| Gepost op dinsdag 07 februari 2012 - 06:53 pm: | 
|
|
een educatief uitstapje
Weer een hete dag in La Belle France.
Isabel, die liftend door Frankrijk trekt deze zomer, is die ochtend vroeg opgestaan. Ze heeft een dun zomerjurkje aangetrokken, en een paar sandaaltjes. Daaronder haar bikini. De planning is om die ochtend een kasteel te bekijken, en daarna een lekkere duik in de rivier te nemen. Nu staat ze voor de gigantische poort van het kasteel te wachten tot het open gaat voor publiek. Ze is tot nu toe de enige liefhebster, kennelijk vinden veel mensen het te heet om educatieve uitstapjes te maken. Opeens ziet ze in de verte een man die naar de poort toeloopt. Hij haalt een grote sleutelbos te voorschijn, en met een scheef lachje om zijn mond maakt hij een buiging en noodt haar binnen met een brede zwaai van zijn arm.
“Bienvenue, mademoiselle,” hoort ze hem zeggen.
Ze lacht breed naar de man, groet terug en loopt over het pad naar het kasteel.
In de grote entreehal pakt ze een plattegrond van de stapel die op de haltafel ligt.
Dan kijkt ze de hal rond, en wat ze ziet, maakt haar sprakeloos. Aan de grote portretten van blijkbaar vroegere bewoners, hangen allerlei vreemde voorwerpen.
Onder het ene schilderij hangt een soort van dompteurzweep, een hele lange, met een groot zwart handvat. Onder het portret van een oudere heer hangt een ouderwetse ploertendoder, tussen de portretten in hangen allerlei klemmen in verschillende maten en groottes.
Haar ademhaling versnelt, haar hoofd wordt rood en haar dijen spannen en ontspannen onbewust.
De man, die haar gevolgd heeft, staat haar op een afstandje te bekijken; iedere reactie nauwgezet ontledend.
“Vous êtes Hollandais?” hoort ze hem vragen.
“Oui,”antwoordt Isabel wat bevreemd.
“Nou, dat vereenvoudigt de zaak wel, “ antwoordt de man, “Ik namelijk ook. Dit kasteel is van mijn voorouders geweest, en nu doet ieder nog levend familielid zijn best om het onderhoud te kunnen blijven bekostigen. Deze zomer is het mijn beurt om de gasten rond te leiden.”
“Oké, lijkt me gezellig,” antwoordt Isabel, “Laten we maar beginnen dan.”
Samen lopen ze eerst de bovenverdieping rond, de slaapkamers, de bedienderuimtes, en natuurlijk de zolderverdieping. Isabel merkt dat de man een geweldig gevoel voor humor heeft, en het wordt een vrolijke bedoening. Op zolder staan een paar grote hutkoffers. Isabel vraagt nieuwsgierig wat daar in zit. De man lacht en opent er eentje.
“Ga gerust je gang, bekijk het allemaal goed.. en als je iets ziet wat je aanstaat, mag je het rustig aantrekken hoor.. Het is toch een stille dag vandaag.”
Isabel kijkt in de koffer en ziet een complete inboedel van een middeleeuwse kledingzaak. Haar ogen beginnen te glanzen. Zou ze durven..? Ze kijkt langs haar jurkje, en bedenkt zich dan dat ze er toch een bikini onder aan heeft. Die mag iedereen rustig zien, toch? Ze pakt een donkerrode fluwelen jurk, met een hoge split aan de zijkant.
“Tsja,“hoort ze de man zeggen,“Daar hoort wel speciaal ondergoed bij.”
Ze kijkt weer in de kist, en ziet daar een zwart met rood korset opgevouwen liggen.
Dat krijg ik nooit alleen aan, denkt ze, terwijl ze de zachte stof streelt.
Kennelijk heeft de man haar aarzeling gezien, want hij zegt: “Natuurlijk help ik je wel met insnoeren, dat hoort bij mijn werk.”
Isabel kijkt hem aan.
“Ja,“ zegt hij,“Je denkt toch niet dat jij de enige dame bent die geen weerstand kan bieden aan de kans om even als kasteelvrouwe rond te kunnen lopen?”
Opeens voelt ze zich overmoedig worden.. ze is tenslotte op vakantie en dit kon wel eens een hele leuke herinnering worden.
“Oké dan,“ zegt ze, “Ik doe het gewoon.”
“Goed zo,“ zegt de man terwijl hij achter haar gaat staan.
Hij duwt haar naar het midden van de zolder, terwijl zij het korset in haar handen geklemd houdt.
