| Gepost op zaterdag 10 november 2012 - 05:22 pm: | 
|
|
Twee vrouwen. Twee relaties. Wat moet ik doen?
Maandagochtend
Half negen. Ze start de motor van haar trendy gekleurde Mini Clubman, steekt lachend een middelvinger naar me op en rijdt het erf af, de landweg op, richting bewoonde wereld. Nu weer als de vrolijke, zelfbewuste jonge Sophie (klemtoon op de ‘o’) met haar eigen zzp-leven als binnenhuisarchitect.
Tot een half uur geleden was ze mijn sub Stacey, die zeker geen middelvinger naar me zou opsteken. Die daar ook geen tijd voor had. Omdat ze mij in de badkamer met zorg van top tot teen waste, afdroogde en met lotion insmeerde. En omdat ze vervolgens ons ontbijt verzorgde en weer opruimde, voordat zij mij toestemming vroeg haar naakte lichaam te gaan verzorgen en kleden.
Ik leun op het hek en kijk haar na. Als haar auto uit beeld verdwenen is, zie ik haar nog, twaalf uur geleden. We zijn in de schuur die jaren ongebruikt stond, maar die ik aan het ombouwen ben tot speelplaats voor haar en mij, sinds zij drie maanden geleden een vast onderdeel van mijn leven werd.
Ze staat tussen twee houten palen en trekt op mijn commando steeds een kledingstuk uit, tot ze naakt is. Ik gooi een plastic tas naar haar toe. Daarin een gag, een blinddoek en pols- en enkelboeien, geschikt om iemand veilig aan op te hangen. Ze bevestigt alles zorgvuldig op haar lichaam.
Ik loop naar haar toe, bind haar enkels zo ver mogelijk uit elkaar aan de houten palen en haar polsen bij elkaar, aan een takel boven haar hoofd. Daarna trek ik haar lichaam strak door de takel omhoog te trekken. Haar tenen raken nog net de vloer. Dan volgt een langdurige sessie waarin ik haar lichaam bewerk met een rijzweep en bedek met kaarsvet, dat ik weer grotendeels verwijder met een strokenzweep. Ik zet knijpers op de voor- en achterkant van haar lichaam, met een draadje ertussen, in 4 setjes van ongeveer twintig. De uiteinden van de touwtjes maak ik aan de palen vast.
Ik maak haar los van de takel en breng haar polsen achter haar nek bijeen. Ik verbreek de verbinding tussen haar enkels en de palen en sta haar toe haar voeten dichter bij elkaar te brengen. “Je staat alleen nog vast aan de touwtjes door de knijpers”, fluister ik in haar oor. “Je mag weglopen, maar dan trek je de knijpers van je lijf. Als je niet wegloopt landt mijn zware houten paddle tien keer op je billen, maar dan zal ik daarna de knijpers voorzichtig verwijderen, één voor één. De keus is aan jou.”
In eerste instantie blijft ze staan, maar na de eerste klap, die een felrode rechthoek op haar billen achterlaat, bedenkt ze zich. Ze rent met kracht naar voren en trekt zo in een enkele seconde tachtig knijpers van zich af. Ze produceert zeker één decibel per knijper.
Dan beloon ik haar, uitgebreid. Eerst door haar op een tafel te leggen, twee heftig trillende vibrators in haar kut en kontje te schuiven en een magic wand tegen haar klit te houden. Als ze vraagt, en later smeekt, of ze mag klaarkomen, weiger ik dat resoluut. Steeds weer, zelfs als ik zie dat dit fysiek onmogelijk is.
Ze komt dus. Trillend. Gillend. Hevig lekkend. Schitterend, maar ook ongeoorloofd. Daarom oefenen we het uitstellen van een orgasme nog tweemaal, waarbij ik me wel wat toegeeflijker opstel dan de eerste keer.
Voor haar tweede beloning haak ik haar weer aan de takel, nu enkels en polsen bij elkaar. Ze hangt met gekromde rug, haar hoofd uitgeput achterover. Ik breng haar op neukhoogte, haal mijn pik tevoorschijn en schuif hem diep in haar mond. Aansluitend neuk ik haar in haar kut. Ik eindig weer in haar mond en voed haar met mijn sperma.
We zetten ons samenzijn voort in de saunaruimte in het huis, waar ik haar zacht streel, maar tegelijkertijd geniet van de aanblik van haar gepijnigde lijf. De knijpers en zwepen hebben op haar makkelijk kleurende huid duidelijke sporen achtergelaten.
Als we in bed belanden is het feest nog niet voorbij. Haar handen gaan in de richting van……………………
“Zeg, ze komt pas vanavond weer terug, hoor. Tot die tijd kun je ook wel wat nuttigs doen. Mij helpen bijvoorbeeld. Ik moet nou eindelijk eens knopen hakken over dat ontwerp voor Schippers, maar ik kan me er niet op concentreren.”
Zusjes aansporing beëindigt mijn dagdroom. Ik draai me om en zie dat ze me vanuit de deuropening van ons kantoor toespreekt. Het kantoor is gevestigd in de andere schuur op het erf en al een paar jaar geleden verbouwd. Ik werk er als zelfstandig architect, vooral voor mensen met bijzondere woonwensen en voldoende euro’s om die te vervullen. Dat genereert een comfortabel inkomen.
Zusje is zelfstandig tuinarchitect/hovenier en sinds we hier wonen en werken, doen we veel projecten samen, zoals nu voor de familie Schippers. Zusje (ze heet trouwens Merel, maar ik noem haar al mijn hele leven Zusje) heeft mede daardoor ook niet te klagen over haar inkomen.
Als ik dichterbij kom zie ik in haar ogen waarom zij zich niet kan concentreren en ik weet nu precies wat ze bedoelde met ‘mij helpen’. Ik stel haar daarom een vraag die lang niet iedereen zijn zus zal durven stellen, maar die tussen ons niet ongepast is.
“Kon Peter je vannacht onvoldoende bevredigen?”
“Peter is passé. Hij is gisteravond al vertrokken, toen jij nog met Sophie bezig was in de schuur.”
“O, sorry, ik heb het niet gemerkt.”
“Geeft niet, je kunt ze ook niet allemaal uitzwaaien, toch.”
Het klinkt cynisch en teleurgesteld. Begrijpelijk, want Peter was zeker niet de eerste en ik heb wel een vermoeden waarom Zusje gedumpt is.
“Dit leek me wel een leuke vent, stevig in z’n schoenen. Ik had het idee dat hij je misschien wel aan zou kunnen.”
“Nou, dat is dus niet zo. Hij had moeite met mijn, hoe zei hij het ook alweer? O ja, met mijn alles-of-niets-opstelling op het gebied van seksuele verlangens.”
Daarin was hij niet de eerste. Wel de eerste die het zo deftig formuleerde, wat in ieder geval respectvoller klonk dan ‘óf je mag haar met geen poot aanraken, óf ze neukt je helemaal kapot’, wat één van Peters voorgangers me bij zijn definitieve vertrek toevertrouwde.
“Een keurige omschrijving, ik zal ‘m onthouden.”
“Ja, maak er maar een geintje van. Ik wilde graag met hem doorgaan, dus heb ik hem eerlijk opgebiecht hoe het zat.”
“Hoe eerlijk? Ook dat ik je vlak voor zijn komst nog stevig op je blote billen sloeg?”
“Ja.”
“En?”
“Nou, hij vond het heel eerlijk en verhelderend. Zo verhelderend, dat hij gelijk is vertrokken en nooit meer terugkomt.”
“Dat spijt me. En nu?”
“Nu kan ik me dus niet concentreren, want je hebt me wel geslagen, maar ik heb dus niet geneukt. Ik wil dat je me helpt?”
“Heb ik een keus?”
“Wat denk je zelf?”
“Dan help ik graag.”
Ik zei het met een knipoog en een glimlach, maar die waren niet echt gemeend. De laatste jaren had ik haar vaak ‘geholpen’, maar sinds Sophie mijn leven verrijkt, voelt dat niet goed meer. Toch trek ik, net als Zusje, mijn broek en slip uit en ga eigener beweging op mijn rug op de bank liggen, om te voorkomen dat zij me erop kwakt met haar door hovenierswerk ontwikkelde en door seksuele adrenaline gevoede spieren. Ze valt met haar mond aan op mijn lul, zo intensief dwingend dat ik me al snel zonder verdere terughoudendheid aan haar overgeef.
Dan volgt een inmiddels beproefde routine. Zij komt op me zitten, met haar handen steunend op mijn borst, en neukt me ruw, diep en afwisselend, zo lang mogelijk onze orgasmen uitstellend. Na het klaarkomen pijpt ze me heftig tot ik weer stijf ben, terwijl ze haar natte gleuf in mijn gezicht duwt. Ze herhaalt het neuken, maar nu met haar rug naar mijn gezicht en met haar handen steunend op mijn benen.
Na afloop blijft ze even op me zitten, komt dan overeind en trekt haar kleren weer aan. Ze haalt koffie voor ons beiden en gaat achter haar computer zitten.
“Zo, nu kan ik me wel weer concentreren, denk ik”, zegt ze. Ze klinkt opgelucht.
Zelf moet ik nog wel een half uurtje bijkomen voordat ik weer zover ben, maar zo te zien zit ze daar niet mee.
Een week verder
Ik tikte het voorgaande stukje een week geleden, in dat halve uurtje bijkomen. Ik hoopte dat het me zou helpen de zaken helder te krijgen, want dat ik met een probleem zit, was me op dat moment meer dan duidelijk. Helaas ben ik een week later nog niet veel verder. Zusje heeft me de rest van de week gelukkig met rust gelaten. Op het seksuele vlak bedoel ik, in ons werk zijn we natuurlijk wel samen verder gegaan, het Schippers-project loopt weer op rolletjes.
