| Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 10:44 am: | 
|
|
Een vervolg op
... "Werkelijk overleven...." wat eigenlijk geen vervolg wil zijn...:
angst, paniek en dwang
De bus mindert vaart.
“Meneer, ze zijn er,” zegt de reus.
De leider trekt zijn jasje recht en loopt richting de uitgang van de bus.
“Dat gaat mee,” zegt de leider tegen de reus en wijst naar Sophie.
De reus grijpt Sophie bij de haren en loopt ook richting de uitgang. Sophie struikelt, maar de reus houdt haar aan haar haren overeind.
De bus stopt en een donkere personenauto stopt er vlak voor. Er stappen vier mannen uit, die allen razendsnel in de bus verdwijnen. De reus gooit de naakte Sophie achterin de auto, smijt de deur dicht en stapt achter het stuur. Sophie komt pijnlijk terecht op haar pols en zodra ze zich herstelt en gaat zitten, rijdt de auto weg. Naast haar zit de leider... en hij kijkt strak voor zich uit.
De reis is lang en Sophie valt in slaap... In een onrustige, koude slaap, want de leider zei vlak na vertrek weer: “Airco.”
Ze zit opgekruld, tegen het portier, zo ver mogelijk bij de leider vandaan.
Ze schrikt wakker als de motor van de auto uitgaat. De reus stapt uit en opent de deur voor de leider. De deur slaat weer dicht en voor een moment is Sophie alleen in de auto. Ze kruipt naar het midden van de achterbank en probeert naar buiten te kijken. Het is pikkedonker. Ze wrijft in haar ogen, haar haren vallen naar voren en bedekken haar borsten. De enige warmte die ze nu krijgt, is van haar eigen haar. Ze is in en in koud.
De deur van de auto gaat weer open en Sophie kijkt naar buiten. Ze ziet niets en niemand..., zo donker. Ze hoort ook niets en niemand. Voorzichtig beweegt ze zich richting het zwarte gat van buiten... Zet een blote voet op de grond. Er gebeurt niets. Langzaam klimt ze uit de auto en probeert te wennen aan het donker.
Dan voelt ze een hand, die haar bovenarm helemaal omvat en hoort een rustige: “Kom.”
Ze lopen. De leider loopt vooruit en de reus houdt haar vast. Ze komen aan bij een huis, compleet in donker gehuld. Een groot huis. Tot verbazing van Sophie klopt de leider aan. Drie keer, kort.
De deur gaat open. Sophie ziet niemand.
“Alstublieft, Heer,” hoort Sophie de leider zeggen, terwijl hij buigt en een stapje achteruit doet.
Sophie voelt een harde duw in haar rug en valt naar voren. Het huis binnen. Vrijwel onmiddellijk sluit de deur met een knal achter haar dicht.
De paniek knijpt Sophie de keel dicht. Ze is in het huis, met iemand... Maar die iemand ziet ze niet. Dat de leider deze man “Heer” noemde, maakt haar doods- en doodsbang.
“Als ik je een geluid hoor maken..., doe ik je verschrikkelijk veel pijn,” hoort Sophie zachtjes zeggen.
Sophie zakt langzaam en zachtjes door haar knieën. Ze breekt..., maar zonder geluid.
Het licht gaat aan en voor haar staat een man. Een donkerharige en zelfs aantrekkelijke man. Maar dat ziet Sophie niet... ze ziet alleen zijn ogen. Die ogen zijn zo donker en sadistisch, dat Sophie wegkijkt.
“Ik wil graag dat je gaat liggen. Hier, op de grond. Op je rug, met je benen gestrekt en zo wijd als je kan,” zegt een zware stem.
Sophie voelt een bekend gevoel... Willoos, machteloos, angstig..., maar nu met doodsnood... en dat voelde ze nog nooit eerder. Ze gaat liggen op de koude plavuizen. Zonder zich iets af te vragen spreidt ze haar benen... wijder en wijder. Zo ver ze kan. De man gaat op haar zitten.
“Ik ga nu mijn gang,” zegt de donkere stem, “en ik wil dat je geen enkele beweging maakt. Ook wil ik je niet horen. Is dat duidelijk?”
“Ja...” fluistert Sophie zachtjes.
“Als je mij antwoordt, heb ik voortaan graag dat je me “Oom” noemt,” zegt de man in Sophie's oor.
Sophie beweegt haar hoofd weg... als reactie op de pijn en de angst en zijn nabijheid.
“Ik vergeef je die beweging nu één keer,” fluistert de man verder, “maar ik heb liever dat je dat nooit meer doet.”
Sophie blijft heel stil liggen en fluistert doodsbang: “Ja, Oom.”
“Hoofd recht en kijk me aan.”
Sophie doet wat hij vraagt en heeft moeite in die donkere ogen te kijken. Haar hart klopt in haar keel, haar lijf reageert weer op alles wat gebeurt.
De man gaat met zijn hand naar de rits van zijn broek. Sophie weet dat haar blik gekweld en vol angst is, maar ze moet hem blijven aankijken. Ze voelt iets tegen zich aandrukken. Ze voelt hem. Hard en groot. Ze voelt dat ze zelf nat is..., van angst.
Ze voelt hem binnenkomen... Langzaam, maar gericht... Ze ziet zijn blik, want ze moet.
Hij grijnst.
“Je doet het keurig, grietje”, zegt hij en op dat moment stoot hij door.
Hij houdt haar schouders vast om te zorgen dat hij haar niet wegduwt en hij dringt dieper binnen dan iemand daar ooit geweest is...
Sophie onderdrukt een kreet, maar blijft hem aankijken, want dat moet. Hij stoot en stoot, wil dieper en dieper. Het doet pijn... pijn.
Voor een moment sluit de man zijn ogen... Om ze vervolgens des te gruwelijker te openen.
“Ik hou ZO van strakke kutjes,” zegt hij, terwijl hij zijn gezicht vakbij dat van Sophie brengt, “Dat belooft namelijk veel...”
Hij trekt zich terug uit Sophie. Gaat staan en kijkt op haar neer.
“Het is heel simpel. Zelfs jij zult het snappen. Je doet voortaan exact wat ik je zeg en geleerd heb. Helder?”
“Ja, Oom,” zeg Sophie zachtjes.
“Je kijkt me nooit aan als ik dat niet van je vraag,” gaat hij verder, “en je zegt geen woord zonder mijn toestemming.”
Sophie voelt de hitte nagloeien tussen haar benen.
“Sta op nu,” zegt de man.
Sophie staat op en staat vlak voor de man. Hij is groot, zeker 1.85 m. Zijn houding is trots en rechtop. Sophie voelt zich klein en naakt.
“Loop mee,” zegt hij en stapt tegelijkertijd richting de grote trap in de hal. “Ik wil dat je nu op je handen en knieën deze trap beklimt. Na jou..., mijn sletje...” en met een fraai handgebaar eist hij Sophie te beginnen.
Sophie zet de eerste knie op de trede en voelt zich minder waard dan ooit. De beweging, die haar heupen en benen moeten maken om de volgende trede te beklimmen, doen haar gruwelen. Haar billen uiteen..., haar lippen uiteen... Het is afschuwelijk.
Oom blijft een paar treden achter, maar loopt geruisloos achter haar aan.
“Dat was lekker,” glimlacht hij als ze boven komen, “Ik zal je je kamer laten zien.”
Hij opent een van de deuren op de gang en stapt in een kleine, maar lichte kamer. De muren zijn wit en er staat een keurig opgemaakt bed. Een oud-chinese kast met een grote spiegel staat in de hoek. Ook is er nog een kaptafel met een grote spiegel. Een openstaande deur laat een badkamertje zien, met een douche en een wc.
“Beter dan dit zal het niet worden. Slechter kan zeer zeker wel,” zegt de man.
Sophie houdt haar hoofd gebogen en kijkt hem niet aan.
“Ik wil je vertellen dat je mijn zesde eigendom bent. Je voorgangers zijn nu... eh... weg. Ze stelden me uiteindelijk teleur en ik hou niet van teleurstellingen,” zegt de man, “Laat dat een waarschuwing zijn.”
“Ik wil dat je nu gaat douchen. En dat ik daarna op je hele lichaam geen haartje meer tegenkom. Je hoofdhaar kun je laten zitten... Ik bedoel je haar van nek tot teen.”
Ineens begint de man te lachen.
“Mijn tweede eigendom begreep dit niet helemaal en verwijderde werkelijk elk haartje. Wat een dom wicht ! Voor jouw geruststelling...Ze heeft geweten dat ik dat niet waardeerde.”
Hij stopt met lachen.
“Dan smeer je je hiermee in. Helemaal.” De man wijst naar een flesje bodylotion dat op de kaptafel staat.
“Daarna open je de kast en kies je je outfit. Je kunt kiezen uit 3 en ik ben zeer benieuwd naar je smaak. Ik kan je vertellen dat je vanavond nog enige invloed hebt; de keus van je outfit zal de sfeer van onze avond bepalen. Is dat niet fijn om te weten?”
