| Gepost op maandag 19 juni 2017 - 08:25 pm: | 
|
|
Alice heeft niet alleen nieuwe baan, maar ook een sociaal leven. Ook bij haar vrienden zijn haar billen niet alltijd veilig.
Waarom heb ik toch altijd zo”n grote mond, vroeg ik me met tranen in mijn ogen af.
Het was zaterdagochtend en vanavond zou ik naar het verjaardagsfeestje gaan van Jeroen, een vriend van mij. Bij het ontbijt had ik dit tussen neus en lippen door tegen mijn ouders gezegd, waarop mijn vader had geantwoord: “Leuk, feliciteer hem van ons. Wel om twee uur thuis zijn, hè.”
Zonder nadenken was ik ontploft.
“Twee uur thuis?! Ik ben g*dverd*mme achttien! Dat mag ik toch zeker zelf wel weten!”
Als ik rustig en diplomatiek mijn mening had gegeven was er niks aan de hand geweest, mijn vader is helemaal geen onredelijk mens. Maar omdat ik meteen had geschreeuwd en gevloekt, vond hij een lesje op zijn plaats. Ik ging onmiddellijk over de knie.
“Als je straks op kamers woont, Alice, doe je maar wat je wilt,” zei hij terwijl hij me met mijn eigen haarborstel op mijn blote billen sloeg, “maar zolang je nog hier woont, respecteer je de regels van het huis en je ouders ook!”
Dus dat van die grote mond, dat dacht ik toen ik met mijn handen op mijn hoofd in de hoek van de woonkamer stond, mijn broek en slipje op mijn enkels en mijn vuurrode billen in brand. Boos op mezelf, dat ik me weer eens niet had weten in te houden, omdat ik straks weer op de blaren zou moeten zitten door mijn eigen stomme schuld.
Er zit één voordeel aan het krijgen van spanking als straf, namelijk dat ik geen andere straf krijg. Ik mocht dus wel gewoon naar Jeroens feestje (maar wel om twee uur thuis!). Er zouden wat vrienden komen en Jeroen had sinds kort een vriendin die ik vanavond ging ontmoeten, dus ik had er zin in.
Op de uitnodiging stond “vanaf 8 uur” dus fashionably late belde ik om 9 uur aan. Jeroen deed open.
“Alice, leuk dat je er bent!”
“Gefeliciteerd!”
Ik gaf hem een knuffel en volgde hem naar binnen. Het was nog niet erg druk, alleen een paar vrienden van mij waren er al: Martijn, Fiona en Lindsey. Ze begroetten me heel enthousiast, maar leken het verder niet zo’n heel leuk feestje te vinden. De sfeer was wat bedrukt. Helemaal aan de andere kant van de kamer stond een meisje, in haar eentje met een drankje, dat ik nog niet kende. Ik liep op haar af.
“Hoi, ik ben Alice, een vriend van Jeroen,” zei ik, en stak mijn hand uit.
Het meisje bekeek me van top tot teen. Ze was erg mager, witblond, gekleed in een oranje jurkje en ze keek alsof ze liever ingesmeerd met honing op een mierennest zou hebben gezeten, dan op dit feestje.
Uiteindelijk gaf ze me een halve seconde haar hand.
“Ik ben Jane,” zei ze, “de verloofde van Jeroen.”
“Verloofde?” zei ik verbaasd.
“Wat is daar mis mee?” vroeg ze bas.
“Niks,” stamelde ik, nog steeds verbaasd, “ik wist het alleen niet, dat is alles.”
Ze zei niks, maar bleef me boos aankijken. Om de situatie te redden keerde ik me om naar Jeroen, die net met bier de woonkamer binnenkwam.
“Gefelicteerd!” riep ik.
Hij dacht dat ik hem voor de tweede keer met zijn verjaardag feliciteerde en keek me aan alsof ik een grapje had gemaakt dat hij niet onmiddellijk begreep.
“Met je verloving!” riep ik.
Hij bleef stokstijf staan.
“Met mijn verloving?”
Ik knikte. “Jane zei net dat jullie verloofd waren.”
Jeroen keek naar Jane. Jane keek boos naar Jeroen, twijfelde even en liep toen de kamer uit. Jeroen beende achter haar aan.
Ik pakte een biertje en ging bij mijn vrienden staan.
“We hebben net besloten om te gaan,” zei Fiona, “ga je mee?”
“Waarheen?” vroeg ik.
“Maakt niet uit,” zei Lindsey, “alles is beter dan hier.”
Ze meenden het. Martijn sloeg zijn biertje achterover en zei “Kom.”
