| Gepost op zaterdag 05 april 2014 - 09:58 am: | 
|
| Sporten
Waarin Milly en haar vriendin hard gestraft worden slechte sportprestaties
Zijn Tevredenheid
Ze gingen al tijden samen sporten, elke week bij dezelfde sportschool. Maar de laatste tijd merkte haar Meester weinig progressie. Achter Milly’s rug heeft hij gebeld naar de sportinstructeur om hem te vragen naar zijn advies daarin. Het werd hem al snel duidelijk dat beide dames er een beetje met de pet naar gooiden, dus sloot hij een dealtje met de instructeur.
“Je gaat weer sporten, Milly?” Vroeg hij retorisch. Dat deed ze elke week op dit tijdstip namelijk.
“Wacht nog even, dame. Eerst ga je even goed naar me luisteren…”
De dreigende toon in zijn stem voorpelde weinig goeds. Milly herkende deze toon. Het was vaak een inleiding geweest tot een hevige donderpreek die niet zelden zonder gevolgen bleef. Maar nu moest ze snel weg, haar vriendin kon elk moment arriveren om samen naar de sportschool te rijden. Aarzelend zette ze haar sporttas neer en kwam naar hem toe.
“Jij gaat meer progressie boeken, ik ben niet tevreden over je.” Zei hij koud.
Milly schrok. Hoe komt hij daar ineens bij?
“Ik heb jouw trainingsmethode aan de kaak gesteld bij de sportschool en er zijn zaken gewijzigd per vandaag. Kom hier!” Hij trok ruw haar shirt en sportbeha omhoog en haar tieten floepte eronder vandaan. Een mooie D-cup met relatief kleine tepels had ze. Er stonden nog een paar heel lichte strepen op haar huid van de straf die ze een week of twee geleden kreeg.
“Bijt even op je tanden nu.”
Onverwachts
Hij zette op elke tepel een klein maar gemeen getand klemmetje van koper. Milly ademde gecontroleerd maar hevig uit om de stekende pijn in haar priemende tepels te verdragen. Aan de klemmetjes zat een draadje dat naar een sterke batterij leidde, die hij met tape op haar borstbeen, onder tussen haar tieten bevestigde. Er liep nog een draad met een klein stekkertje naar beneden, ongeveer tot aan de rand van haar shirt.
“Zo. Met je wijde shirt en je sportbeha aan zal niemand dit zien.”
Hij trok minstens even ruw haar sportbeha en shirt weer op hun plaats waardoor de tepels van Milly opnieuw even hevig pijn deden.
“Au dit doet pijn meester, zo kan ik moeilijk sporten!!” Sputterde Milly tegen, maar het had weinig effect. Hij vertelde haar vervolgens hoe hij gesproken had met de sportschoolinstructeur, maar evengoed met de man van haar vriendin, om passende maatregelen te treffen. En hij had geen half werk geleverd.
“Ik ga je uitleggen wat er gaat gebeuren. Die stresskip waar je altijd mee samen sport, en jij gaan je straks melden bij de instructeur. Dan krijgen jullie een apparaatje aangemeten. Dat meet de hartslag en calorieverbranding. Wat niemand weet, behalve jullie, is dat de apparaatjes van jullie met elkaar en met de batterijen verbonden zijn. Degene van jullie tweeën die aan het eind van elke oefening het slechtst heeft gepresteerd, krijgt elektrische stroomstoten door haar tepels. Dat gaat pijn doen, dus verzin vast een smoes voor de groep, voor het geval je de pijn niet kunt verbergen voor hen. Verder krijgen jullie aan het eind van de dubbele les die je gaat volgen de kastjes mee naar huis. Hier zullen we de kastjes uitlezen en degene per verloren onderdeel nog eens extra wreed straffen. We dulden geen enkele smoes. Degene die het meest lui is, zal het meeste lijden!”
Bewuster sporten
Milly vertrok enigszins beduusd en angstig naar de sportschool. Ze had niet verwacht dat hij de instructeur erbij zou betrekken, en de man van haar vriendin al helemaal niet. De klemmetjes deden pijn, een zeurende stekende pijn die even opvlamde bij een drempel onderweg, of een bruuske beweging van Milly. Allebei hadden ze tijdens het sporten op een zeker moment een kreet geslaakt en moeten uitleggen ‘dat het wel weer ging en er niets alarmerends aan de hand zou zijn.’
