Een Slavin Wil Aaandacht - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Slavin Eva
dat Bod, dat moest maar niet
Hmm, Hij Van Wie Zij Is.
Misschien ben ik toch wat te snel in mijn oordeel geweest.
U bent helemaal niet aardig maar gemeen.
Of vond ik dat eerst ook al, maar vond ik het toen niet erg?
Om bekeken te worden door uw ouders (we zullen maar u zeggen voor de veiligheid) is nog tot daar aan toe, maar ook door een wildvreemd echtpaar?
Maar wat ik het ergste vind is die afstand die u oplegt. Afstand tussen mij en u, mij en uw vader. Alleen maar dat kijken. Een slavin wil aangeraakt worden, genomen.
Blijkbaar had ik het wat betreft uw moeder wel helemaal bij het rechte eind: ik noemde haar een slet en u reageerde niet eens. Nou ja!
Nee, dat van dat bod dat moest toch maar niet.
Nou ja, ik ben toch van mijn Meesteres, en die heeft geen toestemming gegeven. Zit denk ik een beetje te slapen, maar dat komt me nou wel goed uit.
Oh ja, nog zo iets. Ik kan wel merken dat uw Bod op Mij trouwens helemaal niet serieus is. Want u doet alsof ik zo’n stom blozend trutje ben wat niks durft. Nou, ik ben toch maar gewoon de stad ingegaan zonder slip en in een lekker super kort rokje. En denk maar niet dat ik voortdurend bloosde als van die lekkere stukken me aan zaten te gapen. Gewoon fantaseren of ze nou wel of nou niet wat konden zien. Niks blozen, lekker geil en nat werd ik daarvan. Dus mijn hooggeachte Meester: u snapt gewoon niks van slavinnetjes zoals ik.
Oeps, zelf ook zitten slapen.
Brief gelezen van Mijn Meesteres.
En van Hij Van Wie Zij Is.
Wat moet ik nou...
Ik ga mooi niet mijn brief waar ik zo op heb zitten ploeteren in de prullenbak gooien. Echt niet. Dan maar de gevolgen ondergaan. Nou ja, die krijg ik toch al, zo te lezen.
Misschien daarover dan ook maar strakjes een reactietje mailen. Want wat die twee daar allemaal schrijven. Dat gaat zo echt niet hoor. Jullie, pardon U denkt toch niet dat ik. Of toch wel....
Oh oh oh, die grote mond van mij. Waar zit de del knop?
????
dus ehhh voor even: doei
Eva
Slavin Eva
wat U wilt gaat niet (gelukkig)
Ja hé ho!
Ik lees het toch wel goed.
Wil u mij gaan verkopen?????
Het spijt mij vreselijk, lezers van deze site, dat ik zo publiekelijk mij tot Mijn Meesteres richt, maar mijn mailtje kreeg ik meteen retour: dat ze het niet lezen wilde, en als dat wanneer ik me zo nodig publiek te schande wilde maken, ik het dan maar zelf moest weten en dat ze dan alleen ook publiek zou reageren. Als ze zou reageren.
En het was nog wel zo’n aardig en eerbiedig briefje dat ik gestuurd had. Nou ja, misschien was het ook wel een beetje te. Slijmen kan ik gewoon niet zo goed.
Nou ja, wat moet ik nu?
Maar als mijn Meesteres me niet meer wil, dan hoeft ze me dus ook niet meer te straffen. Dat van die straf, dat kan trouwens geeneens. Ik ga zaterdagavond lekker stappen met een vriendin. En Meesteres, u weet best dat dat ook sowieso helemaal niet kan bij mij thuis. Ik heb geeneens gordijnen. En iedereen is gewend om bij mij ongevraagd achter binnen te stappen. Nou ja, alleen overdag en als het licht beneden aan is. En ik ga toch echt niet het hele weekend op mijn slaapkamertje op mijn bed zitten kniezen.
