| Gepost op vrijdag 14 november 2008 - 12:38 pm: | 
|
|
Is dit het laatste taboe?
Een dag als alle andere
Wat voor weer zou het zijn in Den Haag
Wisselvallig met telkens een bui
Wat voor weer is het daar nou vandaag
Is het weer voor een vest of een trui
Is er regen vandaag
Waait de wind met een vlaag
Alle voetgangers weg van het Spui
En duikt iedereen diep in zijn kraag
Wat voor weer zou het zijn in Den Haag
Je zit in de gang als ik thuiskom. Zoals het hoort. Naakt, geknield, afwachtend. Gezicht niet naar de deur, maar naar opzij. Stil, niet wiebelen, niet bewegen.
Ik kan je zien vanaf de straat. Je zou doodgaan als je wist dat dat kan, maar je weet het niet. Iemand moet ook weten hoe het zit maar dan ís het te zien. Je moet via de ruit van de kamerdeur naar de spiegel aan het eind van de gang kijken. Dan zie je het. Niet scherp, maar duidelijk genoeg. En dus kan ik zien dat je klaar bent.
Ik zie dat je de rijzweep presenteert. Dat betekent dat je stout bent geweest en mij smeekt om straf zodat je weer vrij van zonden bent.
Ik ben benieuwd wat het is. Deze mogelijkheid hebben we nog niet zo lang geleden ingevoerd en je hebt er nog niet eerder gebruik van gemaakt.
Ik open de deur en ga naar binnen. Ik weet dat je zit te trillen van verwachting maar ik ga niet naar je toe. Ik zet mijn tas weg, leg mijn sleutels op het kastje en doe mijn jas uit. Daarna loop ik naar het toilet en doe een plas. Deur open, natuurlijk.
Met mijn penis nog uit de broek bungelend loop ik naar je toe.
“Schoonlikken.”
Terwijl je dat met de nodige afkeer gehoorzaam doet zie ik dat je tepels hard als spijkers zijn. Geil zonder toestemming, geen geringe zonde.
Als ik het wel welletjes vind trek ik mijzelf uit je mond en loop naar de keuken. De radio laat Conny Stuart horen. “Wat voor weer zou het zijn in Den Haag?” Het is een mooi lied. Venijnig bedoeld maar o zo weemoedig. Een grote paradox. Ik heb het altijd al een wonderlijk maar mooi lied gevonden, maar nu ik de BDSM ken zie ik een prachtige parallel. Je hebt lief maar bent hard. Je wordt bemind maar krijgt slaag.
Het geldt zelfs ook anders. Soms kom ik thuis en voel ik me als Markies De Sade himself en smoort mijn hardheid in jouw tranen. Soms wil ik eigenlijk alleen maar met je vrijen en fokt je rebellie me op tot barbaarse hoogten. Wie speelt er eigenlijk met wie? Jij speelt met mij, ik speel met jou, maar eigenlijk speelt het lot met ons samen.
De kranten liggen keurig gerangschikt op de tafel, al zie ik dat de tweede dubbel gevouwen is. Het blijft maar doorgaan die misstappen van je. Je kontje gaat nog zeer doen.
Als ik de kranten heb doorgebladerd ga ik naar boven om me om te kleden. Hoewel, het is vooral uitkleden. Alleen een ruim t-shirt en een makkelijke korte broek blijft over.
Eigenlijk is het jammer dat je tegenwoordig naakt moet zijn als ik thuis ben. Wat heb je er aan moeten wennen dat ik je uitkleedde, elke keer als ik daar zin in had. Waar vrouwen normaliter niet veel moeite hebben met het tonen van hun lichaam, heb jij dat wel. Nou ja, niet zoals in een normaal huwelijk, dat je naakt bent waar je man bij is of een plasje doet met de deur open. Nee, voor jou zit het in mijn blik. Mijn keurende blik als ik een kledingstuk verwijder en er een stukje blote jou te voorschijn komt. Mijn ronduit vorsende blik als er intieme stukjes van je worden onthuld. Mijn alles doordringende blik als ik je broekje uittrek en je kutje beoordeel. Is het netjes geschoren? Is het fris gewassen? Ben je nat zonder toestemming? Heb je merktekens van mijn straffen goed behandeld?
