De Veiling - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 4 delen)
Ze hoorde de stemmen. Ze hoorde Dave. Ze voelde hoe de pads en klemmen van haar lijf werden gehaald en hoe de riemen en boeien werden losgemaakt. Ze probeerde haar ogen open te doen, maar ze waren te zwaar en eigenlijk wilde ze ook nog niet terug. Nog heel even drijven, op die lichte zachtgekleurde stroom, zich nog even laten meevoeren… Ze voelde Dave’s sterke armen om zich heen en wilde hem vastpakken, zich aan hem vastklemmen, maar haar spieren weigerden dienst. Ze voelde hoe ze werd neergelegd op een koude, harde ondergrond. Kou begon zich langzaam in haar lichaam te verspreiden en trok haar terug naar de realiteit. Een huivering ging door haar heen. Ze wilde zich opkrullen, in elkaar kruipen om vast te houden, op zoek naar warmte, maar de spieren in haar armen en benen gehoorzaamden nog steeds niet. Het duurde even tot het gevoel in haar handen en voeten terugkwam en alles weer leek te luisteren. Ze bewoog en opende tegelijk lodderig haar ogen. Ze had het koud, zo koud, ondanks dat er een dunne handdoek over haar heen lag. Een plotseling gevoel van eenzaamheid overviel haar en ze voelde onverklaarbare tranen omhoog komen.
Hij keek nog eens naar haar. Ze lag onbeweeglijk, met de handdoek over zich heen. Hij glimlachte, liep terug naar zijn stoel in de zaal en nam zijn plek weer in. In de tussentijd was de sessie voor de andere subs gewoon doorgegaan. Letizia was al losgemaakt, nadat ze bij de overgang van stand één naar stand twee zo ongeveer hysterisch was geworden. De hulp van Fabiënne had niet verder durven gaan bij stand drie en had het programma nu net uitgezet. Hij was bezig de klemmen te verwijderen. Lianne stond nog vast. Op het kleine scherm was te zien dat het kastje op stand zes stond. Het was mooi om naar haar te kijken. Het ene moment stond ze duidelijk te genieten, om het volgende ogenblik pijnlijke grimassen te trekken. Mooi, vond hij, zo moest het ook zijn. Pijn vermengd met genot.
De presentator gaf een teken, waarop de hulp bij Lianne het apparaat uitschakelde. Het meisje slaakte een zucht van verlichting en spijt. De man die bij Letizia had gezeten liep naar hen toe en begon te helpen om de vrouw los te maken. De lichten in de zaal werden teruggedraaid naar de normale sterkte.
“We lassen een koffiepauze in. De slavinnen mogen dan ook even op adem komen. Jullie mogen het podium niet af. Hier staat een kan water.”
“Mag ik even naar de wc?” vroeg Fabiënne.
“Nee. Misschien straks, wellicht passen we het in het programma in, in een ander podiumonderdeel. En als je al zou mogen, dan in ieder geval niet zonder begeleiding.”
Fabiënne trok een gezicht en liep naar de tafel waar de kan met water was neergezet.
“Wil je een glas water?”
De vraag kwam in slow motion bij haar binnen, alsof hij eerst door een dikke brei heen moest worstelen voor hij haar hersenen bereikte. Quirina zat op de massagetafel stoffig voor zich uit te staren, de handdoek strak om zich heen gewikkeld. Ze keek Fabiënne nu verdwaasd aan. Water? Wilde ze een glas water? Het beeld van een glas water doemde voor haar op. Wilde ze dat? Ze kon niet denken of beslissen, ze voelde zich dizzy en knikte maar wat. Lianne ging naast haar zitten en streek een paar keer stevig over haar rug.
“Hee, gaat ie weer? Weer een beetje terug op aarde? Joh, dit pak je toch maar mooi even mee!”
