| Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 01:53 am: | 
|
|
Hoe een veertienjarige jongen eindelijk aandacht krijgt van zijn snobistische buurmeisjes
De veertienjarige Patrick en zijn even oude schoolvriendje Dennis verveelden zich stierlijk. Na schooltijd waren ze samen naar het huis van Patrick gegaan, zogenaamd om samen het huiswerk voor de volgende dag te doen op Patrick zijn kamer. Daar hadden ze dus geen zin in en na een uur computergames gespeeld te hebben, was daar de lol ook vanaf.
“Wat gaan we doen? Gaan we skaten op de baan?” opperde Dennis.
Patrick keek door zijn slaapkamerraam naar buiten. Het regende dat het piste.
“Yeah right, Dennis. Heb je gezien wat voor weer het buiten is? Ga jij maar lekker skaten, ik blijf hier.”
“Shit man, fuckin’ kut-weer”, mopperde Dennis, “kunnen we helemaal niks doen dan. Ik heb sigaretten bij me. Laten we d’r eentje gaan roken, Pat!”
Patrick keek zijn vriendje ongelovig aan. Dennis was weliswaar veertien jaar, maar nogal klein van stuk. Hij zag eruit als iemand van twaalf.
“Jij hebt sigaretten bij je, kleine opdonder? Je hebt ze toch niet gekocht? Ik bedoel, ze zien zo dat jij geen zestien bent.”
“Pffff, gekocht? Wat denk jij nou? Ik heb ze gegapt natuurlijk. Strasser, die leraar Duits, heeft ze op z’n bureau laten liggen.”
Dennis liep naar zijn jas, die op Patrick’s bed lag. Hij haalde het pakje sigaretten uit de binnenzak van zijn jas en wierp het naar Patrick.
“Kijk maar, dat pakje is nog halfvol! Kom op, Pat! We roken er allebei eentje.”
“Ik weet het niet”, twijfelde Patrick, terwijl hij naar het pakje keek.
“We gaan in ieder geval niet hier op mijn kamer roken. Als m’n ouders hier sigarettenrook ruiken, dan vermoorden ze me!”
Dennis liep naar het raam, deed het open en duwde zijn hoofd naar buiten. Omdat het raam zich onder een afdak bevond en de wind van het huis afstond, bleef zijn hoofd beschut tegen de regen.
“M’n kop blijft droog”, zei Dennis tegen Patrick.
“Kom op, we gaan roken met onze koppen uit het raam! Dan ruiken je ouders niks!”
Patrick had geen tegenargumenten meer.
Zo stonden ze naast elkaar met de hoofden uit het raam te roken. Het slaapkamerraam van Patrick gaf uitzicht op een tandartsenpraktijk, die naast het huis van de ouders van Patrick gevestigd was. De tandarts had de etage boven zijn praktijk verhuurd aan twee studentes van achttien jaar, de blondharige Chantal en de roodharige Aischa. De meisjes waren nogal arrogant en bekakt, maar ook superknap met een perfect lichaam.
Beide studentes zagen eruit als een fotomodel. Allebei waren ze slank, hadden lange mooie benen en hadden ze welgevormde borsten en billen. De meisjes waren groot. Patrick schatte Chantal op 1,80 en Aischa op 1,75 meter. Behalve studeren, deden Patrick’s buurmeisjes ook aan tennis en paardrijden. Patrick zag ze wel eens voorbijkomen in korte tennisrokjes of met een zweepje in de hand en in strakzittende paardrijbroeken, waarin de vorm van hun billen goed zichtbaar was. Dat was dan genoeg om zijn fantasie op hol te laten slaan. Patrick had Chantal en Aischa nog nooit durven aan te spreken en de arrogante tutjes hadden hem natuurlijk nog nooit een blik waardig gegund. Maar ’s avonds in bed kon Patrick zijn gedachten niet van de mooie buurmeisjes afhouden, als hij aan zijn harde plasser trok.
Nu hij uit het raam aan het roken was, keek Patrick naar de verdieping boven de tandartsenpraktijk om te zien of hij een glimp van zijn buurmeisjes kon opvangen. Achter een raam zag hij Aischa zitten. Ze was blijkbaar druk aan het studeren. Ze zat met haar neus in de boeken en maakte driftig aantekeningen. Nu keek ze op door haar raam naar buiten. Het leek wel alsof ze recht naar het raam van Patrick’s slaapkamer keek, recht naar de rokende jongens. Ze bleef even kijken en liep toen weg. Maar even later kwam ze weer terug achter het raam, in gezelschap van Chantal. Was het nou Patrick’s verbeelding of was Aischa naar hem aan het wijzen vanachter haar raam? Dennis bleek het ook gezien te hebben.
“Moet je nou zien, Pat! Wat zitten die rare wijven nou naar ons te kijken?”
Patrick was nogal in verlegenheid gebracht door de plotselinge aandacht van zijn buurmeisjes. Bovendien begon hij misselijk te worden van de sigaret. Hij wierp het restant van de peuk naar beneden en haalde zijn hoofd weer binnenskamers.