Sophie liet door haar gedrag een paar keer merken dat ze mijn dominante aandacht voor Stacey zocht, maar ik kon het niet opbrengen. Gelukkig vertrok ze al donderdagmiddag naar het buitenland voor een bezoek aan een designbeurs. Ze vroeg me mee te gaan, maar ik hield het af met een niet helemaal onwaar verhaal over werk dat afmoest. Vanavond komt ze weer terug en ze verwacht ongetwijfeld dat ik haar zal uithoren over haar belevenissen buiten mijn blikveld. In de schuur, zodat ik gelijk kan ingrijpen als haar verhaal mij niet bevalt. En ik verwacht dat ze daar op aan zal sturen.
Maar wat moet ik? Er zijn twee vrouwen heel belangrijk in mijn leven. De ene al heel lang en zij blijft dat ook. De andere nog maar kort, maar zij wordt steeds belangrijker. Het zijn twee heel verschillende relaties, maar beide met een seksuele component. Met Zusje ben ik opgegroeid. Ik wil en kan haar niet van me afduwen of uit mijn leven bannen, maar als levenspartners verdergaan zit er ook echt niet in. Sophie kende ik al wel een paar jaar, oppervlakkig, ze werkt regelmatig met Zusje samen, maar ik had haar op basis van gedrag, kleding, haardracht en mijn mannelijke vooroordelen in stilte het etiket ‘lesbisch’ opgeplakt. Nu ik weet dat zij ook Stacey is en ik haar beide persoonlijkheden beter leer kennen, raak ik er steeds meer van overtuigd dat zij degene is met wie ik mijn leven langdurig wil delen. En, niet onbelangrijk, dat dit andersom ook het geval is.
Zusje weet in grote lijnen wel wat ik zoal met Stacey doe, maar Sophie heeft geen vermoeden van wat Zusje en ik samen uitspoken. Althans, dat denk ik. En dat hoop ik. Maar het voelt niet goed dat ik niet open en eerlijk tegen haar ben. Het wordt ook steeds moeilijker mijn seksuele activiteiten met Zusje voor haar verborgen te houden, want ze is nagenoeg bij me ingetrokken en nog maar weinig in haar eigen appartement in de stad.
Ik moet dus besluiten nemen, knopen hakken, veranderingen doorvoeren, maar ik weet niet welke en al helemaal niet hoe. Ik heb overwogen mijn probleem op te sturen naar een rubriek als ‘Wat zou u doen?’ in het weekendmagazine van De Volkskrant, maar hoe vat je dit kort samen. Bovendien, de reguliere bladen plaatsen zo’n onderwerp toch niet. Past niet bij hun doelgroep.
Gisteravond bedacht ik me dat deze site een veel begripvoller publiek biedt, dat bovendien bereid is iets verder te lezen dan drie zinnen. Daarom richt ik me tot jullie: Wat moet ik doen?
Ik hoop dat jullie je inzichten met me willen delen en me willen adviseren via een bericht op deze site of een persoonlijk bericht.
Om nog beter duidelijk te maken waarom ik beide vrouwen niet wil en niet kan loslaten, hierna wat meer details over het ontstaan van beide relaties.
Mijn relatie met Zusje
Zusje (Merel dus) en ik zijn opgegroeid op het platteland. Op een plekje dat zelfs de lokale autochtonen eenzaam en achteraf vinden. Onze ouders waren lief en goed voor ons, maar ook altijd druk met hun boerenbedrijf. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Tijd om ons naar vriendjes en vriendinnetjes te brengen was er nauwelijks. We waren in onze kinderjaren voor gezelschap meestal op elkaar aangewezen.
We hebben dat nooit als probleem ervaren. Sterker nog, ook toen we pubers werden en er ook wel zelf op uit konden trekken, hadden we niet zoveel behoefte aan anderen om ons heen en waren we vaak samen. Zusje was dan ook een halve jongen en had helemaal niets met poppen en zo. Ze wilde veel liever hutten bouwen, stoeien en in bomen klimmen.
Als het weer het maar enigszins toeliet waren we buiten, meestal in het bosgebied dat aan de weilanden achter onze boerderij grensde en dat sinds mensenheugenis in het bezit was van mijn vaders familie. Zonder dat onze ouders er weet van hadden leerden we onszelf zwemmen in het meertje dat zich daar bevond. Daarbij gingen alle kleren uit. Naakt bij elkaar zijn vonden wij volkomen normaal, ook in de periode dat onze lichamen richting volwassenheid groeiden. Ik heb haar borsten zien ontwikkelen en haar smalle jonge meisjeslichaam zien veranderen in een stevig en sterk, heel mooi vrouwelijk lijf, met alle rondingen op de juiste plaats. Vergelijkbaar heeft zij mijn lichaam hoekiger, gespierder en krachtiger zien worden en waargenomen hoe mijn kinderpiemeltje naar een geslachtsdeel van normale afmetingen transformeerde.
We voerden nooit seksuele handelingen uit. Behalve die ene keer, volgens mij net voor mijn 18e verjaardag. Ik kan me herinneren dat we toen bij elkaar aan die nieuw ontwikkelde plekken gevoeld hebben, eerst meer uit nieuwsgierigheid, opgewekt door plaatjes in tijdschriften en op internet, dan uit een behoefte aan seksuele bevrediging. Ik streek met de buitenkant van mijn hand voorzichtig langs haar borsten en haar tepels, en voelde voor het eerst van mijn leven hoe die zich onder deze streling oprichtten. Ook nam ik kort een schaamlipje tussen duim en wijsvinger en duwde heel even het bovenste kootje van mijn middelvinger bij haar naar binnen toen zij mij een blik op haar klitje en haar rose opening gunde door zelf haar lipjes open te trekken.
Zij liet haar hand zachtjes langs mijn ballen gaan, zoals ik haar borsten gestreeld had, en ze pakte kort en heel voorzichtig mijn slappe lul vast, die daar direct op reageerde door een klein beetje omhoog te komen. Ik kan me dit nog zo goed herinneren omdat het de inleiding was tot de enige keer dat er in onze puberjaren sprake was van seksuele spanning en geilheid in ons samenzijn. Het was ook de eerste keer in ons leven dat Zusje fluisterde en me niet recht aankeek toen ze iets vroeg. Of ik mijn pik helemaal hard wilde maken, of ze hem dan opnieuw mocht voelen en of ik me daarna wilde aftrekken zodat ze kon zien hoe ik zou spuiten.
Ik beloofde voor haar ogen te masturberen als zij eerst zelf met haar hand mijn pik hard zou maken, dan kon ze gelijk voelen hoe dat ging. En zo gebeurde het. Toen ze me met lieve voorzichtige strelingen een strakke erectie bezorgd had, nam ik het van haar over. Ik vroeg haar voor me te gaan zitten, met haar billen op haar hielen, haar knieën gespreid en handen in haar nek. Zoals ik het op plaatjes gezien had. Opgewonden door de aanblik die ze bood door zich zo te etaleren, trok ik me af. Ze keek gebiologeerd toe hoe ik mijn zaad in een aantal salvo’s in haar richting schoot. Het meeste landde op de bosgrond, maar de eerste straal kwam het verst en landde op één van haar bovenbenen. Ze veegde er met een vinger door en likte die af.
Daarna keken we elkaar aan, voelden ons allebei ineens heel ongemakkelijk, kleedden ons snel aan en verdwenen elk naar onze eigen kamer.
We hebben er daarna nooit meer over gepraat. Zusje was weer gewoon mijn beste vriend en ik haar beste vriendin. Er is ook nooit meer iets dergelijks gebeurd, maar het had wel iets veranderd, want het naakt bij elkaar zijn kwam daarna niet meer voor. Tot die bijzondere week, nu 5 jaar geleden. Zusje was toen net 24, ik nog net geen 26.
De band met Zusje was in de loop der jaren zeker niet verdwenen, maar wel iets minder hecht geworden. Ik was op mijn 18e in Delft gaan studeren en daarna in Rotterdam terechtgekomen. Zij was een jaar later in de buurt van Arnhem met haar opleiding tuinarchitectuur van start gegaan. Eerst belden we veel met elkaar, maar dat werd geleidelijk minder en stabiliseerde op het niveau dat we elkaar zo om de week via mail op de hoogte hielden van onze wederwaardigheden. We kwamen allebei nog wel regelmatig in het ouderlijk huis, maar nagenoeg nooit tegelijkertijd.
Onze ouders, al lang verzoend met het feit dat wij geen van beiden aspiraties hadden om het boerenbedrijf voort te zetten, verkochten hun vee en een groot deel van hun land aan een jonge boer in de buurt en begonnen er samen op uit te trekken. Ze bleven wel in hun boerderij wonen en het erf bleef verder ook ongewijzigd. Ze genoten met volle teugen van hun nieuwe leven, tot het moment dat een vrachtauto om onverklaarbare redenen door de vangrail schoot op het moment dat mijn ouders daar net in tegenovergestelde richting op weg waren naar hun zoveelste vakantieadres.
Toen waren Zusje en ik ineens weer een aantal dagen samen terug in het ouderlijk huis. We regelden alles wat nodig was voor een stijlvolle begrafenis en produceerden in die dagen met een arm om elkaars schouders heel wat tranen, meer dan we in ons hele leven daarvoor hadden gedaan.
Na de begrafenis en de aansluitende koffie met een broodje, vonden we bij thuiskomst in de brievenbus, tussen alweer een stapel ‘met oprechte deelneming’ kaarten, een dikke enveloppe van de plaatselijke notaris. De inhoud bleek te bestaan uit een handgeschreven brief en twee kleinere enveloppen met de opschriften ‘huis’ en ‘kinderen’. Het briefje was kort, maar sloeg in als een bom.
Lieve kinderen,
Als onze wensen gerespecteerd zijn, lezen jullie dit kort na de begrafenis van de langst levende van ons beiden. We hopen dat jullie ons huis, de schuren en het land eromheen in bezit willen houden (informatie en ideeën daarover in de enveloppe ‘huis’).
Verder willen we ons verontschuldigen voor het feit dat we veel te weinig tijd voor jullie hadden toen jullie nog bij ons woonden. Weet wel dat we ontzettend veel van jullie hielden, dat we heel erg genoten hebben van de momenten samen en dat we uiterst trots zijn op wat jullie bereikt hebben, elk in je eigen vakgebied. Dankzij jullie hebben wij ons verdriet volledig overwonnen. Verdriet over het feit dat wij zelf geen kinderen konden krijgen (meer informatie in de enveloppe ‘kinderen’).
