Hoofdstuk 20 (slot) van 'Het feest van Kim', Meisje steelt de show en plakt etiketten
Boekonderdeel III: Send in the clowns
Donderdagavond 23.30 uur
“Clown 13”, roept Madelon, “ons laatste slachtoffer. Dat is eigenlijk wel grappig, dames en heren, je zou verwachten dat niemand die broek met nummer 13 wil dragen, maar deze dame roept altijd: 13 is mijn geluksgetal. Nou, vanavond niet dus.”
Meisje veert op. Clown 13. Dus niet 11. Kennelijk was het toch gewoon een echte gast die haar die extra fooi van veertig euro gunde. Clown 13, dat is Carla, weet Meisje. En als ze het al niet wist dan herkende ze haar wel aan haar manier van lopen en zeker aan haar naakte bovenlichaam, waar Meisje afgelopen zaterdagmiddag tegenaan gelegen heeft.
Na de eerste kennismaking, die onplezierig leek, is ze er inmiddels achter dat Carla een heel sympathieke, sterke, intelligente vrouw is, met een enorm incasseringsvermogen. Claudia heeft Meisje tijdens het verkleden verteld dat Carla haar mentor en trainer binnen VBL wordt. Daar is Meisje blij om, want ook al is Carla waarschijnlijk veeleisend, ze lijkt ook heel open en eerlijk. Waarschijnlijk kan Meisje veel van haar leren.
“Twintig rode munten?”, hoort Meisje Madelon ineens zeggen, “hoe kan dat, iemand met jouw ervaring?”
“Ik had mijn dag niet, denk ik”, antwoordt de clown met het ongeluksgetal.
“Dat kun je wel stellen”, reageert Madelon, “maar als je ook nog een paar keer je handen lostrekt, moet ik je dus misschien wel vijfentwintig slagen geven. Dat betekent ongetwijfeld dat zo hier en daar het bloed uit je billen gaat lopen. En eigenlijk houd ik daar niet zo van.”
Ze richt zicht weer tot haar publiek.
“Beste mensen, dit gaat denk ik wat ver. Zullen we haar maar wat clementie tonen? Het begrenzen op twaalf slagen?”
Het publiek is het daar niet mee eens, in ieder geval een paar van de hardste schreeuwers niet. Die vinden geheel volgens de tijdgeest dat regels regels zijn, er niets gedoogd mag worden en de volledige straf dus op Clown 13 moet neerdalen.
Meisje ziet hoe Carla naar Madelon toeloopt en haar wat in haar oor fluistert.
“Luister, luister, luister, lieve mensen. Onze clown fluistert me net een voorstel in het oor, dat mij wel aanspreekt. Zeg het nog eens, clown 13, maar dan hardop in de microfoon.”
“Mijn voorstel is het aantal slagen te verdelen over mijn hele lijf.”
“Wat vinden jullie ervan?”, vraagt Madelon aan de zaal.
Er wordt instemmend geroepen en ineens hoort Meisje: ‘Ook op haar tieten?’ en ze ziet de clown knikken in de richting van de schreeuwer, die daarna de menigte aanvoert in het scanderen van ‘ik zeg: doen, ik zeg: doen, ik zeg: doen’.
Madelon begint aan de achterkant, een stukje boven de knieholtes en werkt zo naar boven toe. Tien slagen landen op Carla’s bovenbenen en billen en Meisje is opnieuw onder de indruk van de regelmatige afstand tussen de strepen en het bijna evenwijdig lopen ervan. De tiende zit aan de bovenkant van de billen.
Carla heeft tot nu toe kans gezien de klemmen op haar tepels te houden, dus zijn ze op de helft en is het tijd om naar de voorkant te gaan. Meisje heeft er geen ervaring mee, maar het lijkt haar heel pijnlijk als een cane aan de voorkant op je bovenbenen landt, nog erger als dat op de hoogte van je gleufje plaatsvindt en het ergst lijkt haar het incasseren van die pijn op haar borsten. Ze kijkt gebiologeerd toe en haar gedachten dwalen bij deze clown niet af naar andere gebeurtenissen. De eerste slag landt net boven Carla’s knieën en ook nu werkt Madelon naar boven toe. De eerste vier slagen komen alleen op de bovenbenen terecht. De vijfde streep loopt net onder het bekken, maar wel over Carla’s heuveltje. Bij die klap geeft Carla een harde schreeuw van pijn, maar ze ziet wel kans om haar handen op de juiste plaats te houden. Meisje ziet een aantal vrouwen in het publiek wat ineen krimpen. Alsof ze het in hun eigen heuveltje kunnen voelen. De zesde en zevende slag gaan over haar buik, boven het bekken, maar onder haar ribbenkast en Meisje ziet duidelijk op het scherm dat Madelon zich bij deze twee slagen wat inhoudt.
Voor de achtste slag moet Carla haar borsten omhoog trekken door haar handen omhoog te brengen. Ze moet dat voorzichtig doen, want ook nu mogen de tepels natuurlijk niet losglippen uit de klemmen. En dan landt de cane, nu weer met volle kracht, op de onderkant van haar borsten. Opnieuw duiken diverse dames wat ineen.
Madelon maakt één voor één Carla’s handen los en klemt ze vast aan haar schaamlippen, precies op de plek waar de cane zijn sporen heeft achtergelaten. Zo hier en daar klinkt gefluit en applaus uit het publiek ter ondersteuning van deze toch wel wrede actie. Clown 13 blijft glimlachen, met haar mond, maar Meisje denkt dat zelfs Carla er niet aan ontkomt nu onder die schmink een pijnlijke grimas te maken.
De één na laatste slag landt op de bovenkant van Carla’s borsten, net zover boven haar tepels als de vorige slag eronder landde.
De laatste slag komt waar Meisje het inmiddels verwacht, op de tepels. Afschuwelijk. Carla geeft opnieuw een schreeuw van pijn, en trekt tot overmaat van ramp de klemmen van haar schaamlippen, wat in een verlenging van de schreeuw resulteert.
“Arme clown”, zegt Madelon, “nu moet ik je nog twee slagen geven. Maar dat zijn dan ook de laatste, dames en heren. Ik maak de klemmen niet meer vast, want dat zou niet verantwoord zijn. Maar…….. die laatste twee worden nog wel heftig.”
Carla moet haar handen nu in haar nek leggen en ontvangt nog een slag die opnieuw haar heuveltje raakt, net iets lager dan de streep die er al zit, en de allerlaatste slag komt weer op haar borsten, net boven de tepels.
