| Gepost op woensdag 19 oktober 2011 - 12:05 pm: | 
|
|
een waarschuwing voor de betere schrijver
Hoe lang speelde het nu al? Toch zeker driekwart jaar. Langer als je de tijd meetelde dat hun contact nog alleen via mail en chat liep. Maar meer dan een half jaar geleden had ze hem dan voor het eerst ontmoet.
Ze was echt bloedzenuwachtig geweest. Natuurlijk wist ze dat het een lieve man was. Dat had ze in zijn verhalen op de site wel gelezen. In het begin had ze altijd gereageerd als hij weer wat nieuws had geschreven. Tegenwoordig deed ze dat nog altijd maar soms onder en andere naam omdat het voor de andere mensen wel raar was als ze altijd alleen maar bij hem reageerde. Ze wist tenslotte dat hij liever niet had dat hun relatie bij anderen bekend was.
Over de chat was hij ook altijd zo grappig en netjes. Hij zou nooit vergeten te vragen hoe het met haar was. En hij herinnerde zich ook alles wat ze hem vertelde. In het begin hadden ze wekelijks op de chat gezeten maar tegenwoordig sprak ze hem eigenlijk nooit meer via die weg. Ze stuurde nog wel mailtjes naar hem maar hij stuurde zelden iets terug. Ze wist ook wel waarom dat was. Hij praatte veel liever persoonlijk met haar.
En eigenlijk was dat ook precies het soort man waarnaar ze op zoek was geweest. Net iets ouder, liefst met al wat grijze zijkantjes. Tikje ouderwets. Warme stem. Grote handen. Liefdevol. Streng.
Hij was gewoon de ideale man voor haar!
Die eerste keer dat ze naar hem toe ging was toch wel raar geweest. O, ze wist dat veel mensen haar voor gek zouden hebben verklaard maar het was ondenkbaar geweest hem te vragen haar te ontmoeten. Er liepen zo veel mensen rond die zich Meester noemden. Dus had ze zo veel mogelijk gegevens over hem verzameld.
Op de site had hij bij zijn introductie geschreven in welke stad hij woonde. En natuurlijk had ze zijn mobiele nummer gehad toen ze elkaar gingen bellen omdat het zo goed klikte. Daarna had ze hem een keer vanaf een andere toestel gebeld zodat hij niet kon zien dat zij het was. Toen hij had opgenomen met zijn volledige naam wist ze ook zijn achternaam. En met die gegevens was het een eitje geweest om te ontdekken waar hij woonde. Als bij toeval had hij vlak daarna verteld dat hij naar het zwembad zou gaan. Aangezien er bij zijn huis maar 1 zwembad in de buurt was had ze de gok genomen en was ze gaan kijken. Het was een hele rit geweest maar het was de moeite waard. Na die donderdag wist ze zeker dat ze met hem verder wilde.
Hoewel het voor haar vanaf die 14e duidelijk was, verliep het in het begin toch niet zo soepel. Ze had met hem willen afspreken via de chat maar hij leek de boel wat af te houden. Vervolgens had ze hem op de man af gevraagd waarom hij haar niet wilde zien. Hij had verteld dat hij nu even geen relatie wilde omdat hij de vorige nog aan het verwerken was. Hoewel ze dat wel begreep was ze het toch niet helemaal eens met hem. Het was net als leren fietsen, vertelde ze hem. Als je er af viel, moest je het gelijk weer opnieuw proberen. Omdat hij hier niet echt op reageerde had ze besloten hem dit te bewijzen door gewoon een keer bij hem op de stoep te staan. Als hij de klik voelde die zij ook voelde, zou hij wel bijdraaien.
En dus had ze anderhalve week later weer bij hem in het dorp gestaan. Ze had gezien hoe hij richting het dorpshuis was vertrokken en had besloten nog even te wachten tot hij terug was. Dan hadden ze alle tijd. Helaas was het wel wat laat geworden. Pas rond half 11 die avond kwam hij terug. Toen ze hem aan zag komen had ze nog even een weerbarstige lok naar achteren gestreken en had ze haar rokje recht getrokken. Als het aan haar had gelegen was de ontmoeting perfect verlopen.