“Zo,” zegt hij, “hier is het beste licht voor al die kleine oogjes en lusjes.“
Isabel geeft het korset aan de man, en begint haar jurkje over haar hoofd heen te trekken. Dan aarzelt ze even bij haar bikinibovenstukje.
“Ja, die zal ook even uit moeten,” hoort ze achter zich,“Anders komen die touwtjes straks boven je halslijn van de jurk uit..”
Ze denkt even na, haalt dan haar schouders op. De man staat toch achter me bij het insnoeren, die ziet niks, denkt ze bij zichzelf. Doordat ze echter voor hem staat, ziet ze het tevreden lachje van de man niet die geen beweging van haar mist.
Als haar borsten bloot zijn, houdt ze haar armen in de lucht om de man de ruimte te geven het korset om haar heen te slaan. De man kijkt genietend toe. In de reflectie van het grote zolderraam kan hij precies haar borsten bekijken, met de rode kleine harde knopjes erop. Hij slaat het korset om haar middel, en raakt met de bovenkant van zijn vingers de onderkant van haar borsten.
“Sorry hoor,” mompelt hij.
Hij heeft echter de huivering die door haar lijf ging maar al te goed gevoeld.
Hij begint met de veters van het korset te rijgen. Isabel vindt het niet echt comfortabel, maar pas bij de vierde harde ruk, zegt ze: “Mijnheer,ik kan zo bijna geen adem halen,en iedere keer dat u die veters aantrekt,val ik bijna.. ik heb hier zo weinig steun..”
De man kijkt haar bedenkelijk aan.
“Sorry, maar die veters moeten goed strak, anders past dat mooie jurkje straks niet.. en dat zou toch jammer zijn.. Steun kan ik je wel geven, maar je moet hier wel blijven staan, anders kan ik de oogjes en lusjes niet meer zien.”
De man pakt een groot dik touw, en gooit die over een zolderbalk. De 2 uiteinden hangen nu naar beneden. Snel pakt de man het ene stuk en bindt Isabels pols vast aan het touw, en daarna doet hij hetzelfde met haar andere pols.
“Zo,” zegt hij,“Nu sta je wat steviger, toch?”
Dat moet Isabel wel beamen, maar ze krijgt toch een wat vreemd gevoel in haar onderbuik.
De man gaat inmiddels verder met inrijgen, en Isabel kan alleen nog maar oppervlakkig ademhalen.
Na ongeveer een kwartiertje is het korset dicht.
Isabel staat hulpeloos met haar armen omhoog, haar borsten bloot, en het roodzwarte korsetje duwt ze nog verder omhoog.
“Goed,” zegt ze opgelucht, “dat is dus gelukt.. dan kunt u me nu wel losmaken en dan zal ik eens kijken of die jurk past…”
Er valt even een diepe stilte, dan hoort ze voetstappen die naar haar toelopen.
“Dat zou ik natuurlijk kunnen doen,” zegt de man, “Maar eerst even van het uitzicht genieten.. Dat heb ik toch wel verdiend na je zo mooi neergezet te hebben…”
Isabels hoofd wordt rood, en geschrokken houdt ze haar adem in. Helaas heeft dat als effect dat haar borsten nog verder naar voren komen.
“Ach, wat lief,” teemt de man, “ze biedt ze zelf aan.”
Heel zachtjes streelt hij met zijn vingers over haar hals, en dan verder naar beneden. Haar tepels verharden, lijken wel kleine kiezelsteentjes. Zijn handen glijden over haar borsten, draaien een rondje, raken de tepels net niet aan.. Isabel slaakt een diepe trillende zucht. Dan vliegen haar ogen open. De man heeft haar tepels vastgepakt, en draait ze met zijn vingers een kwart slag om.
“AU!“ Ze kan het kleine kreetje niet inhouden.
De man grijnst.
“Dacht je nou echt dat ik je beneden niet had zien hongeren naar die zweepjes, en al dat andere marteltuig? Jij vindt dit echt wel lekker…” zegt hij.
Haar hoofd wordt zo mogelijk nog een tintje roder, en haar ogen schitteren verontwaardigd.
“Niet waar!” roept ze, “Echt niet! Ik was gewoon nieuwsgierig.. Alle mensen kijken daar toch naar als ze net binnenkomen! Je bent niet goed, jij!”
