| Gepost op woensdag 11 september 2019 - 11:38 pm: | 
|
|
Deel 1 van Nieuwe attracties, waarin Anneke een middag doorbrengt in de speelkamer
Lieve Bart,
Het spijt me dat ik onlangs dichtklapte toen je na jouw lofzang op onze seksuele relatie wilde weten hoe ik die ervaar. Ik blijf het moeilijk vinden om over seks te praten, ook met jou en zeker als we aangekleed bij elkaar zitten. Vreemd misschien, maar ik kan er niets aan doen. Ik heb vooral moeite om expliciete termen uit te spreken. Woorden als vagina en penis krijg ik al bijna niet over mijn lippen. Laat staan dat ik kut en lul durf te gebruiken. Ik begin dan te stotteren en ga er van blozen. Wat ik inhoudelijk wil zeggen, verdwijnt dan naar de achtergrond.
Zelfs nu ik mijn gevoelens op papier probeer te verwoorden, voel ik me geremd. Daarom probeer ik het met een vergelijking, al weet ik dat die ongetwijfeld ergens mank gaat.
Ik voel me als een pubermeisje dat vlakbij de Efteling kwam wonen toen ze nog een kleuter was. Haar vader schafte kort na de verhuizing een abonnement aan en nam haar regelmatig mee naar het sprookjesbos. Zeker één keer per week, soms vaker.
Vooral de eerste keer was voor haar een magisch moment. Ze zal het nooit vergeten en ze denkt er met veel warmte aan terug.
Bijna elke keer dat het meisje in het sprookjesbos komt, wijst haar vader haar wel op iets dat ze nog niet eerder ontdekte. Zo verveelt het nooit en het meisje wil elke dag wel met haar vader op pad om nieuwe details te ontdekken.
Na verloop van tijd neemt de vader het meisje ook mee naar de draaimolen, waar ze op zo’n op en neer bewegend paard mag zitten. En hij vergroot de magie nog verder door haar mee te nemen in de stoomtrein, het poppencarnaval en de droomvlucht.
Het meisje zou, ook nu ze al lang geen kleuter meer is, al die dingen niet willen missen, maar toch knaagt er ook wat. Ze ziet regelmatig leeftijdgenoten paden inslaan waar zij met haar vader nooit naartoe gaat. En thuis ziet ze een keer op zijn laptop dat hij naar de website van de Efteling heeft gekeken. En naar de websites van andere attractieparken.
Zo ontdekt ze dat er nog veel meer attracties bestaan en dat vele daarvan intenser zijn dan wat ze tot dan toe heeft meegemaakt. In sommige kun je misselijk worden, gedesoriënteerd raken of ladingen water over je heen krijgen, andere verlaat je mogelijk met schrammen, rode striemen en grote blauwe plekken. Die doen je nog dagen aan die attractie terugdenken. Maakt dat haar bang? Een beetje wel, maar het geeft haar ook de drang het te willen ervaren. Met haar vader in de buurt zal ze die angst toch wel overwinnen?
Ze kan zich niet voorstellen dat hij die attracties niet leuk vindt of dat hij er niet in durft en komt tot de conclusie dat hij haar wil beschermen. Dat geeft haar wel een warm gevoel, maar het maakt haar ook een beetje opstandig. Ze houdt heel veel van hem en vindt het fijn om samen op te trekken en door hem begeleid te worden, maar hij zou best wat minder beschermend mogen zijn.
Ik hoef niet uit te leggen wie ik met het meisje en de vader bedoel. En ook niet wat ik met mijn verhaal beoog. Wel wil ik nog benadrukken dat dit absoluut geen verwijt is. Ik verwijt je helemaal niets. Ik houd juist zielsveel van je en voel dagelijks dat jij zielsveel van mij houdt.
Ik hoop dat je me opnieuw aan de hand neemt en me, naast de heerlijke attracties waar je me al jaren mee naartoe neemt, begeleidt naar attracties die spanning of misschien zelfs angst oproepen, die desoriënteren, die misselijkmakend zijn, die blauwe plekken, schrammen en striemen achterlaten, maar waaraan je niet kunt ontsnappen vanaf het moment dat je ingestapt bent totdat je aan het eind van de rit gekomen bent.
Kus, lang en intens, Anneke.
Anneke is bijna klaar met haar voorbereidingen. Ze heeft zich intensief gedoucht met de gel die ze alleen voor deze gelegenheden mag, maar ook moet gebruiken. Haar haren zijn gewassen en geföhnd en alle delen van haar lichaam waar wel haar wil groeien, maar waar Bart dat niet wenst te zien, zijn als een babyhuidje.
Nu alleen nog die laatste handeling. Ze heeft er al sinds de eerste keer dat ze het moest doen een hekel aan. Maar ze beloofde Bart ooit plechtig dat ze het hele voorbereidingsritueel zorgvuldig zou uitvoeren als hij haar een appje stuurde zoals dat van een uur geleden: ‘14-16, lig klaar’. Wat dus betekent dat hij om twee uur kan thuiskomen, maar ook pas om vier uur, en alle momenten daar tussenin. Op welk moment hij ook komt, zij moet naakt klaarliggen, in hun speelkamer, uitgebreid voorbereid, gericht op één ding, gehoorzaam meegaan in het spel dat hij wil spelen.
Ze opent het houten doosje en staart kort naar de tien stalen pluggen die daar keurig naast elkaar liggen te glimmen. De meest linkse kort en dun, daarnaast iets langer en even dun, dan even lang als de tweede, maar dikker en zo door tot een lange en akelig dikke de rij afsluit.
Ze pakt de meest linkse, smeert hem in met een glijmiddel, schuift hem voorzichtig in haar kontje en draait hem een paar keer rond. Daarna smeert ze de volgende in, trekt de eerste voorzichtig naar buiten en laat nummer twee de vrijgekomen ruimte innemen en wat dieper in haar doordringen. Ze herhaalt die actie met nummer drie, die haar wat verder oprekt en werkt zo door tot ze de tiende met de nodige moeite volledig in haar lichaam heeft laten verdwijnen. Afsluitend maakt ze één tot en met negen zorgvuldig schoon en wast ze haar handen met veel zeep.