De volgende ochtend beloofde het een mooie septemberdag te worden. Toen Patrick wakker was geworden en de gordijnen van zijn slaapkamerraam opendeed, werd hij begroet door een strak blauwe lucht. Zijn misselijkheid van de vorige avond was ook verdwenen. Dat sigaretje was hem allerminst goed bevallen! Dennis was al snel na de rookpartij naar huis gegaan. Patrick had daarna wel drie keer zijn tanden moeten poetsen en zijn handen moeten wassen om de rookgeur uit zijn mond en van zijn handen te halen.
Gelukkig hadden zijn ouders niets geroken. Maar Jesus fuckin’ Christ, wat voelde hij zich beroerd! Met een wit weggetrokken gezicht had hij tijdens het eten maar een paar happen genomen. Daarna was hij weer naar boven, naar zijn kamer gegaan. Patrick was in bed gaan liggen en ondanks zijn misselijkheid uiteindelijk toch in slaap gevallen.
Maar nu voelde hij zich kiplekker, afgezien van een nogal droge keel dan. Patrick was dan ook in een prima humeur toen hij een half uurtje later naar de bushalte liep om naar school te gaan.
Plotseling stokte zijn adem in zijn keel. Chantal stond ook bij de bushalte. En ze zag er van top tot teen schitterend uit. Haar lange helblonde haar was opgestoken in een paardenstaart. Ze droeg een zwart strakzittend truitje, waarin de vorm van haar recht vooruitstekende borstjes goed was te zien. Verder droeg zij een kort schots rokje met daaronder haar blote dijbenen. Het plaatje werd afgerond door kniehoge zwarte laarsjes met hoge hak. Patrick durfde niet langer naar haar te kijken en wist niet wat voor houding hij moest aannemen, terwijl hij op de bus wachtte. Chantal liep echter naar hem toe.
“Hee, ben jij niet één van die jongetjes, die mijn huisgenote en ik gisteren zagen roken?”
Patrick was stomverbaasd dat één van de meisjes van zijn natte dromen überhaupt haar aandacht op hem had gevestigd, laat staan dat ze ook nog het woord tegen hem had gericht.
“Ja, kijk me eens aan als ik tegen je praat! Doe eens niet zo onbeleefd”, vervolgde Chantal met haar bekakte stem.
Verlegen draaide Patrick zich naar haar toe. Twee hemelsblauwe ogen keken hem doordringend aan.
“Nou, ben jij nu dat stoere jongetje dat zo graag rookt? Geef eens antwoord!”
Patrick voelde hoe hij begon te blozen.
“Eeuh….eh… ja, dat kan wel”, stamelde hij.
“Wat kan wel?” vroeg Chantal met een stem waar de irritatie van afdroop.
“Nou, eh… dat jullie mij hebben zien roken.”
“Zo, zo. En wat zou je ervan denken, als wij dat aan je ouders zouden vertellen?”
“Nou, dat zou ik niet zo leuk vinden”, antwoordde Patrick zacht.
“Wat zeg jij?”
“Dat … eh… dat ik dat niet zo leuk zou vinden”, zei Patrick nu iets harder.
“Dat je dat niet zo leuk zou vinden! Wel jongetje, jij hebt helemaal niets te vinden! Tot hoe laat heb jij vanmiddag school?”
“Eh… tot half drie vanmiddag.”
“Goed! Meld je vanmiddag om drie uur bij mij thuis! Aischa en ik zullen dat roken van jou wel afleren! En denk erom, als je niet komt opdagen, dan ga ik linea recta naar je ouders om ze te vertellen dat zoonlief rookt. Heb je dat goed begrepen?”
“J-ja”, wist Patrick uit te brengen.
“Mooi zo, dan verwacht ik jou om drie uur”, zei Chantal.
Kennelijk had zij Patrick niets meer te melden, want ze draaide haar rug naar hem toe en liep van hem weg, Patrick in vertwijfeling achterlatend. Gelukkig voor hem kwam zijn bus eraan.
Patrick zat de hele schooldag behoorlijk in de zenuwen. Hij werd om drie uur verwacht op bezoek te komen bij zijn knappe buurmeisjes, die nog nooit eerder hadden laten merken, dat zij van zijn bestaan op de hoogte waren.
Het leek wel een droom! Patrick was ook wel enigszins ongerust over wat de meisjes voor hem in petto zouden hebben. Ze zouden hem het roken gaan afleren, dat had Chantal gezegd. Wat zouden ze dan gaan doen? Eén ding was zeker. Als hij niet bij de dames langs zou gaan, dan zouden ze hem verlinken bij zijn ouders. Daar had hij dus helemaal geen zin in. Een keus had hij niet. Bovendien was hij ondanks zijn ongerustheid toch wel benieuwd wat er zou gaan gebeuren.
Toen hij klaar was met school en hij bij de bushalte van zijn straat uit de bus stapte, zonk het lood Patrick echt in de schoenen. Met een heel weideveld vol vlinders in z’n buik en een hart dat in zijn keel klopte liep hij naar de tandartsenpraktijk. Hij drukte op de bel voor de bovenverdieping en wachtte af.
“Ja, wie is daar?” klonk de stem van één van de studentes door de intercom.
“Ja hallo, ik ben Patrick, de buurjongen. Eh… Chantal zei dat ik vanmiddag om drie uur langs moest komen.”
Er klonk een zoemtoon en de deur ging open. Patrick stapte naar binnen.
