| Gepost op dinsdag 21 juni 2011 - 07:30 pm: | 
|
|
Pijnlijk raak...
“Kom eens hier zitten...” zei hij en klopte op de bank naast hem. “Hoe voel je je?”
Het was warm in huis en de kaarsen brandden.
“Eh, goed?” antwoordde ze, en herkende de blik in zijn ogen, waarop ze onbewust altijd direct reageerde.
“Vertrouw je me?” vroeg hij met kalme stem.
“Ja, dat weet je toch?” fluisterde ze ongemakkelijk en met een kriebel in haar buik. “Ik vertrouw jou meer dan ik mezelf vertrouw.”
“Ik wil dan dat je dat vanavond héél goed blijft onthouden bij alles wat ik ga doen. Kun je dat?”
Een waas vloog door haar hoofd en ze moest al wat moeite doen haar ogen scherp te stellen. Wat wilde hij gaan doen? Wat was hij van plan?
“Ik vroeg of je dat kan?” herhaalde hij rustig.
“Ja, dat kan ik. Dat kan ik toch altijd?” zei ze, zijn intentie peilend.
“Kleed je uit,” zei hij, en liep naar de kast waar hij een grote, donkerrode deken uithaalde.
Ze stond op van de bank en deed haar hemdje uit. Toen ze uit haar spijkerbroek stapte, zag ze dat hij naar haar keek. Zijn blik was anders. Het maakte haar onrustig en ze hield rekening met de mogelijkheid dat hij haar flink zou laten lijden.
“Ga door,” knikte hij haar zacht toe.
Ze deed haar bh uit. Haar voorkant naar hem gericht, zoals hij dat graag wilde. Tenslotte legde ze haar slipje bovenop het stapeltje kleren op de bank.
Hij had het kleed uitgelegd over hun hoogpolige tapijt en vroeg haar te gaan liggen.
“Hoe? Op mijn rug of op mijn buik?” vroeg ze klein.
“Op je buik,” zei hij langzaam.
Vlug en soepel ging ze liggen zoals hij had gevraagd. Haar armen en benen gespreid.
Ze voelde dat hij naast haar kwam zitten op de grond.
"Ontspan en ga liggen zoals je lekker vindt,” fluisterde hij in haar oor.
Ze was even verbaasd en zocht zijn blik.
Hij knikte haar toe dat het goed was en dus ontspande ze.
Langzaam aaide hij met zijn warme hand over haar rug. Van boven naar beneden en weer terug. Liefdevol schoof hij haar haren opzij en gaf haar een kusje in haar nek.
Ze glimlachte naar hem, wachtend op de ommekeer.
Hij verschoof iets en begon haar benen te strelen. Van haar hiel tot vlak onder haar bil.
Een ongemakkelijk gevoel maakte zich van haar meester en ze trok haar been weg.
“Ik vroeg je me te vertrouwen,” sprak hij met licht strenge stem.
“Ja,” sprak ze iel en ging weer liggen, “okay.”
“Draai je eens om,” zei hij.
Hij aaide haar bovenbenen en haar buik.
“Ik wil dit niet,” mompelde ze. “Wil je alsjeblieft stoppen? Of maak me dan tenminste vast.”
Hij aaide door en liefkoosde haar borsten en schouders.
“Je bent mooi en lief, en ik hou van je. Ik wil dat je ook van jezelf houdt en van je lijf.”
“Ja, dat doe ik ook heus wel, maar wil je hier in godsnaam mee stoppen?”
“Je zou me vertrouwen. En ik wil ook dat je dat doet.”
Zijn hand streelde tussen haar benen. Zacht. Lief.
“Godverdomme,” siste ze, en de tranen verschenen in haar ogen. “Hou nou op...”
Toen hij gelijktijdig haar buik begon te kussen, duwde ze zijn hand en hoofd weg en wilde opstaan. Zijn hand omklemde haar bovenarm en hij trok haar terug op haar rug.
“Nee meis, het is tijd,” sprak hij duidelijk, maar kalm, “het is tijd om van jezelf te gaan houden. Het is tijd om écht te gaan voelen. Te durven voelen.”
“Als je me vastbindt, doe ik het,” zei ze smekend.
“Ik bind je niet vast en ik laat je zelfs nu los. Ik hoop dat je me genoeg vertrouwt om te blijven liggen en te accepteren dat ik van je hou en je mooi vind.”
Hij stond op, deed zijn kleren uit en ging naakt naast haar liggen.
Hij streelde haar borsten opnieuw. Haar buik. Tussen haar benen. Haar gezicht.
Met haar ogen stijf dichtgeknepen lag ze zich te verbijten.
Toen hij afdaalde om haar venusheuvel te kussen, begon ze huilend te schreeuwen: “Ik wil dit verdomme niet! Stop! Blijf van me af!”
Hij kwam omhoog en keek haar doordringend en zacht aan: “Ik weet dat dit voor jou het moeilijkste is wat ik ooit van je gevraagd heb.”
Ze knikte snikkend.
“Toch gaan we door,” ging hij verder. “Ik wil dat je voelt dat ik van je hou. Dat je dat durft te voelen. En dat je voelt dat je mooi bent, en lief, en goed.”
Ze ademde snel en voelde paniek.
“Pijn is voor sommigen makkelijk te dragen. Het komt zo hard binnen, dat je niet hoéft te voelen, want het valt niet te ontkennen...” fluisterde hij. “Nú wil ik dat je voélt. Mijn liefde. Je eigen lijf. Zachtheid. Dat je er mag zijn.”
Ze snikte luid.
“Voél.”
Hij kroop op haar.
Kuste haar hals.
Streelde haar gezicht en haren.
