woorden al gehad. Geschokt, verbijsterd, flabbergasted. Ik ben door mijn woorden heen. Maar ik had met open mond zitten luisteren.
Wat moet je nou van zo'n opvoeding zeggen? Onconventioneel, dat zeker. Niet gemakkelijk voor het kind? Dat gold eigenlijk alleen die blootheid, voor de rest overheerste de liefde en geborgenheid. En dan nog. Er is voor een jongetje niets erger dat dan iemand (iemand, laat staan een meisje, laat staan een bekend meisje, laat staan een meisje dat hij mooi vindt) zijn piemeltje ziet. Dat wist zijn moeder vast ook wel. Toch beschouwde ze het als wezenlijk voor haar opvoeding dat hij moest leren niet zo preuts te zijn. Het is de vraag of dat op die manier moet, maar dat is een andere discussie. In elk geval deed ze het waarschijnlijk met de beste bedoelingen en met het oog op de toekomst. Niet voor eigen genoegen of zo. Dat zeker niet en dat is een wezenlijk aspect.
Bovendien leek Wim er niet onder te lijden. Ja, toen vond hij het vreselijk, maar nu keek hij er volgens mij zeer ontspannen op terug. En het was een perfecte voorbereiding op zijn huidige leven. Beslist.
Maar er was nog een ander aspect aan het verhaal. De kriebels in mijn buik waren alleen nog maar sterker geworden. Ik schrok daar behoorlijk van maar moest al snel concluderen dat het niet ging om dat jongetje. Gelukkig maar, want dan zou ik mijn collega's toestemming geven zich net zo lang op mijn geest uit te leven als nodig is om dat soort gedachten weer kwijt te raken. Nee, na diep nadenken en analyseren kwam ik tot de conclusie dat het ging om de gevoelens van een volwassene bij zo'n situatie.
Laat me dat uitleggen. Je kunt door je vriendin in beschamende situaties gebracht worden en dat als uiterst opwindend ervaren. Ik heb er niet echt ervaring mee maar er wel kennis van. Maar als je het in getallen uitdrukt dan leidt die schaamte en die opwinding misschien tot een acht op de schaal van tien. Voor mijn part een negen. Helemaal niet slecht. Zeer opwindend. Maar de gedachte van zo'n jongetje dat zijn vriendinnetje naar zich moet laten kijken scoort misschien wel tachtig of achthonderd! Niet op dat moment, absoluut niet op dat moment, maar later, als volwassene, in zijn hoofd. Dat je daar als dat jongetje moet staan, met de kennis van nu en het schaamtegevoel van toen. Dat je je dat moet laten welgevallen. Vernedering is dan nog een onbeduidend woord. Het is veel erger. En dus opwindender.
Dus voor zover ik zijn situatie met Lisa al opwindend vond was dit overdonderend opwindend. En dat voelde zelfs met mijn redelijk ontwikkelde normbesef en ondanks het feit dat mijn eerste reactie er één van verontwaardiging was geweest niet als fout. Want ik keek niet naar dat jongetje en vond dat opwindend. Nee, ik keek naar mezelf als dat jongetje en de schaamte die je dan als dat jongetje zou voelen verandert in opwinding als je je dat inbeeldt als volwassene. Ingewikkeld, moeilijk te bevatten, maar legitiem.
Ik had nog nooit geleefd besefte ik. Er zouden een paar dingen enorm moeten veranderen. Gáán veranderen.
Wim had rustig zitten wachten tot hij zag dat ik mijn gedachten weer wat op een rij had. Ik zette nog een vinkje bij een andere eigenschap die ik al bij hem had vermoed: empatisch vermogen. Zeer veel zelfs.
Hij glimlachte even naar me en ging verder.
“Zo ging het zo lang ik thuis woonde. Ik raakte er ook wel wat aan gewend hoor op den duur.
Op mijn achttiende verjaardag kreeg ik mijn allergrootste cadeau ooit. Toen ik thuis kwam zat mijn moeder in de kamer met een meisje te praten. Zo te zien al een hele poos want de pot thee was leeg en het pak koekjes ook. Ze keken beiden op en moeder wachtte geduldig tot het meisje me uitgebreid had bekeken. Mijn gezicht, mijn lijf, alles. Tenslotte keek ze me lange tijd indringend aan tot ik uiteindelijk mijn ogen neersloeg.
