je zou, als meisje, wensen dat je zo'n broer had
Lieve Marius,
Je zult wel verrast zijn, dat je een brief van mij krijgt; het is misschien wel de eerste. Maar het afgelopen weekend was ook de eerste keer dat we werkelijk contact met elkaar hadden. Vroeger thuis was jij voor mij alleen maar de jongere broer; ik wist absoluut niet wie je eigenlijk was, interesseerde me daar ook niet voor, ik was veel te veel met mezelf bezig. Je leeft in een gezin wel boven op elkaar, maar dat is nog iets anders dan echt samenleven.
Ik zag dan ook best op tegen het feest rond vaders zestigste verjaardag. In elk geval verwachtte ik er weinig van. Een hele dag bij elkaar met een groep, die inmiddels zulke verschillende wegen gaat en van elkaar niet veel weet en nog minder begrijpt. Ik heb aan niemand van ons een hekel, integendeel, maar mijn leven speelt zich nu eenmaal elders af, en dat geldt voor elk van ons.
Ik had geen rekening gehouden met de mogelijkheid, dat de familiefeestdag een kans zou zijn om min of meer opnieuw maar dan echt kennis te maken. Toch is dat gebeurd. Met jou. Het is nu een paar dagen geleden, maar ik ben er nog steeds mee bezig. Daarom deze brief; ik wil je daar deelgenoot van maken.
Achteraf is het niet zo vreemd dat juist wij veel met elkaar optrokken dit weekend; we waren de enigen die geen “partner” bij ons hadden. Ik wist niet wat bij jou de reden was dat je nog alleen bent. Je bent pas 28, trouwen of samenwonen kon nog wel komen, was mijn idee altijd. Voor mij is het een bewuste keuze voor mijn vak; ik wilde altijd al dokter worden; dat ben ik nu en dat wil ik blijven. Voor vrouwen is dat nog altijd niet echt te combineren met een gezin.
Het praten met jou was voor mij een openbaring. Ik heb een boel over vroeger thuis geleerd. Ik herinner me best dat het niet altijd koek en ei was tussen ons. Maar dat het zo erg was als jij het hebt ervaren, is mij zelfs toen volledig ontgaan. Ik wist niet dat je zo’n hekel aan me hebt gehad. Heb ik het daar echt naar gemaakt? Ik weet er niets meer van: dat we ooit gevochten hebben omdat je wraak wilde nemen, en dat je toen niet van mij kon winnen, waardoor je agressie tegen mij alleen maar toenam. Zo bleef mijn wangedrag(?) ongestraft en je gaf de indruk dat zelfs nu nog onrechtvaardig te vinden.
Maar ik draai om de kern heen. Je opmerking dat je veel met SM bezig bent, heeft me nog veel meer getroffen. Ik wil eerst zeggen, dat ik je bewonder om de eerlijke en directe beantwoording van mijn toch tamelijk onschuldige vraag waar jij in deze periode vooral mee bezig was. Ik zou dat zelf nooit gedurfd hebben. Een voorkeur voor SM is en blijft toch een voor de meeste mensen vreemde en afkeurenswaardige aangelegenheid. Je mag inderdaad veronderstellen, zoals jij hebt gezegd dat je deed, dat een arts wel meer vreemde dingen van mensen hoort. Maar dat betekent nog niet, dat een arts er begrijpend of zelfs maar neutraal tegenover staat. Daar ontbreekt het juist vaak aan bij dergelijke zaken, hoewel het misschien anders zou moeten zijn.
Ik heb je verteld, dat ik bepaald wel weet wat SM is en er ook door geboeid ben (figuurlijk voorlopig). Maar ik vind dat moeilijk en jouw bijna onbevangen eerlijkheid heeft me er zelfs nog niet toe gebracht je alles te vertellen. Dat doe ik in deze brief ook nog niet, misschien komt het later wel eens; dat hangt ook van jou af.
En toen vroeg ik je of je me niet alsnog wilde straffen voor vroeger.
Het was een opwelling, die ik achteraf niet eens meer begrijp.
Je antwoordde, dat het een heel goed idee zou zijn.
Ik geef eerlijk toe, dat ik dat antwoord uitlokte. Zo’n vraag van mij vroeg erom, na alles wat je me over je SM had verteld.
Toch heb ik er geen spijt van, geloof ik. Ik heb er sinds zondag voortdurend over nagedacht. En nu wil ik je laten weten, dat ik beschikbaar ben als je het nog steeds een goed idee vindt.
Misschien vond je het een gekke vraag en was je antwoord niet serieus. Dan vind je dit vast nog gekker. Ik hoop het niet. Het kost me veel moeite je dit te schrijven, hoewel ik het oprecht meen en me er ook niet aan zal onttrekken als je me inderdaad wilt straffen.