Daarmee is het moment aangebroken om, zo naakt als ze is, naar de speelkamer te gaan. Ze tikt de code in op het elektronisch slot. Dat slot zorgt ervoor dat de hulp in de huishouding niet zelf haar nieuwsgierigheid hoeft te bedwingen en dat andere bezoekers niet per ongeluk met dingen geconfronteerd worden die ze niet hoeven te weten. Het bordje ‘Opslag medicijnen, Verboden toegang voor onbevoegden’ voorkwam tot op heden vragen van bezoekers over de reden van een elektronisch slot in huis.
Ze sluit af met een #, maar het slot gaat niet open. Ook een zorgvuldige tweede en een zeer geconcentreerde derde keer leiden niet tot het gewenste resultaat. En ze was al wat geïrriteerd omdat Bart juist vandaag met haar ging spelen, terwijl ze die avond uitgenodigd zijn op een cocktailparty bij hun ongetwijfeld rijkste klant, Alphons van Amerongen. Ze kunnen daar echt niet wegblijven. Zonder zijn inzet en investeringen hadden ze nooit hun gloednieuwe moderne praktijk met gekoppeld woonhuis kunnen realiseren. Ze kunnen nu zelfs paarden opereren.
De rest van het weekend is er voldoende tijd om uitgebreid te spelen, dus waarom per se nu?
Ze loopt snel terug naar de badkamer en pakt haar telefoon.
‘Heb je de code veranderd?’, appt ze naar Bart.
‘1405’, verschijnt vrijwel direct op haar schermpje.
Anneke voelt hoe te veel bloed naar haar gezicht schiet. Ze had haar Eftelingbrief op 14 mei naast zijn tandenborstel gezet en was toen alvast naar bed gegaan in afwachting van zijn thuiskomst. Klaar om er in bed met hem over te praten, rustig tegen hem aanliggend. Of dat in ieder geval te proberen.
Maar hij was naakt uit de badkamer gekomen, met een indrukwekkende erectie, had niets gezegd, het dekbed van haar afgetrokken, haar op haar buik gesmeten, haar slip naar beneden getrokken en met één stoot zijn harde pik in de volle lengte in haar kut geschoven. Het was het begin geweest van een ongewoon lange serie woeste en keiharde stoten, alsof hij pas kon klaarkomen als hij dieper bij haar naar binnen gedrongen was dan ooit daarvoor. Uiteindelijk ontlaadde hij zich in haar, met meer en heftiger schokbewegingen dan anders.
Tot haar verbazing rolde hij daarna niet met een diepe zucht van haar af om bij te komen, maar stootte hij, na een snelle terugtrekkende beweging, met veel kracht haar kontje binnen, zijn pik nog net zo hard als voordat hij klaarkwam. Het deed haar veel pijn. Ze had zich niet voorbereid met glijmiddel en oprekkende pluggen en hij deed geen moeite om het binnendringen voor haar makkelijker te maken door zo nu en dan iets terug te trekken. Hij duwde in één keer door tot hij helemaal binnen was. Dat zijn pik nog nat was van haar vocht hielp maar een klein beetje.
Opnieuw volgde een lange serie heftige stoten. Op een gegeven moment voelde Anneke zijn zweet op haar rug druppelen. Ze vroeg zich af of hij wel een tweede orgasme zou krijgen, maar niet veel later kwam hij toch, gleed van haar af en viel in slaap.
De volgende dag begon hij er niet over en de dagen daarna ook niet. Anneke vroeg er na een week nog eens naar, maar deed dat geen tweede keer na zijn kort afgemeten ‘nu niet, gun me wat tijd’. En zo bleven haar brief en de daardoor opgewekte gebeurtenis inmiddels al bijna twee maanden onbesproken. Ook beperkte de seks zich tot spaarzame korte momenten voor het slapen gaan. Anneke had door zijn zwijgen over het gebeurde nauwelijks behoefte, maar liet hem toe als hij in haar wilde. Sinds de brief waren ze ook niet meer in hun speelkamer geweest.
Ze legt haar telefoon neer, loopt weer naar de speelkamer en tikt de net ontvangen code in. Het slot klikt open. In de kamer ziet ze de bekende matras waarop ze moet gaan liggen wachten, met daarop een kussen. En verder alleen een haar onbekende onderzoekstafel die in een gynaecologenpraktijk niet zou misstaan. Het andere meubilair is weg. Het bureau, de keukenstoelen, het schoolbord en het schoolbankje, de hometrainer en de loopband. Het rek met de touwen en klemmen is er nog wel en ook de katrol aan het plafond hangt er nog.
Dichterbij gekomen ziet ze dat het een bijzonder type onderzoekstafel is. Aan beide zijkanten hangt een polsboei en bij de kniesteunen zitten smalle leren riempjes. Bredere riemen hangen aan één kant op de plek waar het bovenlichaam van de te onderzoeken patiënte komt te liggen. De bijbehorende gespen zitten aan de andere kant van de tafel.
Anneke gaat op de matras zitten. Naast het kussen liggen de op maat gemaakte oordoppen en de zwarte contactlenzen al klaar. Ze schafte die ooit aan om overdag te kunnen slapen als ze ’s nachts had moeten werken. Maar de oordoppen bleken zo goed af te sluiten, dat ze alleen nog haar eigen ademhaling, bloedsomloop en hartslag hoorde, wat haar juist uit de slaap hield. En de contactlenzen voegden goedbeschouwd niets toe aan de verduisteringsgordijnen die in de slaapkamer hangen. Bart had toen deze nieuwe bestemming bedacht.
Ze doet de doppen en contactlezen in en pakt op de tast de brede elastische band die ook nog bij het kussen ligt. Even later bedekt die haar gezicht van hoog op haar voorhoofd tot het puntje van haar neus. Ook haar oren zijn bedekt. De oordoppen blijven dus zelfs in het heetst van de strijd op hun plaats zitten en ook als de contactlenzen verschuiven zal ze niet veel zien. Ze gaat liggen, op haar rug, haar hoofd op het kussen, de armen langs haar lichaam, iets los daarvan, haar benen licht gespreid.
En nu moet ze wachten. Misschien maar een paar minuten, maar het kan ook nog twee uur duren voordat Bart arriveert. Als hij de speelkamer niet als een dragonder binnenkomt, zal ze pas merken dat hij er is als hij haar aanraakt en zijn spel met haar begint.