Het ga jullie goed!
Mamma en pappa.
We waren allebei met stomheid geslagen en keken elkaar bewegingloos aan, bevroren in de houding waarin we zaten. Zusjes ogen waren groter dan ik ze ooit had gezien en waarschijnlijk deden de mijne daar niet voor onder. Al snel ontdooiden we en wierpen we ons op de enveloppe ‘kinderen’. Daarin troffen we allerlei officiële documenten. We waren allebei op de dag van onze geboorte afgestaan en hadden een paar jaar later officieel de naam van onze adoptieouders gekregen. Onze echte moeders waren drugsverslaafd en inmiddels overleden aan de gevolgen daarvan. Onze vaders waren onbekend. Er waren oude ziekenhuisdossiers waaruit bleek dat wij beiden slechts in leven gebleven waren door uitgebreide medische behandeling, maar ook door de liefdevolle zorg van onze adoptiemoeder, die ons de eerste weken van ons leven nauwelijks een moment alleen gelaten had.
De uren die volgden reden we samen door een emotionele achtbaan. Boosheid over het altijd achterhouden van deze informatie, vraagtekens over het waarom van het lange verzwijgen en het nu wel vertellen, relativerende opmerkingen over het feit dat ze wel echt van ons hielden en ons een mooie jeugd en een goede opleiding hadden gegeven. En dat alles overgoten met een paar flessen wijn.
Toen alle stemmingen en vragen meermalen langs waren geweest bleven we in stilte zitten, schouder tegen schouder, met onze rug tegen de zitting van de bank, op de vloerbedekking in de woonkamer, met alle papieren uitgespreid om ons heen.
Na een paar minuten draaide ik mijn hoofd naar Zusje toe, er liepen stille tranen over haar wangen. Zij draaide haar hoofd ook en we keken elkaar even heel diep in rood omrande ogen. Zonder verder wat te zeggen begonnen we elkaar te kussen, de broer-zus barrière was plotseling weggevallen. Tongen verstrengelden, handen begonnen lichamen te onderzoeken, eerst over de kleding, maar al snel ook eronder. Een overhemd werd losgeknoopt, een truitje en beha schoven omhoog. Broeksknopen schoten uit hun knoopsgat en ritsen gleden open. Ondanks alle gedachten die nog door mijn hoofd spookten en ondanks de forse wijnconsumptie werd ik geil en mijn pik was in haar handen inmiddels zo strak en hard geworden dat er wat hem betreft geen weg terug was.
Ik stond op, nam Zusje in mijn armen, droeg haar de trap op naar haar slaapkamer, legde haar op bed en bevrijdde haar lichaam van de nog resterende kleding. Ze liet alles gewillig toe en kroop dicht tegen me aan toen ik, inmiddels ook naakt, bij haar ging liggen en het strelen van haar warme lijf hervatte. Toch had ze duidelijk niet dezelfde geilheid als ik en het lukte me ook niet die op te wekken met het strelen van haar meest vrouwelijke delen. Ik vroeg of ze wel verder wilde gaan.
“Ssshht!”, siste ze. “Doe het!”
Gelukkig heb ik altijd condooms op zak, en ik rolde er snel één over mijn stijve pik. Zusje was inmiddels op haar rug gaan liggen en had haar benen uitnodigend gespreid. Ondanks dat en ondanks het glijmiddel op het condoom, kwam ik toch moeilijk bij haar naar binnen. Een paar keer voorzichtig heen en weer bewegen bracht weinig verbetering. Ik trok me terug, keek haar aan en vroeg opnieuw of ze het wel echt wilde.
Weer klonk haar “ssshht!”. Tegelijkertijd pakte ze een flesje glijmiddel uit haar toilettas, die op het nachtkastje stond, sprenkelde daarvan een flinke hoeveelheid op haar vingers en vergrootte haar toegankelijkheid. Nadat ze ook mijn lul nog wat extra glijvermogen had gegeven, leidde ze hem naar haar ingang en nam hem in haar lichaam op. Ze hielp mij naar een heerlijk orgasme door op een heel prettige manier mee en tegen te bewegen.
Toch leek dat tot het einde toe meer een ingestudeerd kunstje dan een door passie en geilheid aangestuurde activiteit.
Ik ging uit haar en bewoog mijn mond in de richting van haar gleufje met de bedoeling haar ook een orgasme te geven, maar nog voordat ik mijn bestemming bereikte hield ze mijn hoofd met twee handen tegen.
“Hoeft niet. Is goed zo. Kom bij me liggen. Hou me vast.”
Ik deed wat ze vroeg. Ze knipte het licht uit en ik zakte al snel in slaap, met Zusje in mijn armen.
Hoe lang ik geslapen heb weet ik niet, maar toen ik mijn ogen opsloeg was het nog donker. Ik kon vaag zien dat Zusje naar me lag te kijken, met een lieve glimlach. Toen ze zag dat ik wakker was begon ze zich te verontschuldigen. Ik wilde haar stoppen en tegenspreken, maar ze bleef doorpraten. Zo leerde ik dat ze nauwelijks een seksleven had, omdat ze niet opgewonden raakte en vriendjes afhaakten na een aantal keren de lief bedoelde, maar te mechanische seks die ze mij ook had gegeven. Ze genoot er zelf niet van en voelde nauwelijks behoefte. En als dat al zo was lukte masturberen meestal ook niet, omdat ze zich dan zo lang moest vingeren dat pijn in klit en kutje meestal eerder opdoemden dan het gewenste orgasme. Ze eindigde haar relaas met te zeggen dat ze er inmiddels vrede mee had, maar gezien de manier waarop ze het me vertelde, kon ik dat moeilijk geloven. Ook haar ogen zonden een andere boodschap uit.
Toen vroeg ze naar mijn seksleven en ik kon die vraag na haar bekentenis natuurlijk niet afwimpelen met een korte halve waarheid. Dus vertelde ik haar dat ik regelmatig seks had en dat ik daar volop van kon genieten. Dat ik de bdsm-wereld ontdekt had en dat ik in het spelen met onderdanige vrouwen mijn aanleg voor dominantie verder ontdekt en ontwikkeld had. Dat ik nog steeds regelmatig, meestal eenmalige speelcontacten had, die soms wel en soms niet tot neuken, pijpen en beffen leidden.
Bij de term bdsm had ze even gehuiverd en nadat ik mijn verhaal afgerond had vuurde ze een hele serie vragen op me af over vernederen, vastbinden, pijn doen en wat dies meer zij, vooral voortkomend uit onwetendheid en onbegrip. Na een lang gesprek en veel eerlijke en gedetailleerde antwoorden had ze volgens eigen zeggen veel geleerd, maar kon ze zich er nog steeds het plezier niet van voorstellen. Ze vond het wel fijn dat ik het haar eerlijk verteld had.
Pas toen het al licht begon te worden gingen we echt slapen en het was al een eindje in de middag toen we aan het ontbijt zaten en de enveloppe ‘huis’ openden. In gespannen afwachting van mogelijk nieuwe onverwachte onthullingen.
De papieren die op tafel kwamen bevatten inderdaad verrassingen, maar dit keer heel leuke. Er waren verschillende schetsen hoe we de boerderij zouden kunnen verbouwen om er allebei in te gaan wonen en werken. Bovendien bleek dat onze ouders voldoende geld gereserveerd hadden om die verbouwing te realiseren. Ook lag er een uitgewerkt plan om de niet verkochte stukken land in te richten als kwekerij voor bijzondere tuinplanten, iets waar Zusje opnieuw vochtige ogen van kreeg. Ook de gemeentelijke vergunningen en een officieel tweede adres waren al geregeld.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben die plannen in de maanden daarna uitgevoerd. In goed overleg met Zusje heb ik wel wat veranderingen aangebracht. In plaats van twee afzonderlijke eenvoudige badkamers hebben we één heel ruime sauna/doucheruimte aangelegd, bereikbaar uit beide woningen. Verder hebben we één van de twee schuren omgebouwd tot kantoor, waardoor voor ons allebei een grotere woonkamer in de boerderij mogelijk werd.
Een half jaar na het overlijden van onze ouders waren Zusje en ik luxueus gehuisveste buren en kantoorgenoten geworden, met als plezierig gevolg dat we ook steeds vaker samen projecten gingen uitvoeren.
Daar hoorde overigens geen seks bij. Die ene, vooral voor Zusje niet zo succesvolle keer na de begrafenis schreven we voor het gemak maar toe aan de alcohol. Verder ontdekten we dat we het na een paar jaar wat minder contact, allebei heerlijk vonden elkaar weer dagelijks te zien, maar ook dat het broer en zus zijn zo in ons ingebakken zat dat we nooit een liefdeskoppel zouden worden. En dan was er ook nog onze verschillende kijk op bdsm.
Onze grootouders leefden al lang niet meer en omdat onze ouders geen broers en zussen hadden en wel heel veel kennissen, maar weinig echte vrienden, vermoedden we dat maar weinig mensen van ons adoptieverleden op de hoogte waren. We besloten het geheim van onze ouders voort te laten bestaan en onveranderd als broer en zus door het leven te gaan.
En toen gebeurde er iets bijzonders. Iemand die ik ken uit een sm-club gaf ons opdracht een huis met tuin te ontwerpen op een prachtige boskavel. Het moest een plek worden waar hij vrienden de ruimte kon geven met elkaar te spelen, zowel in het huis als in de tuin, maar zonder inkijk van buiten het terrein. Toch moesten zijn gasten zich vrij kunnen voelen, niet het idee krijgen dat ze binnen muren opgesloten zaten. De vele discussies die Zusje en ik onderling en met de opdrachtgever hebben gehad zijn hier niet relevant, maar het werd met de nodige moeite een prachtig gecombineerd ontwerp. En tegelijkertijd transformeerde de opdrachtgever gedurende het traject tot mijn goede vriend Chris.
Een week voor de oplevering, de speelruimtes in huis en tuin werden al ingericht, liepen Zusje en ik een keer aan het einde van een werkdag samen over het terrein en door het huis. De bouwvakkers en tuinlieden waren al naar huis.