En dan is het voorbij. Carla krijgt een luid applaus en gaat bij de drie andere clowns staan, alleen keert zij het publiek niet haar achterkant toe, maar de voorkant en mag ze haar handen in haar nek houden.
“Zo, mensen”, zet Madelon, “dat waren de vijf clowns die ik jullie beloofd had. Bedankt voor jullie aandacht. De clowns zullen de zaal zo dadelijk op mijn teken gaan verlaten. Daarmee gaat de bar nog niet op slot, maar vanaf nu moeten jullie zelf je drankjes halen. Tot ziens.”
Opnieuw klinkt er een luid applaus. Madelon buigt om dat in ontvangst te nemen en laat dan ook één voor één de gestrafte clowns afscheid nemen van het publiek, met een buiging voor op het toneel. Zelfs clown 12 komt daarvoor even terug de zaal in. Ze is inmiddels weer aardig bijgetrokken.
Als Madelon zelf de rij weer afsluit met een buiging, begint het scanderen van het bekende ‘we want more, we want more, we want more’. Madelon schudt haar hoofd, maar dat leidt alleen maar tot een hoger volume.
‘Kom op Madelon’, denkt Meisje, ‘geef ons het teken, dan kunnen we gaan’.
Maar Madelon gebaart naar het publiek en maant het zo tot stilte. En dan spreekt ze een paar simpele woorden, die bij Meisje binnenkomen alsof een rechter haar tot een zware straf veroordeelt.
“Zullen we er nog ééntje doen dan?”
Het publiek applaudisseert enthousiast, maar Meisje laat haar schouders zakken en is geneigd alvast maar naar het podium te gaan lopen. Ze weet nu zeker dat op het lege briefje dat straks uit de vaas komt het getal 11 zal staan. Even bekruipt haar de gedachte snel de euro’s uit haar kutje te halen, maar hoe doe je dat zonder dat het iemand opvalt, en waar moet ze die briefjes dan stoppen. Bovendien, Madelon verwacht die briefjes daar, dus als ze er niet meer blijken te zijn, zullen de rapen ook gaar zijn, op het podium al of anders toch buiten het feest. Haar contract met VBL zal dan wel heel snel weer ontbonden worden.
Madelon heeft het briefje uit de vaas gehaald, ze vouwt het open en roept triomfantelijk:
“Dit is wel een heel leuke toegift, dames en heren, deze clown is vanavond voor het eerst voor ons aan het werk, en ze valt meteen in de prijzen. Een soort van ontmaagding dus. Kom maar hier clown 11, je weet al dat het over jou gaat.”
‘Ja, dat wist ik al toen je het publiek nog een clowntje beloofde’, denkt Meisje. Het huilen staat haar nader dan het lachen. Natuurlijk ziet ze op tegen de cane, maar zes slagen denkt ze wel aan te kunnen. Waar ze het meest tegenop ziet is dat Madelon waarschijnlijk nog iets onverwachts voor haar in petto heeft in verband met de verborgen euro’s.
Ze loopt, begeleid door applaus en enthousiast geroep en gefluit, naar het podium. Als ze dat betreedt ziet Madelon kennelijk, ondanks de schmink, in haar ogen dat ze er erg tegenop ziet en er bijna doorheen zit. Als ze haar hand in Meisje’s broek steekt om de munten uit het buideltje te halen, doet ze dat eerst niet. Ze wrijft zachtjes over Meisje’s buik en schaamlippen, terwijl ze in haar microfoon zegt:
“Ja, een nieuw clowntje, een nieuwe broek, ik krijg dat buideltje niet open, hadden jullie daar geen last mee?”
Daarna ziet Meisje dat ze de microfoon uitschakelt. Ze fluistert, terwijl het rustgevende strelen doorgaat:
“Nog even volhouden, meid, ik weet dat je het kan, ik heb je bezig gezien, life en op wat video-opnames, jij bent hartstikke sterk, we hebben je niet voor niets aan Carla gekoppeld, die is er voor de ‘tough girls’, ze heeft niets met ‘opgevers’.”
Ze streelt nog even door, zet haar microfoon weer aan en haalt dan de munten tevoorschijn. Meisje kijkt in de richting van Carla, die nog steeds met haar gehavende voorkant naar het publiek gekeerd staat. Ze hebben even oogcontact, Carla knikt haar toe en vormt met haar mond de woorden ‘Zet ‘m op’. Dat tilt Meisje weer een beetje op, ze kijkt uit naar samen optrekken met Carla en wil dat niet bij voorbaat verpesten door het er nu, op haar eerste avond, bij te laten zitten.
“Voor een eerste avond helemaal niet slecht, clowntje 11”, hoort Meisje Madelon zeggen, “een mooie hoeveelheid groene munten, dus goed gewerkt, en maar zes rode, dus ook nog eens weinig fouten gemaakt. Goed hoor!
Maar, zes is natuurlijk nog steeds zes te veel, dus draai je om en maak kennis met mijn cane.”
Meisje wacht even met omdraaien totdat Madelon haar tepels hard geknepen en van de klemmen voorzien heeft, maar als dat gebeurd is keert ze het publiek de rug toe en ziet plotseling Joeri voor zich staan met de camera op zijn schouder. Hij was even de zaal uitgeweest en de andere cameraman had Meisje’s gang naar het podium vastgelegd. Nu is hij er gelukkig weer en hij richt zich op haar gezicht, dus zij kan zich ook een beetje aan hem vasthouden.
Ze buigt zich voorover en voelt hoe Madelon de knopen op haar rug losmaakt. De broek valt op de grond. Intussen legt Madelon het publiek uit dat ze bij zo’n maagdelijk clowntje niet zachter slaat dan bij de meer ervaren meiden, maar dat ze wel wat langer wacht tussen de slagen, zodat het clowntje kan wennen aan het gevoel en even kan bijkomen voordat er weer een klap volgt.
Meisje had liever de zes slagen direct achter elkaar, dan was het maar gebeurd.
Dan voelt ze een paar lichte tikjes midden op haar billen. Madelon is aan het richten. En dan, ja wat dan. In ieder geval schiet er een scherpe pijnscheut door haar lijf, heel anders dan die paar keer dat Kasper haar heeft laten kennismaken met een cane. Veel feller. Omdat Madelon harder slaat, maar ook omdat deze cane soepeler lijkt, meer zwiept. Ze hoort ook een heel ander geluid dan bij Kasper. En het geluid is ook heel anders dan wat ze hoorde toen de andere meiden slaag kregen. Omdat ze dichterbij staat? Omdat je het geluid dat je met je oren hoort combineert met het geluid dat binnen in je lijf ontstaat zodra je geraakt wordt? Meisje kan het moeilijk omschrijven. Even hoor je een soort suizen, als de cane op snelheid door de lucht gaat, en dan hoor je een soort kraak als het ding op je billen landt, en die kraak schiet weer door naar je hoofd. Iets van sssssssjjjjjjjjwwwwwčččkkngngn. Meisje weet eigenlijk niet hoe je het geluid zou moeten nadoen.