“Kom maar naar boven, de trap op!” hoorde hij roepen.
Patrick liep naar boven waar hij werd opgewacht door Aischa.
Aischa droeg haar rode haar in een lange vlecht. Ze had een zwart jurkje aan met blote armen. Verder droeg zij zwarte panty-kousen en zwarte pumps met hoge hakken. Met haar zeegroene ogen keek Aischa Patrick streng aan.
“Zo, daar hebben we ons stoute jongetje. Dus jij dacht dat het wel stoer zou zijn om een sigaret te roken? Wel, daar denken Chantal en ik anders over. We zullen jou eens een lesje leren! Loop maar achter mij aan naar de huiskamer!”
Patrick volgde Aischa de huiskamer in. Chantal zat op een leren bank een boek te lezen, toen hij binnenkwam. Ze had dezelfde kleren aan als ’s ochtends bij de bushalte. Patrick keek de kamer rond en zag aan één van de muren een ouderwetse rotan mattenklopper aan een haakje hangen.
“Kijk Chantal, hier is hij dan. Het jongetje dat zo nodig moest roken”, zei Aischa op een spottende toon.
Chantal legde haar boek weg en ging naast Aischa staan.
“Zo, kom jij hier maar even voor ons staan met je gezicht naar ons toe!” riep Chantal Patrick toe.
Deze deed wat van hem gevraagd werd. Hij ging tot vlak voor zijn buurmeisjes staan. Patrick was ongeveer even lang als Aischa, maar dankzij de hoge hakken van de meisjes torenden zij boven hem uit.
“Vertel ons eerst maar even, waarom jij besloot om gisteren een sigaret te roken!” sprak Chantal.
“Nou eh….gewoon, omdat ik daar zin in had. Au!!!”
Chantal had hem met haar vlakke hand een harde pets tegen zijn linkerwang gegeven. Patrick voelde hoe zijn wang begon te gloeien. Hij wou protesteren, maar kreeg daar de tijd niet voor. Chantal had weer het woord genomen.
“Dat is helemaal niet gewoon!” riep zij uit, “Roken is niet gewoon. Het is smerig, het is slecht voor je longen. Op latere leeftijd kun je er ernstig ziek van worden. Bovendien is het op jouw leeftijd illegaal.”
“Daar komt nog iets bij”, vervolgde Aischa.
De roodharige studente pakte met haar linkerhand de kin beet van Patrick en sloeg met de rug van haar rechterhand hard tegen zijn rechterwang.
“Kijk me aan als ik tegen je praat!” beet ze hem toe.
“Van roken ga je verschrikkelijk uit je mond stinken,” zei Aischa terwijl ze een vies gezicht trok, “Zo zul je nooit een vriendinnetje krijgen, want er is geen meisje dat met zo’n bekstinkerdje zal willen zoenen!”
“Daarom leek het ons een nobele daad om jou het roken af te leren,” sprak Chantal weer.
“Aischa en ik hebben besloten, dat wij jou om de beurt een flink pak voor je blote billen gaan geven!”
“Wat?!” riep Patrick uit.
“Je hebt het goed gehoord”, zei Aischa, “Zie je die mattenklopper daar aan de muur hangen? Die is van mijn ouders geweest en uitermate geschikt voor het afstraffen van stoute kindertjes. En ik kan het weten, ik heb er vroeger vaak genoeg mee voor mijn eigen billen gehad! Haal de mattenklopper maar van de muur en geef hem aan mij!”
Patrick kon het allemaal niet bevatten. Hij bleef stokstijf staan. Dat had hij beter niet kunnen doen.
Pets! Pets! Chantal en Aischa sloegen hem nu tegelijkertijd met de vlakke hand in het gezicht. De één sloeg hem op zijn rechterwang en de ander op zijn linker.
“Opschieten! Doe wat je gevraagd wordt!”
Totaal overdonderd gehoorzaamde Patrick. Hij liep naar de muur met de mattenklopper en haalde hem van de haak. Vervolgens overhandigde hij hem aan Aischa. De studente liet de mattenklopper een paar maal flink door de lucht zwiepen.
Ondertussen had Chantal een hoge stoel in het midden van de kamer neergezet en ging daarop zitten. Ze trok haar schotse rokje recht.
“Kom hier links van mij staan!” gebood zij Patrick.
Deze was door schade en schande wijzer geworden en gehoorzaamde direct.
“Jij gaat zo direct bij mij over de knie liggen”, vervolgde ze, “Als je zo ligt met je blote billetjes in de ideale positie, zal Aischa jou 50 klappen met de mattenklopper geven. Daarna ga je bij Aischa over de knie en krijg je van mij 50 klappen met de mattenklopper. Heb je dat begrepen?”
Patrick knikte beschaamd met zijn hoofd.
“Goed dan. Trek je broek en onderbroek naar beneden en ga over mijn knie liggen.”
Terwijl Chantal dit zei, wees ze op haar schoot van schotse ruit en blote dijen. Patrick ontblootte zijn billen en ging over de schoot van Chantal liggen, zodat deze rechts van hem zat. De lange benen van Chantal en het feit dat zij laarzen met hoge hakken droeg, zorgden ervoor dat Patrick’s blote billen goed omhoog geduwd werden, klaar voor Aischa met de mattenklopper. Aischa hield de mattenklopper in haar rechterhand. Ze stond tegenover de zittende Chantal, dus links van Patrick. Ze tapte zachtjes met de mattenklopper op de billen van Patrick.
