| Gepost op donderdag 07 november 2013 - 08:04 pm: | 
|
|
Seleth ontmoet de smid en brandmerker Elyf, in dienst van heer Asran
(Dit verhaal is het vervolg op "Duizend Drachmen voor Seleth")
De stad Ikonion, in het Sultanaat van Rûm.
Met de ossenwagen had de rit naar Ikonion ruim vier uur geduurd. Miran Kham had geen woord gesproken en de hele rit zwijgend op de bok van zijn wagen gezeten. Seleth zat al die tijd achterin terwijl ze zich probeerde voor te stellen hoe het zou voelen om op straat aan iemand verkocht te worden, alsof ze een of ander beest was.
Nu reden ze door de grote noordelijke poort van het machtige Ikonion. De hoofdstad van het Sultanaat Rûm bruiste van leven en Khams wagen baande zich langzaam een weg tussen de mensenmassa.
De ossen reageerden zenuwachtig op de felle kleuren en het kabaal van de stad, maar op de slavenmarkt werd de stroom van mensen onder controle gehouden door een divisie Seltsjoekische soldaten die de veilingmeester beschermden. Miran Kham sprak hem aan, vertelde de man wie hij was en waarom hij naar Ikonion was gekomen.
De veilingmeester fronste vragend zijn wenkbrauwen.
“Mag ik de koopwaar zien?”
Miran wendde zich tot Seleth en gaf haar het bevel om uit de wagen te komen. Toen ze dit deed, keek hij naar haar bruine lichaam, dat glom van het zweet en van de balsem waar men haar huid mee had ingewreven.
De forse billen van de vrouw deinden op en neer terwijl ze zich van de wagen liet neerzakken. Ze kwam schuifelend naar voren, naar de plek waar Miran stond en ze presenteerde zich aan de man die haar keurend stond op te nemen.
“Dit is de slavin waar ik over sprak, veilingmeester,” hoorde ze Kham zeggen. “Een dievegge, door mijn bedienden op heterdaad betrapt. Kan je haar laten veilen?”
De man schudde zijn hoofd.
“Mijn excuses, heer Kham, maar dat kan ik niet,” antwoordde de man. “De verkoop van slaven is vastgelegd bij wet. Dieven worden niet op de grote markt geveild en ze moeten eerst gebrandmerkt worden. Zulke vrouwen als deze worden in de straat van Asran verkocht. Aan de meestbiedende. U kunt uw slavin daar laten brandmerken ook.”
De straat van Asran was een zijstraat van het grote marktplein van Ikonion. Miran duwde Seleth voor zich uit, maar hield zijn pas in toen hij een grote man van een jaar of vijftig opmerkte die een vuurpot met brandijzers bij zich had staan.
Seleths hart miste een slag toen ze zag waar heer Kham naar keek. Men ging haar brandmerken, dacht ze. Ze slikte en voelde angst voor de pijn van zo een gloeiend heet ijzer, dat men tegen haar huid zou aandrukken. Ze hoorde hoe heer Kham met die man praatte en aan hem vertelde dat haar kostprijs duizend drachmen bedroeg.
“Duizend?” De man knikte en haalde een ijzer uit zijn vuurpot. “Goed, heer. Dit is het ijzer waar het teken voor 1000 op staat, waar wilt u het?”
Miran trok een gezicht, want hij wist niets van het brandmerken van dieven.
“Wat is gebruikelijk, beste man?”
De man haalde zijn schouders op.
“Meestal brandmerkt men dieven op een goed zichtbare plek, heer. In de hals of bovenaan op de borst, maar dit is een vrouw en ze heeft nog mooie borsten voor een slavin van haar leeftijd. Ik zou de schoonheid van die vrouwelijke rondingen niet ontsieren door haar op die plek te brandmerken.”
Seleth was veel te bang om het complimentje over haar borsten op waarde te schatten. Ze wierp angstige blikken op de vuurpot met de brandijzers. En dan hoorde ze heer Kham opnieuw een vraag stellen.