Inmiddels richt Madelon met een paar tikjes haar tweede slag, iets boven de vorige.
Die lijkt nog erger dan de eerste. Meisje kan haar handen er maar net op tijd van weerhouden op de vlucht te slaan. Maar inderdaad ‘sssssssjjjjjjjjww’ als de cane in de lucht is, ‘wwwčččk’ als hij je billen raakt, en ‘kngngn’ als de snerpende pijn doorschiet naar je hoofd.
Madelon neemt nu rustig de tijd om even van dichtbij te kijken hoe Meisje’s billen reageren op het geweld. Meisje voelt hoe vingers langs de strepen gaan, maar ook dat haar billen nog even zachtjes gestreeld worden ter geruststelling, voordat het richten voor de derde slag begint.
Als Meisje ook die klap weer foutloos geďncasseerd heeft komt Madelon opnieuw naar haar billen toe, maar nu streelt ze die niet. Ze haalt een vinger tussen Meisje’s schaamlippen door en laat die daarna haar kutje in glijden.
“Ik zag ineens iets raars bij je kutje, clowntje 11, ik onderzoek het even voordat we verdergaan, goed?”, schalt haar stem door de zaal.
Meisje zegt maar niks. Madelon is op weg naar de euro’s. Meisje was die even vergeten tijdens het concentreren op de cane, maar nu nemen haar zenuwen voor wat dit voor haar gaat betekenen weer snel toe.
Madelon trekt één van de twee briefjes naar buiten en houdt het triomfantelijk in de lucht.
“Kijk nou toch eens wat ik in haar kutje vindt. Waar komt dat vandaan, clowntje 11?”
“Dat heeft een gast erin gestopt, mevrouw”, zegt Meisje in de microfoon die vlakbij haar hoofd is neergezet.
“Zo, dus jij troggelt onze gasten extra geld af. En wat heb je daarvoor gedaan? Stiekem mee geweest naar het toilet of zo? Even pijpen en afzuigen? Of heb je je zelfs laten neuken? Je gedraagt je als een hoertje, clowntje 11; een man verleiden tot extra betaalde dienstverlening; of was het een vrouw? Nou zeg op, wat heb je ervoor gedaan?”
Meisje was het gevoel dat ze zou moeten huilen even kwijt geweest, maar het komt nu in volle hevigheid terug. Ze kan er op zich goed tegen als ze streng wordt toegesproken, ze wordt er meestal zelfs geil van, maar ze is nog nooit eerder ‘hoer’ genoemd. En ook al gebruikt Madelon het milder klinkende verkleinwoord, het komt toch hard aan, veel harder dan ze zelf had kunnen voorspellen.
“Die meneer wou bij het wegstoppen van de munten niet zogenaamd per ongeluk aan mijn lipjes en kutje voelen, dus hij vroeg eerlijk of het mocht, en toen ik ‘ja’ zei duwde hij ongevraagd dit briefje naar binnen. Ik heb niet om dat geld gevraagd, echt niet, mevrouw.”
“Nee, nee, dat zal wel”, zei Madelon, “dat zullen we dan maar even checken. Wil die meneer even op het podium komen?”
De man komt snel aangelopen en zegt tot haar opluchting dat Meisje de waarheid spreekt.
“Ik heb het zelfs twee keer gedaan”, zei hij er achteraan.
En dat had hij nou beter niet kunnen zeggen. Madelon loopt weer naar Meisje toe, duwt twee vingers krachtig bij haar naar binnen en trekt het tweede biljet naar buiten.
“U heeft gelijk, meneer, dat tweede briefje was me eerst niet opgevallen. Voor de zekerheid nog even: De eerste keer heeft ze niet tegen u gezegd, dat u er geen geld voor hoefde te betalen om haar een beetje te vingeren, en toen ze u daarna nog een keer een drankje heeft gebracht heeft ze er ook niets van gezegd?”
“Nee, mevrouw”, zei de man.
“En u heeft niets meer gedaan dan haar even een beetje vingeren?”
“Nee, mevrouw, ik zal het u precies vertellen. Ik stak mijn hand in haar broek en deed de groene munt in de buidel, daarna streek ik met mijn hand wat heen en weer langs haar clitoris en genoot even van wat dat met haar deed. Ze reageerde heel snel door wat dieper en sneller adem te halen. De bewegingen die haar borsten daarbij maakten vond ik prachtig. Daarna schoof ik met mijn vingers, met het biljet ertussen, het gebied tussen haar kutlipjes in. Dat was heel lekker warm en vochtig. En daarna schoof ik die twee vingers zo haar kutje in, deed ze uit elkaar en trok ze terug, waardoor het biljet achterbleef. Ik vond dat zo’n fijne ervaring, dat ik het later nog een keer gedaan heb.”
Het publiek geniet van zijn verhaal, maar Meisje die daar maar voorover gebukt staat, moet er van blozen. Dat is door de schmink voor niemand zichtbaar, ook al brengt Joeri haar gezicht in close-up op de linkerhelft van alle schermen. De andere cameraman zorgt voor het beeld op de rechterhelft. Daar zijn haar billen met drie rode strepen te zien, en ook haar schaamlippen met een streepje roze daartussen.
“Vindt u niet dat u voor dat geld wel wat meer had mogen verwachten?”, vraagt Madelon.
“Ach”, zegt de man op berustende toon, “ik heb geld genoeg, daar let ik nooit zo op, maar misschien heeft u wel gelijk.”
“Nou, mensen”, richt Madelon zich weer tot de hele zaal, “ik heb niet zo’n verstand van de hoerenbusiness, jullie wel misschien, maar het lijkt me dat je bij een beginnend onervaren hoertje voor veertig euro toch tenminste mag rekenen op wat handwerk om je stijf te krijgen, het recht om haar tieten wat te onderzoeken en ongehinderde toegang tot haar kut om tenminste één keer klaar te komen. Ik stel voor dat we dat deze meneer alsnog gunnen.”