Onderweg terug naar huis hadden ze gespeculeerd over wat ze te wachten stond. Het zat er natuurlijk ook aan te komen dat het opgemerkt zou worden. Toen ze spraken over de aard van hun Meesters en hun wreedheid, hadden ze zelfs even oprecht spijt dat ze het sporten hadden laten verslonzen tijdens de lessen. Een straf was altijd een hel om te doorstaan, en niet alleen lichamelijk. De ongenadige hardheid maakte het ook echt een straf. En dat zij dat verdiend had, drong door tot in het diepst van Milly’s ziel en overmande haar emoties regelmatig.
Eenmaal thuis aangekomen werd ze al opgewacht in de huiskamer. Even dacht ze nog na over een sabotage van het kastje dat ze moest gaan overhandigen. Of het ‘per ongeluk’ kwijt raken ervan. Maar dat had ze niet aangedurfd, dan was het helemaal hommeles geweest. Ze werd opnieuw gespannen. Ze merkte dat ze probeerde Hem zo mild mogelijk te stemmen, ze hoopte op een mildere straf dan de laatste keer. In haar hoofd speelden zich tientallen scenario’s af terwijl ze het kastje aan hem gaf en hij het aan de laptop koppelde.
“Zo, Milly.” Zei hij kalm, de ijzige stilte doorbrekend. “ Je hebt niet alles beter gedaan dan die stresskip zie ik?” Milly schrok. Ze had toch niet op elk onderdeel verloren zeker? Ze hebben er 5 gedaan vanavond?! Lang duurde het niet voordat Hij Zijn donderpreek begon.
“Is die stresskip nog in een betere conditie dan jij?” Vroeg hij lomp. “Ze heeft ook sterkere armen en méér calorieën verbrand. Je zou je moeten schamen, luie slet!” Riep hij luid. “Dit ga jij veranderen, je zet me de volgende keer niet weer voor gek tegenover de Meester van die stresskip. Lui varken dat je bent! Meekomen.”
Hard gestraft
Hij sleurde haar half mee aan haar haren en Milly wist direct dat het menens was. Ze werd de lift in gedirigeerd en ze gingen naar de kelder waar ze op de tafel moest gaan liggen. Op haar rug. Haar kleding rukte hij koeltjes van haar lijf. Onder haar schouderblad was er een verdikking in het tafelblad, die haar tieten omhoog duwde. Al helemaal toen haar armen wijd uiteen werden vastgebonden aan de tafel. Ze zag in zijn ogen dat het menens was. Hij was echt boos, voelde zich echt gekrenkt. Had ze dan nog beter haar best moeten doen? De stroomschokken waren alleen al reden genoeg om niet te verliezen, maar deze reactie had ze toch niet verwacht.
Hij rukte ruw de tape van haar huid waarmee de batterij was bevestigd tussen haar boezem. De plotselinge beweging van de draden lieten de tandjes van de klemmen opnieuw en nog dieper in haar tepel bijten. Milly schreeuwde het uit. “Aaah!!!”
“Deze gaan eraf, dat gaat pas pijn doen, teef!” Zei hij op luide toon door het gejammer van Milly heen. Hij keek met een ernstige blik diep in de ogen van Milly terwijl hij eerst de linker- en daarna de rechterklem van haar pijnlijke tepels haalde. Er schoot direct bloed door en er stonden diepe afdrukjes in. Opnieuw slaakte Milly een kreet. “Hou je bek toch, dit is je straf nog niet eens. Je lijkt wel een gillend speenvarken als je zo kleinzerig doet.”
Hij kwam terug met twee metalen slangenklemmen en nam de nog pijnlijke tepels één voor één stevig tussen duim en middelvinger om juist daarmee haar tiet omhoog te houden terwijl hij de schroeven steeds strakker en strakker aandraaide. Opnieuw vlamde een steek vanuit haar toch al zo mishandelde tepels door haar tieten. Pas na enkele minuten zaten de slangeklemmen stevig om haar tieten die strak afgebonden werden. Nu waren niet alleen haar tepels meer hypergevoelig. Er gonsde een steeds vervelender gevoel doorhaar tieten. Een bonkende pijn, die met vlagen kwam, weer minder werd, en hard kloppend weer terugkwam, om daarna langzaam weer weg te zakken. En weer opnieuw op te komen zetten. Haar tieten werden steeds paarser en de slangenklemmen sneden in haar huid door de klemkracht. Milly probeerde doodstil te blijven liggen om de pijn zo min mogelijk te voelen. Ze besloot het op een smeken te gaan zetten.