In plaats van blij verrast was hij echter wat bozig geworden nadat ze zich had voorgesteld. Hij had geërgerd gevraagd hoe ze wist waar hij woonde en zei niet gediend te zijn van dit soort verrassingen. Ze had geprobeerd te laten zien dat ze het goed met hem voorhad door zijn arm aan te raken maar die had hij weggetrokken. Toen ze toch wat beledigd had gevraagd of ze niet tenminste even binnen mocht komen voor een kopje koffie had hij de deur dicht willen gooien voor haar neus.
Nu ze er nog eens over nadacht was ze toen een beetje in paniek geraakt. Ze was zo bang geweest dat ze hem kwijt zou raken dat ze iets had gedaan wat niet zo netjes was. Ze had als een gek haar voet tussen de deur gezet en had iets als ‘Nee’ geschreeuwd. Vervolgens had ze haar schouder tegen de deur geduwd en had ze al half binnen gestaan. Toen was hij echt boos geworden en had haar ruw bij de arm gegrepen en haar hardhandig naar buiten gegooid. Ongeveer tien minuten had ze daar op zijn stoep zitten huilen. Toen was langzaam doorgedrongen dat ze steenkoude billen had en was ze in haar auto gestapt om weer naar huis te gaan.
In de auto was echter langzaam het besef gekomen wat er was gebeurd. Natuurlijk had hij zo gereageerd. Het was net als in die verhalen die hij schreef. De Dom was afstandelijk, de baas. Hij bepaalde wat er gebeurde. Een onderdanige mocht helemaal niet zelf zeggen wanneer ze haar Meester zou zien. Hoe had ze zo stom kunnen zijn. Vluchtig had ze een briefje geschreven met in grote letters 1 simpel woord er op: ‘Sorry!’
Na dit incident had ze drie dagen zitten wachten op zijn mail maar het was niet gekomen. Nu toch wat onzeker had ze zelf toch maar weer contact gezocht. Ze had een mail gestuurd waarin ze nog eens haar verontschuldigingen had geschreven en waar ze een foto had bijgevoegd van haar blote billen die ze met een pollepel knalrood had geslagen. De mail die ze daarop had gekregen had haar weer moed gegeven:
“ Bedankt voor je mail. Ik zou het waarderen als je in het vervolg geen contact meer met me zoekt en stuur me alsjeblieft ook niet meer van zulke foto’s.”
Nu ze de bevestiging had gekregen dat ze het goed had aangepakt, had ze weer kunnen slapen en had ze geduldig gewacht op zijn opdracht.
Die kwam in de vorm van een nieuw verhaal. Hoe kon het ook anders. Dat was de wijze geweest waarop ze elkaar hadden ontmoet en zo maakte hij haar opnieuw duidelijk dat ze nog steeds van hem was. En dat hij gehoorzaamheid van haar verlangde.
En na dat verhaal kwamen er meer verhalen met nog meer opdrachten. Ze volgde ze zo goed mogelijk op en wist dat hij op de een of andere manier zou controleren of ze haar best deed. Bij de opdracht in het bos dacht ze zelfs dat ze hem achter een boom had zien staan. Voor de zekerheid had ze nog iets harder gekreund. Na elke uitvoering van zijn wil reageerde ze via de site op zijn opdracht. Hij zou trots op haar zijn!
Bij het vijfde verhaal was het dan eindelijk zo ver, een groter compliment kon ze niet krijgen. Hij nodigde haar uit naar hem toe te komen.
