Meisjess, die vragen....
Ze had het gezegd voor ze er erg in had: “Dat durf je toch niet !”
Hij had gezwegen, maar dat was een onheilspellende stilte geweest. Hij had gedreigd haar een pak op haar billen te geven terwijl de hele straat kon toekijken. Ze had hem een beetje uitdagend uitgelachen. En toen die stilte...
De dag was verder gewoon verlopen; hij was er niet meer over begonnen. Hij was in de garage, welke aan hun huis vast gebouwd was, aan het klussen geweest, en zij had haar gewone dingen gedaan. De week daarna verliep gewoon.
Toen kwam die vrijdag. Hij kwam goedgehumeurd thuis, en net als iedere vrijdag dronken ze wat.
Hij kreeg hij die speciale blik in zijn ogen, geil maar onheilspellend. Het begin van een spel.
“Je denkt toch niet, dat je zonder straf van je provocatie van vorige week afkomt?”
“Nee, meester” zei ze, haar ogen neerslaand.
Ze vreesde het ergste: hij zou het toch niet echt gaan doen? Een pak op haar billen kreeg ze wel vaker, daar werd ze botergeil van, maar voor de ogen van de hele straat ging wel ver.
“Ga je klaarmaken voor je verdiende straf,” zei hij met barse stem en een klein glimlachje.
Ze stond op en ging naar de slaapkamer. Ze kleedde zich uit, ging snel onder de douche om ervoor te zorgen, dat alles perfect schoon en glad geschoren was, droogde zich af, deed haar lederen boeien om en meldde zich, met een masker voor haar ogen in haar rechterhand, bij de meester.
“Zo slavin, ben je netjes?”
Hij nam een watje en streek ermee langs haar heuveltje en haar lipjes. Als er een stoppeltje zat werd het op deze manier ontdekt.
“Het gaat”, zei hij, “maar het is nog niet perfect, er zitten nog 2 stoppeltjes.”
“Mijn excuses, meester,” zei ze, in zichzelf vloekend, omdat hij altijd stoppeltjes vond, en ze wist, dat ze daarvoor extra slaag zou krijgen.
“Doe je blinddoek voor,” zei hij bars.
Ze deed het. Hij deed haar vervolgens een halsband om. Een rukje gaf aan, dat ze moest volgen. Ze gingen naar de garage.
“Dat meent U toch niet,” piepte ze, nu angstig.
“Dan moet je maar op je woorden letten,” zei hij, met een spottende ondertoon.
In de garage maakte hij haar handboeien vast aan haken in het plafond, zodat ze met haar armen wijd stond.
“Oh, dus dat was U aan het klussen,” zei ze, nog angstig.
“Stil,” zei hij slechts, en hij duwde haar benen uit elkaar.
Ze werden vastgezet met touwen, zodat ze daar hulpeloos stond, armen en benen wijd, naakt en in toenemende mate geil.
“Eerst je straf voor het slechte ontharen.”
Ze kreeg een klap op haar billen, zo te voelen met een lederen plak. Dat viel mee.
“10 stuks, slavin, tellen !”
Weer kletste het op haar billen.
“1" zei ze “2, 3" toen werden de klappen wat harder; “4 , 5" en weer iets harder “6, auw, 7,” de laatste 3 waren ronduit gemeen.
Ze was het wel gewend, maar niet gevoelloos. Haar billen begonnen te gloeien, maar ze was opgelucht, dat er verder nog weinig gebeurde. Ze werd gestreeld, net als anders, ze werd geil net als anders. Hij voelde ook, dat ze geil was.
“Zo, dus dit slavinnetje vindt het nog om geil van te worden ook!”
Hij vingerde haar even, zodat ze nog natter werd. De combinatie van gloeiende billen en zachte vingers in haar kut waren nou eenmaal bij haar garantie voor een natte doos.
“Eens kijken hoe die geile teef hierop reageert,” zei hij met een aparte trilling in zijn stem, die weinig goeds voorspelde.
Ze kreeg een trilstaaf in haar kut. Deze stond ergens op, want hij bleef goed zitten, zonder dat zij in haar kutspiertjes hoefde te knijpen.
Toen gebeurde waar ze bang voor was geweest: met een zacht ratelend geluid ging de garagedeur langzaam open.
“Nee, meester, dat kunt U niet maken,” jammerde ze.
“Dan moet je me maar niet uitdagen, slet,” zei hij.
De wind streelde zacht rond haar naakte lichaam, haar billen leken er nog meer door te gaan gloeien. Ze kon niet helpen dat een straaltje geil langs haar linker been naar beneden droop. Ze kreeg met de zweep, hard en genadeloos, maar dat deerde haar niet. De tranen dropen van haar gezicht vanwege de schaamte daar te staan, naakt, weerloos en gegeseld te worden ten aanzien van de hele straat.