En het is wel duidelijk dat U, Hij Van Wie Zij Is, helemaal mijn Meester niet bent of kan worden, want zoiets doe je niet met je slavinnetje dat je ook nog eigenlijk niet kent. Maakt niet uit trouwens, dat wat u wilt is echt onmenselijk. En gevaarlijk. Stel dat er iemand binnenkomt. Die kan dan gewoon...
Hmmmm, wel een geil idee natuurlijk. Maar ja, dat is het met u gewoon dus het probleem: u heeft van die lekker spannende en opwindende ideeën. Maar dat zijn dus fantasieën. Geen vrouw wil dat zoiets dus ook werkelijkheid wordt. Of je nu slavin bent of niet. Trouwens, volgens mij krijg je daar ook vreselijk kramp van, al die tijd gespreid te moeten zitten. En lopen, hoe stelt u zich dat nou voor? Dan moet je gaan hobbelen. Ik heb zo net even uitgeprobeerd, en dat is gewoon geen gezicht. Ik kom de trap niet eens op, denk ik.
Maar volgens mij was het de bedoeling van Meesteres Mistress ook helemaal niet dat u zoiets zou willen. Over de knie of zo, maar dit slaat helemaal nergens op. Als mijn Meesteres dit leest maakt ze u dat ook wel duidelijk, want zo is mijn Meesteres helemaal niet. Gelukkig maar. Ja toch, Meesteres?
U heeft echt nog wel gezag over mij. Ik denk dat ik me gewoon een beetje verwaarloosd voelde. En toen ineens al die aandacht van Hij Van Wie Zij Is. Dat ik toen gewoon een beetje te ondeugend werd. Misschien moet u me gewoon weer eens mee uit eten nemen, lieve Meesteres Mistress. Zoals u toen in uw Bod ook schreef, en wat u toen meteen ook uitgevoerd heeft. Tenminste, zo ongeveer maar dan anders. Gelukkig maar.
Maar ik weet nu echt wel beter, Meesteres. Ik weet dat mijn flirt met dat Bod van Hij heel erg dom was. Als u me daar dan voor straft, dan is alles weer als daarvoor. En ik weet ook nu weer dat ik helemaal niet van een ander wil wezen, dat Meesters als Hij dus helemaal ook niks voor mij zijn. Uw liefde en tederheid, daar is niks gemeens in. Alleen maar streng ook, als ik het nodig heb. Of zit ik nou misschien weer te slijmen? Maar ik meen het wel hoor!
En dat van die opvoeding van Meester Hij. Dat is echt niet nodig hoor. Ik ben al heel goed opgevoed. Bovendien ben ik echt al zo oud dat opvoeden helemaal niet meer kan. Dat kan ook mijn Meesteres u verzekeren. Ik moet soms even gestraft worden, omdat ik anders gewoon te vaak doe wat ehhh een beetje ondeugend is. Maar dat is iets heel anders dan opvoeden. Dat is iets tussen mij en mijn Meesteres.
Dus om uw opmerking even recht te zetten: dit meisje wil niet leren, omdat er niets valt te leren. In ieder geval niet van u dus.
Heb nog even naar Uw brief gekeken, Meesteres. Ik weet natuurlijk dat het niet echt serieus is, maar dat weten de bezoekers niet van deze site, want die kennen u niet. Dus daarom wel even voor de duidelijkheid: dat ik opnieuw verkocht wordt, daar kan natuurlijk geen sprake van zijn. Ik heb dat toen vier jaar geleden allemaal zelf geregeld, en omdat reintoch dat allemaal zo fantastisch regelde, was dat ook wel veilig. Toen kon ik immers de boden zelf voorselecteren en de ‘foute’ er uithalen en zo. Maar om nou de lezers te laten beslissen wat er gaat gebeuren, zal toch niet gaan. En nogmaals, ik ben al verkocht. Ik zal voortaan heel braaf zijn, Meesteres, echt waar. Of niet zo braaf, maar net ondeugend genoeg om mij te kunnen straffen als u dat behaagd.
