| Gepost op maandag 05 september 2011 - 09:13 pm: | 
|
|
Jordbaer deel 2 van 4 Waarin Thom ondervindt uit welk hout hij gesneden moet zijn
Thom kreeg een brok in zijn keel toen hem een halsband werd omgedaan, want aan Eva’s ogen zag hij dat dit een plechtig moment was. Hij was nog steeds vrij, vrij om weg te rennen, vrij om haar aan te vallen en uit de weg te duwen. Maar hij wilde niet meer vrij zijn. De gedachte om van haar te zijn, wat dat dan ook inhield, was te verwarrend, te overweldigend om verzet te plegen.
Aan de halsband, aan de voorzijde, bevestigde Eva een metalen ketting. Ze pakte het uiteinde. Ze deed twee stappen terug en gaf een ruk. Thom moest omlaag. Hij moest op zijn knieën. Hij moest zijn handen uitspreiden op het gras. Hij voelde Eva’s naaldhakken in zijn achterhoofd prikken. Hij moest met zijn gezicht in het gras. Door haar voetzolen in zijn nek te zetten, hield ze zijn hoofd laag. Ze commandeerde zijn kont hoog. En nog hoger. En die dijen nog rechter.
“Je bent nu van mij,” zei ze kalm, en met haar zweep sloeg ze Thom nog een keer op zijn billen.
Haar uitspraak herhaalden zij en haar zweep nog vier keer. Toen verslapte de druk van haar voetzolen. Thom voelde een ruk van de riem en begon te kruipen in de richting die Eva wilde dat hij ging. Ze maakten een rondje door het gras. En nog een rondje. En nog één. Een zinloze vernedering. Of was het zo dat Thom deze vernedering nodig had om zich bewust te zijn van zijn rol? Hij mocht niet langer aan vakantie of fietsen denken, aan vrijheid, aan gaan en staan waar hij wilde. Vanaf nu was hij van Eva. Hij moest haar volgen al was het tot het eind van de wereld.
Ze kwamen tegenover Thoms fiets terecht die op het tegelpaadje tegen de gevel geparkeerd stond. Thom moest van Eva op de rand van het gras opzitten en pootjes geven. Vervolgens bond ze zijn polsen vast aan zijn halsband. Ze hingen onbruikbaar onder zijn kin.
Thom zag Eva naar zijn fiets toe lopen. Ze draaide de ventielen open. Hij hoorde het gesis waarmee de lucht uit de banden liep.
Ze haalde alle vier de fietstassen van de fiets. Ze bekeek Thom voortdurend terwijl ze met haar hand in een tas voelde en tevoorschijn haalde wat haar handen te pakken kregen.
Ze hield zijn creditcard omhoog voor ze hem in een zakje van haar leren rokje stopte. Hetzelfde deed ze met zijn giropas en met de Noorse kronen die ze in zijn portemonnee vond. Ze rommelde in zijn kleren. Ze zei dat ze die wel konden verbranden, want ze wilde dat haar man kwetsbaar was, en een man was kwetsbaar als hij geen kleren droeg.
Ze klapte zijn laptop open en zei dat die wel welkom was, want zelf had ze een nogal oud beestje.
Ook de toilettas legde ze op de stapel “te verbranden”. Thom zag visioenen van nooit meer douchen, langzaam vervuilen, steeds erger stinken. Zijn ogen werden er vochtig van, maar hij vroeg of zei niks. Hij had immers gezegd dat ik van haar wilde zijn. Hij had geen keus dan zichzelf uit handen te geven, over te geven aan haar zorg, erop te rekenen dat ze wist wat goed voor hem was.
Ze vergat zijn spullen. Ze hurkte tegenover hem. Ze duwde haar borst naar voren en zag Thoms ogen onmiddellijk naar haar kijken. Ze zei dat ze eventjes wilde testen hoe gedisciplineerd hij was. Ze duwde haar behaatje, haar tieten, haar tepels, tegen zijn pootjes gevende handen aan. Ze begonnen te sidderen, maar Thom bleef roerloos zitten. Hij wist heel goed dat hij Eva niet mocht aanraken zonder toestemming. Hij mocht geen initiatief nemen tot seksuele handelingen, want ook wat dat betreft was hij helemaal van haar.