“Erik, dit is Lisa. Ze wordt over vier weken zestien, woont op vijf minuten fietsen, en ik heb besloten dat zij jouw vriendin wordt. Je wordt te groot voor mij, dat is niet meer goed. Lisa zal je vanaf nu gaan leiden. Ze zal op je passen en je alles leren waarvan ze denkt dat dat goed voor je is. Gehoorzaam haar in alles want wat Lisa doet is goed. Kom met je vragen en je gedachten en je twijfels niet meer bij mij maar meld het haar. Wat ik nog moet weten hoor ik wel van haar. Vanaf nu zul je haar elke dag zien, ze zal hier ook vaak slapen. Wees een lieve jongen voor haar want dat zij op je wil passen is een grote eer. Dit is mijn cadeau voor je achttiende verjaardag. Je hebt het verdiend want je bent altijd een lieve en gehoorzame jongen geweest. Lisa zal al haar tijd en aandacht aan je besteden want over twee jaar, als zij achttien wordt, zal ze jou tot man nemen.”
Al die tijd boorden de donkerbruine ogen van Lisa zich in de mijne. Ze knipperde niet één keer en registreerde al mijn gezichtsuitdrukkingen, al mijn verwarring, al mijn vragen.
Toen mijn moeder klaar was stond Lisa op en liep naar me toe. Ik had nog nooit zo'n prachtig meisje gezien. De gratie waarmee ze liep, de kracht die uit heel haar houding sprak, de doelbewustheid van haar tred. Onwillekeurig kromp ik wat in elkaar onder haar nadering.
Toen ze vlak voor me stond tilde ze met één vinger mijn kin op, wachtte tot ik haar probeerde aan te kijken en zei: “En wat zeg je daarop, Erik?”
Haar stem was welluidend, krachtig, licht ironisch, empatisch en sensueel tegelijk. Al kende ik de meeste woorden daarvan toen nog niet, maar ik kan nog altijd glashelder die ene eerste zin horen. Die korte zin die het begin betekende van de rest van mijn leven. Die zin, waarin besloten was dat ze me tot zich nam. Die zin waarin ik al kon horen dat ik haar zou moeten gehoorzamen, voor mijn eigen bestwil. Maar ook die zin waarin ik hoorde dat ik geborgen was en dat het goed zou komen.
Ze drukte met de vingers van haar rechterhand lichtjes op mijn schouder en als vanzelf ging ik door de knieën. Ze legde de hand op mijn achterhoofd en hield die daar lang, totdat ze uiteindelijk weer ging zitten en met de gratie van een nimf haar benen over elkaar sloeg.
Al die eerste avond controleerde Lisa mijn kleding toen ik naar bed ging, lette op hoe ik douchte en waste alle plekjes waarvan mijn moeder altijd zegt dat jongens die niet goed wassen. Toen ik uiteindelijk naakt voor haar op mijn bed lag - het was zomer dus had ik geen laken om onder te liggen - raakte ze heel even het slurfje voorhuid aan mijn piemel aan en fluisterde toen zachtjes in mijn oor: “Je bent inderdaad een lieve jongen. Wij gaan een fijne tijd hebben samen.”
Ik durfde haar niet eens na te kijken toen ze mijn kamer uitliep want misschien had ik anders wel naar haar billen gekeken en ik wilde toch niet dat ze dat zou zien en me nu al geen lieve jongen meer zou vinden.
Maar mijn eerste straf kwam toch al snel. Drie dagen later om precies te zijn. Ik kwam de kamer in en ze stond gelijk op.
“Ik heb een klacht over jou gekregen. Van een meisje in je klas. Die zegt dat je naar haar borsten hebt zitten staren. Zelfs toen ze tegen je praatte. Wat denk je wel, Erik, dat vrouwen er zijn om te bekijken? En wat dacht je wel niet toen je naar die borsten keek? Ga me niet vertellen dat je ze wel eens zou willen aanraken!”
Ik wist meteen welk meisje dat was. Hennie. En eigenlijk had ik in eerste instantie alleen maar naar de tekst op haar shirt gekeken. Maar toen drong ineens door wat daar onder zat, al wist ik eigenlijk niet eens precies hoe dat eruit zag. Ik had het niet expres gedaan, het gebeurde gewoon.
Ik kon geen woord uitbrengen.
“Kleed je maar uit.” zei ze streng. Ze klonk ook een beetje teleurgesteld vond ik. Ik schaamde me voor wat ik had gedaan.