“Wat stel jij voor, beste man?”
“Op de onderarm, heer,” antwoordde de man. “Net boven de pols.”
Miran knikte.
“Neem dan maar de arm,” zei hij. “Jij, daar. Slavin? Steek je arm uit.”
Seleth gehoorzaamde en bood de man haar linkerarm. Miran zag hoe die beefde en was blij dat hij Ferez verboden had om mee te komen. Hij zag ook dat de bange vrouw zweette als een rund en dat haar blote borsten op en neer deinden op het ritme van haar ademhaling.
“Doe het snel en zonder die slavin nodeloos pijn te doen, kerel,” zei hij op een dreigende toon. “Ze werd al gegeseld voor haar misdaad.”
De man knikte.
“Ik heb de striemen op haar blote kont en op haar benen gezien, heer,” reageerde hij. “Ik doe mijn werk, meer niet. En ik schep geen plezier in de pijn van de hoeren die men hier verkoopt, als u dat mocht denken.”
Dit gezegd zijnde richtte hij zich rechtstreeks tot Seleth. Hij gaf haar een verweerd stuk hout dat zacht aanvoelde en vol tandafdrukken zat.
“Bijt hierop, slavin,” zei hij niet onvriendelijk. “Ik ben Elyf, in dienst van Asran, die bijna alle huizen in deze straat bezit. Ik zal snel zijn met het ijzer. Bijt goed hard in dat stuk hout, want het zal pijn doen.”
Seleth knikte de man toe en forceerde een flauwe glimlach. Hij had grijze ogen die haar lichaam goedkeurend opnamen en steels naar haar kut in het minuscule leren broekje gluurden. Dit was duidelijk een van die ‘ervaren, al wat oudere mannen’ waar Amid over had gesproken, maar Elyf zag er niet uit als iemand die zomaar duizend drachmen zou kunnen missen.
En hij zag er ook niet uit als een man die zonder vrouw door het leven hoefde te gaan, noch als een man die voor zijn plezier moest betalen.
Niet met zulke ogen.
Opeens greep hij haar pols beet en het voelde niet als de greep van een oudere man. Het voelde als een stalen bankschroef. Toen zag Seleth het ijzer omhoog komen. Het uiteinde ervan was roodgloeiend.
“Aaaaah!”
Na die kreet van pijn wierp ze een angstige blik op haar onderarm. De man had die losgelaten en ze had dat niet eens gevoeld. Het Seltsjoekische teken voor het cijfer 1000 stond er in gebrand, net boven haar linkerpols, en de bloederige brandwonde op haar verschroeide huid rookte nog. Dat voelde ze wel, en ze voelde de pijn zelf ook nóg, want die was verschrikkelijk.
Opnieuw was het de vriendelijke stem van Elyf die haar deed opkijken.
“In het water,” zei hij terwijl hij haar bij haar arm beet pakte en die tot aan de elleboog onderdompelde. “Je moet het vuur blussen, dat helpt tegen de pijn.”
Miran Kham had geen enkele ervaring met het verkopen van een slaaf, dus vroeg hij aan Elyf wat er nu diende te gebeuren? Per slot van rekening werkte die man voor Asran en hij kende de straat beter dan eender wie.
“Hoe oud is die slavin eigenlijk, heer?”
“Veertig,” antwoordde Miran met een blik op Seleths bijna naakte lichaam.
Elyf beet op zijn onderlip. Hij sprak zijn gedachte hardop uit, maar op een voorzichtige manier.
“Bent u zeker dat u haar nu wilt verkopen, heer? Er is vanmorgen een grote lading krijgsgevangenen uit Khorassan binnengebracht, meer dan vierhonderd Ghazwaniden die men als slaaf zal verkopen.”
Dus daarom was het zo ontzettend druk in de straat, dacht Miran, maar hij keek de man onbegrijpend aan.
“Ja? En dan?”
