| Gepost op vrijdag 19 oktober 2012 - 11:04 pm: | 
|
|
Z's opdracht aan Isabelle
Het is vrijdag. Heerlijke zonnige vrijdag. Ik ben bijzonder vrolijk. Ik houd van mijn werk, maar de energie van die ene dag, voorafgaand aan een eindeloos vrij weekend, dat blijft fijn. Het is de dag van de week dat samenwerkingen makkelijker ontstaan en deals sneller worden gesloten. Ik rijd over de A10 naar Amsterdam Noord, voor een lunch met een mogelijke opdrachtgever. Daarna, zo heb ik net besloten, begint mijn weekend! Garbage zingt uit mijn speakers, zinnen die in mijn puberteit zoveel meer lading hadden dan nu. Mijn dwarse ikje resoneert nog prima met de woorden en trapt het gaspedaal iets harder in. Mijn ogen worden getrokken door het oplichtend schermpje van mijn Iphone, die in een vakje naast mijn versnellingspook ligt. Een bericht. Van hem. Zonder dat ik heb gekeken weet ik het.
[Berenstraat 9. Je wordt om 14.30 uur verwacht.]
Berenstraat? Mijn gedachten zoeken. Hoezo, je wordt verwacht. Ik heb geen idee wat hij bedoelt. Berenstraat waar dan? Pfff. Mijn duim aait besluiteloos over het schermpje. Zal ik terug ‘appen' om meer duidelijkheid te vragen? Nee, dat is te makkelijk. Ik open safari en tik het adres in. Google vindt het direct. In Amsterdam. ‘Stout’ staat erbij. Veelbelovend.
Tijdens de lunch heb ik moeite om het gesprek goed te voeren. Niet dat ik afdwaal met mijn gedachten, daarvoor is mijn lunchpartner gelukkig te interessant, maar ik merk dat ik een aantal keren ongepast brutaal en flirterig uit de hoek kom. Mijn gezelschap lijkt het wel te waarderen, goddank. Hij betaalt de lunch, we nemen afscheid, wisselen wat beloftes uit en lopen dan terug naar de parkeerplaats. Ik doe mijn jasje uit en schuif mijn kousen omlaag onder mijn rokje. Het is veel te warm voor zakelijke kleding. Weekend! Dan koers ik mijn auto richting de Negen Straatjes.
De stad ademt zon en vrijheid. Ik vind direct een plekje op de grachten. Met dank aan de collectieve overtuiging dat je niet kunt parkeren in de stad. Ongelooflijke onzin. Ik wandel een paar straten voor ik de Berenstraat in sla. Nummer 5… 7 …. 9. De gevel is smal, de deur ook. Aan de rechterwand hangen rijen hangertjes met stijlvolle lingerie. Ik haal mijn hand voorzichtig langs de rijke stoffen en doe alsof ik de prijslabeltjes met interesse bestudeer. Indrukwekkend, dat zeker. Maar stout? Bij de paskamer aan het eind van de smalle ruimte draai ik om en loop bijna de trap voorbij naar de kelder. Ah, mijn hart maakt een sprongetje. Misschien toch stout. Ik daal de treden af.
Dit lijkt er meer op. Aan de rode muren hangen leren en latex kledingstukken, strokenzwepen, rijzweepjes, een mattenklopper. Weinig lingerie hier, maar wel een kast vol beginnersspeeltjes, mooi vormgegeven vrouwenstimulatie en bondagematerialen.
Alhoewel ik hier best even wil rondneuzen, vraag ik me af wat ik hier doe. Moet ik iets kopen? Iemand aanspreken. Ik kijk op mijn telefoon. Het is 14.36 uur. Ik twijfel.
Als ik de trap weer omhoog loop worden mijn ogen gevangen door de blik van een donkerharige verkoopster met fonkelende zwart omlijnde mascara-ogen.
"Jij bent vast Isabel?" constateert ze glimlachend. Ik knik. Ze kijkt even om zich heen om te checken of de winkel leeg is, loopt dan naar de deur en draait het slot en het bordje ‘open’ om. Shit, vloek ik inwendig, wat is dit? Mijn onderbuik spant zich samen, het kriebelt. De donkere vrouw stapt op me af, in reflex zet ik een stapje naar achter.
"Rustig maar," zegt ze vriendelijk "ik ga je juist helpen." Ze wijst naar de paskamer.