Quirina staarde haar een beetje triest aan. Ze kon er niet echt blij om zijn. Wat een gelegenheid en moment om in subspace te raken zeg. Alle aandacht op haar gericht, de hele boel in de war geschopt. Ze zuchtte.
“He, wat is er nou? Was het niet fijn dan?”
“Jawel… het is alleen… Het was niet de juiste plaats en tijd, al kon ik er niets aan doen. Dave zal wel boos en teleurgesteld zijn dat ik het zo heb verprutst.”
Lianne keek haar verbaasd aan.
“Echt? Bart zou volgens mij juist enorm trots op me zijn, als ik me zo kon laten gaan dat ik wegraakte! Ik kan me niet voorstellen dat je Meester hierom boos op je is hoor.”
Quirina dacht even na. Zou Dave er ook zo over denken? Misschien wel… Waarschijnlijk wel! Het fleurde haar weer wat op. In dat geval had ze zijn dag niet verpest.
Langzaam voelde ze zich weer wat helderder worden in haar hoofd. Ze nam een slok water en keek naar Letizia, die aan de rand van het podium met haar Meester stond te praten. Ze had het over haar, vermoedde ze, daar ze allebei tegelijk even naar haar keken. Toen ze opving wat Letizia zei, wist ze het zeker.
“… aanstelster, door te doen alsof ze flauwviel om er maar van af te zijn! Dat zou ik nooit doen, ik heb die helse pijn wél dapper doorstaan, maar ik dacht dat ik gek werd, je hebt geen idee!”
Richard knikte afwezig en streelde over haar haren.
Lianne had ook gehoord wat Letizia zei en stootte Quirina aan. Het was duidelijk dat ze hetzelfde dachten toen ze elkaar aankeken en het volgende moment hingen ze hikkend van het lachen scheef tegen elkaar aan, alsof ze al jaren dikke vriendinnen waren.
Dave zette zijn lege koffiebeker neer en keek achterom, naar het podium. Hij zag en hoorde Quirina lachen en glimlachte zelf ook. Zo zag hij haar graag. Het was duidelijk dat ze weer helemaal bijgekomen was. Die subspace van haar was toch wel een kers op de taart geweest, dat had hij nooit durven dromen. Het zou haar misschien helpen de opdracht van straks te doorstaan. Hij hoopte het maar.
“Zo, tijd om verder te gaan!”
De presentator liep met kwieke passen door de zaal en huppelde lenig het trapje op tot op het podium. Op Letizia na, die wat verveeld aan de zijkant stond, zaten de subs ontspannen naast elkaar op de massagetafel. Fabiënne had alsnog met haar Meester naar het toilet gemogen en zat er ook weer wat rustiger bij.
“Het lijkt hier zelfs wel gezellig? Misschien moeten we maar gebruik maken van die vrolijke stemming! Wat beweging kan voor jullie ook geen kwaad. Een nummertje dansen zal jullie goed doen, na dat vast staan en hier stilzitten. Eén voor één maar, zodat we goed kunnen vergelijken.”
Op het podium ging een grote felle spot aan, terwijl de rest van de verlichting wat gedimd werd.
Quirina voelde het krampen in haar buik. Dansen, jippie, dat was echt haar favoriete bezigheid. Met haar lange ledematen voelde ze zich altijd onbeholpen en lomp. Daarbij was ze momenteel extra onzeker door een paar kilootjes te veel naar haar zin, die ze voor haar gevoel met name op haar buik had zitten. Waar normaal haar spieren duidelijk te zien waren en haar buik strak en plat was, zat nu een zachte glooiing, die ze niet mooi vond. Haar vriendinnen konden zeggen wat ze wilden, dat het onzin was, dat ze een moordfiguur had en dat er genoeg vrouwen zó met haar zouden willen ruilen, het kon haar niet schelen, ze voelde zich lelijk en die twee kilo te veel zorgden ervoor dat ze zich onzeker voelde. Ter plekke besloot ze voor de zoveelste keer er nu echt iets aan te gaan doen.