“Onder hen zijn vele vrouwen, heer,” zei Elyf ter verduidelijking. “Weduwen van de gesneuvelden, die men als hoeren zal verkopen omdat het vijanden zijn. Zo een groot aanbod drukt de prijs. Uw slavin heeft een mooi lichaam voor een vrouw van veertig en haar rondingen mogen gezien worden, maar voor duizend drachmen kan men zich hier de komende dagen een veel jongere slavin aanschaffen. Daarom is het wellicht beter van een paar dagen geduld te oefenen en haar dan pas te koop aan te bieden…”
Miran schudde zijn hoofd. “Nee,” zei hij. “Ik wil dat ze nu verkocht wordt.”
“Zoals u wenst, heer,” zei Elyf knikkend. “Ik heb haar gebrandmerkt, dus de prijs is duidelijk. Het is gebruikelijk om een hoer voetboeien om te doen en iemand in te huren om haar te verkopen, heer. Op die manier hoeft men het niet zelf te doen. Een heer zoals uzelf, kan zich dan met belangrijker zaken bezighouden.”
Miran fronste vragend zijn wenkbrauwen.
“Kan ik u inhuren, beste man? Zou u mijn slavin willen verkopen?”
Hier moest Elyf even over nadenken. Hij had die vraag niet verwacht. Hij wierp een blik op Seleth en likte zijn lippen. Zijn vriendelijke grijze ogen keken van het gezicht van de vrouw naar haar peervormige borsten en haar gladde bruine buik die overging in twee ronde vlezige dijen met daartussen het dunne, gladde strookje leer dat zo strak en geil over haar kut zat gespannen.
“Ja, heer,” zei hij rustig. “Eén twintigste deel van de verkoopprijs, vindt u dat billijk?”
Miran Kham vond dat heel billijk. Hij was allang blij dat hij die slavin niet zelf hoefde te verkopen.
Elyf klonk de slavenboeien rond Seleths enkels, maar lette er op dat ze niet te vast zaten.
“Zorg dat men jouw arm kan zien, slavin,” zei hij, met zijn vriendelijke stem. “En lach naar de mannen die naar je kijken, begrepen?”
“Ja, heer,” stamelde Seleth, en de komende uren lachte ze naar de mannen die een blik op haar gezicht of op haar lichaam wierpen, maar niet één van die mannen lachte terug.
Ze durfde hen dan ook niet aanspreken, laat staan dat ze zichzelf bij hen zou aanprijzen.
Seleth werd af en toe vluchtig bekeken, maar precies zoals Elyf voorspeld had, werd er niet op haar geboden. Dat vertelde hij ook aan Miran Kham toen die ‘s avonds terugkeerde naar de straat van Asran.
“Vervloekt,” zei Miran geërgerd. “Ik wil niet nog een dag blijven.”
“Ik heb misschien een oplossing, heer,” stelde Elyf voor. “Als u akkoord bent, breng ik haar morgen naar het huis waar Asran besloten veilingen houdt. Het is minder legaal als een openbare verkoop die hier in de straat wordt afgesloten, maar Asran is te vertrouwen. U kunt het geld van de verkoop dan ophalen wanneer u nog eens in de stad bent. Vannacht neem ik uw slavin mee naar mijn huis, dan heb ik ook iets aan deze zaak.”
Miran bekeek de man met belangstelling.
“Zou je dat doen? Ernstig?”
Elyf knikte.
“Waarom niet, heer? Ik vind haar niet mis,” zei hij. “Ik was een soldaat en na mijn diensttijd wilde ik geen vrouw die mij commandeerde. Daarom ben ik alleen, maar een slavin voor één nacht, dat is wat anders… En deze hier is geen vreemdelinge zoals die Ghazwaniden. Ze heeft best een mooi lichaam, dat is ook goed meegenomen. Dus ja, ik zou haar met plezier een nacht in mijn bed verwelkomen.”
“Goed, ik ga akkoord.” Miran stak zijn hand uit. “Dan is de zaak geregeld?”