Ik moest snel beslissen. Het liefst was ik mee gegaan, maar ik was er net en Jeroen in de steek laten net nu hij het lastig had met zijn ‘verloofde’ vond ik lullig.
“Ik kom straks ook,” zei ik. “Ik blijf nog even kijken of Jeroen hulp nodig heeft.”
“Kom snel,” zei Lindsey. Ze gaf me een zoen en ging, samen met de anderen.
Ik bleef achter en hoorde vaag de ruzie makende stemmen van Jane en Jeroen uit de aangrenzende kamer. Daarna de stemmen harder en langs de deuropening Jane die door de gang naar de voordeur beende, die opendeed, naar buiten ging en de deur met een klap achter zich dicht sloeg.
Aangeslagen kwam Jeroen de woonkamer binnen.
“Wat is er gebeurd?” vroeg ik. “Ik heb toch niks verkeerds gezegd?”
Jeroen schudde zijn hoofd.
“Vrouwen...”
“Hee!” zei ik. “Ik ben een vrouw en je kan me best zeggen wat er is. We zijn vrienden, kom op!”
We ging op de bank zitten.
“Ik vind Jane heel leuk,” begon hij, “vanaf het begin al. En als we samen zijn is het geweldig. Alleen als er anderen bij zijn, doet ze opeens zo... zo... moeilijk! Dan vindt ze alles verkeerd, zegt ze dat mijn vrienden niet aardig doen en claimt ze me de hele tijd. En als ik er iets van zeg wordt ze boos.”
“Vandaar dat ze zich als je verloofde aan me voorstelde,” zei ik. “Ze wil je helemaal voor zichzelf.”
“Ja, maar dat kan niet,” zuchtte Jeroen. Hij hield zijn hoofd in zijn handen. “Waarom is ze zo moeilijk? Als ze niet van die buien had, was ze echt perfect geweest.”
“Vrouwen hebben nou eenmaal buien,” zei ik monter. “Doe er wat aan! Zeg tegen haar dat het zo niet kan, dat je het niet accepteert als ze chagrijnig doet wanneer je vrienden er zijn. Gewoon duidelijk zijn!”
Jeroen keek me aan. “En als ze me dan vierkant uitlacht?”
Ik keek verbaasd.
“Jij bent hier de man! Dan pak je haar bij haar oor en leg je haar over de knie! Dan leert ze wel minder moeilijk te doen, hoor.”
Nu was het Jeroens beurt om verbaasd te kijken.
“Meen je dat? Ik bedoel, ik weet dat jij zo nog straf krijgt en zo, maar denk je dat dat helpt?”
“Ja natuurlijk,” zei ik. “Dan bedenkt ze zich wel twee keer voordat ze de volgende keer chagrijnig doet. Ze zal meer respect voor je krijgen.”
“Het lijkt me wel een goed idee,” zei Jeroen. “Alleen heb ik nog nooit iemand een spanking gegeven.”
“Maakt niet uit,” zei ik. “Gewoon doen. Eerst met je hand en als je denkt dat ze nog meer nodig heeft, pak je een houten spatel of een ping pong batje of zoiets, of je gebruikt haar haarborstel. Of beter, je laat het haar pakken. En dan geef je nog wat extra tot je zeker weet dat ze haar lesje heeft geleerd.”
“Dat klinkt goed,” zei Jeroen, “heel goed. Maar het lijkt me wel goed om eerst te oefenen voordat ik Jane een spanking geef.”
Hij keek me aan.
Ik begreep niet meteen wat die blik betekende, dus keek ik vragend terug. Toen viel het kwartje.
“Wat?!” riep ik, “wou je op mij oefenen?!”
“Ja,” zei hij. “Kom op Alice, het zou me echt helpen. Jij bent het gewend van thuis en je hebt de perfecte billen ervoor.”
Onder andere omstandigheden was ik misschien gevleid geweest, maar niet nu. Ik wilde hem graag helpen maar dit was niet de bedoeling!
“Dat lijkt me geen goed idee...” begon ik.
Jeroen stond op. “Wat zei je ook alweer? ‘Pak haar bij haar oor en leg haar over de knie.’ En wat zei je nog meer? O ja: ‘gewoon doen!’”
Ik met mijn grote mond!
Hij pakte me met zijn rechterhand bij mijn linkeroor en draaide hem één keer om.
“Au! Jeroen! Niet doen!”
“Opstaan Alice,” zei hij.
Hij trok me aan mijn oor mee naar een stoel zonder leuningen, die achterin de kamer stond. Ik kon niet anders dan opstaan en volgen. Hij ging zitten en trok me over zijn schoot alsof het niks was. Toen liet hij mijn oor los, pakte met zijn linkerhand mijn rechterarm beet en pinde deze op mijn rug. Ik kon geen kant meer op. Zijn rechterhand legde hij op mijn kont.