De presentator had Lianne inmiddels naar voren gehaald en in het spotlicht gezet. Ook zij zag er niet uit alsof ze erg gelukkig was met de opdracht.
Er klonk wat geruis en het volgende moment was de ruimte gevuld met opzwepende muziek.
“Begin maar, verleid ons. Laat maar eens zien wat je kunt!”
Lianne zuchtte wat en keek om zich heen, alsof ze naar een openstaande deur zocht om te kunnen ontsnappen. Uiteindelijk begon ze wat stijfjes te bewegen op de maat van de muziek.
Quirina zag het aan en wist precies hoe ze zich moest voelen. De kramp in haar buik werd erger. Zo direct was zij aan de beurt, stond zij in dat licht. Eigenlijk sloeg het nergens op, wat was er nou erg aan om te dansen? In feite stelde het niets voor, maar waarom dan dat gevoel? Ze zuchtte diep en zocht in haar hoofd naar een houvast. Die discoavond in Italië, toen had ze ook lekker losjes staan dansen. Maar ja, dat was wel aangekleed en op een drukke dansvloer! Maar misschien kon ze het gevoel terughalen, zich inbeelden dat ze daar weer stond. Het zou haar in ieder geval helpen niet helemaal dicht te slaan en als een stijve hark te blijven staan.
De muziek stierf weg. Lianne keek naar de presentator, die tot haar duidelijke opluchting gebaarde dat ze terug naar de veilige donkere achtergrond mocht. Zij had het gehad. Quirina zuchtte nog eens en voelde de kramp in haar buik weer omhoog komen.
“Quirina, aan jou de eer. Probeer Lianne maar eens te overtreffen. Ze begon misschien wat houterig, maar kwam wel heel goed los en heeft ons laten genieten. Nu jij.”
Quirina trok even een moeilijk gezicht, vermande zich en stapte in het felle licht. Paniek borrelde op toen de muziek aanzwol. Een paar seconden bleef ze onbeweeglijk staan, alsof haar voeten aan de grond zaten vastgelijmd.
‘Kom op, dans!’ ging het door haar hoofd. ’Je staat op de dansvloer in die Italiaanse discotheek, voel de warmte van de lampen, hoor de beat.’ Ze bewoog haar heupen wat, maar kreeg het gewenste beeld niet voor zich. Daarentegen zag ze in de schemer de vage geile blikken van de mannen in de zaal, wat haar spontaan een déjà-vu bezorgde. Ze had eerder zo gestaan, met kwijlende kerels die naar haar keken. In gedachten stond ze ineens weer op een ronddraaiend plateau, met rondom luikjes die open en dicht gingen. Ze glimlachte, herinnerde zich het gevoel van macht van die keer en hield het vast. Soepeltjes begon ze verleidelijk te bewegen, denkend aan de verbluffende uitwerking op haar publiek van toen. Ze voelde zich onaantastbaar, verheven en op afstand. Mannen, daar ver beneden, geilend op haar, hier boven op het podium, heerlijk onbereikbaar. Ze konden haar niets maken, niet aanraken, alleen maar kijken. Ze danste, lonkte naar de onduidelijke vage gezichten en voelde macht. De muziek hield op en verbrak de betovering. De onzekerheid en schaamte kwamen terug, maar ze wist dat ze dit goed had gedaan en klaar was. Met een flauwe glimlach liep ze na het teken van de presentator terug naar achteren, waar Lianne achter haar rug een duim opstak. Quirina lachte naar haar en mimede ‘jij ook!’.
Letizia bleek verbazingwekkend goed te kunnen dansen. Quirina vond haar lichaam niet mooi, maar had bewondering voor de soepelheid en elegantie waarmee ze zich wist te bewegen. Als buikdanseres zou ze het vast goed doen. Fabiënne was de laatste en was, toen ze klaar was, overduidelijk net zo opgelucht als Lianne en Quirina. Letizia leek de enige te zijn die echt plezier had gehad in dit onderdeel.