De man kijkt haar peinzend aan. Dan bedenkt hij zich niks, en doet een stap naar achteren. Hij pakt met beide handen haar bikinibroekje vast ,en trekt het in 1 ruk van haar billen. Ze schreeuwt, stampt en scheldt op hem, maar het helpt haar weinig. Hij pakt haar linkerbeen met een hand vast, en trekt het been opzij. Nu heeft ze alleen haar rechterbeen nog om op te staan, of ze moet aan haar armen blijven hangen. Helaas voor Isabel, is haar kutje nu ook zichtbaar.
De man ademt diep in.
“Heel mooi,” zegt hij zachtjes, “nu even voelen of het meisje de waarheid spreekt…”
Hij glijdt met zijn vrije hand over haar dijbeen naar boven. Dan aait hij haar heuveltje, en langzaam glijdt hij met 2 vingers door haar spleetje.
Haar opgezwollen klitje is heel duidelijk opgewonden, en als hij even later haar kutje vindt, stromen de sapjes al richting haar dijen.
“Nee,oké,” zegt hij lachend, “het is duidelijk dat je absoluut niet geil bent..”
Isabel voelt zich tot op het bot vernederd. Daar staat ze dan, geil, nat en bloot met alleen dat stomme korset aan, en een vreemde kerel die haar staat uit te lachen.
“Laat me nou gewoon los, dan trek ik mijn kleren weer aan, en dan vergeten we dit gewoon,” zegt ze bijna smekend.
“Dat toontje staat me een stuk beter aan,” zegt hij, “maar losmaken zal helaas niet gaan. Integendeel, ik denk dat ik die voetjes ook maar even een eindje uit elkaar zet.. ziet er toch nog leuker uit.”
Binnen de kortste keren staat Isabel met haar benen wijd. De man loopt een paar rondjes om haar heen, bijtend in haar bovenrug, knijpend in haar dijen, zachtjes slaand op haar kontje, aaiend over haar kutje, en likkend aan haar borsten.
“Hier kan ik me prima mee vermaken,“ hoort ze hem zachtjes mompelen.
Ze merkt wel dat ze haar eigen gevoelens steeds slechter onder controle heeft. Haar kutje krampt, en haar tepels staan zo strak dat ze bijna pijnlijk zijn. De binnenkant van haar dijen zijn nat. Haar ademhaling, toch al bemoeilijkt door het strakke korset, gaat snel, oppervlakkig en hijgerig…
Dan loopt de man bij haar weg, en opent een andere hutkoffer. Als hij zich naar haar toedraait, ziet ze dat hij een soort zweep in de ene hand heeft, en een ouderwetse plumeau in de andere.
“Hier ga jij wel van genieten denk ik…” zegt hij.
Isabel weet dat ze op het punt staat om te beleven waarover ze al zo vaak gefantaseerd had, maar nooit uit zichzelf had durven proberen. Ze haalt zo diep mogelijk adem, en bereidt zich geestelijk voor. De man haalt uit met de zweep, en deelt 15 harde slagen uit op haar kontje.
Dan gaat hij voor haar staan. Hij voelt aan de slagader in haar keel. Legt een hand op haar voorhoofd. Pakt dan beide tepels vast en knijpt er hard in. Isabel schreeuwt.
“Weet je nu waar je voor gestraft wordt?“ vraagt de man.
Isabel schudt haar hoofd. Ze heeft werkelijk geen idee.
“Heeft niemand jou ooit vertelt hoe gevaarlijk het is, om zo maar je kleren uit te trekken als er een vreemde man staat te kijken? Ben jij niet goed bij je hoofd of zo? Dat leert toch ieder net meisje? En wat maakt dat jou dan? He? Nou?”
De laatste zinnen worden haar toegeschreeuwd.
Isabel voelt de tranen in haar ogen springen. De man heeft nog gelijk ook. Ze had natuurlijk ook beter moeten weten. Ze is toch geen klein kind meer, dat overal maar verkleedspelletjes kan gaan lopen spelen? Waarom had ze niet nagedacht? Het is gewoon allemaal haar eigen schuld…
Ze huilt nu hardop, luide snikken vullen de grote zolder.
De man staat een tijdje naar haar te kijken, en zegt dan: ”Je hoeft niet zo hard te huilen, dat verandert niets aan het feit dat je straf verdient hebt voor wat je gedaan hebt. Je moet leren dat je dit niet nog eens doet.”
Hij loopt naar Isabel toe, aait haar over haar hoofd, trekt dan haar hoofd naar zich toe en zoent haar zachtjes op haar lippen. Isabel bedaart.
“Als we nu eerst die straf eens afwerken, hè? Dan kijken we daarna wel verder..“ zegt de man.
“Ja mijnheer” zegt Isabel met een klein stemmetje.
