| Gepost op donderdag 14 augustus 2014 - 01:34 am: | 
|
|
Het ongedurige meisje en aan wie zij werkelijk toebehoort
Daar zit ze dan. Niet in staat om hem recht aan te kijken. Vanaf de andere kant van de tafel registreert hij elke beweging die ze maakt. Ziet dwars door haar heen. Een kleine glimlach speelt rond zijn mond. Misleidend – want ze weet dat het menens is. Dat ze weer even het spoor kwijt was. Te ver is gegaan.
Gisteravond liet ze hem alle berichten en mailtjes lezen. Het was geen verassing geweest. Hij had al gemerkt dat ze de afgelopen twee weken veel rondhing op spanking- en bdsmforums, en websites met contactadvertenties. Ze had zelfs nieuwe accounts aangemaakt, zo ontdekte hij. En daar was het niet bij gebleven...
Hij maakte zich geen zorgen, had geduldig gewacht tot het moment dat ze hem alles zou vertellen. Dat moment kwam snel. Zijn meisje was voor hem een open boek, en ze kon en wilde haar geheimen voor hem niet verbergen.
Vijfentwintig jaar was ze, toen ze elkaar voor het eerst ontmoette. Nota bene via een advertentie op smverhalen. Zij was die spankee, zonder ervaring, maar vol passie en verlangen. Verlangen naar die sterke man, die echte dominant, die haar zou koesteren en beminnen, maar ook kon onderwerpen, tuchtigen en straffen zoals hij dat wilde. En ja, ze verlangde intens naar een pak slaag op haar blote billen.
Hij was 46. Doorgewinterd en ervaren. Na wat aantrekken en afstoten trok ze de stoute schoenen aan. En haar slipje voor hem uit. Haar eerste pak slaag. Haar eerste en enige dominant. Daarna ging het snel. Er was niemand die haar zo kende en begreep als hij. Niemand die haar zo kon raken in het allerdiepste van haar wezen.
Hun liefde bleek onbegrensd. Twee jaar zijn ze nu getrouwd.
*
Hij had plagend zijn wenkbrauwen opgetrokken.
“Zo meisje, dus jij hebt zitten mailen met andere dominanten? Is dat wat een lief, onderdanig meisje doet?”
Ze glimlachte naar hem, niet zeker van de gepaste reactie op deze retorische vraag. Daarmee leek het afgedaan. Toch had een onbestendig gevoel zich van haar meester gemaakt.
Terecht, blijkt nu.
Daar zit ze dan. Hij loopt langs haar heen naar de keuken om nog een kop koffie in te schenken. Hij laat haar wachten, weet hoe zwaar dat voor haar is. Licht schokt ze onder de streling van zijn hand over haar wang. Haar lijfje is gespannen. Ze weet wat komen gaat.
Nee, boos is hij niet. Daarvoor kent hij zijn meisje te goed. Hij kan er heimelijk wel om lachen. Zijn onstuimige, impulsieve en ongedurige Lisa, wie hij zo intens vertrouwt en waar hij zoveel van houdt. Vol warmte, liefde, ...onrust. Zijn kostbaarste bezit.
Het is een feit: Een huwelijk, het (samen)leven en een D/s relatie in één, dat betekent prioriteiten stellen. Balans vinden in de rollen van geliefde, partner en dominant/sub. Dagelijkse bezigheden vragen soms om voorrang. De realiteit van alledag dringt zich aan hen op. Soms lijkt het bijna een ‘normale’ relatie. Bijna.
Als het te lang duurt wordt ze ongedurig. Onrustig. Op zoek naar zijn grenzen - en daarmee naar zijn ware dominantie en harde handen - smeekt ze om zich over te mogen geven.
En nu was ze ‘op zoek gegaan’, zoals hij het noemde. Op zoek naar de virtuele aandacht van onbekende dominanten. Op zoek naar spanning, misschien wel bevestiging. Om de onrust te temmen. Onvermoeibaar en onverzadigbaar kan ze zijn.
Haar nieuwsgierigheid won het van haar wil om een braaf lief meisje te zijn. Op een avond reageerde ze op een contactadvertentie, onder het mom van nieuwsgierigheid.
“Ik weet niet zo goed waarom ik je mail...”, had ze in één van de mails geschreven.
Hij wist het wel.
*
Het is tijd.
“Kleed je maar uit, Lisa. Ik wil je helemaal naakt.”
Zijn woorden doorbreken de stilte. Gehaast, maar zo elegant mogelijk, trekt ze haar jurkje, bh en slipje uit.
Hij wijst naar de hoek. Zegt niks – zijn blik uitdrukkingsloos op haar gericht.
Ze doet wat hij wil. Op haar knieën, met haar handen in haar nek gevouwen, neemt ze plaats tegen de muur.
Haar hart bonkt. Opwinding en angst vechten om voorrang. Hij zou haar nooit pijn doen. Althans, nooit écht pijn doen, maar ze voelt dat het nu menens is. Hij heeft geen straf aangekondigd, en evenmin wordt het een good girl spanking. Dat kan maar één ding betekenen. Hij wil haar laten voelen dat ze hem toebehoort.
Ze hoort hem rommelen in de tas met instrumenten. Even krimpt ze ineen.
Zonder haast te maken stalt hij zijn keuzes uit op tafel. Ze kan niet zien wat er ligt, maar daar komt ze snel genoeg achter. Hij neemt plaats op de sofa.
“Kom maar hier, Lisa.” Zijn stem klinkt bars.
Nu ligt ze over zijn knie. Zonder omhaal begint hij te slaan. Laat er geen gras over groeien. Ze schrikt van het tempo en de impact van de klappen. Iedere keer weer is ze verbaasd over hoe hard de hand van haar man op haar blote billen aan komt. Ze heeft nog niet veel mannenhanden op haar billen gevoeld, maar ze twijfelt er niet aan dat zijn handen het hardst en sterkst van allemaal zijn. De poging om lager over zijn knie te gaan liggen, en de klappen op het bovenste deel van haar billen te laten landen, mislukt. Het zorgt voor een verstevigde greep om haar middel. Ongestoord slaat hij door. Hard, genadeloos.