“Je maakt je mooi op. Je haren los,” gaat hij verder en zucht nadrukkelijk, “Dan ga je op je handen en knieën zitten. Je rug zo hol als je kunt en je kontje omhoog. En ik wil dat je dat laatste nu even oefent.”
Sophie is murw en leeg... Ze zakt op handen en knieën en maakt haar rug hol. Haar billen duwt ze omhoog.
“Benen een klein stukje uit elkaar.”
Sophie schuift haar knieën iets verder uiteen. Haar haren vallen langs haar schouders en wangen naar beneden. Het bedekt haar gezicht gedeeltelijk en ze is er dankbaar voor.
“Gezicht naar voren. Kijk naar voren.”, zegt de man ineens luider.
Sophie richt haar gezicht wat op, zodat het kort gevoelde geluk verdwijnt.
“Armen wat naar voren,” zegt de man en loopt een rondje om haar heen. Sophie verzet haar armen een beetje, zodat haar rug holler wordt en haar billen hoger komen.
“Ja, wel aardig zo...” zegt de man en hij streelt Sophie over haar billen en daartussen.
Sophie schrikt en haar adem stokt. Hij zal toch niet daar willen ? Daar gaan...? Ze denkt aan haar stopwoord... Maar die telt hier niet. Ze is bang en wanhopig.
“Wat is er, liefje ?” vraagt de man, “Geef me maar antwoord.”
Sophie twijfelt en stottert: “Niks, Oom.”
Een enorm harde klap raakt haar bil. Dan nog een. En nog een. Sophie bijt op haar lip van de pijn.
“Lieg nooit tegen me. Ik weet wat je denkt, onthoud dat goed,” zegt hij zacht en kalm.
“Ik vraag het nog eens... Wat is er ?”
Sophie denkt op volle toeren, maar ziet geen andere uitweg dan de waarheid.
“Ik dacht aan mijn billen, Oom,” kreunt Sophie.
“Kijk, nu ben je eerlijk,” zegt hij vriendelijk, “Ik zal ook eerlijk zijn dan... en verklappen dat ik ook aan jouw billen dacht.”
Weer streelt hij haar billen en ertussen. Zijn vingers blijven angstig lang rond haar gaatje gaan. Sophie moet bijna huilen, alleen om die dreiging al..., maar ze blijft keurig zitten, zoals het moet.
“Je hebt anderhalf uur om je dingen te doen,” zegt de man ineens.
“Zorg dat je klaarzit, zoals ik dat graag zie, als ik je kom halen. We gaan een schitterende avond tegemoet. En denk... denk goed na over je kledingkeuze. Je hebt het zelf in de hand.”
Hij stapt achteruit. Opent de deur en sluit hem achter zich.
Sophie blijft zitten... alleen. Haar rug hol en billen omhoog. Ze durft niet te bewegen. Minutenlang blijft ze zo zitten en tranen van wanhoop vallen op de grond.
Langzaam komt ze rechtop en gaat staan. Ze loopt naar de grote spiegel van de kast en ziet zichzelf. Ze kijkt naar haar borsten, haar benen, haar buik, haar nek, haar ogen en haren, haar mond.., ze is niet meer van zichzelf. Ze is van hem nu.
Ze durft de kast nog niet te openen. Ze zal straks moeten kiezen. En niet kiezen tussen een trainingspak en een spijkerbroek, dat weet ze wel.
Ze kijkt om zich heen en ziet ineens de klok aan de muur. Ze schrikt. Deze klok telt af... en geeft verder geen tijd aan. 1 uur en 14 minuten en 32, 31, 30, 29... seconden. Zolang duurt het nog voor hij terugkomt.
Sophie stapt onder de douche en draait de kraan open. Koud water valt op haar neer, maar ze voelt het nauwelijks. Binnen een aantal seconden wordt het water warm. Sophie sluit haar ogen en haar handen wrijven de zeep over haar lijf. Ze voelt overal en weet dat dit de laatste liefkozende handen zijn, die ze de komende tijd gaat voelen...
Ze stapt uit de douche en pakt de grote, zachtgroene handdoek die klaarligt. Haar gedachten staan tegelijk stil en gaan op volle toeren. Stevig en met iets meer tempo wrijft ze haar lichaam droog. Ze draait de handdoek om haar lange, natte haar en loopt haar kamertje binnen. Ze loopt voorzichtig en houdt haar handen voor haar borsten. Ze pakt het flesje lotion en begint zich in te smeren. Geen plekje slaat ze over. Dan pakt ze haar handdoek en wrijft het ergste er weer vanaf.
Leeg en wanhopig gaat ze op het stoeltje voor de kaptafel zitten en trekt het laatje open. Het zit vol met vele soorten make-up. Ze pakt, toch met gevoel, de kleuren waarvan ze denkt dat die het beste zijn. Niet te hoerig, niet te opvallend..., maar wel mooi en een beetje zichtbaar. Ze maakt zich op en doet haar best. Als ze klaar is, gaat ze staan en pakt de borstel. Met felle slagen kamt ze haar haar, terwijl de paniek weer toeslaat. Ze is bijna toe aan de kledingkast en is heel bang voor wat ze daar zal aantreffen.
Wanneer ze klaar is met borstelen schudt ze haar haar nog eens uit, zodat het makkelijker kan drogen. Dat is een gewoonte, beseft ze...
Langzaam loopt ze naar de kast. Haar hand trilt als ze de deurknop vastpakt. Voorzichtig opent ze de deur en houdt haar adem in.
Er hangen drie hangertjes... met daaraan drie dingen. Ze pakt de eerste.. Het is een wijde broek zonder kruis. Sophie kreunt en draait haar hoofd onbewust weg... Dan pakt ze het volgende hangertje en ze fleurt iets op. Het is een leuk, kort zwart jurkje. Als ze beter kijkt, ziet ze dat haar borsten hierin onbedekt blijven... Ook dit hangt ze terug en kijkt naar het derde hangertje. Ze ziet het al zonder het daadwerkelijk te pakken. Het is een lange, rode sjaal. Sophie twijfelt en denkt en probeert te anticiperen. Ze kiest of het jurkje of de lange, rode sjaal. Never nooit dat ze die broek aandoet!
Ze kijkt op de klok. Nog 23 minuten te gaan. Ze pakt snel het jurkje en trekt het aan. Het zit, wonderbaarlijk genoeg, als gegoten. Het is precies haar maat. Sophie kijkt in de spiegel en voelt zich kwetsbaar met haar blote borsten. Snel trekt ze het uit en grijpt de lange sjaal. Het is van linnen, voelt ze. Ze probeert een manier te vinden om het om haar lichaam te draperen, zodat haar borsten, billen en vagina bedekt zijn en het ook nog enigszins flatteert. Het lukt !!
Het zit wel een beetje strak en daardoor schuurt de sjaal wat tussen haar billen. Sophie maakt de knoop achter haar nek goed vast en dat gaat maar net.
Dit zal het worden. Alles wat kwetsbaar is, is bedekt. Haar kleding zou de sfeer van de avond bepalen, zei hij. Die broek betekent dus”verschrikkelijk genomen worden”. Dat jurkje belooft ook niet veel goeds en dit is dus de beste optie. Sophie voelt zich zelfs een beetje gelukkig en realiseert zich dat geluk ook maar relatief is. Ze is hem nu in elk geval te slim af.
Weer kijkt Sophie op de klok en ziet 11 minuten. Ze sluit de kast, doet de make-up terug in het laatje en bekijkt zichzelf in de spiegel. Het staat nog best aardig ook..., denkt ze en draait een vlug rondje. Gewoontegetrouw schudt ze ook nog een keer flink met haar haren, die langzaam beginnen te drogen.
Ze kijkt naar de plek waar ze zometeen klaar moet zitten. Haar geluksgevoel en zelfvertrouwen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
7 minuten nog... Uit angst besluit Sophie vast klaar te gaan zitten. Ze zakt op haar knieën, trekt het sjaaltje nog even goed over haar borsten, zet haar handen op de juiste plek en wacht... Haar hele lijf trilt van de spanning en bijna krijgt ze kramp.
Dan hoort ze voetstappen en ze verkilt. Haar hart klopt als een bezetene in haar keel.
De deur gaat open en hij stapt binnen. Sophie's hart staat stil als ze ziet wat hij bij zich heeft.
“Dit is Harmpje,” zegt de man, terwijl hij vertederd kijkt naar zijn Rottweiler, “Harmpje heeft een duidelijke voor- of afkeur voor mensen.”
Sophie wil wegduiken als de man de Rottweiler laat naderen en haar laat besnuffelen.
“Hoewel hij met teefjes meestal wel overweg kan,” gniffelt Oom.
Dan trekt hij de hond terug en zegt: “Dus dit is het geworden, meiske, de sjaal?”
Sophie zwijgt en probeert stil te blijven zitten.
“Je zit niet goed,” sist de man ineens, “Kont omhoog en je rug holler.”
Sophie schrikt en verzit een beetje, terwijl ze haar billen hoger en rug holler maakt.
Op datzelfde moment begeeft de knoop van haar sjaaltje het en springt los. Sophie's hart staat stil en ze weet niet wat ze moet doen.
“Hahahahaha...” lacht oom hartelijk en gooit zijn hoofd achterover.