“Ik heb een teleurstellende mededeling voor je,” zei Eva, nadat ze een minuutje tegenover elkaar in het gras hadden gezeten, zijn knokkels in contact met haar tieten en tepels, zijn lul helemaal stijf geworden.
Ze zei dat ze bezoek kreeg. Terwijl dat bezoek er was ging ze me opbergen.
“Je wordt veilig weggestopt,” zei ze. “Niemand die je ziet, niemand die je hoort. Ik zal tijd doorbrengen met een vriend van mij en jij zult moeten wachten totdat ik weer tijd voor jou heb.”
De vraag hoe lang hij zou moeten wachten, brandde op Thoms lippen. De vraag bestierf toen Eva haar vinger op zijn lippen legde. Ze pakte de riem. Met een rukje dwong ze hem achter haar aan te kruipen.
In haar schuurtje was het schemerig, want de raampjes waren klein, vuil en zaten vol spinrag. Het was er ook bloedheet, want de zon blakerde op het dak. Om hem heen stonden twee damesfietsen waar nooit op gereden werd en gereedschap wat nooit werd gebruikt. Alleen de tuingereedschappen verlieten het schuurtje wel eens, het gras aan de hark rook vers.
Thom zat op een afgedankte bureaustoel, zijn armen achter en onderaan de leuning vastgebonden, zijn benen onder de zitting gebogen, vastgebonden aan de achterste poot. Het roze balletje was terug in zijn mond en ontnam hem het recht om te spreken of om hulp te roepen.
Thom zat en wachtte op Eva.
De gedachte aan fietsvakantie was een ongeloofwaardige droom. De nieuwe realiteit was al even ongeloofwaardig. Naakt, vastgebonden, wachtend op zijn Meesteres. Het ene moment zat hij roerloos, zijn ogen starend naar zijn lijf, dat van haar was. Het volgende moment waren zijn ogen vol tranen gesprongen en vocht hij met zijn boeien. Hij wilde toch ook nog steeds vrij zijn, zijn eigen keuzes kunnen maken.
“Wat heb je er van gemaakt, in de periode dat je je eigen keuzes kon maken?” sprak een sarcastisch stemmetje in zijn hoofd, terwijl hij zijn lichaam zag door de waas van tranen die zijn ogen vulde. Zijn lul kroop recht omhoog. Vervolgens wachtte hij met toewijding.
Toen Eva dan toch eindelijk bij hem teruggekeerd was, durfde hij haar niet aan te kijken. De schaamte over zijn toestand bewerkstelligde dat hij zijn blijdschap dat ze terug bij me was, niet durfde te tonen.
Zijn hart bonkte terwijl ze hem bekeek, wijdbeens, een meter bij hem vandaan, nog steeds in dezelfde outfit waarin ze vanmiddag ook al gekleed was.
“Kijk me aan, Thom,” zei ze, zodat Thom wel moest doen wat hij eigenlijk niet durfde.
Hij bekeek haar buik terwijl ze hem naderde, zo plat als alleen een gedisciplineerd eetster of een fanatiek sportster, of allebei, kan hebben. Nu pas viel hem op dat ze een piercing in haar navel had, een klein glimmend zilveren ringetje.
Eva hurkte bij hem neer. Ze strekte haar hand. Haar vingers raakten zijn dijen, kropen ertussen, kriebelden erlangs. Een stijve had hij niet meer. Misschien had hij te lang moeten wachten, misschien was hij te moe geworden, misschien voelde hij zich te klein en te beschaamd. Een paar zachte aanrakingen brachten het leven in zijn geslachtsdeel terug. Aarzelend kroop het terug de lucht in. Eva lachte er zachtjes om.
“Dus je bent toch wel blij om me te zien…” sprak ze.
Zijn knipperende ogen die constant de neiging vertoonden van haar blikken weg te willen vluchten, verrieden zijn gemengde gevoelens. Thom schaamde zich omdat hij naakt was. Hij schaamde zich omdat hij vastgebonden was. Hij schaamde zich omdat hij niet in staat was om te praten, tegen Eva te zeggen dat hij heel blij was haar weer te zien.
