| Gepost op vrijdag 15 juli 2011 - 04:49 pm: | 
|
|
samen naar de film
Ze had hem er lang om aan zijn hoofd gezeurd. Ze wist dat hij niet zo’n fan was van het genre maar toch wilde ze dit graag ook met hem delen. Ze was al twee keer geweest maar ze wilde nog 1 keer met hem. Nog 1 keer genieten, met haar hoofd op zijn schouder, een traan wegpinkend bij de laatste beelden van de trein die wegrijdt uit het station.
Na twee weken van flauwe grapjes was hij er afgelopen donderdag eindelijk serieus op ingegaan.
“Waarom blijf je toch zo doordrammen? Je bent nu al met je beste vriendinnen geweest én je bent al met je collega’s geweest. Je hebt het boek volgens mij wel 5 keer gelezen. Ondertussen moet je die Harry Potter toch wel zat zijn!
Waarom wil je mij dit nu ook nog aandoen? Je weet dat ik niets geef om die onzin. Al die tovenaars en trollen, gillende planten, pratende boeken… Onzin!”
Ze moest een glimlach onderdrukken. In plaats daarvan gaf ze hem een knuffel terwijl ze zei:
“Ik wil dit speciale moment gewoon graag met jou delen. Het is het laatste deel van de serie. Hierna houdt het op. En het is echt een geweldig mooie film. Als je het verhaal niet leuk vindt moet je de beelden wel fantastisch vinden. Zoals ze de omgeving filmen. En hoe de 3d-effecten zijn… Je hebt toch nog geen 3d-film gezien? Dat is echt de moeite waard!”
Ze gaf hem een lange kus op zijn mond.
“En ik zou je eeuwig dankbaar zijn als je dit met mij wil doen.”
Lachend had hij haar een tik op de billen gegeven.
“Kleine verleidster. Ik zal er vanavond over nadenken.”
Die avond was hij er vlak voor ze naar bed gingen op terug gekomen.
Bij zijn eerste zin had haar hart een sprongetje gemaakt.
“Goed dan, ik wil wel met je naar Harry Potter. Maar wel op mijn voorwaarden.”
Haar hart maakte een groter sprongetje.
“Ik zal met je meegaan zonder te mopperen of te klagen. Maar…
Iedere keer dat iemand zo’n idiote spreuk met zijn toverstok doet, zal jij het voelen. Voor elke zwaai met de toverstok zal jij boeten. Elke zwaai van de stok is een klap op je billen!”
Haar hart stond even stil.
“De keus is aan jou. Ik ga mee onder mijn voorwaarden of ik ga niet. Zeg het maar!”
Als bij toverslag voelde ze de zweetdruppeltjes op haar voorhoofd verschijnen. Voor elke betovering een klap op haar billen…
In rap tempo probeerde ze de film door te nemen. De bank, in de tent en het gevecht op Hogwarts. Oei, vooral in die laatste scene werd er veel gezwaaid met de stokken. Dat zouden toch zeker wel 100 klappen zijn, zo niet meer…
Hem kennende zou hij echter niet over haar grens gaan. Als ze echt niet meer kon zou hij toch niet doorgaan? Dan zou hij toch stoppen? Ja waarschijnlijk zou hij dan een paar dagen erna wel verder gaan want vergeten zou hij het niet.
Mmmm, ze leek wel gek dat ze het overwoog maar het idee van samen met hem in de bios zitten en dan ook nog het weekend erna op haar billen krijgen zorgde ervoor dat ze rode wangen kreeg.
“Ik zie het antwoord al op je gezicht. Ik zal even bellen om te reserveren.”
Dus zaten ze vrijdags in de auto op weg naar de bioscoop. De parkeerplaats stond al redelijk vol. Ze waren vroeg gegaan omdat ze hoopte dat ze dan een goed plekje in de zaal vonden. Helemaal vooraan zitten was namelijk niet fijn omdat je dan zo’n last van je nek kreeg.
Nadat ze een kaartje en een 3d-bril hadden gekocht liepen ze gelijk door naar de zaal. Daar bleek het nog heel rustig te zijn. De meeste mensen liepen naar zaal 2 waar een andere film draaide. Eigenlijk was dat ook niet vreemd want Harry draaide nu al zo lang dat iedereen hem al wel gezien had. Ze hadden dus helemaal niet zo hoeven haasten, voor niks het eten naar binnen geschrokt.
