Milly's marteling
Waarin Milly het moet verduren
‘De strafsessie is hard en langdurig. Ongenadig. Beestachtig soms. Je ondergaat het machteloos. Helse pijnen maken zich van je meester en vagen je bewustzijn steeds meer weg. Het houdt niet op. Uit alle macht probeer je het af te wenden. Niet alweer daar. Niet alweer zo hard. Maar het blijft komen. Steeds weer, elke keer opnieuw. Het steekt. Het bonst. Het schrijnt. Het brandt. Je schreeuwt, je huilt. Je krijst en gilt. Dan wordt het langzaam minder. Het bonzen en schrijnen. Je tranen. Je zicht. Troebel en vaag. Wegebbend. De pijn heeft gewonnen. Jij hebt verloren en geeft je verzet op. Langzaam wordt het zwart voor je ogen.’
Dit stukje tekst had ik haar gemaild. Het had haar niet meer los gelaten en ze had er ‘alles’ voor over om dit te kunnen ervaren. Tot op heden had ze niemand gevonden die zulke mishandelingen ook waar kon en wilde maken, maar toch had ze besloten mij toe te laten tot haar huis. De laatste poging om ultieme pijnen te gaan voelen, omdat ze vond dat ze het nu eenmaal verdiend had. Daar stond ik dus, met een naakte Milly in een grote ruimte.
“Ik heb een speciale stellage voor je gemaakt, Milly. Ondanks dat je onder je schouderbladen niets meer voelt, kan ik je daarmee toch in elke gewenste positie leggen. Dat is wel zo fijn, aangezien de marteling dan ongestoord plaats kan vinden. En vrees niet, deze ruimte is volledig geluiddicht.”
Een sadistische glimlach en wat handelingen later ligt Milly op haar buik op een tafel, die openingen heeft waar haar tieten door naar beneden bungelen. Aan de zijkant van het tafelblad waar Milly op ligt, zit een draaiknop. De randen van de twee gaten zijn bekleed met zeer grof schuurpapier. Dat belooft al niet veel goeds. Met een druk op een knop aan de tafelpoot, beweegt de tafel omhoog.
“Zo hoef ik niks van jou te zien, hoer. Alleen je tieten hangen uitnodigend boven me, dat is het enige aan jou dat telt en de moeite waard is. Met uitzondering van het gekrijs dat je straks zult laten horen als ik aan je mishandeling begin!”
De ruimte is licht. Er staan kasten met brandende kaarsen hoewel die maar weinig aan het licht bijdragen. De kasten zitten vol met allerlei spullen. Milly ligt nu op ongeveer 2 meter hoogte, maar de ruimte is misschien wel vier meter hoog. Ik druk een schakelaar in en vanuit de grond schijnen twee lampen op Milly’s tieten.
“Zo, nu kan ik de effecten van alles wat ik ga doen nog beter zien.”
Milly is gespannen. Ze weet gewoon dat dit pijn gaat doen. Vreselijk veel pijn. Ze weet dat het lang gaat duren. Onmenselijk lang. Maar bovenal weet ze, dat ze er niets tegen kan beginnen. Ze kent me een beetje en weet dat, hoe harder ze zal schreeuwen en gillen, hoe meer ik ervan zal genieten. Dat baart haar nog de meeste zorgen, want hij zou pas stoppen als… Tja, wanneer eigenlijk?
Ik open een kastdeur en pak een klein knuppeltje. Haar tieten hangen beweeglijk in de lucht. Ik loop terug en ga ernaast staan.
“Eerst de linker. Bijt je even op je tandjes?” vraag ik met een gemene glimlach.
Ik mep hard tegen de hangende tiet die daardoor naar achter en weer naar voren zwaait. Milly joelt en ik zie aan haar tieten dat ze probeert te bewegen. Ik sla nog een keer en er verschijnt al een flinke blauwe plek. Ik mep nog eens, en nog eens, en nog eens. Milly schreeuwt bij elke slag, maar merkt dat het me niet afremt de keer erop nog harder te slaan. Na 15 harde klappen stop ik en leg het knuppeltje terug in de kast. Ik pak er een mini-ploertendoder uit en loop weer terug naar Milly’s tieten.
“Zo. Nu de rechtertiet.”