“Genoeg gefeest, de sfeer wordt te los. Volgend onderdeel. Hier hebben we wat hulp bij nodig. Gescreende heren, bij ons in vaste dienst en constant onder controle. Dus extra veiligheidsmaatregelen zijn overbodig.”
Quirina keek op. Hij zou het toch hopelijk niet hebben over wat zij dacht? Haar vrees groeide, toen ze zag hoe vier bankachtige kastjes het podium opgedragen werden. Het waren meer kleine bokken eigenlijk, redelijk smal aan de bovenkant, met aan de naar beneden breder uitlopende zijkanten beklede steuntjes met beugels. Quirina bedacht dat Dave zo’n ding vast graag zou willen hebben. Het bood een keur aan mogelijkheden.
Vier mannen betraden het podium. Ze droegen slechts een strak T-shirt dat hun brede torso’s omspande en een strakke boxer. Ieder liep naar één van de vrouwen, greep haar vast en posteerde haar op een plek in een lichtbundel op het podium. Op het grote scherm was iedereen goed zichtbaar.
“Voordat deze heren jullie gaan verwennen, moeten jullie ze een beetje in de stemming brengen. We gaan beoordelen hoe goed jullie zijn in het likken en zuigen. Zoals ik al eerder zei, wij staan garant voor de veiligheid, condooms zijn niet nodig.”
Quirina was er niet blij mee. Veiligheid stond voor haar en Dave toch wel met stip bovenaan. Die man kon dan wel beweren dat het veilig was, maar hoe kon ze daar zeker van zijn? HIV kwam pas na een half jaar of zo bovendrijven in een test. Zou ze dit weigeren? Of moest ze er maar gewoon op vertrouwen dat Dave wist waar hij haar mee naartoe genomen had? Hij zou haar nooit risico's laten lopen. Ze besloot haar zorgen naast zich neer te leggen. Dave nam geen risico, klaar. Als het niet veilig was, had hij haar hier niet gebracht.
De presentator had het startsein gegeven om te beginnen. Quirina knielde voor de man neer en pelde de felgekleurde boxer van zijn appetijtelijke lijf. Ze slikte even toen de inhoud in volle glorie zichtbaar werd. Die man moest wel een pornoacteur of iets dergelijks zijn met zo'n apparaat! Stiekem probeerde ze of ze kon opvangen of de andere mannen ook zo enorm geschapen waren, maar ze kreeg geen kans, want haar 'pornoster' greep haar bij haar haren en trok haar gezicht naar zijn nu nog slappe lid, dat ze braaf in haar mond stopte. Ze bedacht dat het zonder condoom wel gemakkelijker was om te pijpen. Ze stikte nog wel eens half in die plastic zakjes en met een beetje geluk was het nu ook sneller klaar, doordat hij er meer van voelde. Werktuigelijk ging ze aan de gang. Inmiddels had ze wel een aardig beeld van wat de meeste mannen lekker vonden. Haar tong rond en over het randje van de eikel laten gaan deed het altijd goed. Het hele ding diep in de keel nemen ook. Ze bedacht de ballen en het perineum niet te vergeten, wist dat ze niet moest bijten of keihard moest zuigen, maar ook weer niet te zachtjes moest doen. Beetje haar handen erbij gebruiken en oh ja, af en toe wat erbij kreunen had altijd wel effect.
Het formaat van zijn steeds stijver wordende pik bezorgde haar al snel kokhalsneigingen. Ze veranderde iets in haar houding, waardoor ze hem minder ver in haar keel kreeg en richtte zich meer op zijn ballen en eikel om tijd te rekken. Eigenlijk had ze een hekel aan pijpen. Het was fijn om Dave op deze manier te verwennen, bij hem vond ze het wél prettig om te doen, maar bij een ander hoefde het van haar echt niet. Stiekem keek ze even omhoog. De man had zijn ogen gesloten en had het blijkbaar wel naar zijn zin. 'Mooi,' dacht Quirina 'dat scheelt al weer'.