“Stilliggen, Lisa. Je hebt dit pak slaag meer dan verdiend, en ik ben nog lang niet klaar met je. Onderga het!”
Na wat een eeuwigheid lijkt te duren - maar in werkelijkheid maar tien minuten is geweest, lukt het haar om zich wat meer te ontspannen. De scherpe pijn die aanvankelijk nog overheerste is overgegaan in een warme, aangename gloed.
“Pak de haarborstel maar van tafel.”
Ze aarzelt, iets te lang, en krijgt een paar ferme tikken op haar bovenbenen. Als vanzelf veert ze op en loopt naar de eettafel. Daar ligt ‘ie, dat gevreesde ding. Hij is redelijk groot, zwaar, van hard massief hout. Geen mens zou er fatsoenlijk zijn haren mee kunnen borstelen. Ze haat die haarborstel. In verhalen en filmpjes lijkt het altijd zo spannend, maar elke keer als het hout haar billen raakt vraagt ze zich af waarom ze hier in hemelsnaam altijd zo naar verlangt.
“Ik ben heel blij dat je open naar me bent geweest, lieverd. Al had ik niet anders van je verwacht...” hoort ze hem zeggen.
Zachtjes, maar dreigend, tikt hij de borstel een paar keer op haar billen. Oei, zelfs dat voelt ze al. De beginnende ontspanning van daarnet is compleet verdwenen. Hij geniet van haar lijfje over zijn knie, van die gespannen afwachting.
“Maar je wist ook wat je te wachten stond, toch?”
Bij de eerste harde klap met de borstel veert ze overeind. Wat doet dit ontzettend veel pijn. Onmiddellijk duwt zijn hand haar weer omlaag. Met zijn been klemt hij haar benen in een stevige houdgreep en haalt uit voor de tweede klap. Ze kan geen kant op, al zou ze dat willen.
Hij houdt zich nog in. Dat voelt ze. Maar bij elke klap brandt het hout diep in de huid van haar toch al rode billen. Na dertig klappen is ze de tel kwijt. Uit alle macht probeert ze zich stil te houden, zich te concentreren op haar ademhaling. Maar de klappen volgen elkaar steeds sneller op en het lukt haar niet om het tempo bij te houden. Ze wil schreeuwen, smeken, schelden. Ze doet het niet. Vastberaden om te ondergaan wat hij haar besluit te geven. De klappen worden harder en komen sneller achter elkaar. Ze incasseert, met haar gezicht diep weggedrukt in de stof van de sofa. Gesmoorde kreten. Er zijn alleen nog maar de klappen, de brandende pijn in haar billen. Ze wil dat hij stopt. Maar ook weer niet...
Dan stopt het. Een zucht van verlichting ontsnapt uit haar keel. Zweet parelt langs haar lijf. ‘Niet stoppen, nog niet...’, smeekt ze in gedachten. Ze voelt het diepe verlangen om gebroken te worden. Verlost van het schuldgevoel, en de schaamte om haar vreemde gedrag. De opluchting van dit pak slaag is groot, evenals de dankbaarheid.
Toch voelt ze haar eigen verzet. Het vechten tegen de tranen, zich groot willen houden. Wat is het toch altijd moeilijk om dit los te laten.
Hij voelt het ook. Op handen en knieën zet hij haar op de sofa. Haar hoofd is naar beneden gericht. Ze is een vechter. Hij inspecteert haar billen, die op dit punt niet veel meer kunnen hebben. Zijn meisje kan altijd meer hebben dan haar billen toestaan. Hij laat het leer van de tawse over haar rug glijden en een siddering gaat door haar lijf. Met de tawse heft hij haar kin op.
“Hoofd omhoog. Voor je kijken. Je krijgt er twintig, en dan kijken we verder. Blijf in positie, anders begin ik opnieuw.”
Het klinkt dreigend en ze kent hem inmiddels goed genoeg om te weten dat hij het meent.
Hij haalt hard uit. Veel harder dan ze verwachtte. Al bij de eerste klap komen de tranen.
“Alsjeblieft, alsjeblieft, ik kan dit niet.” Een tweede klap volgt. “Auw! Nee, ...ik, ik...”
Hij slaat door, harder. Ditmaal precies op de plek waar haar billen en benen samen komen.
“Alsjeblieft... ik...”
“Wat ik, Lisa?”
Een vierde en een vijfde klap volgen.
“Het spijt me, het spijt me, het spijt me echt.” Het komt er hartstochtelijk uit.
“Wat spijt je precies?”
Een volgende klap. Venijnig. Ze huilt nu echt.
“Wat spijt je, Lisa?”
“Dat ik op zoek ging”, huilt ze.
“Is dat alles?”
“Nee!”
“Wat spijt je nog meer?”
“Dat ik je daarmee uitgedaagd heb.”
Het gaat de goede kant op. Ze lijkt het te begrijpen. Twee klappen snel achter elkaar.
“En?”
“En, en.. dat ik aan je getwijfeld heb!” Ze gilt het nu door haar tranen heen.
“Waaraan heb je getwijfeld? Vertel me dat eens.”
“Aan jou... aan jouw dominantie.”
Hij haalt hard uit.
“Aan ons. Het spijt me, het spijt me.”
Nu had-ie de kern te pakken.
“Gaat dat nog een keer gebeuren, denk je?”
“Nee, nooit,” belooft ze, en ze meent het op dit moment oprecht.
Een laatste voltreffer en de teller staat op tien. Ze huilt, tranen met tuiten, grote uithalen. Pijn, opluchting, overgave. Hij bedwingt de neiging om haar op te pakken en te troosten. Ze zijn nog niet klaar.
"Hoeveel had ik je er beloofd, schatje?" Zijn stem klinkt zacht.
“Twintig.”
“Nog tien te gaan dus.”
Ze knikt gedwee.
Hij strijkt haar natte haren uit haar gezicht. Zonder veel omhaal dient hij de laatste tien klappen toe. Beduidend minder hard, snel achter elkaar. Ze registreert ze amper meer.
“Goed zo, liefje. We zijn klaar.”
Hij helpt haar omhoog en streelt haar rug en haar geteisterde billen. Ze drukt haar gezicht in zijn borst en hij slaat zijn sterke armen om haar heen.
