| Gepost op zaterdag 01 september 2012 - 12:12 pm: | 
|
|
Vera's Borstel deel 2
geschreven door Carolina Jim
Originele Titel: Mother's Hairbrush, part II
op Laura's Spanking Corner: www.thespankingcorner.com
vertaald uit het Engels
vervolg van: "Vera’s Borstel"
Hoe zie ik eruit, mam?
Vera keek op van haar krant.
“Zeer goed, lieverd.”
Ze maakte een mentale notitie om met Kathy te gaan winkelen voor wat nieuwe kleren. De rok en blouse die ze droeg begonnen het al goed ontwikkelde figuur van haar dochter een beetje te veel te onthullen.
“Hoe laat denk je dat je thuis bent? '
“Mevrouw Reinders zei dat ze om elf uur terug zouden zijn”
“Dat is goed,” antwoordde haar moeder. “Vergeet niet, als je problemen hebt geef ons dan en seintje. We zijn vlak bij.”
De knappe zestienjarige knikte en drukte haar geschiedenis boek tegen haar borst. Ze kon net zo goed wat studeren terwijl ze aan het oppassen was, vooral omdat haar rapport, dat ze een paar dagen geleden had gekregen, kantje boord was, Kathy haalde eigenlijk nooit negens met geschiedenis, nog slechter zou haar in grote problemen hebben gebracht.
“Oké, ik zie u straks wel”.
Oppassen op een vier jarige was niet Kathy’s idee van een gezellige en perfecte zaterdagavond. Ze was van plan geweest om met een paar vriendinnen uit te gaan in het centrum van het dorp. In de hoop om Bobby tegen het lijf te lopen. Hij was de nieuwste liefde in haar jonge leven. Helaas, had Vera het niet zo op de jongeman, en had ze haar dochter verboden om hem te zien. Hij had een niet al te beste reputatie.
Maar die plannen veranderde toen Conny Reijnders belde, en vroeg of ze op kon passen. Kathy had haar zakgeld al uitgegeven en had het geld hard nodig, dus had ze het aanbod geaccepteerd.
Conny, een aantrekkelijke vrouw van in de midden twintig, begroette haar bij de voordeur.
“We gaan eerst eten en dan naar de film…”vertelde ze,” en we zijn om elf uur weer thuis. Bonnie heeft al gegeten, en ze moet om acht uur naar bed.”
Conny gaf haar het nummer van haar mobile telefoon.
“Veel plezier!” zei Kathy, toen Conny en haar man vertrokken: “Maak je geen zorgen alles komt goed.”
Dus, het volgende half uur speelde Kathy met de kleine Bonnie. De kleine heeft acht uur nooit gehaald, Kathy had haar een verhaaltje voorgelezen en haar daarna lekker ingestopt. Ze was naar beneden gegaan en haar voor zichzelf een glas limonade ingeschonken, en daarna was ze op de bank gaan zitten om te studeren.
Om een uur of negen werd er luid op de deur geklopt, de tiener schrok ervan. Ze haalde opgelucht adem oen ze zag dat haar twee beste vriendinnen, Marieke en Sandra, voor de deur stonden.
“Je moet met ons meekomen, je raad nooit wie er ook in de cafetaria is, Bobby.”
Kathy’s hart zonk haar in de schoenen.
“Net nu vanavond, je weet toch dat ik aan het oppassen ben. Ik kan die kleine echt niet alleen laten hoor,” beantwoordde ze het verzoek van haar vriendinnen, “en trouwens ze slaapt.”
Dat leek een domper op de situatie te worden.
“Hoe laat komen haar ouders thuis?” vroeg Sandra.
Kathy vertelde haar dat die om elf uur thuis zouden komen.
“Perfect,” zei Marieke. “De kleine meid ligt te toch te slapen, ze zal er toch niets van merken dat je weg bent.”
“Dat klopt,” voegde Sandra hieraan toe, “je hoeft trouwens helemaal niet lang weg te zijn. Ga er gewoon heen en zeg hallo. Laat merken dat je geïnteresseerd bent. En dan weer terug, half uurtje tops. Niemand zal er ooit achter komen.”
Tegen beter weten gaf Kathy toe, ze controleerde Bonnie, er zichzelf al tijd van proberen te overtuigen dat alles in orde zou zijn, wat kon er nu mis gaan in een half uur: Bonnie lag lekker te slapen.
Ze kon de deur niet op slot doen, omdat ze geen sleutel had. Ze keek menig keer om terwijl het trio aan de wandeling naar het centrum begon..
“Wat en verspilling van tijd,” mompelde ze hardop toen ze even later alleen terug liep. Bobby was verdwenen tegen de tijd dat de meisjes daar aan kwamen. Ze had het kunnen weten: Marieke en Sandra bleven in de cafetaria en beloofde haar te zullen bellen als hij terug kwam.