Hoewel Patrick zich in een uiterst benarde situatie bevond, wond de hele situatie hem gek genoeg vreselijk op. Hij lag over de knie van een gigantisch knap meisje, terwijl een minstens even knap meisje klaar stond om zijn billen bont en blauw te slaan. Het feit dat zijn piemel hierbij in aanraking kwam met de blote bovenbenen van Chantal was de slagroom op het ijs.
Wat was dat nou, hij kreeg een harde plasser! Patrick schaamde zich verschrikkelijk en hoopte maar dat Chantal niets zou merken. Helaas!
“Wel, wel, wel, ons buurjongetje is een viespeukje”, spotte Chantal, “Meneertje krijgt een stijve pielemuis! Zit je stiekem te geilen, snotjongen?”
“Het geilen zal hem wel vergaan, zodra ik begin met de tuchtiging”, sprak Aischa, “Als ik bij iedere slag een aanloopje neem, dan kan ik echt hard meppen. Maar met deze schoenen lukt dat niet.”
Aischa trok haar pumps uit. Ze liep ermee naar voren, naar Patrick zijn gezicht.
“Zo ventje, dus jij zit een beetje te geilen. Wordt je soms ook geil van mijn voetengeur?”
Aischa duwde één van haar pumps met de opening in Patrick’s neus. Vervolgens zette ze de schoenen op de grond neer onder het hoofd van Patrick. Aischa liep op haar panties terug naar Patrick’s achterkant. Ze nam de mattenklopper weer in haar rechterhand. Ze liep een stukje naar achteren. Aischa nam met een holletje een aanloop en liet de mattenklopper met al haar kracht op de omhooggestoken billen van Patrick neerzwiepen.
“Au”.
Hij gilde het uit. Verdomme, dit deed zeer. Dit deed echt zeer. Aischa ging onverdroten door met slaan. Steeds nam zij een aanloopje, zodat zij iedere slag zo hard mogelijk kon laten aankomen.
Au, au, au. Wat kon die Aischa slaan! Patrick herinnerde zich tot zijn schrik dat beide studentes verwoede tennisspeelsters waren. Natuurlijk, de meisjes waren in topconditie en beheersten de techniek van het harde slaan als geen ander.
Patrick voelde zijn billen verschrikkelijk branden. Het leek wel of er geen vel meer op zat! De opwinding van zojuist was totaal verdwenen. Er was alleen nog maar pijn. Patrick’s piemel was dan ook inmiddels gekrompen tot de grootte van een garnaal.
Na de eerste tien slagen voelde Patrick de tranen al komen. Hij wilde niet huilen, maar toch gebeurde het. Na nog een aantal slagen stroomden de tranen van zijn gezicht en drupten op de pumps van Aischa.
“Kijk nou, hij zit gewoon je schoenen te bevuilen, Aischa!” riep Chantal.
“Wat?”
Aischa stopte even met slaan en haalde haar schoenen weg bij het hoofd van Patrick.
“Welja, rotjongen. Maak mijn schoenen maar vies met dat gejank van je! Hiervoor krijg je extra straf! Als ik klaar ben met de 50 slagen voor je billen, dan krijg je nog vijf klappen extra van me. Op de achterkant van je dijen, welteverstaan!”
“Ha, die is goed Aischa! Leer hem een lesje!” riep Chantal lachend uit.
“Ja, ik krijg het er overigens aardig warm van. Ik denk dat ik even mijn jurk uittrek voor ik verder ga.”
Aischa ging voor Patrick staan.
“Zo geil baasje, jij mag mij eventjes in mijn BH bewonderen. Kijk maar omhoog!”
Patrick geloofde zijn ogen niet. Vlak voor zijn gezicht trok Aischa haar jurk uit. Ze had nu alleen haar zwart kanten BH en haar panties nog aan. Zoals zij eerder met haar schoen had gedaan, duwde ze nu haar bezweten jurkje in zijn neus om hem haar lichaamsgeur te laten opsnuiven. Deze vernedering en het aangezicht van de Aischa zonder jurk zorgde ervoor dat Patrick opnieuw een harde kreeg.
“Ga maar weer snel door met slaan, Aischa! Want het plassertje van meneer krijgt opnieuw kuren”, ginnegapte Chantal.
Dat hoefde zij Aischa geen tweede keer te zeggen. Met hernieuwde energie sloeg Aischa er lustig op los. Patrick’s piemel trok zich opnieuw terug en hij begon weer te huilen. Na verloop van tijd ging dit huilen over in kermen. Uiteindelijk zaten de 50 slagen erop.
“Zo, en nu nog de vijf extra slagen op de achterkant van je dijen. Zet je schrap!” waarschuwde Aischa hem, “Eén!”
“Aaaarh!” schreeuwde Patrick toen de eerste slag op zijn dijen terechtkwam.
Deze slagen deden zo mogelijk nog meer pijn. De huid op zijn dijen was veel dunner dan bij zijn billen. Bovendien waren zijn maagdelijk witte dijen nog niet gewend aan de klappen van de mattenklopper.