“Ik ben van jou,” fluistert ze.
Hij glimlacht.
“Ik weet het, meisje van me.”
Zijn hand glijdt omlaag, over haar natte kutje. Dwingt haar benen voor hem te spreiden.
“Was dit straf, meisje?”
Ze schudt van nee.
Dit was liefde. Dit is de man die de diepe band die ze samen hebben bezegeld heeft met een stel blauwe billen. Ze zal het doorlopend van hem nodig hebben. Alleen van hem. Nooit anders willen. Er nooit genoeg van krijgen.
|
|
    
stefkes
Lid
Bericht Nummer: 12
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 15 augustus 2014 - 07:32 pm: |
|
Lisa |
Gewoon een fijn verhaal. Een sub die niet kan wachten op een paar gekleurde billen, een dom die dat helemaal begrijpt.
Gr. Stefke
|
Grey Spanker
Productief lid
Bericht Nummer: 38
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 augustus 2014 - 11:08 am: |
|
Uitdagende wens |
Hallo Lisa,
Een mooi verhaal, het uitdagen, misschien wel onbewust, in het verlangen zich weer de zijne te mogen voelen, het weten dat de spanking haar dicht bij hem brengt, ze samen zo hun band bevestigen.
Hoe je de straf omschrijft is hevig, indringend en mooi
Groet, Grey Spanker
|
Rob
Beginnend lid
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 03-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 augustus 2014 - 04:17 pm: |
|
Levensecht |
Hey Elisa,
Wat een mooi verhaal! Ik vind je opbouw erg mooi, met eerst het beschrijven van het uitdagen, de Dom die zijn meisje door ziet en uit eindelijk de straf. Heel mooi hoe je die straf! levensecht!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal ;)
|
Meharis
Beginnend lid
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 03-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 augustus 2014 - 06:21 pm: |
|
Topping from the bottom |
waarschuwing van de beheerder:
onderstaande tekst beschouw ik als onnodig grof en beledigend
niets in het verhaal rechtvaardigd dat.
Ik heb het echter laten staan omdat de reacties op dit bericht -die wel zeer boeiend en informatief zijn- anders lastig te begrijpen zijn.
reintoch, behherder van deze site
“Ik weet niet zo goed waarom ik je mail...”, had ze in één van de mails geschreven.”
Ach, dat is een zeer bekend verschijnsel van subjes die zich vervelen, aandacht willen hebben omdat ze tekort komen en hopelijk door “bekenning” alsnog hun straf krijgen.
Typisch gevalletje van topping from the bottom. D's die daar intrappen heb ik nooit zo goed begrijpen want je bent tenslotte dan zelf niets anders dan een slaafje.
Dit soort subjes zouden zich ook geen subjes moeten noemen, maar gewoon meisjes die uit verveling niet weten wat ze willen.
Freedom is just a chosen form of commitment.
| |
Grey Spanker
Productief lid
Bericht Nummer: 39
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 augustus 2014 - 06:37 pm: |
|
Wens en verlangen |
Beste Meharis,
Ben het dus absoluut niet met je eens. Topping from the bottom is zeker iets wat kan bestaan, maar als ik het verhaal van Elisa lees zie ik een sub met een behoefte om gespankt te worden, met de wens om te weten dat haar dom er voor haar is.
Zoals ze omschrijft, en ik zeker wel herken, als je naast je BDSM relatie ook een "gewone" relatie is, bestaat er in het dagelijkse leven, alle dingen die gedaan moeten worden, te weinig ruimte en privacy, kan het zeker voorkomen dat er, ondanks de wens, er geen ruimte is, er geen tijd gevonden wordt.
Op deze manier vind ik juist dat het Eliza een mooie manier omschrijft die haar dilemma duidelijk maakt, en waar zij de contacten met andere dominanten gebruikt om bij haar dominant de bewustwording op te roepen. Uiteindelijke helpt ze hiermee de connectie juist weer op gang.
En verder? Het is een heerlijk verhaal over een lekkere spanking, :-) Zo heb ik het lekker gelezen :-)
Groet, Grey Spanker
|
Meharis
Lid
Bericht Nummer: 11
Aangemeld: 03-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 augustus 2014 - 09:14 pm: |
|
In het land der blinden.... |
waarschuwing van de beheerder:
onderstaande tekst beschouw ik als onnodig grof en beledigend
niets in het verhaal rechtvaardigd dat.
Ik heb het echter laten staan omdat de reacties op dit bericht -die wel zeer boeiend en informatief zijn- anders lastig te begrijpen zijn.
reintoch, behherder van deze site
Meneer Grey Spanker,
Ik weet slechts wat een subje niet is. Wat een subje wel is heeft vele varianten. Al die varianten vecht ik ook zelf voor in vrijheid om daar van te kunnen genieten met de verkozen deelgenoten.
Dit verhaal, en lees het nog eenmaal, vertaalt helder en duidelijk een manipulatief “meisje” die altijd haar zin wil hebben. Ik zou dat eerder een obstinaat potentieel mislukte domina noemen, dan een subje.
Edoch, en dat is nou weer het voordeel van het hebben van een kutje, bijna iedereen trapt er in.
Freedom is just a chosen form of commitment.
| |
Elisa
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 17 augustus 2014 - 04:45 pm: |
|
onrust en vertrouwen |
Dank voor alle complimenten!
Uiteindelijk gaat het verhaal - zonder dat ik daar tijdens het schrijven naar toe wilde - daarover: de balans vinden tussen je D/s band en je 'gewone' relatie, in ons geval ons huwelijk. En over vertrouwen.
In het begin, als je nog niet samen bent, is het redelijk eenvoudig te scheiden. Je bent en deelt alleen maar D/s. Je spreekt af, maakt je hoofd en agenda leeg en bereid je voor op de ontmoeting. Vlinders in je buik. Je werkt ergens naar toe en er gebeurt het één en ander, - op welke manier dan ook. Daarna neem je afscheid en leeft weer even je eigen leven.
Maar zodra je samenleeft deel je ook andere zaken. Thuiskomen na een zware werkdag, moe of ziek zijn, verjaardagen en etentjes, een verbouwing, de honden, discussies over de boodschappen en huishoudelijke activiteiten, de buren in de gehorige rijtjeswoning naast je, ziekenhuisbezoeken waar je zonder rode of blauwe billen wilt verschijnen.