De geluiden die ze nog wel hoort, zijn afkomstig uit haar eigen lichaam en zorgen ervoor dat ze haar gevoel voor tijd kwijtraakt en vrij snel wegzakt in een soort onderbewustzijn. Zoals meestal komen ook nu beelden op van hoe de timide, niet erg in seks geïnteresseerde Anneke zich ontwikkelde tot een zelfbewuste, zelfstandige, seksueel actieve vrouw.
In die beelden speelt Bart een belangrijke rol. Door hem ontdekte ze zo’n tien jaar geleden dat een man gevoelens bij je kan oproepen die verder gaan dan vriendschap. Gelijk bij de eerste ontmoeting, zonder dat hij daar extra moeite voor doet.
Ze zagen elkaar voor het eerst toen Anneke bij de oude dorpsdierenarts kwam vragen of ze zich als vrijwilliger nuttig kon maken in de praktijk. Ze zat in VWO-5 en wilde na het behalen van haar diploma diergeneeskunde gaan studeren. Haar ouders vonden dat prima, maar drongen er op aan dat ze goed zou onderzoeken of dat echt was wat ze wilde.
Bart was kort daarvoor afgestudeerd en net bij de praktijk in dienst gekomen als tweede dierenarts. Hij regelde een paar maanden later dat het vrijwilligerswerk werd omgezet in een betaald bijbaantje, zodat ze kon stoppen met vakken vullen bij de buurtsuper. Hij begeleidde haar en soms liet hij haar meekijken of zelfs assisteren bij bijzondere situaties.
Haar eerste stage deed ze ook onder begeleiding van Bart. Volgende stages moest ze natuurlijk in andere praktijken doen, maar ook in die periodes was ze in vrije uren nog vaak in de praktijk en dus in Barts buurt te vinden. Al die jaren was de relatie weliswaar vrolijk en vriendschappelijk, maar toch ook gewoon een verhouding tussen meester en knecht.
Anneke fantaseerde ook weleens over een inniger relatie met hem en hoe ze het kon aanpakken om de stap naar dat niveau te maken. Ze voelde duidelijk meer voor hem dan voor de jongens van haar eigen leeftijd. De verhalen die ze door de jaren heen van andere meiden hoorde over pijn bij hun eerste keer of over ‘snel spuiten’ en dan daarna maar zelf werken aan klaarkomen, zorgden er voor dat ze nog nooit geprobeerd had haar fantasieën werkelijkheid te maken. Ze kon ook heerlijk masturberen zonder voorafgaand ‘erop en eraf’.
De verandering kwam onverwacht en volgens een scenario dat nog niet in haar fantasieën was opgedoken. Op een avond, kort voor haar afstuderen, begon Bart een gesprek over toetreden tot de dierenartspraktijk. Zijn praktijk, om precies te zijn. De oude arts ging stoppen en Bart nam de praktijk over.
Tijdens dat gesprek kreeg hij een oproep om met spoed naar een drachtige koe te komen kijken. De boer had geconstateerd dat het kalf verkeerd om lag. Het kon dus op een keizersnee uitdraaien en hij vroeg of Anneke of ze hem kon assisteren.
Het werd een zware operatie, maar aan het begin van de nacht was alles achter de rug en bleken koe en kalf goed gezond. Dat moest ondanks het tijdstip nog even gevierd worden met een borreltje. En nog één. En nog één. En misschien nog wel één. Of twee. Toen ze opstonden om weg te gaan, draaide de wereld om hen heen en begrepen ze allebei dat ze te laat gestopt waren om nog achter het stuur te kruipen. Ze leenden een fiets, Bart trapte en stuurde, Anneke ging achterop. De volgende dag zou Bart de auto wel weer ophalen.
Of het door de borrels kwam of door een oneffenheid in het landweggetje wisten ze geen van beiden, maar na pakweg een kilometer gingen ze hard onderuit. Anneke kwam met haar hoofd de grond en Bart verergerde dat nog door meer op dan naast haar terecht te komen. Toen hij haar in het pikkedonker overeind hielp, klemde hij zijn hand daarbij om haar linkerborst. Niet lang, maar wel heel stevig. Ze schrokken er allebei van, maar zeiden niets.
Anneke dacht niet dat hij het expres deed. Er waren al zoveel logischer momenten geweest waarop hij het had kunnen doen. Aan de andere kant, alcohol maakt je losser.
Bij de praktijk gekomen, waar Bart ook woonde, stond hij erop dat ze in zijn slaapkamer zou gaan slapen. Hij ging op de bank en zou haar elk uur wakker maken omdat hij bang was voor een hersenschudding. Ze protesteerde wel, maar meer voor de vorm, want ze genoot van zijn zorgzaamheid. Ze voelde zich sinds het borstincident ook lichamelijk heel erg tot hem aangetrokken, maar ook daar kon de alcohol natuurlijk van invloed zijn.
Met elk uur even wakker worden werd het geen rustige nacht, maar toen hij bij de zoveelste controle een dienblad met versgebakken broodjes, vruchtensap en koffie meebracht, voelde Anneke zich gewoon goed. En dat bleef zo toen ze rechtop ging zitten met het dekbed tot aan haar kin. Niet duizelig, geen hoofdpijn. Alleen de lichamelijke gevoelens voor Bart waren er nog, en heftiger dan de avond ervoor.
Na een zwijgend glaasje sap begon Bart over de valpartij, of eigenlijk meer over het opkrabbelen daarna. Hij maakte zijn excuses voor de ongewenste intimiteit, benadrukte twee keer dat hij het echt niet expres had gedaan en hoopte dat het hun vriendschap niet zou verstoren.
Anneke wist ineens dat dit hét moment was. Haar lichaam wilde het zijne. Het moest nu gebeuren. Een volgende gelegenheid zou mogelijk lang op zich laten wachten of zich misschien nooit meer voordoen. Ze moest nu in actie komen, zichzelf overwinnen. Dingen zeggen en doen die ze in haar fantasieën wel, maar in het echte leven niet durfde.
“Vond je het ongewenst? Wat jammer”, zei ze met haar ogen neergeslagen, “ik vond het wel fijn, geloof ik”.