In het verhaal moest het subje na haar straf naar haar Meesters huis gaan en daar op straat (O help, de schaamte die ze nu al voelde) voor hem op haar knieën gaan zitten. Het subje pakte toen de benen van haar meester zo strak vast dat hij bijna niet meer kon bewegen. De Meester had daar hard om moeten lachen. In gedachte had ze bij het lezen zijn warme stem al horen bulderen van het lachen. Dus had ze de juiste kleren aangetrokken (geen slip, wat was het toch een heerlijke man!) en had ze met een rood hoofd in de stad de opdracht uitgevoerd. Daarna was ze de auto ingestapt en een uurtje later had ze bij hem op de stoep gestaan.
Met bonzend hart had ze op de bel gedrukt en vervolgens was ze op haar knieën voor de drempel gezakt. Het was wel niet helemaal zoals in het verhaal maar ze durfde nu echt nog niet midden op straat voor hem te knielen. Ze kenden elkaar pas net. Dat zou hij toch wel begrijpen?
Voor haar gevoel had het wel een half uur geduurd voor hij de deur open had gedaan. Nog voor hij kans had iets te zeggen had ze hem bij zijn benen gegrepen en had ze verzucht: “Ik ben helemaal van U! Doe wat U wilt!”
Hij had haar nog wat getest door hard met zijn benen te trekken maar daarna had hij haar met de vlakke hand in het gezicht geslagen waardoor ze toch los had gelaten. “Rot op kreng!” had hij gezegd toen hij de deur dichtgooide.
Hij had misschien iets te hard geslagen maar je hoorde haar niet klagen. Ze moesten elkaar tenslotte nog beter leren kennen. En hij had het nu eindelijk gesnapt.
In de wetenschap dat ze nu eindelijk zijn kreng was, was ze naar huis gezweefd.
Dat was nu een week geleden. En in die week had ze hem elke dag een mail gestuurd met daarin haar dankbaarheid voor het feit dat ze zijn subje mocht zijn. Af en toe had ze zich de vrijheid gegeven wat verslagen toe te voegen van de opdrachten die ze voor hem deed en stiekem zelfs af en toe en foto. Ze wist dat dat laatste niet mocht maar hopelijk werd ze daar zwaar voor gestraft. Om zeker te zijn van een volgende straf had ze hem ook vanochtend een mail gestuurd met de mededeling dat ze vanmiddag bij hem op de stoep zou staan.
En dat was waar ze nu stond.
Eindelijk was het dan zo ver. Eindelijk zouden ze wat langer de tijd hebben om met elkaar te zijn. Ze had haar mooiste jurkje aangedaan, zo’n zwarte met kant net als in zijn tweede verhaal. En natuurlijk droeg ze geen slip, dat sprak voor zich. Ze wist wel hoe haar Meester zijn subjes wilde. Bij de deur sloeg toch even de twijfel toe. Moest ze naar binnen gaan of verwachtte hij dat ze op haar knieën zou wachten? Resoluut stapte ze naar binnen. Als ze dan toch straf kreeg kon ze het maar beter er naar maken.
De keuken waar ze binnen kwam was mannelijk ingericht maar toch gezellig. Ze hoorde de koffie pruttelen op het aanrecht; pruttelen, dus geen senseo. Opnieuw het bewijs dat hij lekker ouderwets was.
Tijd om nog verder rond te kijken kreeg ze echter niet want voor ze nog een stap kon doen werd er een zak over haar hoofd getrokken en trok iemand haar rechter pols achter haar rug. Hoewel ze wat tegenstribbelde werd ook haar linker pols gepakt en voelde ze hoe een touw om haar polsen werd gewikkeld. Een aangename kriebel trok door haar buik toen ze het touw voelde schuren. Ze werd op de grond gedrukt en er kwam een touw om haar benen. Ze kon nu geen kant meer op en was helemaal aan hem overgeleverd. Hoe kon het toch dat hij zo goed aanvoelde wat zij lekker vond?
Ineens realiseerde ze zich dat hij wegliep. Met gespitste oren probeerde ze te ontdekken wat hij ging doen maar hij verliet de keuken en liep het huis in.