Mijn man neemt daarin zijn verantwoordelijkheid. Kijkt wanneer het kan, en niet kan.
En soms heeft hij gewoon even geen zin. Geen zin om mij alle hoeken van de kamer te laten zien, geen zin om mij op mijn knieën tegen de muur te zetten of me er tot tranen toe van langs te geven. Dan gebeurt er niks. Pas weer als hij er zin in heeft. En de tijd en ruimte het toelaat.
Logisch. Niets raars aan.
Maar bij mij is het verlangen naar zijn dominantie en harde hand soms zo sterk, dat ik er onrustig, - zelfs verdrietig -, van kan worden.
Maar: Een goede sub wacht af. Volgt. Is (oprecht) geduldig. Vertrouwt hem. Laat het in zijn handen. Geeft zich over, in vol vertrouwen en wetende dat hij er voor haar is.
Dat is ook 'van hem zijn', luidt het credo van mijn man.
I know.
Daarin heb ik nog wel wat te leren...
Of ik dit pak slaag verwacht had toen ik hem de mailwisseling liet lezen?
Naar alle eerlijkheid: ik wist het niet. Het had ook niet kunnen gebeuren. Het had ook een (zwaar) gesprek kunnen worden. Of hij had er om kunnen lachen en het daarbij laten. Maar hij koos voor deze manier.
En dat luchtte op.
|
MisTique
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 50
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 17 augustus 2014 - 08:25 pm: |
|
Dapper |
Hoi Elisa,
Wat dapper van je, om zo open en eerlijk te schrijven over de realiteit van jouw verhaal. Ik weet uit eigen ervaring dat niet iedere lezer de realiteit van een verhaal herkent, en dat niet alle reacties even prettig kunnen overkomen.
Ik had jouw verhaal nog niet gelezen moet ik eerlijk bekennen, dat heb ik een aantal dagen geleden gedaan. Ook al kan ik me niet in alles herkennen is er één ding waarin ik mezelf overduidelijk herken en wat me raakte, zelfs ontroerde. Het verdriet dat doorklonk uit het gemis, dat is een worsteling die mij ook wel eens onderuit kan schoppen.
In een relatie waarin je levenspartner ook je bdsm partner is kan het soms zo enorm ingewikkeld worden om de wederzijdse behoeftes te horen, in te vullen, rekening houdend met de beperkingen die dagelijkse realiteit met zich meebrengt. Bewust zijnd van het respect voor al die gewone dingen die daarbij horen zoals niet lekker voelen, moe zijn, de kinderen, de honden, de buren etc
Het zijn de omstandigheden die het delen bepalen, en dat maakt het niet altijd gemakkelijk.
'Van hem zijn' en daarin weten te berusten is één ding, dat wil niet zeggen dat het geen emoties in je kan losmaken. Jouw verhaal had de mijne kunnen zijn. In de zin van het dwalen dat je doet vanuit de verlangens die niet ingevuld (kunnen) worden. Dat dwalen dat je soms op paden kan brengen die je misschien beter niet in kunt slaan, maar het dwalen kan soms een eigen leven lijken te leiden. Dat dit niet voor iedereen te begrijpen of te volgen is snap ik, het is niet eens te snappen als het je zelf overkomt.
Nogmaals, ik heb oprecht bewondering en respect voor jouw open en eerlijke delen. Dankjewel daarvoor!
Liefs
MisTique
|
Calibre
Beginnend lid
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 11-2012
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 17 augustus 2014 - 09:38 pm: |
|
Elisa en MisTique |
Ik voel me geraakt door de blik die jullie me gunnen in jullie privé-leven. Jullie persoonlijke beleving is veel emotioneler en waardevoller dan welke goed geschreven BDSM-roman ook. Het is niet dat ik vrouwen wil snappen, want dat is mannen nauwelijks gegeven. Daarvoor verschillen de werelden nu eenmaal te veel. Ze vullen elkaar aan, ze hebben elkaar nodig. Het gaat meer om weten dat sommige dingen gewoon zo zijn als ze zijn. Dat jullie spanking nodig hebben. En na dat weten komt accepteren dat vrouwen zijn zoals ze zijn, zonder daar een verklaring bij te willen zoeken.
Jullie hebben me geholpen om van weten naar accepteren te gaan. En daarmee tegelijkertijd ontstaat ook een stukje acceptatie van mezelf, accepteren dat ik op sommige momenten behoefte heb om een vrouw te slaan, of haar anderszins pijn te geven. Tot nu toe was ik daar heel terughoudend in. Het voelde bijna alsof ik heel hard een deksel op de vulkaan in mij aan het duwen was. Nu weet ik dat ik die vulkaan liefdevol los mag laten. Dat voelt opgelucht en spannend tegelijkertijd, spannend omdat ik niet weet wat er uit die vulkaan gaat komen.
Dank jullie wel.
Liefs,
Calibre
|
MisTique
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 51
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 17 augustus 2014 - 11:38 pm: |
|
Wat mooi |
Hoi Calibre,
Dankjewel voor jouw reactie. Inderdaad is het voor mij zoals jij schrijft, ik heb spanking nodig. Niet om een specifieke reden maar omdat het een behoefte die in mij leeft beantwoord. En dat betekent dat ik een partner nodig heb die begrijpen kan dat die behoefte er is, net zoals de behoefte aan knuffelen, praten, seks.
Wat fijn om te lezen dat jij in jouw persoonlijke proces van weten naar accepteren gaat en vooral dat je daardoor delen van jezelf beter kunt accepteren. Ik weet van Grey dat voor hem de behoefte om (mij) pijn te geven (andere omschrijving dan doen) lastig was voor hem om te plaatsen. Hoe kun je nu ernaar verlangen de partner die je liefhebt pijn te willen doen, en toch leefde dat verlangen. Wat eigenlijk een onbewust antwoord was op mijn verlangen om pijn te ervaren en beleven, te ontvangen zo mag je het ook wel noemen.
Ik hoop dat jouw vulkaan je bij mooie inzichten en belevingen brengt. En nogmaals dankjewel voor jouw delen.