Niet alleen kijken natuurlijk. Beoordelen. Betasten. Bevoelen. Openen. Binnendringen. In bezit nemen. Het is mijn kutje heb ik je al direct gezegd. Het is niet meer van jou. Je mag het dragen, je moet het verzorgen, maar van jou is het niet meer.
Eerst vond je dat vreemd. Een beetje lachwekkend eigenlijk. Stom misschien zelfs. Maar al snel begreep je de bedoeling ervan, de diepere lading. En het maakte je trots. En blij. En geil niet te vergeten.
Maar ja, die genoegens moet ik me ontzeggen. Daar zijn natuurlijk andere voor in de plaats gekomen. Ik kan altijd van je lekkere lijf genieten. Ik kan altijd overal bij. Ik kan je nemen als en zodra ik wil. Ik kan je huid straffen als en zodra ik dat wil. Heerlijk. Voor mij. Maar net zo goed voor jou ook, want ik weet dat je ervan geniet. Elke minuut, elke seconde.
Een paar snelle stappen en ik ben weer beneden.
“Kom met me mee naar boven, subje. Of moet ik deze keer sletje zeggen? Ik kan je van hier ruiken.”
Je weet wel beter dan te antwoorden en komt moeizaam overeind, het zweepje nog steeds op de handen. Ik steek mijn hand tussen je benen. Drijfnat. Nu al.
“Loop voor me uit.”
Natuurlijk wil ik genieten van de aanblik van je rode, gezwollen kut, die bij jou altijd zo goed zichtbaar is van achteren. En van je nu nog gave billen, die ik ga slaan. Ik heb al wel het nodige voor je in petto.
Je draait wel erg met je kont vind ik. Je daagt me uit. Niet slim van je, want van uitdagen word ik harder, directer. Je hebt er vast een bedoeling mee, dat weet ik zeker. Misschien probeer je me geil te maken, dat ik me op je stort, klaarkom en daarna niet zo nodig meer hoef. O wat vergis je je in mijn vastberadenheid jou te geven wat je nodig hebt. Maar niet alleen wat je nodig hebt. Natuurlijk weet je dat je het nodig hebt, je hebt me immers zelf je onvolkomenheden opgesomd en om correctie gesmeekt.
Maar het meest amusante nog is dat je de consequenties vreest maar tegelijk ook nooit zou willen afwijzen. Het is zo kinderlijk eenvoudig, telkens als je protesteert, telkens als je smeekt, telkens als je er onderuit probeert te komen. Even aan je kutje voelen is genoeg. Is het daar nog nat dan is de rest toneelspel, protest voor de tribune. Alsjeblieft, ga door. Ook al klinkt het als: stop, alsjeblieft.
O, en ik weet dat je dat haat. Die dubbelheid. Geen pijn willen en er toch naar verlangen. Smeken om genade en tegelijk bidden dat die niet gegeven wordt. O, je vindt het verschrikkelijk. Je wilt helemaal geen subje zijn. Je wilt niet geil worden van een pak op je kont. Je wilt gewoon liefde, gewoon zoals iedereen. Waarom kan dat bij jou niet? Waarom moet jij eerst lijden?
Natuurlijk weet je dat dat je latere genot verviervoudigt. Maar waar een man dan zou zeggen: oke, dat snap ik, dus doe ik dat, zegt een vrouw: dat kan wel zo zijn maar dat wil ik niet zo. Hahaha, en waar ik dat vroeger irritant vond bevind ik me nu in de zeer aangename positie dat ik gewoon kan zeggen: fijn dat je dat niet wilt, maar je bent van mij. Je bent MIJN subje en je doet wat ik leuk vind.