Na haar straf werd ze meegenomen naar de slaapkamer en zachtjes verwend, maar haar eerste orgasme had ze in de garage, ten aanzien van de hele straat.
De Tentoonstelling 2: de morning after
De volgende morgen werd ze gewekt door zonnestralen. Het beloofde een prachtige dag te worden. Ze hoorde hem in de keuken bezig met het ontbijt, en glimlachte. Ze dacht aan gisteren, en voelde nu geen twijfel meer; ze berustte in haar lot. Het was goed geweest. De hele straat mocht best weten dat ze zielsveel van hem hield, dat hij alles met haar mocht doen. Ze ging douchen, zingend douchen. Weer probeerde ze haar venushaartjes nu perfect te verwijderen, tegen beter weten in, want hij zou er toch altijd vinden, ook al zou hij er om moeten jokken. Het was een soort ritueel geworden, die controle.
Ze droogde zich af en liep nog naakt naar de keuken. Ze kuste hem.
“Met dit prachtige weer kunnen we wel in de tuin ontbijten.”
“Prima.”
Samen liepen ze naakt de tuin in. De tuin was omringd door een hoge heg, en niemand kon hen zien.
Ze ontbeten uitgebreid, genietend van de zon op hun blote vel. Terwijl zij opruimde ging hij zich aankleden.
“Ik ga even de bus terugbrengen.”
“Bus??”
Ze begreep er niets van. Hij lachte en ging.
Hij was nog maar net de straat uit toen de bel ging. Ze deed snel een ochtendjas aan en deed de deur op een kier open. Het was Marlies, een leuke jonge vrouw, die nog maar een paar weken geleden naast hun was komen wonen. Ze stond een beetje verlegen te kijken.
“Mag ik even binnen komen ?”
“Natuurlijk, wil je koffie?”
“Ehhhh, ik weet niet.”
Ze keek de buurvrouw verbaasd aan: “Ik weet niet ?”
Marlies sloeg haar ogen neer.
“Ik heb een probleem,” even stilte.
“Ik heb gisteravond iets gehoord,”
Weer even stilte…
“Bij jullie in de garage.”
Haar gezicht werd nu rood.
“Ik kon niets zien, omdat je man er een bestelbus voor had geparkeerd, maar het klonk, alsof er iemand met een zweep geslagen werd.”
Ze had het er duidelijk moeilijk mee.
“Ja, dat klopt.”
“Dat klopt?”
“Ja.”
Haar gezicht werd nu donkerrood.
“Maar dat is toch, eh, mishandeling?”
“Nee, hoor, ik vind dat juist heel fijn, het is een spel.”
Ondertussen dacht ze: ‘die engerd heeft er een bus voor geparkeerd, zodat niemand het gezien heeft!!’ En eigenlijk was ze een beetje teleurgesteld.
Marlies stond er nog steeds erg ongemakkelijk bij.
“Laten we die koffie toch maar even doen, dan leg ik het je uit.”
Ze ging de keuken in om koffie te halen. Marlies liep achter haar aan.
“Dus, dus, jij vindt dat niet erg, dat je geslagen wordt?”
“Ik zou het erg vinden, als ik niet geslagen werd.”
Marlies keek onthutst.
“Maar, dat doet toch pijn?”
“Dat valt nogal mee, hoor, het is juist een warm gevoel”
Ongeloof.
“Nou, wat ik hoorde, was toch behoorlijk stevig. Volgens mij moeten er toch behoorlijke striemen en blauwe plekken achtergebleven zijn”
Even werd het stil. Marliesje was ergens naar aan het solliciteren!
Glimlachend liet ze haar ochtendjas van haar schouders glijden, en liet haar naakte rug zien: “Kijk maar.”
“Zie je wel, allemaal striemen.”
Marlies werd weer een beetje rood, maar dat was meer van opwinding, dan van ontzetting. De ochtendjas bleef uit.
“Doet het nog zeer?”
Even ging een hand over de getekende billen.
“Nee, joh, natuurlijk niet.”
Even stilte. Ze namen allebei een slok koffie.
“Wil je het zelf eens voelen?”
“Neeee,” klonk het gelijk beslist.
Hoe kan iets beslist klinken, maar toch onzeker voelen? Ze ging er niet op in, ze liet Marlies in haar waarde.
Ze dronken hun koffie. Marlies zat duidelijk in haar maag met de situatie.
“Je zit met een heleboel vragen, dat begrijp ik.”
Marlies keek haar aan.
“Daar zat ik ook mee, in het begin. Het is ook niet altijd zo geweest als nu, dat is langzaam gegroeid.”