Liefs
MisTique
|
Elisa
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 18 augustus 2014 - 10:09 am: |
|
meer liefde in je leven |
Hoi Calibre en MisTique,
Dank voor jullie reacties!
Ik sluit me helemaal aan bij de laatste woorden van MisTique naar Calibre. Als het verlangen zo diepgeworteld is, is het zo ontzettend belangrijk om iemand te vinden die dat begrijpt, en waar je dat mee kunt delen. Mijn ervaring is dat je die vulkaan, zoals jij het beschrijft, wel even kunt 'temmen', maar uiteindelijk barst hij uit. Steekt telkens weer de kop op, tot het niet mee tegen te houden is. Dan bereik je het punt dat je jezelf tekort doet.
Mijn man zei, in het begin, eens tegen me (vrij geciteerd):
"De kunst is het om mensen om je heen te verzamelen die je goed kennen, die je niet veroordelen en die in je behoeften kunnen voorzien. Als je dat goed doet dan zal je nooit eenzaam en ongelukkig achterblijven maar zal je juist veel meer liefde in je leven hebben."
Het blijft me altijd bijstaan... zo waar. Woorden die ik toen, vijf jaar geleden, goed kon gebruiken.
@MisTique, wat leuk dat jij en Grey een stel zijn! Lijkt me leuk om meer van jullie te horen/lezen.
Liefs,
Lisa
|
MisTique
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 52
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 18 augustus 2014 - 12:56 pm: |
|
Mooie levenswijsheid |
Hoi Lisa,
Mooie woorden van je man, en zo herkenbaar ook.
Zowel Grey als ik hebben hier, en op ons eigen blog, de nodige verhalen gedeeld. Ik zal je zo dadelijk wel een privé berichtje sturen want het is niet mij bedoeling verkapt reclame te maken ;-)
Liefs
MisTique
|
Meharis
Lid
Bericht Nummer: 12
Aangemeld: 03-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 05:06 pm: |
|
De stervende zwaan |
waarschuwing van de beheerder:
onderstaande tekst beschouw ik als onnodig grof en beledigend
niets in het verhaal rechtvaardigd dat.
Ik heb het echter laten staan omdat de reacties op dit bericht -die wel zeer boeiend en informatief zijn- anders lastig te begrijpen zijn.
reintoch, behherder van deze site
“Of ik dit pak slaag verwacht had toen ik hem de mailwisseling liet lezen?”
Dat weet ik wel heel zeker. Iemand een bericht sturen op persoonlijke titel, met hem hele persoonlijke beleving uitwisselen, zelfs met je kutje te koop lopen naar die persoon en dan zonder dat die persoon het weet alles delen met een ander, rechtvaardigt minimaal een flink pak slaag (minimaal).
Wanneer elke vorm van fatsoen ontbreekt, dient er sanctie te zijn.
“"De kunst is...[...]”
Zeer ware en wijze woorden - ontegenzeggelijk. Maar als jij na vijf jaren nog steeds de betekenis daarvan niet kan doorgronden, zul je echt even in een spiegel moeten kijken, meisje.
Want dan heb je een heel groot 'hoofdstukje' gemist.
Ik laat het hierbij. Raadzaam van jouw kant is dat ook te doen. Leer geen mensen te misbruiken voor je korte moment van onbeantwoorde geilheid. Ik weet wel dat kutjes nooit liegen, dat wil nog niet zeggen dat kutjes het recht hebben, of zullen krijgen, in de wel aanwezige leugens om respectloos hun gang te gaan.
Zo ook jij niet, mevrouwtje lisa.
Freedom is just a chosen form of commitment.
| |
MisTique
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 53
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 07:10 pm: |
|
Geleid door frustratie |
Beste Meharis,
Oprecht jammer vind ik het dat jij een, zo te zien persoonlijke frustratie, meent te moeten uiten via jouw reacties hier. Nu heeft iedereen natuurlijk recht op een mening, en tact is niet voor iedereen weggelegd of een keuze die vergeten wordt zodra respect de deur uitgewandeld is.
Jouw denigrerende intonatie, je gebrek aan respect en het feit dat jij vrouwen/subs aanspreekt als kutjes vind ik meer dan storend. Ik koos er de eerste keer dat ik je reactie las voor om niet op jouw negativiteit te reageremn (negatieve aandacht is per slot van rekening ook aandacht) maar het verhaal positief te bekrachtigen. Het was prettig te merken dat dit navolging kreeg, wel vervelend voor jou natuurlijk. Want niemand erkende jou in je opgelopen frustratie, niemand reageerde op jouw botte woorden, niemand uitte zich over jouw respectvolle uitingen richtingen vrouwen.
Nou bij deze dan....je hebt mijn aandacht, geniet ervan. Ik hoop dat je geniet van hoe jij op een onbeschofte manier jezelf presenteert ten koste van de schrijfster, ten koste van de mensen die wel in staat waren respectvol te reageren. Het lijkt mij dat enige frustatie beter in een privé bericht geuit had kunnen worden dan schreeuwend hier te verkondigen alsof je een marktkoopman bent die zijn waar probeert te slijten. Laat ik je uit je droom helpen, het boeit niemand hier wat jij van het verhaal vond, niemand zit te wachten op het soort botte reactie dat jij hier tentoonspreidt en niemand heeft er behoefte aan te lezen welke waarheid jij hier verkondigen wilt. Nu is mijn ervaring dat mannen als jij, degene die schreeuwen en grof taalgebruik inzetten zonder directe aanleiding, een groot gebrek aan positief zelfbeeld hebben. Alles is terug te voeren naar een grote schreeuw om aandacht.
Ik hoop dat je hebt genoten van je vijf minuutjes faam, ik ga weer over tot de orde van de dag.
Groetjes
MisTique
|
Grey Spanker
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 41
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 07:41 pm: |
|
Niet te verklaren boosheid |
Hallo Meharis,
Je bericht gelezen, je woorden door laten dringen, en ik kan niet anders dan verbaasd zijn door deze ongerichte gefrustreerde boosheid.