Dus mensen, reageren is echt niet nodig hoor.
Maar wel,
veel liefs en een kusje
Slavin Eva
Jean P. Victor
prettig weekend voor Eva
Eva is meer dan onbeschoft: zo maar zeggen dat ze gaat stappen en lekker geen straf wil. Meer nog: ze aanvaardt zelfs niet dat ze gewoon maar een slavin is en een slavin: die moet luisteren naar haar meesters, ongeacht hoe.
Maar Eva zelf zoekt misschien wel onbewust de straf op die men haar wil geven, ze schrijft immers:
“Ik heb geeneens gordijnen. En iedereen is gewend om bij mij ongevraagd achter binnen te stappen. Nou ja, alleen overdag en als het licht beneden aan is.”
Toen ze sliploos door de straat liep, wou ze hitsig doen. Wel, nu kan ze zich gedurende het volledig weekend uitleven! Laat haar maar rondlopen in dat huis met haar vrouwelijkheid, mooi toegankelijk voor iedereen die langskomt.
En uiteraard zal ze ook geen bh -of ook maar iets anders- onder een kort strak mouwloos en diep uitgesneden t-shirt dragen en een hitsie bitsie mini rokje.
Ze zal zich niet kunnen gedragen als een vrouw: dat wil zeggen, ze zal zich bukken zodat dat haar kont goed zichtbaar wordt en mannen ook haar vrouwelijkheid kunnen zien. Als ze zit, zit ze uiteraard met haar benen gespreid...
Haar meesteres zal nog wel tal van andere leuke dingen vinden. Zonder natuurlijk te vergeten haar billen regelmatig eens te bewerken en ten toon te stellen.
Nou, een prettig weekend dus voor Eva!
Slavin Eva
niks geen slavin
Ik heb vannacht wakker gelegen, echt waar.
Toen ik in bed lag kwamen alle dingen terug die ik gelezen had.
En die ik geschreven had, die natuurlijk ook. Ik kon gewoon niet stoppen, met denken bedoel ik en gister met schrijven ook.
Ik schaam me zo.
Ik heb me natuurlijk verschrikkelijk gedragen. Dat weet ik best wel. En dat ik daarvoor gestraft moet worden, nou ja, da’s wel duidelijk.
Ik heb het verdient, ik heb het verdient, ik heb het verdient... dat ging vannacht maar steeds door me heen.
Maar heb ik het ook verdiend om verkocht te worden?
Ik weet dat ik ook dat verdiend heb.
Dat ik ook eigenlijk niet echt het recht heb om daar iets over te zeggen te hebben. Niet nadat wat ik allemaal daarna nog geschreven heb. Eigenlijk verdien ik het dat ik verstoten wordt. Door mijn Meesteres. Door Hij Van Wie Zij Is. Door Reintoch. Door iedereen die op mij geboden heeft, al die lieve mensen die zich met mij bemoeit hebben. Iedereen binnen het wereldje. Verstoten, alleen gelaten, genegeerd. Een Slavin die zich zo gedraagt is het niet waard om zich Slavin te noemen. Niet waard om opgevoed te worden.
En dan lees ik vanochtend het nog allemaal eens na...
Dat komt er trouwens ook nog bij: ik heb me vandaag ziek gemeld. Kon niet werken. Moest nadenken. Dat alleen daarvoor al zou ik gestraft moeten worden.
....Nou, nagelezen dus. Alles wat ik vannacht dacht, maar dan erger.
Wat blijft er voor me over? Slavin Eva dus niet, Meisje Eva al wel helemaal niet. Nul Eva?
Het enige wat me rest denk ik is om maar op te schrijven hoe het zo heeft kunnen gebeuren. Hoe ik zulke slechte dingen heb kunnen schrijven. Dat misschien andere domme slavinnetjes zoals ik (nou ja, zo dom bestaat vast niet) gewaarschuwd zijn of zo.