"Daarheen. Hop!" Het klinkt speels. Ik aarzel even, maar de twinkeling in haar ogen doet me besluiten om te volgen. Ik stap in de paskamer en wacht. Ze loopt tergend langzaam langs de rijen lingerie en kijkt aandachtig naar de setjes. Het lijkt me een pose. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat ze zeer specifieke instructies van hem heeft gekregen. Misschien zelfs wel een klein voorproefje van de gevolgen wanneer ze zijn verzoek niet uitvoert. Maar, eerlijk is eerlijk, ze speelt haar spel overtuigend.
"Deze!" Het klinkt me net iets te gemaakt spontaan. Dit is zijn keuze, ik ben er zeker van. Het is een goudkleurige buste met zwart kant afgezet en een zwarte hipster, met een goudkleurige kanten rand langs de billen. Ik vind het nu al mooi en strek mijn arm uit om de hangertjes van haar over te nemen. Ze schudt ondeugend haar zwarte haren.
"Niet zo snel." Ze hangt het opgedragen setje aan de stang van het gordijn en schuift het gordijn dan extra open. Ze stapt achteruit.
"Eerst wil ik dat je je uitkleedt. Sensueel graag." Ze tuit haar lippen op een subtiele en goddelijke manier wanner ze de s uitspreekt. Doet ze dat expres? Mijn lichaam reageert direct en een golf van opwinding gaat door mijn buik.
Ik kijk even om me heen. Hangen er camera’s? Is het veilig? Maar haar ogen zeggen genoeg, vriendelijk, aanmoedigend. Ik leg mijn handen langzaam in mijn nek en ontknoop mijn haltertopje. Ik draag er niets onder dus onthul direct mijn borsten als ik de stof omlaag schuif. Mijn tepels staan fier rechtop van de opwinding. Ik pauzeer even en kijk haar aan.
Ze glimlacht, ik denk aan haar te zien dat ze zich ietsje ongemakkelijk voelt bij deze lichte striptease, maar misschien vergis ik me. Ik schuif mijn halter omlaag als een riem rond mijn middel en leg mijn handen dan tegen de rits van mijn rokje. Ik wacht even. Te lang naar haar zin.
"Uit." zegt ze zacht. Ik rits mijn rok los en laat hem vallen rond mijn enkels. Er tintelt energie door de ruimte, ik voel het langs mijn huid. Verwachtingsvol. Prikkelend.
Ineens staat ze voor me. Ze legt haar hand tegen mijn buik, pakt het rolletje stof van mijn halter vast, draait het in haar hand en trekt me dicht naar zich toe. Haar andere hand streelt zachtjes mijn haar, trekt teasend aan een plukje. Dan houdt ze haar hoofd ietsje schuin en vormt haar prachtige lippen rond mijn mond. Ze likt traag en zachtjes langs mijn lippen. Dan kust ze me. Vol. Ik sidder. Haar tong gaat langs mijn kin, naar mijn hals, naar het zachte deel van mijn borsten. Ga door, verzucht ik in mezelf, ga door. Mijn onderlichaam beweegt zich als vanzelf naar haar toe. Ze voelt het en legt haar hand stevig tegen de naakte huid van mijn billen. Met haar mond daalt ze af langs mijn borst. Vlak voordat ze mijn tepels raakt, stopt ze. Ze legt haar hand tussen mijn borsten en duwt me iets van zich af.
"We moeten passen" zegt ze kordaat, de sfeer onderbrekend. Ik denk te zien dat ze eigenlijk iets anders zou willen.
Het setje past. Het zit prachtig, uiteraard. Hij zou niets anders uitkiezen dan dat wat de contouren van mijn lichaam op de mooiste manier benadrukt. Ze knikt goedkeurend.
"Prachtig." Zucht ze. Ik wil mijn rok oppakken van de grond maar ze heft haar hand.
"Even wachten, de kaartjes." Achter de toonbank pakt ze een schaar en knipt de prijslabeltjes uit mijn rug en billen. Ik ruik haar parfum. Ze is zo dichtbij. Ik zou haar armen kunnen pakken en haar mee kunnen trekken, het paskamertje in. Gordijn dicht, haar armen en lichaam met het mijne tegen de muur drukken en haar dan zoenen… likken… eten.
Ze vraagt erom. Ik schud de gedachten weg. Nee, Isabelle. Houd je aan zijn plan. Kom op.