De sjaal is helemaal afgevallen. Alles is open en bloot. Harmpje wordt onrustig van de reactie van Oom en begint aan zijn riem te trekken.
“Jaha... jochie... Tijd voor een hernieuwde kennismaking, hè?” lacht de man nog na en laat de riem vieren. De hond snuffelt opnieuw en Sophie houdt haar ogen gesloten. Vernederd en bang voor de hond, die groter is dan zij, als ze zo zit.
“Nou, dame... Je bent de leukste tot nu toe. Nog niemand koos de sjaal. Ze kozen allemaal dat jurkje...” geniet hij “Ik ga ervan uit dat je me hiermee vrij spel geeft voor vanavond. Sta op en kom maar mee. Doe die sjaal om je nek en laat hem gewoon hangen.”
Hij draait zich om en loopt richting deur.
Sophie staat op en slaat haar haren naar achteren. Ze heeft nu al gruwelijk verloren. Haar hoofd is wazig en haar ogen focussen slecht. Ze stapt naar voren en loopt achter de man en zijn vreselijke hond aan. Bloot, met alleen een linnen sjaal om haar nek.
Oom loopt met stevige tred de gang door. Sophie loopt achter hem aan met af en toe een kleine versnelling om bij te blijven. Ze rilt. De hond trekt aan zijn riem en hij lijkt te weten waar ze heen gaan. Hij is enthousiast en haastig. Oom geeft plotseling een felle ruk aan de slipketting en de grote hond piept en duikt in elkaar; bang voor een klap. Vanaf dat moment blijft hij keurig naast de man lopen. Met regelmaat kijkt hij op naar het gezicht van Oom. Zo lopen ze zeker een minuut door de steeds donker wordende gangen van het huis. Dan naderen ze het einde van een gang. Er is een zware deur, met 2 grote sloten. De man stopt en grijpt naar zijn broekriem. Daaraan hangt een sleutelbos. Hij pakt de bos en heeft binnen 2 seconden de juiste sleutel. Hij draait de sloten open en kijkt naar Sophie.
“Lopen,” zegt hij en wijst naar de trap die zichtbaar wordt als hij de deur opent.
Sophie stapt voorzichtig naar voren en wendt haar voorkant wat af als ze Oom passeert. Angstig, terwijl haar ogen proberen te wennen aan het donker, daalt ze af. Haar handen zoeken een leuning, maar die is er niet. Als ze een aantal treden heeft genomen, hoort ze een klik en vlak daarna gaat een licht aan.
Meteen kijkt Sophie omhoog... Naar de man en zijn bedoelingen. Oom staat nog bovenaan de trap. Hij heeft de riem losjes in zijn hand; de hond trekt niet maar kijkt ook naar haar.
“Mijn domein. Wees welkom,” zegt hij zonder uitdrukking.
Sophie kijkt naar beneden en is meteen verstijfd van schrik. Het is bijna onbeschrijfelijk wat ze ziet. Alles is in contrast. Ze ziet enerzijds een schitterende ruimte; donkerrode vloerbedekking, kunstwerken aan de muur, artistieke verlichting en een levensgrote zwart-wit foto van een tevreden moeder met een baby... Maar in deze ruimte staan ook andere dingen..., die haar ijskoud om het hart maken.
Een wand hangt vol met zwepen, stokken en dildo’s. Aan een haak aan het plafond hangen allerlei touwen. Er staan ook apparaten waar Sophie niet van weet waar ze voor zijn...
“Ik zei je te lopen,” fluistert de man ineens vlakbij haar oor.
Sophie komt van schrik een stukje omhoog en stapt snel verder de trap af. Als haar voeten de zachte vloerbedekking raken, moet ze huilen. Zachte snikken van angst ontsnappen aan haar lippen.
“Hier en blijf,” commandeert de man.
De hond blijft staan naast de snikkende Sophie, terwijl Oom een van de touwen van de haak trekt. Hij loopt naar een rek-achtig-iets, dat midden in de kamer staat.
“Hier komen,” zegt de man.
Sophie schrikt en kijkt naar de hond. Bedoelt hij nu de hond of haar ? De hond beweegt niet.
Langzaam stapt ze zijn kant op.
“Kijk me aan,” zegt Oom zacht.
Sophie probeert de man aan te kijken, maar het kost haar erg veel moeite. Haar naaktheid en onwetendheid maken haar kwetsbaarder dan ooit.
“Je gaat zometeen door je knieën. Je buigt hieroverheen,” terwijl hij wijst naar het rek. “Je tieten gaan hierin. Je handen doe je weer zover mogelijk naar beneden en houden dit vast.” Hij wijst daarbij naar de onderkant van het rek.
Sophie stapt richting rek en gaat een stukje door haar knieën. Haar knieën zet ze een voor een op de daarvoor bestemde plek. Haar onderbuik gaat over de top van het rekje. De rest van haar lijf laat ze langzaam voorover zakken. Haar handen zet ze onderaan... Precies zoals Oom haar zei te doen.
Haar billen... Hij wil haar billen... Hij wil haar daar neuken... Sophie huilt, zonder geluid.
“Dat touw is niet nodig. Dat zie ik aan mijn teefje. Jij zult wel luisteren,” zegt Oom.
“Harm! Hier.” De kracht van zijn stem doet Sophie huiveren... zo ook de woorden.
De hond neemt plaats bij het hoofd van Sophie. Met moeite tilt Sophie haar hoofd op om te kijken.
“Practia!”, brult Oom en de hond verandert in een agressief, grommend monster. Hij ontbloot zijn tanden en kijkt Sophie aan alsof hij haar aanvalt.
Sophie huilt en smeekt zachtjes en buigt haar hoofd terug.
“Ik heb eigenlijk nog nooit een touw nodig gehad,” grijnst de man.
“Plaats!”
De hond stopt met grommen en blijft staan.
Sophie hoort Oom weglopen en dan een geluid. Hij is terug en staat weer achter Sophie... bij haar billen.
“Ik spuit dit erin. Laat ik niet merken dat er een druppel uitkomt,” sist hij.
Sophie voelt hoe Oom een gladde, dunne buis tussen haar billen schuift. Hij doet het niet diep, het doet geen pijn..., maar de angst die Sophie voelt, maakt haar panisch.
Ineens voelt ze een golf van kou haar darmen ingaan. Ze schrikt en beweegt een klein beetje, maar het buisje blijft op zijn plek en Sophie's darmen worden kouder en kouder. Hij spuit haar vol! Met iets!! Met wat?!
“Oh...” kreunt Sophie.
“Binnenhouden. Alles,” zegt Oom rustig, terwijl hij doorspuit. Langzaam voelt Sophie het buisje teruggaan en ze concentreert zich op het binnenhouden van de vloeistof.
Ze hoort Oom teruggaan naar de plek waar hij net ook ging.
“Nog een keer...”, zegt hij.
Sophie wil schreeuwen... dat kan niet... Dat past niet!! Maar zwijgend voelt ze voor de tweede keer het buisje tussen haar billen glijden. Nog meer ijskoude vloeistof vult haar darmen. Ze krijgt steeds meer moeite het binnen te houden, maar de man spuit door... en door. Weer trekt hij het buisje terug.
“Nu de laatste,” zegt hij kalm.
Sophie doet verschrikkelijk haar best om haar billen bij elkaar te knijpen... geen druppeltje te knoeien... Er kan niet meer bij!!
“Practia!” zegt Oom luid en de hond verandert weer in het monster dat hij net was... Hij gromt en dreigt en staat vakbij Sophie.
Sophie voelt... en voelt... en voelt zich wegzakken in een vertrouwde focus. Dit keer om haar leven te redden... Haar billen... alleen haar billen bestaan... Knijpen... Binnenhouden..., binnenhouden...
Voor de derde keer gaat het buisje naar binnen en de man spuit. Sophie's hele onderbuik is koud... Alles is koud. Het gaat naar binnen... Het gaat toch allemaal naar binnen. Het buisje
wordt teruggetrokken.
“Zo,” zegt Oom tevreden. “Keurig.”
“Je houdt dit binnen tot ik zeg dat het eruit mag. Duidelijk ?”
Sophie concentreert zich zo hard en moet zo haar best doen, dat antwoorden te moeilijk lijkt.
“Ja, Oom...” fluistert Sophie.
“Plaats!” zegt de man, terwijl hij zijn broek laat zakken en dicht achter Sophie gaat staan.
Sophie voelt iets hards tegen haar billen drukken... Haar spieren doen zo hard hun best zich dicht te knijpen, dat Sophie nu al voelt dat dit pijn gaat doen.
De man trekt haar billen wat uiteen en duwt zijn mannelijkheid rustig tegen haar zwakke plek.
En dan in een keer duwt hij verschrikkelijk hard door en geeft Sophie een schreeuw.
“Aaaauw...” huilt ze smekend.
“Binnenhouden...” kreunt de man.
Sophie knijpt, maar wil ontspannen om de pijn te verzachten. Alles in haar schreeuwt en huilt.
De man pompt en stoot. Hij knijpt in haar billen en houdt haar heupen vast om zo diep mogelijk door te dringen.