Ze strekte haar hand richting zijn gezicht en streelde zijn wangen ter weerszijden van zijn neus.
“Heb je gehuild?” vroeg ze, alsof ze daarover verbaasd was.
Oh ja, ook daarom schaamde Thom zich.
Haar vingers omcirkelden zijn lippen en het roze balletje dat ertussen zat. Ze streelde langs zijn mondhoeken, waar een nieuwe stroompje kwijl zich aan het verzamelen was. Toen de druppels een draadje vocht werden, vingen haar vingers het op.
“Ik kan eigenlijk nauwelijks iets bedenken wat nog beschamender is voor een man dan kwijlen,” zei ze.
Ze streelde zijn borst waar Thom helemaal nat was van zijn eigen kwijl. Hij wrikte met zijn polsen en zocht met zijn vingers, maar kon geen aanknopingspunt vinden zichzelf te bevrijden van de touwen. Hij moest blijven zitten en het mikpunt van haar spot zijn.
“Hoewel, één ding kan ik wel bedenken wat nog beschamender is…”
Thom perste zijn ogen dicht toen Eva onder zijn stoel keek. Hij wist dat er een niet helemaal opgedroogde vlek achtergebleven was, samen met afdrukken van spetters.
“Een man die z’n plas niet kan ophouden, dat is wel het toppunt…”
“Een man die zichzelf bevuilt,” zei Eva ook, waarna haar handen tussen zijn dijen zochten.
“Heb je jezelf hier onder gepist?” vroeg ze, terwijl ze de binnenkanten van zijn dijen streelde, daar waar het topje van zijn lul erboven hing.
Hij knikte met verwezen starende ogen.
“En hier?” vroeg ze, terwijl ze zijn kuiten masseerde.
Weer moest hij knikken.
“Viespeuk,” sprak ze minachtend.
Ze zag Thom zielig ogenknipperen en genoot daarvan.
“Voor straf zul je een zindelijkheidstraining moeten ondergaan, maar laten we er eerst maar eens voor zorgen dat je schoon wordt…”
Ze begon hem los te maken, trok haar neus op zodra hij zijn benen weer echt kon bewegen. Thom moest trekken om ze los te laten komen van de houten zitting.
“Bah, je stinkt ook nog enorm naar zweet,” sprak Eva en kneep haar neus dicht.
Voor ze hem bevrijdde van het roze balletje, zei ze tegen hem dat het hem niet toegestaan was uit zichzelf te praten. Hij mocht alleen praten wanneer ze hem iets vroeg of wanneer ze hem expliciet toestemming gaf om te praten.
Zodra Thom in staat was om uit de stoel op te staan, moest hij naar de grond, op handen en voeten. Eva pakte de riem die aan zijn halsband vastzat. Door met haar hand in zijn nek te duwen, dwong ze zijn ogen naar de grond. Thom voelde zijn lijf sidderen. Hij voelde wanhoop vanwege het besef dat ze hem totaal onderwierp, alles wat leek op vrijheid was hij kwijt. Verwarring, omdat tussen zijn benen zijn lul dikker en langer leek dan dat hij ooit geweest was. Was dit dan de vrouw, de behandeling en de aanpak die hij nodig had?
Hij kroop achter stilettohakken aan over harde tegels, waarbij hij moest oppassen de kiezels te ontwijken. Vervolgens zacht gras, dat een klein beetje vochtig was en rook naar vallende avond. Vanaf het gras kon Thom het dal inkijken. De weg waarover hij vanmiddag nog zwoegend omhoog fietste was amper te zien, het beekje ernaast was beter te onderscheiden. Het was nog steeds zonnig, in de lucht zat alleen maar wat sluierbewolking, inmiddels gelig vanwege de zakkende zon. Eva zei dat de weersvooruitzichten voor de komende dagen bijzonder goed waren. Thom vroeg zich af of hij de zon de komende dagen wel zou zien.