In de zaal zaten voorin al een stuk of acht mannen. Zo te zien was het een vrijgezellenfeestje want één ervan was verkleed als Harry Potter en de mannen waren wel erg ‘vrolijk’. Verder zat er achterin een stelletje dat zo te zien graag alleen wilde zitten. Ze besloot halverwege de zaal te gaan zitten waar nog niemand zat. Daar had je ook het beste beeld. Verbaasd merkte ze echter dat haar man niet meer achter haar liep. Hij was de rij ingelopen achter de vrijgezellige mannen en ging precies achter ze zitten. Lichtelijk geërgerd liep ze terug en bleef aan het begin van de rij staan. Zo onopvallend mogelijk probeerde ze haar man met de ogen duidelijk te maken dat ze liever ergens anders zat. Hij reageerde echter niet en keek haar lachend aan.
“Schat?” vroeg ze zachtjes.
Eén van de mannen keek naar haar om.
“Zullen we iets hoger gaan zitten?” vroeg ze met haar zachte stem en smekende ogen.
Haar man reageerde nog steeds door alleen te lachen. Nog een man draaide zich naar haar om. Haar man bleef zitten. Om niet helemaal voor gek te staan liep ze maar naar hem toe en ging mokkend naast hem zitten.
“Flauw hoor!” fluisterde ze hem in het oor. “We zitten nu veel te dicht bij het doek!”
Hij streek over haar haren en stond op.
“Zorg jij dat alles klaarstaat voor de film? Ik ben even in de hal.”
Nog steeds boos pakte ze pen en papier uit haar tas en legde het op zijn jas die over zijn stoel hing. Hoewel ze liever gewoon was weggelopen wist ze dat dat geen optie was. Ze kon maar beter zorgen dat hij zijn ‘aantekeningen’ over de spreuken kon maken anders had ze echt geen leuk weekend.
Voor haar had één van de mannen zich helemaal naar haar omgedraaid. Onbeschaamd zat hij haar aan te staren. Met een brutale blik in haar ogen keek ze hem aan.
“Heb ik iets van je aan of zo?”
Toen de man haar lachend aan bleef kijken en zijn vrienden nu ook om keken en wat gevatte opmerkingen gingen maken, besloot ze ze maar gewoon te negeren. In plaats daarvan keek ze naar het groepje dat binnen kwam. Twee mannen en twee vrouwen liepen de trap op. Of misschien moest ze zeggen jongens en meiden want ze zagen er nog erg jong uit. Ze schatte ze op een jaar of 19. De vier liepen vrolijk kletsend naar het midden van de zaal en gingen daar zitten. Die zouden waarschijnlijk niet veel van de film zien, schatte ze in.
Er kwamen ook nog een oudere man en vrouw binnen die ook hoger in de zaal gingen zitten. Toch opvallend hoe een kinderverhaal uiteindelijk zo veel mensen kon raken. Alhoewel het in de laatste boeken eigenlijk geen kinderverhaal meer genoemd kon worden. En zeker de films waren niet meer geschikt voor kinderen. Veel te eng.
Nog een paar minuten en dan zou de film beginnen. Haar man was er nog steeds niet toen het licht uit ging. Ze negeerde de opmerking van de man voor haar die zei dat ze wel bij hem op schoot mocht zitten als ze zich eenzaam voelde. Ze probeerde zich te concentreren op de voorfilmpjes maar begon zich nu toch wel zorgen te maken over haar man. Hij zou toch niet stiekem wegblijven? Of zou er iets gebeurd zijn? Op het moment dat ze op wilde staan om hem te gaan zoeken kwam hij binnen. Hij legde zijn jas en het papier naast hem neer en ging zitten. Bijna gelijk stond hij weer op en boog zich voorover naar de mannen die voor hen zaten. Na wat gefluister en gegrinnik stonden de mannen op en schoven naar rechts en naar links zodat er een stoel voor hen leeg kwam.
Ze vreesde nu het ergste.
“Laat me asjeblieft naast jou zitten! Anders hadden we toch niet samen hoeven te gaan?”
Smekend keek ze hem aan. Hij boog zich naar haar toe en fluisterde in haar oor dat ze haar borsten uit haar t-shirt moest halen. Een schok ging door haar heen. Natuurlijk had ze wel eens met blote borsten op het strand gelegen maar om nou in een bioscoop bloot te gaan zitten… Eén van de mannen voor hen draaide zich om en keek naar haar. Zijn ogen waren niet te zien door de donkere bril maar ze stelde voor hoe ze verlangend naar haar keken. Zou hij het al weten?
Haar man draaide haar gezicht naar hem toe en keek haar dringend in de ogen.
“Alsjeblieft niet. Ik kan het niet!”