“Goed, dan doen we nu nog 3 series van 15 met deze zweep, en dan kijken we hoe je kontje er uit ziet, ben je er klaar voor?”
Isabel knikt dapper.
Na de achtste slag van de eerste reeks krijgt Isabel het moeilijk. Ze hijgt, probeert haar kontje weg te draaien, kreunt.. het helpt niets. De man slaat door tot 15, en laat Isabel dan even rusten.
Hij streelt even haar kontje met zijn handen, en dan pakt hij de plumeau waarmee hij tussen haar benen door wrijft. De wrijving is net te licht om lekker klaar te komen, maar net prikkelend genoeg om behoorlijk geil van te blijven.
Na ongeveer 5 minuten plagen, kijkt de man Isabel aan.
“Klaar voor de tweede ronde?” vraagt hij.
Isabel knikt twijfelend ja.
De man aarzelt.
Hij kijkt scherp naar Isabels ogen, en ziet daar de verwarring.
“Nog maar eens dan,” zucht hij.
“Waarom moet je geslagen worden?”
“Omdat ik mijn kleren heb uitgetrokken waar een vreemde man bij stond.”
“En wat voor meisjes doen dat soort dingen?”
Isabel kijkt hem woest aan. Zou hij nou echt denken dat zij ging zeggen dat ze een slechte meid was? Nou, echt niet!!
“Meisjes die voor vreemden hun kleren uittrekken, hoe noemen we dat soort meisjes? Nou? Toe dan!“ schreeuwt hij in haar oor.
Ze rilt, de harde ondertoon in zijn stem maakt dat ze zich schaamt tot diep in haar ziel. Wat had haar ook bezield om aan die hele verkleedpartij mee te werken? Stom, stom, stom….
“Ik hoor nog steeds niks,” hoort ze de man zeggen, “Dan maar andere maatregelen…”
Ze hoort hem weglopen, en ze wil hem terugroepen, excuses aanbieden, maar haar stem weigert dienst…
Als de man terugkomt, ziet ze een aantal kleine klemwerktuigen in zijn handen.
Hij pakt zonder haar aan te kijken haar rechterborst, trekt de tepel naar zich toe, en plaatst de klem er bovenop. Ze schreeuwt, probeert zich naar achteren te werken, maar de touwen houden haar stevig op de plaats. Haar andere borst krijgt dezelfde behandeling. Even weer die snerpende pijn, dan trekt die weg en komt er een doffe, langere pijn voor in de plaats.
“Weet je inmiddels al hoe zo’n meisje heet?” vraagt de man op vriendelijke toon.
Isabel kijkt hem aan met een dodelijke blik.
“Oké, dat is heel jammer, niet zo heel intelligent dus, wel mooie tieten trouwens…”
De man pakt nog 2 klemmen in zijn handen, bukt zich voorover, en voelt aan haar natte kutje.
“En nog steeds geil, merk ik.” Grijnzend schudt hij zijn hoofd.
Dan voelt ze hoe hij haar kutje opentrekt, en dan een scherpe pijn in haar rechterlipje, en daarna in haar linker. Hij staat op, en gaat weer vlak voor haar staan.
“Weet je het al?” vraagt hij kort.
“Stout?” probeert ze.
Hij schudt zijn hoofd. “Nee, niet het woord dat ik zoek.”
“Stom?” probeert ze weer.
Weer kijkt hij haar vragend aan.
“Nee, ook dat niet… tjee.. je vindt het echt moeilijk hè? Zielig hoor, bloot dom meisje… zal ik je dan maar een handje helpen? Ze trekt haar kleertjes uit bij een man die ze niet kent.. “
Een rode kleur schiet naar haar wangen.
“Ik ben geen hoer!” roept ze uit.
“En ik heb je ook niet betaald, en ook geen geld aangeboden geloof ik.. toch? Dus.. hoe noem je een meisje dat zich laat bekijken zonder kleren, door een vreemde man,en gratis?”
Isabel kijkt naar de grond.
“Nou?” brult hij.
“Een sletje, mijnheer.” Het antwoord komt heel zachtjes uit Isabels mond.
“Precies! En als ze dan ook nog gaat staan lekken terwijl die mijnheer haar lijfje bevoelt en pijnigt?”
“Ik weet het niet, mijnheer.” Isabel kijkt de man wanhopig aan.
“Maar ik wel, dat is dan gewoon een pijn en lust slavinnetje, een geil pijnsletje.. en dat is dus wat jij bent.. “
Isabel kijkt hem ontzet aan. Zij was toch geen sletje.. Geen slavin..Ze was gewoon een meisje op vakantie, en had een beetje lol willen maken…
“Herhalen wat ik net zei!”