Meisje vindt het een onplezierig voorstel. Ze begrijpt wel dat deze man ook bij VBL hoort, een ander had vast niet zo uitgebreid en in zulke vloeiende zinnen beschreven wat hij met haar gedaan had, maar ze heeft voor haar gevoel deze week al genoeg meegemaakt met mannen die ze niet eerder ontmoette. En ze wil nog steeds zo snel mogelijk naar huis. Bij Joeri zijn. Een weekend lang niemand anders zien en voelen dan Joeri.
De zaal is een heel andere mening toegedaan. Er zijn aanmoedigende reacties voor de man op het podium, maar Meisje hoort tot haar schrik ook dingen als ‘daar heb ik ook wel veertig euro voor over’, ‘zestig als ze me pijpt’ en ‘het dubbele als ik in haar kontje mag’. Meisje hoort zelfs een vrouwenstem roepen dat ze haar voorbinddildo wel even gaat ophalen. Ze voelt al aankomen waar dit heen gaat en begrijpt nu ook waarom haar bij het verkleden gevraagd werd of ze vanavond bereid was haar kontje te laten gebruiken. Gelukkig heeft ze ‘nee’ gezegd.
Het zweet breekt haar uit. Hoeveel mannen zal Madelon op haar willen loslaten?
Madelon brengt de zaal weer tot bedaren en bepaalt dan resoluut wat er wel en niet gaat gebeuren.
“Ik vind het wel een goed idee om wat meer mensen toegang tot haar te geven. Van één klant kan een hoertje niet leven natuurlijk. Maar ze is nog maar een beginnelingetje, dus laten we ook niet overdrijven en ons tot drie klanten beperken vanavond. En het spijt me voor de mensen die haar kontje willen gebruiken, maar dat gaan we vanavond niet doen. En ook geen andere bijzondere dingen. Drie mannen mogen één keer klaarkomen in haar kut.”
Ze nodigt nog twee mannen, die als eerste riepen dat ze er ook wel veertig euro voor overhebben, op het podium en int het geld.
Meisje vindt de gang van zaken niet langer onplezierig. Nee, ze wordt er misselijk van. En niet spreekwoordelijk misselijk, maar echt fysiek. Ze heeft het gevoel dat haar mond opendoen voldoende is om haar maaginhoud over het podium uit te storten. Ze staat dan ook op het punt haar stopcode te gebruiken en het podium snel te verlaten, om nog op tijd bij een toilet te zijn.
Aan de andere kant is opgeven iets wat niet zo goed bij haar past. En wat zal Joeri doen als ze nu wegloopt? Is hij zo verliefd dat hij haar dan toch nog wil? Hij heeft wel gezegd dat het een simpele regel is, stoppen als de sub haar code gebruikt, en Meisje is er ook van overtuigd dat niemand van VBL haar zal dwingen als ze echt wil stoppen, maar wil Joeri dan nog verder met haar? Gooit ze dat heerlijke weekend in duigen? En een mooie toekomst met hem samen? Aan de andere kant, als Joeri haar om die reden zou dumpen, dan kan ze toch ook maar beter van hem af zijn? Wil ze dan eigenlijk dat weekend nog wel? Ze wordt gek van haar malende gedachten. Zou ze koorts hebben of zo?
Ze kijkt naar Joeri. Eén oog zit achter de camera, het andere heeft hij dichtgeknepen. Ze kan hem dus niet in zijn ogen kijken, maar zijn lippen bewegen en ze herkent zijn mantra’s ‘you’re amazing’ en ‘I love you’. Er is nog een andere tekst, maar die herkent ze eerst niet. Het is niet ‘you did it’. Al snel ziet ze dat het om een variant gaat: ‘you can do it’. Maar het duiveltje is ook weer terug met ‘die zinnetjes zijn allemaal holle frases, hij houdt niet echt van je, hij exploiteert je, hij heeft vast nog meer meisjes in zijn macht, je bent gewoon één van zijn vele speeltjes’.
En toch besluit ze haar ‘code rood’ nog even in haar buidel te houden.
Er wordt een matras op het podium gelegd. Meisje knielt daarop en Madelon haalt de klemmen van haar tepels. De man die de biljetten eerder op de avond in haar kutje gestopt heeft, komt als eerste naar haar toe. Ze haalt zijn lul tevoorschijn en behandelt die, net als clown 19 eerder deed, met desinfecterende gel en laat dat overgaan in wat Madelon ‘handwerk’ noemde, totdat hij hard genoeg is om gemakkelijk bij haar binnen te komen. Nadat ze een condoom over hem afgerold heeft, draait Meisje zich om, legt haar hoofd op de matras en steekt haar kontje omhoog naar zijn stijve pik. Hij komt heel gemakkelijk bij haar binnen, pakt haar borsten stevig vast en trekt haar bovenlichaam omhoog, zodat ze zijn keurige overhemd tegen haar rug voelt.
Meisje merkt tot haar schrik dat ze inderdaad op een hoer begint te lijken. Ze zit in de goede houding, ze schenkt hem zo te horen genot, maar het doet háár helemaal niets. Ze heeft er geen enkel erotisch gevoel bij, niet in en om haar kut, niet in haar borsten en zeker niet in haar hoofd. Ze registreert wel dat er iets in en uit haar glijdt, en ook wel dat haar borsten niet vrij hangen, maar ze voelt het niet echt. Het is een nieuwe en heel vreemde ervaring, die ze ook niet wil wegdrukken door zich voor te stellen dat er iemand achter haar zit die ze wel kent en graag dit plezier zou doen, zoals Joeri of Kasper, en misschien zelfs Frank. Het ontbreken van het gevoel deprimeert haar en de misselijkheid wordt er niet minder van.
De man komt al vrij snel klaar, glijdt uit haar en fatsoeneert zijn kleren. Hij neemt afscheid als een heer:
“Bedankt, clowntje 11, het was fijn”, fluistert hij nog snel in Meisje’s oor.
Direct daarna komt de tweede man. Hij is lang en de lengte van zijn geslachtsdeel past goed bij zijn lijf. Hij wordt heel makkelijk stijf, en dan nog langer. Hij vraagt haar voor hem te gaan staan, met haar rug naar hem toe. Dan trekt hij haar met zijn handen op haar borsten tegen zich aan en komt met een klein beetje hulp van Meisje’s hand, tussen haar billen door haar kut in. Hij is zoveel langer dan Meisje dat hij behoorlijk door zijn knieën moet om dat voor elkaar te krijgen. Na een paar stoten is hij helemaal in Meisje verdwenen en komt hij door de lengte van zijn pik op plekjes waar nog niet eerder een mannelijk lid kwam. Dat is voor hem het moment om zijn benen weer te strekken. Dat betekent dat Meisje’s voeten van de vloer gaan. Door zijn armen om haar heen te slaan, één onderop haar buik, de ander vlak onder haar borsten, kan hij haar nu iets van zich afschuiven en weer naar zich toe trekken.