“Het spijt me meester dat ik het niet beter gedaan heb en ik zal de volgende keer heus beter presteren meester.” Prevelde ze.
“Alstublieft genade, ik ben al genoeg gestraft meester, ik kan het niet meer aan!”
Maar weer leek hij er geen enkele acht op te slaan. Onverstoorbaar draaide hij zich weg van Milly en kwam even later terug met een rijdende kast en een grote breedbeeldtelevisie die hij aan haar voeteneinde positioneerde. Hij zette het beeld aan en zocht het juiste kanaal. Milly’s ogen sperde zich wijd open en een stoot adrenaline schoot door haar heen. “Oh nee…!!” Stamelde ze.
Samen lijden
“Kijk, luie slet!” Zei hij ineens met een glimlach op zijn gezicht. “Daar ligt nog een jankend hoopje ellende. Zie je dat? Die stresskip daar op TV?” Wederom een retorische vraag. Milly zag haar vriendin met betraande ogen en een angstige blik in een stoel zitten. Er zat een doek in haar mond gepropt en haar hoofd was rood aangelopen. Haar vriendin zag eruit alsof ze nog steeds aan het sporten was, ook al wist Milly beter. Ze hadden tenslotte samen gedoucht. Ook haar bovenlichaam was ontbloot maar haar tieten waren niet afgebonden. Ze hingen wat naar beneden. Haar vriendin had duidelijk grotere tepels dan Milly. Tepels die haar meester steevast spenen noemde. “Want een lui varken” Zo zegt hij altijd, “Heeft nu eenmaal spenen, en geen tepels.”
Milly vroeg zich af wat de bedoeling van dit tafereel was maar haar eigen Meester trok haar aandacht weer. Hij zette een koptelefoon met microfoon op Milly’s hoofd en boog het armpje van de microfoon tot vlak voor haar mond. “Zo. Dit is voor later. Jij gaat drie keer gestraft worden vanavond omdat je drie keer slechter gepresteerd hebt. En die kip daar, heeft dus de andere twee keer slechter gepresteerd dan jij.” Zei hij op enigszins belerende toon. “Dat wijf zal dus twee keer straf krijgen. Haar eerste straf bestaat, zo heb ik begrepen van haar Meester…” Hij stopte even met praten en bouwde zo de spanning op. Er maakte zich een zekere nieuwsgierigheid meester van Milly. Ze voelde een soort spanning die haar geilheid weer wat deed toenemen. Haar Meester ging verder. “Haar eerste straf bestaat uit het bevestigen van stroomdraden. Hiermee ondergaat ze haat tweede straf: opnieuw stroomschokken voor elke gil die jij uitslaat. Daarom is die kip ook zo wanhopig. Ze heeft een hekel aan die pijnlijke schokken.” Hij keek Milly grijnzend aan en zei triomfantelijk: “En dat is best jammer voor dat tietensletje want jij kunt je gejank toch niet binnenhouden. Ook niet voor dat lieve vriendinnetje van je, wel?” Ineens begreep Milly het nut van het microfoontje. “Ik zal hen nog éénmaal een voorproefje geven, dan hebben ze de kans nog het af te blazen. Misschien hebben ze nog niet helemaal in de gaten hoe smerig hard ik je doorgaans moet straffen om je enigszins in het gareel te houden, dus dan kunnen ze dat nu eerst zien. En daarna ‘voor het echie’.”