Allerlei scenario’s gingen door haar hoofd over wat hij met haar zou gaan doen. Uiteindelijk kwam ze echter tot de conclusie dat hij waarschijnlijk gewoon in de woonkamer tv zat te kijken. Hij wilde haar net als in dat verhaal over die secretaresse gewoon laten wachten en smachten. De schat. Wat kon hij toch heerlijk met haar hoofd spelen.
Na een eeuwigheid hoorde ze zijn voetstappen weer aankomen. De spanning in haar buik werd groter en groter. Toen hij bijna bij de deur was realiseerde ze zich dat ze nog meer voetstappen hoorde. Hij had iemand meegenomen! Tot haar grote schrik bedacht ze dat ze hem niet had verteld dat ze niet hield van uitgeleend worden aan een andere meester. Hoe had ze zo stom kunnen zijn! Straks zou hij haar verplichten seks te hebben met een ander of zo…
Net toen ze tegen het hyperventileren aanzat bedacht ze echter over wie ze het had. Het was haar Meester. Die zou niks tegen haar zin doen. Die was net en lief en deed alleen wat goed voor haar was! Ze probeerde zich te ontspannen en accepteerde wat haar Meester voor haar in petto had.
Boven haar hoofd hoorde ze zijn warme stem:
“Zo hier is de stalker waar ik over vertelde, agent. Ik heb haar alvast voor u ingepakt!”
|
|
    
RaadsHeer
Actief lid
Bericht Nummer: 30
Aangemeld: 10-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 19 oktober 2011 - 02:36 pm: |
|
Waarschuwelijk |
Beste Schrijfster,
Dank je wel dat je de betere schrijvers wilt waarschuwen.... en derhalve waarschuw jij hoofdzakelijk jezelf. Beter dan jij? En nu nog actief?? Dat wordt lastig zoeken.
Aan je prachtige verhaal is een andere, belangrijke les te ontlenen. Een waarschuwing voor subjes die in hun fantasie menen te kunnen voorspellen hoe de Dom van hun dromen in werkelijkheid is. De grote valkuil der dienstbaarheid.... invullen. Gelukkig voor vele dominanten is deze valkuil tevens een prima kans om de lat iets hoger te leggen en het hardnekkige subje streng en rechtvaardig op te voeden.
Bedankt.
RaadsHeer
|
nitaaa
Beginnend lid
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 08-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 20 oktober 2011 - 07:30 pm: |
|
duidelijk |
Beste schrijfster,
Werkelijk een schitterend verhaal, waaruit maar weer blijkt dat duidelijk soms nog niet duidelijk genoeg is.
Ik vind het knap van je hoe je in het hoofd van de stalkster bent gekropen. Vaak staat er in advertenties dat mensen niet claimen of niet geclaimd willen worden, maar wanneer wordt om aandacht vragen: claimen en wanneer wordt claimen: stalken.
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 484
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 21 oktober 2011 - 09:38 am: |
|
Tsjonge |
Dit is een lastige zeg. Ik denk graag dat ik redelijk begrijp wat er gebeurt in een verhaal. Dat is nogal pedant, dat weet ik, daarom zeg ik ook dat ik het dénk, niet dat het zo is.
Maar deze heb ik nu een paar keer gelezen en ik begrijp geen mallemoer van die twee.
Wat is zij? Is ze verlangend? Onderdanig? Ondernemend? Gewoon lastig? Een vervelende stalkster? Eigenlijk is ze het allemaal in één en dat is op z'n minst ...... eeehmm .... tamelijk opmerkelijk.
Tegelijkertijd heeft de vrouw die in het bos 'voor de zekerheid wat harder kreunt' mijn hart gestolen. Geweldig, ik zie haar voor me.
Maar hij dan? Ook niet zo'n simpele jongen. Wil hij haar nou wel of niet? Zo nee, waarom mailt hij dan en zo? Zo ja, waarom doet hij dan zo ongelofelijk lullig? Is dat zijn manier van haar vernederen? Tot en met haar laten oppakken aan toe?