O, en ik weet dat je dat ook haat. Dat ik je zo vreselijk begrijp. Dat ik je blik even makkelijk kan lezen als je lijf. Dat ik weet dat je worstelt en dat het me nog niets kan schelen ook. Dat je niet meer bent dan een gebruiksvoorwerp. Mijn wandelende kutje, te penetreren als en wanneer ik wil. Je bent er uitsluitend voor mijn genot. En dat DAT je geiler maakt dan wat ook, daarover ben je nog het allerkwaadst. Heerlijk.
Op onze slaapkamer zet ik je vast aan het bed. Handen op het bed, maar gespreid door een bevestiging aan de poten. Gebukt, je benen uit elkaar door een spreidstang, op hun plaats gehouden door touwen die je tussen bed en muur vastzetten.
“Verder! Benen uit elkaar. Hoe kan ik je kut keuren als je zo staat?”
Je kont komt zo mogelijk nog verder omhoog. Meer kun je je onmogelijk aanbieden.
Ik heb geen vingers nodig om te weten hoe nat je bent.
Ik doe net of ik in je valletje trap en laat mijn broek zakken. Ik druk je billen weer naar beneden. Je hoeft me niet hard te maken, dat ben ik al en ik stoot in één keer naar binnen. Je lijf siddert, je borsten schudden en in je hoofd zie ik een lichte triomf.
Natuurlijk verdoe ik geen tijd met voorspel. Ik neem je zoals je bent, nat en gewillig. Ik grijp je heupen en stoot stevig, in een tempo dat snel zal leiden tot een orgasme.
Maar zo ver komt het natuurlijk niet. Als ik merk dat je je hoofd laat hangen en mijn stoten ontvangt als het teefje dat je bent, als het teefje dat mijn stoten in haar kutje voelt en verwelkomt, als het teefje dat zich tot een snel orgasme laat neuken, trek ik mij in één keer terug.
“Schoonlikken.”
Opnieuw moet je dat doen, nu moet je reinigen van je eigen sappen, waarvan ik weet dat je er niet dol op bent. En ik weet dat je kutje nakrampt, van het zo plotseling beroofde genot.
Maar de pret is voorbij. Het is tijd voor duidelijkheid, voor opbiechten, voor straf, maar ook voor verlossing.
“Vertel me maar eens waar dat zweepje voor was.”
Je zwijgt. Deels uit schaamte, deels omdat je je weer moet herstellen, terughalen uit de hemel waarheen mijn lul je zo even nog voerde. Je eerste orgasme bereik je altijd al snel en ik wil wedden dat je er bijna was. Niet dat je je daardoor ooit laat stoppen, je gaat gewoon door en het genot neemt alleen nog maar toe. Het grootste aantal orgasmes dat ik ooit heb geteld was zeven. Misschien heb je er vroeger wel eens meer gehad, als zeventienjarige van hormonen overlopende sloerie. Want een sloerie was je toen, dat heb je me zelf verteld.
Maar ikzelf heb er zeven gezien. Ik had je toen weken opgegeild en je mocht niet komen. Je liep er bijna wijdbeens van, zo gevoelig was je kutje. Meermalen per dag smeekte je me om een orgasme maar telkens deed ik of ik doof voor je was. Ik hield je strak in de gaten, want ik wist dat het niet denkbeeldig zou zijn dat je de straf voor lief zou nemen en zou vingeren. En in de staat waarin je verkeerde zou je vast maar even nodig gehad hebben. Maar goed, toen ik je uiteindelijk na achttien dagen op het bed bond, in een houding die vergelijkbaar is met die bij een gynaecoloog, en je favoriete speeltjes pakte begon je gewoon te huilen van de opgekropte spanning. Natuurlijk heb ik je nog meer dan anderhalf uur geplaagd. Een beetje strelen langs randjes en kantjes. Je lipjes kriebelen. Bijna bij je clitje in de buurt komen, maar niet helemaal. Met mijn vinger, met de vibrator in de laagste stand. Een eindje naar binnen en dan gauw er weer uit. Haha, op het laatst lag je met je kont opgetild om maar zo dicht mogelijk bij mijn handen in de buurt te zijn.