Met een gemene mep bonkt het bolletje precies tegen Milly’s omlaag hangende tepel waardoor haar tiet als het ware even geplet lijkt te worden, om daarna weer schuddend naar beneden te vallen. Ik mep haar waar ik raken kan, de zijkant, voorkant en achterkant ontzie ik niet, en als ik klaar ben staan er her en der ronde paarse plekken op haar rechtertiet. Dan pas merk ik dat Milly huilt. “Mijn god ben je nu al aan het janken, slet? Dit is nog maar het begin! Kappen met snikken en verman jezelf, snol.” zeg ik en ik leg het ploertendodertje weer weg.
Ik loop weer naar de tafel en begin aan de draaiknop te draaien. Bij elke draai voelt Milly hoe de gaten, waar haar tieten door bungelen, steeds kleiner worden. Het grove schuurpapier aan de randen schrijnt al snel in haar vel. Haar tieten beginnen flink afgekneld te raken en bollen steeds verder op, totdat er twee ronde, rood-blauwe ballonnen hangen. Haar kleine stijve tepels priemen spits naar beneden. Ze voelt haar tieten bonzen en bij de geringste beweging van haar hoofd of schouders zorgt het schuurpapier aan de randen al direct voor een vlammende steek.
“Zo. Dat moet flink knellen Milly!”
Ik loop naar de kast en pak een kaars waarmee ik weer naar Milly loop. Voordat ze het goed en wel in de gaten heeft bijt de vlam van de kaars in haar tepel en joelt Milly het uit.
“Auwaaaahhh!” en al snel krimpen haar inmiddels vuurrode tepels naar binnen. Steeds weer dat vlammetje, links en rechts onder en om haar tepel, maakt Milly wanhopiger en wanhopiger en weer ligt ze luid te snikken en te smeken om genade. Dan stop ik plots en zet de kaars terug op de kast. Ik ben voorzichtig, want al het gesmolten kaarsvet heb ik straks misschien nog nodig. Dan kom ik weer bij Milly staan, met in mijn handen een vel zeer fijn schuurpapier wat ik direct hard tegen haar tieten en tepels druk. Een kleine draaiende beweging zorgt al voor helse pijnen en haar hele huid schijnt. Haar tieten staan in vuur en vlam terwijl ik langzaam blijf bewegen, haar tieten stevig tegen het papier aangeklemd. Als ik klaar ben, doet elke aanraking pijn. Zelfs blazen tegen het vel van haar tieten zorgt al voor een kreun uit haar mond. Maar ik ben nog niet klaar met haar.
Inmiddels zijn haar tieten paars van het klemmen en heb ik prikkeldraad in mijn handen.
“Nu ga je zien waarom deze stellage zo speciaal is, pijnhoer!”
Ik leg het prikkeldraad over haar schouderbladen en haal het terug naar beneden. Vakkundig wikkel ik het prikkeldraad één maal om elke tiet en trek het nog eens strak aan. Ik verbind het met een ijzerdraadje tussen haar bungelende bollen en de ijzeren pinnetjes vreten zich door haar vel heen haar tieten binnen. Milly schreeuwt en begint weer te huilen. Er loopt een klein straaltje bloed over haar tiet naar beneden en er valt een druppeltje op de grond. “Gadverdamme slet. Je knoeit op mijn vloer. Bah!” Zeg ik droogjes. “Ik wacht wel even tot je uitgelekt bent.”
Gelukkig valt het mee en stopt het snel. Voor nu dan.
Milly verbijt zich en heeft haar ogen stijf dichtgeknepen. Haar make-up is al lang van haar gezicht af en haar gezicht is nat van haar tranen. Ik draai weer aan de draaiknop, maar Milly voelt niet dat de gaten waar haar tieten door bungelen weer wat groter worden. Haar tieten zijn nu immers stevig afgebonden door het prikkeldraad en kloppen nog steeds. Ze zijn hypergevoelig nu, en ik besluit om over haar huid te gaan krassen met een krammetje. Heel langzaam, waarbij ik nog harder druk, als ik op haar tepels kras.
Zodra ik het genoeg vind sta ik op. Ik trek mijn broekriem uit, die verbazend lang is en begin haar tieten ermee af te ranselen. Elke klets knalt door de ruimte en wordt snel opgevolgd door de volgende. Door de beweging van haar tieten steekt het prikkeldraad her en der opnieuw venijnig in haar vel. Milly begint opnieuw om genade te smeken. Ze weet niet meer wat ze nog doen kan om mij te stoppen. Het steekt, bonst en schrijnt tegelijk en ook haar schouderbladen beginnen pijn te doen door de bewegingen van het prikkeldraad. Als Milly wanhopig ligt te huilen van de pijn stop ik. Ik loop met de riem naar haar benen, leg ze tegen elkaar aan en bind ze tegen de tafel vast met de riem terwijl Milly luid snikkend, met hese stem tegen zichzelf aan het praten lijkt te zijn. Ik luister niet, ze heeft hierom gevraagd en ze heeft dit dubbel en dwars verdiend. Ik maak de klus af nu.