Zo'n meisje verdient toch wat beters? Of wil ze dat nou juist niet?
Ik ben het met heer Raadsheer eens (wanneer niet eigenlijk?) dat de schrijvers hier voortaan maar dubbel moeten opletten als er weer eens een hunkerend subje op de stoep staat. Dat gebeurt bij sommigen van ons een keer of drie per dag dus denk daar niet te licht over. Maar ze allemaal wegsturen kan ook niet want ooit zit er ééntje tussen die het echt nodig heeft. Die het echt verdient.
En daarom schrijven wij schrijvers onze vingers blauw. Dat is allemaal voor dat ene subje.....
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Paul Gérard
Oppasser
Bericht Nummer: 141
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 27 oktober 2011 - 12:15 pm: |
|
meesterlijk |
Ik reageer niet graag op verhalen. Ik hou niet zo van alleen de loftrompet te steken. En opbouwende kritiek geven ligt me ook al niet zo. En daar dat op deze site een voorwaarde is, dat je opbouwend bent dus, betekent dat ik maar liever zwijg.
“Zijn ultieme straf” is echter een verhaal waar ik het moeilijk mee heb om niet op te reageren.
Alleen die titel al: “zijn ultieme straf”. Dat is nogal pretentieus en daarmee buitengewoon intrigerend. Het idee alleen al dat zo'n straf bestaat. Nu staat er natuurlijk duidelijk “zijn”. Niet “de”. Goed, maar wie is de “hij” waar het “zijn” op slaat? Dat blijkt in het verhaal een schrijver te zijn. Zoals ik.
Dat wordt nog benadrukt door de ondertitel: “een waarschuwing voor de betere schrijver”.
Duidelijk ....
maar het maakt het voor mij natuurlijk onmogelijk om nog te kunnen reageren. Ik zou door een reactie te plaatsen suggereren dat ik 'de betere schrijver' zou zijn.
Dat is vanwege twee redenen voor mij onbestaanbaar.
Ten eerste strookt het niet met het door mij gekoesterde beeld van bescheidenheid (zo fraai verwoord door de hoofdpersoon van mijn verhaal “Afzonderlijke Golven”).
En in de tweede plaats is er slechts één schrijver die kan tippen aan de kwaliteit van de schrijfster van dit verhaal “de schrijfster”. En dat is natuurlijk Groentje, die ik in een ver verleden al heb bestempeld tot de meester van het korte verhaal (zie: meester van het korte verhaal). Maar Groentje is al sinds 2 februari 2007 niet meer actief (ik heb het even nagekeken) en telt daarom niet mee. Kortom: er bestaat geen “betere schrijver” op deze site, althans niet op dit moment.
Jammer dus.
Maar toen las ik het nog een tweede en derde keer. Net zoals het feit dat je dat met het schrijven moet doen (maar dan eindeloos veel vaker) wil het een beetje een aardig verhaal worden, is dat ook voor het lezen van andermans verhalen aan te bevelen. Hoe vaak lees je niet wat je graag (of juist niet) wilt lezen...
Hier staat toch duidelijk “waarschuwing ... voor de schrijver”.
Terwijl dit verhaal dus helemaal geen waarschuwing voor de schrijver vormt, maar voor de sub, in het bijzonder: een waarschuwing voor de stalkende sub (maar zijn niet alle subs in wezen stalkers - maar daarover straks).
Immers: de “schrijver” uit dit verhaal maakt duidelijk dat stalkende subs slechts vliegen zijn op zijn schrijvende pad: je jaagt ze weg. Beter, je laat dat aan anderen over, in zijn geval: de politie.
Daar het ondenkbaar is dat “de schrijfster” een fout maakt, betekent bovenstaande dat de ondertitel dus niet letterlijk genomen moet worden, maar ironisch, of waarschijnlijk zelfs sarcastisch.