Elisa schrijft een heel eerlijk en open verhaal over hoe lastig het is om in een relatie ook het BDSM vlammetje brandend te houden. Iets wat ik zeker herken en waar ik ook tegen aan loop. Dat haar man en dominant na het openbaar worden van de schrijfsels tussen haar en de andere dominanten zich duidelijk profileert en hun band duidelijk maakt vind ik mooi. Hoe Lisa het beschrijft is open en eerlijk, zoals ze juist de communicatie in haar relatie wil laten zijn, haar contacten opbiecht. Zoals al eerder beschreven, zelf zit ik ook in een relatie met diegene waar ik ook mijn BDSM beleving mee heb. Zij schrijft en deelt met anderen over haar beleving, en daar praten we samen over. Voor mij is dat een prettige manier, samen ongedwongen kunnen praten over dingen die je deelt.
Jouw manier van vrouwen beschrijven, Meharis, tart voor mij alle grenzen. Juist voor een vrouw en sub heb ik een groot respect voor wat zij in hun kwetsbaarheid geeft en deelt. Door jouw plastische omschrijving haal je ze omlaag terwijl ze juist zo bijzonder zijn. Respect is het eerste wat hen ten deel valt. Ik ken Lisa niet persoonlijk, maar wat zij hier deelt in haar schrijfsel vind ik bijzonder, open en kwetsbaar. Mijn vrouw/sub die hier ook schrijft ken ik op een bijzondere wijze, en daarin heeft ze eerst en vooral mijn respect voor alles wat zij te geven heeft en hoe ze daar haar weg in vindt. Kortom, Meharis, jouw denigrerende woorden vind ik in deze ongepast en kwetsend.
Lisa, dank je wel voor je mooie schrijven. MisTique, bijzonder zoals je hier laat zien hoe jij je in het verhaal van Lisa herkent. Calibre, ik vind het mooi hoe jij aangeeft dat je door de mooie schrijfsels tot een dieper begrip bent gekomen.
Grey Spanker
|
Elisa
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 07:47 pm: |
|
Meharis |
Hoi MisTique,
Harde woorden naar Meharis..
Laat ik voorop stellen dat ik het echt vreselijk lief vind dat je het voor me op wilt nemen. Daarmee toon je je betrokken, en jij bent net als ik duidelijk niet op je mondje gevallen! ;-)
Maar:
Meharis is degene die ik gemaild heb. Het verhaal (dat voor een groot deel waargebeurd is, met hier en daar een aanpassing) gaat daarmee, indirect, ook over hem. Voor hem IS het persoonlijk. Hij is boos op me, vindt mijn actie respectloos, en onfatsoenlijk, ...en eigenlijk heeft hij daar wel gelijk in.
Daarover hebben Meharis en ik eergisteren nog uitgebreid gemaild. Hij heeft zijn beeld en mening over mij en de situatie gevormd. Laat ik zeggen dat ik één en ander iets anders zie, maar dat mag. Verschillende mensen, verschillende waarheden.
Overigens had ik niet verwacht dat er hier nog een reactie van hem zou verschijnen, want ook daarover hebben we in de mail met elkaar gesproken. Ik dacht dat het afgedaan was en heb zelfs een belofte gemaakt.
Ik had er misschien (nee, niet misschien!) voor moeten kiezen om de 'rol' van Meharis in het verhaal te melden, meteen na zijn eerste reactie. Dat heb ik niet gedaan.
Misschien schaamde ik me ook een beetje...
Nogmaals dank MisTique, en ook sorry. Ik had dit kunnen voorkomen.
Als ik één ding mag zeggen over Meharis: het ontbreekt hem niet aan een positief zelfbeeld. Het mag raar klinken na alle berichten van hem onder mijn verhaal, ..
..maar eigenlijk is-ie best wel oke...
|
Elisa
Beginnend lid
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 07:52 pm: |
|
uit het hart |
@ Grey spanker
Ik zie jouw reactie binnenkomen net nadat ik een antwoord aan MisTique schrijf..
Dank voor je woorden (nogmaals) over mijn verhaal. Hoe het verder ook wendt of keert, dat verhaal komt recht uit ons leven, en recht uit mijn hart.
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 567
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 07:56 pm: |
|
Advies voor Meharis |
Meharis,
Ieders mening wordt hier op prijs gesteld. Maar dan wel mits die op een fatsoenlijke manier geuit wordt.
Ik heb aan de woorden van Grey Spanker en MisTique niets toe te voegen. Zij zeggen heel duidelijk maar netjes (zoals het hoort) waar het op staat.
Mijn advies aan jou, Meharis, is hier niet meer op te reageren. Die kans heb je door je eerdere reactie verspeeld.
Doe je dat wel, dan is je tijd hier op de site voorbij. We hebben geen behoefte aan belediging, onbeschoftheid en welk soort negatieve klanken er ook maar zijn.
Dat je persoonlijk betrokken lijkt doet hierin totaal niet terzake. Ook dan gelden fatsoensnormen.
Mocht je je elders op de site willen uiten, doe dat dan met respect. Zo niet dan valt ook daardoor het doek.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt. 
| |
MisTique
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 54
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 08:02 pm: |
|
Dankjewel |
Hoi Elisa,
Dankjewel voor je reactie en aanvulling. Ik had al een vermoeden over de oorsprong van Meharis zijn frustratie, en ik waardeer het enorm dat jij nu de volledige openheid kiest. Dat Meharis gefrusteerd is snap ik, maar de manier waarop Meharis ervoor kiest zijn frustratie te uiten begrijp ik niet. Ik kan me indenken dat het voor Meharis verre van prettig is om hier een verhaal te lezen waar hij in zekere zin slachtoffer van is, en daar de positieve reacties op te zien verschijnen, waarbij de volledige waarheid niet zichtbaar is. Daar heb ik begrip voor, dat dit gemengde gevoelens, boosheid of onmacht oproept.
Dan blijf ik erbij dat ik vind dat je zoiets achter de schermen moet uitvechten, en ik blijf erbij dat het volstrekt onnodig is om bepaald taalgebruik in te zetten en te generealiseren.
Ik ga hier nu geen mening uiten over jouw actie, daar is dit niet de plaats voor vind ik. We zijn allemaal mens, we worden allemaal geleid door gevoelens (zoals verlangen in jouw geval en frustratie in Meharis zijn geval) maar we hebben ook allemaal de keuze hoe we daarmee om gaan. Wie we daar wel en niet mee confronteren.