Meisje probeert wat grip op de situatie te krijgen door haar handen achter zich op zijn lijf te leggen, maar hem echt vastpakken lukt niet. Ze registreert wel wat er gebeurt en dat dit voor haar weer een nieuwe ervaring is, maar het gevoel blijft ontbreken, ook diep in haar buik.
Deze man heeft, net als de vorige, niet zoveel tijd nodig om bij zijn hoogtepunt te komen. Hij tilt haar van zich af en gaat zonder verder iets te zeggen wat opzij staan, bij de eerste man.
‘Nog één te gaan’, denkt Meisje, ‘misschien red ik het zonder echt over mijn nek te gaan’.
De derde man is een stuk kleiner dan nummer twee en zou met een flink aantal kilo’s minder een stuk gezonder door het leven gaan. Meisje haalt zijn lul tevoorschijn en is verbaasd over wat ze ziet. De dikte past wel bij het formaat van zijn buik, maar de lengte zou veel beter bij haar vorige ‘klant’ passen. Als ze hem straks stijf heeft is het waarschijnlijk het grootste mannelijk lid dat ze tot nu toe heeft gezien. Maar de man blijkt lastiger te behandelen dan de eerste twee. Het kost Meisje grote moeite om hem stijf genoeg te krijgen om bij haar binnen te kunnen dringen. Waar meneer nummer twee al helemaal hard werd bij het opbrengen van de gel, blijft deze man half slap onder haar intensieve pogingen hem condoomklaar te maken. Pas als ze, met weerzin, besluit om de hulp van haar lippen en haar tong in te roepen, toont hij langzaamaan voldoende reactie.
De man wil haar in dezelfde houding als de eerste, maar hij pakt haar niet bij haar borsten. Hij legt zijn handen in haar heupen en trekt haar daarmee steeds tegen zich aan nadat hij haar met een stoot van zijn pik wat naar voren geduwd heeft.
Hij beweegt in en uit in een vast ritme. Geen variatie in snelheid, diepgang en hoek van penetreren. Haar borsten schommelen inmiddels mee in de cadans van zijn lichaam. Meisje krijgt het gevoel dat dit nergens toe gaat leiden. Ze probeert nog dieper met haar hoofd in de matras te duiken, ze duwt haar kontje nog wat verder omhoog, ze spreidt haar benen nog iets wijder, maar het lijkt er op dat hij daardoor niet meer geprikkeld wordt. Misschien heeft hij nog nooit voor een publiek hoeven presteren en leidt dat hem te veel af.
Door haar aangepaste houding dringt hij nu wel dieper in Meisje door en ineens schuift hij een paar keer zo diep naar binnen dat ze het gevoel krijgt dat hij haar maag naar haar keel duwt. Ze kan nog net voorkomen dat de restanten van haar avondeten en een paar hapjes en drankjes van vanavond op de matras belanden. Ze slikt het eerste zure maagsap dat in haar mond komt snel weer in.
Het lijkt erop dat deze stoten ook Meisje’s hersens weer aan het werk zetten. En terwijl meneer nummer drie blijft bewegen in een, volgens Meisje vruchteloze, poging tot een zaadlozing te komen, neemt ze de tijd om met zichzelf te overleggen en zichzelf toe te spreken.
Meisje-1:
‘Wat ben je nou eigenlijk aan het doen Meisje? Je wordt er letterlijk misselijk van. Waarom stop je niet, terwijl je die mogelijkheid hebt? Moet je per se bewijzen dat je alles aankunt? Waarom zijn mensen die je nog geen week kent ineens zo belangrijk voor je, dat je je ziek wilt laten maken en de hoer wilt spelen? Wat zeg ik, gewoon een hoer wilt zijn.’
Meisje-2:
‘Ja, maar Joeri is zo’n schat. Ik ben al zo lang op zoek naar zo iemand. Als ik dit niet volhoud laat hij me vast schieten. En dan ben ik weer alleen.’
Meisje-1:
‘Nou, fijne vent die Joeri, dat hij je dingen laat doen waar je ziek van wordt. En wat heeft hij nou helemaal voor je gedaan, behalve allerlei dingen die hij zelf geil vindt? Stoppen meid, nu, dumpen die hap, weg van al die rare mensen, gewoon terug naar je eigen leven in Oostende. Leuke jongens genoeg die gewoon rustig in bed met je willen vrijen, en die bereid zijn monogaam met je te leven. Waarom moet je per se iemand hebben die van die idiote dingen van je eist? Wat word je er beter van dat je aan jan en alleman je hele lijf en al je lusten toont? Wat word je er beter van dat je de ene na de andere pik in je kut laat schuiven? Je voelt er niet eens meer wat bij. Je laat ze zelfs al in je kontje komen, wat je helemaal niet lekker vindt.’
Meisje-2:
‘Ja, maar dit zijn de dingen waar ik altijd al over fantaseerde, en die ik voorzichtig probeerde met jongens die zelf ook nog niet ervaren waren, of met stellen die mij voor wat extra geilheid wel een keer bij hun spel wilden betrekken. Oké, ik ben nu bij mensen met veel meer ervaring’, die wat heftiger dingen met me doen en van me eisen, maar ik wil zelf graag klein gemaakt worden. Tot nu toe werd ik daar altijd geil van en niet misselijk.’
Meisje-1:
‘Nu komen we ergens. Je bent bijna klaar met je studie Toegepaste Psychologie. Heb je ooit met de kennis die je daar opgedaan hebt naar jezelf durven kijken? Wat heb je bijvoorbeeld geleerd over mensen die hun reacties steeds beginnen met ‘ja, maar’? En zou er een verschil kunnen zijn tussen je klein laten maken, klein gemaakt worden en klein zijn? Probeer eens eerlijk te zijn tegen jezelf.’
En dan is Meisje ineens geen twee verschillende Meisjes meer. Er schiet helderheid in haar hoofd. Ze vond het altijd heerlijk om gekleineerd te worden, maar dat was in spelsituaties met mensen die ook nog maar beperkte ervaring hadden. Het ging er dan allemaal niet zo heftig aan toe. In feite bestuurde ze zelf tot hoever ze zich wilde laten kleineren. Ze voelde zich dan wel klein, maar had desondanks zelf het stuur in handen.