“Twee! Drie ! Vier! En dat is…. VIJF! Zo, nu is het jouw beurt Chantal.”
Een hijgende en bezwete Aischa legde de mattenklopper neer op de salontafel. Patrick mocht weer gaan staan en kreeg even rust. Hij streek met zijn handen over zijn billen, welke volledig beurs aanvoelden. Zijn billen gloeiden, bonkten, klopten.
Ondertussen maakte Chantal zich klaar om Patrick haar deel van de afstraffing te geven. In navolging van Aischa trok zij haar laarsjes en haar zwarte truitje uit. Ze pakte de mattenklopper van de salontafel. Daar stond ze dan. 1 meter 80 lang. Helblond haar, opgestoken in een paardenstaart. Een rode BH, die perfect paste bij haar roodgeruite schotse rokje. Blootsvoets. En in haar rechterhand de mattenklopper waarmee ze vervaarlijk door de lucht zwiepte.
Aischa had plaatsgenomen op de hoge stoel. Patrick moest nu bij haar over de knie gaan liggen op dezelfde wijze als hij eerst over Chantal’s knie gelegen had.
Chantal nam haar positie aan de linkerzijde van Patrick in. Met de mattenklopper tapte ze een paar keer tegen de billen van Patrick. Ook zij liep een paar passen naar achteren, nam een aanloopje en sloeg keihard met de mattenklopper op zijn billen. Chantal had iets langere armen dan Aischa en sloeg hierdoor nog harder. Het duurde dan ook niet lang of Patrick hervatte zijn gegil, gehuil, gekerm. Chantal kende uiteraard geen genade en ging door totdat ook zij de 50 klappen met de mattenklopper op Patrick’s blote achterste had toegediend.
Na die vijftigste klap scheen het Patrick toe dat hij minstens een maand niet meer zou kunnen zitten! Luid huilend lag hij over de schoot van Aischa. De studentes lieten hem een tijdje over Aischa’s knie uithuilen, terwijl ze de striemen op zijn billen inspecteerden. De meisjes waren kennelijk tevreden met het resultaat van hun gedane arbeid, want ze mompelden goedkeurend. Tenslotte gaven zij Patrick te verstaan dat hij weer kon gaan staan en zijn broek weer mocht aantrekken. De meisjes gingen naast elkaar op de leren bank zitten.
“Nou jongetje, je mag de mattenklopper weer op zijn plaats aan de muur terughangen,” zei Chantal, “En als je daarmee klaar bent, dan mag je op je knieën voor ons komen zitten met je gezicht naar ons toe.”
Patrick hing de mattenklopper op zijn plek terug en knielde voor de meisjes neer, zoals het hem werd opgedragen.
“Goed, ik hoop dat je nu je lesje geleerd hebt,” sprak Chantal, “En dat wij je niet meer zullen betrappen op het roken van sigaretten. Want als we je nog een keertje zien roken, dan zullen we onze rijzwepen gebruiken. En geloof me, vergeleken met de rijzweep is de mattenklopper een lieverdje! Dus, beloof je ons, dat je nooit, maar dan ook nooit meer zult roken?”
Patrick’s billen deden nog steeds verschrikkelijk zeer. Hij knikte.
“Ja, dat beloof ik,” sprak hij zacht.
“En waarom zul je dan nooit meer roken?” vroeg Aischa op een scherpe toon.
“Nou, ehhh…. omdat jullie mij anders met jullie rijzwepen voor mijn blote billen gaan geven?”
Pets! Opnieuw ontving Patrick een klinkende slag in zijn gezicht met de vlakke hand. Ditmaal van Aischa.
“Nee, domme jongen!” riep zij, “Je zult niet meer roken omdat het vies is, omdat je ervan uit je mond gaat stinken, omdat je er ernstig ziek van kunt worden en omdat het illegaal is zolang je nog geen zestien jaar oud bent! Heb je het nu nog niet begrepen? Moeten we soms weer helemaal opnieuw beginnen met de afstraffing?”
“N-nee, alsjeblieft! Ik… ik heb het wel begrepen. Echt! Ik zal nooit meer roken, omdat het ongezond is en illegaal en vies!”
Patrick ging al bijna weer huilen bij de gedachte dat het pak slaag opnieuw zou gaan beginnen.
“Nou vooruit, we zullen het dan maar geloven,” zei Chantal enigszins moederlijk.
“Wel”, sprak Chantal verder tegen Aischa, “Het ziet er naar uit dat wij deze jongen op het goede pad hebben gebracht door hem dit welverdiende pak op zijn billen te geven. Hierdoor zal hij nooit meer gaan roken, waardoor we mogelijk zijn leven hebben gered. Ik vind dat hij ons hiervoor wel een beloning mag geven. Vind je ook niet, Aischa?”
Aischa moest lachen.
“Je hebt volkomen gelijk, Chantal. Een beloning is op zijn plaats. Wel jochie, omdat wij jou van het roken hebben afgeholpen, mag je bij wijze van dank onze voeten kussen. En niet alleen de bovenkant, maar ook de tenen en de voetzolen. Ga je gang!”