In haar houten schuur gingen ze een lang hek voorbij, waarachter hooi en stro lag, en daarin lagen schapen te slapen. Na nog een omheining, een lege weide, bereikten ze een muur. Voorbij die muur was een rechthoekige ruimte van 3 bij 2 meter. In het midden was een cirkel waar de betonnen vloer een centimeter of 30 dieper lag dan in de rest van de ruimte. Thom moest in het midden van de cirkel gaan staan. Eva liep naar de muur rechts. Ze draaide aan een hendel. Thom hoorde iets rinkelen. Hij keek op en zag dat het kettingen waren, met aan de uiteinden leren banden.
“Handen de lucht in,” sprak Eva en Thom gehoorzaamde.
Eva liep naar de rand van de cirkel. Omdat zij hoger stond dan hij, kon ze bij zijn armen. Ze ving ze in de leren banden en gespte die vast.
“Zo,” zei ze. “Tijd om je schoon te maken.”
Aan een spijker aan de muur hing een opgerolde tuinslang. Eva rolde de slang een aantal meters uit, pakte het uiteinde, liep naar de kraan en terwijl ze die opendraaide, richtte ze de slang op Thoms middel. Hij slaakte een kreet toen het water hem trof, want het bleek ijskoud te zijn. Bibberend en kermend doorstond hij dat hij werd natgespoten, elk plekje op zijn lijf werd door de straal bezocht en tussen zijn benen werd hij wel een keer of drie, vier bezocht.
Uiteindelijk toen de straal weg was, hing hij aan de kettingen met diep gebogen hoofd. Hij voelde dat zijn lijf bibberde van kou. Eva kwam met een grote witte handdoek. Ze wreef hem droog. Toen ze zijn kruis wreef, wreef ze hem ook warm en geil. Ze bleef hem op die plek droogmaken, totdat zijn hoofd in zijn nek viel en zijn lijf steigerde tussen de kettingen. Thom dacht dat hij ging klaarkomen. Het voelde als een verjaardagscadeau, een onverwacht geschenk.
“Nu niet, Thom,” sprak Eva vervolgens zachtjes, waarna ze hurkte en zijn dijen, kuiten en voeten afdroogde, maar niet meer zijn hunkerende kruis.
|
|
    
Obs
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 07-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 05 september 2011 - 10:28 pm: |
|
De stille lezer |
Ik had je eerste en vervolgens je tweede verhaal gelezen. Het fascineerde me tot op het einde. Waarlijk een sprookje. Zo gevoelig dat ik sprakeloos word. Neen, ik durf er niet verder op ingaan want Thom heeft het al zo moeilijk. Wonderlijk.
|
Aanhaarvoeten
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 11-2010
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 06 september 2011 - 12:20 am: |
|
Raak |
Mmm ga zo door dit is "raak" - krijg er prettige kriebels van. Mooie setting ook dit keer, doet me denken aan een fietsvakantie in Noorwegen. Die ene berg in die bloedhitte, lopend, bijna kruipend dat laatste stuk afleggen met zware fietstassen die maar naar het asfalt willen vallen en alles dreigen mee te slepen. Maareh, Eva heb ik toen niet gezien! Helaas? Met vraagteken .. want hoe gaat dit verder, zal Eva een liefdevolle dominante dame blijken of een foute sadiste uit een vergeten Noors sprookje...
|
subjackt
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 68
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 06 september 2011 - 11:28 pm: |
|
Leuk... |
Ik word van verhalen wel eens stil. Leuk dat een verhaal van mij tot gevolg heeft dat een stille lezer spreekt :-)
Wat mij betreft ga je daar gewoon mee door, maar zwijgend genieten mag ook best.
Dit verhaal heb ik geschreven op mijn fietsvakantie in Noorwegen. Dat het daar zwaar klimmen kan zijn, heb ook ik mogen ondervinden. En toen de blik op oneindig stond, mocht ook ik helaas niet het genoegen smaken Eva te zien. Het bleef bij fantasieën. Misschien ook wel goed, wie weet of ik hier dan gezeten had om dit verhaal te publiceren ;o)
Bedankt voor de complimenten. Ik hoop dat het vervolg jullie blijft bekoren.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?