Elyf greep de uitgestoken hand en drukte die.
“Jazeker, heer.”
Elyf begon zijn spullen bij elkaar te pakken en wenkte Seleth om hem te volgen. Zwijgend liep ze achter hem aan tot bij de kleine woning die hij van Asran huurde.
Ze was dankbaar dat Elyf met een oplossing was gekomen, want wie weet wat heer Kham anders met haar zou hebben gedaan? Elyf was dan wel wat kortaf en nogal zwijgzaam, maar hij had haar vandaag met vriendelijkheid behandeld, zelfs al was ze maar een dievegge en een hoer die in de achterbuurt verkocht werd.
“Ik heb geen vrouwenkleren in huis,” zei hij, met een blik op haar blote borsten.
Seleth knikte.
“Kleren zijn niet belangrijk, heer,” zei ze. “Ik heb de hele dag voor u en voor al die andere mensen te kijk gestaan, mijn naaktheid is ook niet belangrijk. Zonder u had die man misschien toch nog mijn handen en voeten afgehakt, want hij wilde mij echt niet als zijn slavin houden. Ik dank u mijn leven, heer.”
Elyf glimlachte naar de vrouw. Haar houding was trots en onderdanig tegelijkertijd, een vreemde, maar opwindende combinatie, dacht hij bij zichzelf.
Zijn ogen keken naar haar gezicht en naar haar peervormige borsten, lichtjes afhangend en met stijf opgezwollen tepels. Haar buik bewoog terwijl ze ademhaalde en tussen haar vlezige dijen spande het leren broekje dat ze als schaamlap had gedragen strak over haar mooie kut. Dat broekje en de vormen eronder boden een geile aanblik, dacht hij.
“Kom wat dichter bij me staan,” zei hij tegen Seleth. Zijn hartslag versnelde en hij voelde zijn penis bewegen onder zijn broek terwijl ze gehoorzaam naar hem toe kwam gestapt.
Zodra ze voor hem stond, keek ze naar hem op van onder haar lange zwarte wimpers, één en al dankbaarheid en bereidwilligheid.
“Heer?”
Elyf glimlachte opnieuw naar haar.
“Ik kijk graag naar je,” zei hij vriendelijk. Zijn stem klonk een beetje schor. “Maar ik wil je ook graag voelen.”
Seleth slikte even. Toen glimlachte ze en haar glimlach was niet gespeeld. Het was haar niet ontgaan dat haar tijdelijke meester een erectie had.
Hij begeerde haar en dat was meer dan wat ze van al die andere mannen in de straat van Asran kon zeggen. Die hadden haar het gevoel gegeven dat ze te oud, te lelijk en compleet waardeloos was, maar deze man gaf haar een heel ander gevoel.
Een goed gevoel.
“Je huid is zacht,” hoorde ze hem zeggen terwijl zijn handen haar wangen en hals aanraakten. Even later streelde hij haar borsten. Zijn vingertoppen aaiden speels over haar gevoelige tepels. Dat wond haar op, meer dan ze verwacht had. Ze voelde haar kut al vochtig worden.
“Hhhggg,” kreunde ze stilletjes terwijl hij haar lichaam overal aanraakte.
Ondertussen streelden Elyfs handen langzaam de naakte huid op de buik en op de heupen van de slavin. Toen de vingers van zijn rechterhand tussen haar benen omlaag gleden merkte hij dat het dunne zachte leder dat over haar kut zat gespannen helemaal vochtig aanvoelde. Ze was nat! Zijn stem klonk een tikkeltje verbaasd.
“Geniet je hiervan, slavin? Van wat ik doe?”
Ze knikte met haar hoofd en hapte naar adem toen ze Elyfs vingers over haar gevoelige klit voelde wrijven. Op dat moment vloeide er nog meer warm glibberig vocht uit haar kut in het leren broekje.