“Doe geen moeite,” was haar botte reactie.
De avond zou er niet beter op worden. Tijdens Kathy’s ‘afwezigheid’ had Conny naar huis gebeld, om te controleren of dat alles goed ging. Natuurlijk schrokken de jonge ouders zich een hoedje toen er niet werd opgenomen. Erger nog, de telefoon had kleine Bonnie wakker gemaakt. Conny en haar man haastte zich naar huis, en zagen dat de voordeur niet op slot was, hun dochter hysterisch huilend, en geen teken van de oppas. Terwijl meneer Reijnders, het huis controleerde, belde Conny Vera en vertelde haar wat er was gebeurd.
Vera hing de hoorn op, en spoedde zich naar de overkant,. Tegen Barbara en Laura had ze gezegd dat ze zo spoedig mogelijk weer terug probeerde te zijn. Ze was zelf ook een beetje bezorgd, omdat dit niets voor Kathy was om te doen.
“Misschien moeten we de politie bellen,” stelde Conny voor.
De auto stond voor de oprit van het huis. In eerste instantie had Kathy niet in de gaten wat dat betekende. Maar ineens drong de betekenis tot haar door: ze waren thuis.
“Oh mijn god…” stamelde ze, en begon te rennen.
De asgrauwe tiener opende de voordeur en vond daar drie opgeluchte volwassenen.
“God zij dank!” zei Conny, en hing de telefoon op: “We dachten dat er iets met je was gebeurd.”
Vera nam haar dochter in haar armen, en vroeg: “Gaat het schat?”
“Ja, mam… ik ben in orde,” antwoordde Kathy.
Opluchting veranderde in woede toen de volwassenen zich realiseerde dat Kathy zelf de woning had verlaten. Een harde mep van Vera’s rechterhand liet een duidelijke afdruk achterlatend op Kathy’s wang.
“Hoe durf je! Hoe durf je Bonnie zo alleen achter te laten! Kijk naar haar! Ze is doodsbang! Je mag van geluk spreken dat er niets is gebeurd terwijl je weg was,” foeterde Vera.
Kathy voelde de tranen in haar ogen branden, terwijl ze over haar wang veegde, Bonnie huilde zachtjes in haar moeders armen.
“Het spijt me,” stotterde de zestienjarige.
Vera pakte haar dochter stevig bij de pols, verontschuldigde zich bij de familie Reijnders.
“Het spijt mij ook, jullie vertrouwde Kathy en ze heeft jullie teleurgesteld. Ik voel me beschaamd over wat ze gedaan heeft. Ze zou beter moeten weten.”
“Niets aan de hand,” verklaarde een nog steeds geschokte Conny, terwijl ze Bonnie wiegde in haar armen, “het had erger kunnen zijn.”
“Het zal erger worden, althans voor Kathy.”
Vera liep naar de deur, haar dochter stevig vasthoudend.
“En nogmaals, het spijt me voor het verzieken van jullie avond.”
Conny volgde ze naar buiten. Ze zag dat Vera een half dozijn ferme tikken uitdeelde op het gedeelte van Kathy’s rok, daar waar haar achterwerk zich bevond.
Kathy’s wel gevormde billen tintelde al behoorlijk toen ze thuis kwam. Barbara en Laura keken geschokt toe hoe hun moeder Kathy de trap opsleurde.
“Er is iemand flink de problemen,” begreep Barbara.
Het licht in de ouderslaapkamer ging aan en de deur sloeg met een klap dicht. Kathy was klaar voor haar eerste spanking, en dat wist ze. Het meisje stond erbij alsof ze was bevroren, toen Vera de borstel pakte die een maand eerder zo efficiënt zijn had gedaan op het achterwerk van Laura.
“Alstublieft mamma…” jammerde Kathy met haar handen op haar achterwerk.
“Stil, wat je deed was onacceptabel. Stel je voor, een vier jaar oud kind zomaar alleen laten zoals jij dat deed. Je gaat er erg veel spijt van krijgen. Ik ga je een spanking geven zodat je zeker een week niet kunt zitten. Een paar flinke blaren op je billen zullen je wel verantwoordelijkheid bijbrengen. En morgen ga jij je excuses bij de familie Reijnders aanbieden.”
“En nu hier komen jongedame!”
Vera ging zelf op het bed zitten. Kathy kwam langzaam dichterbij. Ze huilde.
“Bewaar die tranen maar,” waarschuwde haar moeder,”je zult ze nog nodig hebben.”
Kathy werd naar de rechterkant van haar moeder geleid. Ze verborg haar gezicht in haar handen, om de rode plek op haar wang te verbergen. Intussen duwde Vera haar rok omhoog tot aan haar middel. Vingers waren achter het elastiek van haar broekje gehaakt, en het witte nylon broekje gleed moeiteloos naar haar enkels.