Dave vernauwde zijn ogen terwijl hij naar zijn sub keek op het grote scherm. Die man stond weliswaar te genieten, maar hij kon zich niet aan de indruk onttrekken dat zij niet zo erg haar best deed. Als hij naast haar had gestaan zou hij haar hebben aangespoord tot wat meer passie en toewijding. Het viel niet echt op, het zag eruit alsof ze zich erg inspande, maar hij kende haar goed genoeg om te weten dat dat niet het geval was. Hij voelde boosheid omhoog komen borrelen. Hoe haalde ze het in haar hoofd om juist hier de kantjes er vanaf te lopen! Even overwoog hij om in te grijpen, maar besloot vrijwel tegelijkertijd het niet te doen. Niemand had het in de gaten, hij zou dit achteraf zelf wel regelen. Het bozige en ontevreden gevoel ging echter niet weg. Tot het uiterste moest ze voor hem gaan, dat kreng, niet op haar lauweren rusten als het haar genoeg leek. Goed was niet goed genoeg bij hem en dat wist ze best.
"Neem ze maar mee."
'Gelukkig,' dacht Quirina, toen ze aan haar haren naar achteren werd getrokken, waardoor de stijve pik uit haar mond schoot, 'dat hebben we gehad.' Ze begon net kramp in haar kaken te krijgen, dus de timing was perfect. De man duwde haar voor zich uit in de richting van één van de lage kasten die eerder naar binnen gebracht waren. Hij zette haar aan de kopse kant en duwde haar voorover.
"Iets verder."
Hij gaf haar nog een klein zetje naar voren en duwde haar benen tot op de steuntjes aan de zijkant. Ze zat nu min of meer op het uiteinde van de kast, met haar knieën op de steunen, de bok tussen haar benen.
"Leun met je ellebogen op de voorste steunen." Hij stapte naast de kast om Quirina in de door hem gewenste houding te brengen. Ze zag zijn fier omhoog staande pik en stelde zich voor hoe ze het enorme ding als kapstok kon gebruiken. De opkomende giechel werd meteen onderdrukt door het besef dat ze hier waarschijnlijk niet zonder reden zo geposteerd werd. Hoewel ze vurig hoopte dat ze ongelijk had, was het overduidelijk wat er zou gaan gebeuren en dat was iets waar ze allerminst op zat te wachten. Vluchten was niet mogelijk, fysiek in ieder geval niet. Mentaal echter wel. Quirina had zo haar eigen methodes, als ze liever niet wilde meedoen. Lang geleden had ze geleerd hoe ze een knop kon omzetten, die ervoor zorgde dat ze zich geestelijk volledig kon afsluiten, waardoor ze niet echt meer voelde en er nog slechts lijfelijk bij was. Toen ze voelde hoe een koude gelachtige substantie tussen haar billen gesmeerd werd, besloot ze dat ze hier geen zin in had. Ze concentreerde zich sterk op haar gedachten, tot de geluiden om haar heen vervaagden en ze zich minder bewust werd van haar omgeving. Ze negeerde de pijn toen de enorme pik haar kontje binnendrong. Slechts een zachte kreun ontsnapte aan haar lippen. Haar blik was star en gericht op niets, haar lichaam niet meer dan een object, dat nauwelijks reageerde.
'Wel verd...,' Dave stond met een ruk op van zijn stoel. Hij was nu echt boos. 'Eerst verzaken en nu dit! Dit pik ik niet!' gromde hij in zichzelf. Met vastberaden stappen beende hij naar het podium en klom naar boven. Nog voor de presentator in de gaten had wat er gebeurde, stond hij al voor Quirina en gaf haar met vlakke hand een stevige klap in het gezicht.