“Ik beloof je dat je naast me mag blijven zitten. En ik zou je natuurlijk eeuwig dankbaar zijn,” voegde hij er schamper aan toe.”
De man voor haar had zich weer omgedraaid naar het scherm. Met het hart in haar keel haalde ze haar linkerborst uit haar bh en uit haar shirt. Met hoogrode wangen keek ze haar man aan. Hem aankijkend -ze durfde niet meer naar de mannen te kijken- haalde ze ook haar rechterborst uit het shirt.
“Mooi!” fluisterde haar man bewonderend.
Zijn hand streelde zachtjes over haar stijve tepel.
“En nu ga je op je knieën zitten en leun je over de lege stoel voor ons. Je zet je handen op de zitting, kijkt naar het scherm en wacht op de eerste zwaai met de toverstok!”
Het leek alsof er kortsluiting in haar hersenen ontstond. Haar hoofd bleef nee schudden terwijl allerlei gedachtes in paniek door haar heen schoten. Eén bleef telkens terug komen: Dit kon niet waar zijn!
Hij wilde haar hier straffen, in de bioscoop, waar al die mensen bij waren. Ze moest met de billen bloot waar vreemden bij waren. Ze zou klappen krijgen terwijl iedereen het kon zien. Ze zou naakt en kwetsbaar over de stoel hangen. God weet hoe de mannen voor haar zouden reageren. Of die oudere mensen achter haar. Ze zouden de bioscoop uitgezet worden onder honend gelach van die stelletjes. Ze zou zich nooit meer in de stad kunnen vertonen.
De paniek moest in haar ogen te zien zijn geweest want haar man pakte haar gezicht met beide handen vast en keek haar in de ogen.
“Je bent veilig bij mij!
Jij en ik weten dat het jouw allergrootste wens is om publiekelijk gestraft te worden. Die kans heb je nu. Als je het niet wilt, doe je nu je kleren recht en kijken we samen gewoon naar de film. Wat je ook besluit, ik hou van je!”
Een zucht ging door haar heen. Ergens was er nog een paniekstemmetje die zei dat ze dit niet kon maar haar lijf had al besloten. Terwijl de lichten helemaal uit gingen voor de hoofdfilm boog ze over de stoel voor haar. Ze zette haar handen op de zitting en legde haar hoofd in haar nek om het scherm te zien. Ze voelde hoe haar borsten in alle vrijheid omlaag hingen. Terwijl Voldemort de grafsteen van Dumbledore wegschoof voelde ze hoe haar man haar rok omsloeg en haar slip op haar enkels schoof.
Op het moment dat Voldemort met de Elder wand in de lucht schoot kwam de eerste klap. Hoewel de muziek van de film hard door de zaal schalde leek de klets op haar billen na te echoën in de zaal. Even was ze in paniek omdat ze verwachtte een stem te horen die hen uit de bioscoop zou gooien. Of dat er een boze oudere man in de zaal op zou staan die zou vertellen hoe schandalig ze waren. Dit alles gebeurde echter niet. Het bleef verdacht stil in de zaal.
Terwijl Harry in gesprek ging met de Goblin en de voorbereidingen gemaakt werden voor het bezoek aan Gringott voelde ze haar billen gloeien van de klap. Terwijl ze nog steeds moeite deed om naar het scherm te kijken (wat niet makkelijk was als je voorover over een stoel hing) probeerde ze te bedenken wanneer de volgende spreuk zou zijn. Op het moment dat ze bedacht dat dat was als Harry onder de mantel een Goblin van de bank probeerde te betoveren, voelde ze een hand langs haar tepel strijken. De man naast haar had zijn bril afgezet en legde zijn hand om haar borst en keek haar verlekkerd aan. Gelijk daarop voelde ze hoe ze door zijn vriend in haar andere borst geknepen werd. Ze wilde wegdraaien van schaamte maar ongemerkt kwam er een kreun van genot over haar lippen. Gelijk voelde ze weer een harde klap op haar billen terecht komen. Harry was in Gringotts aangekomen.
Nu raakte ze toch weer wat in paniek. Zo direct zou er een gevecht ontstaan als ze uit de kluis wilden ontsnappen. Dat waren heel wat Goblins die zouden toveren…
Klets! De Goblin die Harry in zijn macht had was even uit zijn trance gekomen en moest weer onder controle worden gehouden. Van schrik liet ze een klein gilletje horen.
“Shhht!” hoorde ze achter zich.
Weer een harde tik op haar billen. Nu omdat Hermione probeerde de horcrux naar zich toe te toveren.