En zo ging Patrick de vier voeten van de meisjes kussen. Eerst de bekousde voeten van Aischa en vervolgens de blote voeten van Chantal. Bovenkant, tenen, voetzolen, de hiel, Patrick zorgde ervoor dat hij geen deeltje oversloeg. Bang als hij was dat hij anders opnieuw een pak slaag zou krijgen. Hij kuste en likte, proefde het zoute zweet van de blote voeten van Chantal. En voor de derde maal die dag kreeg hij een harde plasser. Gelukkig had hij nu zijn broek aan en konden Chantal en Aischa het niet zien. Toen vonden de dames het welletjes.
“Je kunt nu naar huis gaan,” besloot Aischa, “Wij beiden zullen je bij wijze van afscheid nog een schop onder je kont geven. Ga daarom gebukt bij de deuropening staan met je handen op je knieën en je benen iets gespreid!”
Patrick ging bij de deur staan en bukte zich. Ondertussen deden zijn buurmeisjes weer hun pumps en laarzen aan. Aischa ging als eerste achter het strak gespannen kontje van Patrick staan. Ze haalde uit met haar rechtervoet en schopte zo hard mogelijk tegen zijn achterste. Ze raakte hem met de punt van haar pump precies op de plek waar zijn gat zat. Toen was Chantal aan de beurt. Ook de blondine schopte hem met haar laars keihard in zijn poepgat.
“En nu wegwezen!” beval Chantal.
Ze deed de deur open en duwde Patrick naar buiten. Achter hem werd de deur dichtgegooid. Terwijl Patrick de trap afliep, hoorde hij de meisjes nog luid lachen.
Voor hij naar bed ging, bekeek Patrick die avond zijn blote achterste in de spiegel op zijn slaapkamer. Zijn billen waren met recht bont en blauw. Het motief van de mattenklopper was talloze keren in rode, blauwe en zelfs zwarte striemen op zijn billen te zien. Het deed nog steeds verdomde zeer! Maar Patrick voelde ook de opwinding weer terugkomen nu hij zijn gehavende kont zag.
De gebeurtenissen van die middag kwamen scherp voor zijn geestesoog terecht. De mooie blote benen van Chantal, het schotse rokje, de rode BH, het helblonde haar in de paardenstaart, de smaak van haar voeten. En dan Aischa met haar lange rode haar in een vlecht, haar zeegroene ogen, haar zwart kanten BH en zwarte panties, de lichaamsgeur op haar jurk. En de vernederingen die deze twee godinnen hem hadden laten ondergaan. Het pak slaag, de ultieme schop onder zijn kont die hij als toetje nog had gekregen. Niet alleen zijn billen klopten, maar ook zijn piemel leek uit zijn voegen te barsten! Patrick begon er heftig aan te trekken.
Als ze hem nog een keer zagen roken, zouden ze hem met de paardenzweep geven. Dat hadden de meisjes hem beloofd! Patrick grijnsde. Hij zou nog een keer gaan roken en zou hij zou ervoor zorgen dat zijn buurmeisjes hem zeker zouden betrappen!
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 180
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 03:17 pm: |
|
Toeval of opzet? |
Beste James,
Wat ik me nou na lezing van jouw verhaal in het bijzonder afvraag is dit:
heb je dit verhaal met opzet midden in de discussie over kinderen in verhalen gezet?
Met andere woorden: toon je ons een genre dat naar jouw mening op de grens ligt? Of is het puur toeval?
Zou je ons dat nog willen vertellen?
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
james joyce
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 06:18 pm: |
|
geen opzet |
Hoi Janneman,
ik heb in mijn verhaal een erotische fantasie proberen weer te geven, zoals ik die had toen ik zelf veertien jaar was.
Terwijl mijn schoolvriendjes in die tijd eigenlijk alleen fantaseerden over neuken en misschien gepijpt worden, verlangde ik stiekem om gedomineerd te worden door meisjes die groter en sterker waren dan ik. Ik had toen het idee dat ik de enige was met dit soort fantasiën en was er dan ook van overtuigd dat mijn sexuele verlangens volstrekt abnormaal waren. Pas later kwam ik erachter dat hele volksstammen dezelfde sexuele "afwijking" hebben als ik, waaronder historische figuren als Jean Jacques Rousseau en James Joyce.
Ik heb niet de intentie gehad om een verhaal te schrijven dat zich op de grens van het toelaatbare bevindt door er kinderen in te plaatsen. Veertienjarigen mogen dan officieel nog kinderen zijn, ze kennen wel degelijk erotiek. Deze erotiek heb ik proberen te beschrijven.
Hierbij wil ik sexuele omgang tussen volwassenen en kinderen (of pubers) absoluut niet verdedigen. De achttienjarige meisjes in mijn verhaal hebben zelf geen sexuele gevoelens bij hetgeen ze Patrick aandoen. Wel hebben ze er plezier in om hun buurjongen te straffen en te vernederen. Wanneer ze erachter komen dat Patrick wel sexueel opgewonden raakt, gaan ze hiermee spelen. Dit doen ze echter alleen om Patrick nog verder te vernederen, niet omdat het ze zelf opwindt.
Overigens ben ik van mening dat de meeste billenkoek-fantasiën betrekking hebben op de kindertijd of de puberteit. Denk bijvoorbeeld maar aan de zogenaamde "engelse kostschool"-fantasiën. Leerlingen op een kostschool zijn doorgaans minderjarig, dunkt mij.