“Doe ik het zo goed?” vroeg hij toen, bloedserieus.
“Ja, heel goed,” pruttelde ik. “Mag ik nu alsjeblieft weer van je schoot af?”
“Alice, het gaat hier om mijn relatie. We zijn al jaren goede vrienden, heb je dit niet voor me over?”
Ik zuchtte. “Als ik nee zeg, geef je me zeker ook een spanking, of niet?”
“Klopt,” zei Jeroen.
“Ik heb het wel voor je over,” zei ik, nog steeds in mijn benarde positie, “maar ik heb vanochtend al straf van mijn vader gehad...”
Ik hoopte dat hij nu medelijden zou krijgen en me zou laten gaan. Maar tegelijk wist ik wel beter.
“Stoute meid,” zei hij. “Waarvoor?”
Hij kneep me even in mijn bil.
“Ik had weer eens een grote mond,” verzuchtte ik.
“Zo te horen kan een extra spanking helemaal geen kwaad,” zei hij. “Hoe kan ik het beste beginnen?”
Ik gaf me gewonnen. Hoe eerder dit voorbij was, hoe beter.
“Je geeft straf, dus je kunt beginnen met harde klappen, één op de ene bil en dan de andere werkt goed, of twee klappen om twee, wat je wil. Aan het begin nog langzaam en daarna steeds iets sneller.”
Hij begon. Hij sloeg goed hard en ondanks de bescherming van mijn broek kwamen de klappen hard aan vanwege het pak slaag dat ik vanochtend al had gehad. Ik kneep mijn ogen samen en klemde mijn tanden op elkaar, maar kon toch een paar zachte kreten van pijn niet onderdrukken.
“Doe ik het zo goed?” vroeg hij terwijl hij door bleef slaan.
“Au. Ja.”
“Maakt het nog uit waar ik sla, onder, boven?”
Bij sommige vrouwen is dit een volstrekt overbodige vraag, maar mijn billen zijn groot genoeg om te kiezen waar je ze raakt.
“Au. Maakt niet uit, waar je wil,” antwoordde ik. “Maar het gevoeligst is onderaan, au. Daar slaat mijn vader me het meest, zodat zitten erg oncomfortabel wordt. Au! Ja daar.”
“Oké, bedankt,” zei hij en hij sloeg hard door. “Kan ik al sneller?”
“Ja,” zei ik, “wanneer jij denkt dat het nodig is.”
Hij begon nu net zo hard maar sneller en sneller te slaan. Hij deed echt zijn best en het begon nu best pijn te doen. Plotseling stopte hij. Gelukkig.
“Mijn hand begint een beetje pijn te doen,” zei hij, “is dat normaal?”
“Ja, dat is normaal,” zei ik. “Als je straks Jane over de knie hebt, is dit het moment om op haar blote billen verder te gaan. Zo’n broek beschermt toch teveel en doet pijn aan je hand.”
“Goed,” zei hij, “sta maar op.”
Hij liet mijn arm los en ik stond op van zijn schoot. Ik wreef even over mijn billen. Al met al was het meegevallen.
“Doe je broek maar uit dan,” zei Jeroen.
Dit meende hij toch niet!
“Kom nou,” zei ik, “dat hoeft toch niet.”
Hij stond op en pakte me weer bij mijn oor.
“Hoe weet ik anders of het werkt,” zei hij. Hij draaide mijn oor om. “Doe je broek uit!”
Hij meende het dus wel.
“Au! Okee!” riep ik. “Ik knoopte mijn broek los, liet hem zakken en stapte eruit. Jeroen ging zitten en trok me weer over zijn schoot. Ik werd rood bij de gedachte dat hij nu mijn kont in alleen mijn slipje kon zien.
“Je billen zijn al aardig rood,” zei Jeroen. “Vooral aan de onderkant.”
“Dat komt door vanochtend,” zei ik.
PATS! Een harde klap op mijn achterwerk.
“En door nu,” zei Jeroen.
“Au! Ja, ook door nu.”
Ik voelde hoe hij mijn slipje omlaag deed tot vlak onder mijn kont. Het was nu helemaal zoals ik het van thuis gewend was: over de knie en straf op mijn blote billen.
“Ben je er klaar voor Alice?” vroeg hij.
“Niet echt,” zei ik oprecht.