Die daarop natuurlijk gewoon een beetje hoger en verder en onbereikbaarder gingen. Wel, en toen IK het zat begon te worden nam ik je Tarzan en schoof die in de hoogste stand bij je naar binnen. Natuurlijk zorgde ik ervoor dat het kleinere piemeltje met je clitje speelde. En daar ging je. Het was haast griezelig. Klaarkomen, weer opladen, heftiger klaarkomen, nog eens opladen, nog heftiger klaarkomen, enzovoorts. Ik vond het eigenlijk echt eng. Ik vroeg me af waar dit eindigde. Sexueel genot ligt dicht bij pijn en sommige mensen zien eruit alsof het erg zeer doet. Jij ook op dat moment. Rimpels, een vertrokken gezicht, hevige spasmen.
Maar gelukkig kwam je zelf tot een afbouw en uiteindelijk tot bedaren. Je lag hevig te trillen, was totaal bezweet en haast een beetje van de wereld. Ik heb je losgemaakt, van het bed gepakt en je gebaad. En daarna heb ik je op bed in mijn armen genomen en vervolgens nog uren genoten van je slaap, van je ademhaling, van je rust, van de geur van je lichaam.
“Ik heb ernstig gezondigd vandaag. Nu ik van jou steeds naakt moet zijn bestaat natuurlijk de kans dat iemand mij eens ziet. Vandaag gebeurde dat. Voor zover ik weet was dat de eerste keer, maar nu het hek van de dam is komen er vast meer keren.”
Ze hoeft van mij niet eerbiedig of of wat dan ook te praten hoor. Gewone, duidelijke taal, daar hou ik van. Zolang ze maar weet wie de zweep draagt.
“Wat gebeurde er?”
“Ik was in de keuken, waar de zon op scheen, dus van buitenaf is dan alles zichtbaar. In de spiegeling van de magnetron zag ik dat de buurman over de schutting naar me keek.”
“Wat is daar zo erg aan?”
“Daaraan niets. Maar ik ben daarna een show voor hem gaan geven. Ik heb veel gebukt, wijdbeens op de tafel gezeten met één voet op de stoel, ja ik heb zelfs aan mijn kutje gepeuterd, alsof er een pluisje in terecht gekomen was of zoiets. Hij blee€h> €h> ð,@ €V@ èh> h> @ h> ijn opwinding maar zitten. Wat deed het met jou?”
“Ik was verschrikkelijk geil. Vandaar ook dat ik dit soort dingen deed en durfde. Nog even en ik was zelf gaan vingeren, ook al mag dat niet van jou. Mijn kutje lekte gewoon.”
Ik ben zowel verbijsterd als trots. Wat denkt ze wel niet? Een buurman op de camping verleiden is één. Die zie je toch nooit meer terug. Maar de buurman waar je naast woont? Die man heeft nu het spoor geroken. Je kunt er maar donder op zeggen dat hij vanaf nu op elk onbewaakt moment boven de schutting staat te kwijlen. En dan weet hij nog niet eens dat het geen incident was, maar dat je altijd naakt bent in huis. Ik weet dat, de buurman weet dat, maar ook jij moet dat weten. En dus kan het niet anders of je geilt erop je te laten zien aan hem. Waar gaat dit met jou nog heen?
“Wat gebeurde er dan?”
“Hij werd betrapt. Door zijn vrouw denk ik. Ik hoorde een vrouwenstem schreeuwen en hij was ineens verdwenen. Ik zou wel eens willen weten hoe HIJ gestraft wordt.”
“Nogmaals, let jij maar op jezelf. Wil je me er nog meer over vertellen? Of over iets anders vandaag?”
Iets in de toon van mijn stem moet je gewaarschuwd hebben. Je buigt je hoofd devoot.
“Geil zonder toestemming, twee keer vandaag. Zelfs overwogen te vingeren, tegen mijn verbod. De krant verkeerd gevouwen. Twee keer vergeten dank je wel te zeggen toen je mijn penis mocht likken.En als klap op de vuurpijl onze zeer gerespecteerde buurman een beetje lopen opgeilen. Je kut aan hem laten zien. Heb je enig idee hoe diep je in de ellende zit?”
“Heel erg, Marc. Ik wacht je straf af.”