Tietcaning
Ineens had hij een lange cane in zijn handen. Hoewel hij altijd graag met bamboe-canes sloeg en soms ook rotan gebruikte, was deze van glasfiber. Hij zette een webcam op de kast onder de televisie aan en het beeld splitste in tweeën. Milly zag haar vriendin verschrikt opkijken en ze keken elkaar recht in de ogen aan. “25 stuks.” Klonk het ineens koeltjes. De cane zwiepte door de lucht en Milly kneep haar ogen stijf dicht. Hij mikte op haar tepel en de eerste slag kwam er vlak onder terecht. Door de impact van de cane werden haar tieten over de randen van de slangenklemmen gedrukt en bij elke slag verscheen er een dieprode striem over haar paarse tieten. De tweede slag volgde direct en Milly hield haar adem in. De derde slag belandde loodrecht op haar toch al zo pijnlijke tepels en haar Meester bleef maar doorslaan op haar tieten in een constant tempo, tot de 25 slagen gegeven waren. Milly kon zich nu al niet meer inhouden en begon uit machteloosheid te huilen toen de regen van slagen stopte. “Dit is gemeen!” Snikte ze. “Dit doet pijn, dit doet zooo veel pijn nu, houd alstjeblieft op nu, ik heb genoeg gehad.” Ze snikte nog wat na toen ze twee handen door haar haren voelde. Zijn vingers grepen zich stevig vast en zijn gezicht was ineens dichtbij het hare. “Stil eens, piephoer!” Zei hij bruut. Milly bedaarde. Haar tieten zaten onder de striemen en zijn kleding schuurde over haar beursgeslagen vel terwijl hij haar toesprak.
“Stil nu. Dit gejammer van jou interesseert me allemaal niet zo, Milly. Je bent het toch met me eens dat je straf verdient? Je wist toch wat ik van je verwachtte en dat heb je toch niet waargemaakt? Met andere woorden, jammerende pijnslet, je was compleet waardeloos, toch?” Weer die retoriek. Milly wist al dat ze nu haar mond moest houden. Nu was niet het goede moment om tegen te stribbelen, om hem en zijn woordenstroom te onderbreken. “Voor mij ben je waardeloos…” Vervolgde hij zijn verhaal, “Dus misschien doe je wat beter je best voor hem en dat kippewijf? Nu kun je jezelf bewijzen Milly. Herpak je, en ben stil tijdens je tweede straf.” Weer liep haar meester even weg en liet Milly alleen. Milly kon niet tegen deze eenzame momenten. Die gaven haar de kans zich te druk te gaan maken over wat er nog ging komen. Terwijl ze nu, op dit moment, gewoon wilde dat alles weer voorbij was. Ze keek naar het beeld van haar vriendin, die nog steeds in de stoel zat. Haar Meester had zojuist het koper van een stroomdraad blootgelegd. Vakkundig had hij de isolatie gestript. Elke draad splitste zich zo op in twee koperen sprieten. Milly kon wel raden wat er daarmee ging gebeuren en ze voelde een vlaag van medelijden voor haar vriendin.
Meer straf
Plots werden haar gedachten ruw verstoord. Haar meester stond naast haar met een forse lange dikke naald. Het formaat boezemde Milly ware angst in. In één klap was ze haar vriendin vergeten. Haar meester liep om de tafel heen, langzaam en dreigend met de naald in z’n handen. “Hmhm… Hmhm…” Mompelde hij en zo nu en dan prikte hij in de strak opgebonden tieten en pijnlijke tepels van Milly. Ze werd bang, echt bang. Wat was hij van plan? Zou het echt?
Haar meester greep opnieuw de tepels van Milly en trok ze wat verder omhoog. De punt van de naald stak vervaarlijk in haar huid, vlak onder haar tepelhof. “Eens kijken Milly…. Ik hoop voor je vriendin dat je niet kermt nu. Als haar meester jou hoort zo meteen, gebruikt hij dat pistool.”
Milly’s hart bonkte even in haar keel en ze wist niet of ze hem goed had gehoord. Waren ze nu gek geworden? Snel keek ze naar het beeldscherm en zag ze dat hij een nietpistool in z’n handen had.