Ze gooide de dekens van zich af en toonde zo haar lange blote benen, haar minieme slipje, een randje blote buik en een kort T-shirt waarin haar harde tepels twee niet te missen bobbels duwden.
“Probeer het nog maar een keer, wat rustiger en aandachtiger. Misschien denk je er dan anders over.”
Al pratend had ze zijn pols gepakt en zijn hand op het blote randje buik gelegd. Ze schoof de hand langzaam omhoog. De stof van haar shirt schoof mee en ze liet zijn pols pas los toen zijn hand op een ontblote borst lag en hij zijn vingers niet meer strak recht en tegen elkaar hield, maar er voorzichtig haar borst mee vastpakte.
Anneke hoefde hem niet verder aan te moedigen. Voor het eerst in haar leven werd ze hartstochtelijk door een man gekust en beantwoordde ze die kus nog intenser.
Hij streelde haar over haar hele lijf en het shirt verdween al gauw naar een hoek van de kamer. Kort daarna lag het slipje daar ook en begroef Bart zijn hoofd tussen haar benen. Hij kuste en likte haar naar een orgasme dat heftiger was dan ze zichzelf ooit had gegeven.
Pas daarna kleedde hij zich uit en schoof hij zijn pik voorzichtig bij haar naar binnen. Geen pijn, alleen genot, intens genot. Er was ook geen sprake van ‘erop en eraf’. Hij neukte haar lang, eerst langzaam en niet al te diep, later steviger en dieper, en hij kwam zelf pas klaar nadat Anneke opnieuw gekomen was door de wrijving van zijn pik over haar klitje.
Vanaf dat moment waren ze samen en had hij haar behoedzaam de wereld van lichamelijk genot verder binnengeleid. Veel verschillende standjes, pijpen, ook heel diep, anaal, zaad slikken. Later kwamen de rollenspellen in hun speelkamer, waarbij ook vastbinden, blinddoeken, tepel- en schaamlipklemmen hun intrede deden. Altijd was er iets nieuws, altijd ging het iets verder dan een vorige keer. De laatste vernieuwing was ongeveer een jaar geleden, in een schoolsetting: over de knie en een stevig pak slaag met zijn sterke handen op haar blote billen. Tot haar eigen verbazing was ze daar ongelooflijk geil van geworden.
Het slaan op de billen en alle andere spelsituaties werden daarna wel herhaald, maar er waren geen vernieuwingen meer. Anneke begreep ook zonder het bezoeken van bdsm-sites dat je met meer dingen kon slaan dan met je hand en dat je ook op andere plaatsen kon slaan. Maar het bleef bij met de hand, op de billen en over de knie.
Toen Bart na pakweg tien maanden alleen herhalingen een lofzang op hun seksuele relatie ......
"Aaaauuuuw."
Anneke is ineens weer terug in het heden. Ze hoort niets, maar wel wat ze zelf uitschreeuwt. Haar handen schieten naar haar borsten. Uit het niets heeft Bart haar beide tepels tussen duim en twee vingers plat geknepen, ze te ver gedraaid en haar borsten eraan opzij getrokken.
"Aaaaaaaaauuuuuuuuwwwww."
Hij draait nog iets verder en trekt nog iets harder. Dit is inderdaad nieuw. Hij speelde altijd al graag met haar tepels, had op een gegeven moment ook klemmetjes aan hun spelsituaties toegevoegd, maar tot nu toe draaide hij die nooit strakker aan dan ergens tussen ‘goed te doen’ en ‘een beetje onplezierig’. Wat hij nu met zijn vingers doet levert heftige pijnscheuten op die vanaf haar tepels haar hele lijf door schieten.
Nadat hij haar tepels ook nog een keer de andere kant op heeft gedraaid, met eenzelfde schreeuw tot gevolg, doet hij pas wat hij normaal gesproken doet om haar te laten merken dat hij er is. Hij pakt haar handen, brengt ze in de buurt van zijn mond, ruikt en proeft er even aan. Zo onderzoekt hij of ze zichzelf gevingerd heeft in afwachting van zijn komst, wat hij haar verboden had.
Hij ondersteunt haar bij het opstaan en leidt haar naar de onderzoekstafel. Hij helpt haar te gaan liggen, legt haar knieën over de steunen, duwt die steunen nog wijder uit elkaar en begint de leren riemen vast te gespen. Eerst net boven en onder haar knieën, dan haar polsen in de boeien aan de zijkant van de tafel en tenslotte de twee brede banden net onder haar borsten en net boven haar heupen. Haar handen hebben een klein beetje bewegingsruimte. Ze klemt ze om de zijkanten van de tafel, alsof ze bang is daar ondanks de riemen vanaf te glijden.
Bart begint haar lichaam met één hand te strelen. Hij komt overal waar hij bij kan, van haar haren en gezicht tot haar voetzolen. Onderweg verwijdert zijn hand de dikke plug uit haar kontje. Daardoor kunnen zijn vingers nu weer op twee plaatsen tussen haar benen naar binnen. Ze doen dat enthousiast en nemen ruim de tijd voor grondig en soms ook gezamenlijk onderzoek.
Aan het eind van de terugweg van haar voeten weer naar boven besteedt de hand uitgebreid aandacht aan haar borsten. Masseren, kneden, zo nu en dan een tikje en nog wat milde knijp- en draaispelletjes met haar tepels.
Anneke geniet van de aanrakingen, die soms best uitdagend zijn en dan ook weer lief en zacht. Ze voelt hoe ze steeds geiler wordt, van zijn aanrakingen, maar ook van het feit dat ze volkomen weerloos is. Wat hij ook met haar gaat doen, ze kan zich er niet tegen verzetten. En het wordt nog beter op het moment dat ook zijn andere hand zich met haar lichaam gaat bemoeien en beide borsten tegelijk behandeld worden.
Ineens houden beide handen stil. Ze omvatten elk een borst en beginnen daarin te knijpen, hard, nog iets harder. Ze draaien tegelijk de ingeknepen borsten ver naar links.
Dan schiet als een bliksemschicht door Annekes hoofd dat er iets niet klopt en terwijl de handen haar borsten ruw de andere kant opdraaien valt het kwartje: de duim zit bij beide handen aan dezelfde kant van de vingers! Het zijn twee rechterhanden! Bart is niet alleen!