Het begon nu aardig te branden op haar billen en de scene met de ontsnapping moest nog komen. En dan zou ze geen tijd hebben om zich te herstellen. Die spreuken zouden achter elkaar worden afgevuurd.
Voor ze tijd had zich voor te bereiden was het al zover. De Goblin bedroog de vrienden, de bewaking schoot spreuken af op de helden en de helden vuurden terug.
De ene na de andere klap kwam hard op haar billen terecht. Hij hield zich niet in en sloeg zo hard als hij kon. Ze probeerde haar billen weg te draaien maar werd op de plaats gehouden door de stoel en door de handen die haar borsten stevig vast hadden. Ze vroeg, smeekte, huilde of hij kon stoppen.
Dan zaten Harry, Hermione en Ron op de rug van de draak en vlogen over stad en water.
Haar huilen ging over in zacht snikken. Ze voelde hoe zijn hand over haar hete billen wreef en af en toe tussen haar benen verdween. Ze hoorde achter zich kuchen. Half en half verwachtend dat daar de bioscoopmanager zou staan keek ze met de tranen nog in haar ogen om. Achter haar man stonden het stelletje van de laatste rij en de vier jongeren. Ze hadden hun bril afgedaan en keken niet naar het scherm maar naar haar. Beter gezegd, ze keken naar wat zijn hand aan het doen was. Het oudere stel was naast haar man gaan zitten en de vrouw had haar hand in de broek van de echtgenoot.
Haar eerste reactie was om haar billen af te schermen met haar handen, haar tweede reactie was van de stoel op te staan en heel hard de bioscoop uit te rennen. Geen van beiden werd haar gegund. In plaats daarvan beval haar man zich weer naar voren te draaien en de film verder te kijken. Versuft keek ze weer naar het scherm. De handen op haar borsten begonnen weer te kriebelen en te masseren.
De film was nog niet halverwege en hij zou hem helemaal uitzitten. Zoals beloofd.
En de strijd om Hogwarts moest nog komen. Honderden volgers van Voldemort die allemaal tegelijk hun spreuken afschieten op de beveiliging die is aangelegd rond het kasteel?
Er zou geen mededogen zijn. Dit werd een harde les in gehoorzaamheid.
Een traan rolde over haar wangen en viel op de fluweel rode stoel.
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 467
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 15 juli 2011 - 05:15 pm: |
|
Fantasie |
Ha die Schrijfster,
Waar je vorige verhaal (over die cocker, freudiaanse naam trouwens op deze site) duidelijk uit je fantasie moest komen - al vraag ik me in gemoede af waar je zoiets vandaan haalt - dacht ik bij deze heel lang dat je een echte gebeurtenis beschreef. Ik kreeg al bewondering voor je man, die zulke inventieve plannen heeft en vooral: ze in het openbaar durft uit te voeren. Jij denkt natuurlijk dat je het als subje moeilijk hebt zo met je billen bloot, maar de verontwaardiging richt zich toch vooral op degene die het DOET en het dus ook zou moeten stoppen. In de ogen van sommigen althans. Nee, het leven van een Dominant is bepaald niet eenvoudig. Laten we dat even vaststellen.
Maar toen de hele bioscoop er omheen kwam staan wist ik dat het fantasie moest zijn. Dat gebeurt alleen in films. In het echt is er altijd tenminste één ouwe taart die zegt zich geschokt te voelen. Zelf altijd veel tekort gekomen bedoelt ze dan, maar dat terzijde.
Ergo: we hebben hier weer een staaltje fantasie van onze Schrijfster. Mooi gebracht, mooi beschreven, mooi opgebouwd. Alleen jammer van die Harry Potter. Een film van Stallone was ook heel geschikt geweest. Een tik voor elke kogel. Hoewel, dat zijn wel heel veel tikken. Nou ja, van Bruce Willis dan, die lacht vooral zijn fraaie summiere lachje, maar schiet zelf nooit zo heel veel.
Vanwege Harry Potter een 9-. Anders zou je weer voor de volle score zijn gegaan.
Keep up the good work!
Jannemen
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
denkertje
Lid
Bericht Nummer: 19
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 september 2011 - 01:04 pm: |
|
Harry Potter... |
... ik kan er niet gauw genoeg van krijgen. Deze navertelling krijgt wel een hele bijzondere wending, waar zelfs Harry Potter niet aan kan tippen.
Wat een heerlijke fantasie, en prachtig neergezet.
Bedankt voor je verhaal.
Groetjes van denkertje
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?