“Je weet tenminste nog hoe het hoort. Ik moet echt eens even denken.”
En terwijl ik met je schaamlipjes friemel begin ik te mijmeren.
Ik vraag me wel eens af hoe het andersom zou zijn. Ja, op mijn zwakkere momenten dan. En dan niet zozeer hoe ik zou lijden, maar hoe jij zou zijn. Zou je strenger zijn dan ik? Harder? Meedogenlozer? Maar ook creatiever? Zou je nog meer lol hebben dan ik nu? En waarin dan vooral? In mijn afzien? In jouw genoegen? Zou je genieten van mijn lijf? Ermee spelen, gewoon omdat je dat leuk vindt? Zou je me erge dingen laten doen of hele erge? Hoe ver zou je gaan in het verzetten van mijn grenspaaltjes, in het oprekken van mijn incasseringsvermogen? Verder dan ik? Veel verder?
Wat zegt dat over jou en mij? Natuurlijk zou ik willen weten hoe het is om hulpeloos overgeleverd te liggen aan de invallen van een ander. De spanning, maar vooral de opwinding. Het zou me veel zeggen over hoever ik met jou kan gaan. Ik weet eigenlijk niet hoever ik wel WIL gaan, want je bent een taaie. Keihard voor jezelf. Ik heb je pijn zien wegbijten die IK niet zou kunnen verdragen. En je keek me strak aan en gaf geen kik. Strak? Hooghartig is misschien een beter woord. En ik maak me sterk dat je inmiddels weet dat ik jouw moed maar moeilijk kan bestraffen. Je rebellie, mja, dat lukt me aardig. Maar o die moed van jou.
Maar het zou me ook zoveel zeggen over jou, over hoe je bent. Als passief subje moet je afwachten en verdragen, maar als Domme moet je er staan. Dan moet je actief zijn, pro-actief zoals dat tegenwoordig met een dom woord heet. Je moet de leiding hebben en houden. Je moet het spel produceren en regisseren. Jij hebt de kwast in de hand en het subje is het doek. Schilder jij niet, dan gebeurt er niks. Schilder je verkeerd, dan is het doek bedorven.
En dat is natuurlijk het leuke eraan, maar hoe zou jij daar mee omgaan? Het is moeilijk me dat in te beelden als ik je zo voor me zie. Naakt, open, ogen neergeslagen. Je lijkt wel een offerlam. Het vuurtje brandt er alleen niet onder. Een loeiend vuur brandt er in. En het is dat wat je zo'n lekker ding maakt.
Mijn handen beginnen als vanzelf hun dans op jouw billen. Hoewel jij pijn kunt hebben kunnen jouw billen, meer in het bijzonder kan jouw huid nog niet zoveel hebben. Tot voor kort waren het dus alleen mijn handen die het bestraffende werk deden. Haha, je zou kunnen zeggen dat als je handen pijn gaan doen dat ook wel voor het kontje van de sub zal gelden. Slapjanussen zijn het, die dat zeggen. Doorgaan moet je, steeds maar doorgaan tot de billen dieprood zijn. Maar dus niet met je handen, want die gaan pijn doen. Dat is logisch.
Om de één of andere reden ben je niet tevreden over je billen. We zijn beiden niet meer piepjong dus perfectie valt niet te verwachten, maar zelfs dat in aanmerking nemend zucht je elke keer als je je zitvlak in de spiegel bekijkt. Te plat zou het zijn. Nou, ik vind die billen prachtig. Ze horen bij jou. Ze onderscheiden zich (en dus jou) van alle andere billen op de wereld. Wat moet ik met perfecte Botox-billen, of weet ik veel hoe ze die dingen opkrikken tegenwoordig? Jij bent ECHT. Je bent puur. Je bent mijn schatje.