Even stilte.
“In boekjes staan altijd schitterende verhalen, hoe mensen direct weten wat ze willen, maar de realiteit is meestal anders.”
“Wij zijn een gewoon stel, en gewoon stapelverliefd, nog steeds.”
Marlies luisterde aandachtig.
“Maar op een bepaald moment wilden we meer.”
Marlies reageerde: “Meer? Meer dan wat?”
“Meer dan het geijkte, gewoon iets anders.”
Marlies keek vragend.
“Het begon met simpele dingen. Dingen, die iedereen waarschijnlijk wel eens doet, en die gewoon Super Menselijk zijn”
“Super Menselijk is onze uitleg voor SM, ik zal het je uitleggen met een verhaal. Wil je nog een kop koffie?”
Marlies knikte. Ze ging de keuken in, Marlies volgde, om niets te hoeven missen. Ze liepen de bijkeuken in. De deur naar de garage stond open, ze zag de haken met de handboeien.
“Onze relatie is altijd heel apart geweest. We zijn echt elkaars zielsverwanten. Klinkt misschien cliché, maar het is niet anders. In het begin konden we niet van elkaar afblijven, wilden alleen maar bij elkaar zijn. We wilden alles voor elkaar doen. Maar ik durfde veel verder te gaan; ik vertrouwde hem blind. En dat doe ik nog steeds.”
Ze namen de koffie weer mee naar buiten en Marlies ging er eens goed voor zitten. “Hij gaf me opdrachtjes, die ik graag uitvoerde. Het werd voor hem een sport steeds moeilijker, steeds verrassender wordende opdrachtjes te bedenken, mijn grens te zoeken.”
“Op een dag hadden we afgesproken te gaan eten in een nieuw Grieks restaurantje, dat hij had gevonden in een plaats, hier niet ver vandaan. Ik moest stipt op tijd zijn, en gekleed zijn in een korte rok en witte, iets doorschijnende blouse. Ik mocht kiezen: geen BH of geen slip.”
Een slok koffie.
“Zonder slip uitgaan deed ik wel vaker, dat was niet echt speciaal. Doe jij dat ook wel eens?”
Tot haar verbazing knikte Marlies bevestigend.
“Maar het was die dag druk op de weg, het regende, en ik was dus duidelijk laat. Hierdoor was ik vergeten op de zaak gauw even mijn slip uit te doen, voor ik vertrok.” Marlies kreeg steeds meer kleur.
“Precies op tijd rende ik het afgesproken restaurantje binnen. Het was er warm, gezellig, de lichten gedempt, en ik zag mijn lief zitten met 2 glaasjes ouzo.”
“Na een innige kus ging ik zitten. We dronken onze ouzo. Toen keek hij me doordringend aan. Ik sloeg mijn ogen neer, zoals altijd, wanneer hij zo keek.
“Je hebt een BH aan, zo te zien. Dus geen slip, mag ik aannemen?”
Ik verstijfde. Shit, helemaal vergeten. Hij had het vast gevoeld door mijn rok heen bij de welkomstkus.
“Sorry, meester, helemaal vergeten uit te doen, het was ook zo hectisch vandaag.”
“Ssst,” zei hij slechts, en er volgde een stilte.
“Ik zal het gelijk gaan doen, meester,” zei ik, en stond op om naar het toilet te gaan.
“Nee, ga zitten,” zei hij.
Even bleef het stil, onheilspellend stil.
“De opdracht was duidelijk, en ik houd niet van smoesjes.”
Weer die stilte.
“Je verdient een lesje.”
“Ja, meester” Weer stilte.
“Je trekt je slipje uit, nu.”
Ik stond op, om naar het toilet te gaan.
“Nee, hier.”
“Hier? Midden in de zaak? Maar..”
“Dat gemaar maakt het alleen maar erger, hoor!”
Ik ging zitten en wurmde mijn slip naar beneden, met een hoofd als een boei. Ik probeerde het zo stiekem mogelijk te doen, zodat niemand het zou zien. Het moeilijke was er zo snel mogelijk uit te stappen, en het weg te stoppen. Ik wriemelde het kleine lapje stof omlaag, terwijl ik net deed, of ik mijn gevallen servet opraapte.
“Stop!” zei mijn meester, toen mijn slip op mijn enkels lag.
Ik keek omhoog.
“Laat zo maar zitten.”
Het klonk beslist. Zo beslist, dat ik niet meer tegen durfde te sputteren. Mijn kop was als een boei, de hele zaak kon dat slipje zien zitten, en wist dus ook, dat ik in mijn blote billen zat. En hij glimlachte.
“Je verdiende straf. Voorlopig.”
Marlies had inmiddels ook een rood hoofd.