“Ja... Laat maar gaan... Gooi het eruit..!” roept de man en hij stoot zo diep en hard in haar als hij kan. Sophie huilt nu harder en kan eindelijk iets ontspannen... In golven voelt ze de kou naar buiten komen... ze helpt soms en perst... het moet eruit... eruit..!
Oom roept iets... en kreunt en pompt door... Hij komt vreselijk klaar terwijl de kou naar buiten komt.
Sophie is gebroken... Hangt helemaal over het hekje heen en huilt.
“Je deed het best aardig,” zegt Oom, terwijl hij zijn broek weer dichtknoopt.
“Harm. Ja,” zegt hij dan... en de hond begint enthousiast de koude room van de vloer te likken.
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 247
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 11:28 am: |
|
Een novum |
Dit is wel een beetje nieuw op deze site, geloof ik (neem me maar niet kwalijk dat ik niet even alle verhalen ben langsgelopen). Avonturen met BDSM-achtige elementen die echter geen spel zijn maar waar. In het echt erg maar in fantasie voor sommigen onder ons best opwindend. Ik vind dat dat prima kan en natuurlijk moet kunnen. Mits het wel een beetje smaakvol wordt gehouden.
Nou en dat doet onze Lot natuurlijk keurig. Daarnaast weet ze het gebeuren prima te vertellen en voegt ze er ook elementen in die ondanks haar sobere verteltrant ronduit aangstjagend zijn. Ik ben benieuwd of ze nog zoveer gaat dat we wat verder gebeurt tussen de vingers van onze voor het gezicht geslagen handen door moeten lezen.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 155
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling:
Stemmen: 3 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 12:33 pm: |
|
over verkrachtingsfantasieën |
Heel veel vrouwen hebben verkrachtingsfantasieën. Volgens mij méér dan mannen zelfs.
Ik heb daar een verklarinkje voor: mannen zijn het die in werkelijkheid vrijwel altijd de daders zijn van verkrachtingen. Als wij, mannen, daar dan over fantaseren, voelen we ons schuldig. Zelfs in onze fantasieën manoeuvreren we zo dat het,met een goedkeuringssausje er overheen gegoten,weer moreel acceptabel is. Op één of andere manier weten we het altijd zo te brengen dat het eigenlijk helemaal geen verkrachting is, maar dat de vrouw het zelf wil, of er uiteindelijk zelfs van gaat genieten. En wij dus alleen maar handelden in haar eigen belang. Zodat we kunnen verklaren dat we eigenlijk helemaal niet fantaseren over het verkrachten van vrouwen.
Bah, we zijn zelfs in onze fantasieën hypocriet.
Maar een verkrachtingsfantasie hoort gewoon een verkrachtingsfantasie te zijn.
Vrouwen (en mannen als we dus eerlijk zijn) worden er opgewonden van dat -in hun fantasie- een vrouw verkracht wordt. Dat zij in hun fantasie of al lezend meemaken wat zij, het slachtoffer, mee moet maken: gedwongen, geen kans om daaraan te ontsnappen. In alle gruwelijkheid die dat met zich meebrengt: afschuw, vernedering, pijn. Dat is wat een verkrachtingsfantasie ècht opwindend maakt. Dat is waarom we er zo graag over fantaseren.
Dit verhaal beantwoordt daar volledig aan. We worden deelgenoot van Lot's (de hoofdpersoon van het verhaal) gruwelijke ervaring. En aangezien Lot zelf een sub is, ook van haar (enigszins) dubbele gevoelens daarbij.
Dat wordt allemaal zeer integer door schrijfster Lot beschreven.
Het is heel invoelbaar, alles wat ze meemaakt. En daarmee dus voor ons lezers zeer opwindend.
Geen moment wordt het verkrachten an sich goed gepraat. Integendeel, het blijft gruwelijk.
Gruwelijk opwindend. Uiteindelijk ook voor Lot zelf? Laat ons, Lot, maar in de waan dat dat niet zo is...
Daarmee vervult dit verhaal voor mij, beheerder van deze site, een voorbeeldfunctie voor deze site voor soortgelijke verhalen.
In eerste instantie wilde Lot het niet publiceren. Ik heb haar overgehaald dat toch te doen, zodat het deze voorbeeldfunctie daadwerkelijk kan vervullen.
Mochten er dus lezers zijn die het met het plaatsen van dit verhaal niet eens zijn, dan treft alleen mij deze blaam.
Is getekend,
reintoch, beheerder van deze site
billen...stil wachtend...over mijn schoot... 
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 248
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 12:50 pm: |
|
Vanzelfsprekend |
Ach....zet mij daar ook maar bij.
Je verwoordt het goed. Het staat een lezer natuurlijk vrij het verhaal met gemengde gevoelens te lezen, vooral als er een eigen gruwelijke herinnering is. Die reactie zou mij uiteraard aan het hart gaan. Maar toch vind ik dat een schrijver zijn fantasie erover moet kunnen vastleggen. Een schrijver van misdaadverhalen moedigt het stelen net zo min aan als Lot verkrachting. We vinden het nu eenmaal spannend over dingen te lezen die fout zijn.
Daar zit één kanttekening bij, die ik feitelijk eerder ook al maakte. Bij dit soort verhalen gaat het om de toon. Als iets ergs wordt verheerlijkt vind ik het misselijkmakend. Maar als het integer en beschouwend wordt gebracht dan kan er wat mij betreft veel.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
slavin
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 12:56 pm: |
|
slechts een eigendom.... |
Een beetje ruig hou ik wel van....En wat Reintoch ook zegt ja klopt wel, Dat mannen altijd de daders zijn...Maar ik vond het wel leuk om te lezen...En ik heb die fantasieen ook wel gehad..
|
Lord Donck of Ar
Productief lid
Bericht Nummer: 34
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 01:50 pm: |
|
fantasie |
Lot, je hebt een prachtig vervolg geschreven en ja het is een fantasie van velen onder ons, die verkrachtingen.Die onmacht en vernederingen zijn heel eerlijk beschreven en geven een gevoel van 'bijna' werkelijkheid.En ook al is Lot een subje, zij moet ondergaan zonder dat zij daar enig verweer tegen heeft dus ook geen stopwoord en dat maakt van deze man een gevoelloze sadist en zeker geen dominant en nog minder een meester in het bdsm, het is zelfs volledig fout om te zeggen dat er in dit verhaal enkele bdsm facetten zitten!
In het bdsm zullen nooit zulke mannen aan bod komen want zij worden er zo uitgekieperd, er is geen plaats binnen het bdsm voor sadisten. Het bdsm is iets van geven en nemen met wederzijdse toestemming en dat is hier ver zoek.
Maar dat maakt het verhaal op zich niet minder mooi en zeker goed geschreven, proficiat Lot, ik kijk met verlangen uit naar het vervolg.
Tharl
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 249
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 02:06 pm: |
|
Hoe waar |
Hoe waar Tharl, hoe waar.
Ik heb iets anders bedoeld maar zie nu hoe het uitgelegd kan worden. Ik had het over dingen als onderwerping en dwang en dergelijke, maar heb natuurlijk niet de verkrachting zelf bedoeld. Zelfs niet dwang en onderwerping zonder goedvinden zoals jij terecht aangeeft.
Er zijn er nog veel te veel die menen dat dit spel is uitgevonden om te kunnen nemen wat je wilt. Ze zijn niet alleen dom maar vaak nog gevaarlijk ook.
Iemand zei onlangs tegen mij: BDSM is eigenlijk het liefste dat ik ken. Ik vond het de allermooiste omschrijving die ik ooit gehoord heb. Als iedereen DAT nou onthoudt dan wordt dit een mooie wereld, zelfs als je naakt en willoos in de takels hangt.
Dank, Tharl, voor de terechte correctie.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Lot
Lid
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 06:10 pm: |
|
Twijfels |
Hallo allemaal,
Dank voor jullie reacties. Ik kneep 'm behoorlijk....
Hoewel bekend is dat veel vrouwen een verkrachtingsfantasie hebben, blijft het een gevoelig ding. Mijn verhaal is vrij extreem en uitgewerkt, dus ik heb inderdaad behoorlijk getwijfeld of ik het durfde te plaatsen.
Waarschijnlijk is het acceptabeler dat een vrouw zo'n fantasie beschrijft dan wanneer een man dat zou doen. De man is inderdaad meestal de dader. De vrouw is slachtoffer... Zelfs in een verhaal/fantasie lijkt dat "dader-zijn" verwijtbaar ofzo, zoals Rein ook schreef. Slachtoffer zijn niet; wat kan Lot (en dus ik?) er aan doen, tenslotte?!
Ik heb wel eens gezocht naar dit soort verhalen, maar kon er weinig vinden naar mijn "smaak". Uiteindelijk draaiden die verhalen vaak uit op een kreunende en genietende dame... en dat is nou net niet hoe het er in mijn verbeelding aan toe gaat.
Totale overheersing, angst, dwang en gebruik/misbruik, terwijl de zwakke partij (ikke dus weer... in mijn fantasie) alleen kan ondergaan. Ja... extreem en ik hoop het nooit, nooit echt mee te maken!