Haar knipwerk is klaar. Ze maakt een beweging met haar hand naar mijn rok.
"Krijg je iets van me?" vraag ik als ik aangekleed bij de kassatafel sta. Ik weet dat het antwoord nee zal zijn. Ze schudt haar hoofd.
"Jij krijgt nog iets van mij." Ze overhandigt me een pakket. Het is lang en rechthoekig, met aandacht ingepakt in glanzend rood papier met een zwart lint eromheen. In het lint steekt een rode roos en een gouden envelop. Ze glimlacht ondeugend terwijl ze haar vinger langs de dichtgevouwen blaadjes van de roos streelt.
"Veel plezier vanavond."
-------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------
Het glanzend rode pakket steekt onhandig onder mijn arm uit als ik terugloop naar mijn auto, maar ik heb het sterke gevoel dat ik het beter niet hier op straat kan openen. Ik zoek naar de sleutel in mijn tas en ontsluit de auto dan van haar slot. Ik ga zitten en geef mezelf even een paar minuten om de spanning van de ontmoeting in Stout een plaats te geven. Mijn handen gaan als vanzelf naar mijn dijen en glijden zachtjes knedend omhoog onder mijn rokje. Mijn gedachten dwalen naar de donkere verkoopster, haar mascaraogen, de volle billen in haar strakke jeans, haar zachte lippen, haar heerlijke tong. Ik zucht diep, laat dan mijn handen los en open de gouden envelop.
Mijn Isabel,
Jij stout, opwindend wezentje.
Vertel ik je genoeg dat ik trots ben dat je de mijne bent.
Dat ik voor je mag zorgen. Je mag koesteren. Je mag belonen. Je straf.
Ik geef jou vandaag wat je graag krijgt.
Het is mijn dank voor dat wat je geeft.
Je volgende bestemming is [adres].
Geef het pakket af.
Daarna verwacht ik je bij mij.
Z.
Ik kan er niks aan doen, ik glunder. Een gelukzalige glimlach. Hij beloont me. Hij is blij met me. Trots op me. Ik ben zijn stoute, opwindende wezentje. En zo is het. Ik tik het adres in het scherm van mijn telefoon. Het is 8 minuten rijden van hier. De klok geeft 15.47 aan. Ik ben langer in Stout geweest dan het voelde.
De Stadhouderskade staat vast, hoe kan het anders op vrijdag en dit tijdstip. De route duurt twee keer zo lang als de navigatie aangeeft, maar who cares. Ik kan me niet voorstellen dat ik stipt verwacht word. Het is een chique straat. Een groen grasveldje, schaars in deze dichtbebouwde stad, splitst de straat in twee richtingen. Bankjes en bloembakken zorgen voor een parkachtige uitstraling. Er staan fiere eiken, wiens wortels de stoeptegels uit hun patroon duwen. De panden zijn hoog, sommige wel vijf etages. Ik parkeer, wederom een vrije plek. Voor de zekerheid vouw ik de brief nog eens open om het huisnummer te checken.
Nummer 416 telt vier verdiepingen en een trap naar de voordeur die je vanaf twee kanten kunt betreden. Ik kies voor rechts. Club V. De gouden letters zijn subtiel, maar tegelijkertijd onmisbaar boven de brievenopening. Ik voel me onhandig met het rode pakket onder mijn arm, onzeker over zijn plan. Het is een ouderwetse trekbel, het kost me moeite om er geluid uit te laten komen. Seconden gaan voorbij. Dan klikt de zware deur uit zijn slot en opent zich.
De gang is zwart geschilderd. Het houtwerk donkergrijs. Het vormt een vreemd contrast met de okergele vloerdelen die in de lengte worden onderbroken door twee klapdeuren.
De vloer loopt in een smalle gang door naar de achterkant van het pand, aan weerskanten zijn deuren. Voor de klapdeuren staat een tafel in de lengte, met een meisje achter een witte notebook. Ik zou willen zeggen vrouw, dat zou beter passen in de setting waar ik denk te zijn aanbeland. Maar ik schat haar twintig, hooguit.
"Hallo," zegt ze informeel, "ga rustig even zitten." Ze wijst op een donkere fauteuil, die wegvalt tegen het zwart op de muur. De zit is oncomfortabel diep. Mijn benen zijn te lang in deze hakken en worstelen om op een gracieuze manier te kruisen. Het pakketje wankelt op mijn knieën. Ik wacht.