Ik stop. Het hoge woord is er uit. Nu ben jij aan zet.
Eline
Lieve Marius,
Ik was blij met je snelle reactie op mijn brief en ik was ook blij dat je me zo snel liet komen. Gelukkig neem je me serieus.
Ons gesprek heeft me goed gedaan. Je weet nu alles wat er te weten valt over mij en SM. Het was echt een opluchting het allemaal eens te kunnen vertellen. Ik ben je dankbaar, dat je zo goed hebt geluisterd; ik heb het gevoel, dat je me begrepen hebt.
De rondleiding door je ruime en goed uitgeruste SM_kamer heeft me, met je mondelinge toelichting, wel ongeveer duidelijk gemaakt wat het betekent, wanneer je me onder handen gaat nemen. Je wilt het echt, hè? Eerlijk gezegd begrijp ik het na ons laatste gesprek beter en ik kan me nu ook wel weer vaag herinneren, dat ik er zo nu en dan wel een beetje van genoot je wat te pesten; je was zo’n dankbaar object.
Nu is het dan het uur der wrake gekomen. Want ik houd woord. Het overrompelde me gisteren wat, dat je vooraf geen beperkingen wilt toezeggen en dat ik me onvoorwaardelijk aan je moet overgeven.
Daarom vroeg ik even bedenktijd. Maar er is geen weg terug en ik wil dat in wezen ook helemaal niet. Ik ben wel bang, dat zeg ik eerlijk, maar ik vertrouw je. Je kunt met me doen wat je wilt.
Ik zal dus zaterdagavond komen, na mijn dienst (die loopt om zes uur af). Als je nog instructies hebt (je gaf die indruk gisteren), dan laat je maar van je horen.
Je Eline
Lieve Marius,
Dank voor je brief. Ik moet dus niet zaterdag komen, maar pas volgende week vrijdagavond en dan het hele weekend. Dat laatste is prima, maar ik ben niet blij met het uitstel. Het is geen kleinigheid wat we gaan doen en ik probeer me er een beetje op voor te bereiden. Ik ben nu in de stemming, dat ik echt wil en dan is een week uitstel echt niet leuk. Natuurlijk, je kondigt nogal wat aan in je brief, maar je onderschat me als je denkt, dat ik er erg van schrik. Zo naïef ben ik niet meer! Toen ik besloot me aan je over te leveren wist ik echt wel wat ik deed. Ik ben 30!
Je vraagt je af of het voor mij anders is, omdat je mijn broer bent. Nou en of! Ook al leefden we langs elkaar heen (tot voor kort...), je bent vertrouwder dan wie ik verder kan bedenken. Aan de andere kant is het juist enger en ook moeilijker. Het wordt natuurlijk heel anders tussen ons dan het nu is. SM is een spel, maar intussen. Ik denk, dat we elkaar na afloop heel anders zullen aankijken dan zelfs nu, nu we al weten wat er komt, en dus zeker dan een week geleden.
Dat zit hem niet in de eerste plaats in de seks. Kun je incest plegen als je 30 en 28 bent? Het is toch heel wat anders dan de verhalen die je altijd hoort met kleine kinderen, die zich niet kunnen verweren. Ik kom uit vrije wil naar je toe.
Ik vind het wel speciaal, dat geef ik toe; ik voel wel, dat het niet hóórt, maar diep in me wil ik het daardoor juist des te sterker. Ik zal je iets opbiechten: ik heb vroeger wel eens gedroomd van seks met Jeroen. Dat was toen hij al studeerde en alleen soms in het weekend thuiskwam; ik zat toen nog op het gymnasium. Misschien was je ook wel gewoon jaloers dat ik jou niet net zo serieus nam als ik Jeroen deed. Nu komt dan jóuw moment: eindelijk gerechtigheid! Jij krijgt me, Jeroen heeft me nooit gehad. Het waren tijden waarin het nog bij dromen bleef...
Je kunt dus je gang met me gaan (ik schrijf dit met bonzend hart, want ik weet wat ik over me heen breng, maar ik meen het en ik laat het staan. Als ik me ineens toch verzet, trek je daar dan niets van aan. Maar dat zal wel niet, ik denk, dat ik me gewillig aan je zal geven).
Je wilt, dat ik in mijn kleren de tijd van vroeger terugroep. Ik heb nog één rok die ik ook al had toen ik in VI gym zat. Die heb ik nooit meer aan, maar op de een of andere manier is hij er nog. Ik zal die meenemen. Als je me erin ziet, zul je hem herkennen; het is een soepele, lichtgrijze plooirok (wit met hele kleine zwarte stippeltjes om precies te zijn). Ik heb twee Schotse rokken; die zijn nieuw, maar zullen je misschien toch herinneren aan vroeger, want ik droeg vrij veel ruiten. In een geruite plooirok met kniekousen eronder lijk ik vast op het schoolmeisje dat ik vroeger was! En nu is ze stout geweest en krijgt straf!