Ik deed wat ze zei. Ik hoorde mijn moeder in de keuken rommelen en een paar keer keek ik hoopvol die kant op maar ze liet zich niet zien.
Toen ik naakt was zei ze: “Buk je, met je handen plat op tafel. Omdat het de eerste keer is zal ik je alleen met mijn hand slaan. Wees daar maar blij om.”
Nou, als ik om de pijn die ik daarna de lijden kreeg blij moest zijn wilde ik liever niet weten hoe het anders gevoeld zou hebben. Ze gaf me er ik weet niet hoeveel, op beide billen, en ze sloeg hard, heel hard.
En toen ze zag dat m'n piemel daarvan hard geworden was sloeg ze me daar ook op. “Je bent een stoute jongen.” zei ze.
De rest van de dag mocht ik geen kleren meer aan want ze wilde zien hoe het met mijn billen ging.”
Weer zweeg hij even en daardoor merkte ik dat ik met een pijnlijk kloppende erectie zat. Allerlei emoties vlogen door me heen maar voor mij was de opmerkelijkste gewaarwording dat ik jaloers was. Stinkend jaloers zelfs. En ik begreep er niks van. Ik had hier nog nooit van gehoord, ik had er zelfs nog nooit over gefantaseerd, maar ik merkte, ja vóelde hoe heerlijk ik het zou vinden om bij zo'n vrouw te horen. Ik had er kippenvel van. En op die leeftijd twee jaar jonger en dan zo door haar in bezit genomen worden.... Niet te bevatten.
Maar hij ging alweer verder.
“In de twee jaren die volgden voedde ze me op conform haar opvattingen. Die verschilden niet veel van die van mijn moeder, maar zij voegde er in elk geval één belangrijk aspect aan toe. Sex. Onbekend voor mij maar ondanks haar leeftijd maar al te bekend voor haar.
In eerste instantie speelde ze alleen met mijn lijf. Ze kon uren aan me friemelen en de ene keer mocht ik er niet hard van worden en de andere keer moest ik het juist wel. Het kwam niet vaak voor dat ze me liet komen en het duurde even voor ik in de gaten had dat ze dat expres deed. Dat was iets dat ik heel erg moest verdienen zei ze toen ik haar er naar vroeg.
Erger was dat ze graag mijn kont binnendrong. Met haar vingers maar ook wel met andere, grotere dingen. Ze beleefde veel genoegen aan mijn gekreun bij het binnendringen, maar nog veel meer aan mijn gekerm als ze mij sodomiseerde. Haar grijns kon dan iets sardonisch hebben, waar ze meestal alleen glimlachte als ze met me bezig was.
Ik denk dat ik al wel een jaar van haar was toen ze voor het eerst iets uittrok en mij opdroeg haar genot te verschaffen. Ik moest maar eens wat terugdoen zei ze, dat werd tijd. Wel, die keer en nog heel lang daarna gebruikte ze me geblinddoekt en voelde en rook en proefde ik haar alleen. Ik moest het voorrecht verdienen haar te zien, al zou het nog heel lang duren voordat ik haar helemaal zag. Maar ik zal nooit het moment vergeten dat ik haar voor het eerst gedeeltelijk ontkleed zag. Haar blanke gave huid. De spieren daaronder. De levenskracht die ervan af straalde. Die dag zag ik ook haar borsten en mijn mond viel open over zoveel schoonheid. Ik kon het gewoon niet begrijpen. Wat viel ik daarbij in het niet. Wat zag ze eigenlijk in mij?
Tenslotte kwam de Dag. Haar achttiende verjaardag.
De ceremonie waarin ze mij tot haar eigendom nam was bijzonder en vol emoties. Ze had alles tot in de puntjes geregeld, ik hoefde er alleen maar te zijn.
Toen het moment daar was moest ik me melden in een hotel. Ik noemde mijn naam en het meisje achter de balie keek me even belangstellend aan en glimlachte. “Ja, uw komst was aangekondigd. Komt u maar mee.” En ze ging me voor door heel wat gangen tot we uiteindelijk bij een kamertje kwamen waarin ik Fleur en Annelieke, twee vriendinnen van Lisa, zag zitten. Die stonden gelijk op en droegen mij op mij uit te kleden. Natuurlijk vond ik dat genant zo bij die drie prachtig geklede vrouwen (de receptioniste bleef belangstellend kijken) maar wat had ik voor keus?