Meharis ik vind het oprecht vervelend dat jij min of meer het slachtoffer geworden bent van Lisa's dwalende verlangens, misschien kun je er iets positiefs uithalen. Je realiseren dat verlangens soms een sterke grip kunnen hebben op subs en kun je het in jezelf vinden daar begrip voor op te brengen. Ik blijf echter wel achter mijn woorden staan in mijn reactie, ik vind jouw woordkeuze en manier van reageren verre van respectvol. Hoe geraakt of gedupeerd je ook bent, het zegt iets over jou als mens en Dom wanneer je ervoor kiest jezelf zo te laten gaan. Daar is geen excuus voor, het is een zwaktebod om je achter een excuus te verschuilen.
Wees een vent, je bent gekwetst. Wil je weten hoe vaak ik door mannen/Dominanten in mijn leven gekwetst ben? Bijna ontelbare keren. Wil je weten hoe vaak ik mijn pijn en gekwetsheid geuit heb in rechtstreekse openlijke aanvallen? Géén want ik zie dat als uiting van zwakte. Niet persoonlijk bedoelt maar dat is zoals ik erin sta.
Liefs
MisTique
|
Grey Spanker
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 42
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 augustus 2014 - 08:07 pm: |
|
Niet onverwacht |
Beste Lisa,
Dank je wel voor je openheid, en je eerlijke reactie. Zelf had ik al ingeschat dat (één) van de betrokken dominanten in dit geval Meharis zou zijn.
Desalniettemin, hoe Meharis zich ook voelt, het is nog geen reden om zo denigrerend te schrijven. Ik blijf bij mijn mening, respect is hetgeen wat ik belangrijk vind, op die manier wil ik op deze manier en op deze site mee omgaan.
Janneman, dank je wel voor je reactie.
Groet, Grey Spanker
|
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 254
Aangemeld: 05-2002
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 21 augustus 2014 - 12:58 pm: |
|
Over de ethiek van deze site |
Laat ik eerst zelf het boetekleed aantrekken.
Ik wilde dat ik alle berichten die op deze site geplaatst worden nauwkeurig zou lezen.
Om meteen actie te ondernemen indien nodig.
De onverkwikkelijke situatie rond Meharis bewijst dat.
Helaas is dat voor mij niet haalbaar.
Ik ben lang niet altijd actief met de site bezig. En als ik dat wel ben (zoals de afgelopen dagen om het “campingsite probleem” op te lossen) ben ik een slechte multi-tasker.
Gelukkig is er dan Janneman die ingrijpt (bedankt!).
Maar meer actieve oppassers zou wel een goede zaak zijn - te meer vanwege de roep om meer reacties op verhalen (en ik als beheerder vind dat ik daarin niet het voortouw moet nemen.
Dus actieve leden die de rol van Oppasser er bij willen - stuur mij een mail
(dus svp niet in de vorm van een bericht).
Dan de mores van deze site
We hebben daar een uitvoerige site-etiquette over opgesteld.
Hier staat hij (voor wie het nog niet wist):
site-etiquette
Ik heb onderaan dit bericht de relevante paragrafen nog maar even vermeld, en het zal duidelijk zijn dat Meharis die op wel heel veel punten schendt.
Verhaal en werkelijkheid
Toch voel ik de behoefte om daar nog wat aan toe te voegen.
Ik heb altijd veel energie gestoken om -wat het plaatsen en reageren van verhalen betreft- het uitgangspunt van deze site te benadrukken:
Verhalen zijn verhalen. En niet de werkelijkheid.
Als je op een verhaal reageert reageer je dus op het verhaal. Niet op of "wat er zich in het verhaal afspeelt" goed of fout is. En al helemaal niet alsof het waar-gebeurd is.
Je mag het vragen .... maar eigenlijk vind ik dat not done.
Als de schrijver/ster het verhaal plaatst omdat hij/zij een reactie wil op de inhoud hoort het in de discussierubriek thuis.
Als het geplaatst is in de verhalenrubriek hoor je het dan ook te behandelen alsof de schrijver/ster daar dus geen behoefte aan heeft.
En in een verhaal mag je dingen ‘vertellen’ die moreel verwerpelijk zijn. Punt.
Een concreet voorbeeld uit het niet zo verre verleden: in een verhaal vindt onveilige seks plaats. Daar ga je dus niet een reactie over plaatsen, of een discussie over starten. Dat doe je maar in de rubriek “Spanking Discussies”.
En dan mag je best verwijzen naar het verhaal - mits je natuurlijk duidelijk maakt dat dat maar een verhaal is (maar wellicht daarmee onveilige seks promoot).
Zelf openbaren dat het waar-gebeurd is
Dan nu de reactie van Elisa. Zij geeft op gegeven moment toe dat het “uit haar leven gegrepen” is. Dat is altijd linke soep, is mijn ervaring. Ik adviseer dat nóóit te doen.
Maar goed, als het een eigen intense ervaring betreft wil je er graag best meer over kwijt. Vind je het fijn dat anderen daarop reageren.
Technisch zou ik dan moeten zeggen: doe dat in de discussierubriek, maar zo werkt dat natuurlijk niet...
Maar door dat te vertellen open je de poort dat mensen niet meer op jouw verhaal gaan reageren, maar op wat je meegemaakt hebt.
Als dat respectvol gaat: prima. Dan mag je ook best kritiek uiten op wat er gebeurd is. Dat je vind dat stiekem iemand mailen niet kan. Dat jij bijvoorbeeld in plaats van een straf uitdelen de relatie verbroken had... Nogmaals, als het maar respectvol doet.
Dan gaat de discussie al snel over -bijvoorbeeld- de grenzen van een sub-dom relatie...
Dat is in mijn ogen het risico als je -als schrijver/ster- een verhaal tot een persoonlijke ervaring maakt.
Anoniem
Maar het blijft in de veiligheid van de anonimiteit. Je mag natuurlijk daarin jokken en halve waarheden vertellen (waarbij ik niet suggereer dat Elisa dat deed - in tegendeel!).
Tsja, en als je jezelf in die gebeurtenis herkent, dan hou je je er buiten.