Langzaam en zachtjes drong hij bij haar binnen. Teder.
Een oerschreeuw van verdriet kwam uit haar keel toen ze haar armen om hem heensloeg en haar gezicht in zijn nek verborg.
Ze was kwetsbaarder dan ooit... maar zonder angst.
Ik ben de baas over mijn fantasie...
En ik fantaseer, dat ik niks te vertellen heb.
|
|
    
RaadsHeer
Actief lid
Bericht Nummer: 25
Aangemeld: 10-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 21 juni 2011 - 07:57 pm: |
|
Naar mijn hart... |
Beste Lot,
Een verhaal naar mijn hart.
Niet alleen omdat ik van dit soort verhalen houd, en dus qua stijl, timing en frasering mij na aan het hart ligt. Het gaat zonder enige belemmering naar mijn hart toe en verwoordt wat zich daar afspeelt.
Soms gebeurt dat... iemand schrijft een verhaal dat precies weergeeft wat je zelf zou willen zeggen.
Uit het hart dus ook!
Voor degene die denkt dat dit niet over bdsm gaat.. die heeft het mis. Meer dan alle verhalen over het verleggen van grenzen, het doorstaan van pijnigingen, vernederingen, of zenuwslopende beproevingen gaat dit over bdsm. Over de kern waar het om draait. Zo diep afdalen en zo totaal overgeven in blind vertrouwen dat ondanks alles je er ongeschonden en rijker uit tevoorschijn komt.
Beste beheerders zet dit verhaal met grote uitroeptekens alsjeblieft op de aanbevolen verhalen?
Het is in alles een juweeltje. Hartelijk aanbevolen!
RaadsHeer
|
subgirl
Lid
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 21 juni 2011 - 11:16 pm: |
|
ocharm |
Toen ik begon te lezen dacht ik woow daar gaat iets serieus gebeuren en ja hoor,
hoe langer je leest hoe beter je beseft dat wat ze daar moet doorstaan als een hel
ervaren kan worden.
Kan dan ook maar alleen denken ocharm dat meiske ...
Zoveel zaken om te ondergaan, maar heel moeilijk iets te verstaan
Heel mooi diepgaand verhaal en ja hoor vind ook dat dit op en top bdsm is .
Groetjes
|
de schrijfster
Actief lid
Bericht Nummer: 28
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 22 juni 2011 - 10:27 am: |
|
stil |
Wauw Lot,
Ik ben er stil van... Een geweldig mooi verhaal.
Hoewel niet helemaal mijn leven, herken ik het wel. Bijvoorbeeld hoe moeilijk het kan zijn je echt kwetsbaar op te stellen. Of hoe mooi het is als iemand je helpt dat donkere plekje in je ik, dat plekje waar je niet over wilt praten of nadenken, zichtbaar te maken. Samen die reis te ondernemen. En hoe diep een relatie kan zijn als iemand je zo goed kent.
Dank je!
|
Mastermind
Lid
Bericht Nummer: 14
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 22 juni 2011 - 05:34 pm: |
|
vanilla als straf? |
Prachtig,
Ik zie een meisje voor mij, dat BDSM als leidraad in haar leven heeft en een vanilla-behandeling als een straf ervaart.
Prachtig geschreven .
Het gevoel spat er van af
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 466
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 juli 2011 - 08:25 am: |
|
Twee juweeltjes |
Twee juweeltjes van Lot, in mijn mailbox. Want juweeltjes zijn het. Lot weet met weinig woorden zoveel te tekenen en nog meer te suggereren. Met enkele trefzekere halen alles op het doek te zetten wat je als lezer moet weten.
Het maakt mij elke keer weer nieuwsgieriger naar de vrouw die Lot is. Ongetwijfeld een vrouw naar mijn hart, zo enorm invoelend als ze is.
Het is ook leuk dat deze twee verhalen samen tot ons komen. Leuk, omdat ze in mijn ogen zo enorm verschillend zijn en daarom als volstrekte tegenpolen weer zo goed samengaan.
Het eerste, over de twee natte dames is zo transparant als maar kan. Twee oude vriendinnen, waarvan er één al zo lang stille verlangens heeft gehad en die gewoon niet anders kan dan ervoor uit te komen in de situatie die is ontstaan. Bij mannen ligt dat allemaal wat anders maar het maakt mij eigenlijk heel jaloers. Dat zoiets moois zich zomaar zou kunnen ontwikkelen. En dan maakt het helemaal niet uit of het een eenmalig gebeuren zou zijn. Het zal hun relatie voor altijd verdiepen. Dit is van een stille schoonheid. Puur ook, in de zin van eerlijk en mooi.
Het tweede verhaal zou niet tegenstrijdiger kunnen zijn. Hier wordt gevochten, hier komen de allerdiepste dingen naar boven. Ik lees in de reacties waar het om draait, maar ik moet zeggen dat het mij bepaald niet duidelijk is wat hier precies speelt. Er zijn vele achtergronden denkbaar, variërend van heel mooi tot diep triest. Uiteraard ga ik er van uit dat Lot hier speelt met gevoelens rond BDSM, zoals ze dat wel vaker gedaan heeft. De strijd die dat op kan leveren, om maar eens wat te noemen. Maar dan nog is het raadselachtig. Is niet alleen het einde open maar eigenlijk het hele verhaal. Wat het dus ondubbelzinnig tot een juweeltje maakt, want een mens kan hiermee in zijn gedachten nog lang vooruit. En aangezien ik mijzelf tot de mensen reken kan Lot er voorlopig op rekenen dat ze zich in mijn hoofd bevindt.
Er zijn mindere situaties denkbaar, zowel voor haar als voor mij.......
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
|
om mee te beginnen
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?