“Nee, mammmmma…” kreunde ze, toen haar moeder haar over haar schoot trok.
Het was al een hele tijd geleden dat Vera de billen van haar dochter had gezien en was verbaasd over hoe mooi de bleek witte billen waren gevuld en gevormd. Niettemin bracht ze de borstel omhoog en begon de klappen op ongenadige wijze op de licht omhoog stekende billen te laten neerkomen.
Elke rake klap deed Kathy rollen en bokken van pijn, en de tranen stroomde over haar knappe gezichtje. Ze was zich nauwelijks bewust van de vernietigende uitbrander die haar moeder haar gaf, zo intens was de pijn en de hitte die in haar beide billen voelde.
Luisterend naar Kathy’s kreten, reikte Laura naar achteren en wreef zachtjes over haar eigen achterwerk. Haar eigen spanking lag nog vers in haar geheugen.
“Jeetje ik heb medelijden met Kathy,” zei ze zachtjes: “Mams geeft haar er echt van langs.”
Er verscheen een flauwe glimlach op het gezicht van Barbara. De zus op wie zij zo jaloers was, was boven op dat moment en kreeg een flinke spanking. En aan het geluid te horen, was het op de blote billen. Nee, Barbara voelde geen greintje sympathie.
Ze reageerde op Laura’s verklaring met het ophalen van haar schouders en een emotieloos: “Dus?”
Vera blufte niet als ze sprak over blaren. Ze vond de overtreding van Kathy veel ernstiger dan die van Laura, en strafte haar dan ook veel harder. De boze moeder hield niet op tot ze er absoluut zeker van was dat Kathy een heel belangrijke les had geleerd, eentje die ze nog een hele, hele lange tijd zou onthouden.
“Zul je dit OOIT nog eens doen?” vroeg Vera, de borstel nog steeds in een stevige greep.
Kathy, die moeite had om haar kalmte te herwinnen, zei uiteindelijk snikkend: “Nee, mama.”
Eindelijk was alles voorbij.
Vera hielp Kathy overeind. De zestienjarige verspilde geen tijd, om over haar geteisterde billen te wrijven. De paars-rode billen, opgezwollen en vol blaren, voelde aan of ze twee maal zo groot waren. Tranen bleven stromen. Het laatste waar Kathy aan dacht was aan bescheidenheid. Ze stond voor haar moeder, naakt vanaf haar taille tot aan haar enkels, ongecontroleerd huilend en een flink matje van schaambaar.
“GA naar bed, we praten hier wel over in de ochtend,” beval haar moeder.
Uit haar slipje stappend, deed Kathy héél voorzichtig haar rok omlaag, en veegde een paar tranen weg.
Ze pakte haar slipje op terwijl ze luid kreunde.
“Het spijt me mamma,” snikte ze, en ging naar haar kamer.
Barbara had de volgende morgen een grijns op haar gezicht, toen Kathy beneden kwam voor het ontbijt. Ze had haar pyjama nog aan. Kathy pakte met een rood hoofd van de tafel en liep stijfjes naar het aanrecht.
“Wat is er aan de hand Kathy, kun je niet zitten?” sneerde Barbara.
“Nu is het genoeg,” beet Vera haar oudste dochter toe. “Ik heb het gehad met jou en die bijdehante houding van jou. Nog één woord en je zult er zelf achter komen hoe mijn borstel voelt. Ik betwijfel of dat je daar nog zo snel een bijdehante opmerking zult maken.”
Barbara hield verder wijselijk haar mond dicht.
Kathy was vrijgesteld om mee te gaan naar de kerk die ochtend.
“Als we terug zijn, wil ik dat je gewassen en aangekleed bent, en de afwas hebt gedaan,” waarschuwde Vera. “Daarna ga je naar mevrouw Reijnders om nogmaals je excuses aan te bieden.”
Dat is dan ook precies wat Kathy deed. Het kostte haar meer moeite dan normaal om de keuken schoon te maken, om de paar minuten stopte ze even om over haar pyjama te wrijven en haar pijnlijke achterwerk te masseren. Het gestrafte meisje vond de meest losse jurk die ze bezat en trok die aan. Ze zag er zeer representabel uit toen de rest van het gezin thuiskwam.
Meneer Reijnders was niet thuis toen ze daar aankwam. Conny deed open en nodigde haar uit om binnen te komen. Bonnie zat op de bank televisie te kijken.
“Ga zitten,” zei Ronny.
Kathy bloosde.
“Het is al goed mevrouw Reijnders, ik blijf liever staan,” zei ze beleefd.
Conny knikte. De jonge moeder had een gevoel dat ze wist waarom.