Er klinkt een geluid door de ruimte en er komt een tafelblad omlaag, dat enkele centimeters boven haar rug stopt. Er klinken wat klikgeluiden en plots beweegt het hele geheel. De twee tafelbladen draaien tegelijk om hun lengte-as en ik besluit Milly wat moed in te spreken.
“Ooit aan die lekkere D-cup tieten van je gehangen, pijnslet? Ik heb me laten vertellen dat het vreselijk veel pijn doet. Maar hou vol alsjeblieft, sloerie. Ik ben benieuwd hoe je het ervan af gaat brengen als ik je straks je brandmerk geef. Dus wacht je wel even met out gaan? Ik wil je uiteraard nog flink zien lijden hè!”
Binnen twintig seconden hangt Milly aan haar tieten te bungelen.
“Nu baal je zeker wel van al dat overgewicht van je, niet?” zeg ik met een glimlach.
Milly had het gevoel alsof haar tieten eraf gerukt werden. Ze was bang dat ze door het prikkeldraad heen zouden schieten, dat ze naar beneden zou vallen en dat het prikkeldraad haar huid open zou rijten. Ze schreeuwde het uit, van pijn en paniek. Haar tieten kregen een vreemde vorm door het draad en na haar even zo te hebben laten hangen, besloot ik het tafelblad onder haar rug, tegen haar aan te zetten zodat ze wat meer steun kreeg. Haar tieten steken weer wat verder door het tafelblad omhoog en ik besluit om al het gesmolten kaarsvet in één guts over elke tiet te gooien en even te wachten tot het gestold is. Milly rilt nog na van de pijn terwijl ik de eerste klap met de strokenzweep geef. Ik stop niet voordat al het kaarsvet weer van haar uiers af geslagen is.
Dan haal ik het prikkeldraad eraf. Hier en daar wordt de huid een stukje meegetrokken, om uiteindelijk terug te veren.
Toen al het prikkeldraad eraf was, stonden er allemaal rood-paarse punten in haar huid en lag Milly op haar rug. Onder haar schouderbladen stak het prikkeldraad nog steeds in haar vel. Haar tieten lagen nu op het tafelblad en de striemen van het opbinden stonden diep in haar vel. Milly lag te snikken en ik begon opnieuw aan de knop te draaien waardoor haar tieten opnieuw steeds harder omklemd werden door de steeds kleiner wordende gaten in het tafelblad boven haar. Ze lag nu tussen de tafelbladen en weer staken haar tieten eruit, maar nu stonden ze bol omhoog. Ik besloot een stuk stroomdraad te pakken en ranselde haar opnieuw af. Haar tieten waren volledig gestriemd toen ik stopte. “Het worden twee mooie melktieten zo, Milly.
“Je krijgt de M van me.”
Milly lag te snikken en kreeg niet meer helemaal mee wat ik tegen haar zei. Langzaam maar zeker werd de pijn haar teveel.
“Stop godverdomme eens met al dat gejammer en gesmeek Milly, en zeg me of je de letter M op je linker- of rechtertiet wil dragen. Als ik moet kiezen worden het je beide tepels, slet. Kiezen, nu!” zeg ik met luide stem.
Milly mompelde iets onverstaanbaars en zakte verder en verder weg terwijl ik naar de deur liep. Achter de deur stond een barbecue waarop hete kolen lagen. Ik pakte de staaf die erbij lag. Aan het uiteinde een letter M van ongeveer drie centimeter breedte. Milly zag nog net hoe ik me omdraaide en het roodoranje gloeiende uiteinde boezemde haar angst in. Veel angst. Het werd haar teveel, ze kon het niet meer. Langzaam gleed ze weg, sloten haar ogen en verdween alle ellende uit haar bewustzijn…
“Maak je keuze Milly! NU!”
We kregen in deze afgelopen uren allebei waar we zo zwaar naar verlangd hadden. Ik heb ‘de klus’ afgemaakt maar Milly bij de les gehouden. Zulke martelsletten moet je in ere houden, dan kun je ze nog vaker misbruiken immers, niet?
Ontvangen mijn Beul
Ik wordt door luiheid elke dag hard aangepakt door mijn meester
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?