“Quirina!! Waar ben je mee bezig? Blijf erbij! Ben je helemaal gek geworden?!”
Op slag was ze volledig bij haar positieven. Geschrokken keek ze hem aan, terwijl ze haar wang voelde gloeien. Tranen blonken in haar ogen, meer nog van schrik dan van pijn. Zo kwaad had ze hem nog niet vaak gezien.
“Je gaat je niet verstoppen, hoor je me? Ik wil dat je alles bewust meemaakt. Geen spelletjes, die speel je thuis maar!”
“Dave…” de presentator tikte hem op de arm en schrok een beetje van de vonkende boosheid in de felle ogen die zich nu op hem richtten.
“Ja. Ik weet dat ik haar hiermee een strafpunt bezorg, maar die heeft ze dan ook meer dan verdiend. Wat mij betreft krijgt ze er zelfs twee. Zich een beetje afsluiten, wat zullen we nou krijgen zeg!”
“Wil je haar nog even apart nemen om toe te spreken?”
“Nee, dat is niet nodig, ik denk dat ze dondersgoed weet wat ik bedoel en wat ik wil.”
Toch draaide hij zich nog een keer om naar zijn sub.
“Bereidheid om grenzen te overschrijden, Quirina, toon je alleen door bereid te zijn alles voor mij te ondergaan. Niet bijna alles, maar álles. Dus ook dit, ook dingen waar je misschien niet zo’n zin in hebt. Met minder neem ik geen genoegen en dat weet je. Als je mijn slavin wilt zijn, zul je bereid moeten zijn je voor de volle honderd procent te geven. Zo niet, dan ga je nu richting kleedkamer en je aankleden.”
Hij wist hoe ze zou reageren. Ze zou er alles aan doen om een dergelijk falen te voorkomen en om zijn tevredenheid, trots en vertrouwen terug te winnen.
Geschokt staarde ze hem aan door een waas van tranen.
"Nee... het spijt me Meester," piepte ze zachtjes, "alstublieft, ik wil niet weg..."
"Laat dan zien wat je waard bent."
Hij draaide zich op zijn hakken om en stapte het podium weer af, gevolgd door de presentator, die haastig achter hem aan liep.
"Dave!"
Dave draaide zich naar hem om.
"Wil je onze afspraak over de laatste opdracht herzien?"
Hij dacht even na.
"Nee, die blijft zoals we besproken hebben."
"En deze opdracht? Quincy zal haar niet kunnen beoordelen op dit punt, vrees ik." Hij gebaarde met zijn hoofd naar de eerder zo stoere pornoster, die nu beteuterd naar zijn slap hangende geslachtsdeel stond te kijken. De afleiding had hem geen goed gedaan.
"De bedoeling was te laten beoordelen tot in hoeverre de subs plezier hebben, of plezier veinzen. Geilheid, gewilligheid, opofferingsgezindheid. Wil je dat ze dit onderdeel overdoet?"
Dave keek verrast op.
"Kan dat? Dat zou meteen een goede straf zijn. Ik wil dat ze bewust alles meemaakt, ondergaat en voelt, anders heeft het geen waarde. En als ze daarmee alsnog een beoordeling kan krijgen...?"
"Tja, we hebben natuurlijk altijd reserves achter de hand."
"Heel goed. Trommel er maar twee op, dan kunnen ze die beoordeling samen invullen."
De presentator knikte en liep weg, terug het podium op, waar hij de man die bij Quirina stond kort iets toefluisterde. Deze knikte kort en liep vervolgens mee naar achteren, het podium af.