Een deur slaat open in de gang achter de klapdeuren. Zelfzekere hakken klinken op de houten vloer. Ik slik. Ze is klein en eh… breed. Mollig zelfs wel. Tegen de veertig, misschien erover. Duidelijk Aziatisch, maar ik kan haar exacte afkomst nog niet thuisbrengen.
"I-sa-be-lllle," klinkt het streng terwijl ze mijn ogen zoekt. Ze laat de ‘l’ autoritair aan haar gehemelte hangen. Ik associeer het met een streng gouvernante die haar leerlinge ter verantwoording roept. Er zit geen andere Isabelle in de zwarte fauteuil, dus ik kan niet anders dan haar roep beantwoorden.
"Ja, dat ben ik. Geloof ik." Mijn god.
Ze glimlacht even en tikt dan met haar roodgelakte vingers tegen haar dij, blijkbaar een teken dat ik moet volgen. Ik sta op en loop achter haar aan de klapdeuren door. Ze opent de eerste deur links. Een trap naar de eerste etage. Ook hier zwarte muren en donkergrijs hout, maar in plaats van okergeel een lichtblauwe vloer. Bijzondere keuze. De deur aan de rechterkant opent een ruime kamer-en-suite. Hoge ramen aan de straatkant, bedekt met een zwart strokengordijn. In de ruimte staat een ledikant met koperen frame en lichtblauwe lakens, een grote oude linnenkast, een houten stoel en een deur, misschien naar de badkamer? Ik sta een beetje ongemakkelijk in de ruimte, er is weinig licht en ik weet niet wat de bedoeling is. Ze houdt haar hand op. Ik geef haar het pakketje, wat anders. Ze knikt en legt het op de stoel.
"Zo", zegt ze zacht terwijl ze me kritisch van hak tot kruin opneemt.
"Dus jij bent Isabelle."
Ik zeg niets. Als ze iets verwacht geeft ze het maar aan, denk ik dwars. Ik ben er nog niet uit of ik wel zo’n zin heb in dit cadeau. Ze lijkt ook geen antwoord van me te verwachten en stapt langzaam op haar hakken om me heen, haar ogen op de mijne gericht. Probeert ze me te intimideren? Ik kijk brutaal terug, kom maar op, minivrouw. Plotseling krast ze in één beweging met haar rode nagel langs de wervels van mijn rug, van mijn nek omlaag naar mijn billen. Mijn haltertopje geeft haar bijna volledige toegang tot mijn huid en ik moet me beheersen om haar hand niet weg te slaan. Au zeg! Haar vinger houdt ze priemend waar de welving van mijn rokje begint. Ze voert de druk van haar vinger op, ik voel mijn onderbuik samentrekken. Spanning? Ze duwt me subtiel richting muur.
"Benen wijd. Handen tegen de wand." Haar stem klinkt streng door de schaars verlichte ruimte. Ik zucht, volgens mij niet eens heel opvallend, maar toch trekt ze hard aan een lok van mijn haar.
"En snel een beetje." Vlug spreid ik mijn hakken iets en plaats mijn handen op schouderbreedte tegen de muur.
"Wijder," sist ze in mijn oor. Ik zet mijn voeten nog iets verder uit elkaar.
Het is stil in de ruimte. Ik voel haar aanwezigheid achter me.
"Eerst controle," zegt ze zacht. Ze zet haar vingers op de kruin van mijn hoofd, het voelt een beetje als de pootjes van een spin. Al kan ik mij niet herinneren ooit een spin op mijn hoofd te hebben gehad. Ineens laat ze haar nagels langzaam door mijn haar over mijn hoofdhuid glijden, via mijn hals naar mijn schouders. Kippenvel trekt in golven over mijn lichaam. Ze knijpt even in mijn biceps en draait haar handen dan naar mijn oksels, iets langzamer langs de contouren van mijn borsten, stevig over mijn taille, naar de voorkant van mijn heupen. Daar laat ze haar handen rusten in een V. Als ik mijn billen naar achter steek, raak ik haar lichaam. Maar ik blijf staan waar ik sta, ook al is de verleiding ineens heel groot nu ze haar handen zo dicht heeft liggen bij de plek waar het diep in mij kriebelt en hunkert. Ze glijdt met haar handen langs de voorkant van mijn dijen, naar de onderkant van mijn rokje en tilt de stof voorzichtig omhoog tot boven mijn heup. Het voelt onbeschermd en naakt. Haar handen glijden terug en schuiven tussen mijn benen naar mijn slipje. Ik kreun zachtjes, het ontsnapt me. Ze wrijft drie vingers langs de buitenkant van mijn stringetje en laat een afkeurend geluidje horen. Dan schuift ze de stof opzij en voelt.