De kostschoolmeisjes in de verhalen van Paul Gérard mogen dan volwassen vrouwen zijn. Zij spelen wel degelijk de rol van minderjarigen. Dit maakt echter nog niet dat Gérards verhalen zich op de grens van het toelaatbare zouden bevinden.
Even het punt van "kinderen in erotische verhalen" buiten beschouwing gelaten. Een belangrijke reden voor het schrijven van dit verhaal is, dat ik vind dat de femdom-verhalen op deze site behoorlijk ondervertegenwoordigd zijn. Hiermee heb ik dan zelf een begin willen maken.
Vriendelijke groet,
James
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 181
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 07:30 pm: |
|
Toch een bijdrage |
Beste James,
Dank voor je vlotte, uitgebreide en eerlijke antwoord. Ik denk dat de fantasie die je schilderde inderdaad door velen gedeeld wordt. Het verhaal was voor mij in elk geval erotisch genoeg.
Ik denk dat je vast wel beseft hebt dat je toelichting wel degelijk een bijdrage aan de discussie was. Ik hoop dat er nog een paar komen voordat we - voorzichtig - gaan proberen wat conclusies uit te filteren.
Ik heb de gouden oplossing ook nog niet gezien maar vind wel dat Ghostwriter - zoals dat hem betaamt - weer eens de fraaiste en kortste stelling heeft neergelegd. Hij formuleerde het iets anders, maar het kwam neer op: gedachten zijn vrij, maar moeten ze ook openbaar zijn?
In die paar woorden zit net de crux. We zijn het wel eens dat denken vrij staat. Fantaseren ook. Maar misschien doe je er verstandiger aan sommige fantasieën voor je te houden.
Het is de oude onverenigbaarheid van de vrijheid van meningsuiting met andere grondrechten.
De vergelijking met waar wij het over hebben gaat volkomen mank hoor, maar wat Theo van Gogh deed was niet verboden. Het was zelfs toegestaan. Maar was het ook verstandig?
Sommigen hebben hier heel interessante gedachten geuit over het leggen van grenzen. Maar ook zij zijn vaag in het trekken ervan. Of ze schetsen hem wel, maar dan weer net ergens anders dan een ander. Waar eindigt beheersing en begint censuur? Is het tegenwoordige credo "moet kunnen" wel zo houdbaar?
Mag ik jullie nog eens uitnodigen?
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
subgirl
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 08:08 pm: |
|
ook effe reageren |
hoi
Ik weet niet goed hoe te zeggen ben niet goed in het openbaar spreken hihihi
Maar ik denk idd ook dat fantasieen vrij zijn en dat er mss ook een mogelijkheid moet kunnen zijn om deze te uiten maar de manier waarop doet er veel toe dnek ik
Pas je verhaal aan in BDSM stijl dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen irl fanasie en dergelijke .
Dit gaat dan wel eigenlijk over ja verkrachtingen
Ik geeft toe heb het zelf meegemaakt en verhalen over gedwongen sex kunnen ook mij opwinden als het in de juiste context geschreven is anders zijn het heuze afknappers
Het verhaal over de rokende schooljongen vond ik persoonlijk ook kunnen
Ik denk dat het een konstant wikken en wegen is in je verhaal
Met deze onderwerpen kan je niet je toetsen aanraken zonder het geheel na te lezen nog is te lezen en dan nog is te lezen .
Mja zo heb ik hier ook nog is iets gezegd 
Groetjes
|
Kitty
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 105
Aangemeld: 02-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 09:58 pm: |
|
Leuk verhaal |
Hoi allen,
Het laatste verhaal vind ik absoluut kunnen. Ik denk dat we niet te krampachtig moeten zijn over leeftijden. Dit was gewoon een goed verhaal over de beginnende seksualiteit en daarbij de fantasie van een puber. Heel begrijpelijk.
Is het niet een goede zaak om een leeftijdsgrens te trekken bij 14 jaar? Omdat veel jongens en ook meisjes vanaf die tijd hun seksualiteit ontwikkelen en ook vanaf die tijd gaan fantaseren over seksuele zaken. Alle seksueel getinte verhalen met kinderen onder die leeftijd, komen hoe dan ook op het randje omdat het hier toch in de meeste gevallen over misbruik zal gaan. Door een leeftijdsgrens te trekken kun je dit idee enigszins voorkomen. En zo sluit je jeugdfantasieen, die velen toch hebben, niet uit.
Een meisje van vier fantaseert niet over seks met een buurjongen of buurman. Bij een meisje van 14 zou dat heel goed kunnen. Dit is namelijk een leeftijd waar je toch met seks bezig bent, misschien niet altijd real life, maar toch zeker al in fantasie. Dus waarom daar moeilijk over doen. Zo maak je ook spankingverhalen in een schoolsetting mogelijk. En ook verhalen tussen pubers. Dan zit je nog met de verhalen tussen pubers en volwassenen. Maar goed dat moet je dan gewoon afwachten. Je kan niet alles afblokken volgens mij. De jongen die amoreuze dingen meemaakt met zijn juf, ook daar kan een mooi verhaal over geschreven worden. En ja misbruikverhalen komen ook voor. Kunnen die wel, of niet. Hoe zit het nu met een verhaal over een soort Marc Dutroux bijvoorbeeld. Kan dit nu wel of niet. Als we ervan uitgaan dat het fantasie is, dan zou ik zeggen waarom niet. Een hellend vlak natuurlijk. Maar als je dat niet wil, hoe blok je dat dan precies af.
Moet je dan zeggen misbruik niet. Maar hoe definieer je dan precies misbruik. Bij Dutroux is dat duidelijk. Maar hoe zit het dan met de jongen en de juf? Lastig.
Onvrijwillige mishandeling niet toestaan? Maar wat dan met een spankingverhaal in de schoolsetting, toch wel het uitgangspunt van zowat iedere spanko. Ook niet vrijwillig. Maar wel de verhalen in de spankingscene. Wel is hier mishandeling niet de optie of het uitgangspunt, het uitgangspunt is dan namelijk discipline, en dat is iets anders.
Dus zou je kunnen zeggen, straf uit disciplinaire overweging wel. Botte mishandeling niet.
Het blijft een moeilijk probleem en het lijkt het makkelijkste om geen voorafgaande censuur te plegen en gewoon een disclaimer te plaatsen dat verhalen na plaatsing door de moderatoren van de site verwijderd kunnen worden, indien ze naar de beoordeling van de moderatoren de grens van het toelaatbare overschrijden. En dan erbij zetten, dat dit dan verhalen kan betreffen die verregaand misbruik inhouden. Of overdreven schokkende elementen bevatten.
Dus dan is het aan de moderatoren dit te bepalen. Uiteindelijk vind ik ook gewoon dat de mensen die gaan over deze site het laatste woord hebben, en dat zij moeten bepalen wat ze willen toestaan en wat niet. Laat dan gewoon ook duidelijk zijn dat zij ook het recht hebben een verhaal te verwijderen. Eventueel met een PM naar de plaatser met de reden van verwijdering. Dan hou je het gewoon in eigen hand.
Wat ook kan is een verhaal in een soort van voorportaal te laten plaatsen nog niet zichtbaar voor iedereen, en dan te beoordelen, en pas na juiste beoordeling hier te plaatsen. Dat vergt alleen wel extra tijd en werk voor de moderatie en ik weet natuurlijk niet of die tijd beschikbaar is.
Of laat alles vrij en deal met de consequenties.
|
Lord Donck of Ar
Lid
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 11:34 pm: |
|
leuk verhaal |
goedenavond iedereen,
Wel Ik heb Mij tot nu toe onthouden van commentaar,maar na het lezen van de verschillende reacties en vooral de laatste die van Kitty kan Ik haar perfect bijtreden.
Zij heeft hier volkomen gelijk in alle opzichten.
Dus Kitty hierbij een proficiat voor de analyse en de richtlijnen eventueel te volgen door de moderators.
Gegroet iedereen
LDofAr Tharl
|
Stefanie
Productief lid
Bericht Nummer: 32
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 15 oktober 2006 - 12:47 am: |
|
Geen grens overschreden...behalve de pijngrens |
Iedereen zal van al die verhalen wel hetzelfde vinden. Ik vind dat er in dit verhaal geen enkele grens overschreden is, behalve de pijngrens misschien.
In mijn verhalen zal er nooit zoveel pijn voorkomen en ook nooit zoveel geslagen worden. De eerste klappen die de jongen krijgt vind ik opwindend, daarna niet meer.
Maar ik vind dat de schrijver zeker niet te ver is gegaan, ik vind het een mooi verhaaltje dat inderdaad iets kan zeggen over de ontluikende fantasie van pubers. Wat in fantasie gebeurt hoeft ook niet echt te gebeuren.
Stel dat ik fantaseer dat ik word genomen door een ruimtewezen, dan is dat toch ook niet reëel en heeft het toch ook niet de bedoeling om reëel mogelijk te zijn ?
Daarbij hou ik enorm van femdom-verhalen en vind ik het tof dat ze hier meer en meer voorkomen.
Stefanie.
|
Stella Maris
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 11-2006
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 30 december 2006 - 06:02 pm: |
|
Goed verhaal |
Dag allemaal,
Een goed verhaal, goed verteld.
Sommige jongens zou je het gunnen, maar niet heus, en honderd is aan de hoge kant.
Bedankt.
Stella Maris
|
james joyce
Beginnend lid
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 23 mei 2007 - 10:46 pm: |
|
Wat zou je sommige jongens gunnen? |
Hoi Stella Maris,
ik geef toe dat dit een beetje een late reactie op een reactie is. Ik ben en blijf echter nieuwsgierig met wat je bedoelt met de uitspraak "sommige jongens zou je het gunnen...., maar niet heus".
Bedoel je hier nu mee dat sommige masochistische jongens door middel van klierend en obstinaat gedrag doelbewust een pak slaag van de door hen beminde dame uitlokken? En dat je hun dat pak slaag dan dus juist niet gunt, omdat zij dan juist beloond zouden worden voor hun gedrag?
Of bedoel je zoiets in de geest van "zoiets gun je je ergste vijand niet"? Vond je de door mij beschreven straf eigelijk te streng? In dat laatste geval zou ik zeggen, dat het voor sommige jongens niet streng genoeg kan zijn (:-)).
Groet,
James.
|
|
om mee te beginnen
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
De studentes 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?