Dat kan twee dingen betekenen:
òf het vormt een onderonsje tussen ‘ons’ schrijvers: ha, ha, die domme subs denken dat wij, schrijvers, gewaarschuwd moeten worden
òf het vormt een waarschuwing voor schrijvers die denken dat ze ‘de betere schrijver’ zijn: als je zó dom bent om dat te denken - hoed je dan voor stalkende subs. Wat hen natuurlijk zal ontgaan, omdat ze voor zoveel spitsvondigheid te dom zijn. Wat dan weer niet geeft, want dan vatten ze alleen de letterlijke betekenis, wat op hetzelfde neer komt.
Meesterlijk!
Goed, dan het verhaal zelf.
Mmmm, maar ik zit nu al op 1 A4-tje, en voor een korte reactie op een verhaal is dat eigenlijk al te veel, heb ik vernomen.
Ik heb genoeg gezegd.
 verhalen maken dromen waar 
| |
Robin
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 49
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 27 oktober 2011 - 12:37 pm: |
|
Zijn ultieme straf en schrijvers/domme subs |
Beste Paul,
Ik kan een heel eind meekomen in je reactie. Maar hoe zit het dan met schrijvende subs zoals ik?
Ik hoef mij niet te hoeden voor stalkende subs.
Groetjes, robin
|
de schrijfster
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 42
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 28 oktober 2011 - 01:45 pm: |
|
Bloos |
Ik kan het niet laten om toch nog even te reageren.
Als je dat niet doet lijkt het net of je het niet waardeert als mensen reageren op je verhalen.
En ik waardeer dat enorm. Sterker nog, van dit soort reacties ga ik nogal blozen.
Dank voor jullie lieve woorden en excuses voor de verwarring die kennelijk bij sommigen heeft toegeslagen.
En hoewel ik ooit eens een cursus heb gevolgd waarin ik onder andere leerde hoe je complimentjes aanneemt, wil ik toch nog even zeggen dat sommigen mij wel erg veel eer toebedelen hier. Er zitten zeer veel goede schrijvers op deze site! Daarnaast ben je voor de lezer denk ik zo goed als je laatste verhaal dus als jullie zo doorgaan durf ik bijna geen verhaal meer te plaatsen.
... Goed dan, de cursus heeft niet helemaal effect gehad...
|
Slavin Eva
Lid
Bericht Nummer: 15
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 01 november 2011 - 02:39 pm: |
|
die ondertitel, die klopt! |
Dat valt me nou van u tegen, meneer Gérard: dat opbouwende kritiek geven u niet zo ligt.
Eerlijk gezegd geloof ik er ook niks van. U bent gewoon te lui om op andere schrijvers te reageren.
U mag dan een groot schrijver zijn (maar niet zo groot als u zelf denkt - gezien uw bericht  ), maar u geeft complimentjes die volgens mij helemaal geen complimentjes zijn.
Ik snap het niet dan ook niet dat "de schrijfster" van dit geweldige verhaal er in trapt. Maar ja, ik ken meneer Gérard dan ook al wat langer .
Want natuurlijk denkt meneer Gérard dat dit verhaal over hem gaat. Ha ha, nou ik denk mooi van niet (ja toch schrijfster, ik zeg toch niet iets stoms? - ehhh negeer dit maar gewoon).
U heeft het over een pretentieuze titel, nou ik vind dat hele betoog van u nogal pretentieus. Bescheiden, u? An me hoela (of hoe je dat ook maar schrijft).
En die ondertitel: u weet het wel fraai te verdraaien. Alsof het een verheerlijking is van schrijvers. Zo van oh oh wat zijn wij slim, en wat zijn jullie subjes dom. Mooi niet dus.
Helemaal niks sarcastisch of ironisch dus. Het is gewoon wat er staat: "een waarschuwing voor de betere schrijver". En eerlijk is eerlijk: dus ook voor u. Nee, niet bèter dan "De Schrijfster" - daar heeft u wel een punt - wie dan? Maar dus gewoon: beter in vergelijking met slechter. Want wie stalkt nou een slechte schrijver? Ik dus niet.