Ik heb me vaak afgevraagd hoe het toch kan dat ik je niet eerder gevonden heb. Welke natuurkracht heeft tegengegaan dat ik je op dertigjarige leeftijd (dat moet wel, eerder kan niet, want niet eerder was je achttien) niet heb gevonden en tot de mijne heb gemaakt? Waarom moest je eerst een ander behoren? Waarom moest alles zo gecompliceerd? Waarom konden we niet gewoon vanaf het begin ons samenzijn opbouwen? O, wat was je vast mooi toen, want je bent al zo mooi nu, ruim twintig jaar later. Ach misschien is het maar goed ook. Misschien had ik het wel niet overleefd. Al dat prachtigs in mijn bed, in mijn huis.
Het is nu al zo'n weelde. De eerste keer dat we vrijden, de eerste keer dat je de hele nacht bleef..... Alle eerste keren. Wat genoot ik van de aanblik van jou in je hemdje en slipje. Lopend door mijn slaapkamer. Voor de spiegel in mijn badkamer. Ik kon mijn ogen niet van je losmaken, mijn handen niet weerhouden je te betasten.
Vanaf dag één wist ik van je verlangen naar submissie. Je vertelde het me zoals je alles doet. Open, zonder omwegen. Je legde je ziel voor mij bloot. Je maakte je kwetsbaar. Vertelde wat onderwerping met je doet. Vernedering. Pijn. Ik wist niets van die wereld. Maar ik zag dat het puur was. Dus nam ik jouw gezicht in mijn handen en zei dat ik zou denken. Diep zou denken. En je kent me, zonder denken wordt het niets bij mij. Ik moet snappen. Weten. Doorgronden.
Wat heb je het me geduldig geleerd toen ik zei dat ik enorm vereerd was door jouw wens je door mij te laten domineren. Natuurlijk had ik me drie slagen in de rondte gelezen, maar achteraf zag ik duidelijk dat ik er niets van begreep. Jij zag dat natuurlijk direct en ging aan het werk.
En hier zijn we nou. Niet eens zoveel verder in de tijd. Maar lichtjaren verder in de intensiteit van onze dans. Zo noemen we dat. Anderen noemen het vaak een spel, maar het is meer. Spel is vrijblijvend, spel is niet serieus. Maar dit is het diepste dat we kennen. Hoe zouden we dat een spel kunnen noemen?
Maar ik weet ook best dat ik meestal nog veel te lief voor je ben, ondanks al mijn flinkdoenerij. Ik laat je niet genoeg lijden en dat wil je zo graag. Lijden, afzien, afgebroken worden tot op de grond. En daarna weer opgebouwd, maar wel totaal gerenoveerd. Dat is je doel. Je accu opladen. Altijd na de dans ben je moe en wil je in mijn armen slapen. Maar de volgende dag kun je heel de wereld aan.
En dat effect is het sterkst naarmate het dal dieper was. Natuurlijk, want dan is automatisch de berg erachter hoger. Dat weet jij al lang, terwijl ik er net achter kom. Maar ik kan het nog niet zo goed als ik zou willen. Een goede Meester laat lijden gepaard gaan met genot. Geen pijn zonder stimulatie, geen extase zonder separate ellende. De sub moet niet meer weten wat er heviger is. En komt juist daardoor tot hogere pieken. O ja, ik weet het wel. Maar voorlopig verwen ik je toch teveel. Kijk ik liever naar je krampende kut dan naar de striemen op je rug. Ik vind het een genot je te zien opgaan in je geilheid. En natuurlijk word jij ook geil van pijn en vernedering. Natuurlijk. Maar nooit geiler dan van een hand of een apparaat tussen je benen. En die verleiding kan ik niet weerstaan. Nog niet.
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
|
|
    
subjackt
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 14 november 2008 - 01:36 pm: |
|
intrigerend |
Een bijzonder verhaal. Behalve dat het erg goed geschreven is, is het thema ook erg goed uitgewerkt. Het begint al spoedig te jeuken, die fascinatie van Harry, en die jeuk wordt steeds erger.
Want ja, die fascinatie is wel een beetje raar, een beetje naar, een beetje buitensporig. Kun je hier nog van genieten?
Aan de andere kant, het komt dicht bij een diep zittend gevoel, een kern van het masochisme. Wat betreft mijn masochisme in ieder geval wel.