“J… ja, mmmh… heer,” fluisterde ze terwijl ze hijgend verder sprak. “Jhhha… Ja… Oh, ja, heer…”
Elyf keek naar haar gezicht en zag dat ze niet loog. Zijn mondhoek krulde omhoog en hij gaf een ruk aan het kruis van haar broekje, zodat het opzij werd getrokken en haar zwartbehaarde kut zichtbaar werd.
Elyf keek tussen haar vlezige dijen naar haar gleufje en zag er de donkerroze zwelling van haar dikke klit. Haar grote harige schaamlippen glinsterden van nattigheid.
“Ik geloof zowaar dat jij je prijs dubbel en dik waard zult zijn, slavin,” zei hij grijnzend. “De man die voor jou kan en wil betalen, zou wel eens een goede koop kunnen doen… En ik had er geen idee van dat je mij aantrekkelijk vond, per slot van rekening ben ik tien jaar ouder dan jij.”
Zodra hij die woorden had uitgesproken, stak hij zijn middelvinger diep in Seleths kut naar binnen. De rest van zijn vingers en hand masseerde het lobbige vlees van haar dik opgezette klit.
“O! Hhhggg… Oh! O, heer! Oh!” Seleth kon alleen nog maar hijgen en kreunen, want dat was het moment waarop ze lekker klaarkwam.
In een reflex spreidde ze haar benen verder open en ze drukte haar natte kloppende kut nog dichter tegen Elyfs hand aan.
“O! Ah! O, ik kom! Ik kom opnieuw, heer… Ah! Oooow… Hhhhh…”
Toen Elyf zijn vingers uit haar kut terugtrok, moest Seleth een snik onderdrukken. Het had zo heerlijk gevoeld, die priemende vingers, diep in haar kut en heen en weer bewegend… O, man! Ze slaakte een gelukzalige zucht en liet zich op haar knieën neerzakken.
De erectie van Elyf vormde een grote bobbel onder zijn broek en ze keek er recht op vanuit haar geknielde positie. Ze boog zich een beetje naar voren en kuste zijn harde penis, dwars door de stof van zijn broek heen.
Ze kuste de bobbel nog een keer en nog een keer, tot ze zijn handen door haar haren voelde strelen.
“Wacht even,” hoorde ze hem schor zeggen. Hij maakte zijn broek los en liet ze zakken. Daarna trok hij ook zijn witte linnen schaamlap naar beneden. Onmiddellijk wipte zijn lange penis naar voren.
Met halfopen mond staarde Seleth naar het grote stijve ding dat trillend voor zijn buik stond. Ze bevochtigde haar lippen en stak haar hand uit om de penis zachtjes beet te pakken.
“Hij is zo mooi donker en groot,” fluisterde ze terwijl haar vingers zich voorzichtig rond de harde schacht van Elyfs penis kromden. “En zo hard ook.”
De handen van Elyf woelden nog altijd door haar dikke zwarte haren.
“Voor een vent van vijftig, bedoel je?”
“Nee, heer. Ik vind uw penis gewoon heel mooi om te zien, dat bedoelde ik.”
Ze likte met het puntje van haar tong langsheen de eikel en zag hoe de harde penis van Elyf meteen reageerde door omhoog te wippen.
“Mag ik hem in mijn mond nemen en liefkozen, heer?”
Elyf knikte.
“Wat dacht jij? Ik wil niets liever, dwaze slavin!”
De volgende ochtend werd Elyf naast haar wakker. Hij streelde haar borsten en haar buik tot ze wakker werd, en hij hoefde haar zelfs niet te vragen om haar broekje opzij te schuiven. Ze deed dat uit zichzelf.
“Kom hier jij,” gromde hij geil terwijl hij zich op haar liet zakken en zijn stijve penis brutaal en diep in haar kut naar binnen stootte. Haar harige kut voelde glibberig en warm aan, en Elyf begon ritmisch te stoten.
“Hhhggg,” hijgde hij, maar hij hoorde ook haar zachte kreunen van genot.