Er is ook nog iemand anders! Ze is nog nooit door een andere man aangeraakt. Bart is ook de enige man die haar naakt gezien heeft.
Ze begint wild aan de riemen te trekken, ook al weet ze dat ze die niet los kan rukken.
“Stop! Hou op! Ik wil dit niet! Maak me los! Wie is hier nog meer?”, schreeuwt ze.
De handen laten haar borsten los en ze voelt hoe de band om haar hoofd bij één oor wat wordt opgetild. De oordop wordt een beetje naar buiten getrokken en een onbekende mannenstem fluistert:
“Je kunt pas helemaal aan het eind uit deze attractie. Verzet je er niet tegen, maar geef je eraan over. Ervaar wat het met je doet.”
Daarna duwt hij de plug terug en dekt haar oor weer af met de band.
Er komen weer twee handen op haar borsten, maar er gaan er nu ook twee naar haar klitje en haar kutje. Anneke rukt nog een even aan haar boeien, maar met minder kracht. Het is toch zinloos. Ze vraagt zich wel af wie Bart meegebracht heeft. En is het er maar één? Of staan er nog meer in de kamer en wisselen ze elkaar af? Wat gaan ze nog meer met haar doen? Zou ze ook een vreemde pik in haar kutje of kontje geduwd krijgen? Of meer dan één? De vragen blijven rondtollen in haar hoofd.
De twee handen die met haar kutje en klitje spelen verplaatsen zich naar de binnenkant van haar dijen en twee nieuwe handen trekken haar schaamlippen nog verder uit elkaar dan door haar houding al gebeurt. Vervolgens voelt ze hoe lippen en een tong actief worden op en rond haar klitje en kutje. De tong gaat zo nu en dan zelfs een stukje naar binnen.
Even is er weer de reflex van aan haar boeien trekken en ‘nee’ roepen, maar al gauw geeft ze zich over aan de gevoelens die via haar klitje door haar lichaam stromen. Die zijn namelijk heel fijn. De mond die haar beroert is zacht en de tong likt liefdevol en heel anders dan Bart dat doet. De vingers die haar schaamlippen uiteen trokken, ondersteunen nu de activiteiten van de tong door in drietallen een voorzichtig rondedansje te beginnen in haar kutje en haar kontje.
Nog één keer trekt ze even aan haar boeien als ze zich realiseert dat het een vrouw moet zijn die haar zo vakkundig likt, kust en vingert. Maar al snel laat ze zich zonder verder verzet heerlijk langzaam richting orgasme leiden.
Ze heeft echter buiten de vier andere handen gerekend. Die verlieten haar lijf, maar laten nu in hoog tempo felle tikken her en der op haar lijf landen en proberen zo haar tocht naar een orgasme te blokkeren. Anneke vermoedt dat ze met rijzwepen geslagen wordt, al heeft ze geen ervaring met deze en andere zweepjes.
De mond en de vingers tussen haar benen helpen haar steeds opnieuw om de opgeworpen barricades te overwinnen en uiteindelijk bereikt ze het doel, uitgeput en schokkend. Ze trekt voor de vierde keer aan haar boeien, heftig, maar nu zonder zelf nog sturing te hebben op haar bewegingen.
Nog voordat ze helemaal tot rust gekomen is, voelt ze een vinger op haar lippen. Als vanzelf opent ze haar mond. De vinger komt naar binnen en Anneke proeft zichzelf. Ze likt en zuigt de vinger schoon en doet dat ook met de vingers die daarna nog volgen.
Dan voelt ze hoe opnieuw een oor bevrijd wordt van de oordop. Een vrouwenstem fluistert:
“Ik maak je polsen los, maar je moet gewoon blijven liggen. Ik leg een telefoon op je buik, niet de jouwe trouwens. Als die begint te trillen zorg je er eerst voor dat je weer kunt horen en zien, dan maak je de andere riemen los en ga je naar de badkamer. Daar vind je instructies.”
Het klinkt vriendelijk, maar ook heel dwingend. De oordop gaat weer naar binnen, de band weer strak om haar hoofd en er wordt iets kouds op haar buik gelegd.
Anneke voelt hoe haar rechter pols wordt losgemaakt. Ze wil haar onderarm over haar bovenlijf leggen, net onder haar borsten, maar in die beweging wordt haar hand vastgepakt en tegen de warme driehoek van bovenbenen en schaamlippen gelegd, die ze ook op de tast wel herkent. Ze begrijpt wat er van haar verwacht wordt en heeft, net als bij de vinger die op haar lippen kwam, geen energie meer om zich te verzetten. Ze duwt een paar vingers het centrum van de driehoek in en voelt hoe de benen uit elkaar gaan om haar ruimte te geven. Haar vingers gaan op zoek naar het klitje. Ze schrikt even als ze voelt dat daar een heel dun ringetje doorheen zit. En dat niet alleen, vanaf het ringetje lopen twee kettinkjes naar gelijksoortige ringetjes in de schaamlippen, zo ver mogelijk naar achteren geplaatst. Ze onderzoekt de kettinkjes met haar vingers en trekt er een paar keer voorzichtig aan. Ook streelt ze zacht over en vlak achter het doorboorde klitje en laat haar vingers zo nu en dan wat vers vocht ophalen uit het kutje, dat zich over haar vingers laat zakken zodra haar vingertoppen de ingang raken.
De vrouw maakt nu ook haar linker pols los en Anneke voelt hoe naakte borsten daarbij over haar eigen borsten schuiven. Een vreemde maar prettige sensatie die niet stopt als de pols bevrijd is.
Met haar linkerhand zoekt ze het hoofd van de vrouw en streelt door haar haren. De vrouw doet hetzelfde bij haar en al gauw raken hun lippen elkaar, eerst gesloten, maar korte tijd later ver genoeg geopend om hun tongen enthousiast kennis met elkaar te laten maken.
Anneke gaat ondertussen door met het strelen van het klitje en het zo nu en dan aan de kettinkjes trekken, tot de benen plotseling haar rechterhand strak vastklemmen en de kussende mond van de hare verdwijnt. Ze heeft voor het eerst van haar leven een andere vrouw klaar gevingerd.