Mijn Meesteres had het gewoon de laatste tijd heel druk en zo. En in plaats van dat ik bezig ben om te bedenken hoe ik het mijn Meesteres gemakkelijk kan maken, voel ik me verongelijkt.
Nou ja, toen kwam dus dat spannende bod op mij van Hij Van Wie Zij is, en toen dacht ik, ik ben toch eigenlijk wel verplicht om op zo’n mooi bod te reageren en toen ging ik dus schrijven en toen en toen... nou ja dat weet u dus nu al wel.
En ik maar wachten en wachten. En nog steeds gebeurde er niks. Ik kreeg geen straf, of complimentje of gewoon een vraag. Zo van, Evaatje (zo noemt mijn Meesteres me als ze in een goede bui is) wat is er toch met jou aan de hand dat je zo’n opstandige reactie schrijft. Maar nee, dus niks, nada, niente.
En toen ben ik dus maar weer gaan schrijven. En als ik dat doe dan denk ik dus nergens meer aan. Ik schrijf en schrijf en schrijf. En wordt daar dus dan ook nog eens opgewonden van. Van m’n eigen schrijfsels. Errug hè.
En dan wordt ik dus een beetje roekeloos. En wel dat ik dat dan maar gewoon meteen wil posten. Want als ik er over na ga denken, gaat alles direct de prullenbak in. En dat vind ik dan ook weer zonde. En misschien denk ik dan erruggens ook nog, nou ja, dat als ik straf verdiend heb, dat dat dan maar moet. Waar ik dan toch ook best wel opgewonden van wordt, dat wil ik eerlijk toegeven.
En dan lees ik dus dat ik dus helemaal mis heb. Dat Hij Van Wie Zij Is èn Mijn Meesteres al wel geschreven hebben!
En in plaats van dat ik dan denk, oh jee meisje, je hebt het weer eens helemaal fout gedaan, doe ik net of dat voor iedereen zo is behalve voor ikzelf. En dan ben ik ook nog boos dat ze mij willen verkopen. En bang dat Mijn Meesteres me kwijt wil. Dat ik dus helemaal geen goede slavin ben. En in plaats daarvan ga ik dan heel hard roepen dat ik dat WEL ben.
En klopt er niks meer van wat ik aan het schrijven ben. Nou ja, het klopt dus dan erruggens nog wel, maar het is dus dan helemaal fout om het op te schrijven. Nee, da’s ook niet waar, ik bedoel dus eigenlijk dat sommigen dingen wel kloppen (en sommige dus niet) en dat iemand die het goed leest dan zo door me heen ziet. Zoals meneer Victor. Alleen: hij heeft niet gelijk dat ik geen gordijnen heb omdat ik graag wil dat iedereen me ziet, en al helemaal niet als ik gestraft wordt, wat dat gebeurt vooral boven. Als het avond is, want overdag kan niemand het zien, want ik heb allemaal planten voor de ramen beneden. En dat is dan ook voor mijn Meesteres weer fijn, want boven is het maar heel klein. Dan kan ik alleen maar door op het bed te liggen -of knielen natuurlijk- om gestraft te worden. En als ik dan de cane krijg dan heeft mijn Meesteres helemaal geen ruimte voor een goede zwaai. Tenminste, dat zegt ze, want ik kan dat natuurlijk dan niet zien. Kan ik sowieso niet, want ik hou mijn ogen altijd stijf dicht. Bij het straffen dus.
En nou wordt ik dus weer helemaal opgewonden, terwijl ik dit type en eraan terugdenk. En ook tegelijk heel bang en verdrietig. Want misschien gebeurt het wel nooit meer. Want ik ben het helemaal niet waard om Slavin te zijn. Ik moet gewoon stoppen en maar posten en en en
wie kan me helpen....?
is er iemand die weet wat ik...
snik
niks geen slavin Eva
Janneman
Hopeloos of nog te redden?
Met stijgende verbazing lees ik wat Eva hier allemaal durft te zeggen.
De naam slavin verdient ze eigenlijk niet meer. Ja, ook dat moet je verdienen vind ik, dat je een slavin mag zijn.
Een beetje stout is misschien nog wel leuk ook, voor een Meester(es). Dan heb je nog eens een reden om te straffen - voor zover je als Meester(es) een reden nodig zou hebben natuurlijk.
Maar dit? Dit gaat veel te ver.
Het valt niet te verwachten dat er zo nog Meesters of Meesteressen zijn die een bod op Eva zouden willen doen denk ik. Hoeveel ellende haal je in huis? En ‘in huis’ bedoel ik letterlijk want zoals Eva nu is moet je haar 24 uur per dag, 7 dagen per week in de gaten houden. Anders loopt ze zo weer in zeven sloten tegelijk. Voortdurend toezicht, veel leiding en een harde doch rechtvaardige hand heeft ze nodig.
Dus dit gaat neerkomen op Meesteres Mistress.
Klaarblijkelijk is Eva niet genoeg onder de indruk van een vol weekend ‘on display’. Nu weet ik ook niet hoe Meesteres Mistress Eva altijd pleegde te straffen. Dus kan ik daar ook niet op voortborduren, gegeven straffen wat verzwaren of bewust een nieuwe weg inslaan. Niet dat de Wijsheid van mij hoeft te komen natuurlijk, want Meesteres Mistress zal zelf mans genoeg zijn, daar ben ik van overtuigd.
Maar misschien mag ik toch een suggestie doen? Eva gaf zelf aan het tonen aan de ouders van Hij Van Wie Zij Is erg wreed te vinden. Nou is dat misschien wat moeilijk uitvoerbaar, maar wellicht zit er toch een suggestie in.
De kernwoorden zijn volgens mij ‘tonen’ en ‘openbaar’. Misschien zou Hij Van Wie Zij Is samen met Zijn Meisje eens een bezoekje aan Meesteres Mistress en Eva moeten brengen. Misschien zouden zij gedrieën eens een paar ‘vreselijke’ dingen met Eva moeten doen. Kennelijk vindt zij ‘on display’ in haar eentje niet erg, maar misschien onder voortdurend toezicht van twee Meesters en een Meisje wel. Een paar voor Eva vernederende dingen zijn wel te bedenken, er staan genoeg suggesties op de site. Maar misschien is het ook al wel een goede straf dat zij beschikbaar is voor ieder, maar genegeerd wordt en moet toezien hoe de anderen wel ‘leuke dingen doen’.
Het openbare zou vorm kunnen krijgen door het maken van foto’s en die vervolgens op het net zetten. Dan gaat het er niet om dat wij ze kunnen zien, maar dat Eva weet dat iedereen ze kan zien. Dat zou je kunnen bereiken door ze niet op deze site te plaatsen, maar ergens anders. (Niet dat ik ze niet zou willen zien hoor, maar ik wil duidelijk maken dat het mij daar niet om gaat.)
Nu ik nog eens nadenk: zou dat niet de ergste straf voor Eva zijn? Dat haar Meesteres het even met haar opgeeft, haar niet meer straft, maar haar ook niet meer leidt en vormt, er niet meer voor haar is? En in plaats daarvan andere dingen gaat doen - waar Eva bij is?
Bij het opvoeden van honden werkt dat ook heel goed. Geen slaag geven. Juist niet. Helemaal negeren. De baas is er niet voor jou, hondje! Zoek het maar uit.
En is Eva eigenlijk niet gewoon een teefje?
Meesteres Mistress, heel veel kracht gewenst bij Uw loodzware taak!
Janneman
Meesteres Mistress
Eva’s weekend, en daarna?
Geachte collega(‘s),
Voor het welzijn van Eva voer ik deze briefwisseling openbaar.
Ze had zelf al aangegeven dat ik voorlopig niet wil dat ze mij persoonlijk benaderd, maar slechts via deze site. Ook ikzelf zal me deze beperking opleggen, net zoals ik ieder ander zou willen verzoeken dat voorbeeld te volgen.
In de eerste plaats is het natuurlijk pijnlijk voor haar om zo publiek te kijk te staan.
Maar het gaat wat mij betreft verder: het heeft ook een opvoedende waarde (wat al te zeer tot nu toe heeft ontbroken in mijn relatie met haar, maar daarover straks meer).
Ze leert zich te beheersen, en als ze dat niet doet, wat voor gevolgen dat heeft. Buitenstaanders krijgen de kans om op haar gedrag te reageren. Leerzaam voor haar, en bovendien: vreemde ogen dwingen.
En last but not least: ze leert dat ze het slavin zijn daadwerkelijk moet verdienen. Waarmee ik met zeer veel instemming meega met de woorden van Janneman: in feite geef ik haar, door niet rechtstreeks meer op haar te reageren, even op.
Tsja Hij Van Wie Zij is, uw wijze woorden hadden een voorspellende kwaliteit. Eva dient opgevoed. Eva dient het Slavin zijn te verdienen. Voor ze weer erkent kan worden als Iemands Slavin zal ze Iedereens Slavin zijn. Een openboek zijn voor de lezers van deze site.
En toch, zelfs in haar buitensporig gedrag is ze ook aandoenlijk, vindt u niet. Onder al die roekeloze woorden, al dat venijn, die houding van “niemand kan me wat maken” zit een kwetsbare ziel. Dat haar laatste brief dan daar weer overheen komt, roept bij mij dezelfde vertedering op die ik ook al bij haar eerste brieven ervoer. Zoveel bravoure maar uiteindelijk zo kwetsbaar. Ze heeft zoveel aandacht zoveel bevestiging nodig. Naast de harde en leidende hand. Zolang ze dat krijgt gaat het goed. Maar ik als Meesteres met een druk leven heb dat niet altijd. En dan zou ik haar moeten opvoeden.
En eigenlijk, moet ik tot mijn schande erkennen, eigenlijk heb ik haar nooit opgevoed. Jawel, ik heb regels gesteld waaraan zij moest voldoen. Waarvoor zij gestraft werd indien overtreden. Ik heb haar opdrachten gegeven, met hetzelfde effect. Maar opvoeden zoals u dat beschrijft: ontdekken wat ze nodig heeft en daaraan leiding geven, daaraan heeft het altijd ontbreken. En ik ben met u eens dat dat hetgeen is wat ze nodig heeft. U refereert in uw brief aan Het Instituut en ik heb het er nog eens op na geslagen. Hoe de directeur beschrijft hoe hij het ‘opvoeden’ opvat, hoe er met de behoeften van Moniek wordt omgegaan, dat past naadloos bij wat Eva nodig heeft.
Hoe harder ze roept dat ze niets nodig heeft, hoe duidelijker blijkt dat het tegendeel het geval is.
Kortom: als u, ondanks al haar weerbarstigheid en ongelofelijke onbeschaamdheid, haar zou willen op voeden, zeker zoals u dat zelf omschrijft, zou ik u zeer dankbaar zijn. Dat onbaatzuchtige dat ik daarin proef, maakt dat ik daar zeer veel vertrouwen in heb.
En of dat betekent dat Eva weer verkocht moet worden voor of na die opvoeding, dat is een vraag waarbij ik me niet alleen tot u richt, maar op allen die zich betrokken bij Eva voelen.
Tsja, en dan nu jij, mijn dom gansje. Eigenlijk had ik je moeten geven waarom je vroeg: in de steek gelaten worden. Als jij niet gestraft wil worden, als je je niet als slavin wenst te gedragen, dan handelt ook je Meesteres daarna.