En al hélemaal als je meent te weten dat de werkelijkheid anders is...
Deze site is niet bedoeld om persoonlijke ervaringen over de hoofden van de bezoekers uit te praten.
Zelfs niet als ze positief zijn! (maar daarover straks meer)
Ik respecteer in dit geval dat Elisa die anonimiteit doorbroken heeft. Ik vind dat zelfs heel moedig. En de reacties van Meharis waren al zover gegaan dan ik begrijp dat ze het gevoel had niet anders te kunnen. En natuurlijk zie je dat deze ‘meester’ er dan nog een schepje bovenop doet... (godzijdank is die reactie al snel door Janneman verwijderd)
Maar beter was het om meteen -via een mail aan Janneman of mij (gezien bovenstaande: bij voorkeur aan beide)- duidelijk te maken wat er aan de hand is. Het bericht was dan onmiddellijk verwijderd.
Open en eerlijk over je ervaringen schrijven is een groot goed, maar soms kun je ook te open zijn....
Maar ik schrok me ook een hoedje toen ik merkte dat Meharis dit al eerder gedaan had: iemands privé sfeer schenden. Een bericht bij een verhaal in de trant van “ik weet dat je dit leest, doe dit of dat”. Dat heet stalken (en dat is in wezen wat Meharis ook in deze discussie deed). Zelfs om zoiets via een privé mail te doen vind ik al op of over het randje...
Die berichten heb ik dan ook onmiddellijk verwijderd.
Persoonlijke onderonsjes
Ik wil daarmee ook iedereen oproepen geen persoonlijke onderonsjes op de site te plaatsen. Goed, een persoonlijk grapje moet kunnen. Maar wij lezers zijn niet geïnteresseerd in Twitter en Chat-achtige toestanden.
En mochten jullie dat wel zijn/willen, dan zal ik mij als Beheerder ten zeerste daartegen verzetten.
Op deze site geen geTwitter en geen geChat!
Ik neem mij voor daar strenger tegen op te treden.
En voor de echt persoonlijke privé noot: daar hebben we zelfs een systeem voor: privé berichten!
site-etiquette
Twee paragrafen over de site-etiquette
over hoe je je opstelt
- Je blijft altijd beleefd en scheldt niet
- Geen persoonlijke aanvallen
- Je reageert ook niet alsof iemand jou persoonlijk aanvalt
- Heb je kritiek, dan is die opbouwend
- Je bent naar elkaar integer en niet kwetsend
- Je gaat er van uit dat een ander ook integer is en jou niet (bewust) wilde kwetsen
privé blijft privé
- Privé boodschappen plaats je niet in een bericht: daarvoor zijn de -de naam zegt het al- privé berichten
- Onder privé boodschappen versta ik ook berichten en discussies die niemand anders dan de persoon/personen in kwestie snappen (bijvoorbeeld: mooi gezegd, en jij weet wel waarom...)
- Je plaatst natuurlijk ook geen mail aan jou gericht in een bericht (of een citaat daaruit)
- Je plaatst geen verkapte advertenties in een bericht, dus ook geen persoonlijke uitnodigingen aan iemand en/of een email adres: daarvoor is de advertentierubriek (of de privé berichten)
- Je bestookt anderen niet met kwetsende/aanvallende privé berichten
- Je stuurt iemand geen "advertentie-reactie" terwijl het geen advertentie is waar je op reageert, maar een 'gewoon' verhaal of bericht - ook niet als privé bericht
 billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn 
| |
sasja
Beginnend lid
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 12-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 22 augustus 2014 - 12:03 am: |
|
Eindelijk een eind aan deze nare questie. |
Ik ben blij met deze reactie van reintoch.
Eerlijk gezegd ben ik niet iemand die snel iets plaatst.
de aanvallen die ik steeds in mijn mail box vond over dit verhaal voelde ik me ook niet echt veilig om reacties te plaatsen meer.
Ik vond het enorm vervelend voor de schrijfster die zich bloot geeft door een verhaal te posten, maakt niet uit of dit wel of niet fictief is.
Je geeft een stukje ziel bloot.
Dit stukje geeft me vertrouwen in de site en in de beheerders en wie weet durf ik binnenkort mijn verhalen hier te posten.
Ik heb ze op een andere site al eens gepost en kreeg daar positieve reacties echter het blijft steeds een moeilijk iets voor mij.
Dus nogmaals, goed dat je de regels nog even naar voren haalt reintoch. Dit geeft een veilig gevoel.
Groetjes Sasja
|
Elisa
Beginnend lid
Bericht Nummer: 9
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 22 augustus 2014 - 10:05 am: |
|
Gewoon lekker schrijven! |
Lieve Sasja,
Ik begrijp heel goed wat je zegt, maar wat ik je vooral wil meegeven is: gewoon lekker plaatsen, al je reacties, ideeën, schrijfsels en verhalen!
Wat onder mijn verhaal gebeurd is, is zeer uitzonderlijk en - zoals je inmiddels wellicht begrepen heb - ook iets persoonlijks tussen M en mij.
Ik denk dat dit per definitie de plek is waar je je gevoelens en ideeën kwijt kan, en waar je met gelijkgestemden van gedachten kunt wisselen. Zonder veroordeeld te worden, maar juist om met elkaar tot een dieper niveau van 'understanding' te komen. (sorry voor het Engels, dekt de lading soms net beter ;-))
Nogmaals, lekker delen! Dit soort reacties zullen jou niet ten deel vallen.
(en ik ben benieuwd naar je stukjes!)
Liefs
Lisa
|
heemskerk
Beginnend lid
Bericht Nummer: 9
Aangemeld: 12-2015
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 07 april 2016 - 09:44 pm: |
|
Lisa vraagt aanj dacht |
LIEVE Lisa het is een mooi ver4 haal je Meester vergeet je niet
maar moet je aan dacht geven ik herken dat bij mij slavin vroeger
EN een straf is goed je had het verdiend dat weet je zelf .
Trek de kritiek ven een man die denkt dat hij alles weet van een meisje niet aan .
voor mij ben je goed geslaagd en lief ,je meester houd van je dat lees ik in jou verhaal
daar om een kus van DOM LOEK die zeventig is
|
|
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?