In de ontlading die ze toen voelde boorde de naald haar tiet binnen. Milly kreunde hard toen haar vel de weerstand opgaf en terugveerde, zich strak om de naald klemmend die steeds verder naar binnen gleed en een bultje vormde aan de andere kant van Milly’s tiet. Terwijl Milly sterretjes begon te zien boorde de naald zich weer naar buiten en voelde Milly hoe de naald direct langzaam verder gleed. Ze kreeg er de rillingen van en perste haar lippen samen. Ze voelde hoe haar meester haar Tepel losliet en de andere vastpakte. Opnieuw werd haar tiet omhoog getrokken en opnieuw bood de huid flink weerstand om heel pots terug te veren. Deze keer beheerste Milly zich niet. “Whauwaaahhrggg!!” Ze probeerde het nog bij een kreun te houden, maar zag dat het te laat was. Op het beeldscherm zette de meester van haar vriendin een nietpistool op een koperen draadje. Milly zag haar vriendin zich kansloos verzetten. De kop van het nietpistool drukte verder en verder in de tiet van haar vriendin en ze zag aan het wit worden van de vingers van haar Meester dat hij de hendel in kneep om een nietje af te schieten. “Krrr… klonnnk!” Er schoot een nietje in haar tepel die direct het koperen uiteinde van de draad bevestigde aan haar tepel. Elke keer als er een nietje de huid binnen boorde, klonk er een gesmoorde kreet van wanhoop door de koptelefoon van Milly. 4 nietjes later waren er twee koperen draden, links en rechts van een tepel bevestigd. In een flits voelde Milly een ferme steek in haar andere tiet, waar de naald zich een weg naar buiten baande en weer slaakte Milly een kreet, waardoor ook de andere twee draadjes op de andere tepel van haar vriendin geniet werden.
Even rust nu. Even bijkomen en wennen. Milly lag stil op haar rug en ademde oppervlakkig. De naald was weer verwijderd. Haar vriendin zat zwaar te hijgen, haar gezicht was betraand en de draden zaten nog vast aan haar tieten.
Stil zijn nu
“Het is tijd voor je laatste straf, Milly.” Zei haar meester koeltjes. Er stond een emmer naast hem en hij had een dikke lederen handschoen aan. Milly begon te stamelen. “Meester alstjeblieft…” en direct klonk er een gesmoorde kreet van achter het beeldscherm. Milly zag nog net vanuit haar ooghoeken hoe haar vriendin haar ogen stijf dichtkneep en een kreet uitslaakte. De tieten van die stresskip schokten en haar rug bolde zich. “Oeioeioei…” Zei haar meester met een quasi-pijnlijke blik. “Die heeft haar bekomst al gehad nu. Dom van je, Milly. Elk geluid dat jouw microfoontje opvangt van je, wordt omgezet in een hevige schok door haar beide tepels. Dat doet pijn Milly. Waarom doe je dat je lieve vriendinnetje aan?” Hij glimlachte er sadistisch bij.
Zijn gehandschoende hand verdween in de emmer. “Dit is jouw laatste straf, houd je in want jij bepaalt nu de mate van de tweede straf voor die stresskip. Die schokken die ze krijgt zijn niet mild Milly, dus je moet niet denken dat ze er beter van af komt dan jij, ondanks dat die tieten van je een puinhoop gaan worden nu…” Hij haalde een grote bos distels uit de emmer. Milly schrok van de planten en hun vervaarlijke, pijnlijk gemene doorns. Haar meester legde de distels op haar tieten en bewoog ze wat heen en weer. Milly voelde het krassen en er prikte een distel in haar tiet. Haar meester haalde uit en Milly nam een diepe teug adem en besloot niet uit te ademen. “Watss!” De eerste klap was een daalder waard en belandde hard op de tieten van Milly. Meester sloeg hard en haalde door na elke slag, waardoor de tieten van Milly bekrast werden. Sneller en sneller mepte haar Meester de distelplanten kapot op haar tieten en al bij de derde klap brulde Milly het uit. Steeds zag ze hoe haar vriendin vocht tegen de schokken door haar tepels, en wanhopig haar hoofd naar het beeldscherm draaide. Milly zag hoe haar vriendin wild ‘nee’ schudde met haar hoofd, maar de afranseling met distels was te pijnlijk. Te bruut. Milly liet zich gaan terwijl haar tieten meer en meer bekrast werden. Overal stonden rode puntjes, en het potje met zout wat haar meester in zijn handen had, voorspelde geen goede afloop...
Beide dames hadden ervan geleerd. De week erna namen ze het sporten een stuk serieuzer. De instructeur had niets meer gevraagd, nooit een woord gezegd. Maar beide dames kregen nog heel soms een veelbetekenende blik, als hij weer eens naar hun tieten staarde tijdens de sportles.
Ontvangen van mijn beul
Ik wordt door luiheid elke dag hard aangepakt door mijn meester
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?