Want, zucht, je Meesteres ben ik nog steeds.
Zo gemakkelijk wil ik mijn verantwoordelijkheid voor jou niet ontlopen.
Want ja, je bent me nu eenmaal dierbaar. ik heb nu eenmaal een zwak voor je, zullen we maar zeggen.
Dus: morgen wordt je gestraft.
Je belt die afspraak onmiddellijk af, en alle andere die je mogelijkerwijs dit weekend gemaakt hebt.
Ik hoop voor je dat je voor jezelf al boodschappen gedaan hebt, want als je dat morgenochtend (bij het open gaan van de winkels) nog moet doen, wordt je daarvoor extra gestraft.
Ik heb erg zitten nadenken over de woorden van de heer Victor: zal ik je toestaan kleding aan te trekken? Mijn besluit is: voorlopig niet. Als je iets aan mag trekken, zal ik die keuze maken en ik je die opdracht geven.
Ik zal je zaterdag bezoeken. Wanneer, dat zul je niet weten. Noch hoelang ik zal blijven. Ik heb de sleutel, dus je mag je achterdeur afsluiten. Je opent je dijen zodanig dat het nooit voor zal komen dat ze elkaar raken. Als ik kom, zal ik je een spreidstang aanleggen, zodat ik die opdracht ook fysiek zal afdwingen. Ik weet dat je die niet hebt en wellicht ook niet kent, maar ik zal hem voor je meenemen.
Ik zal je ook verder binden.
Hoe, dat wil ik nog met Hij Van Wie Zij Is overleggen.
Zeker zijn in ieder geval daarbij drie dingen:
het zal vernederend zijn
het zal oncomfortabel zijn
en je zult alleen zijn
Daarom zal ik een veiligheidssluiting toepassen, die je zelf niet kunt herstellen.
Niet om te op te voeden, niet om je te straffen, alleen om je te laten weten wat je mag hopen te worden: Iedereens Slavin.
Ook zondag zal er een moment van mijn aanwezigheid zijn. Misschien meerdere momenten zelfs. Zonder dat je dat je bewust zult zijn, overigens.
Maar wat zowel voor zaterdag als voor zondag zal gelden: je zult niet het recht hebben mij aan te spreken. Mijn vragen zul je beantwoorden, maar absoluut niet meer dan dat. Zelf vragen stellen is je absoluut verboden. Ben je daaraan ongehoorzaam, dan zal ik je knevelen. Met alle gevolgen van dien.
Noch zul je mij mogen aankijken. Je zult in mijn aanwezigheid altijd naar beneden kijken en nooit -nooit- in mijn gezicht. Doe je dat wel, onbewust wellicht, dan zul je de resterende tijd geblinddoekt zijn.
In beide gevallen zal er geen ruimte zijn voor een compromis.
En je weet als ik dàt zeg, ik het ook meen. En uitvoer.
En daarna?
Daarna is er tijd voor nadenken.
Ik heb volgende week een erg drukke week. Ik wil dan ook niet door jouw worden lastiggevallen. Je mag ook niets posten op de site. Schrijven mag je wel: voor je zelf. Na volgend weekend verwacht ik dan een verslag van je wat je komend weekend en daarna hebt meegemaakt. Ik zal je laten weten wanneer je dat mag plaatsen op de site. Maar tot dan zwijg je ook daar.
Het geeft wellicht ook de bezoekers van deze site de gelegenheid te reageren. Op jouw gedrag. Op wat er aan gedaan moet worden. Wat er komend weekend staat te gebeuren. Zonder verrast te worden doordat de nieuwste strapatsen van jou die al hun opmerkingen weer achterhaald maken.
was getekend,
voorlopig nog steeds:
je Meesteres Mistress
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Een Slavin Wil Aaandacht - deel II