Nog even over het uitstel. Je bent vroeg genoeg, maar ik heb er toch veel moeite mee. Ik zie erg op tegen een helemaal lege zondag, terwijl er zulke spannende dingen staan te gebeuren. Is het geen idee me een tijd (24 uur) voorarrest te geven? Dan kom ik zaterdagavond toch. Je kunt me toch opsluiten in de kooi en me daar tot de volgende avond vasthouden? Dat vind ik veel opwindender dan hier een dag te moeten doorbrengen. Misschien is zo’ n rustig begin zelfs wel beter; ik wen er alvast aan om gevangen te zijn. Het weekend daarna kom ik dan gewoon zoals jij wilt.
Je zei, dat je bezoek krijgt. Is dat een bezwaar? Je SM_ruimte is toch af te sluiten? Vind je het niet spannend, dat ik daar opgesloten zit terwijl jij je met je bezoek onderhoudt?
Je ziet, ik wil gewoon. Misschien vind je me krankjorem, maar ik ben nu eenmaal zo. En ik schrijf het je ook. Zo word ik steeds meer
jouw Eline
Lieve Marius,
Ik las net je brief. Je wilt dat ik schriftelijk reageer; dat doe ik dus.
Ik màg dus niet alleen komen, ik móet. Je begint me al bevelen te geven. Je voelt je blijkbaar zeker van je zaak. Terecht. Ik vind het prettig je te kunnen gehoorzamen.
Ik heb zonet opnieuw de meisjesrok aangetrokken, die ik zaterdag moet dragen als ik bij je kom. Opnieuw, want ik heb hem elke dag sinds mijn laatste brief even aan gehad, eerst om te passen, daarna om me in te leven in mijn rol. Hij komt me tot vlak over mijn knie, dat gaat dus wel, hoewel korter met de mode van nu ook wel weer zou kunnen. Ik ben niet dikker geworden, dus ik kan hem nog goed aan.
Ik kom met de auto. Ik vertrek meteen om zes uur, het lukt me waarschijnlijk wel om voor die tijd iets te eten. Zonder files ben ik er dus tegen achten. Ik zal geen horloge of iets anders om mijn polsen dragen; ik houd ze gereed voor het stalen sieraad, dat jij erom heen zult sluiten.
Je schrijft, dat je me tenminste 24 uur wilt vasthouden. Dat is okay; ik moet uiterlijk maandag zes uur weg om op tijd op de praktijk te zijn.
Ik zal zondagmiddag braaf als je dienstmeisje optreden. Je schrijft, dat het een vergadering van je SM_vereniging is en dat ze dus niet vreemd zullen opkijken, maar ik blijf het eng vinden. Het blijft toch wel bij bedienen? Meer kan ik niet aan, ik vind, dat je toch al hard van stapel loopt. Maar ik heb er zelf om gevraagd, dat voel ik wel, en ik wil onder geen beding wegblijven. Zeg niet dat ik je zuster ben; waarschijnlijk zien ze dat zelf niet, wij lijken nauwelijks op elkaar. Bij Jeroen zou dat anders zijn! Jij levert het schortje, ik zorg voor een zwarte rok en een witte blouse (of moet ik topless...).
‘s Avonds ga je dus met me naar bed. Je weet hoe je me moet bespelen! Ik zal er de hele dag (en misschien ook wel de voorgaande nacht) aan moeten denken, dat ik die avond voor de bijl ga.
Het zal mijn anders misschien toch wat saaie verblijf in de kooi een stuk spannender maken!
Lieve Marius, overmorgen kom ik bij je en geef ik me gevangen, zodat je je wil met me kunt doen. Wees ervan overtuigd, dat ik weet wat ik doe. Ik wil het.
Eén ding nog: ik weet van het spraakgebruik bij SM van meester en slavin. Mag ik je Marius blijven noemen? Ik zal me echt onderwerpen en ik wil best je slavin zijn. Maar al bèn je mijn meester, sta me toe, dat ik je zo niet aanspreek. Je hebt niet gezegd, dat het moet, maar voor alle zekerheid vraag ik je vooraf om deze gunst.
Net als jij verlang ik naar zaterdag. Nu we eenmaal zover zijn, kan de tijd niet vlug genoeg gaan.
Eline
© René
Lees ook van René:
Een dievegge betrapt
en de bijbehorende verantwoording!
dit verhaal werd door reintoch (met toestemming van de schrijver/ster) geplaatst op de site voordat het Verhalen Forum bestond
wij hebben dus helaas geen account van hem/haar
de naamlink gaat naar de Oppassers, en de vermelding van Oppasser bovenaan is natuurlijk niet terecht
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?