De benen van de vrouw ontspannen en laten Annekes hand gaan. Ook het bovenlichaam trekt zich terug. De mond kust nog even haar tepels, maar daarna is er geen contact meer tussen hun lichamen.
Na een paar minuten vraagt Anneke zich af of ze inmiddels alleen is in de speelkamer. Of zouden Bart en zijn gezelschap er nog zijn om te kijken of ze wel blijft liggen. Ze onderdrukt de drang om de band van haar hoofd te rukken en de oordoppen en de zwarte contactlenzen uit te doen. Ze durft het risico niet te nemen. Wat als ze er nog zijn? En misschien zijn ze wel weg, maar staat er ergens een klein cameraatje en houden ze haar via internet in de gaten. Ze blijft voor de zekerheid maar liggen en probeert wat te slapen. Voor haar gevoel lukt dat niet, maar toch schrikt ze wakker als de telefoon op haar buik begint te trillen.
De riemen zijn snel los en de band, oordoppen en zwarte contactlenzen kosten haar ook weinig moeite. Ze heeft wel even tijd nodig om weer aan het licht te wennen.
Zodra ze weer een helder beeld van de omgeving heeft, loopt ze eerst even door het hele huis, maar treft verder niemand aan, ze is alleen. In de badkamer vindt ze behalve een korte instructie ook kleding: een kort zwart jurkje, een zwartkanten lingeriesetje en sandaaltjes met een half hoge hak, gevlochten van zwartleren strookjes. De instructie bestaat uit vijf korte punten:
Opnieuw uitgebreid voorbereiden
Deze kleding aan, niet meer, niet minder
Geen make-up, geen sieraden, geen tasje, geen telefoon
Haar los, geen speldjes, kammetjes etc.
Om 18.00 uur word je opgehaald
Anneke ziet in de spiegel dat haar wangen rood zijn geworden tijdens het lezen van het briefje en ze merkt dat haar ademhaling onrustig is. Ze heeft zo’n voorgevoel dat er bij de cocktailparty meer op het programma staat dan luxe hapjes wegwerken, aan cocktails nippen en onbeduidende zinnetjes aanhoren en uitspreken.
Ze gaat aan de slag, want het is inmiddels kwart over vijf. Als ze om vijf voor zes de trap afloopt, volgens de instructies gekleed, ziet ze door het raam naast de voordeur al een langgerekte limousine staan. De chauffeur, in antraciet uniform met pet, staat bij het achterportier. Dat opent hij zodra Anneke naar buiten komt en naar de limousine loopt.
Het passagiersgedeelte is leeg. Ze had eigenlijk verwacht Bart daar aan te treffen, of misschien wel de vrouw die haar, vreemd maar heerlijk, naar een orgasme gebracht had en daarna verleid tot dingen waarvan ze zich nu al niet meer kon voorstellen dat ze die gedaan had.
De chauffeur, die zijn conversatie beperkte tot ‘goedenavond mevrouw’, sluit het portier, gaat achter het stuur zitten en zet de auto in beweging. Als de auto even later de snelweg opdraait blinderen alle ramen. Ook het schot tussen chauffeur en passagier wordt ondoorzichtig. Anneke ziet opnieuw niets meer, behalve het interieur. Alweer zit er niets anders op dan wachten op wat komen gaat.
Lees ook deel 2
© SubAdoration, september 2019
|
|
    
Lees en Beleef
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 21 september 2019 - 06:09 pm: |
|
mooi... verwarrend... erg... |
Wat laat je je sub een mooie brief schrijven, SubAdoration.
Sprookjesachtig.
Zo vol symboliek: vader en dochter, zorgzaam en avontuurlijk.
Een sub die het moeilijk vind om te communiceren, om duidelijk te zijn waar ze naar verlangt.
Dat vraagt om een dom die heel goed communiceert. Voorzichtig met haar omgaat. Geduldig en begripvol. En vooral heel gevoelig naar zijn sub toe.
Maar dan... niets van dat alles.
Een brute ongevoelige dom. Heel bot en afwijzend...
Okay.
Dan krijgt ze toch instructies. Zonder echte communicatie met haar dom.
Okay.
Ze gehoorzaamt.
En belandt dan in een extreme sm situatie - voor haar blijkbaar normaal. Maar als lezer zie je dat niet aankomen. Verwarrend.
Een situatie waarin ze van alle zintuigen ontnomen wordt. Alleen, wel thuis, maar toch.
Ze geeft zich over en droomt weg...
...naar hoe haar relatie met haar dom ontstaan is. Dat had wat mij betreft echt korter gemogen, want -in mijn ogen- interessant is het niet. Vooral in strijd met dat sprookjesachtige begin.
De overgang naar het heden is echt gruwelijk. Ik moest het drie keer lezen voordat ik het snapte (misschien kan je wat doen aan de vormgeving, SubAdoration, want al die hoofdletters aan het eind van een halve zin werkt niet als lezer - in ieder geval niet voor mij)
Tsja, dan wordt het pas erg.
Niks geen invoelende dom.
“Stop! Hou op! Ik wil dit niet! Maak me los! Wie is hier nog meer?”, schreeuwt ze.
Welke dom is dan zo bot om dat gewoon te negeren? Nou ja, er wordt door een onbekende een antwoord gefluisterd, en daar moet je het als lezer meedoen.
Je schrijft een verhaal, SubAdoration, en in een verhaal mag je heel veel meer dan een echte dom zou doen. Maar dit...
Als ik het goed begrijp is haar dom er niet eens...
Een sm-horror verhaal moet kunnen.
Maar door zo'n mooi, sprookjesachtig begin ben ik een horror verzeild geraakt waardoor ik je verhaal met moeite uit kan lezen. Ze vindt natuurlijk uiteindelijk alles heel lekker, maar ik voel me als lezer verloren.
Ook je schrijversnaam zet me op het verkeerde been. Maar ja, ook dat moet kunnen: als aanbidding van een sub mag je natuurlijk best sm-horror schrijven.
Alleen denk ik dat dat helemaal je bedoeling niet is...
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 288
Aangemeld: 05-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 22 september 2019 - 11:27 am: |
|
veel en heftig bdSM spel |
Lees en Beleef schreef (als kop) mooi... verwarrend... erg...