Ik heb bij het lezen zitten balanceren tussen afwijzen en toegeven van mijn eigen gevoel, mijn eigen Harrygevoel zogezegd. Zoals Harry zelf ook geplaagd werd door tegenstrijdige gevoelens. Het lijkt te gek voor woorden een Harry te willen zijn, anderszins zitten soortgelijke verlangens als die van hem ook in mij.
Boeiend om mee te maken. Ook wel een beetje ontroerend. Knap dat je dat voor elkaar hebt gekregen.
Combinatie van schrijftalent en een goed begrip van de masochistische inborst.
|
slaafhans
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 15 november 2008 - 07:48 pm: |
|
Een heerlijk verhaal |
Beste Janneman heb je verhaal in een stuk gelezen gisteren en vandaag weer kom alleen niet uit de vreemde tekens, de tweede keer werd het me wel wat duidelijker, alleen vraag ik me af waarom je dat doet. Heb wel genoten van je verhaal, en wou eigenlijk voor mij ook zo een verhaal schrijven
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 371
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 18 november 2008 - 07:37 pm: |
|
Kriebels |
Dank u heren, voor uw vriendelijke woorden. Er gaat een hoop tijd in zo'n verhaal zitten dus dan is het fijn om te horen dat het goed is overgekomen.
Wat die rare tekens betreft: dat moet in de conversie van mijn tekstverwerker naar deze site zijn gebeurd. Ik had het niet gezien, maar heb het nu wel aangepast.
Ik vind het wel heel bijzonder dat alleen heren reageren. Ik ga me niet wagen aan speculaties waarom dat zo is, maar wil wel graag opmerken dat cuckolding geen mannen-privilege is. Dat heb ik ook lang gedacht, maar het is niet zo. Sterker, ik ken een prachtige vrouw, aan wiens geestelijke gezondheid ik geen moment twijfel, die fantasieën heeft die nog verder gaan. Dus het is niet iets dat alleen sukkels van kerels doen, nog daargelaten dat je heel erg sterk moet zijn wil je zoiets kunnen doen.
Niet dat ik ook maar een moment met de gedachte zou spelen. Het is ook voor mij heel erg ver van mijn bed, maar juist daarom wilde ik het proberen te beschrijven. Ik liep al heel lang met dat plan maar vond nooit de juiste woorden. Maar nu dacht ik dat ik ze had.
Maar net als subjackt voel ik wat dubbels. Hij beschreef het heel erg mooi. Ik vind cuckolding gevaarlijk spelen met je eigen gevoelens, de gevoelens van je partner en ook nog eens de gevoelens van een derde. Je zou zeggen: dat kan haast alleen maar fout gaan.
Mijn onderscheid van wat kan en wat niet kan heeft altijd gelegen in: het kan zolang je niemand schade berokkent. Nou, cuckolding helt bijzonder ver over de scheidslijn heen.
En toch kriebelt er inderdaad iets. Is het jaloezie op de moed zover te gaan in het vervullen van je dromen? Is het omdat je hierdoor een glimp van de diepste essentie van BDSM te zien hebt gekregen? Is het omdat je zelf ook zo graag op zulke torenhoge toppen van genoegen zou verkeren? Is het nog iets anders? Het is in elk geval moeilijk in woorden te vatten, maar het is er wel.
Nou, en ook dat vond ik dus boeiend aan het schrijven van dit verhaal, op z'n minst even boeiend als het proberen te begrijpen van dit gebeuren.
Om GertJan Dröge te parafraseren: benieuwd wat het volgende verhaal ons weer brengt!
Blijf schrijven mensen, maak deze site elke keer weer boeiender.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Marny
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 174
Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 18 november 2008 - 08:41 pm: |
|
Chapeau |
Een van de beste verhalen over een ultieme vorm van vernedering èn euforie die ik in tijden heb gelezen. Ik zie dat je de essentie behoorlijk dicht benaderd hebt.
Ik weet dat je een begenadigd schrijver bent en ik neem mijn petje af dat je dit soort gevoelens, die je niet eigen zijn, toch zo goed weet te verwoorden.
knuffie Marny
www.marny.nl
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?