Ze kwam klaar en haar heupen schokten terwijl hij haar langzaam neukte. Hij had het gevoel dat hij haar helemaal vulde, het voelde gewoon goed, dacht hij. Enkele tellen later spoot hij zijn warme zaad diep in haar binnenste.
Nee, dit nam niemand hem nog af, dacht Elyf en hij voelde zich uitermate bevredigd.
Na afloop fatsoeneerden ze zich samen bij de wastafel in zijn kleine woning. Seleth schraapte haar keel en vroeg: “Euh… dat huis van Asran, heer… bent u daar al geweest? Wat is dat voor een plek, weet u dat?”
Elyf knikte.
“Het is gewoon een huis,” zei hij ontwijkend. “Maar in de patio is een plek waar hij gasten ontvangt. Slavinnen worden volgens prijsklasse aan die gasten getoond. Asran laat alleen mensen binnen die hij persoonlijk kent en die liever niet in een straat vol hoeren gezien worden.”
Asran bekeek de vrouw die Elyf hem bracht en luisterde naar het verhaal over de mislukte verkoop van Miran Kham. Hij knikte zwijgend terwijl zijn ogen het bijna volledig naakte lichaam van Seleth taxerend opnamen.
“Hoeveel zei je dat Kham vraagt voor die hoer?”
“Duizend drachmen, heer Asran.”
Asran knikte opnieuw.
“Hoe oud is ze?”
“Veertig, heer Asran.” Elyf schraapte beleefd zijn keel. “Maar ze is dat bedrag waard. Ze heet Seleth en ze is erg lief.”
“Duizend, hé?” Asran bekeek Seleth ongeveer een minuut voor hij zei:
“Goed, dan mag jij beschikken, Elyf.”
De eerste man die langskwam en om een hoer van Seleths prijsklasse vroeg, was een houthandelaar van een jaar of zestig en een van Asrans vaste leveranciers. Asran liet een stuk of tien slavinnen opdraven en ze moesten zich in een lange rij achter elkaar opstellen.
“Ik zal jullie één voor één laten roepen, zodat mijn gast jullie rustig kan bekijken,” zei hij. Zijn toon was zoals steeds afstandelijk en zakelijk.
Seleth werd als vierde uit de rij naar de patio geroepen. Ze voelde de koele stenen onder haar blote voeten en kwam met neergeslagen blik voor Asran en zijn gast staan.
“Deze is eigendom van Miran Kham,” hoorde ze Asran zeggen. “Haar naam is Seleth en hij vraagt er duizend voor. Wat denk je ervan, Timor?”
“Ze is ouder dan die andere drie.” Hij wierp een blik op Seleths borsten en keek dan naar haar heupen. “Haar lichaam is best mooi, maar ze werd geslagen. Ik zie striemen op haar dijen en op haar rug en billen. Waarom?”
Asran richtte zich tot Seleth.
“Geef deze heer antwoord, slavin.”
“Ik brak in bij heer Kham, heer,” zei ze stilletjes. “Men liet mij geselen als straf.”
Timor knikte en begon langzaam rond Seleth heen te lopen terwijl hij haar lichaam aanraakte. Hij voelde aan haar billen en stak zijn hand zelfs tussen haar bilspleet.
“Ze heeft grote ronde billen,” zei hij. “Niet mis, maar ze hangen al wat af.”
Asran glimlachte minzaam.
“Ze is veertig, Timor. En de tijd eist zijn tol van een lichaam, dat weet jij ook, toch?”
Hier moest Timor om grinniken. Hij had de borsten van Seleth beetgepakt en hij woog die op zijn handen. Toen hij ze liet schieten, zakten haar borsten wiebelend naar omlaag. Daarna voelde hij aan haar lippen, dwong haar mond open en onderzocht haar gebit.
“Deze slavin kan er mee door,” zei hij terwijl hij Seleth tussen haar benen aanraakte. “Maar duizend vind ik toch wat veel voor een hoer van veertig.”