“Jammer dan,” zei Jeroen en hij begon weer met slaan, precies zoals ik hem had uitgelegd. Eerst hard en langzaam en steeds sneller, maar ook steeds harder. Het deed vanaf de eerste klap al flink pijn en het werd erger en erger. PATS! PETS! PATS PATS! PATS! PETS! op mijn arme billen. Al snel begon ik luid Au! Au! Au! te roepen. Maar als ik had gehoopt dat hij medelijden zou krijgen, had ik het mis. Hij bleef maar hard slaan, niet alleen bil voor bil, maar vaak ook 5,6,7 keer achter elkaar op dezelfde plek. PATS! PETS! PETS! PETS! PATS!
“Alsjeblieft!!” riep ik. “Stóóóóp! Het spijt me!! AUAUAU!”
“Wat spijt je?” riep hij, terwijl hij gewoon doorsloeg.
“Weet ik niet!!!!” riep ik.
Ik besefte nu pas dat ik het had geroepen. Ik had wel spijt, dat voelde ik tegelijk met de pijn. Maar waarvan? Van de pijn sprongen de tranen in mijn ogen.
PATS PATS PATS PATS PATS PATS PATS PATS PATS!!!!
Hij stopte. Ik snikte lichtjes en ademde hard. Jeroen legde zijn hand op mijn gepijnigde achterwerk.
“Volgens mij werkt dit heel erg goed,” zei hij. “Dit ga ik zeker bij Jane doen!”
“Fijn...” hijgde ik. “Je hebt het helemaal door!”
Hij kneep met zijn volle handen hard in allebei mijn billen.
“Doen ze pijn?” vroeg hij.
“Ja!” riep ik.
“Goed,” zei Jeroen. Hij liet mijn billen los en deed mijn slipje weer omhoog. “Sta maar weer op.”
Ik stond op van zijn schoot en Jeroen stond ook op. Zo stonden we tegenover elkaar.
“Wacht hier,” zei hij.
Hij liep naar een kast in de kamer en haalde iets uit een la. Toen hij weer voor me stond, zag ik dat hij een ping pong batje in zijn hand had. Meteen werd ik bang. Hij zou toch niet...
“Het viel me wel tegen hoe moeilijk je deed toen ik je om een gunst vroeg,” zei Jeroen ernstig. “ We zijn vrienden en je wist dat ik het nodig had. Toch wilde je me niet helpen.”
Ik werd rood.
“Sorry,” zei ik, “ik had niet zo moeten protesteren.”
“Inderdaad,” zei hij. “De spanking die je net hebt gekregen was voor mij om te oefenen. Maar je krijgt nog meer straf, omdat je die hebt verdiend.”
Shit. Hij had gelijk. We waren al jaren bevriend, ik had niet zo moeilijk moeten doen. Ik had alleen maar aan mezelf gedacht.
“Ik hoop niet dat ik je weer bij je oor moet pakken,” zei hij.
Ik schudde mijn hoofd.
“Ga dan rechtop op je knieën op de bank zitten,” zei hij. “Nu.”
Hij gaf me een harde klap op mijn achterwerk. Ik kromp ineen, even, liep toen naar de bank en ging in de gevraagde houding zitten. Hij liep naar me toe en deed mijn slipje weer omlaag.
“Je krijgt nog dertig klappen met dit batje,” zei hij. “En na elke klap zeg je ‘Het spijt me Jeroen.’ Is dat duidelijk?”
“Ja Jeroen,” zei ik braaf. Ik was doodsbenauwd maar wist dat ik het had verdiend.
PATS! Daar landde de eerste klap. Meteen sprongen de tranen weer in mijn ogen.
“Het spijt me Jeroen.”
PATS!! Pijn!
“Het spijt me Jeroen.”
PATS!!!
“Het spijt me Jeroen!”
Halverwege was ik al aan het huilen. Maar ik wist dat ik het had verdiend. Dat was de reden dat ik ‘Het spijt me!’ had geroepen toen ik nog bij hem over de knie lag.
Na de laatste klap deed hij mijn slipje weer bij me omhoog. Ik huilde uit over de leuning van de bank. Niet lang, maar de pijn en emotie moesten er even uit. Toen stond ik op en keek naar Jeroen.
“Sorry dat ik zo egoïstisch was,” zei ik.
“Het is je vergeven,” zei Jeroen, “je hebt je straf gehad. Ik kan niet wachten om Jane weer te zien!”
Een paar dagen later kreeg ik een appje van Jeroen.
Tussen Jane en mij is alles weer goed. Ik had erg overtuigende argumenten.... bedankt nog!
Ik antwoordde: Blij dat alles weer goed is. Je had gewoon even een vrouw nodig om te weten wat vrouwen nodig hebben.
Jeroen: Maar dat weet ik nu ook... Je kan je voortaan dus maar beter gedragen Alice!
Ik wist precies wat hij bedoelde en ik had het allemaal aan mezelf te danken. Ik met mijn grote mond.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
De grote mond 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?