zo ben je een winnaar en zo een verliezer
Het was een belachelijk kostuumpje. Witte glanzende hoge laarzen, een kort wit strokenrokje, een wit lapje stof om haar borsten dat aan de voorkant was dichtgeknoopt en een zilveren bandje in haar haar met glinsterende bloemblaadjes er aan. De zilveren pom poms hield ze angstvallig voor haar buik om toch nog een beetje beschermd te zijn. Hij wist hoe ze over haar lijf dacht, natuurlijk wist hij dat. Dat was ook de reden waarom ze er vandaag zo uit zag. Normaal liep ze altijd in een spijkerbroek met een bloesje er over of zo. Laag uitgesneden, dat wel, want ze wist wel hoe ze de aandacht van mannen moest trekken. Maar wel altijd haar buik bedekt. Ze moest er niet aan denken dat Jan en alleman haar blote buik zou zien. Laat staan Sjoert! Die rotzak! Niet dat ze nou zo heel dik was hoor, maar een kilo of vijf zou er nog af moeten wilde ze zo’n heupbroek gaan dragen. Een kilo of zes toch zeker wilde ze op het strand in een bikini gaan lopen! En dat wist hij dondersgoed. En daarom stond ze nu hier in dat idiote cheerleaderpakje op het plaatselijke voetbalveldje. “Kom schat, ik heb nog wat aanmoediging nodig want ik ben aan het winnen!” Met een scheve glimlach had Sjoert zich naar haar omgedraaid op het veldje. Wetend dat ze er niet aan kon ontkomen gooide ze een been omhoog en schreeuwde zo enthousiast mogelijk ‘Hup Sjoert’. Om hem tevreden te stellen besloot ze ook nog wat op en neer te springen en te joelen. Als hij haar borsten zag bewegen in dat witte doekje van niks zou hij vast verder spelen. “Mmmm, jongens, zeg eens eerlijk: Vinden jullie dat ze duidelijk haar best deed? Of hebben jullie het idee dat ze toch nog partij zou willen kiezen voor haar mannetje?” Ze hoefde niet eens het antwoord te horen van Sjoert zijn vrienden om te weten wat er ging komen. Met een verontschuldiging in haar ogen keek ze naar haar man die in de goal stond te wachten. “Ik denk dat we nu maar eens zijn linkerhand achter zijn rug moeten binden! Sorry jongen maar je vrouwtje doet niet genoeg haar best… en we hadden een duidelijke afspraak.” Terwijl zijn makkers richting de goal liepen, kwam Sjoert weer op haar af. “Kijk meissie, ik heb gisteren eerlijk gewonnen dus ik wil nu wat mij toekomt. Ik stel voor dat je de komende vijf minuten eens heel hard met die pom poms gaat zwaaien anders moet ik je schatje straks nog blind laten keepen. En dan weet ik zeker dat ik veel punten ga scoren… Nou? Wat zeg je dan?” Hoewel ze het bijna niet meer over haar lippen kreeg van boosheid, wist ze nog net een ‘Ja Meester’ er uit te persen. Sjoert stond alweer op het veld en legde de bal neer voor zijn volgende strafschoppenserie. “Ik verwacht bij de volgende vijf pogingen die pom poms hoog in de lucht. En gooi die benen ook maar hoog in de lucht en blijf vooral lekker springen, meissie.” De dreiging in zijn stem was overduidelijk. Wanhopig keek ze haar man aan maar die wende gelijk zijn blik af. Ze zag hoe hij moeite deed om overeind te blijven staan nu hij niet alleen nog maar 1 been tot zijn beschikking had maar hij ook nog maar één hand over had voor het behouden van zijn evenwicht. Zijn onderbroek was al half afgezakt en hij leek het erg koud te hebben zo zonder hemd en met blote voeten. Achter haar begonnen de vrienden van Sjoert weer schunnige dingen naar haar te roepen. De mannen waren niet heel creatief in hun uitingen maar door de verwijzingen naar haar grote tieten en wat ze wilden doen met haar lekkende kut kreeg ze zo mogelijk een nog roder hoofd. Sjoert liep naar achteren om een aanloop te nemen voor zijn strafschop. Ze wist dat er niets anders meer op zat. Het was haar nu wel duidelijk. Sjoert zou pas stoppen als hij haar klein had gekregen. Hij had nu al 35 punten gescoord. Dat waren 70 slagen. En hij mocht zelf kiezen op welke delen van haar lichaam hij zijn beloning zou ophalen. Gelukkig had haar man in het begin nog 6 ballen kunnen stoppen dus had hij het recht verdiend om te bepalen met welk instrument de beloning zou worden uitgevoerd. Maar Sjoert zijn slagkracht kennende zou ze echt niet veel meer aankunnen dan 70. Sjoert zijn voorbereidingen waren klaar, hij rende richting de bal en schoot hem met gemak langs haar hinkende en vallende man. Zodra Sjoert de bal had geraakt draaide hij zich razendsnel naar haar om, keek haar in de ogen en liet toen veelbetekenend zijn ogen afdalen naar waar de pom poms haar buik bedekten. Er zat niks anders meer op. Ze wist dat ze had verloren. Het enige wat ze nog hoopte was dat de volgende keer háár man het spelletje zou winnen. Dan zouden ze een straf verzinnen waardoor Sjoert zijn vrouw zich dagenlang niet op straat zou durven vertonen! Met haar ogen gericht op het gras voor haar voeten duwde ze de pom poms omhoog. Van achter haar klonk enthousiast gefluit…
|