Zusje keek haar ogen uit toen ze in een hoek van een grote ruimte, onder plastic allerlei tafels en banken ontdekte, bekleed met zwart en bordeauxrood leer, en voorzien van diverse mogelijkheden om onderdanige spelers op hun plaats te houden. Haar wangen kleurden ervan, hoewel dat natuurlijk ook het gevolg kon zijn van een hele dag werken in de buitenlucht.
Ze wees op een geheel houten meubel, waaraan een paar leren riemen met gespen hingen. Het leek heel erg op de spankingbok die de schoolmeester in de films van Rigid-East gebruikt om zijn vrouwelijke leerlingen op vast te maken en het was uiteraard de bedoeling het daarvoor te gebruiken.
“Wat is dat?”
Ik trok het meubel onder het plastic vandaan.
“Dit stamt uit de tijd dat op kostscholen nog met lijfstraffen werd gewerkt. Kijk, zo ging dat.”
Ik boog me over de bok en ging in de houding staan waarin de riemen vastgemaakt konden worden.
“Je begrijpt wel wat dan verder de bedoeling was”, zei ik en kwam weer overeind, “probeer ook maar eens hoe het voelt om eroverheen te liggen.”
Zusje werd er een beetje lacherig van en bleef staan waar ze stond. Pas nadat ik nog een aansporend “toe maar” had laten horen, boog ze zich aarzelend over het meubel en plaatste haar armen en benen keurig op de juiste plek. Ik kon haar zo aan de bok vastmaken en vraag me niet waarom, maar in een opwelling besloot ik dat te doen.
“Ik zal het nog iets echter voor je maken”, zei ik en voordat ze goed en wel besefte wat er gebeurde, had ik haar linkerbeen strak vast staan. Ze wilde haar linkerarm naar achteren bewegen om de riem weer los te maken, maar ik greep haar pols, herstelde haar houding en maakte de arm vast. Ze stribbelde wel wat tegen, maar probeerde niet haar andere arm en been bij de riemen vandaan te halen. Haar lichaam leek zelfs wat te verslappen en haar ademhaling werd dieper, met als gevolg dat haar wangen nog iets roder kleurden dan ze al waren. Ik maakte nu ook haar rechterarm en -been vast en eindigde met de riem over haar rug. Ik knielde voor haar neer en streelde zachtjes haar wang.
“Hoe vind je het zo?”
“Weet ik niet, hoor. En verder?”
“Verder zou je nu een pak op je billen krijgen.”
“Doe het!”
Ze zei het zacht, maar duidelijk. En dwingend. Ik keek haar wat verbaasd aan.
“Dit is jouw wereld. Je hebt het vaker gedaan. Doe het!”
Ik zag in haar ogen dat ze het meende. Dus stond ik op, liep naar de andere kant en gaf haar goed voelbaar, maar wel ingehouden, een tik op elke bil.
“Is dat alles?”, vroeg ze.
Ik knielde weer voor haar.
“Nee, een gestrafte scholier kreeg er meer en meestal niet met de hand en ook niet op een dikke spijkerbroek.”
“Waarom doe je het niet echt?”
“Jij hebt toch geen straf verdiend?”
“Vast wel. Verzin maar wat. Doe het nou maar.”
Dezelfde blik in haar ogen als even daarvoor.
“Weet je het zeker? ”
“Toe nou!”
Ik verplaatste me weer naar haar achterkant en sjorde zo goed en zo kwaad als het ging haar spijkerbroek en haar slip naar beneden, tot waar de leren riemen verder uittrekken onmogelijk maakten.
“Stop je als ik dat vraag?”, klonk het van de andere kant, nu niet dwingend, maar schuchter.
“Natuurlijk. Onmiddellijk. Maar ook niet eerder! Jij bepaalt hoe lang je het vol kan houden.”
Direct daarna liet ik mijn hand met kracht op haar linkerbil neerdalen.
Ze wou het voelen. Dan zou ze het ook voelen. En eerlijk gezegd voelde ik het ook, maar ik zag geen paddle of cane, waarmee ik het nog waarheidsgetrouwer kon maken. En minder belastend voor mijn handen.
De eerste klap leverde een flinke schreeuw op. Waarschijnlijk niet zozeer vanwege de pijn, maar omdat ze het nog niet zo snel verwachtte. Vanaf de tweede klap incasseerde ze beter. Geen schreeuw, maar een diepe zucht.
Ik nam tussen twee klappen in meestal even rust om de gekwelde billen wat te strelen, maar zo nu en dan gaf ik er ook een paar zonder enige tussenpoos. Ik leunde met de hand waarmee ik niet sloeg op haar rug, daar waar de leren riem haar het bewegen belette. Ik voelde hoe haar lichaam verder verslapte en moest terugdenken aan onze eenmalige vrijpartij. Ik realiseerde me dat het me toen steeds maar niet gelukt was die verslapping te bereiken, maar op die bok lag ze zomaar ineens geil te worden.
Omdat Zusje niets zei, ging ik door met slaan en de normale kleur van haar billen begon al behoorlijk te wijken voor een prachtig en opwindend rozerood. Ik zag dat haar geslacht, waarop ik door het spreiden van haar benen uitstekend zicht had, behoorlijk vochtig was geworden. Zo vochtig zelfs, dat een paar druppels van haar opzwellende klitje vielen, in haar slip, die strak gespannen tussen haar knieën zat.
Mijn pik voelde zich behoorlijk opgesloten in mijn strakke spijkerbroek en de drang om hem te bevrijden en in haar te stoten was groot, maar ik wist me te beheersen, althans voor een deel. Ik ging op mijn knieën achter haar zitten en sloeg met mijn linkerhand verder op haar linkerbil, terwijl mijn rechterhand de pijn die dat moest veroorzaken verlichtte door tussen haar lipjes, in haar kutje en over haar klitje te strelen. Ik liet mijn handen regelmatig van taak wisselen om ervoor te zorgen dat beide billen een ongeveer gelijke portie te verduren kregen, terwijl haar geslacht geen moment rust gegund werd.
Na een poosje begon ze met geluid te zuchten, daarna te kreunen, vervolgens te schreeuwen en uiteindelijk kwam ze met een dierlijke kreet tot een letterlijk spetterend orgasme, dat maar moeilijk tot rust kwam, omdat ik bleef doorgaan met slaan en strelen.
Nadat die rust toch door haar hele lichaam leek te stromen, stopte ik en ging voor haar op mijn knieën zitten. Ik tilde haar hoofd, dat naar beneden hing, voorzichtig op. Ze staarde me met een wezenloze blik aan, alsof ze geen idee had wie ik was. Het enige dat ze hortend en stotend wist uit te brengen was:
“Toch pas stoppen als ik het zeg?”
Nu was het mijn beurt om wezenloos te kijken.
“Ik, uh, ik dacht dat het zo wel genoeg was.”
“Ik zei niks.”
Het klonk verwijtend, alsof ik haar door te stoppen iets onthouden had. Daardoor schoot bij mij de rem eraf. Ik ging weer naar haar achterkant, vastbesloten om het haar nu heel erg echt te laten voelen. In een flits bedacht ik me dat er weliswaar nog geen canes en paddles voorhanden waren, maar dat ik natuurlijk wel een riem droeg. Ik trok die uit mijn broek, rolde hem, beginnend met de gesp, een paar slagen om mijn hand en ging toen los op het felrode achterwerk voor me. Ik gebruikte echt al mijn kracht en elke landing van het vijf centimeter brede leer resulteerde in een harde schreeuw en een goed herkenbare nog rodere baan over beide billen. Vanaf de vijfde slag werd het schreeuwen huilen en zag ik donkerblauwe plekken in het rood opduiken. Het zou niet lang duren voordat ik haar huid zou opentrekken. Gelukkig huilde ze na de achtste keer een duidelijk “STOP”.
Ik zocht weer oogcontact met haar en zag opnieuw de wezenloze blik, maar nu vermengd met agressie.
“Los”, siste ze.
Ik maakte haar los en hielp haar overeind. Ik verwachtte dat ze haar slipje en broek omhoog zou hijsen, maar in plaats daarvan trok ze die uit, net als haar schoenen en sokken. Trui en beha volgden en in no time stond ze helemaal naakt voor me.
“Jij ook”, beval ze, “en dan op je rug op de grond!”
Ik aarzelde even en dat had ik beter niet kunnen doen. Ze vloog op me af en gebruikte de kracht die ze in haar tuinwerk had opgedaan en de agressie die ik in haar losgeslagen had om me tegen een muur te drukken, waarna ze met haar sterkste hand onaangenaam hard in mijn kruis greep.
“Doe wat ik zeg! NU!”
Wat ineengedoken door haar trefzekere greep tussen mijn benen, wist ik niet hoe snel ik aan haar bevel moest voldoen. Zodra ik lag ging ze over me heen zitten, keek me strak aan met die woeste blik en duwde met haar sterke handen mijn borst naar beneden. Daarna duwde ze haar kut, zonder zich om condooms te bekommeren, over mijn lul, van begin tot eind. Ze neukte wild, ik had niets in te brengen dan met haar eisende bewegingen mee te gaan. Dat was op de nu nog ruwe betonnen vloer geen onverdeeld genoegen en ik kreeg spijt dat ik haar niet genomen had toen ze nog op de bok vastgegespt was. Door de voorafgaande gebeurtenissen duurde het niet lang of ik kwam in haar klaar.
Volgens mij stelde het haar teleur dat ik daarna wat verslapte. Ze liet me uit haar kut glijden, ging nu met haar rug naar mijn gezicht over me heen zitten, schoof naar achteren en duwde haar geslacht op mijn mond. Ze boog zich voorover, begon me te pijpen en maakte met bewegingen in mijn gezicht duidelijk dat ze van mij de vergelijkbare handeling eiste.