Fleur knoopte mij een vlinderdas om mijn penis, zo achter mijn ballen langs. Ze trok nog een paar keer aan mijn penis maar vond die uiteindelijk hard genoeg en ze deed daarna ook nog een cockriem achter de vlinderdas langs, zodat die erectie voorlopig niet zou verdwijnen.
Daarna kreeg ik van alle drie een tikje op mijn billen en toen deed Annelieke de deur open.
Wat ik zag was een ruimte vol vrouwen. Jong en oud. Bekend en mij volslagen onbekend. En allemaal keken ze naar mij.
Voor in de ruimte zat Lisa bij een tafel. In een prachtige witte jurk. Ze zag er zo adembenemend uit, werkelijk niet te geloven zo mooi.
Toen ik naar voren liep zaten vrijwel alle vrouwen en meisjes die er bij konden aan me. Velen grepen ook mijn zwabberende penis. Ik vond het niet eens erg, zo gefascineerd was ik door de verschijning van Lisa. Maar het hield wel een beetje op.
Toen ik bij haar was knielde ik en kuste haar voeten, zoals dat hoort.
“Kniel maar naast me.” zei ze.
En dat deed ik, naast haar stoel. Dolgelukkig was ik.
En mijn moeder, mijn moeder had ik nog nooit zo trots gezien.
En daar, voor het oog van al die vrouwen en meisjes zwoer ik haar eeuwige gehoorzaamheid. Ik beloofde kostwinner te zijn en heel mijn salaris aan haar af te zullen dragen. Ook tekende ik papieren waarmee ik mijn bezittingen aan haar overdroeg, zowel die van nu als die ik wellicht nog zou krijgen. Ik beloofde al het huishoudelijke werk te zullen doen evenals natuurlijk alle klussen in en om het huis. Maar het belangrijkste was dat ik beloofde Lisa in alles zou dienen, gevraagd zowel als ongevraagd. Haar welzijn zou mijn allerbelangrijkste zorg, ja zelfs mijn allerbelangrijkste doel in het leven zijn. En tenslotte droeg ik mijn lichaam aan haar over en smeekte haar het te gebruiken zoals haar dat juist zou lijken of plezieren.
Na dat laatste barstte het applaus los en was ik van Haar. Helemaal van Haar.
Ze ging voor me staan en drukte mijn gezicht tegen zich aan, zoals ze dat wel vaker deed. Zo mocht ik dan haar geur ruiken, een grote beloning. Ik huilde als een klein kind.”
En dat deed hij nu ook, nu hij eraan terug dacht.
Ik ging achter hem staan en legde mijn hand op zijn schouder. Hij leek het niet te merken maar werd er wel kalmer van. Ik wachtte tot het kon en haalde toen wat zakdoekjes en een vers glaasje water.
Hij heeft er die avond niet verder over gesproken. Ik had een onrustige nacht en nog vele onrustige nachten daarna. Er was iets in mij wakker geworden dat niet meer te temmen was, maar eigenlijk wist ik ook niet of ik dat wel wilde.
Het gesprek vlotte die avond niet meer echt maar dat lag vooral aan mij. Aan mijn afwezigheid om precies te zijn. Maar Wim hield de conversatie keurig gaande, al was ik blij toen hij op zijn vaste tijd aankondigde dat hij weg moest.
Hoewel: niet alleen blij. Ik stelde mij voor waar hij heen ging. Fantaseerde over wat hem te wachten stond wellicht. Ik heb die avond flink gemasturbeerd. Eigenlijk doe ik dat wel vaker, ook sinds ik een vriendin heb. Martha verwent me wat dat betreft, eigenlijk niet alleen wat dat betreft trouwens, en toch doe ik het. Maar die avond ging het met me op de loop. Totaal.
Op de volgende eerste dinsdag van de maand stond niet Wim maar Lisa voor de deur. Ik wist niet wat ik zag en moest het ook even verwerken want ze zag er adembenemend uit. Stijlvol, strak, vrouwelijk, fantasieopwekkend. De superlatieven buitelden over elkaar heen. Ik stond haar vast al een hele tijd op te nemen toen ik merkte hoe ze MIJ opnam. Ogen die me taxeerden, nee, doorgrondden.
Maar ze wachtte geen verdere uitnodiging af en liep naar binnen. De kamerdeur stond nog open en ze zat al in de beste stoel voor ik zelfs maar adem had gehaald om te zeggen dat ze wel mocht gaan zitten.