Nu ze bij professionals terechtgekomen is, die haar confronteren met haar grenzen, en met de vraag waar haar grenzen nu eigenlijk liggen, door haar met hoge frequentie in voor haar onbekende en heel intense situaties te brengen, is ze dat zelf sturen kwijtgeraakt. Ze heeft onvoldoende in de gaten gehad dat ze over een grens is gegleden. Nee, zichzelf over een grens heeft laten glijden. Ze is voorbij het bekende niveau van klein zijn geschoten, dat ze leuk en lekker geil vindt, dat ze zelf in de hand heeft. Ze is op een veel dieper punt gekomen waar ze er innerlijk van overtuigd is dat ze echt heel klein is ten opzichte van die anderen, en niets waard. Waar het logisch is anderen te gehoorzamen zonder zelf nog na te denken. Waar weigeren niet meer in het woordenboek staat; waar ze zeker weet dat ze een geile slet is en een hoer die door iedereen gebruikt mag worden. Waar ze blij moet zijn met deze mensen om zich heen, omdat ze zich zonder hen niet staande kan houden.
Misschien niet eens zo verwonderlijk, als je kijkt naar alle situaties waarin anderen haar deze week gebracht hebben. Ze heeft een overdosis gekregen. Bdsm is haar drug, waarvan ze tot nu toe recreatief gebruik maakte. Keine porties, van beperkte kwaliteit. Afgelopen week hebben anderen haar gedwongen er te veel van te nemen en ook nog eens van de beste kwaliteit, onversneden.
Maar met haar heldere hoofd van dit moment begrijpt Meisje heel goed dat ze er niet komt met anderen de schuld geven. Ze heeft het zelf laten gebeuren, ze had zelf de keus, ze is er zelf verantwoordelijk voor. En als het vanaf een bepaald moment geen bewuste keuzes waren, maar slaafs volgen, dan moet ze die onbewuste keuzes heroverwegen en alsnog beslissen of ze juist waren of niet.
Goed beschouwd hebben die anderen haar eigenlijk best secuur en met zorg behandeld. Madelon die haar al observeerde in de trein naar Den Bosch; Kasper en Loes die hun VBL-kennissen op haar opmerkzaam gemaakt hebben, maar pas nadat ze zelf voorzichtig met haar gespeeld hadden en overtuigd waren van haar kracht; Loes die zorgde voor het in contact komen met Joeri; Carla, Claudia en Anneke die haar al tijdens het feest van Kim observeerden en testten; en daarna nog de tests met het veelvuldig op haar billen slaan, de sybian, het seks hebben met anderen; het zorgvuldig doornemen van het contract.
Pas daarna hebben ze haar hier ingezet. Toen ze kennelijk overtuigd waren van haar kracht. En Carla, de trainer voor de ‘tough girls’, die niets met ‘opgevers’ heeft, wil haar mentor zijn. Ook Madelon vertrouwt erop dat ze sterk genoeg is, want ze liet net met het strelen van haar onderbuik blijken dat ze heel goed in de gaten heeft dat Meisje het moeilijk heeft, maar ze is niet gestopt. En Joeri? Hij heeft haar zelfs via haar contract verzekerd van zijn bewakende aanwezigheid als zij dit soort optredens moet verzorgen.
Kortom, diverse mensen om haar heen monitoren of het wel goed met haar gaat en niemand daarvan vindt haar klein. Alleen zijzelf, sinds kort. Daar moet ze dus weer vanaf. En wel onmiddellijk.
En met dit besluit voelt ze zich ineens krachtiger, niet meer zo intens moe. Het misselijke gevoel ebt wat weg en ze voelt zich ook geen hoer meer. Ze speelt bewust een rol in een toneelspel voor volwassenen, een rol waarvoor ze zich zelf beschikbaar heeft gesteld en waarin ze handelingen verricht waarmee ze zelf akkoord gegaan is. Ze is gewoon aan het werk als performer. En er is niemand die alles in zijn werk leuk vindt, dus ze hoeft ook niet ineens blij te zijn met dat nutteloze pompen van deze meneer. Ze zou wel graag willen dat daar nu eens een eind aan kwam.
De man stopt plotseling met stoten en laat zich uit haar glippen. Hij buigt voorover en fluistert in haar oor:
“Met die waterige kut van jou wordt het niks, er is helemaal geen weerstand of wrijving, in zo’n slappe uitgewoonde doos kan ik niet klaarkomen.”
De man kan niet weten dat Meisje zichzelf zojuist heeft teruggevonden. Bovendien kent hij de echte Meisje niet, anders had hij zich vast gerealiseerd dat het op z’n zachtst gezegd een beetje dom is om zoiets te zeggen. Naast het feit dat het uiterst respectloos is en tegen de regels voor VBL-gasten.
Bij Meisje komt nu alle opgekropte spanning en emotie naar boven. Ze is zeker geen volbloed sportvrouw, maar door haar ervaring met badminton en zwemmen beschikt ze over behoorlijk sterke armen en polsen. Ze werpt zich achterover en voordat de man doorheeft wat er gebeurt, ligt hij op zijn rug op de matras en zit zij bovenop hem.
Ze ziet dat Madelon, die bij Carla was gaan staan, doorheeft dat er iets buiten het geplande script gebeurt en direct wil ingrijpen. Maar Carla houdt haar tegen en fluistert iets in haar oor, waarna Madelon blijft staan waar ze stond.
Joeri, die zijn camera al van zijn schouder gehaald heeft en op de grond gelegd, om Meisje te hulp te schieten, ziet dit als een signaal om zich er voorlopig ook nog niet mee te bemoeien.
Meisje houdt de handen van de man naast zijn hoofd op de matras en gaat zo zitten dat zijn lul tussen haar schaamlippen ligt. Ze begint heen en weer te glijden om te kijken of ze hem weer goed hard kan krijgen. En ook om in haar eigen lijf wat geilheid op te wekken door haar clitoris over zijn eikel heen en weer te laten glijden. Nu ze zichzelf terug heeft, functioneren ook de zenuwen in haar erogene zones weer naar behoren. Zonder te stoppen met deze bewegingen, die bij de man nog niet in veel effect sorteren, buigt ze zich naar hem toe en sist hem in zijn gezicht:
“Lafbek, je eigen onvermogen op mij afschuiven, ik heb me nog nooit zo diep beledigd gevoeld. Je hebt zelf een lul die weigert voor de hindernis en dan ga je dat verhullen door mijn warme, soepele, strakke jongemeidenkut een slappe uitgewoonde doos te noemen. Ik kots van je. Je moet je heel goed beseffen dat er nog nooit een man onbevredigd bij me wegging, en meestal was hun pik dunner en korter dan de jouwe. Dus let op mijn woorden, ik laat jou ook niet gaan voordat je je zaad gespoten hebt, miezerig mannetje. Al kost het me nog een uur of langer.”