In die zin heeft het ook geen bal met bdsm te maken, zoals Tharl al zei... De vrijwillige overgave is nergens.
Ik vroeg me zelfs ineens af waarom het dan op een site als deze geplaatst zou "moeten" zijn. Hebben sub-vrouwen vaker een verkrachtingsfantasie dan andere vrouwen? Denken Dominante mannen daar vaker aan dan andere mannen?
xx,
Lot.
|
Han
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 08:05 pm: |
|
Aan Reintoch |
Beste Reintoch
Ik vind het vreselijk zoals je over mij als man schrijft, (wij mannen fantaseren zus of zo, gooien er een moreel sausje overheen enz.) het komt bij mij kwetsend en onnadenkend over, het spijt me. Als jij er zo over denkt prima, dat zal ik respecteren, maar spreek niet voor mij, want ik ben zeer goed in staat dat zelf te doen. Soms wordt de "wij" vorm ook gebruikt opdat men zich erachter kan verschuilen; de numerieke meerderheid telt, en daarmee is het gerechtvaardigd, dat zie ik toch echt anders. Ik ben zelf Dominant en heb zeker seksuele gevoelens, en fantasie‘n en zal een sub altijd duidelijk maken dat ze toegankelijk dient te zijn voor haar Meester, maar verkrachten? nee, en een fantasie erover heb ik ook niet, Ik denk dat een vrouw heel lang met mij zou moeten praten eer ik daar aan begin, als er al werkelijk vrouwen zijn die daar een fantasie over hebben, ik ken ze niet. Ik wil overigens daarmee niet zeggen dat dat een steekhoudend argument is, misschien zijn die vrouwen er wel maar kom ik ze niet tegen, wil ik absoluut niet uitsluiten. Maar helaas ben ik 25 jaar geleden in de binnenlanden van Marokko heel nou betrokken geweest bij een verkrachting van twee vrouwen (en voor alle duidelijkheid: niet als dader, maar als jager op de daders) en samen met een aantal anderen hebben we de daders gevonden) maar een verkrachting is niet leuk, de treurnis die ik zag maakte me woest. Misschien dat die lang verleden tijd ook bij me mee speelt ook dat wil ik niet uitsluiten, misschien maakt dat dat ik wat fel reageer, dat zij dan zo.
Gedachtekracht kan over gaan in daadkracht ik zou daar maar heel voorzichtig mee zijn. Dat je het verkrachten dan als voorbeeld wil stellen vind dan ook heel heel ver gaan.
Groet, Han
| |
Han
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 30 maart 2007 - 08:23 pm: |
|
Aan Lot |
Lot,
Schrijven dat kan je wel, ik werd in ieder geval behoorlijk in het verhaal gezogen, niet met seksuele opwinding daarvoor heb ik waarschijnlijk teveel moeite met het onderwerp. Maar als ik "Oom" tegen zou komen dan denk ik dat ook ik angst zou voelen, omdat ik het nu al via het verhaal voelde bij me zelf. Mij heb je gegrepen, maar je gaat wel heel, heel ver, dat ben ik met Tharl eens. daarmee vindt ik het verhaal ook extra griezelig en zwaar beladen worden. dat je intentie verder een goede is, daar twijfel ik geen moment aan.
Groet, Han
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 250
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 02:47 pm: |
|
Generalisatie |
Hallo allemaal,
Met genoegen heb ik gezien hoe beginnend schrijfster Lot ons allemaal weer eens heeft wakker geschud. Ouderwetse discussie, uitwisseling van mening, het eens worden of pertinent oneens blijven, het kwam allemaal langs. Dat is leuk, dan gebeurt er wat. En gelukkig leven we in een land waarin het is toegestaan van mening te verschillen. Voor mij geldt daarbij wel: prima als iemand een andere mening heeft, maar hij moet daarvoor wel met argumenten komen. Nou, dat gebeurde in ruime mate.
De enige dissonant in de discussie - het spijt me dat ik het zo moet zeggen - is de aanval van Han op Reintoch. En nu Reintoch stil blijft omdat hij blijkbaar te beleefd is om erop te reageren, doe ik dat.
Kijk, Han, als Reintoch het over 'de man' heeft dan bedoelt hij dat in generaliserende zin. Dat gebeurt zo vaak dat het niemand meer opvalt. 'De automobilist op de A4 weigert bij de wegwerkzaamheden zijn snelheid aan te passen.' Niemand die dan denkt dat echt alle automobilisten dat doen, geen één uitgezonderd. 'We hebben de regering die we verdienen.' Geen SP-stemmer die zich gebruskeerd voelt. Een kleuter begrijpt hoe dat bedoeld wordt. Hmmm, eigenlijk hadden ook daar wel aanhalingstekens omheen gekund, want er zullen toch ook kleuters zijn die het niet begrijpen.
Ik zit je niet te stangen hoor Han, althans dat is helemaal niet mijn bedoeling. Ik probeer met een paar simpele voorbeelden uit te leggen wat generalisatie is.
Dan zijn er natuurlijk altijd mensen die roepen: je mag niet generaliseren. Dat klopt als ze bedoelen dat dat niet mag als je ECHT IEDEREEN bedoeld hebt. Maar je kunt natuurlijk ook generaliseren om een tendens te schetsen. Of om duidelijk te maken dat je meent dat iets echt veel voorkomt. Of vrij normaal is voor een soort.
Waarmee ik maar - ongetwijfeld mede namens Reintoch - wil aangeven dat niemand heeft willen beweren dat Han verkrachtingsfantasieën heeft.
Zo, dan hebben we dat maar vastgesteld. Is dat - hoop ik - ook weer uit de weg.
Dan de discussie zelf. We zouden het bijna vergeten.
Je zegt iets heel bijzonders, Han, aan bijna het einde van het betoog. 'Gedachtekracht kan over gaan in daadkracht.' Dat vind ik heel mooi en bondig gezegd.
Want ik ben het natuurlijk roerend met je eens dat verkrachting een zeer zware misdaad is. Ik hoop zelfs dat al onze lezers dat vinden. Maar dat is de discussie feitelijk niet. De discussie is of je mag fantaseren over zo'n zwaar misdrijf.
En nu is het bijzondere dat vrouwen (toch de slachtoffers) vinden dat dat wel kan en dat ook vaak doen (weer een generalisatie maar hopelijk is inmiddels duidelijk hoe ik dat bedoel). Mannen (de daders) vinden heel vaak dat dat niet kan.
Laat ik eens over mezelf spreken. Nog onder de twintig zag ik met een kameraad een bijzonder fraai schepseltje voor ons lopen. Ik zei gekscherend: die zou ik wel eens in de bosjes willen trekken. Ik ben daarvoor en daarna nooit zo stijf gevloekt door hem.
Wat daar gebeurde was dat iemand die er wel goed over had nagedacht iemand die niet had nagedacht uitlegde dat dit soort gedachten echt niet kan. Jouw stelling van daarnet, Han.
En nou wil ik helemaal niet de brave Jozef uithangen maar het zit al vele jaren helemaal niet meer in mijn denkwereld. Ja, natuurlijk denk ik twaalf keer per dag: 'Hmm, daar zou ik nog wel eens een beschuitje mee willen eten.' maar dat is nooit tegen haar wil. Tegen haar wil zit niet meer in mijn genen.
Betekent dat dat ik niet meer over verkrachting durf te fantaseren? Misschien wel, al vermoed ik dat dat vooral onbewust is.
Maar nu komt de grap. Ik kan het daarover met een vrouw en die zei: ben jij belazerd? Gedachten zijn vrij. Je mag denken wat je wil.
Dat is waar, maar ik denk dat bij veel mannen inderdaad dan het geweten op de noodrem trapt. Vanwege die stelling van jou, Han. Mooie stelling hoor.
Maar diezelfde vrouw zei nog iets en dat wil ik jullie niet onthouden, want ze zei het zo ongelofelijk mooi. Het is de verwoording van submissie. Het is ook de perfecte verwoording van de link die een vrouw legt tussen verkrachting en BDSM, waar Tharl mij deze week op interrumpeerde. Die is er wel, maar ik kom hem niet onder woorden krijgen. Lees het Tharl en word stil, zoals ik dat werd.
Voor mij is een verkrachtingsfantasie de TOTALE onmacht, de complete machteloosheid.... Wanneer ben je meer object dan tijdens een verkrachting? In die zin is het wel BDSM, maar dan zonder de vrijwillige overgave.
Wanneer ben je vrijer dan wanneer je gedwongen wordt? Er wordt niet gevraagd naar je mening, naar je wens, naar wat je durft of niet.... Er wordt niet gekeken naar jouw verlangens.... je bent puur en alleen een lijf.
En dat lijf wordt, om wat voor reden dan ook, dusdanig begeerd, dat het een misdaad waard is.
Is dat niet geil? Is dat niet "ALLES"?
Hij pakt wat hij wil van jou....., omdat hij DAT wil. Wat jij ervan denkt is totaal oninteressant. Je reacties zijn ook niet boeiend.