"Nat. Heel nat." Er klinkt onvrede in haar stem. Ze trekt haar handen weg van mijn natheid en zet haar heup tegen mijn rechterbeen. In een razendsnelle beweging tilt ze mijn onderlichaam een fractie op en zet mijn benen verder naar achter op de vloer. Ik verbaas me een moment over haar snelheid en kracht, maar besef dan dat ik dieper gebogen sta tegen de muur, mijn billen gevaarlijk hoog. Mijn rechterheup leunt nu zwaar tegen haar lichaam. Ze legt haar arm over mijn onderrug en pakt mijn andere heup stevig vast in haar hand, haar vinger raakt mijn kruis net niet. Met haar vrije hand aait ze over mijn rug en billen.
"Oh Isabelle." Ze zucht er theatraal bij.
"Meneer Z had al gezegd dat je een stout wezentje bent, maar nat…. zó nat!"
*PETS* het klinkt hard door de ruimte. Gek genoeg bereikt het geluid eerder mijn oren, dan de tinteling mijn huid. En voordat ik me überhaupt bewust kan zijn het effect op mijn linkerbil, komt haar hand alweer flink neer op mijn rechter. Auw… ze slaat hard! En weer links. En rechts. Ze wisselt snel en resoluut af. Ik probeer mijn benen recht te houden onder haar felle tikken, het lukt me nauwelijks. Na zo’n twintig tikken stopt ze en wrijft zachtjes over mijn huid. Het moet al flink rood zijn, pfff ik ben nog geen kwartier onder haar begeleiding en heb mijn eerste pak slaag al binnen.
Ze stapt weg onder mijn heup en loopt naar de deur waarvan ik denk dat die toegang geeft tot de badkamer. Ik twijfel in haar afwezigheid. Zal ik omhoog komen? Of even aan mijn gloeiende billen voelen? Maar de gedachte aan haar felle handen stilt mijn ongehoorzame opwelling. Ik blijf braaf staan, wachtend. Het klinkt alsof er een kraan loopt. Ik grijns. Dus inderdaad de badkamer. Ze staat ineens weer naast me en glijdt met haar vinger langs mijn haargrens, de contouren van mijn gezicht, mijn oor. Het is bijna liefdevol, totdat ze hard aan mijn oorlelletje trekt.
"Meekomen jij. Ik ga jou eens laten voelen wat nat is."
Ik volg haar de badruimte in. Het oogt Marokkaans. Grijze vloertegels, blauw mozaïek, leem-gestucte muren, een stenen massage tafel en een groot rond bad midden in de ruimte. Er komt stoom van het water waarmee ze het bad laat vollopen. Ik vind het een geruststellende gedachte, ik had een koud bad ook niet verrassend gevonden bij deze mevrouw. ‘Daar staan.’ Beveelt ze en wijst naar de stenen tafel. Ik ga met mijn rug tegen de tafel staan, maar ze maakt een draaiende beweging met haar hand. Ik duw mijn buik tegen de stenenrand en wacht hoe ze mijn haltertopje in mijn nek ontknoopt. Het valt langs mijn lichaam rond mijn buik, waar ook de stof van mijn rokje hangt. Met een zachte hand in mijn rug duwt ze me voorover zodat mijn borsten op het koude steen van de tafel komen te liggen. Brrr. Ik huiver. Ze pakt handig de rits van mijn rokje, zipt het open en trekt de stof van rok en topje dan langs mijn benen naar de grond. Dan trekt ze ook mijn string naar mijn enkels. Ze tikt tegen mijn dij. Ik stap uit rok en string, het lijkt me dat ze dat van me vraagt. Ik richt mijn bovenlichaam op, maar een harde tik tegen mijn onbeschermde dij laat me weten dat dit niet haar bedoeling is. Ik ben helemaal naakt, op mijn hakken na, en wacht op wat komen gaat….