Meisje spreekt hem zo toe omdat ze zich echt beledigd en boos voelt, maar ook omdat ze zichzelf er geiler mee maakt. Als een ander haar zo toespreekt werkt het nog iets beter, maar zelf gore taal uitslaan helpt haar ook prima op weg.
Tussen haar schaamlippen voelt ze dat het bij haar slachtoffer ook zo werkt. Zijn lul wordt nu snel keihard, veel harder dan hij tot nu toe was en richt zich met zoveel kracht op dat Meisje er bijna door wordt opgetild.
‘Mijn god’, denkt ze bij zichzelf, ‘hij komt pas in actie als hij wordt uitgescholden’.
Ze komt wat omhoog met haar onderlichaam en voelt hoe zijn pik fier rechtop gaat staan. Hij is zo hard dat ze zich er zonder enige moeite overheen kan laten zakken. Ze hoeft haar handen er niet bij te gebruiken en hoeft zijn polsen dus ook niet los te laten.
Ze begint op hem te rijden. Zij zorgt wel voor tempo- en dieptewisselingen. Ook kiest ze verschillende bewegingshoeken en probeert ze hem uit te dagen met het samentrekken van haar kutspieren. Ze merkt dat hij haar bewegingen begint te beantwoorden met tegenbewegingen en na een paar minuten voelt ze diep in haar lichaam dat hij klaarkomt.
Voordat ze van hem af gaat, buigt ze nog één keer naar hem toe:
“Als ik van je af ben, ga je als de sodemieter van het podium af en de zaal uit. Je verlaat het pand en zorgt ervoor dat je nooit meer zoiets respectloos tegen een vrouw zegt en dat ik je nooit meer tegenkom.”
Het publiek in de zaal, dat niets heeft meegekregen van de dingen die ze tegen elkaar gezegd hebben, is enthousiast en laat dat in scherp gefluit en applaus horen. Meisje voelt ineens dat het zweet aan alle kanten van haar lijf loopt. Ze klimt van hem af, keert hem haar rug toe en neemt weer keurig de houding aan waarin ze de resterende cane slagen moet ontvangen.
Ze controleert niet of hij doet wat ze heeft gezegd, maar als ze snelle voetstappen achter zich hoort en daarna het dichtvallen van een deur, gemengd met wat verbaasde geluiden uit het publiek, weet ze dat hij in ieder geval het eerste deel van haar opdracht netjes uitvoert.
Madelon herstelt zich snel. Ze zet haar microfoon weer aan.
“Nou, nou, nou, dat was ineens een onverwachte wending. Voor mij ook, trouwens. Ik zal clowntje 11 later nog weleens vragen wat er precies gebeurde, maar ik vond het voor zo’n beginnend hoertje een wervelende show. We zouden haast vergeten dat ze nog drie slagen met mijn cane tegoed heeft. Maar hier heb je eerst je geld, stop het maar weer briefje voor briefje in je kut, dat is in je huidige staat inderdaad de veiligste plek, denk ik.”
Meisje pakt het geld aan en ziet dat de heren twee en drie geen briefjes van twintig aan Madelon gegeven hebben, maar van tien en van vijf. Ze is dus niet klaar met zes briefjes wegstoppen, het zijn er veertien.
Omdat ze al voorover gebukt staat voor de cane, brengt ze de briefjes één voor één tussen haar benen door naar haar kutje en duwt ze dan naar binnen. Via de cameraman achter haar is dat op alle schermen goed zichtbaar en kan iedereen natellen of ze het juiste bedrag in haar gewillige spaarvarkentje stopt.
Meisje vindt het nu niet vervelend meer. Ze heeft zichzelf teruggevonden. Voor het oog van een hele zaal veertien briefjes in je kut schuiven heeft nu weer de geile spanning die ze vroeger voelde bij opdrachten die ze van een Dom kreeg.
Als alle briefjes binnen zijn, wat trouwens best een raar vol gevoel geeft, stimuleert ze haar eigen tepels en houdt dan haar handen zo bij haar borsten, dat Madelon er weer gemakkelijk de klemmen op kan zetten.
Maar al is Meisje nu weer bij zichzelf teruggekeerd, de cane vindt ze nog steeds niet iets om te zeggen ‘lekker’, maar ze voelt wel weer het vanouds bekende verlangen om, binnen het spel waarin ze zich begeven heeft, haar verdiende straf op waardige wijze te ontvangen.
Ze voelt de tikjes voor het richten en ervaart dan voor de vierde keer wat het sssssssjjjjjjjjwwwwwčččkkngngn van de cane met je doet. Maar nu kan ze het voor het eerst naast ‘heel pijnlijk’ ook als ‘geil’ in haar lichaam absorberen.
Madelon checkt weer even strelend het resultaat, wat Meisje de kans biedt een etiket te plakken op hoe ze zich op dit moment voelt: ‘Gelukkig’. Met een grote hoofdletter ‘G’.
Een partner die aan al haar eisen lijkt te voldoen, al moet ze dit weekend nog wel open en eerlijk met hem praten over het duiveltje in haar hoofd; een bijbaan die volgens haar meer dan goed betaalt; zicht op het kunnen realiseren van haar droom rond kinderen met obesitas; toegang tot bdsm-activiteiten in een vertrouwde omgeving; en bij al die zaken steun van veeleisende, maar ook lieve en betrouwbare mensen.
En ze is een confronterende, maar waardevolle ervaring rijker: hoe je ongemerkt een grens over kunt gaan, maar ook hoe je jezelf daarna weer terug kunt vinden.
Sssssssjjjjjjjjwwwwwčččkkngngn, slag vijf landt onverwachts. Heeft ze de voorafgaande tikjes gemist? Heeft ze onvoldoende op het scherm voor zich gelet? Het gaat maar net goed bij haar tepels.
Nog één te gaan, even concentreren en diep ademhalen. Even alle gedachten stopzetten om de laatste klap te verwerken.
Maar zet je gedachten maar eens stil. Ze ziet maar één nadeel tegenover alle voordelen: In Nederland gaan wonen, ver van vrienden en familie. Maar wat is tegenwoordig nog ver?
SSSSSSSJJJJJJJWWWWWČČČKKNGNGN!!!!!!!!
“AUWAUWAUWAUWAUWAUWAUAUAUAUWWWWW”, gilt Meisje. Ze heeft zich toch weer door haar gedachten laten afleiden. En tot overmaat van ramp heeft Madelon precies daar geslagen waar de onderkant van Meisje’s billen ook het bovenste stukje van haar bovenbenen is. Voor Meisje een supergevoelige plek, die Joeri afgelopen zondag ook al een keer heftig raakte.