Kijk, daarna past slechts een bescheiden zwijgen.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Kitty
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 120
Aangemeld: 02-2006
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 03:42 pm: |
|
Hoi janneman |
Janneman schreef:
Voor mij is een verkrachtingsfantasie de TOTALE onmacht, de complete machteloosheid.... Wanneer ben je meer object dan tijdens een verkrachting? In die zin is het wel BDSM, maar dan zonder de vrijwillige overgave.
Kitty: maar is dat laatste die vrijwillig overgave niet juist essentieel om het BDSM te laten zijn? Is het dan niet puur sadisme?
Janneman: Wanneer ben je vrijer dan wanneer je gedwongen wordt?
Kitty: hoezo vrij? leg dat eens uit? Is dit niet juist een ultieme vorm van onvrijheid?
Janneman: Er wordt niet gevraagd naar je mening, naar je wens, naar wat je durft of niet.... Er wordt niet gekeken naar jouw verlangens.... je bent puur en alleen een lijf.
En dat lijf wordt, om wat voor reden dan ook, dusdanig begeerd, dat het een misdaad waard is.
Is dat niet geil? Is dat niet "ALLES"?
Kitty: is het niet juist bij BDSM zo dat er juist wel rekening wordt gehouden met je wens, je grenzen, je durf en verlangens?
En is het geen puur sadisme dat dit als 'geil' wordt gezien?
Janneman: Hij pakt wat hij wil van jou....., omdat hij DAT wil. Wat jij ervan denkt is totaal oninteressant. Je reacties zijn ook niet boeiend.
Kitty: Dit is mishandeling en geen BDSM
Men vergeet wel eens dat sadisme een eigenschap is die opwindend kan zijn. Als fantasie ok. Maar iemand die zijn sadisme botviert op iemand die daar niet mee instemt is niet met BDSM bezig.
Niet elke BDSM-er is per definitie een sadist.
Niet elke sadist is per definitie een BDSM-er.
Ik reageer hier niet omdat je geen opwinding mag voelen vanwege een fantasieverhaal waar een verkrachting in voorkomt, maar ik ageer tegen de stellingen dat het gegeven op zich als BDSM wordt gezien, het gegeven op zich als geil wordt gezien, zelfs als ALLES. En ook omdat er wordt gesproken van ultieme vrijheid als gevoel bij tegen je wil gedwongen worden.
Deze zin: "In die zin is het wel BDSM, maar dan zonder de vrijwillige overgave."
Is het meest essentieel om het gegeven op zich nu juist geen BDSM te laten zijn.
Het feit dat je opgewonden wordt van misdaden, martelingen of wat dan ook, zegt meer iets van een sadistische inborst dan dat het onder BDSM valt. Als je vindt dat een sadist dus met BSDM bezig is, dan is elke lustmoordenaar en elke sadist dus een BDSM-er.
Daarbij veroordeel ik sadistische fantasieën niet, die heb ik ook, maar ik spreek niet van gedwongen worden en tegen je wil is ultieme vrijheid. Gedwongen worden en tegen je wil is misdadig en er is niemand die zich daar vrij bij zou voelen. Tenzij het een spel is met wederzijdse instemming.
Is een fantasie over het langzaam in reepjes snijden van een slachtoffer ook BDSM? Of gewoon puur sadisme.}
|
Mohna
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 04:09 pm: |
|
Reactie nummer zoveel |
Het is onderhand al een hele discussie, en ik wil beginnen dat het sowieso allemaal meningen zijn van mensen.
Wat een verkrachting betreft: ik denk dat wij hier goed voor ogen moeten houden wie het nou waarover heeft. Hebben we het over een echte verkrachting, dan zal menig sadist het met je eens zijn dat dat mishandeling is. Maar een van te voren afgesproken verkrachtingsspel waarbij afgesproken is hoe ver men gaat (let op: complete overgave in het spel, maar toch met afspraken zodat het toch bdsm blijft) is wel verantwoord.
Dat Lots verhaal puur en alleen een fantasie betreft moet ook goed in het midden blijven. Zij heeft geen bedoelingen om in het echt verkracht te worden, hoogstens om het in een goed afgesproken spel te ondergaan. Het is en blijft dus een fantasie.
Dat veel mensen deze fantasie niet kunnen begrijpen, staat daar weer los van. Maar moeten we ons niet bedenken: iedereen op deze site heeft een gezamenlijke hobby/interesse en zijn er niet genoeg andere mensen die deze interesse nooit zouden kunnen begrijpen? Ook al is het voor ons nog de mildste vorm van sm, voor hen is dát zelfs al mishandeling.
Iedereen heeft andere grenzen, en daar kun je eeuwig over blijven discussiëren (kijk maar naar de vele discussies hierover), maar aan het einde zal iedereen de mening en/of fantasie van de ander moeten accepteren.
Mohna
Schijnheilig, een woord met vele betekenissen...
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 251
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 04:17 pm: |
|
Punt |
Fijn Kitty,
Dat je meedenkt. Je weet dat ik jouw mening uitermate respecteer.
Wat jij naar voren brengt is ontegenzeggelijk waar. Sterker: ik denk dat jij de kern raakt waar de voorstanders en de tegenstanders het zo over oneens zijn. (Neem me even die woorden voor- en tegenstanders niet kwalijk, ik weet zo gauw niet hoe ik het anders kort kan zeggen.)
Van jouw woorden kreeg ik bij eerste lezing een blos op de wangen. Had ik het nou zo verkeerd?
Nee, ik had het niet verkeerd.
Ik zei al dat deze fantasieën mij vreemd zijn. O, ik heb genoeg andere zonden hoor, maar deze niet. En ik poogde uit te leggen hoe dat zat. Ik poogde zelfs uit te leggen waarom vele mannen dat niet willen of durven. Juist omdat het zo fout is, juist omdat het tegen haar wil is.
Maar dan citeer ik een vrouw waarvan ik vind dat zij nou juist zo mooi onder woorden bracht waarom het haar wel opwindt. En zij legt een link (let wel: een link, niet DE link) naar BDSM en noemt het de ultieme onderwerping.
Wie mijn verhalen en mijn reacties leest weet dat ik het vaak gehad heb over dat het BDSM-spel draait om de onderdanige en niet om de Dom. Niks tegen zijn/haar wil, alleen zijn/haar fantasieën worden uitgewerkt. Wat toevallig lijkt is feitelijk strak georganiseerd. En wel door degene die vastgebonden is en willoos lijkt.
Elk ander spel is mishandeling. Ook dat heb ik vaker gezegd, Kitty. We zijn het volkomen eens.
Maar toch kan ik de mening van een vrouw respecteren die zegt wat ik citeerde. Ik hoef het niet met haar eens te zijn, dan nog kan ik vinden dat ze het prachtig verwoordde.
En ik ben het ook ergens niet met haar eens vanwege die mooie stelling van Han. Dat die spelletjes gevaarlijk kunnen zijn. Maar dan hebben we het al over het in de praktijk brengen van zo'n spel, terwijl het alleen nog maar ging over fantasie.
En voor haar is het de totale onderworpenheid, het zijn van een lustobject. Ze moet er net als jij niet aan denken dat het ook maar één iemand ooit zou overkomen. Maar toch windt het haar op. Ze weet dat het fout is, echt wel. Maar toch windt het haar op.
Dat mag toch wel Kitty? Ik vind van wel.
De belangrijkste reden waarom ik dat vind is dat ze niet als verkrachter spreekt. In feite geef jij dat ook al aan. We gaan hier toch zeker geen sadisme propageren? Nee, dat gaan we niet doen. Kerels die erover gaan schrijven hoe leuk dat is kunnen niet op mijn sympathie rekenen. Lot schrijft dan ook niet over sadisme, maar over ondergaan.
Ik zou hier ophouden, maar zag nog net de reactie van Mohna binnenkomen. Weer heel anders verwoord, maar ik kan alleen maar met haar instemmen.
Maar waar ze zegt dat we elkaars mening moeten respecteren dan geldt dat toch zeker voor elkaars fantasieën.
Waarmee niet gezegd is dat je elkaar er niet op mag wijzen dat je het anders ziet. Zolang dat netjes gebeurt en respectvol, zoals nu, dan ben je een echt forum.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Kitty
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 121
Aangemeld: 02-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 04:45 pm: |
|
Het verhaal op zich is geen BDSM |
Ik had vooral moeite met deze zin:
"In die zin is het wel BDSM, maar dan zonder de vrijwillige overgave."
Ik snap wel wat er bedoeld wordt, maar het is niet goed verwoord.
Verkrachting is geen BDSM, nooit. Heeft daar ook niets mee te maken. Ook een realistisch fantasieverhaal over een verkrachting IS geen BDSM.
Wat wel zo kan zijn is, dat een fantasieverhaal over verkrachting, of ander soort onvrijwillige onderwerping, je eigen BDSM-gevoelens triggert. Dat is heel iets anders! Dan lees je het vanuit je eigen onderdanige of dominante gevoelens. Je laat je dus triggeren door de elementen die aansluiten bij jouw gevoel.
Dat maakt echter het verhaal op zich nog geen BDSM. Dat is wat ik heb proberen uit te leggen.