Maar eigenlijk nog voordat ze zat had ik al genoeg om over na te denken. Haar kleding zat bij nader inzien zo strak, was zo dun en zo weinig verhullend dat het wel een zeer bewuste keus moest zijn geweest. Een vrouw heeft niet zo maar zoiets aan. O ja, ze zeggen wel dat ze zich er mooi mee willen voelen maar elke vrouw en zeker Lisa kent het effect van dergelijke kleding op een man. Die ziet geen vrouw die zich mooi wil voelen. Die ziet een begeerlijk lijf waarbij hij zich van alles voorstelt. En om het helemaal af te maken: ook dát weet die vrouw maar al te goed.
Dus was er maar één conclusie mogelijk: ze probeerde me te verleiden of wilde toch tenminste wel eens zien hoe ik daar op zou reageren. Waarom? Ik kon er slechts naar raden. Misschien zou het nog duidelijk worden. Soms moet een mens geduld oefenen.
Toen ze eenmaal zat en ik er gericht op begon te letten zag ik alle klassieke signalen. De lippen iets van elkaar, vochtig vanwege het geregelde likken. Veel knipperen met de ogen, waarin ze volgens mij zelfs Belladonna had gedruppeld want haar pupillen leken wel theeschotels. De knieën niet over maar naast elkaar, maar wel netjes bijeen natuurlijk. Soms heeft zo'n studie menswetenschappen nog wel praktisch nut hoor.
Aan haar conversatie was het allemaal niet te merken.
Ze stak direct van wal: “Ik heb je juist beoordeeld. Je omgang met Wim stemt me tevreden. Je bent een luisterend oor, oordeelt niet en biedt hem een mooie uitlaatklep.”
Terugkijkend is dit symptomatisch voor Lisa natuurlijk. Belangrijk is niet dat ik het goed deed. Belangrijk is dat zij me goed heeft ingeschat. Mijn prestatie is normaal, die van haar is bepalend. En het idiote is dat ze het zo weet te brengen dat je er niet eens pissig van wordt. Ze is niet die Hyacinth van de tv, het is gewoon een kwestie van natuurlijk gedrag. Zo is ze nu eenmaal en je pikt dat. Niet in de laatste plaats omdat ze het zo verkoopt dat je je niet eens afvraagt of er ook andere zienswijzen mogelijk zijn. Imponerend is ze, dat zeker, maar niet intimiderend. Althans niet voor mij. Althans toen nog net niet. Dacht ik toch.
Maar op dat moment benam ze me al wel steeds meer de adem. Toch slaagde ik er volgens mij nog in de kalme evenwichtige man te spelen.
“Ik ben blij dat je dat vindt, Lisa. Mag ik eigenlijk Lisa zeggen? Mooi. Welkom in mijn huis trouwens. Het huis waarin ik met jouw man heel wat aangename avondjes heb doorgebracht.”
“Hij is niet mijn man en dat weet je. Hij is mijn eigendom.”
“Ben je daar trots op?”
Ze keek me een hele poos aan.
“Ik neem aan dat je met die standaard therapeutenvraag niet bedoelt dat ik er trots op ben zo'n eigendom te hebben. Dan zou je me wel erg teleurstellen. Maar ja, op hem zelf ben ik wel trots. Hij is een hele lieve man, doet alles wat hij maar kan om het mij naar de zin te maken. En het maakt hem gelukkig ook nog, dus wat wil je nog meer? Vertel me eens hoe geschokt je was van dit alles.”
Shit.
“Nou, om eerlijk te zijn erg geschokt. Ik had er nooit in deze vorm van gehoord en was verbijsterd dat hij zich zo liet behandelen.”
“En hoe geil ben je nu?”
Welja. Ze draaide er niet bepaald omheen.
“Geil? Wat brengt je......”
“Lul niet, Erik, en geef me antwoord. Het komt uit al je poriën. Je hebt zitten kwijlen bij delen van het verhaal. Ik weet zelfs zeker dat je hebt hebt zitten afrukken. Je bent jaloers op Wim.”
“Wat denk je eigenlijk wel.....”
“Toe Erik, verpest mijn tijd niet en beledig mijn intelligentie nog minder. Hou daar mee op! Geef me antwoord!”
“..........”
“Ook niet gaan pruilen nu. Voor de draad er mee!”
En ik deed het nog ook.
“Ik eeeh, ik, het windt me mateloos op, Lisa.”
Ze keek me heel erg lang en heel indringend aan. “Dat is genoeg voor nu, daar komen we nog op terug.”
“Nou, maar ik zou.....”
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