-------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------
Ze rommelt met iets. Ik kan vanuit mijn positie niet zien wat het is. Het klinkt als een pan of een ketel. Maar dat lijkt me niet de juiste associatie in deze setting. Mijn hoofd ligt precies naar de verkeerde kant gedraaid en ik durf dat niet goed te veranderen.
"Armen omhoog, pak de rand van de tafel vast." Ik doe zoals me gezegd wordt, wat kan ik anders. Een enorme plens warm water klettert over mijn rug en verspreidt zich over het steen van de tafel, op het mozaïek van de vloer. Ik knipper met mijn ogen, het water spettert en prikt, vermengt met mijn mascara. Mijn haar is nat. Ik moet straks naar hem toe. Wat is ze in godsnaam aan het doen? Is dit straf voor mijn nat-zijn?
Ineens is daar haar aanraking. Twee schurende handen die stevige rondjes draaien over mijn schouders, schouderbladen en nek. Ik ben verward. Het lijkt een soort massage. Ze cirkelt door naar mijn flanken en billen. Haar boenende weg laat een gloed van warmte achter. Niet onprettig, zeker niet onprettig. Mijn heupen zijn aan de beurt, en dan mijn benen. Het voelt stevig, maar heerlijk.
De geur van de gladde substantie die ze na de schrobbeurt over mijn rug smeert prikkelt mijn neus. Er zit iets van eucalyptus in. Of munt? Mijn zintuigen hebben moeite om het in het juiste hokje te plaatsen. Haar handen glijden op een goddelijke manier over mijn naakte huid. Bij elke streek over mijn rug raakt ze even de rondingen van mijn borsten, haar vinger vlak langs mijn tepel. Doet ze dat expres? De drukkende tinteling in mijn buik neemt toe. Ze richt zich op mijn heupen, haar vingers glijden gevaarlijk dicht langs mijn bikinilijn terwijl ze met haar duimen krachtig mijn billen masseert. Mijn lichaam maakt lichte schokjes onder haar aanraking. Niet nat worden. Niet nat worden. Als een mantra probeer ik het aanzwellend gevoel in mijn onderbuik te stoppen. Tevergeefs. Ik weet het. En zij vast ook.
"Omhoog," zegt ze resoluut. Ze spoelt haar donkergroene eucalyptushanden af in een tinnen kom op de tafel. Mijn lichaam druipt van de groene substantie. Ze wijst naar het bad en knikt. Het lijkt me een teken dat ik me ingezeept het water in moet laten glijden. Ze steekt haar hand behulpzaam uit om te zorgen dat ik de badkuip veilig op mijn hakken bereik. Ik schuif mijn voeten uit mijn schoenen en raak even met mijn hand het water aan om te testen of ik niet verrast ga worden door de temperatuur. Het is heerlijk warm. Zou het toch een soort van beloning zijn? Is het een speciaal soort badhuis waar ik terecht ben gekomen? Mijn gedachten zoeken naar de juiste verklaring.
Ze gaat zijlings zitten op de rand van het bad en neemt een zachte spons waarmee ze mijn armen en borsten voorzichtig ontdoet van de zeep. Het veroorzaakt onaards groene cirkeltjes in het water. Ze sponst verdacht lang rond mijn tepels, die net boven de oppervlakte van het badwater zichtbaar zijn. Pfff. Ik probeer mijn ademhaling te beheersen, maar ze is goed. Ze weet wat ze doet. Haar strelingen maken een diepe hunkering in me los. Het lijkt alsof mijn handen los van mijn hoofd hun weg zoeken langs mijn dijen. Ze wrijven en kneden zachtjes en de druk in mijn onderbuik wordt sterker …. mijn spieren spannen samen…. steeds krachtiger. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe er een toegeeflijke glimlach om haar mond ligt terwijl ze de spons buiten het bad laat vallen en haar hand tussen mijn benen brengt. Ik geef haar de ruimte en trek de mijne terug. Haar vingers gaan langs mijn lippen en zoeken doelgericht hun weg naar binnen. Ik laat mijn hoofd hangen op de rand van het bad en kreun zachtjes, schuif mijn dijen iets verder uit elkaar, het warme water verovert nieuwe terreinen. En haar hand…. haar hand… ze kneedt… ze knijpt… wrijft… ik voel dat een hoogtepunt dichtbij is… en ik wil het… alles in mij wil het. Ik spreid mijn benen nog iets verder en geef me over aan het klimmende gevoel….