Asran haalde zijn schouders op.
“Duizend is de prijs, Timor, kijk maar naar haar arm. Elyf heeft deze slavin gisteren gemerkt. Je weet dat ik hier niet aan koehandel doe. De prijs is de prijs.”
“Ja, ja, dat weet ik,” zei Timor zeurderig. Hij wees naar het bruinleren broekje dat over Seleths kut zat gespannen. “Ik vind die vlezige bruine dijen het mooiste deel van het lichaam van die hoer.”
Zijn vingers aaiden over het malse vlees van Seleths naakte bruine dijen. Hij streelde de huid van boven haar knieën tot tussen haar benen. Zo nu en dan raakte de rug van zijn hand de plek waar haar schaamlippen het gladde leer van haar broekje omhoog duwden.
“Spreid je mooie dijen eens uiteen, slavin,” zei Timor opeens en zijn hand raakte haar kut aan. “En trek dat broekje uit zodat ik je kut naakt kan bekijken.”
Seleth gehoorzaamde onmiddellijk en begon het leren broekje uit te trekken. Nu stond ze in haar volledige naakte glorie voor de twee mannen opgesteld. De oude man keek belangstellend naar de weelderige pikzwarte donsvacht op haar venusheuvel en schaamlippen.
“Je bent gehoorzaam,” zei Timor terwijl zijn ogen naar de weelderige beharing van Seleths kut keken. “Dat vind ik ook belangrijk. En je kut staat me wel aan met die grote harige schaamlippen. Een mooie kut. Is ze rein?”
Seleth knipperde met haar oogleden.
“Excuseer, heer?”
“Je kut,” zei Timor fronsend. “Is je kut rein? Niet liegen, hoor! Ik zal het merken als je liegt.”
Seleth schudde haar hoofd.
“Mijn kut is rein, heer.”
Timor glimlachte naar haar terwijl hij met zijn vingers aan haar schaamlippen voelde. Hij wreef zachtjes over de harige lippen van haar kut en stak het bovenste kootje van een van zijn vingers in haar opening.
“Je kut blijft helemaal droog,” zei hij op een teleurgestelde toon. “Ik voel geen druppeltje vocht. Helemaal niets…”
“Vergeef mij, heer,” fluisterde Seleth stilletjes. “Het ligt niet aan u, het ligt aan mij. Ik ben nogal zenuwachtig, heer. Vergiffenis?”
Timor knikte, maar hij zei niets. Enkele tellen later richtte hij zich opnieuw tot Asran.
“Laat me de volgende slavin eens zien,” zei hij nieuwsgierig en hij keurde Seleth geen blik meer waardig.
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 545
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 07 november 2013 - 09:38 pm: |
|
Mooi |
Mooi verhaal Malach. Mooi beschreven, met veel fantasie en oog voor detail.
Ik hoef niet te vragen om meer (doe ik ook nooit) want dat komt toch wel ;-)
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt. 
| |
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 72
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 november 2013 - 07:47 pm: |
|
THX! |
Dank je wel, Janneman.
Een reactie doet altijd plezier, zeker van een begenadigd verteller zoals jij. Wat me doet denken dat ik vorige week jouw verhaal las over dat bezoekje aan het Amish-achtige dorp. Ja, alles waar zo een "kasteeltje" bij staat van historische setting verslind ik met huid en haar (grijns).
Ik was me nog aan het bezinnen over mijn reactie op dat verhaal, want sommige gedeeltes vond ik écht ongemeen opwindend beschreven. Die setting was overigens uniek, het werkte gewoon, hoe vreemd het ook was. Die ouderling was grappig en geil tegelijkertijd met zijn verklaringen naar het publiek toe. En als het vrouwelijke hoofdpersonage uit de kleren moest, én de daar op volgende spanking zelf... pfff, ja zeg, daar krijg je het warm van. Dat was pure fun, hahaha!
Groetjes en tot schrijfs, hé!
Malach
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?