Ik loop die even langs.
Mooi
Inderdaad een mooi sprookje. Maar waar jij je vooral richt op de 'onzekerheid en schroom om over verlangens te praten' lees ik -ook- een vraag naar haar dom om minder beschermend te zijn.
Maar het blijft vooral heel 'sprookjesachtig'.
Verwarring
Dat sprookjesachtige verdwijnt daarna volledig. Daar zit de verwarring denk ik.
Ik moet zeggen dat haar vraag om minder beschermend te zijn wel heel non-communicatief wordt opgepakt. Die had ik ook niet zien aankomen.
Erg
Dit verhaal is vooral een verhaal over "veel en heftig bdSM spel".
Volgens mij is dat ook hetgeen SubAdoration veel over schrijft.
Zoals je zelf zegt: een verhaal is geen werkelijkheid. In een verhaal mag je een spel beschrijven wat je in werkelijkheid nooit zo zou spelen. Het mag puur fantasie zijn. Nou ken ik SubAdoration niet persoonlijk, maar ik denk niet dat hij over een speelruimte beschikt zoals hij beschrijft. Ik schat in dat zo'n ruimte zelfs niet bestaat. En of hij zelf zo met een sub zou willen omgaan zoals hij beschrijft, zelfs als hij haar adoreert... dat doet er eigenlijk niet toe.
Ik denk dus dat je niet zozeer schrikt van de omgang tussen 'dom en sub', maar dat de aard van de brief je op een spoor zet waar het de schrijver helemaal niet om te doen is.
Ik denk -maar dat moet SubAdoration maar bevestigen of ontkennen- dat de schrijver een gelegenheid zoekt waar -zonder gesprek- de dom de vrijheid kan nemen om (extreem) grenzen te verleggen in het bdSM spel.
Dat brengt me op de belangrijkste reden dat ik als Beheerder reageer:
jouw verwachting.
Want ik ben het met je eens: als je begint te lezen als 'romantische' lezeres - en ik vermoed gezien je vorige reacties dat je dat bent - je daarna een koude douche krijgt.
Je bent zo aardig om het niet zo te benoemen, maar ik vermoed dat dat het was wat er gebeurde.
Waarbij ik overigens heel blij ben met je voorzichtige en respectvolle formulering.
Maar het is wel iets (die koude douche) wat ik als Beheerder graag wil voorkomen.
Kortom: hoe kunnen schrijvers (en ik als Beheerder) ervoor zorgen dat je weet: dit is een verhaal waarin "veel en heftig bdSM spel" de hoofdrol vormt.
Oplossing: een extra pictogram.
Om het mezelf niet te moeilijk te maken wil ik het bestaande bdSM pictogram gebruiken voor een nieuwe versie in het rood met de (zoek)tekst "veel en heftig bdSM spel". Dus als extra pictogram.
 billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn 
| |
SubAdoration
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 90
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 04 oktober 2019 - 05:53 pm: |
|
Hoe mijn verhalen ontstaan |
Beste Lees en Beleef en Reintoch,
Ik vind het fijn als lezers reageren op mijn verhalen. Zowel applaus als kritische noten stel ik op prijs. Bedankt dus voor jullie reacties.
Ik vind ook dat een schrijver het aan reagerende lezers verplicht is om via een bericht op de site te laten weten dat hij of zij het bericht gelezen heeft. En niet alleen dat, maar ook dat zij of hij serieus probeert in te gaan op wat de lezer(s) meldde(n).
Omdat het verhaal na dit hoofdstuk naar mijn idee al wat meer duidelijkheid schept ten aanzien van een aantal van jullie opmerkingen, heb ik met reageren gewacht tot het complete verhaal op de site beschikbaar was.
Ik loop niet precies al jullie opmerkingen en gedachten langs, maar zal proberen met wat informatie over het ontstaan van mijn verhalen voldoende op jullie reacties in te gaan. Dan kan ik er, denk ik, niet omheen dat ik wat meer loslaat over mijn privé-situatie. Dat doe ik met enige schroom en terughoudendheid. Ik neem aan dat jullie dat begrijpen.
Maar om te beginnen wil ik toch nog even benadrukken: al mijn verhalen zijn fictie. Zoals men dat zo mooi formuleert: elke gelijkenis met echte personen of gebeurtenissen berust op louter toeval.
Geen fictie is dat mijn ervaring met bd, ds en sm voor een hoog percentage bestaat uit spelen met één vrouw. Zij is de liefde van mijn leven en ik kan en zal haar nooit mijn sub noemen en zij zal mij nooit met meester o.i.d. aanpreken, omdat wij in alles ervaren dat we volkomen gelijkwaardig zijn.
We hebben beide onze talenten, die heel verschillend zijn, maar elkaar goed aanvullen. Dat geldt ook voor het seksuele deel van onze relatie. Daarmee bedoel ik dat zij daarbinnen (en dus zeker niet op andere vlakken) meer neigt naar onderdanig gedrag en ik meer naar dominant. Maar als je ons terug zoekt op een denkbeeldige lijn tussen extreem masochistisch en extreem sadistisch, vind je ons niet heel ver van het midden. Ik iets verder ervandaan dan zij.
Voor onze bdsm-momenten hebben we uiteraard geen aparte speelkamer, want voor je het weet voel je je dan verplicht om altijd daar te spelen, waardoor je de prachtige mogelijkheden die woon-, slaap- en badkamer, alsmede keuken en garage bieden, aan je voorbij zou laten gaan.
Als we niet spelen, maar in het donker tegen elkaar aan in bed liggen, fantaseren we vaak samen. In die fantasieën staan we ook aan de onderdanige en de dominante kant van het midden, maar veel verder daarvan verwijderd. We laten dan ook dingen gebeuren die we nooit in het echt willen doen, geen van tweeën. Maar ook aan die heftiger fantasieën zitten grenzen die we nooit zullen overschrijden Denk daarbij bijvoorbeeld (geen uitputtend lijstje) aan seksuele handelingen met kinderen en dieren.