Ik liet mijn tong over haar klit en in haar kutje glijden. Ik proefde haar overvloedige kutvocht en mijn eigen sperma en voelde hoe dit bijzondere mengsel zich over mijn gezicht verspreidde. Het was voor het eerst dat een vrouw me dat flikte. Ik voelde me niet echt vernederd, maar bevond me wel meer aan de onderdanige dan aan de dominante kant van het bdsm-spectrum. Hoe ze mijn pik behandelde maakte overigens veel goed.
Ze kreeg me weer goed stijf en startte een tweede razende neukpartij waarbij ik, met uitzicht op haar rug, slechts voor haar genot aanwezig was. Het kostte mij nu geen moeite om uit de buurt van een orgasme te blijven, maar toen ze uiteindelijk met een variant op haar eerdere dierlijke schreeuw, opnieuw klaarkwam, zorgde het daardoor fel samentrekken van haar kutspieren ervoor dat ik haar goede voorbeeld kreunend volgde.
Hier hield het voor Zusje op. Ze zakte als een zoutzak op de grond en het leek alsof ze in bewusteloosheid zou wegzakken. Met moeite hield ik haar een beetje bij de les. Ik hielp haar in haar broek en trui, en kleedde ook mezelf aan. Ik stopte slipje en beha in mijn broekzak, zorgde ervoor dat Zusje haar sokken en schoenen aankreeg en droeg haar naar mijn auto. Ik legde haar op de achterbank, waar ze vrijwel onmiddellijk in slaap viel. We moesten haar auto de volgende dag maar ophalen.
Thuisgekomen heb ik haar op mijn bed gelegd en wat soep gevoerd. Daarna ben ik bij haar gekropen en ben zelf ook in slaap gevallen, mijn armen om haar nog steeds verslapte, maar heerlijk geile lijf.
In de periode die hierop volgde hebben Zusje en ik eerst een tijdje met geen woord over het voorval gesproken, net als die keer dat we elkaar onderzochten in onze puberjaren. Het was nog wel vaak in mijn gedachten en de film draaide nog regelmatig in mijn hoofd, wat uitstekend hielp om toch te ontladen als ik alleen in mijn bed lag.
Een paar weken later zaten we op een avond tegenover elkaar in ons kantoor nog wat te werken. Ik worstelde met een wijzigingsverzoek van een opdrachtgever. Ik kreeg het niet goed ingepast in mijn originele ontwerp en stond op om een kop koffie te halen en zo even te vluchten voor het probleem, alsof wat extra cafeïne de oplossing zou brengen.
“Wil je ook koffie?”
“Nee, dank je.”
“Thee?”
“Nee, ook niet.”
“Soep?”
“’t Is toch geen vier uur?”, zei ze met een lach.
“Iets anders dan?”
“Een pak voor m’n billen.”
Ze lachte niet meer, haar volume was gehalveerd en ze keek blozend naar haar scherm, waar niet veel meer te zien was dan de laatste meldingen van een computer die aan het afsluiten is. Ik stond van verbazing met een mond vol tanden, maar herstelde me snel en bedacht een voor mij leuk extraatje.
“Oké, maar ik wil nog graag even iets afmaken.”
“Goed, ga ik vast naar mijn slaapkamer. Kom je zo?”
Het volume in haar stem was weer iets toegenomen.
“Nee, je blijft hier.”
Ze keek me verbaasd aan, maar ik liet me niet van de wijs brengen.
“Je trekt hier en nu je broek en je slip uit. Dan haal je netjes koffie voor me en vervolgens ga je met je neus daar in die hoek staan, met je handen op je hoofd. Je zegt niets meer en wacht rustig af tot ik zover ben.”
De verbazing op haar gezicht groeide. Ze haalde adem om toch wat te gaan zeggen, maar een strenge blik en een geheven vinger hielpen haar begrijpen dat ze gewoon moest doen wat ik zei.
Ik ging weer zitten, deed alsof ik me weer op mijn werk concentreerde, maar genoot ondertussen van het beeld dat ze mij voor ogen toverde. Ze stond langzaam op, trok zonder naar mij te kijken haar broek uit en legde die over haar stoel. De slip volgde en terwijl ze naar het keukentje bij ons kantoor liep, genoot ik van het uitzicht op haar nu nog vleeskleurige billen. Gelukkig droeg ze een vrij korte trui, die niets aan het zicht onttrok.
Toen ze terugkwam met mijn koffie genoot ik van haar andere kant. Op haar gleufje was geen enkel haartje te ontdekken. Het leek erop dat ze zich voorbereid had op het stellen van de vraag, want die keer in het huis van Chris had ze weliswaar geen ondoordringbare bos schaamhaar, maar wel een matje van meer dan een week.
Ze zette de koffie zwijgend naast mijn toetsenbord en nam gedwee op de aangegeven plek de opgedragen houding aan. Ik ging natuurlijk niet meer verder met mijn architectonische probleem. Dat zou ik in deze situatie toch niet meer oplossen. Ik tikte om druk te lijken een paar nepmailtjes, terwijl ik genoot van de aanblik in de hoek en het enerverende vooruitzicht de kleur van het tentoongestelde te mogen veranderen.
Na een minuut of tien sloot ik mijn PC af, pakte haar broek en slip en droeg haar op me te volgen, zonder haar handen van haar hoofd te halen. Zij besefte zich ook wel dat ons erf ’s avonds maar spaarzaam verlicht is en dat we nog steeds in the middle of nowhere wonen, maar toch bespeurde ik een aarzeling. Ik liep echter gewoon naar buiten en ze besloot toch maar netjes te volgen. Ik sloot af en liep naar het woonhuis, met Zusje halfnaakt achter me aan.
Zodra we in haar keuken aangekomen waren, draaide ik me om en liet mijn hand tussen haar benen glijden. Het was er niet overdreven vochtig, maar haar lippen weken al makkelijk van elkaar en mijn middelvinger had maar weinig overtuigingskracht nodig om bij haar binnen te glijden.
“Trek de rest van je kleren uit en kom naar de woonkamer.”
Zonder haar verder een blik waardig te keuren liep ik daar alvast naartoe, pakte een stoel bij de eettafel vandaan, ging zitten en wachtte af. Ze kwam al snel binnengelopen. Haar borsten nu ook goed zichtbaar, omdat ze haar handen weer op haar hoofd gelegd had. Het schoot door me heen dat er subjestalent in haar school.
Ik liet haar over mijn schoot komen en begon haar te slaan zodra ik haar billen onder handbereik had. Afwisselend hard en nog harder, geen tussenpozen of gestreel, afwisselend links en rechts. Tot het hele gebied van haar bovenbenen tot de bovenkant van haar bilspleet vuurrood was, inclusief de zijkanten van haar billen. Ik hielp haar overeind tot ze weer rechtop voor me stond met haar handen op haar hoofd. Ze had zich al die tijd op mijn schoot nauwelijks bewogen en ook nauwelijks geluid gemaakt, maar er liepen tranen over beide wangen, uit twee natte roodomrande ogen. Een prachtig gezicht.
Ik voelde voor de tweede keer tussen haar benen en constateerde dat mijn behandeling succesvol was geweest. Ze was kleddernat en het vocht liep langs de binnenkant van haar dijen naar beneden.
“Zo, tevreden Zusje?”, zei ik, zo streng als ik op dat moment kon.
“Nee! Absoluut niet!”, was haar voor mij bijzondere antwoord.
De agressie die ik vorige keer in haar ogen gezien had, zat nu in haar stem. Terwijl ze het zei dook ze op haar knieën, trok mijn riem los, daarna knoop en rits, en bevrijdde mijn stijve pik om hem gelijk weer in z’n geheel gevangen te nemen in haar gulzige mond. Ze pijpte me met volle overgave en zoog met veel kracht. Alsof ze het zaad direct uit mijn ballen wilde zuigen en niet wilde wachten tot ik het eigener beweging aan haar zou afleveren. Koffie, thee en soep had ze afgeslagen. Het drankje waar ze wel behoefte aan had serveerde ik nu direct in haar mond.
Daarna werkte ze me met al haar kracht tegen de grond en herhaalde het eerder gevolgde draaiboek. Ik kreeg het natste deel van haar lijf in mijn gezicht geduwd tot zij mijn lid weer sterk genoeg gemaakt had om de harde manier van neuken te ondergaan waartoe ze me eerder gedwongen had. Zij eiste, met de zekerheid dat ik het inwilligen van haar eisen niet kon weigeren, al had ik dat gewild. Gelukkig lag ik op de vloerbedekking in haar woonkamer comfortabeler dan op het kale beton.
Aansluitend zijn we samen in haar bed gaan liggen, waar ze in de loop van de nacht nog een keer gebruik maakte van het feit dat ik makkelijk hard word als een vrouw op de juiste plaatsen streelt of sabbelt, ook als ik nog slaap of maar half wakker ben. Pas na haar tweede heftige rit op mijn harde pik, met bijbehorend orgasme, kwam haar lichaam weer echt tot rust.
De volgende dag hebben we er dan toch maar eens uitgebreid over gepraat en dat leidde ertoe dat Zusje en ik de daaropvolgende weken veelvuldig te vinden waren in een speelruimte van vriend Chris en zijn partner Marthe. Doel was te ontdekken of Zusje, zonder dat zelf nog te beseffen, in de wieg gelegd was voor de bdsm-wereld. Ze gaf haar hele lijf moedig over aan een scala van zwepen en paddles, liet me overal klemmen en knijpers plaatsen, onderging allerlei bondages en het bewerken van beide openingen in haar onderlichaam met dildo’s en vibrators. Ik blinddoekte haar daarbij regelmatig en voorzag haar ook zo nu en dan van een gag.
Het was geen succes. Sommige dingen deden haar niet veel (de gags), andere werkten op haar lachspieren (de bondages) en een heel aantal vond ze ronduit vervelend (klemmen op tepels en schaamlippen, zwepen op haar borsten en geslacht). Het enige dat ze wel kon waarderen waren paddles op haar billen, al gaven die haar niet dezelfde geilheid als het ouderwetse handwerk.
Ik stelde haar ook nog voor te onderzoeken of ze een dominante kant had, maar op dat voorstel plakte ze resoluut het etiket ‘belachelijk’.