De man staat met zijn armen over elkaar te kijken naar hoe ze naar woorden zoekt, worstelend met de pijn van de klemmen, en de vernedering…
“Nee, dat zeg ik niet!” roept ze tenslotte getergd uit.
“Dat zullen we nog wel zien,” zegt de man rustig.
Hij pakt zijn zweepje weer op, en kijkt haar aan.
“Tijd voor de volgende 15 slagen. Klaar?”
Isabel laat haar hoofd hangen. Ze weet dat er geen ontkomen aan is. Het enige dat ze kan doen, is proberen er nog met enige waardigheid door heen te komen.
Na de tiende slag is ze al haar gevoel voor waardigheid kwijt, en wil ze alleen nog maar schreeuwen. Heel hard schreeuwen.. en huilen…
De man maakt de reeks van vijftien af, en streelt dan weer met zijn handen over haar billen. Op een of andere manier wil ze nu alleen nog maar met haar kontje tegen die handen aanwrijven… en met haar lijf tegen hem aanhangen…
Hij glimlacht als hij haar reactie bemerkt, en vraagt dan met harde stem: ”Nou, sletje, weet je al wat je bent, en ben je al bereid om het toe te geven?”
Er gaat een schok door haar heen. Shit, hij wil nog steeds dat ze antwoord geeft op die vraag.
Ze grabbelt haar laatste beetje trots bijeen, en zegt: ”Geen flauw idee…”
Hij kijkt niet boos, wel vermaakt…
“Prima, dan gaan we dat geheugen eens een beetje opfrissen denk ik…”
Hij knielt voor haar neer, en kijkt recht tussen haar benen.
Dan kijkt hij haar in de ogen, en beschrijft wat hij ziet.
“Een glanzend nat kutje, een dik rood gezwollen knopje.. een lekker kontje.. Dat kutje wil vast wel lekker geneukt worden,” zegt ie…
In haar hoofd spelen de woorden zich af.. Ze ziet het voor zich.. Haar rug trekt hol.. Ze begint een beetje te schokken.. Dan voelt ze zijn vingers bij haar kutje, heel langzaam glijden ze naar binnen.. Ze wil het voelen, ze wil HEM voelen, ze wil.. komen….
Hij trekt net op tijd zijn vingers uit haar lijf.. Een schreeuw van teleurstelling klinkt door de ruimte..
Ze schrikt er van dat ze zich zo heeft laten gaan..
Hij kijkt haar aan, en vraagt alleen: ”Weet je al wat je bent?”
Ze weigert hem aan te kijken; doet haar ogen dicht..
“Prima, nog een ronde te gaan…” zegt hij.
Hij pakt de zweep, loopt er mee naar een lampetkan die in een hoek van de zolder staat, en legt de zweep in het water. Isabel volgt hem met haar ogen. De man merkt het en zegt lachend dat ze niet bang hoeft te zijn, hij zou haar echt niet alleen laten …
Als hij terugloopt met de natte druipende zweep, krijgt Isabel kippenvel over haar hele lijf.
Hij kijkt haar aan, knikt even naar haar ten teken dat het weer gaat beginnen.
Dit keer komen de slagen niet alleen neer op haar kontje, maar ook op haar rug en dijen.. en zelfs een paar tussen haar benen.. ze probeert ze te sluiten, maar die touwen…
Na de zesde slag hangt ze huilend in de touwen. De man loopt even naar haar toe, haalt haar aan en zegt dat ze er nog maar vier hoeft.. Dan is het over.. Klaar…
Ze tilt haar hoofd iets op, kijkt hem aan en knikt naar hem. Hij slaat nog twee keer tegen haar kutje, en nog twee slagen verdeeld over de binnenkant van beide dijbenen.. Isabel gilt en huilt, ze kan niet meer…
De man verwijdert de klemmen tussen haar benen en van haar borsten, wat nieuwe pijngolven te weeg brengt bij Isabel.
De man staat op, en pakt haar bij de kin. Dan tilt hij haar hoofd op, en kijkt haar diep in de ogen.
“En?“ zegt hij zachtjes , “Wat ben jij van Mijnheer?”
Met een klein scheef lachje komt er heel zachtjes uit Isabels mond: “Ik ben het geile sletje en de pijnslavin van Mijnheer…”
De man maakt haar los, en tilt haar op. Terwijl ze naar de slaapkamers op de eerste verdieping lopen, zegt de man: “En dat ga jij nooit meer vergeten….”.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?