Bedoelde fantasieën en het later nog eens bespreken ervan hebben ons altijd geholpen bij het bepalen van de grenzen in ons echte spel en bij het in beeld houden van de kwetsbare positie van de onderdanige. Zij (of ‘hij’, maar in mijn belevingswereld ‘zij’) geniet van het onderdanig zijn, van het volgen van de dom en ook van zijn pogingen haar grenzen steeds een klein beetje op te schuiven, maar ondertussen moet ze ook voldoende assertief zijn om die grenzen te bewaken. Dat lijkt tegenstrijdig en ik bewonder de onderdanigen die dit in zichzelf weten te combineren. De kwetsbaarheid van hun positie komt dan ook in een aantal van mijn verhalen aan de orde.
Voor mijn geliefde houdt het fantaseren op als ze uit bed stapt of na het beëindigen van een gesprek over iets wel/niet in real life doen of het verleggen van grenzen.
Bij mij gaat het fantaseren ook daarna gewoon verder. Losse gebeurtenissen uit verschillende gezamenlijke fantasieën groeperen zich, er komen personages bij en er ontstaat een beeldverhaal in mijn hoofd. Daarna heb ik er plezier in zulke beeldverhalen om te zetten naar geschreven teksten die liefhebbers van dit genre kunnen boeien.
Dat boeien probeer ik te bereiken door ook zaken rondom de bdsm-activiteiten te beschrijven en personen van achtergronden te voorzien, waardoor lezers hopelijk makkelijker mijn fantasie ingetrokken worden. Of dat soort beschrijvingen te lang is of weinig toevoegt is m.i. een kwestie van smaak.
Een andere manier om te boeien is het gebruik van wendingen, die het verhaal en daarmee de lezer een heel andere kant op duwen dan zij/hij op dat moment verwacht of die een ander licht op een personage werpen. Zoals in dit geval het besef dat Bart niet de voorzichtige dom is, die zijn lieve onschuldige subje met veel geduld stapje voor stapje verder zal leiden, maar de sluwe manipulator die haar tot een slavin voor zijn sadistische lusten probeert te kneden. Ik ga er daarbij van uit dat de lezers op deze site wel tegen een stootje kunnen.
Ik vind het jammer, Lees en Beleef, dat jij een dergelijk wending in dit verhaal als een koude douche (in de woorden van Reintoch), hebt ervaren. Douchen moet warm en comfortabel zijn, door de temperatuur van het water en zo mogelijk met enige regelmaat door de persoon waarmee je eronder staat. Om het goed te maken heb ik speciaal voor jou in het laatste deel een korte zin in de trant van ‘ze douchte zich heerlijk schoon’ uitgebreid naar een warme douche-ervaring.
Ik vind het leuk, maar dat is wellicht meer mezelf uitdagen als schrijver dan dat het de lezer raakt, om te variëren in de vorm. Een verhaal in tegenwoordige tijd of verleden/voltooide tijd, een verhaal verteld door een buitenstaander of door één van de hoofdpersonen, waarvoor ik zelfs een keer een vrouwelijk hoofdpersoon koos.
Ik hoop dat hiermee duidelijk is waarom mijn verhalen vaak harder uitvallen dan wat ik zelf in de praktijk doe en zou willen doen. En vooral ook dat ik zelf nooit zo met een onderdanige partner zal omgaan als sommige van mijn verzonnen doms.
Ik beloof hierbij dat ik binnenkort zal proberen een wat minder hard verhaal te schrijven.
Een warme groet aan jullie beiden,
SubAdoration
P.S.
Lees en Beleef, ik heb de overgang naar het heden op jouw aanraden een heel klein beetje aangepast. Ik hoop dat het zo duidelijker is.
|
Lees en Beleef
Lid
Bericht Nummer: 14
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 05 oktober 2019 - 02:11 pm: |
|
een heel mooie persoonlijke reactie |
Hallo SubAdoration,
Ik heb mijn reactie op deel 3 geschreven voordat ik deze reactie van jou las - dat zal duidelijk zijn.
Niet dat het de vragen beantwoordt die ik daarin stel.
Maar toch, het voelt wat ongemakkelijk.
Je schrijft zo persoonlijk hier. Dat raakt me.
Ik denk eerlijk gezegd dat ik dat zelf niet zo snel zou doen...
SubAdoration schreef::Dan kan ik er, denk ik, niet omheen dat ik wat meer loslaat over mijn privé-situatie. Dat doe ik met enige schroom en terughoudendheid. Ik neem aan dat jullie dat begrijpen.
Dat begrijp ik zeker. En heel mooi om te lezen wat sm voor jullie beiden betekent.
En dat is wel heel ver verwijderd van de wereld van Anneke..
Maar voor mij was het echt wel duidelijk dat het fictie was (wie bedenkt dat nou: zo'n Mannenvereniging...). Alleen was steeds mijn vraag: wat voor fictie?
Je kleine opmaak verandering is voor mij een grote: zo leest het helemaal goed!
En ik ben zeer benieuwd naar dat 'minder harde verhaal' dat je van plan bent te schrijven.
liefs
Lees en Beleef
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
SubAdoration
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 97
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 07 oktober 2019 - 05:22 pm: |
|
Vier puntjes voor Lees en Beleef |
Dag Lees en Beleef,
1. Voel je alsjeblieft niet ongemakkelijk over je eerlijkheid in het commentaar op het derde deel. Zoals daar al gezegd, ik ben je er dankbaar voor.
2. Ik vond het ook niet heel makkelijk om zo persoonlijk te worden. Ik deed het wel eens eerder, in privé-mailcontacten met subs, maar pas nadat we elkaar wat beter hadden leren kennen. Nog nooit op de site. Ik vond het passend na jouw, in mijn ogen ook behoorlijk persoonlijke reactie. Overigens, het blijft anoniem, net als de eerder genoemde mailcontacten.
3. Wie bedenkt nou zo’n mannenvereniging? Nou, ik dus. Maar zou zo’n vereniging nergens bestaan? De werkelijkheid gaat soms verder dan de fantasie. Wat dacht je van Little Saint James, het privé-eiland (een Maagdeneiland; what’s in a name) van Jeffrey Epstein? Om er zomaar eens één te noemen.
4. Ik ben ook benieuwd naar dat minder harde verhaal. Maar dat gaat ‘minder hard’ dan ik wil. Serieus reageren op reacties kost ook tijd. 
Een lieve groet van SubAdoration.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende