Lief dagboek, deel 3; een bedenking wordt een wens
19 juni
Hij was op msn!
Ik had het al opgegeven, ik dacht echt dat het voorbij was. En toen was hij er ineens. Ik stond net een kop koffie in te schenken toe ik de ploink hoorde, het teken dat er iemand inlogde. Tegen beter weten in liep ik naar mijn computer om te kijken of hij het was.. en toen had hij me al aangeklikt! En je gaat het niet geloven, lief dagboek, maar we hebben een afspraak… MORGEN!
Ik weet van gekkigheid niet wat ik moet doen. Ik heb me al geschoren en de kleren uitgezocht die ik aan ga doen. Dat was trouwens nog een hele toer want ik heb geen idee wat hij mooi vindt. En zijn er eigenlijk richtlijnen voor subjes?
20 juni
Hij is geweldig! Ik heb nog nooit een man ontmoet die zo lief en wijs is.
Goed, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik in het begin wel heel bang was hoor. Toen ik bij hem aanklopte stond ik letterlijk op mijn benen te trillen. Dat was denk ik ook goed aan me te zien want hij nam me aan de arm mee naar zijn kantoor. Daar liet hij me plaatsnemen op een soort poef. Het zat wat onhandig omdat ik wat omlaag zakte. Ik moest mijn benen een beetje schuin opzij leggen om inkijk te voorkomen. Maar naast zijn bureaustoel waren er verder geen stoelen in het vertrek. Wel nog een bankje tegen de muur maar daar stond een grote kist op.
Het was trouwens een indrukwekkend pand waar hij zijn kantoor heeft. Oud en statig. Zijn kantoor zelf stond vol met dikke boeken en mappen. Er hingen schema’s aan een prikbord en er stond een gesloten kast tegen de muur. Zijn bureau was netjes geordend (wel wat anders dan mijn rommelige secretaire). In het midden stond zijn computer en ernaast de telefoon. Naast de bank tegen de muur stond een tafeltje met daarop een koffiezetapparaat en een dienblad met kopjes. Het zag er allemaal heel chique uit.
Een van die kopjes kreeg ik en de warme koffie zorgde weer voor een beetje rust in mijn lijf. Hij begon eerst weer met wat small talk (hij heeft goed door wanneer ik even tijd nodig heb om bij te komen), over hoe de reis was geweest, of ik het makkelijk had kunnen vinden en nog meer van die onzin. En net toen ik me op mijn gemak begon te voelen veranderde zijn toon. Of was het meer zijn lichaamshouding waaraan ik de verandering zag? Nou ja, hoe dan ook, toen werd het echt!
Hij zat op zijn stoel en vroeg me voor hem te komen staan. Ik denk dat het inderdaad zijn lichaamshouding was waardoor ik ineens voelde dat we nu begonnen want hij vroeg het eigenlijk heel lief. Aarzelend stond ik op van de poef, streek mijn kleren glad en ging voor hem staan.
Ik voelde me zo ongemakkelijk, lief dagboek.
Het slaat nergens op want ik hoefde daar alleen maar te staan, maar die ogen! Hij keek me eerst heel doordringend aan, net zo lang totdat ik hem echt niet langer kon aankijken. Toen ik daarna weer opkeek, zag ik hoe hij me uitgebreid aan het opnemen was. Zijn ogen leken geen detail te missen.
Ineens werd ik me pijnlijk bewust van hoe kort mijn rokje was, dat mijn panty iets gedraaid was en dat ik misschien toch een iets hoger sluitend bloesje aan had moeten doen. Hij zei echter niks over mijn kleren. Wel vroeg hij wat ik me had voorgesteld van deze ontmoeting.
Ik vertelde over mijn spanning, mijn angsten, mijn verlangens. Ik begon heel heldhaftig maar de laatste woorden kwamen er zo zacht uit dat hij fronsend zijn hoofd iets naar mij moest brengen om ze te horen. Hij kwam dicht voor mij staan. Ik voelde de warmte die hij uitstraalde.
Mij opnieuw diep in de ogen aankijkend vertelde hij hoe trots hij was dat hij het recht had om mijn Meester te mogen zijn. Blozend wilde ik mijn gezicht afwenden maar hij pakte me bij mijn kin en dwong me hem weer aan te kijken. Hij snapte mijn angsten maar verzekerde me dat hij zich aan de regels zou houden. Mocht het allemaal te snel gaan kon ik het stopwoord gebruiken. Wat echter wel duidelijk moest zijn was dat ik me ook aan een aantal regels te houden had. Zijn stem werd iets harder.
Zo moest ik mij leren te kleden als een echt subje want wat ik nu aanhad kon echt niet door de beugel. En ik moest hem ook netjes aanspreken. Dat ge-je en ge-jij moest ik voor mijn vrienden bewaren. Een Meester is U. Tot slot had hij wat opmerkingen over mijn houding maar die zouden we gedurende de dag wel bespreken.
Toen vroeg hij ineens of ik nog wist wat we vandaag zouden gaan doen.
Domme vraag! Natuurlijk wist ik nog wat hij had gezegd! Sterker nog, dat was hetgeen ik me zo druk om had gemaakt. Daar had ik nou de halve nacht van wakker gelegen. Maar dat durfde ik natuurlijk niet te zeggen. Ten eerste hoopte ik tegen beter weten in dat hij het zelf was vergeten en ten tweede kon ik gewoon de woorden niet over mijn lippen krijgen. Dan leek het net alsof ik er zelf om vroeg. Nee, ik hield me wel van den domme.