Teneergeslagen keek Quirina op. Hij was weggelopen. Ze had het verbruid en ze voelde zich verschrikkelijk. Dave was echt heel kwaad op haar geweest, ze had hem zelfs nauwelijks durven aankijken. Ze was nu van plan geweest het verder, voor zo ver het nog zin had tenminste, echt heel goed te doen, hem tevreden te stellen, ervoor te zorgen dat hij toch nog een béétje trots op haar zou zijn. Ze wilde zijn liefde voelen, tederheid en warmte in zijn ogen zien. Die ogen hadden nu vuur gespoten, ze was er gewoon bang van geworden. En nu was haar kwelgeest dus ook nog weggelopen, waarmee haar de kans om het goed te maken ontnomen was. Ze zuchtte. Wat kon ze nog doen, hoe kon ze dit nog goedmaken? Had ze zich bewust afgesloten, of was het vanzelf gegaan? Allebei eigenlijk... Het was haar verdediging, waarnaar ze soms teruggreep zonder erbij na te denken.
Overdreven kreten achter haar gaven aan dat dit onderdeel voor de sub, die onder die heftig kreunende man lag, voorbij was. Quirina kwam wat overeind en keek om. Lianne had het overleefd. Ze kwam nu met een bleek, van pijn vertrokken snoetje overeind. De andere twee waren nog druk aan de gang. Fabiënne leek het niet eens erg te vinden, maar Letizia sloeg werkelijk alles. Tot Quirina's verbazing gedroeg zij zich alsof ze het heerlijk vond. Ze kirde, kronkelde en bewoog kraaiend mee met het ritme dat de man achter haar aangaf. Niet begrijpend schudde ze haar hoofd.
Van de zijkant van het podium kwamen twee brede mannen het trapje op. Ontzet vroeg Quirina zich af waar ze deze kerels allemaal vandaan haalden. Ze had gedurende de afgelopen jaren pikken in diverse maten gezien, maar toch niet vaak van het formaat dat de mannen hier allemaal bleken te bezitten. Het was onduidelijk wat deze twee tot nu toe hadden uitgespookt, maar dat ze het spannend hadden gevonden leed geen enkele twijfel. Tot Quirina's schrik kwamen ze recht op haar af. Het volgende moment werd ze ruw beetgepakt en in de eerdere positie gedwongen. Quirina hapte naar adem toen haar zonder woorden duidelijk werd gemaakt dat deze twee de klus van haar voorganger wel even zouden afmaken. De één stond bij haar hoofd en hield haar vast bij een bos haar. Hij dwong haar steeds hem aan te kijken. De ander gebruikte haar, op niet mis te verstane wijze. Quirina kon niet voorkomen dat tranen van pijn en vernedering over haar wangen biggelden. Toen ze dacht dat het eindelijk klaar was, wisselden de twee van positie en begon de ellende opnieuw. Hoe kon iemand dit nou prettig vinden?
Tevreden keek Dave toe hoe de twee op het podium bezig waren met zijn sub. Kijk, deze tranen waren tenminste echt, zo was het heel wat beter. Hij wist heus wel dat ze niet zo van de lust was, hoewel ze op dat gebied toch al behoorlijk wat progressie had gemaakt. Van sommige dingen kon ze zelfs al echt genieten. De scène van daarnet had haar in ieder geval goed wakker geschud. Nog twee onderdelen te gaan tot de veiling. Hij was benieuwd...
"We zijn bijna door de opdrachten heen. Terwijl de heren die ons zojuist zo goed geholpen hebben hun beoordelingsformulier invullen, gaan wij verder met het volgende onderdeel. Een onderdeel dat toch niet kan ontbreken op een dag als vandaag. Een goede slavin is van alle markten thuis, vinden wij, en daarom zijn de opdrachten ook divers. Vernedering, dwang, lust, pijn. Het pijnelement is tot nu toe wat op de achtergrond gebleven, maar daar zullen we snel verandering in brengen."
Er werd een rek op het podium gereden, waar een uitgebreide sortering zwepen aan bengelde. Drie van de lage kasten waren weggehaald, één was blijven staan.
"O nee! Ooooo nee! Ik ga me niet voor de lol verrot laten slaan!" Het was weer Letizia, van wie geluiden van protest kwamen.