De gezamenlijke conclusie was dat ze het best seksueel op gang geholpen werd door ouderwets over de knie te gaan, waarbij vooraf wat vernederd worden en tentoongesteld staan, zoals die keer in ons kantoor, haar al goed in de stemming bracht voor het pak slaag.
We hebben ook nog onderzocht of Zusje de eenmaal opgewekte agressieve geilheid kwijt raakte met andere hulpmiddelen dan een man van vlees en bloed. Zo sloeg ik haar nog eens geil terwijl ze vastgegespt was aan de spanking bok en hield daarna langdurig een magic wand tegen haar klitje. Hoewel ze die behandeling fantastisch vond en verscheidene keren heftig klaarkwam, moest ik er ook nog aan geloven nadat ik haar had losgemaakt.
Rijden op een sybian, na een pak slaag, vond ze helemaal een feestje, maar het leidde niet tot de normale weldadige rust na klaarkomen. Daar had ze een echte man voor nodig, zo mogelijk meer dan één keer.
Vanaf dat moment ligt Zusje met enige regelmaat over mijn schoot. Meestal heeft ze dan een vriendje over de vloer, die mag blijven slapen. Dat vriendje denkt dat ze zich voorbereidt in de badkamer, maar die verlaat ze gelijk weer door de tweede deur, mijn huis in. Ze laat zich door mij geil slaan en vertrekt dan weer naar haar eigen woning. Midden in de nacht ligt ze soms ineens bij mij in bed, omdat het vriendje haar niet genoeg kon bevredigen. Nadat ik mijn taak volbracht heb verdwijnt ze weer.
Nu ik Sophie meestal over de vloer heb, wordt het steeds lastiger Zusje op deze manier te blijven ondersteunen. Maar ik kan het haar toch ook niet weigeren?
Mijn relatie met Stacey
De eerste jaren in bdsm-land vond ik het leuk om met veel verschillende vrouwen te spelen en naar andere stellen te kijken. Ik leerde daar veel van, ook over mezelf. Bijvoorbeeld dat het spel van macht, onderdanigheid en gedoseerde pijn voor mij een min of meer noodzakelijk onderdeel van een vrijpartij is. En dat het omgekeerde ook geldt, een bdsm-sessie zonder neuken, pijpen of beffen is voor mij niet compleet.
Maar na verloop van tijd merkte ik dat ik eigenlijk veel liever één vaste partner wilde hebben, waarmee ik ook allerlei andere aspecten van mijn leven kon delen. De vrouwen waarmee ik speelde, zag ik verder nooit. Ik leerde ze dus ook niet echt kennen. Het was me nog niet gelukt invulling te geven aan dit verlangen en daarom bezocht ik nog regelmatig clubs en privé feesten. Overigens zeer zeker niet met tegenzin.
Het gebeurde op een bijeenkomst bij Chris en Marthe. Zij organiseren regelmatig speelavonden voor een flinke schare kennissen, maar eens in de zoveel tijd beperken ze het gezelschap tot wat Chris zijn ‘close friends’ noemt en Marthe gekscherend ‘doms anonymous’. Vijf dominante heren, waaronder Chris zelf, waarvoor Marthe onderdanige jonge dames selecteert. Voordat wij op zo’n avond de centrale ruimte mogen betreden moeten we als aanvulling op de voorgeschreven geheel zwarte kleding een soort bivakmuts over ons hoofd trekken, gemaakt van heel dunne zwarte stretchstof. Die muts bedekt hoofd en hals rondom volledig en heeft alleen een opening bij de mond. Omdat de stof vlak voor je ogen zit en daar ook nog wat dunner is, heb je van binnenuit toch voldoende zicht.
Als wij mannen de ruimte betreden en in gemakkelijke fauteuils plaatsnemen, staan de dames al klaar, op een rij. Zij dragen zo’n zelfde bivakmuts en verder een zwarte cape, tot op de grond, die aan de voorzijde open zou vallen als de dames de stof niet aan de binnenzijde met hun handen bijeen hielden. Hun lijf en de vorm daarvan worden dus volledig aan het zicht onttrokken.
Dan begint de voorstelronde. Marthe roept de dames één voor één bij zich, leest een door hen zelf geschreven introductie voor en onthult wat zich onder de cape bevindt door die cape aan de voorzijde te openen en de stof opzij van het meisje bijeen te nemen. Ze draait het meisje langzaam een keer rond, drapeert de cape dan weer om haar heen en stuurt haar terug naar haar plaats in de rij. Als alle meisjes geïntroduceerd zijn, kiezen de heren er elk één en starten daarmee een sessie van maximaal tweeënhalf uur in een eigen hoek van de grote ruimte of in een apart vertrek. Gedurende die tijd blijven de bivakmutsen op en wordt er niet gesproken.
De gastvrouw loopt rond en houdt in de gaten of alles goed gaat. Voor de communicatie gebruiken we een door haar ontwikkelde serie gebaren met de vingers. Pas aan het eind van de avond mogen de spelers, mits zij dat beiden willen, hun identiteit per tweetal aan elkaar onthullen, waarvoor de gastenslaapkamers beschikbaar zijn. Wie anoniem wil blijven trekt zich terug via de mannen- of de vrouwendeur. Ik had nog niet meegemaakt dat een meisje bereid was haar identiteit te onthullen. Er was altijd wel een vriendelijke, gemutste knuffel en het ‘dank je wel’ teken met de vingers, voor een positief afscheid, maar tot dan toe verdwenen mijn dames anoniem door hun eigen deur.
Deze ‘doms anonymous’ avonden verlopen zonder uitzondering bevredigend, hoewel er natuurlijk ook wel minpuntjes te onderkennen zijn. De meisjes beperken hun voorstelronde vaak tot lijstjes die je de kopjes ‘dit vind ik lekker’ en ‘dit wil ik niet’ zou kunnen geven. Soms zelfs alleen het laatste. Ook gedragen de meesten zich naar mijn smaak te veel als pornoactrice, wat ze misschien ook wel zijn natuurlijk, maar ik houd niet van dat overdreven fake gezucht en gesteun en ook niet van die heftige pijnkreten, uit wijd open monden, op momenten dat het er helemaal niet zo heftig aan toegaat. Overigens vallen deze kleine irritaties in het niet bij het plezier dat zo’n stilzwijgende sessie oplevert. Ik heb er dan ook nooit iets over gezegd tegen Chris en Marthe. Je moet een gegeven paard, excusez le mot, nu eenmaal niet in de bek kijken!
Ook deze avond leek het weer de kant op te gaan van de wensenlijstjes. Totdat het derde meisje aan de beurt kwam. Ik weet niet meer letterlijk wat Marthe voorlas, maar het ging ongeveer zo:
‘Noem me in je hoofd maar Stacey. Ik heb echt zin in spelen, maar ……. als je opgekropte frustraties kwijt moet door ongeremd los te gaan op een vrouwenlijf, dan zijn we snel klaar. Neem dan maar een boksbal of zo. Maar ben je zonder frustraties en ga je serieus en met aandacht voor de reacties van mijn lijf op zoek naar mijn grenzen, dan ga ik graag en vol overgave met je mee en zullen we die grenzen waarschijnlijk niet bereiken. Dan wil je me na afloop mee naar huis nemen om samen verder te zoeken en misschien zou ik geen ‘nee’ zeggen als je het vroeg.’
“Haar wil ik”, zei ik onmiddellijk, in de voorgeschreven gebarentaal, zonder af te wachten of er nog meer zou komen. Marthe keek verbaasd, maar checkte bij de andere doms. Niemand maakte bezwaar en zo zonderde ik me met Stacey af van de rest, zonder haar lichaam gezien te hebben en zonder de voorstelronde van de nog volgende meisjes af te wachten.
Ik zette haar, met haar cape nog om, in het midden van een aparte ruimte, begon rustig de vormen van haar
lichaam te voelen, afwisselend zacht en ruw knedend, en probeerde me zo een beeld te vormen van hoe ze er uit zou zien. Dat ze volle stevige borsten had met niet al te grote keiharde tepels, en vrij kleine maar kogelronde gespierde billen, werd me zo op het gevoel al duidelijk.
Nu eens trok ik haar strak tegen me aan, dan weer duwde ik haar met kracht van me af, waarbij ik één pols met stof eromheen vasthield, om haar met eenzelfde ruwe beweging weer tegen me aan te trekken. Soms vielen de panden van de cape daarbij iets open, waardoor ik een eerste glimp opving, die duidelijk maakte dat ook de rest van haar lijf krachtig was. Haar lichaam reageerde bij dit alles heel plezierig, wat ik interpreteerde als uitnodiging om een stapje verder te gaan.
Ik duwde haar ruw achterwaarts van me af zonder haar vast te houden en gebaarde haar de cape te laten vallen. Toen werd duidelijk dat mijn waarnemingen over krachtig en stevig klopten, maar dat de vormen toch net iets anders waren dan in mijn verbeelding. Nog robuuster, om precies te zijn. Ik wenkte haar weer dichterbij en zette mijn ontdekkingstocht voort, maar nu met mijn handen direct op haar naakte huid. Ik breidde het kneden na verloop van tijd uit met de eerste klappen op billen, benen en borsten. Ook liet ik haar bij het strelen duidelijk mijn nagels voelen.
Ik perkte haar bewegingsvrijheid stap voor stap in. Eerst deed ik een spreidstang tussen haar armen en bevestigde het midden daarvan aan een haak die van het plafond naar beneden hing en met een katrol in hoogte te verstellen was. Zo kon ik haar nog steeds van me afduwen, maar kwam ze bijna automatisch weer terug naar de beginstand. Eerst liet ik haar met haar voeten plat op de grond staan en haar armen nog wat gebogen. Later trok ik haar armen strak en nog weer later ook haar voetzolen wat van de grond, zodat alleen haar tenen de vloer nog raakten.
Tijdens dat proces liet ik steeds meer attributen met groeiende slagkracht op haar lichaam los. Naast mijn handen gebruikte ik een flogger, later een liniaal en een venijnige strokenzweep, die zich vooral op haar borsten goed thuis voelde.
Als ik haar in deze situatie van me afduwde begon ze heen en weer te zwaaien alsof ze aan een trapeze hing. Elke keer als ze in mijn buurt kwam landde één van mijn attributen wel ergens op haar lijf.
Het was heerlijk, vooral omdat ze haar lichaam de vrijheid gaf spontaan te reageren op wat ik ermee deed. Ze bedacht die reacties niet in haar hoofd en was niet bezig met hoe ze ‘volgens de regels’ zou moeten reageren of welke reacties ik zou willen zien.
Als ik haar met haar rug tegen mijn borst duwde en met mijn armen om haar heen haar borsten streelde en kneedde, voelde ik haar lichaam verslappen en genieten. Als ik dan ineens in haar tepels kneep en die een kwartslag draaide voelde ik het lichaam zich oprichten en verstrakken in een poging aan de kwelling te ontkomen. Ook ontsnapte dan een zucht uit haar mond, maar pijnkreten produceerde ze pas toen de strokenzweep voor het eerst haar tepels voluit raakte.
Als afsluiting van dit deel van de avond hees ik de spreidstang nog wat hoger, zodat ze loskwam van de vloer. Ik trok één been iets opzij en maakte de enkel met een touw aan de grond vast. Haar andere been trok ik de andere kant op en flink omhoog naar een tweede takel aan het plafond. Ik had tot dan toe haar schaamlippen en wat daarachter verborgen ligt nog niet aangeraakt, maar nu duwde ik zonder enige verdere voorbereiding drie vingers van één hand met kracht in haar opengesperde kut. Het leek alsof ik mijn hand in warm water stak. De combinatie van vervuld verlangen, schrik door het onverwachte en lichte pijn door de ruwheid van het binnendringen, leidden bij Stacey tot lichamelijke reacties die niet in woorden te vangen zijn, maar wel voor altijd op mijn netvlies en trommelvlies staan.
Ik liet mijn vingers steeds sneller in en uit haar glijden en gebruikte mijn andere hand om haar clitoris stevig dwingend bij het spel te betrekken. Het kostte nauwelijks moeite haar op deze manier op de rand van een orgasme te brengen, wat gelijk het moment was om te stoppen. Met haar ene hand vormde ze boven haar hoofd het teken ‘alsjeblieft’, met de andere het teken ‘doorgaan’, maar ik negeerde dat verzoek. In plaats daarvan pakte ik mijn strokenzweep en begon het gebied tussen haar benen te bewerken. Zacht, goed te verdragen en keihard wisselden elkaar hierbij af. Ik was vastbesloten haar bij één van haar grenzen te brengen, maar het time-out teken bleef uit, ondanks prachtige reacties van haar lichaam, bizarre geluiden uit haar keel en een diepe kleur rood in haar hele schaamstreek.
Ik wilde haar zeker niet beschadigen en stopte dus toen ik bang was dat te gaan doen. Mijn zweep vloog in een hoek, ik dook met mijn gezicht naar haar gloeiende kruis en proefde voor het eerst haar sap. Ik hoefde mijn tong maar kort de vrijheid te geven op haar clitoris om de vochtproductie sterk op te voeren. Wat naar buiten sijpelde likte ik gulzig op. Mijn handen op haar billen zorgden er met kracht voor dat de cruciale plekjes binnen bereik van mijn lippen en tong bleven, hoe ze verder ook spartelde. Even later stopte haar vocht met sijpelen en begon het te stromen. Ze kwam met onverstaanbare kreten klaar.
Ik maakte haar los, legde haar op een onderzoekstafel, gaf haar water te drinken, maar probeerde haar wel in de stemming te houden door haar lijf zacht te blijven strelen, waarbij ik borsten en geslachtsdelen zeker niet oversloeg. Ik informeerde in ons beperkte gebarentaaltje naar haar welbevinden en of ze nog in was voor een tweede ronde. Ik kreeg twee gebaren terug: ‘Oké’ en ‘doorgaan’.
Ik deed haar een halsband om, boeien boven haar knieën en rond haar polsen en enkels. Ik bevestigde de boeien zo aan de ogen aan de zijkant van de tafel dat haar enkels vlakbij haar billen en haar benen wijd gespreid waren. Haar hoofd hing achterover van de tafel en haar armen lagen langs haar lichaam. Ik ging er van uit dat ik niet opnieuw voorzichtig hoefde op te bouwen en plaatste vrij willekeurig een twintigtal knijpers op haar borsten, tepels, buik, schaamlippen en bovenbenen. Ik sloeg die er één voor één weer af met een rijzweep. Er bleven mooie rode plekjes achter, wat het bij de tweede en de derde ronde makkelijk maakte ongebruikte plaatsen te kiezen. Alleen haar tepels en schaamlippen deden alle keren mee aan dit vaardigheidsspelletje.
Vervolgens ging ik bij haar achterover hangende hoofd staan, haalde mijn pik uit mijn broek en gaf hem aan haar gulzig reagerende mond. Op dat moment sloop Marthe de ruimte binnen om te zien of alles nog naar wens was. Ik gebaarde dat dit zo was, maar wees haar ook op een magic wand die aan de muur hing. Ze pakte die en reikte hem aan, wat Stacey ontging, omdat ze in haar positie alleen zicht had op mijn ballen.
Ik pakte de supervibrator niet aan, maar wees op Staceys heuveltje. Marthe begreep het en plantte de wand op het gezwollen klitje, terwijl ze hem in dezelfde vloeiende beweging op de laagste stand zette. Er leek een bliksem door Staceys lijf te schieten. Het enige dat ze goed en wel kon bewegen was haar hoofd en dat schoot omhoog, waardoor ze zelf haar keel met kracht over mijn harde lul schoof. Ze kokhalsde heftig en het was de enige keer die avond dat ze ‘time-out’ gebaarde. Ik ging snel uit haar, hield haar hoofd omhoog en liet haar weer wat drinken. Binnen een minuut gaf ze alweer het teken ‘doorgaan’.
Ik gaf haar keel maar wat rust en legde twee touwtjes over haar lijf, van tepel naar schaamlip, zowel links als rechts. Daaroverheen zette ik knijpers, vlak bij elkaar. Toen mijn ‘waslijntjes’ klaar waren plaatste ik de magic wand weer op haar klitje, in een rustige stand en liet haar langzaam richting orgasme gaan. Vlak voordat ze daar was trok ik mijn eerste waslijn in één ruk van haar af, wat haar ongeveer terug naar af stuurde. Toen ze opnieuw in de buurt kwam, moest de tweede waslijn eraan geloven. Het was duidelijk te zien dat dit erg pijnlijk was, maar Stacey ging niet meer terug naar af. Het duurde niet lang of ze was opnieuw klaar voor het orgasme. Ik hield haar niet meer tegen. Sterker nog, op het moment dat ze de top bereikte schakelde ik de wand in z’n hoogste stand, wat het orgasme verhevigde en vrij lang in stand hield.
Opnieuw een plaatje om lang te onthouden.
Nadat ik de wand terzijde gelegd had streelde ik haar zacht, maakte het ‘dank je wel’ teken, gebruikelijk bij het afsluiten van een sessie, en wilde haar losmaken door de boeien los te gespen, maar toen ik een polsband aanraakte, maakte de bijbehorende hand het teken ‘doorgaan’.
Blij verrast tilde ik haar hoofd wat op en kuste haar vol op haar mond, wat tegen de etiquette was, maar waarop zij reageerde door haar tong direct bij mij naar binnen te steken voor een heftige kennismaking met de mijne.
Ik maakte haar alsnog los van de tafel, maar liet de boeien waar ze waren en gebruikte die om haar op een andere manier vast te zetten. Staande aan een lange zijde van de tafel waarop ze gelegen had, enkels en knieën wijd aan de poten vastgemaakt, diep voorovergebogen, armen wijd vast aan de poten aan de andere zijde, haar halsband vast aan een oog aan diezelfde kant van de tafel.
Ik bracht mijn pik weer in haar mond en bewerkte tegelijkertijd haar billen met de flogger, niet om pijn te veroorzaken, maar om ze dieprood te maken ter voorbereiding op een serieuzere behandeling. Zodra de kleur me beviel liep ik naar de andere kant en gaf haar met al mijn kracht een tiental slagen met de gemeenste cane die in de ruimte aanwezig was. Met haar zelfgekozen ‘doorgaan’ had ze me immers uitgedaagd alsnog één van haar grenzen op te zoeken.
Ik pauzeerde ruim tussen de slagen, enerzijds om haar bij te laten komen van de slag, wat me echt wel noodzakelijk leek, en anderzijds om haar de volgende slag weer als een geheel nieuwe gebeurtenis te laten beleven. Ook deze behandeling onderging ze sterk, maar niet zonder rauwe geluiden bij elke slag. Ik bekeek het resultaat met ontzag, voor haar. Tien strakke felle strepen in een warmrode achtergrond. Bijna evenwijdig, maar elkaar op een aantal punten kruisend.
Ik wreef de gehavende billen in met een verzachtende olie, die ik gelijk gebruikte om haar kontgaatje met mijn vingers toegankelijk te maken. Ik merkte dat zij zich daar niet tegen verzette, maar juist hielp door zoveel mogelijk te ontspannen. Daardoor voelde ik me voldoende vrij om haar in haar kontje te nemen, zo diep mogelijk en met krachtige stoten. Ik probeerde klaarkomen zo lang mogelijk uit stellen, maar dat viel niet mee, gezien de eerdere gebeurtenissen. Toen ik bijna zover was, ging ik uit haar, liep weer terug naar haar hoofd, verwijderde snel het condoom en bracht mijn lul weer in haar mond, voorzichtig om haar keel niet opnieuw in een onmogelijke situatie te brengen. Het kostte haar weinig moeite zich mijn sperma toe te eigenen en als verzachting langs haar keel te laten glijden.
Ik knielde voor haar gezicht en bedankte haar opnieuw. Dit keer reageerde ze met hetzelfde gebaar. Ik ‘vroeg’ haar of we de anonimiteit zouden opheffen. Ze knikte nu gewoon ‘ja’ met haar hoofd en maakte met haar hand het gebaar ‘nu’. Ook dat was tegen de regels, maar omdat we in een aparte ruimte waren, zag ik er geen kwaad in. Ik kuste haar nog een keer, maakte haar halsband los van de tafel en trok voorzichtig de bivakmuts van haar hoofd.
Sophie!!
Ik wist maar net te voorkomen dat ik me verraadde door haar naam hardop te roepen. Ik schoot in de lach, wat op haar vreemd moest overkomen, omdat er flinke natte plekken in haar muts zaten en er behoorlijk rode ogen onder vandaan gekomen waren. Ze keek me dan ook wat geïrriteerd en vragend aan. Ik trok snel mijn muts af en toen lachte ze door het restant van haar tranen met me mee.
“Jij?”, zei ze, “geen moment aan gedacht.”
“Ik had jou ook niet herkend. De keren dat ik je gezien heb droeg je van die wijde truien en broeken. Ik kon alleen maar raden wat daaronder zou zitten en zoveel moois had ik niet bij elkaar gefantaseerd.”
Dat ik het etiket ‘lesbisch’ op haar geplakt had, hield ik maar voor mezelf.
“Slijmerd!”, riep ze. “Maar wel een lieve manier om te zeggen dat je m’n kleren niks vindt. Ik had jou trouwens eerder in een kerk verwacht, maar maak me nu maar los. Ik voel me ineens nogal naakt en belachelijk, ik weet ook niet waarom.”
Ik legde snel de cape over haar lichaam en maakte toen rustig maar snel alle gespen los en hielp haar overeind. Ze sloot de cape, waarna ik mijn polsen op haar schouders liet rusten en mijn voorhoofd tegen het hare. Ik keek haar strak in haar ogen. En zij mij dus.
“Je bent verre van belachelijk en voor dat lijf van je, hoe het eruit ziet, hoe het reageert en wat het aankan, hoef je je al helemaal niet te schamen.”
“Dat is lief van je, maar zo voelde het nou eenmaal.”
“Waarom noem je jezelf eigenlijk Stacey?”
“Merel vertelde een keer dat ze me een beetje op die Rookhuizen vond lijken. Ik zie het niet, maar de naam Stacey vond ik wel leuk. Doet Merel trouwens ook aan sm?”
“Volgens mij vindt ze het idee alleen al verschrikkelijk.”
“Dat dacht ik al. Maar jou had ik hier ook niet verwacht, dus ik had me ook in haar kunnen vergissen.”
“Mag ik nog wat vragen?”, zei ze.
“Tuurlijk.”
“Waarom heb je me niet in mijn kut geneukt?”
Ze zei het stoer, maar ze bloosde er heel aantrekkelijk bij.
Ik reageerde impulsief en met meer bravoure dan ik normaal gesproken toon, zonder er echt goed over na te denken.
“Omdat je na afloop met me mee wil, heb ik dat voor thuis in bed bewaard.”
Nu schoot zij voluit in de lach. Haar hoofd kwam los van het mijne en haar schouders zouden onder mijn armen vandaan geschoten zijn als ik ze niet stevig vastgegrepen had. Ook bleef ik haar strak aankijken. Ze merkte het volgens mij wel, maar riep toch vrolijk:
“Dat heb ik helemaal niet gezegd, maatje, wie denk je wel dat je bent.”
Ik verstevigde mijn greep op haar schouders nog wat, trok haar weer dicht naar me toe en antwoordde met zachte maar gedecideerde stem:
“Ik ben je nieuwe Meester en je gaat nu met me mee!”
Ik wist ook niet waar het vandaan kwam. Ik had het absoluut niet voorbereid en ben zoals gezegd meestal niet zo’n held, maar houding en woorden kwamen min of meer automatisch.
Ze keek nog even strak verbaasd terug, maar sloeg toen haar ogen neer.
“Goed Meester”, fluisterde ze.
Ik schreef een briefje waarin ik Chris en Marthe bedankte voor de gastvrijheid en de uitstekende subkeuze. Ik meldde ook dat we thuis verder gingen en dat we Staceys spullen de volgende dag zouden ophalen. Daarna droeg ik haar naar mijn auto, legde haar op de achterbank en reed de korte afstand naar huis, waar ik haar douchte en haar lichaam verwende met een massage met warme olie. Daarna ontving ik haar in mijn bed en vervulde haar verlangen mij in haar kutje te voelen.
Dat is nu zo’n drie maanden geleden en sinds dat moment voelen we geen van tweeën enige behoefte om met een andere partner te spelen en te vrijen. We hebben elkaar beloofd het onmiddellijk te vertellen als dat verlangen terugkeert en we zijn begonnen met het inrichten van onze eigen sm-schuur. Ik wil haar nooit meer kwijt!
++++++++++
Wie tot hier gekomen is heeft een prestatie geleverd, maar zal nu ook mijn dilemma goed aanvoelen. Naar de letter breek ik mijn belofte aan Sophie niet als ik met Zusje aan de slag ga, want ik verlang daar niet naar, maar het klopt natuurlijk van geen kant. Soms neuk ik Zusje in de badkamer terwijl Sophie in mijn bed ligt te slapen.
Maar ik kan Zusje toch niet laten vallen?
Wat zouden jullie doen?
Wat zouden jullie doen?
|
|
    
missy73
Lid
Bericht Nummer: 15
Aangemeld: 01-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 10 november 2012 - 06:55 pm: |
|
Dilemma's zijn er om opgelost te worden |
Waarom noem je jezelf eigenlijk Stacey?”
“Merel vertelde een keer dat ze me een beetje op die Rookhuizen vond lijken. Ik zie het niet, maar de naam Stacey vond ik wel leuk. Doet Merel trouwens ook aan sm?”
“Volgens mij vindt ze het idee alleen al verschrikkelijk.”
“Dat dacht ik al. Maar jou had ik hier ook niet verwacht, dus ik had me ook in haar kunnen vergissen
Staat hier wellicht niet een deel van het antwoord in?
Merel weet van Sophie maar andersom niet.
Bij Merel lees ik vooral dat ze onderdanig is als het om spanken gaat maar Dominant als het om de sex gaat.
Merel lijkt dus meer een switch dan een sub.
Sophie is duidelijk een sub.
En mja wat je met Merel hebt is iest heel dierbaars wat al jaren loopt.
Met Sophie nog kort maar toch al waardevol.
Toch is Merel zoekende naar een man voor zichzelf een man die kan voldoen aan haar manier van sex beleven.
Is die man niet voor handen dan help jij haar.
De kans dat Merel die ene man een keer tegen zal komen blijft aanwezig.
En dan dan ben je wellicht Merel en Sophie beiden kwijt.
Merel aan die man
Sophie omdat je voor Merel koos.
Ik denk dat je in deze alleen maar eerlijk kan zijn naar Sophie en daarmee ook naar jezelf.
Maar betrek Merel er ook in.
Het is jouw dilemma jij wilt kiezen de dames weten niets van wat jou bezig houd.
Wie weet ontstaat er een mooie drie-eenheid.
Je schrijft zelf Dat ik het etiket ‘lesbisch’ op haar geplakt had, hield ik maar voor mezelf.
In hoeverre zijn de dames bi?
En in hoeverre ben jij jegens Merel de switch?
Je spankt haar maar je laat je neuken door haar.
Terwijl het bij jou en Sophie duidelijk is wie de baas is.
Dit dilemma oplossen berik je wellicht enkel middels communicatie
Door eerlijkheid.
En ja tuurlijk blijft er dan het risico dat je 1 van de meiden of allebei verliezen zal.
Maar op deze manier wil je voor jezelf ook niet verder.
Neem beide dames eens mee naar Chris en Marthe
Wie weet is daar de man voor Merel.
Zolang je niet communiceerd kun je Merel idd niet weigeren te helpen
Maar word het Domineren van Sophie ook moeilijker omdat er iets aan je knaagt.
Ik wens je veel wijsheid toe
Wees wie je bent aan jezelf zijn heb je het meest
| |
denkertje
Productief lid
Bericht Nummer: 36
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 12 november 2012 - 08:52 pm: |
|
Communicatie |
Praten, praten, praten. Ik denk niet dat je de oplossing van anderen kunt verwachten in een situatie als dit. Tuurlijk is het goed om er met anderen over te praten, maar dat zou ik dan eerder met een (paar) goede vriend(en) doen dan zo anoniem een oproep te plaatsen. Hier kent toch niemand je goed genoeg voor lijkt mij.
Mijn mening is dat openheid en eerlijkheid nog altijd het langst duurt. Ook naar jezelf. Dus volg je eigen hart en praat daarover met degenen die je dierbaar zijn.
Overigens klinkt zo'n anoniem privéfeestje best aantrekkelijk, maar dat geheel terzijde...
Vrijheid in gebondenheid
| |
bouwMeester
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 11-2012
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 februari 2013 - 05:14 pm: |
|
Excuus |
Missy73 en Denkertje, ik schaam me dat ik jullie niet eerder bedankte voor de snel geplaatste adviezen. Jullie roepen beiden: communiceer. En eigenlijk wist ik dat natuurlijk zelf ook wel, maar soms heb je iemand anders nodig om het goed tot je door te laten dringen.
Dat communiceren heb ik daarna nog veel te lang uitgesteld. Ik zag er erg tegenop en dan weet je altijd wel een excuus te bedenken waarom een goed moment toch net niet het juiste is. De drukke eindejaarperiode, waarin we alle drie nog projecten moesten afronden en plannen moesten opleveren. De eerste maand van het nieuwe jaar waarin we de financiële jaarstukken moesten opstellen. En zo nog meer zaken die natuurlijk helemaal geen belemmering voor een goed gesprek hoeven te zijn.
Vorige week zondag kwam het er dan toch van, bij toeval. Ook dat heb ik van me afgeschreven. Ik heb mijn beleving van de gebeurtenissen inmiddels als apart verhaal geplaatst. Je zult zien dat missy73 met haar opmerkingen over bi en switch misschien niet 100% in de roos schoot, maar de situatie toch wel behoorlijk goed had ingeschat.
Dus heel erg bedankt en nogmaals excuus, want na het communiceren is nog niet alles helder, maar ziet de toekomst er wel een stuk rooskleuriger uit.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?