Nog voor ik nee had kunnen schudden zag ik echter al die halve glimlach om zijn mond. Het leek verdorie wel of die man gedachte kon lezen. Ik realiseerde me dat het weinig zin had te ontkennen en knikte dus toch maar ja. Toen hij vervolgens bleef zwijgen wist ik dat ik het echt hard op moest gaan zeggen.
“De grenzen bepalen voor het slaan op geslachtsdelen?”
Het bleef stil. Toen ik hem met rode wangen aankeek zag ik geen spoortje van instemming. Sterker nog, hij keek een beetje boos. Maar ik wist toch zeker dat hij dat had gezegd. De eerste keer zouden we mijn lijst met wensen en bedenkingen kritisch bekijken, te beginnen met het slaan op geslachtsdelen…
“Hond?” vroeg hij ijzig.
Even keek ik hem verbaasd aan maar toen realiseerde ik me wat hij bedoelde.
“De grenzen bepalen voor het slaan op geslachtsdelen, Meester.”
Nu keek hij me wel tevreden aan. Als beloning dat ik het zo snel doorhad hoefde ik me vandaag niet helemaal voor hem uit te kleden. Opgelucht (en een beetje teleurgesteld?) haalde ik adem, daar had ik toch wel tegenop gezien.
Ik moest vervolgens de kist van de bank halen en dan op mijn rug op de bank gaan liggen. Had ik me eerst al ongemakkelijk gevoeld toen ik voor hem moest gaan staan, nu voelde ik me helemaal kwetsbaar liggend op die bank. Hij schoof zijn stoel naast de bank en keek op me neer.
“In het café hadden we al geconstateerd dat je ‘grenzen’ die je op het papier had aangegeven wat kleinzerig zijn ingevuld, nietwaar meisje? Zo weten we ondertussen dat je het best lekker vind als er in je tepels geknepen wordt. Wat nog niet duidelijk is, is hoe gevoelig je tussen je benen bent. Waar we ons vandaag dus op gaan richten is het slaan op je kutje!”
Niet gelogen, lief dagboek, zo zei hij het echt!
Ik dacht dat ik een hartverzakking kreeg toen ik dat hoorde. Niet alleen gebruikte hij woorden waar mijn moeder niet vrolijk van zou worden, hij kondigde doodleuk aan dat hij die dag (!) er op zou gaan slaan. Ik wilde al bijna opstaan van de bank toen hij een hand op mijn bovenarm legde en met zachte stem zei:
“Ik zal zacht beginnen. Als je het echt niet fijn vind, weet je wat je moet zeggen!”
Goed, het zorgde dat ik bleef liggen maar mijn angst werd er niet echt mee weggenomen hoor.
Daarna begon hij doodleuk te vertellen wat hij, naar zijn schatting, het komende half uur zou gaan doen. Hij zou gaan slaan en dan via observatie inschatten of ik het lekker vond en wanneer het niet meer prettig voor me was. Nou riep ik wel zo hard dat hij gedachte kon lezen maar dit ging me toch echt te ver.
Toen hij echter gebood dat ik mijn schoenen, panty en slip uit moest doen stond ik gedwee op en friemelde wat onder mijn rok. Proberend zo min mogelijk te laten zien (alsof dat zin had!) trok ik mijn panty en slip uit en ging weer liggen. Ik moest mijn rok zo ver omhoog stropen dat ik mijn benen wijd kon doen. Toen kwam hij op een puntje van de bank naast me zitten.
Eerst streelde hij met zijn handen over mijn bovenbenen. Na een kleine rilling stond ik mezelf toe zijn handen goed te voelen. Zijn handen gingen verder omhoog en streken over mijn heuveltje. Gespannen keek ik naar de achterkant van zijn hoofd. Hij begon me zachtjes te strelen tussen mijn benen. Mijn lichaam reageerde direct dus probeerde ik met alle macht aan iets anders te denken. Ik keek naar zijn rug, lang en recht, zijn schouders, sterk en licht voorover gebogen, ik stelde me voor hoe ik die zou vasthouden als we… Nee dat werkte dus ook niet…
Zijn hand begon nu een beetje te knijpen. Ik kon een klein kreuntje van genot niet laten. En ineens sloeg hij op mijn schaamlippen. Niet zachtjes om me even te laten wennen, nee gelijk flink hard. Van schrik slaakte ik een kreetje. Gelijk sloeg hij nog eens. Ik gilde “stop” maar het was al niet meer nodig. Met zijn vingers verdween hij tussen mijn schaamlippen en gleed over mijn clit. De schrik sloeg meteen weer om in verlangen.
Voor ik er erg in had sloeg hij weer maar voor ik weer had kunnen reageren gleden zijn vingers alweer over mijn genotplekje. En weer en weer. Na een aantal keren dit te hebben herhaald hield hij even op. Hij draaide zich naar me om en keek in mijn verhitte gezicht.
“Op je lijst gaf je aan dat je niet hield van slaan op je kutje maar nu ik bezig ben merk ik dat je er behoorlijk nat van wordt. Ik ga eens kijken hoe lang ik door kan gaan, meisje. Ik blijf net zo lang hiermee doorgaan tot je er niet meer nat van wordt want dan windt het je kennelijk niet meer op!”
Na die aankondiging begon hij weer in een gestaag tempo te slaan en wrijven, slaan en wrijven, slaan en wrijven. Het slaan ging steeds meer zeer doen. Ik weet niet of dat komt omdat hij steeds harder ging slaan of omdat ik gevoeliger werd maar ik kon kreuntjes van pijn niet meer onderdrukken.
En toch wond het me op, lief dagboek!
En op het moment dat ik echt dacht niet meer pijn aan te kunnen, bleef hij wrijven en wrijven en wrijven...
Met een aangepaste wensenlijst ben ik weer naar huis gegaan.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?