"Ssst, Tietsje!" wapperde Richard met een slap handje vanuit de zaal.
"Nee Richard, ik heb al genoeg gedaan wat ik niet leuk vond. Die elektro was verschrikkelijk en je had me beloofd dat het daarna alleen nog maar lekker zou zijn. Nou, dit vind ik dus niet lekker en ik doe hier niet aan mee."
De presentator raakte zichtbaar geïrriteerd door deze zoveelste verstoring.
"Richard?"
"Eh... mag ik even met haar praten?"
De presentator kreeg geen kans om antwoord te geven, Letizia was hem voor.
"Nee, dat hoeft niet, ik doe hier niet aan mee zei ik toch? Ik snap echt niet wat je bezield heeft met deze achterlijke vertoning. Ik kap ermee, we gaan naar huis!"
Met vinnige passen begon ze in de richting van de kleedkamer te lopen, terwijl Richard verontschuldigend zijn schouders ophaalde naar de presentator en zich snel tussen de stoelen uit wurmde om haar achterna te hollen.
"Tietsje!! Wacht nou! Wacht nou even!"
De kleedkamerdeur klapte hard tegen zijn hand aan, toen hij net te laat was om nog naar binnen te glippen voor zij de deur dichtsmeet. Het publiek hoorde hem kloppen en smeken om naar binnen te mogen, waarna de deur weer open en dicht ging en er vervolgens een gedempte woordenwisseling hoorbaar was.
De presentator kuchte.
"Ik geloof dat dit betekent dat Richard Letizia zojuist teruggetrokken heeft uit deze keuring en veiling."
In de zaal klonk besmuikt gegrinnik.
"Wij gaan verder, jammer genoeg met dan nog maar drie slavinnen. Maar ik ben ervan overtuigd dat zij ons zullen laten genieten!"
De deur van de kleedkamer ging weer open. Letizia stapte nijdig voor Richard uit naar de uitgang. Hij had moeite haar bij te houden. Quirina stelde zich voor dat zij ongetwijfeld achter het stuur zou plaatsnemen en met gierende banden zou wegrijden, een sputterende Richard naast zich. Wat een stel zeg...!
De aftocht van Richard en Letizia had voor wat geroezemoes in de zaal gezorgd, dat verstomde toen de presentator het woord hernam.
“Goed. Zoals ik al zei, we gaan verder. Ik wil de slavinnen graag verzoeken plaats te nemen op één van de kasten, in dezelfde houding als daarstraks. We zullen achtereenvolgens een strokenzweep, een plak en een geknoopte flogger gebruiken om de billen van onze subjes mooi te laten kleuren. Jamey, Quincy en Dylan zijn degenen die het slagmateriaal hanteren.”
Op zich was het natuurlijk niet lachwekkend, maar er werd volop gegrinnikt in de zaal. Quincy was begonnen met de strokenzweep en had de dames na een serie van twee klappen in een andere volgorde op de kasten geplaatst, waardoor hun kreetjes nu in toonhoogte opliepen als hij ze één voor één sloeg. Grappig, vond Dave, een leuk detail.
Er werd stevig geslagen, maar niet extreem hard. Ook het feit dat de vrouwen na een klap weer op hun beurt moesten wachten, maakt het minder zwaar, want het gaf ze de mogelijkheid om tussendoor te herstellen, hoewel het tegelijkertijd voor een zekere spanning zorgde.
Fabiënne leek meer moeite te hebben met dit onderdeel dan Lianne en Quirina. Tegen de tijd dat Jamey haar voor de laatste keer met de flogger sloeg, liepen de tranen haar al lang over de wangen. De andere twee subs hadden het droog gehouden, maar het was duidelijk dat het ook voor hen een pittig onderdeel was geweest. Alle drie hingen ze uitgeput over de kast, terwijl de mannen met hun zwepen geruisloos het podium verlieten.
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