“Het spijt me van afgelopen nacht,” ging Kathy verder: “Het was het stomste wat ik ooit heb gedaan. Ik zal je het niet kwalijk nemen als je me nooit meer vraagt om op te passen.”
Haar stem haperde, ze was bijna in tranen.
Conny probeerde haar te troosten. Het arme meisje had duidelijk veel meegemaakt afgelopen nacht. En als Vera maar iets leek op haar eigen moeder, Dan moet Kathy’s achterwerk zeer pijnlijk aan voelen. Het was nog niet eens zo lang geleden sinds Conny zelf nog een spanking had gehad – iets meer dan vijf jaar geleden.
“Hé kom op, het is over en gedaan,” zei ze sussend. “Iedereen maakt fouten, en hopelijk leren we daarvan. Laat het los, en ga verder.”
Conny liet het in het midden om Kathy weer te laten oppassen, meneer Reijnders had daar ook een stem in.
“Oké,” zei Kathy zwakjes.
Het was moeilijk om te praten met die brok in haar keel.
Uit het niets, kwam Bonnie en die begon aan de achterkant van haar jurk te trekken. Zelfs de lichtste aanraking deed Kathy merkbaar huiveren.
“Kom je vandaag weer oppassen?” vroeg het kleine meisje onschuldig.
“Nee, vandaag niet, schat,” antwoordde Ronny. “Misschien een andere keer.”
De nieuwsgierig Bonnie was nog niet klaar.
“Heeft je moeder je een spanking gegeven, omdat je mij vannacht alleen had gelaten? Mijn moeder zei dat ze hoopte van wel.”
Nu waren er twee blozende gezichten in de woonkamer.
“Dat zijn onze zaken niet, Bonnie,” zei haar moeder: “Dat is iets tussen Kathy en haar moeder!”
De vierjarige leek het te accepteren, en ging iets anders doen. Conny en Kathy waren beiden te nerveus om iets te zeggen.
Tenslotte, brak Kathy het ijs en zei: “Ik zal dan maar gaan…”
Conny liep met haar mee naar de deur, toen ze plotseling stopte.
“He, wacht even! Je vergeet je geschiedenis boek!” Ze liep daar het bureau en pakte het zware leerboek. “Je hebt hier laten liggen gisteravond.”
De twee liepen verder naar de veranda. Kathy kon voelen dat Conny in verlegenheid was gebracht door de opmerkingen van haar dochter. Ze mocht mevrouw Reijnders graag en voelde dat ze haar kon vertrouwen.
“Het is al goed…” Het tienermeisje fluisterde: “Je was niet de enige die vond dat ik een spank nodig had gisteravond! Zo ook mijn moeder. Maar alstublieft niet verder vertellen.”
“Je geheim is veilig bij mij,” beloofde Conny.
deel drie en slot, maar nog niet vertaald:
Mother's Hairbrush, part III
door reintoch (beheerder) uit de rubriek "Tijdelijk" gehaald, na de typefouten en opmaak te hebben verbeterd
Pain can give you the pleasure, but pleasure can give you the pain you deserve
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 516
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 17 september 2012 - 08:52 pm: |
|
Prachtig |
Zeer fraai, zoals we van je gewend zijn. Met gevoel voor alle details.
De lezer krijgt het hele plaatje mooi voorgeschoteld.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt. 
| |
Tietje
Lid
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 12-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 05 januari 2014 - 10:24 am: |
|
Ik zou willen |
Dat ik Kathy was, maar dan eigenlijk nog liever gestraft door vader in plaats van moeder. Echt een heel erg lekker goed opgebouwd verhaal
Ik ben een onderdanige sub die elke dag haar uiers bewerkt wordt door haar strenge meester waarna ik onder een ijskoude douche vastgebonden een uur moet zitten. Daarna wordt ik op mijn buik op bed naakt vastgebonden aan het bed
| |
Jip
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 15 juni 2014 - 09:15 pm: |
|
jip |
Leuk verhaal, maar het komt me wel erg bekend voor. Even gezocht en inderdaad:
dit
is het origineel. Niets mis met een vertaling, maar moet wel even vermeld worden, lijkt me.
Groet,
Jip.
|
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 237
Aangemeld: 05-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 16 juni 2014 - 01:57 pm: |
|
vertaling zonder schrijversnaam |
Beste Jip,
Erg bedankt voor je oplettendheid.
Met een vertaling is niets mis, wel met andersmans veren pronken.
Terwijl er veel lof zou zijn voor de inspanning die een vertaling kost!
Betekent dat ook het eerste verhaal, Vera's borstel, ook een vertaling is.
Èn dat er nog een derde aflevering is.
Ik ga meteen aan de gang met de schrijversnaam correct vermelden en een een link naar het origineel.
Bedankt nogmaals, Jip.
reintoch
 billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn 
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
Babysitters Billekoek 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?