Het leek Hem zo onschuldig.
Waarin een moment berusting een ware nachtmerrie wordt
Zo begon het: Sinds ik er een eerste keer over gelezen had kon ik het niet meer uit mijn hoofd zetten. Bijna constant dacht ik er aan en koppelde ik alles aan mijn onderdanigheid. Mijn verlangens groeide en groeide. Met een hele lieve vriend had ik een paar keer een beetje ‘gespeeld’, maar niet lang of uitgebreid. Het bleef bij een paar tikken en een niet al te heftige vrijpartij. Bang me echt pijn te doen of me iets aan te doen. Nou was ik ook niet erg makkelijk. Seks deed vaak pijn en via de achterkant kon ik het helemaal niet verdragen. Daarnaast was ik vooral geestelijk erg kwetsbaar, daar ik in het verleden nare dingen had meegemaakt. Maar die ‘spelletjes’ die we speelde waren simpelweg niet genoeg. Mijn verlangen bleef groeien en ik werd steeds ondragelijker. Dus ik ging opzoek naar een Meester die mijn verlangens wel kon vervullen. En toen vond ik Hem. Hij merkte het meteen aan me, al dat getreiter en geklier vroeg gewoon om straf. Maar Hij had geen ervaring. Wel had Hij zich zorgvuldig ingelezen over van alles en nog wat. Later bleek echter niet alles, maar dat was natuurlijk bijna onmogelijk geweest. Hij wilde me wel een avond ‘onder Zijn hoede nemen’. Vooraf spraken we af wat ik wel en niet kon verdragen en wat Hij wel en niet mocht, ook om mij een beetje gerust te stellen, want ik was nogal onzeker. Ik zou niet gekneveld worden, er zou een stopwoord zijn, eerste keer geen seks, zeker niet via de achterkant en nog meer van dat soort dingen. Ook was die vriend op de hoogte gesteld. Zo verliep de dag: Deze dag begon als elke andere ontmoeting samen. Ik kon me uiteraard weer niet bedwingen en liep Hem te treiteren door Hem te kietelen, prikken, bijten enz. Als reactie gaf Hij af en toe een tik, maar dat weerhield me niet echt. We waren alleen in Zijn huis dus we hoefde ons geen zorgen te maken over anderen. Toch ging Hij liever naar zijn kamer. Dus ik volgde Hem netjes,want ik ben wel goed opgevoed en volgzaam alleen wat ondeugend. Hij heeft een mooie grote slaapkamer met zo’n bed met metalen spijlen. Hij ging wat msn’en achter Zijn pc. Ik ging eerst netjes naast Zijn stoel op de grond zitten, maar al gauw hervatte ik mijn getreiter. Eerst reageerde Hij speels. Hij pakte me op, gooide me op het bed en gaf me de kieteldood, maar toen ik vervolgens in Zijn zij begon te porren en te bijten zei Hij dat ik nu echt op moest houden omdat het Hem echt pijn deed. Eerst staakte ik mijn gebijt en gepor, maar al gauw zette ik, op een onverwacht moment, opnieuw in met 2 harde porren te gelijktijdig in iedere zij. Hij werd boos. “En nu is het genoeg geweest!” Hij gooide me over Zijn schoot en gaf me een paar harde tikken op mijn achterste. “Meen je dat ik daar wat van voel?” reageerde ik nog steeds ondeugend. Hij trok mijn broek en onderbroek naar beneden vervolgde Zijn klappen. De klappen werden langzaam aan harder en volgde elkaar sneller op. Ik voelde de pijn en de warmte en genoot er van. Na een tijdje stopte Hij en zette me naast Hem neer. “Beloof je het niet meer te doen?” “Ja!” knikte ik heftig. “Oké, dan is het goed” reageerde Hij en trok mijn broek en onderbroek weer aan. Maar al gauw hervatte ik het prikken in Zijn zij. Ik had niet genoeg aan één pak slaag. “Angel!!” riep Hij boos. “Je zei niet wat HET was, dus dat heb ik zelf maar ingevuld” zei ik, stak mijn tong naar Hem uit, maar werd toen bang voor zijn reactie en rende weg. Hij kwam achter me aan en had me in no time in gehaald en sleurde me terug naar de kamer. “Het spijt me!” riep ik bang. “Dat meen je niet en bovendien ben je daar veel te laat mee!” In een ruk trok Hij al mijn bovenkleding uit, trui, T-shirt en bh. Hij gooide me terug op het bed en boeide mijn armen aan de spijlen van het bed. Zo dat ik op mijn buik en borsten lag en niet meer weg kon. Hij begon me te ontdoen van mijn onderkleding. Eerst mijn broek en daarna volgde ook mijn onderbroek. “Blijkbaar helpen een paar tikken met de hand niet, misschien dat de liniaal je langer blijft heugen.” “Nee!!” “Je hebt het er zelf naar gemaakt!” “Auw!! Auw!!” Honderd slagen met de liniaal volgde er. Ik heb ze niet geteld. Ik voelde alleen de pijn, het genot, nog meer pijn en uiteindelijk niks dan pijn en het ritme. Ik zakte weg, mijn besef zakte weg. Hij maakte me los en deed me mijn slaapshirt aan. En bracht me naar een andere kamer. Het was al donker buiten en ik de kamer was geen licht. “Overdenk hier je zonden maar eens” hoorde ik in de verte. Ik hoorde een deur dichtvallen en was alleen. Langzaam kwam het besef in me terug. Ik was alleen ik een donkere kamer. Het enige licht in de kamer kwam door een raam, maar het was buiten bijna net zo donker als in de kamer. Ik voelde me eenzaam en ongeliefd. Langzaam werd ik steeds verdrietiger en ik begon zachtjes te huilen. Ik wilde er niet meer zijn, niet meer bestaan. Het licht van buiten zorgde voor vreemde schaduwen en ik werd steeds angstiger. Ik ging overal van alles in zien, bewegingen en gestaltes. En ik werd doodsbang. Ik raakte in paniek en buiten me zelf. Ik weet niet hoelang ik in die kamer geweest ben of wat er allemaal gebeurt is, maar Hij trof me in tranen, ver verstopt in een hoekje onder een bureau, aan. Onverstaanbaar in mezelf murmelend. Hij was de kamer in komen rennen toen Hij een harde gil had gehoord. En zo eindigde het: Ik was helemaal in shock en ontroostbaar. Hij kreeg me niet rustig op wat voor manier dan ook. Toen heeft die vriend van me op gebeld en die is meteen gekomen. Een uur lang heeft hij me tegen zich aan gehouden, getroost en geknuffeld. Mijn knuffel stevig tegen me aangeklemd, duimpje in de mond. Zo zat ik daar tegen hem aan en pas na een uur was ik helemaal rustig en mijn traantjes gedroogd. Hij heeft me die nacht niet meer los gelaten, we hebben samen geslapen en zijn de volgende ochtend naar zijn huis gegaan. Later die dag hebben we het met Hem er over gehad. Over alle dingen uit mijn verleden en trauma’s die daarvan een gevolg zijn. En dat we zeker nog eens die avond tot een goed einde moeten brengen.
An evil little angel, is this possible? Look at me and think again.
|