Wellicht dat ik nog niet duidelijk genoeg ben: de Schrijfster ...
gatsie - wat heeft u toch een rotnaam bedacht om in bericht op te rageren - heeft u misschien een ehh bijnaam of zo, zodat ik niet steeds De Schrijfster hoef te typen als ik "de schrijfster" bedoel. Ik bedoel maar - u schrijft het ook nog zonder hoofdletters en als ik dat typ lijkt het net of ik niet uw naam noem, maar de schrijfster van dit verhaal - kunt u me nog volgen (want ik weet niet zeker of ik het zelf nog kan)
... waarschuwt dus wel gewoon schrijvers voor stalkende subs.
Eh, getsie, al typend merk ik dat ik meneer Gérard al weer gelijk moet geven: zijn niet alle subs een (beetje) stalksters (over manlijke subs weet ik niks) zoals u al schreef? Maar nou ik het er toch over heb: ook weer iets wat u dus verder niet uitlegt, ook al zegt u dat u dat wel zal doen. Lekker makkelijk.
Goed waar was ik gebleven. Oh ja. De waarschuwing van De Schrijfster aan schrijvers voor stalkende subs (of misschien wel voor subs in het algemeen  ).
Mijn verklaring dus aan alle pedante schrijvers: wij zijn heeeeel erg, wij stalkende subs.
En aan alle stalkende subs: lets unite!
Wacht maar af.....
 een brave sub is een saaie sub 
| |
subjackt
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 77
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 01 november 2011 - 07:32 pm: |
|
grappig |
Eindelijk heb ik dit verhaal dan toch gelezen, wegens tijdgebrek kwam het er niet van, maar verhalen van de Schrijfster sla ik niet graag over en er werd ook veel gereageerd.
Ik vind het vooral een erg grappig verhaal. Een verhaal met een heel vette knipoog. En nu is het tijd om met mijn staart tussen de benen af te taaien, want ik ben nog nooit gestalkt, door subs noch Domina's, en ben dus geen betere schrijver.
Althans dat beweerde een subberig mannetje dat ik hedenavond geknield op mijn stoepje aantrof. Hij noemde zichzelf Diederik Stapel.
|
Paul Gérard
Oppasser
Bericht Nummer: 208
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 19 november 2011 - 04:38 pm: |
|
waarschuwing - wwarvoor? |
Eerst de vraag van Robin (en een beetje subjackt):
zegt de ondertitel iets over schrijvende subs?
Ik denk niet dat subs waar dan ook voor gewaarschuwd hoeven te worden.
Als ze zich misdragen, worden ze gestraft. Simpel.
Ook schrijvende subs.
Misschien juist schrijvende subs. Want schrijvende subs hebben natuurlijk de neiging om te overdrijven.
Om dingen te zeggen die ze niet tegen hun Meester en/of Meesteres durven te zeggen.
Schrijven is lekker veilig, denken ze dan.
En als ze geen Meester en/of Meesteres hebben? Dan is hun geschrijf natuurlijk op te vatten als een publieke sollicitatie.
Eens te meer reden (in beide gevallen) voor Meesters en/of Meesteressen om zich te laten gelden.
Dat geldt dus ook voor het geschrijf van meisje Eva. Maar dat heb ik reeds bij het Bod op Eva (een veel te kort zomerjurkje) betoogd.
Dan toch nog even inhoudelijk terugkomen op wat Eva betoogt.
Jammer genoeg heeft de schrijfster zich (nog) niet hierin gemengd, dus we zullen nog moeten gissen naar de werkelijke bedoeling van haar ondertitel "een waarschuwing voor de betere schrijver".
Eva stelt dat je het moet lezen als een waarschuwing voor alle schrijvers op deze site, want ze zijn allemaal goed. Alleen slechte schrijvers hoeven zich geen zorgen te maken.
Dat er geen slechte schrijvers op deze site wil ik wel bevestigen.
Maar zoals gezegd geldt het niet voor schrijvende subs: die moeten zich om andere dingen zorgen maken dan stalking.
Maar laten we dat dan even achterwege: we nemen aan dat bedoeld wordt schrijvende doms (daar gaat het verhaal immers ook over).
Eva stelt dan dat subs erg zijn. Ik dacht het niet.
Dat alle subs in wezen stalkers zijn...
mjaaa .... daarin wil ik wel meegaan.
Maar de dom in dit verhaal is toch echt meedogenloos!!
Ik zou hem eerlijk gezegd niet willen tegenkomen.
Je mag je zelfs afvragen of het wel een echte dom is (en ja: schrijvers kunnen zich best al dom voordoen, maar het niet zijn).
Want als dominant heb ik toch altijd een zwak voor een subje.
Een echt subje. Ieder subje. Zucht.
En aan die echtheid van het subje uit het verhaal: dáár kan wel aan getwijfeld worden.
Want is ze in feite geen dominant?
Daarom: wat zegt u, subs, daarvan?
Beschrijft de schrijfster wel een echte sub????
En hoe oordeelt de schrijfster zelf?
verhalen maken dromen waar
| |
de schrijfster
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 45
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 22 november 2011 - 01:22 pm: |
|
Schrijven |
Tja, nu ik zo nadrukkelijk wordt uitgenodigd om te antwoorden, doe ik dat maar.
Eigenlijk reageer ik liever niet op dit soort discussies. Ik vind het veel leuker om te lezen hoe mensen mijn verhalen (en nu dus ook de ondertitels) interpreteren. Daar leer ik weer van voor mijn volgende verhaal.
Als echter een schrijver zoals meneer Gerard me aanspreekt, moet ik wel iets schrijven:
citaat:Daarom: wat zegt u, subs, daarvan?
Beschrijft de schrijfster wel een echte sub????
En hoe oordeelt de schrijfster zelf?
Gaat dit over een echte sub?
Zelf zal ze je vertellen dat ze haar hele leven al sub is in hart en nieren. En dat ze na een lange zoektocht en wat negatieve ervaringen nu eindelijk haar Meester heeft gevonden. Ze zal je ook citaten kunnen geven die aantonen wat haar meester van haar vindt, hoe hij van haar houdt, wat hij van haar vraagt. Waarschijnlijk komen die citaten vooral uit zijn verhalen.
Hij zal je echter vertellen dat hij ooit eens een mail van het mens heeft gehad en dat ze daarna nog wat hebben gechat over ditjes en datjes. Hij vertelt dan ook dat hij zich erg ergerde aan haar doordringende vragen. Dat ze deed alsof ze elkaar al maanden kenden en dat ze binnen drie chatsessies hem al wilde ontmoeten. Dat hij het toen maar heeft afgehouden maar dat ze ineens voor zijn deur stond. Dat met die mail en foto had hij aardig opgelost dacht ‘ie. Hij had het resoluut afgekapt. Daarna was het ook een tijdje goed gegaan.
Toen ze de tweede keer aan zijn deur had gestaan had hij overwogen gelijk de politie te bellen. Het was wel een scene geweest hoor. Gelukkig waren zijn buren niet thuis toen hij haar hardhandig had weggewerkt. Toen het daarna niet ophield en ze ook nog aankondigde langs te komen had hij dan toch de politie gebeld. Het mens was niet te stoppen!
Volgens zijn bescheiden mening was dat wijf gewoon knettergek.
Haar psychiater is tot dezelfde conclusie gekomen!
Dus meneer Gerard, of ze een sub is doet er mijns inziens niet zo veel toe. Als haar medicatie op orde is zal ik daar nog eens naar kijken. Ik hoop dat ik zo uw vraag heb beantwoord?
O, en Eva: ik heb niet zo veel met namen dus geef het beestje… eh subje maar een naam.
|
|
om mee te beginnen
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?