Als ik opgewonden word van een realistisch geschreven sadistisch en meedogenloos fantasieverhaal komt dat omdat elementen in dat verhaal mijn BDSM-gevoelens triggeren. Het verhaal is dus geen BDSM, maar alleen maar mijn reageren daarop vanuit eigen BDSM-gevoelens.
Daarbij moet ik aantekenen dat ik totaal geen moeite heb met sadistische verhalen. Fantasie mag, vind ik, altijd. (ok, er zijn misschien wat grenzen aan walgelijkheid).
|
Lot
Lid
Bericht Nummer: 19
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 05:39 pm: |
|
Geweten |
Hai allemaal,
Ik herken in de uitspraken die Janneman gebruikt ook wel het een en ander.
Het bijzondere aan een verkrachtingsfantasie is, dat je geheel niet verantwoordelijk bent in die fantasie... Ook je vrijwillige overgave wordt niet gevraagd.
Er kan dus van alles gebeuren, zonder dat er een beroep wordt gedaan op je geweten; je kunt er tenslotte niets aan doen... zogenaamd.
Dat maakt dat je grenzeloos kunt fantaseren. Neem daarbij een scheut extra angst, een dosis (verplichte) overgave en een halve liter onderwerping en het riekt toch wat naar BDSM. Nogmaals, alleen in fantasie!!
Ik wil graag nog even kwijt dat ik opgelucht ben dat ik mijn verhaal hier, op deze site, kwijt kan. En dat ik het er met jullie over kan hebben of dit nou wel normaal is of niet... En of het wel mag....
reintoch, dankjewel dat je me hebt overgehaald!
xx,
Lot.
|
Han
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 06:12 pm: |
|
Generalisatie of onderscheiden? |
Beste Janneman.
Ik heb jouw verhalen altijd met veel plezier gelezen, je diverse reacties ook. Sterker nog ik kon ervan genieten, achterover hangen en denken: Wauw! wat zou ik nu graag met Janneman op dat terras zitten en kijken naar die serveerster die zich moet bukken omdat ze ander haar werk niet kan doen. Daarbij was mijn indruk dat je de dingen tamelijk helder ziet zo als ik ze zelf ook bezie, in de kern staat de sub centraal, en is die degene die alles bepaalt en niet andersom, maar bij die grens zou ik het graag houden en niet verder gaan. Ook niet in gedachte. Als je het gaat het hebben over dit specifieke verhaal en dit al als voorbeeld verhaal wilt stellen ben je dus al bezig de gedachtenkracht inderdaad te doen overgaan in daadkracht, en ik krijg niet de indruk dat je daar bewustzijn over hebt hoewel je vindt dat ik het mooi verwoordt.
En ik heb daar enorme moeite mee, en die uit ik hier op deze site omdat ik denk dat het hier op z'n plaats is. Vervolgens vel jij daar meteen je oordeel over, het is een dissonant in het geheel en een aanval op Reintoch. ( Hoezo andermans mening respecteren, dat gaat namelijk niet als je oordeel al klaar hebt over de ander) Heb je aan Reintoch gevraagd of hij het als een aanval ervaart, of is het jou interpretatie? Mij heb je ook niet gevraagd of ik het als een aanval op hem bedoelde te lanceren Je denkt te weten hoe het zit, maar in ieder geval heb je het bij mij niet gecheckt. Ik heb er geen moeite mee als je het zo wilt zien, maar je doet het zelfde als Reintoch, hij spreekt namens andere mannen, jij spreekt namens hem, jammer. Ik acht Reintoch capabel genoeg voor zichzelf te spreken. En inderdaad, er wordt generaliserend gesproken het valt niet op en daarmee valt het allemaal wel mee? En omdat het niet opvalt is in mijn ogen het gevaar des te groter dat je onbewust een grens over gaat die in mijn ogen zeer twijfelachtig is of het nou wel zo gewenst is dat die wordt over gestoken. Daar ging mijn reactie over, en als je goed had gelezen had je kunnen lezen waarom het misschien wat fel van woorden is. Maar denken en praten voor een ander kan heel vernietigend werken.
Kitty's reactie in deze discussie vindt ik mooi, en daar kan ik me in vinden, maar ze verwoordt het nog sterker in een van haar verhalen: daar waar de sub na het spel nog gevraagd word of ze nog zin heeft wat te blijven, nee is het antwoord, ze moet naar huis. Het word meerdere malen gevraagd en het antwoord blijft nee, omdat de sub meent te weten en bedacht heeft voor haar Meester en Meesteres dat die eigenlijk liever onderons willen zijn, terwijl ze het niet weet omdat ze het niet gevraagd heeft. Wil je dingen zeker weten, ga dan op zoek naar echte antwoorden, en doe er moeite voor door een vraag aan de ander te stellen. Terwijl je op dat terrasje zit en kijk naar de bukkende serveerster. Voor die tijd is er alleen maar onzekerheid. Een sub in onzekerheid laten over wat ze kan verwachten is in het spel een heel mooi middel en kan voor beide partijen stimulerend werken. Maar laten we spel en realiteit wel gescheiden houden, en niet alles aan elkaar vast associ‘ren.
Groet, Han
| |
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 156
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 31 maart 2007 - 07:18 pm: |
|
alsjeblieft geen gekissebis |
Beste Han,
Je hebt het helemaal fout. Juist op mijn verzoek heeft Janneman gereageerd.
Ik heb als beheerder van de site nou eenmaal een kwetsbare positie.
Ik heb je reactie dus wel degelijk als een persoonlijke en misplaatste aanval gevoeld.
Het is juist deze toon die nu in de discussie geslopen is, nog wel naar aanleiding van een verhaal, die ik juist heb willen vermijden.
Binnenkort wil ik een discussie openen over hoe we graag willen dat er gediscussiëerd wordt op deze site: zeg maar diens discussie "mores".
Ik wil iedereen verzoeken daarom dit deel van de discussie hier niet te voort te zetten: noch op Han's 'aanval', noch op Jannemans reactie daarop, op Han's laatste reactie en deze reactie van mij. Dus graag even geduld mocht je hierop hebben willen reageren.
Bijdrages rond het thema "verkrachtingsfantasie" blijven natuurlijk wel welkom.
billen...stil wachtend...over mijn schoot...
| |
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 157
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 april 2007 - 08:58 am: |
|
bericht onzichtbaar gemaakt |
Ik heb heb het laatste bericht van Han onzichtbaar gemaakt.
Hij zette de in mijn ogen ongewenste discussie, zeker op deze plek, toch voort.
Zoals ik al schreef verzocht ik de persoonlijke discussie hier niet verder te zetten.
Even geduld, er komt -hopelijk vandaag nog- een plek waar dat wel kan.
billen...stil wachtend...over mijn schoot...
| |
Hadriman
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling:
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 april 2007 - 01:57 am: |
|
EIGENDOM, OF HET AANSCHERPEN DER MESSEN |
Hoe scherper de messen, hoe finniger de pennen, hoe zwarter de inkt, juist een discussie waarbinnen minstens deze ingrediënten aanwezig zijn zijn discussies om van te smullen. Dat maakt het volgen van de verhalen boeiend; dat maakt de recentie ervan goudkleurig.
Op deze website kom ik mensen tegen die elkaar zeker al heel goed kennen. Al dan niet heel lang. Mensen die, onderscheidelijk van elkaar, het BDSM-metier van haver tot gort kennen. De klappen van de zweep tweezijdig kennen, voelen of laten voelen.
Schrijvend over de wereld van realiteit en fantasie, waarbij BDSM de rode draad is die alles aan elkaar bindt leert ons en doet ons leren aan anderen grensen te verkennen, zo moelijk te verleggen. Daar hoort zeker ook bij het leren van een irriterende toon te ondergaan, te verdragen. Komt daar nog bij dat vrienden gerust mogen en moeten met elkaar in debat gaan, inderdaad, op het scherpst van de schede.
EIGENDOM
Daar ging het toch om? In vrijheid gebonden is een kostbaar goed. Wanneer twee mensen met elkaar in volslagen vrijheid en vrijwilligheid spelregels met elkaar afspreken kunnen en mogen wij genieten van de verhalen die daaruit voortvloeien.
De rode draad tussen realiteit en fantasie is de fragiele waarschijnlijkheid. Trecht wordt de wetenschap aangehaald dat er meer vrouwen dan mannen zijn die rijkelijk fantaseren over diverse vormen van SM, waaronder verkrachtingen opvallend veel voorkomt. Het verhaal waar deze discussie over gaat kan ik heel goed lezen, omdat ik weet dat het geheel, hoe goed dan ook beschreven, vanuit een fantasiewereldje is voort gekomen. Ik wil daarbij zelfs niet eens gaan denken dat een fantasie vaak een verborgen wens als oosprong heeft.
Misschien kan een schrijver of schrijfster ook bij de aanvang of in een epiloog uit eigen beweegredenen zelf zeggen/schrijven dat alles ontsproten is uit een rijkelijk fantaserende geest zonder ook maar een moment de.....zoals hier.....verkrachtingsdaden in de realiteit goed te keuren, ja zelfs te verafschuwen.
Ik heb het vehaal én met bewondereing én met plezier gelezen. Ik heb geen moment aan een negatief bedoelde lading gedacht. Dat heeft mijnsinziens het verhaal en haar schrijfster niet verdiend.
Hadriman}
|
juliëtte
Beginnend lid
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling:
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 april 2007 - 01:38 pm: |
|
Buitenwereld of belevingswereld? |
Het duurde even voordat ik woorden had om te kunnen reageren. En nu nog heb ik eigenlijk mijn gevoelens met betrekking tot het verhaal nog niet zo helder dat ik daar uit ben. Echter, ik vind de discussie zo mooi dat ik daar graag aan mee wil doen, en dat gaf de doorslag om toch te proberen te reageren.
Allereerst het verhaal van Lot, het is afschuwelijk intens beschreven. En of ik nou wil of niet, het maakt gevoelens in me los. Deze variëren van afschuw tot opwinding, van snel alles diep weg stoppen tot het toelaten en er naar kijken.
Ditzelfde lees ik terug in de verschillende reacties, op welke manier dan ook, het raakt een ieder. In die zin Reintoch mag je wel heel erg trots zijn. Je hebt een site gemaakt, een unieke plek in de samenleving gecreëerd, waarin mensen zich voldoende veilig voelen om hun diepste en meest kwetsbare gevoelens te uiten.
Wat voor mij onderscheidend is in de reacties, is het al dan niet toepassen van de 'buitenwereld' op de 'belevingswereld'. Met buitenwereld bedoel ik de omgeving maar ook eigen (aangeleerde) waarden en normen. Als je díe buitenwereld eraf haalt, blijft er een belevingswereld over. Dat is de eigen innerlijke wereld waarin allerlei gevoelens rondtollen. Hier zitten mooie maar ook minder mooie, zelfs verschrikkelijke kanten aan. Zolang al die kanten er mogen zijn, mag ik er als mens zijn. Pas als ik mijn verschrikkelijke kanten diep weg moet duwen, zet ik er druk op, zoveel druk dat dit een keer kan exploderen. Voor de duidelijkheid, ik bedoel dus niet dat ik mijn verschrikkelijke kanten moet uitleven. Ik bedoel wel dat ik mezelf mag toestaan dat dat in me zit. Daarmee ben ik me bewust, en kan ik dus kiezen om iets met mijn gevoelens te doen of niet. En kiezen is vaak het moeilijkste wat er is.
Dat brengt me bij de discussie tussen Janneman en Kitty. In wat Janneman aanhaalde "wanneer ben je vrijer dan je gedwongen wordt?" zit geen keuze meer. Je kan het voor jezelf rechtvaardigen en dat maakt het eigenlijk makkelijk om het te ondergaan. Kitty brengt die keuze erin terug. Daarmee moet je jezelf laten zien, er iets van jezelf inleggen. En dat is voor mij het mooiste, moeilijkste en ook meest kwetsbare in bdsm.
juliëtte
|
Ad Frappant
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: 
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 april 2007 - 05:46 pm: |
|
Hoe kijk je tegen een verkrachtingsfantasie aan? |
Ik heb geprobeerd mij in te leven in het verkrachten of het verkracht worden. Dat lukt me eigelijk niet. Het past niet in mijn kader, mijn programmering, kennelijk.
Het gaat in deze dus over verkrachten. Of over de lust tot verkrachten of over de lust van de vrees verkracht te worden.
In een heel vluchtig historisch perspectief gezien is er heel veel verkracht. En bijna zonder uitzondering door mannen. Mannen met en zonder macht.
De mannetjes van de stam met een toevallig tekort aan vrouwtjes gingen op zoek naar een andere stam. De mannetjes vochten met elkaar, doodden waar ze konden wie er won en overbleef, kreeg de vrouwtjes. En verkrachtte ze.
De vrouwtjes keken toe, als die minkukels van die andere stam toch betere jagers, vechters en moordenaars bleken dan hun eigen mannetjes, waren ze wellicht ook betere vaders voor hun kroost, dus…
In iets rationelere tijden doodden de belegeraars van de stad de verdedigers, vaak massaal en ritueel (dat heeft ook iets met verkrachten te maken) en verkrachtten ze de vrouwen en waar mogelijk zelfs de kinderen. Wie niet verkrachtbaar was werd gedood. Kennelijk is het moment aan het eind van de strijd bepalend voor het verkrachten. Iets in de man, die geen kogel door zijn hoofd heeft gekregen, die geen zwaard tussen zijn schouderbladen heeft voelen klieven, geen speer in zijn darmen, geen kei ontmoette die zijn schedel half verbrijzelde of wagenwiel dat zijn onderbenen amputeerde, veroorzaakt kennelijk zo’n opluchting dat die zich puur seksueel moet ontladen en hij gaat verkrachten.
Legeraanvoerders houden daar rekening mee.
De vrouwen, die de overwinnaars over de muren van de stad en door de “verkrachtte” poort naar binnen zagen stromen waren erop voorbereid.
Dit bestaat zelfs nog in moderne tijden. De Balkansoldaten uit de jaren negentig verkrachtten en moordden na hun overwinningen. Daar werd echter “geplande verkrachting” als vernedering van etnische groepen aan toegevoegd. Je kunt oorlogende en verkrachtende mannen dus kennelijk sturen.
Jeez, zou ik ook??? In opdracht??? In ultieme stress??? Laat het niet waar zijn!!!
De drive te kunnen of willen verkrachten of de vrees te moeten verkrachten of verkracht te zullen worden is kennelijk buitengewoon krachtig, omdat die in onze overleverde basisprogrammatuur zit. Veel zaken hieruit worden gelukkig door andere programmering tegengehouden, vernietigd of onmogelijk gemaakt. Desondanks leeft het in onze structuur door.
In onze moderne maatschappij zijn verkrachters psychopaten, vrijwel allemaal voor langere tijd opgesloten met TBS.
Dus wat doe je met je archetypische driften of vrees: sublimeren. Wellicht zijn er daarom BDSM georiënteerde verkrachtingsfantasieën. Met alle lust, genot, terughoudendheid, veiligheidsmaatregelen en walging. De grenzen van de menselijke geest zijn grenzeloos, evenals het vermogen om op subtiele wijze met alle mogelijke kronkelingen om te gaan. In je fantasie kun je alles. De mogelijkheid om daar met elkaar in een veilige setting over te kunnen overleggen en over te redeneren is eigenlijk een geschenk. Hou dat zo, met zo min mogelijk regels. Alleen met fatsoen en inlevingsvermogen.
Blijf fantaseren en verbaas je over de mogelijkheden. Oordeel niet. Ga slechts bij jezelf te rade: zou je, zou je durven, zou je willen, zou je kunnen, kun je ondergaan, zou je willen ondergaan? Kun je, mag je erover fantaseren en lust aan beleven?
|
Karl
Nieuw lid
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 04-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 april 2007 - 11:34 pm: |
|
eerste indruk reakties |
Hai, met interesse heb ik alle reacties gelezen betreffende het fantasie verhaal van Lot.
En heb toch enige bedenkingen op verschillende reacties.
Er wordt gesteld dat in een spel de sub altijd het laatste woord heeft; terecht, maar de sub kan op een belevings-niveau komen dat ze niet meer voor zichzelf kan beslissen. Dan komt het vertrouwen in haar meester te voorschijn. Die meester moet dus de goede normen en waarden (chapot, Juliette!, je bent de eerste die er over begint) handhaven.
En wat dat betreft, kan een dergelijk verhaal in mijn opinie dus in BDSM-sfeer wel degelijk worden gespeeld, mits bovenstaand gerespecteerd wordt.
Ook in het spel komt het recht van de sterkste persoon naar boven. Ik las voorbeelden te over, qua mannen in de overheersing. Maar waren, om maar wat te noemen, in de geschiedenis de Amazones in zuid-amerika niet het sterke geslacht? En neem de hierarchie in een gevangenis..Daar gaat het om het recht van de sterkste tussen hetzelfde geslacht.
Wat ik maar wil zeggen, zoveel mensen, zoveel meningen.
|
rapeslet
Actief lid
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 01-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 februari 2009 - 08:29 pm: |
|
ontvoering |
Hai Lot,
nou ik heb het eerste deel ook gelezen en moet zeggen dat ik hetmooi vind geschreven, niet te grof ofzo hoor. Het is wel meer een ontvoeringsverhaal, wat erg dichtbij een rapeverhaal staat natuurlijk.
In dit geval vinden er diverse verkrachtingen plaats tijdens de ontvoering.
En er zijn idd ook meer vrouwen die deze ontvoeringsfantasieën hebben. Die willen dat BDSM meer een soort real ervaring wordt dan een gewillig spelletje...
Voor mijn gevoel geeft het een extra dimensie aan de s.m. Sub zijn heeft immers ook te maken met slachtoffer willen zijn en dat komt in deze verhalen mooi naar voren.en worden de s.m. middelen weer meer gebruikt waar ze uiteindelijk voor bedoelt waren 
zwepen/klemmen e.d. voor straf en dwang. boeien en bondages voor het vasthouden van de sub en andere spulletjes voor het genot van de Dominant..zoals hier de koude vloeistof die bij sophie wordt ingebracht
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?