“En toen?” vroeg ze, ze klonk hees.
“Toen kwam de ober de kaart brengen. Ik probeerde met mijn voeten zoveel mogelijk mijn broekje te verstoppen, maar voelde nieuwsgierige ogen op me gericht. Een tafel verderop zat een man naar me te glimlachen. Hij had het vast gezien. De vrouw aan zijn tafeltje leek afkeurend te kijken. Zou zij het ook weten? En die mannen aan het raam leken ook om mij te lachen. Ik kon mijn aandacht niet bij de kaart houden.”
“Zal ik maar voor je bestellen?” zei mijn meester.
“Graag, meester,” antwoordde ik.
Hij bestelde een uitgebreide maaltijd, met voorgerechten erbij, zodat deze kwelling extra lang zou duren.
Marlies was een en al oor.
“Ik moest plassen, maar durfde het niet, want hoe moest ik bij de wc komen met die slip om mijn enkels? Dus ik bleef zitten, maar verraadde mezelf, doordat ik een beetje op mijn stoel zat te wippen.
“Wat zit je onrustig te doe? Moet je plassen?”
Hij zag altijd alles.
“Ja, meester.”
“Nou, dan ga je toch gewoon?”
Hij glimlachte.
“Maar mag ik dan het slipje van mijn enkels halen, meester? Zo kan ik toch niet lopen?”
“Nee.”
Meer zei hij niet. Ik bleef zitten. Hield mijn plas gewoon op, gelukkig kan ik dat goed. We aten, hij tergend langzaam. Ik moest nog steeds plassen, maar dat interesseerde hem niet, leek het.
“Mag ik alstublieft plassen, meester?” probeerde ik nog eens, na een uur.
“Ja, hoor, dat had ik toch al gezegd?”
“Maar mijn broekje?” vroeg ik, nu haast smekend.
“Blijft waar het zit.”
Hij was onverbiddelijk. Ik hield het niet meer, was wanhopig, maar bleef zitten. Na het toetje wilde hij ook nog koffie, gewoon om mij te pesten. Ik knapte zowat. Ik had al gezien, waar het toilet was, gelukkig was het niet al te ver van onze tafel. Ik vatte moed, stond op, en liep met hele kleine pasjes, met mijn slip op mijn enkels, naar het toilet.
Nu wist de hele zaak het zeker. Mijn hoofd was nu zeker als een rode kool. Ik plaste me helemaal leeg, en schuifelde terug naar mijn plaats. Iedereen keek. Ik schaamde me dood, maar was ook botergeil geworden. Hij rekende na de koffie af, en hielp me overeind.
“Meester?” vroeg ik nog eens smekend, maar wist het antwoord al.
“Ik laat mijn meisje toch niet zonder slipje over straat gaan,” antwoordde hij lachend.
Hij hielp me galant in mijn jas en we liepen het restaurant uit, mijn slip nog steeds op mijn hielen. Zo liepen we naar zijn auto. Deze stond een klein stukje verder, maar het leek kilometers, vooral, omdat we door een drukke winkelstraat moesten, en het koopavond was.
Thuisgekomen troostte hij me, door me heerlijk te verwennen. Klaarkomen deed ik al heel snel, gewoon door de spanning, maar daarna bleef hij de hele avond heel lief voor me, en bij dat ene orgasme is het niet gebleven….
Marlies zuchtte. Het verhaal had haar niet onberoerd gelaten.
“Maar dat is niet hetzelfde als geslagen worden,” zei ze.
“Dat klopt, dat was nog in het begin. Ik zei die avond echter tegen hem, dat ik liever een pak op mijn billen kreeg, dan me zo te moeten schamen als die avond.”
Ze namen allebei de laatste slok koffie.
“En dat was het begin van onze SM relatie, want toen hij me vroeg of ik dat meende, moest ik erkennen, dat ik daar wel eens over gefantaseerd had.”
“Maar tussen fantasie en werkelijkheid zit nog wel een verschil,” zei Marlies.
Even volgde een stilte.
“Dat klopt. Maar tussen een pak op je billen uit liefde of een pak op je billen als mishandeling zit heel veel verschil….”
Toen kwam Meester thuis.
Marlies maakte kennis en vertrok, enigszins in vertwijfeling.
“Het was gezellig met je te babbelen,” had ze nog gezegd, waarop ik haar hand even had vastgepakt, en haar had aangekeken.
“Kom nog eens langs, dan praten we verder.”
“Ja,” had meester gezegd, “het lijkt me fijn je wat beter te leren kennen, want ik heb het idee, dat de dames al gezellig hebben zitten babbelen.”
Hij moest eens weten, dacht Marlies, toen ze naar huis liep…..
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?