Abrupt trekt ze haar hand terug. Ik ben direct terug in het nu als ze haar zojuist nog zo goddelijke hand in mijn haren draait en mijn blik naar haar ogen dwingt.
"Heb jij toestemming?" vraagt ze ijzig. Shit, denk ik. En ik weet niet of mijn irritatie komt door haar plotselinge onderbreking of het reële van haar vraag.
"Nou?" Ze verwacht antwoord.
"Nee.." antwoord ik. Het klinkt benepen, alsof ik nu pas het serieuze karakter van deze bijna-overtreding tot me door laat dringen. En de mogelijke gevolgen daarvan.
"Als ik het niet dacht," ze zegt het alsof ze oprecht verrast is. Ik weet beter.
Met haar hand stevig in mijn haar dwingt ze me omhoog uit het veilige water. Ik wankel door haar snelheid en probeer enigszins elegant over de hoge rand op de badkamervloer te stappen. Ik kan niet voorkomen dat ik mijn handen ter ondersteuning op de rand moet zetten. Met een handdoek wrijft ze ruw de ergste druppels van mijn huid. Dan pakt ze mijn bovenarm en trekt me mee naar de kamer-en-suite. Ze houdt even stil bij de linnenkast, grijpt de stoel bij zijn rugleuning, zet de stoel in het midden van de kamer en duwt me met een iets te fanatieke zet op het zitvlak. Het rode pakket is door haar acties op de grond gegleden en ligt in al zijn aantrekkelijkheid te wachten om opengemaakt te worden. Ik verwacht het ergste en huiver.
Ze knipt met haar vingers naar mijn cadeau.
"Openmaken."
Ik buig mijn lichaam naar voren en schuif het pakket dichter naar mijn voeten. De strik laat lastig los, ik wrik het lint in mijn vingers heen en weer om het om de omtrek van het pakket heen te kunnen schuiven. Het lukt. Het rode papier onthult een witte langwerpige doos. Eigenlijk weet ik al genoeg. De vorm. De lengte. De gever. Ik til het karton omhoog, ondersteun het voorwerp eerbiedig met twee handen en leg het op haar uitgestoken hand. Het voorwerp balanceert gevaarlijk, maar blijft gelukkig keurig liggen.
Ze wijst dreigend naar het bed. Ik denk dat ik weet wat me te doen staat en volg de richting van de uitgestoken cane. Hij is goudkleurig en heeft een roze strikje dat de grens tussen hand en straf moet aangeven. Ik wacht even tot ze me vergezelt bij het koperen bed. Ze tikt tegen het frame van het voeteneind. Ik pak het frame met mijn handen vast en kan niet anders dan licht voorover buigen. Ze stapt achter me en duwt met haar hand mijn rug nog iets dieper naar beneden. Met de cane wrijft ze zachtjes over de huid van mijn billen terwijl ze haar preek begint. Of is het de zijne?
"Isabelle. Ik heb de opdracht om je te herinneren aan je afspraken met hem."
Ze spreekt de woorden langzaam en met nadruk uit. Zou ze de preek uit haar hoofd hebben moeten leren?
"Hij wil dat je weet dat hij jouw genot bepaalt. Jouw momenten. Jouw plezier."
Ze tikt bij het einde van elke zin even tegen mijn billen om haar woorden kracht bij te zetten.
"Je bent van hem. En alleen van hem."
Ze heeft gelijk natuurlijk. Ik was het heus niet vergeten, hooguit eventjes.
"Om je daaraan te herinneren heeft hij me gevraagd om je te merken."
… te merken? Ik weersta de neiging om op te staan en haar vragend aan te kijken. Hoezo merken? Een slag treft hard en snerpend het bovenste deel van mijn billen. Auuw! Sjezus! De tranen springen in mijn ogen. Ik ken deze pijn. Het is de pijn van een huid die nog dagen de sporen van deze striem zal dragen. Mijn gedachten scannen mijn agenda van de komende dagen. Heb ik een sportafspraak? Sauna? Acupunctuur? Shit. De cane treft mijn huid voor de tweede keer. Nu pijnlijk diagonaal over mijn billen. Oeeeffff. Ineens dringt het tot me door. Een Z. Hij markeert me met zijn Z. Ergens golft een diep gevoel van geborgenheid tussen het scheurende gevoel van hout op huid. Een Z. Ik ben zijn Z! Ik zet me onbewust schrap voor de zwiepende slag die zijn merk compleet moet maken.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?