Gelijk met haar schreeuw van pijn schiet Meisje overeind en trekt haar klemmen los, wat haar een tweede, gelijksoortige pijnkreet ontlokt.
‘Nee, nee, nee’, denkt ze, ‘niet nog twee’.
En dan kan ze het niet meer tegenhouden. Ze voelt zich nog steeds ‘Gelukkig’ en ook weer heel sterk en helemaal zichzelf, maar toch komen alle emoties van de afgelopen week nu in de vorm van een overvloed aan tranen uit haar ogen rollen. Zo heftig dat haar schmink ervan begint uit te lopen, wat haar clowntjesblik nog treuriger maakt en haar rode glimlach wat grimmiger. Ondanks het huilen biedt ze haar polsen en tepels aan Madelon aan, om de klemmen weer terug te plaatsen. Vervolgens neemt ze haar positie weer in.
Ze kijkt naar Joeri, en daardoor ook in de camera. Hij steekt de duim van zijn vrije hand op en zijn lippen bewegen weer op die zo prettige manier: ‘you’re amazing’, ‘I love you’, ‘you’re amazing’, ‘I love you’, ‘you’re amazing’, ‘I love you’, …… …… ……
Daardoor breekt in haar ogen de zon door, ondanks het feit dat er tegelijkertijd volop tranen uitlopen die haar schmink verder aantasten. Een bijzonder plaatje dat via de schermen in de hele zaal zichtbaar wordt en tot een ovatie leidt.
Tik, tik, tik, ……, Sssssssjjjjjjjjwwwwwčččkkngngn!!
“Goed zo, lief klein hoertje van me”, zegt Madelon.
Tik, tik, tik, ……
“Nog één, clowntje 11, nog ééntje. Houd vol!”
Sssssssjjjjjjjjwwwwwčččkkngngn!!
Het zit erop. Gelijk met de laatste slag overvalt de verlammende vermoeidheid Meisje opnieuw en valt alle spanning van de avond, en eigenlijk van de hele afgelopen week, van haar af. Geen enkele spier in haar lichaam wil zich nog spannen, ze kan haar ogen niet meer open houden en haar hoofd tolt in heftige duizelingen richting flauwvallen. Ze is zich nog wel een beetje bewust van haar omgeving, maar heeft er ook niet echt contact meer mee. Het voelt alsof ze een ballon is waar plotseling alle lucht uitloopt. In een fractie van een seconde beseft ze dat ze bezig is met een grote klap op het podium te vallen. Ze is niet bij machte er iets tegen te doen.
Maar de klap blijft uit. Ze landt veilig in krachtige armen. De armen van haar nieuwe mentor, ziet ze door haar wimpers, als ze met veel moeite haar ogen een stukje opent. Carla voorzag wat er kon gebeuren en was voor de zekerheid tijdens Madelons laatste acties al dichtbij haar nieuwe protegé gaan staan.
Joeri komt nu ook snel aanlopen. Hij zet zijn camera op de grond, verwijdert zo voorzichtig mogelijk de klemmetjes en probeert de impact daarvan te verminderen door Meisje’s tepels zachtjes met zijn lippen en tong te beroeren. Dan neemt hij haar over van Carla en draagt haar in zijn sterke, beschermende armen de zaal uit. Carla loopt als een soort wegbereider voor hen uit en zorgt voor een vrije doorgang door de rond het podium samengeklonterde gasten.
Meisje merkt vaag dat ze niet naar de gezamenlijke kleedruimte gaan, maar een trap op en dan een lange gang in. Ergens halverwege opent Carla een deur die toegang geeft tot een kleine ruimte, zacht verlicht met een aantal kaarsen. In het midden staat een ouderwetse badkuip op pootjes, gevuld met warm water, klaar voor gebruik.
Meisje voelt hoe Carla haar snel verlost van haar polsboeien en de restanten van haar clownsoutfit. Schoenen, sokken, vlinderdas en pruik met hoedje vallen op de grond. De broek is op het podium achtergebleven.
Dan laat Joeri haar heel voorzichtig in het bad glijden. Dat is heerlijk. Nee, meer dan dat, geweldig. Nee, fantastisch! Ach, Meisje probeert maar niet verder het voor zichzelf in woorden te vangen. Ze geeft zich over aan de weldadige warmte van het met een fris ruikende badolie gemengde water en geniet, nog steeds in een soort trance.
Ze voelt hoe Carla heel voorzichtig de schmink van haar gezicht haalt, terwijl Joeri, achter haar hoofd op zijn knieën zittend, haar schouders masseert en heel voorzichtig onder water haar borsten streelt. Als Meisje’s gezicht schoon is en gemasseerd met een verzachtende crčme, kust Carla haar even heel innig op haar mond.
“Ik ga me nu ook omkleden, geniet van elkaar, ik zie jullie binnenkort weer”, zegt ze, terwijl ze de ruimte verlaat.
Joeri gaat aan een zijkant van het bad zitten, ter hoogte van Meisje’s borsten. Hij brengt een hand onder haar hoofd en zijn gezicht dicht bij het hare. Ze wil iets tegen hem zeggen, maar hij weerhoudt haar daarvan met een kort “sssshhhhhh”, dat verstomt als hij zijn lippen op de hare legt en met zijn tong de spieren in haar tong weer tot leven wekt. Terwijl ze elkaar met groeiende intensiteit kussen, laat Joeri zijn vrije hand te water. Die zoekt met zijdezachte strelingen zijn weg over Meisje’s buik naar haar gleufje en vervolgens naar binnen. Eerst toveren de vingers met dezelfde zijdezachtheid één voor één alle eurobriefjes uit haar zeer persoonlijke schatkistje tevoorschijn en vervolgens richten ze zich volledig op het creëren van genot door innig contact met Meisje’s lippen, klit en kutje.
Meisje gaat zeker nog met Joeri over de twijfels praten die haar vanavond overvielen, maar vanuit haar gevoel weet ze eigenlijk nu al dat het goed zit. Ze trekt in gedachten het etiket ‘Gelukkig’ los, dat ze eerder op dat gevoel plakte. En terwijl ze, Joeri kussend, op zijn strelingen langzaam een diep orgasme inglijdt, vervangt ze het door een nieuw, met nog grotere letters: ‘ZIELSGELUKKIG!’.
© SubAdoration, 06-2011
Klik hier voor de flaptekst.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Geluk is... 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?